Trichotillomanie in boek 'Directieve Therapie Bij Kinderen En Adolescenten'

[Webmaster]

HaarWeb lid Elser plaatste hier een interessante link naar het volgende boek:

Directieve Therapie Bij Kinderen En Adolescenten

Door: Else de Haan, Constance Dolman, Alette Hansen


Voor de lezers: pagina 234-247 (Hoofdstuk 16) gaat over Trichotillomanie, te vinden als je hier klikt in Google Books.

Wat ikzelf een interessante opmerking in het boek vind is bijv in dit stuk:

De stand van de wetenchap
In de DSM-W wordt trichotillomanie beschreven bij de stoomissen in de impulscontrole
(APA, 1994), zoals gokken en stelen. Met die indeling is bijna niemand meer tevreden.
Verschillende auteurs noemen trichotillommtie een obsessievecompulsieve (OC) spectrum-
stoornis. Deze stoornissen hebben als gemeenschappelijk kenmerk een verstoring in de inhi-
bitie van herhaald (repetitief) gedrag. Patiënten met een OC-spectrumstoomis hebben alle-
maal last van handelingen die zij (te) vaak uitvoeren. Dit geldt niet allun voor patiënten met
een dwangstoornis. maar ook voor mensen met tics, met een dysmorfofobie en met trichotil-
lomanie. Hoewel al deze stoornissen gemeen hebben dat handelingen vaak worden herhaald.
zijn er ook grote verschillen. Dwanghandelingen bijvoorbeeld worden gevoed door angst.
Daar is bij tics en bij trichotillomanie geen sprake van. Om dit verschil tot uitdmkking te
brengen veronderstelt men een continutim van compulsiviteit (dwangmatigheid. gevoed
door angst) naar impulsiviteit (drangmatigheid. waarbij geen sprake is van angst). De
dwangstoomis zou aan de oompulsieve kant zitten. de trichotillomanie meer aan de impul-
sieve (Goldsmith e.a.‚ 1998; Stanley 8.’. Cohen, 1999). Hoewel dit een vrij algemeen aanvaar‘
de opvatting is, worden er ook bezwaren genoemd: er worden wel erg veel stoornissen op
een hoop gegooid. terwijl er nauwelijks onderzoeksgegevens zijn op grond waarvan de
validiteit van het concept OC-spectrumstoomis kan wo|’den vastgesteld (Rasmussen. 1994).
Het is niet duidelijk waardoor trichotillomanie ontstaat. De veronderstelling dat het
een uiting is van onderliggend psychisch lijden heeft geen stand kunnen houden
(Diefenbach e‚a.. 2000). De door patiënten gerapporteerde psychische problemen kunnen
eerder als gevolg dan als oorzaak van het haren trekken gezien worden.

(heb het door een OCR programma gehaald, dus er zitten wat conversiefouten in)

De opmerking in blauw is opmerkelijk, aangezien hier de nodige vraagtekens bij te plaatsen zijn.

Hoewel iedere ervaring (en hoe je daarmee omgaat) op zichzelf staat en de oorzaak van TTM uiteraard niet voor iedereen hetzelfde is, spreekt het verhaal van Daniëlla van Lancker boekdelen, zoals je kunt lezen in haar prachtige/aangrijpende boek.

Uit vele levensverhalen van (voornamelijk vrouwelijke) lotgenoten hier op HaarWeb met TTM blijkt dat 'onderliggend psychisch lijden' wel degelijk een grote rol (zoniet de hoofdrol) speelt in het ontstaan (en in stand houden van) trichotillomanie. Ook nu weer, het geldt uiteraard zeker niet voor iedereen die kampt met TTM, maar voor de nodige lotgenoten spelen traumatische gebeurtenissen wel degelijk mee in het hele verhaal. TTM is op zichzelf al vaak een taboe, laat staan de taboes die daar misschien nog onder liggen...

Het boek van Daniëla beschrijft die link als geen ander. En haar verhaal staat zeker niet op zichzelf, alleen zij is zo -enorm- dapper geweest het op papier te zetten en te tonen aan de buitenwereld. Zoveel TTM lotgenoten kampen met een enorme innerlijke strijd... sowieso al het hebben van deze ingrijpende aandoening en hoe daar mee om te gaan/te leven, wat nog bovenop de diepere innerlijke strijd komt...

En dat laatste is vaak het moeilijkst om naar te kijken, sowieso al (emotioneel gezien) en zeker als traumatische gebeurtenissen zo naar de achtergrond zijn gedrukt (uit zelfbescherming) dat ze deel gaan uitmaken van je onderbewuste. Zoals hier ook aan gerefereerd wordt:

Beschouwing
ln de klinische praktijk komt men nogal eens tegen dat therapeuten een onbegrijpelijke klacht als trichotillomanie toeschrijven aan ‘onderliggende’ emotionele problemen. Er wordt dan. net als in de aanvankelijke behandeling van Natasja, gezocht naar allerlei mogelijke dieper liggende (onbewuste) problemen die de symptomen kunnen verklaren.
Er is geen wetenschappelijke grond voor deze veronderstelling.

Als er geen wetenschappelijke grond voor iets bestaat, wil dat niet zeggen dat een veronderstelling niet klopt (!).
(Het klopt dan niet volgens de wetenschappers... daar ligt het verschil. Wat van een groter belang is... klopt het voor degene die kampt met TTM (of wat voor een aandoening dan ook).

ln de behandeling van Natasja is goed te zien hoe zij zich pas kon inzetten voor de therapieafspmken nadat haar duidelijk was geworden dat het haren trekken niet in relatie stond met emotionele problemen. De opvatting dat trichotillomanie een symptoom is van andere emotionele problemen is niet alleen onjuist. maar kan ook schadelijk zijn. Bij patiënten als Natasja hinderden dergelijke ideeën de inzet voor de behandeling. Anderen. die behalve het haren trekken geen ernstige klachten of problemen hebben. kunnen onzeker worden. De gedachten dat er misschien wel veel meer aan de hand is dan alleen haren trekken ondermijnt het zelfvertrouwen zonder dat het een oplossing biedt.

Ik zou de volgende vraag willen stellen: zou het niet 'schadelijk' kunnen zijn om vast te houden aan een eenzijdige (wetenschappelijke) visie dat 'de opvatting dat trichotillomanie een symptoom is van andere emotionele problemen onjuist is'? Zou het die mensen die een verleden hebben van bijv. sexueel (of ander soort) misbruik en kampen met TTM niet enorm helpen als erkend wordt dat deze issues wel degelijk van invloed -kunnen- zijn op hun aandoening wat hun leven zo ingrijpend beïnvloed?

Ja, het aanpakken van het symptoom (het trekken/het gedrag) is van wezenlijk belang. Ja, er hoeft niet altijd een diepere oorzaak te zijn. Maar wat als die er wél is?! ...

[hipman]

Hallo Webmaster,

Wanneer iemand zegt :

"De veronderstelling dat het
een uiting is van onderliggend psychisch lijden heeft geen stand kunnen houden"

Dan ben ik geneigd om te vragen :

1- Volgens wie ?

Laten we zeggen dat deze bewering van dokter X komt, dan vraag ik :

2- Hoe is dokter X tot die conclusie gekomen ?
3- Is er hier een omvangrijke studie naar gedaan ?
4- Door wie werd deze studie uitgevoerd, en wat waren de resultaten en volgens welke normen werden de resultaten geïnterpreteerd ?


Ik beweer natuurlijk niet dat er altijd een 'diepliggende' pscyhologische oorzaak of onderdrukte emotie is, maar mijn ervaring heeft me geleerd dat het meestal wél zo is.

Iets wat me steeds bijblijft is een cliënt van 40 jaar, hij had dus TTM. In hypnose heeft zijn onderbewustzijn ons onthuld dat hij, toen hij 10 jaar oud was, trok aan de haren van zijn zusje...omdat hij erg jaloers was op haar.

Zijn zusje heeft hem hiervoor vergeven, en de situatie leek voorbij. Maar niets bleek minder waar. Hij had zichzelf diep in zichzelf nooit kunnen vergeven, en hij strafte zichzelf door te trekken aan zijn eigen haar!

Mijn cliënt en ik waren hierom erg verbaasd!

Wanneer, o wanneer gaat de medische wereld de holistische therapie modaliteiten wat meer aandacht geven ?

[Elser]

Oorspronkelijk geplaatst door hipman

Wanneer iemand zegt :

"De veronderstelling dat het
een uiting is van onderliggend psychisch lijden heeft geen stand kunnen houden"

Dan ben ik geneigd om te vragen :
1- Volgens wie ?
Laten we zeggen dat deze bewering van dokter X komt, dan vraag ik :
2- Hoe is dokter X tot die conclusie gekomen ?
3- Is er hier een omvangrijke studie naar gedaan ?
4- Door wie werd deze studie uitgevoerd, en wat waren de resultaten en volgens welke normen werden de resultaten geïnterpreteerd ?
Ik beweer natuurlijk niet dat er altijd een 'diepliggende' pscyhologische oorzaak of onderdrukte emotie is, maar mijn ervaring heeft me geleerd dat het meestal wél zo is.

Volgens mij worden de antwoorden op je vragen wel gegeven;
De bronnen en onderzoeken worden toch genoemd? Ik plaatste mijn bericht bij TTM en kinderen. Wanneer kinderen van bijvoorbeeld van een jaar of vier vijf dit gedrag vertonen hoeft dat niet direct aan een onverwerkt verleden te liggen.
Deze wetenschap kan heel geruststellend zijn voor ouders en gedragtherapie zou een oplossing kunnen zijn.

(Ooit telde ik onderweg naar school de stoeptegels, zorgde ervoor dat ik niet op de randjes kwam en als het misging weer terug naar af)

[bolleke]

Ik zie dagelijks op mijn werk kinderen (ts 0 en 12 jaar) die het zeer moeilijk hebben, woede aanvallen, huilbuien, moeilijk slapen, nachtmerries, eten weigeren... hebben zij een 'onverwerkt verleden'?

Op enkele jaren tijd kan een kind het 'product' geworden zijn van stress, met gedrags-'stoornissen' als gevolg.

Mijn eigen kleinzoon was 3j oud toen zijn ouders scheidden. Zijn woede-aanvallen van toen... houd je niet voor mogelijk. Hij is nu zes en enigszins stabiel, maar er speelt nog zo veel in dat kleine koppie van hem... :-(

Het probleem is dat je als buitenstaander niet direct kan plaatsen wat de oorzaak was en ook kan je als ouder soms niet anders handelen dan wat en hoe je op dat moment doet (uit overmacht, tijd- geldnood, gebrek aan netwerk, opvangmogelijkheden, enz...).

Alle vormen van stress kunnen een uitlokkende factor zijn om ttm te ontwikkelen + de combinatie met aanleg om dwangmatig te handelen.

Als de oorzaak te vaag is, of niet meer kan achterhaald worden, of niet meer speelt in de herinnering, alleen in het onderbewuste, dan is het moeilijk om te genezen. Als je na jarenlange therapie wéét waar het schoentje wringt en nog steeds ttm hebt, dan is het tijd om aan de verslaving op zich iets te doen, enkel en alleen om de cirkel te doorbreken.
Zo zal een alcoholverslaafde niet genezen door dagelijkse praat-therapie als je hem daarbij een pint voorschotelt...

[Webmaster]

Oorspronkelijk geplaatst door Elser

Wanneer kinderen van bijvoorbeeld van een jaar of vier vijf dit gedrag vertonen hoeft dat niet direct aan een onverwerkt verleden te liggen. Deze wetenschap kan heel geruststellend zijn voor ouders en gedragtherapie zou een oplossing kunnen zijn.

Natuurlijk, niemand zegt ook (in de discussie hierboven) dat er in alle situaties een 'onverwerkt verleden' achter zou moeten zitten en het is bij de nodige lotgenoten in de praktijk aangetoond dat gedragstherapie hun erg goed geholpen heeft.

Het punt is echter dat iedereen anders is en er zoveel verschillende redenen kunnen zijn waarom iemand een aandoening zoals TTM ontwikkeld: zie ook het interessante voorbeeld van Hipman.

Als het gaat om jonge kinderen denk ik dat Bolleke het goed omschrijft:

Oorspronkelijk geplaatst door bolleke

Ik zie dagelijks op mijn werk kinderen (ts 0 en 12 jaar) die het zeer moeilijk hebben, woede aanvallen, huilbuien, moeilijk slapen, nachtmerries, eten weigeren... hebben zij een 'onverwerkt verleden'?

Op enkele jaren tijd kan een kind het 'product' geworden zijn van stress, met gedrags-'stoornissen' als gevolg.

[Webmaster]

Oorspronkelijk geplaatst door bolleke

Als de oorzaak te vaag is, of niet meer kan achterhaald worden, of niet meer speelt in de herinnering, alleen in het onderbewuste, dan is het moeilijk om te genezen.

Maar... , als er nu eens technieken zijn die juist licht kunnen werpen op je onderbewuste? Zoals hypnose (al genoemd hierboven met een bijzonder voorbeeld), rebirthing, voice dialogue, regressie, etc, etc? Juist op het gebied van werken met het onderbewuste heb ik zoveel bijzondere genezingen (van allerlei soorten aandoeningen/symptomen/onverklaarbare issues) gezien in de praktijk.

Als je na jarenlange therapie wéét waar het schoentje wringt en nog steeds ttm hebt, dan is het tijd om aan de verslaving op zich iets te doen, enkel en alleen om de cirkel te doorbreken.

Absoluut.

Zo zal een alcoholverslaafde niet genezen door dagelijkse praat-therapie als je hem daarbij een pint voorschotelt...

Yes. En ookal is dit weer een andere discussie (ik blijf bezig )... je kunt je ook afvragen in hoeverre praattherapie überhaupt 'geneest'. Het kan belangrijk zijn om inzichten in jezelf te verkrijgen, maar in hoeverre het bedraagt aan daadwerkelijk transformatie/genezing? Het blijft vaak bij een mentale benadering, het praten. Maar er zijn nog zoveel meer levels in een mens die ertoe kunnen bijdragen dat iemand kampt met bepaalde issues.

Ook nu weer is dit niet zwart-wit, aangezien praat therapie wel degelijk ook zijn waarde heeft c.q. kan hebben. Alleen het doet bijzonder weinig met onderbewuste processen (daar is het ook niet voor bedoeld). Maar goed, voor elk level in een mens hebt je ook een andere invalshoek/techniek nodig.

[Elser]

De discussie (of is het iets anders) waaiert inderdaad alle kanten op. Oorzaak, gevolg en praktijkvoorbeelden, Als hipman er in slaagt om via zelfhypnose zijn haarwortels te reactiveren is veel mogelijk maar ik wacht nog even af.

De reden waarom ik dat linkje plaatste (nogmaals) was om informatie te geven over TTM bij kinderen. Daar zou het ook over moeten gaan. (neemt niet weg dat ik deze discussie met aandacht volg en er ook nog aan mee doe.)

[Webmaster]

Oorspronkelijk geplaatst door Elser

De reden waarom ik dat linkje plaatste (nogmaals) was om informatie te geven over TTM bij kinderen. Daar zou het ook over moeten gaan. (neemt niet weg dat ik deze discussie met aandacht volg en er ook nog aan mee doe.)

Beste Elser,

Ik heb je link aangegrepen om een ander soort discussie te starten. Dat is het voordeel van een forum: verschillende discussie zijn mogelijk over diverse (of dezelfde) onderwerpen. Deze discussie staat dus los van jouw oorspronkelijke.

[Webmaster]

Oorspronkelijk geplaatst door hipman

Iets wat me steeds bijblijft is een cliënt van 40 jaar, hij had dus TTM. In hypnose heeft zijn onderbewustzijn ons onthuld dat hij, toen hij 10 jaar oud was, trok aan de haren van zijn zusje...omdat hij erg jaloers was op haar.

Zijn zusje heeft hem hiervoor vergeven, en de situatie leek voorbij. Maar niets bleek minder waar. Hij had zichzelf diep in zichzelf nooit kunnen vergeven, en hij strafte zichzelf door te trekken aan zijn eigen haar!

Hallo Hipman,

Ik ben benieuwd of je cliënt daarna (na deze diepere inzichten in hemzelf en vergeving van hemzelf hierin) trekvrij is gebleven?

[Elser]

Beste webmaster,
Begrijp de uitleg en ben ook wel wat nieuwsgierig geworden.

[Webmaster]

Oorspronkelijk geplaatst door Webmaster

Hallo Hipman,

Ik ben benieuwd of je cliënt daarna (na deze diepere inzichten in hemzelf en vergeving van hemzelf hierin) trekvrij is gebleven?

Wil je hier nog iets over kwijt, Hipman?

[Webmaster]

Uit deze posting: http://www.haarweb.nl/forum/showthre...239#post343239

De stand van de wetenchap
Het is niet duidelijk waardoor trichotillomanie ontstaat. De veronderstelling dat het
een uiting is van onderliggend psychisch lijden heeft geen stand kunnen houden
(Diefenbach e‚a.. 2000).

Beschouwing
ln de klinische praktijk komt men nogal eens tegen dat therapeuten een onbegrijpelijke klacht als trichotillomanie toeschrijven aan ‘onderliggende’ emotionele problemen. Er wordt dan. net als in de aanvankelijke behandeling van Natasja, gezocht naar allerlei mogelijke dieper liggende (onbewuste) problemen die de symptomen kunnen verklaren.
Er is geen wetenschappelijke grond voor deze veronderstelling.

Zoveel mensen, zoveel waarheden... want als we kijken naar het volgende boek:

http://books.google.nl/books?id=59ZN...page&q&f=false

... dan kunnen we daarin (pagina 10) het volgende lezen:

Cases of trichotillomania associated with early physical and/or sexual abuse have been described [Singh and Maguire 1989), and it has been suggested that sexual abuse and/or significant unresolved sexual conflicts may be a possible factor in the development of trichotillornania (T attersall 1992].

Christenson and colleagues (l99Zb) noted an 18% incidence of childhood sexual abuse in 60 patients with trichotillomania, which is less than that estimated for the general population [Pope et al. 1994); this suggests that sexual abuse may not be associated specifically with trichotillomania.
However, Christenson (1995b) also noted that although adults with trichotillornania of early onset [before age 7 years) were, in general, very similar to adults with later-onset trichotillomania, early onset was associated with higher incidences of physical abuse and sexual abuse. This suggests that in cases of very early-onset trichotillomania, special attention should be given to assessing whether abuse has occurred, because abuse may be one of the many potentially contributing variables.

Interessant, want wat is nu waarheid?

Het gaat er niet om wat een wetenschapper zegt, het gaat er niet om wat een arts of specialist zegt, het gaat er niet om wat wie dan ook (ook ik) buiten jou om zegt of beweerd... het gaat erom wat jijzelf voelt als waarheid. Ik persoonlijk denk dat de beste artsen, specialisten, therapeuten, healers, etc. die mensen zijn die jou als mens en lotgenoot inzicht kunnen geven in en -vooral- laten voelen/ervaren wat JOUW eigen waarheid is.

De wetenschap is gebaseerd op 'meten is weten' om het even zwart-wit te stellen. Je kunt je afvragen: hoe kan iemand meten en dus weten of een mens die kampt met trichotillomanie een verleden heeft van sexueel misbruik? Dat kan alleen als die persoon op de eerste plaats zo dapper is om daar zélf mee naar buiten te komen. Lang niet iedereen is daartoe in staat, om hele begrijpelijke diverse redenen.

En dan komt daar nog een tweede punt bij en dat is... ook lang niet iedereen is zichzelf bewust van enige vorm van sexueel misbruik als deze ervaring heel ver in het verleden ligt.

'...het gaat erom wat jijzelf voelt als waarheid'.

En de crux is nu net dat je die waarheid niet altijd kunt voelen, op het moment dat die waarheid zover naar de achtergrond (in je onderbewuste) is gedrukt.

Mensen moet maar net bereid zijn om hun traumatiserende ervaringen te delen, laat staan dat iedereen zich daarvan überhaupt bewust is. Je kunt je dan afvragen: wat voor een waarde hebben wetenschappelijke onderzoeken c.q. de resultaten daarvan dan? Meten is nl. lang niet altijd weten...

[Elser]

Zoveel mensen, zoveel waarheden...
'Meten' is zeker niet iets weten maar je moet ergens beginnen.
Ben nu wel benieuwd naar de bijdrage van Hipman.

[lies]

Kan iemand me eens uitleggen aangezien hoe het komt dat ik praktisch nooit meer mijn haren uit het hoofd trekt behalve als ik ongesteld ben. Ik geloof hier echt niet in. Ik ben inmiddels steeds meer van overtuigd dat het ook om een hormonale disfunctioneren gaat.
Papegaaien en ook wel andere dieren trekken hun veren of vacht eruit. Dat heeft zeker ook te maken met onverwerkt verleden, of jaloezie naar een broertje of zusje of stress of wat dan ook? Is het echt zo moeilijk om te geloven dat het ook nog om iets puur lichamelijks zal kunnen gaan? Dat er ook wel eens meerdere oorzaken kunnen zijn? Dat de groep die er niet vanaf komt een andere oorzaak ten grondslag ligt dan aan de groep wie het nooit zal lukken.

[Webmaster]

Oorspronkelijk geplaatst door lies

Kan iemand me eens uitleggen aangezien hoe het komt dat ik praktisch nooit meer mijn haren uit het hoofd trekt behalve als ik ongesteld ben.

Hoi Lies, ik weet niet of je therapie hebt gevolgd voor je TTM, maar zoja: wat hebben ze je daar erover kunnen vertellen?

Ik geloof hier echt niet in. Ik ben inmiddels steeds meer van overtuigd dat het ook om een hormonale disfunctioneren gaat. Papegaaien en ook wel andere dieren trekken hun veren of vacht eruit. Dat heeft zeker ook te maken met onverwerkt verleden, of jaloezie naar een broertje of zusje of stress of wat dan ook?

Een mens (zowel in lichaam en geest) is anders als een dier en vallen wat moeilijk met elkaar te vergelijken.

Is het echt zo moeilijk om te geloven dat het ook nog om iets puur lichamelijks zal kunnen gaan? Dat er ook wel eens meerdere oorzaken kunnen zijn? Dat de groep die er niet vanaf komt een andere oorzaak ten grondslag ligt dan aan de groep wie het nooit zal lukken.

Niemand zegt in deze discussie zo te lezen dat TTM niet meerdere oorzaken kan hebben. Een mens bestaat uit lichaam, geest en ziel. Al die 3 levels spelen mee in het ontstaan van ziektebeelden. Voor de ene mens zal het fysieke aspect belangrijker zijn, voor de ander de geest en weer en ander de ziel. Ieder mens is anders, dus -logischerwijze- ook de oplossing van (velen) ziektebeelden voor verschillende mensen.