even voorstellen

[Danmaar]

Voor mij was de drempel naar de 'kliniek'niet hoog, maar eer dat ik het er met mijn huisarts over durfde te hebben....daar is wel een half jaar overheengegaan.........

Bij de kliniek kom ik binnen voor een behandeling, meer niet, bij de huisarts moest ik vertellen wat er aan de hand was, en wat voor problemen het me gaf......

En dat voor iemad die er nooit met een mens over gesproken heeft.....

Ik heb het 11 jaar geleden alleen mijn toenmalige man verteld, die reageerde heel normaal (gelukkig)

Nu pas durf ik het er met mijn zussen en met mijn moeder over te hebben, die het dus alledrie ook hebben....

Ik vertelde mijn moeder dat ik me ging laten behandelen, ze sprong bijna een gat in de lucht, zo blij is ze voor me......

Nog 3 weken en dan mag ik weer.......ik ben zo benieuwd.

Groetjes Danmaar

[Petra01]

Ik heb al eerder eens geschreven dat ik het niet erg zou vinden om naar een kliniek te gaan, omdat mensen daar gespecialiseerd zijn in jouw probleem. Maar iets houdt me toch tegen, anders had ik toch al lang gebeld? Mijn ouders, broers, een paar vriendinnen en twee collega's weten het; met hen praat ik er ook wel eens over. Dat kan het probleem niet zijn.

Met mijn huisarts heb ik eigenlijk helemaal geen contact, ik heb de nieuwe maar één keer gezien. Toen was hij wel heel aardig, maar om nou gelijk dit met hem te bespreken. Overigens is dat volgens mij ook niet noodzakelijk, ik kan rechtstreeks naar de kliniek; en als ik het nodig vind om die vergoeding te krijgen [hmpf, die 500 euro op het totaal van 20.000.......maar zoals eerder gezegd, moet je van de verzekering eigenlijk alles meenemen wat er te krijgen valt], kan een afspraak met een arts van VGZ schijnbaar ook via de kliniek geregeld worden.

Maar ja, om ook maar iets voor elkaar te krijgen, zal ik toch een afspraak moeten maken.. Wat houdt me eigenlijk tegen? Het geld, de moeite, het trage resultaat? Alles beter dan elke dag scheren en je dan nog zorgen maken dat iemand ziet! Alles beter dan je schamen voor iets waar je zelf niets aan kunt doen!Eigenlijk vallen al die uren die ik al verknoeid heb met scheren, epileren en bleken in het niet bij de tijd die ik zou moeten besteden bij de kliniek.

Bedankt voor jullie aanmoedigingen, het heeft zeker geholpen!

[Diana]

Hoi Petra,

Ik denk inderdaad dat je het antwoord op je vraag wat je nu nog tegen houdt al zelf beantwoord hebt (immers je kent jezelf het beste). Geld, de moeite en het trage resultaat. Dit geldt ook zeker voor mij en eerlijk gezegd nu nog meer om er ooit weer aan te beginnen. Want ik zou er nog als vierde argument aan toe willen voegen, niet de garantie te hebben dat het "definitief" weg blijft. Omdat geen enkele kliniek die garantie geeft, integendeel elke kliniek schrijft zwart op wit dat ze geen enkele garantie kunnen geven, is mijn achterdocht al meteen gewekt. Dit schrijven ze immers niet zomaar zwart op wit. En waarom laten ze nooit definitieve resultaten zien? Waarom geen persoonlijk reacties van mensen die al behandeld zijn? Dit roept twijfel op bij mij. Ondanks dat ben ook ik er aan begonnen (nu dus weer gestopt), maar voornamelijk omdat je geen andere optie hebt, en om later niet te kunnen zeggen dat ik niets geprobeerd heb om ervan te komen............

Nog een laatste (voorzichtige) opmerking maar hij komt uit een goed hart, ik heb gelezen dat je misschien toch in zee wilt gaan met een schoonheidsspecialist ipv een gespecialiseerde kliniek. Voordat je tot de definitieve beslissing komt, raad ik je echt aan om iig informatie bij beide soorten klinieken aan te vragen, je goed te laten informeren wat de verschillen zijn en je vooral niet gek laat maken door mooie verkooppraatjes. Vergeet niet dat ze ten slotte allemaal hun dienst willen verkopen net zoals dat gaat bij producten.
Maar uiteindelijk moet je natuurlijk die keuze voor jezelf maken waar je je het beste onder voelt. Daar gaat het om!

Succes met je beslissingen en knopen doorhakken, ik weet hoe het voelt en nog steeds ..........helaas

Groetjes Diana!

[Petra01]

Hi Diana!

Dat ik om informatie vraag over Vital wil niet zeggen dat ik al besloten heb daar naartoe te gaan. Maar Danmaar klinkt zo enthousiast over de behandelingen, dat ik toch wel nieuwsgierig ben naar de gebruike methode. Ik ben inderdaad van plan een gesprek te hebben bij meerdere klinieken [Vital en Aesthetic, misschien ook bij Epillenium], om het verschil te kunnen zien.

Groet,
Petra

[Diana]

Hai Petra,

Ik dacht al wel dat je niet zomaar in zee zou gaan met de eerste de beste kliniek die voorbij komt, maar ik wilde het toch even kwijt. Het is immers een feit dat schoonheidsspecialisten niet bevoegd zijn om te werken met de medische lasers. Zij moeten het doen met minder geavanceerde apparaten waarvan nu eenmaal bekend is dat ze minder effectief zijn en belangrijker nog niet medisch getest hoeven zijn.
Kippetje (Vitalbehandeling) heeft nu inmiddels ook op het forum gezet dat ze momenteel twijfelt omdat de resultaten toch een beetje tegenvallen (voor iedereen schijnt zo'n moment aan te breken tijdens de behandelingen). Gemiddeld zegt Vital dus 7 behandelingen nodig te hebben terwijl dat bij gespecialiseerde klinieken dus op 5 ligt. Met de nadruk op "beweren ze". Empirisch is er helaas niks bewezen (waarom??????) maar uit eigen ervaring zeg ik nogmaals, reken op meer dan gemiddeld!

Groet, Diana!

[janneke]

Dag allemaal,

Ik heb zojuist dit forum ontdekt en het doet met goed om te weten dat d'r echt mensen zijn die met dezelfde problemen als ik.
Ik wil me in deze rubriek even voorstellen en zeggen wat mijn problemen en ervaringen zijn, zodat jullie d'r misschien ook wat aan hebben.

Ik heb last van overbeharing op m'n bovenlip, kin, rond de tepels, onderbuik, tussen de billen en op m'n benen. In alle gevallen gaat het om donkere haren. Zo. Da's een hele lijst. Ik denk dat mijn overbeharing niet het ergste is van alle leden op deze site, maar ook zeker niet het minste.

Ik ben nu twintig, maar rond m'n zeventiende zat ik d'r al zo erg mee dat ik pogingen ben gaan ondernemen om d'r definitief iets aan te doen, dit mede op aandringen van m'n ouders nadat ik het m'n moeder had toevertrouwd. M'n huisarts probeerde heel begrijpend d'r mee om te gaan, maar helaas was hij zo begrijpend dat het me alleen maar het gevoel gaf dat ik een abnormaal geval was en dat hij die haren inderdaad afstotelijk vond. Maar goed, hij deed wel z'n best om me te helpen en verwees me naar een gynaecologe. Dit was een vrouw en ze leek helemaal geen begrip voor m'n probleem te hebben. Ze had zo'n houding van " Nou ja, het is wel een beetje een welvaartsprobleem, he? Ben maar blij dat je geen andere lichamelijke afwijkingen hebt....."
Uiteindelijk concludeerde zij dat ik geen hormonale afwijkingen had en dat m'n overbeharing dus erfelijk bepaald was. Ze stuurde me door naar de Dermatoloog, die net in een experimentatiefase zat met laserbehandelingen. Dit was een fantastische man. Hij behandelde me met respect, onderkende het probleem, maar gaf me niet het gevoel dat ik abnormaal, lelijk of zeikerig was. Omdat hij in de experimentatiefase was heeft hij me voor heel weinig geld behandeld rond m'n tepels en op m'n onderbuik. Alleen tot mijn grote spijt heeft de behandeling helemaal niet geholpen. Ik heb op deze site gelezen dat dat vaker het geval is. M'n haren waren donker genoeg, daar kan het niet aan gelegen hebben. Misschien was de dermatoloog nog niet ervaren genoeg....Ik weet het niet..........

Omdat deze behandeling niet geholpen had, was m'n hoop op definitieve verwijdering van lichaamsharen volledig verloren.
Ik nam me voor om maar zo goed mogelijk d'r mee te leren leven. Dat viel niet mee, maar gelukkig kon ik de meeste haren zelfs in badkleding goed bedekken en rest maar scheren en epileren. Zelfs na epileren komen de haren al na een kleine week bij mij terug, maar ja, c'est la vie.

Het ging redelijk goed met me totdat ongeveer een jaar geleden de haartjes op m'n kin ineens zin hadden om zich te gaan vermenigvuldigen. Ik wilde het zelf geen baard noemen, maar anderen vonden dat kennelijk wel nodig. Het ergste was dat ik redelijk met m'n 'baard' kon leven totdat drie mannen op een rij het nodig vonden om d'r opmerkingen over te maken.
Een van de drie gaf me terwijl ik een drankje haalde in een cafe met een heel arrogant gezicht een veegje over m'n kin en zei:
'Meid, scheer je 'ns! Dat kan echt niet zo!'.
Ik wist niet hoe het voelde om diep gekwetst te worden, tot dit moment. Ik heb dagen lang huilbuien gehad.
Iedereen weet dat scheren het alleen maar erger maakt, daarom had ik dat niet gedaan. Bovendien is een man die je niet goed kent de laatste van wie je wilt horen dat hij je haren lelijk vind. Hij gaf me het gevoel dat ik hem benadeelde met m'n 'baard' en ook dat het eerste en enige was dat ik als indruk op iemand naliet..........

Voor dit voorval dacht ik d'r al over om te informeren naar mogelijkheden voor elektisch ontharen. En dit was de druppel....
Nu ben ik onder behandeling bij de huidtherapeute. Ik krijg niets van de verzekering vergoed (particulier verzekerd), maar heb het d'r voor over. Ik ben nu twee keer geweest en deze behandeling lijkt wel echt te helpen. Ik vind dat het nauwelijks pijn doet vergeleken met de laserbehandeling. Ik wil niet te vroeg juichen, maar ik krijg wel de indruk dat deze elektrische behandeling in ieder geval voor de haartjes op m'n kin, de oplossing is.

Ik denk d'r over om binnenkort met dezelfde behandeling rond m'n tepels te beginnen, want dat is, na m'n gezicht, de plaats waar ik me het meest voor de haartjes schaam....

Wat ik wel geleerd heb, is om geen enkel probleem dat mensen met d'r uiterlijk hebben, te veroordelen. Ik begrijp nu bijvoorbeeld ook beter hoe dikke mensen zich moeten voelen, hoe moeilijk het is om daar mee om te gaan.
Ik probeer steeds meer de 'positieve' kanten van m'n probleem te zien. Dit valt echt niet mee, maar het helpt. Ik ben steeds meer in staat om het te zien als iets dat me sterker kan maken, want ik merk dat de uitdaging om met een gebrek te leren leven, me kracht geeft, die me ook op andere fronten van pas komt.

Janneke