reacties

ingevdb · 20 augustus 2006, 16:27

hoi allemaal,

gisteren hadden we hier een verjaardagsfeesje voor mijn dochter die één jaar werd. was al dagen aan t stressen, over alles natuurlijk (cfr uitstelgedrag: had veel plannen in mijn hoofd, maar niks kwam echt tot uitwerking

), maar ook over mijn kapsel. de laatste weken gaat het qua trekken slechter en ik weet dat als mijn haar los is, het wel opvalt. maar gisterenochtend, na een lange tijd peinzend voor de spiegel gestaan te hebben, besloot ik het toch los te laten, omdat ik echt geen zin had in hoofddoek/haarband,... en ik vond het op zich niet te erg opvallen. er kwam erg veel volk voor t feesje, en niemand in mijn omgeving buiten mijn man weet van mijn TTM. eigenlijk ging alles goed tot op t einde, toen een aantal mensen aan de voordeur stonden, afscheid te nemen, je kent het wel, nog even wat taffelen, kussen, "bedankt en tot ziens", blablabla. plots zei een vriendin van mijn zus, keiluid: "he, inge, wat hebt ge eigenlijk met uw haar gedaan?", wijzend naar de achterkant van mijn hoofd, naar de plaats waar het idd het meest zichtbaar is. iedereen keek. ik werd knalrood, begon wat ongemakkelijk te lachen en zei dat het slecht geknipt was, hopend dat het daarmee wel voldoende zou zijn. "nee", zei ze, "echt, dat is daar ineens zo kort en gekruld, allez, wat is dat?".
WAT DOE JE IN ZO'N GEVAL??? ik dacht dat ik ter plekke door mijn vloer ging zakken (hoopte dit eigenlijk vooral), ben uiteindelijk over iets anders begonnen, maar iedereen heeft gekeken, heeft "iets" gezien, en ik vroeg me gewoon af hoe jullie daarmee omgaan, met zulke reacties van vrienden ed...
inge

Shame · 20 augustus 2006, 16:44

Mijn collega maakte laatst ook een opmerking: "Wat zit je haar raar! Bovenop zo kort en onder van die langere plukken...!" Op dat moment kon ik ook wel door de grond zakken, ben meteen over gegaan op een ander onderwerp.

Ook krijg ik regelmatig opmerkingen van "Je haar wordt steeds korter." "Ben je nu al weer naar de kapper geweest?" Ik antwoord altijd maar vaag, en ga zo snel mogelijk over op een ander onderwerp.

Ik heb in ieder geval nog nooit eerlijk geantwoord op zo'n opmerking/vraag. Ik schaam me toch te erg.
En dat ik-wil-nu-door-de-grond-zakken-gevoel herken ik dus erg. Vreselijk

. En dat gevoel krijg ik ook altijd als ik met een groepje (vrouwen: vriendinnen, collega's) zit te kletsen en het gesprek gaat over haar en kapsels. Dan zou ik ook het liefste meteen willen wegrennen.

FEbE · 20 augustus 2006, 17:14

ja idd herken het ook HELEMAAL, ik draag dan wel een pruik, maar toch als het over kapsels en haar gaat voel ik mij heel ongemakkelijk, en zeker als het over mijn haar gaat, want het rare is ik denk altijd dat iedereen ziet dat ik een pruik heb, maar nee ze denken dat dat doodnormaal haar is dat geknipt is ofzo... ooit zei eens iemand amaai u haar is kei hard gegroeid (toen ik een iets langere pruik had gekocht) en toen zei ik vlakaf, nee ik draag een pruik en die lacht die dacht gewoon dat ik een grapje maakte !! (heb het dan ook zo maar gelaten !)

maar inderdaad, alles wat met haar te maken heeft (zelfs maar de uitspraak van iemand anders dat die naar de kapper is geweest) is zeer pijnlijk en heb dan het gevoel dat ik rood wordt (ook al gaat het niet over mijn haar...)

Limburgse · 20 augustus 2006, 19:54

Heel herkenbaar.... Wat je dan moet doen / kunt zeggen? Geen idee! Dus toch maar hopen dat je door de grond zakt op dat moment.

Als het 1 persoon is die dat zegt dan zou ik het wel uitleggen, maar in een heel gezelschap zou ik dat niet kunnen.

merryl · 20 augustus 2006, 20:06

Enkele maanden geleden vroeg er opeens iemand aan mij 'Heb jij soms geen wimpers?' Was wel ff verschieten toen ze dat vroeg, want nog niemand had het me ooit directaf gevraagd. Heb dan gewoon gezegd dat ik ermee geboren ben ...

Nuna · 20 augustus 2006, 22:56

Echte opvallende plekken heb ik niet, maar soms vraagt ook wel eens iemand van 'zijn je haren kapot gegaan' als het ergens wat korter toont waar de haartjes teruggroeien, dan zeg ik gewoon dat ik naar de kapper ben geweest en mijn haren niet zo goed tegen de kleuring kunnen en daardoor afbreken. Kan natuurlijk ook alleen gebruikt worden als je werkelijk naar de kapper bent geweest of echt je haren kleurt. Ik krijg dan gewoon de reactie terug van 'haren kleuren is nergens goed voor' en dat is het. Velen kunnen dit excuus misschien niet gebruiken omdat ze niet naar de kapper gaan, maar de mijne heeft er weet van en doet er helemaal niet raar over, het valt pas op bij mij als mijn haren zijn opgestoken omdat de echte plekken onderaan zitten, die ziet dus ook de kapper.

Nuna.

vleervlinder · 20 augustus 2006, 23:45

Een tijdje geleden waren mijn collega's van op een interimjobke bezig over wenkbrauwen en epileren enzo. Ik dacht natuurlijk: shiiiiiiit nu gaan ze iets over mijn wenkbrauwen vragen! Ik heb mij toen voorgenomen om dan gewoon de waarheid te vertellen - het moet er ooit eens van komen.
Gelukkig hebben ze toen niks gevraagd, en ik betwijfel ondertussen of ik er wel voor uitgekomen zou zijn.

Wat een contrast: tegen mijn vriend kan ik tussen de soep en de patatten bezig zijn over mijn haar en ttm; maar bij mijn ouders of anderen die het weten, of bij onbekenden: no way. (al zou ik dat graag anders hebben)

jolien · 21 augustus 2006, 09:26

Vréselijk! Mja dan zak je in de grond natuurlijk. Herken het helemaal. Heb het gelukkig maar een paar keer meegemaakt. Da's natuurlijk wel een paar keer te veel. Ik antwoordde dan altijd dat ik mn haar kapotkrabde van eczeem op mn hoofdhuid (die ik wel echt had hoor).

Ach ja, ik vraag me af waarom mensen dat doen wanneer er veel mensen bij zijn. Kunnen ze dat es niet persoonlijk vragen als ze dan toch zo f*cking nieuwsgierig zijn?! Ieder normaal mens weet toch dat je iemand kwetst met "HEEE BAAH, WAAROM HEB JIJ KALE PLEKKEN?!" Ach ja, kan me er eindeloos over ergeren, maar het helpt toch niet

. In mn gedachten vind ik achteraf dan wel altijd goeie ad rem antwoorden maar op het moment zelf...

Groetjes

ringba · 23 augustus 2006, 08:03

Hey,
Ik lees hier bijna dagelijks, deze keer ga ik nog eens iets posten.

Ik kan nog altijd redelijk wat camoufleren, maar als er mensen naar vragen, zoals de kapper, zeg ik dat ik van de stress mijn haar uittrek. (Jullie weten ook wel dat het meer is dan stress alleen)
De meesten reageren daar dan op dat dat raar is en dat ik dat niet meer mag doen of zo, maar verder laten ze je dan met rust en stellen ze er geen vragen meer over.

Bij de kapper zeg ik het meestal van in 't begin om te voorkomen dat hij op een moment met veel volk in de zaak iets zegt over mijn kale plekken.

't mag eindelijk wel eens stoppen! 't was een tijdje beter en na mijn kapperbezoek ben ik hier en daar weer beginnen trekken. En nooit had ik de reflex om te stoppen omdat ik overal maar wat trok. (meestal probeer ik echt te stoppen als ik een kale plek voel die groter is dan mijn vingertop)
Ondertussen voel ik dat ik op verschillende plaatsen maar een lichte begroeiing heb...

Deze epistel, alleen maar om te zeggen dat ook ik de situatie herken...

Ringba

zaire · 23 augustus 2006, 12:00

hoi allemaal,

mensen kunnen erg bot zijn en snappen vaak niet dat ze een ander er zoveel verdriet mee doen.
vooral het verhaal van inge vond ik verdrietig.
denk je een leuk feestje te hebben komt er toch nog een akelig eind aan.
ik vind het erg rot voor je.
vaak zijn het mensen die zich moeilijk in een ander kunnen verplaatsen .
vooral met ttm is het moeilijk uit te leggen ,mensen snappen er niets van dat wij dwangmatig aan onze haren trekken.Dat wij het helemaal niet willen doen maar dat het toch gebeurd en dat we daarna veel verdriet hebben wat we onszelf weer hebben aangedaan. inge ik hoop dat je er niet te lang naar van voelde.
kijk maar naar de mensen om je heen die veel van je houden en het wel begrijpen.

veel liefs zaire

FEbE · 23 augustus 2006, 19:51

even een fout rechtzetten ttm is geen dwang maar een dRang

(vandaag examen erover gehad) hihi :-)

bolleke · 23 augustus 2006, 20:57

Eigenlijk is men het daar in medische kringen nog steeds niet over eens.
Maar goed, misschien is dit ook niet zo belangrijk... de handeling die je doet is wel een dwanghandeling.

En Inge, wat vervelend zeg die situaties... tja, wat doe je eraan? Misschien kan je zeggen dat je problemen hebt met je haar en wie daar meer wil over weten moet maar eens terugkomen. Maar dan liefst alleen natuurlijk...
Ik herinner me dat ik goed kon praten met iemand alleen, maar in groep wist ik niet waar ik mijn ogen moest richten. En dat voelt dan heel vervelend...
PS: ik geraak morgen hopelijk op de post! Anders zal 't voor vrijdag zijn, beetje druk, sorry.
Groetjes!

ingevdb · 23 augustus 2006, 21:44

hey,
bedankt iedereen voor de reacties!
ben er nog niet uit wat ik zou doen mocht zo'n situatie zich nog 's voordoen omdat het natuurlijk sowieso van heel veel factoren afhangt, (wie/wat/waar/wanneer en hoe...) maar de suggesties en tips zitten in m'n achterhoofd, en het deed natuurlijk heel veel deugd wat herkenning te vinden...

en bolleke, je hoeft je niet te verontschuldigen of haasten hoor! doe maar rustig, ik wacht wel!

liefs,
inge

Lila · 23 augustus 2006, 23:32

Beetje off-topic maar ik wil toch even reageren op het dwang/drang verhaal. Wat ik ervan weet is dat je bij dwang echt gelóóft dat je het moet doen. "Ik moet het doen, want anders..." Dat is bij TTMers niet zo. Ik heb met mijn psych ook gekeken of ik andere kenmerken vertoon die dwang-patiënten ook hebben, maar dat was niet zo. Mijn psych heeft toen geconstateerd dat ik geen dwangstoornis heb. Ik hou het dus ook maar op dRang.

bolleke · 24 augustus 2006, 13:50

Kijk, voor iedereen is ttm verschillend en wordt ttm verschillend beleefd. Ttm bevindt zich ook telkens in een ander stadium van het proces. Wat voor jou geen dwangstoornis is, is het voor andere mensen wel. Er zijn gradaties in het beleven. Wat voor mij nu af en toe nog drang is, was meer dan dertig jaar lang wèl dwang. En wat je doèt, is een dwanghandeling...
In medische kringen bevindt ttm zich dan ook op een continuüm tussen drang en dwang en wordt het als dusdanig behandeld.
Alleen is het wel zo, en dat is jammer, dat ttm te veel negatieve diagnoses krijgt: dwangneurose en zelfverminking en die diagnoses leiden op de duur naar een zeer negatief zelfbeeld van de patiënt, wat de ttm-cirkel rond maakt.
Het is dus goed om geen etiketten te plakken en jezelf zo normaal mogelijk te zien. Trouwens, we ZIJN normaal

20 augustus 2006, 16:27	#1
ingevdb ingeske Geregistreerd: 10 mei 2006 Locatie: Vlaams-Brabant, België Berichten: 95	reacties hoi allemaal, gisteren hadden we hier een verjaardagsfeesje voor mijn dochter die één jaar werd. was al dagen aan t stressen, over alles natuurlijk (cfr uitstelgedrag: had veel plannen in mijn hoofd, maar niks kwam echt tot uitwerking ), maar ook over mijn kapsel. de laatste weken gaat het qua trekken slechter en ik weet dat als mijn haar los is, het wel opvalt. maar gisterenochtend, na een lange tijd peinzend voor de spiegel gestaan te hebben, besloot ik het toch los te laten, omdat ik echt geen zin had in hoofddoek/haarband,... en ik vond het op zich niet te erg opvallen. er kwam erg veel volk voor t feesje, en niemand in mijn omgeving buiten mijn man weet van mijn TTM. eigenlijk ging alles goed tot op t einde, toen een aantal mensen aan de voordeur stonden, afscheid te nemen, je kent het wel, nog even wat taffelen, kussen, "bedankt en tot ziens", blablabla. plots zei een vriendin van mijn zus, keiluid: "he, inge, wat hebt ge eigenlijk met uw haar gedaan?", wijzend naar de achterkant van mijn hoofd, naar de plaats waar het idd het meest zichtbaar is. iedereen keek. ik werd knalrood, begon wat ongemakkelijk te lachen en zei dat het slecht geknipt was, hopend dat het daarmee wel voldoende zou zijn. "nee", zei ze, "echt, dat is daar ineens zo kort en gekruld, allez, wat is dat?". WAT DOE JE IN ZO'N GEVAL??? ik dacht dat ik ter plekke door mijn vloer ging zakken (hoopte dit eigenlijk vooral), ben uiteindelijk over iets anders begonnen, maar iedereen heeft gekeken, heeft "iets" gezien, en ik vroeg me gewoon af hoe jullie daarmee omgaan, met zulke reacties van vrienden ed... inge

23 augustus 2006, 20:57	#12
bolleke HaarWeb lid Geregistreerd: 3 december 2001 Locatie: Antwerpen Berichten: 1.670	Eigenlijk is men het daar in medische kringen nog steeds niet over eens. Maar goed, misschien is dit ook niet zo belangrijk... de handeling die je doet is wel een dwanghandeling. En Inge, wat vervelend zeg die situaties... tja, wat doe je eraan? Misschien kan je zeggen dat je problemen hebt met je haar en wie daar meer wil over weten moet maar eens terugkomen. Maar dan liefst alleen natuurlijk... Ik herinner me dat ik goed kon praten met iemand alleen, maar in groep wist ik niet waar ik mijn ogen moest richten. En dat voelt dan heel vervelend... PS: ik geraak morgen hopelijk op de post! Anders zal 't voor vrijdag zijn, beetje druk, sorry. Groetjes! __________________ Bolleke (Daniëla) "Dromen worden waar als wij ze waar maken" Laatst gewijzigd door bolleke; 23 augustus 2006 om 21:02

24 augustus 2006, 13:50	#15
bolleke HaarWeb lid Geregistreerd: 3 december 2001 Locatie: Antwerpen Berichten: 1.670	Kijk, voor iedereen is ttm verschillend en wordt ttm verschillend beleefd. Ttm bevindt zich ook telkens in een ander stadium van het proces. Wat voor jou geen dwangstoornis is, is het voor andere mensen wel. Er zijn gradaties in het beleven. Wat voor mij nu af en toe nog drang is, was meer dan dertig jaar lang wèl dwang. En wat je doèt, is een dwanghandeling... In medische kringen bevindt ttm zich dan ook op een continuüm tussen drang en dwang en wordt het als dusdanig behandeld. Alleen is het wel zo, en dat is jammer, dat ttm te veel negatieve diagnoses krijgt: dwangneurose en zelfverminking en die diagnoses leiden op de duur naar een zeer negatief zelfbeeld van de patiënt, wat de ttm-cirkel rond maakt. Het is dus goed om geen etiketten te plakken en jezelf zo normaal mogelijk te zien. Trouwens, we ZIJN normaal __________________ Bolleke (Daniëla) "Dromen worden waar als wij ze waar maken"

Soortgelijke discussies
Discussie	Auteur	Forum	Reacties	Laatste bericht
Ongewenste reacties	marly	TTM - Algemeen	18	27 december 2004 15:35
Reacties op ht's	hans	Chirurgische behandelingen	5	15 december 2004 14:36
reacties verzamelen!	Diana	Hirsutisme - Algemeen	3	19 oktober 2002 21:48
Reacties op mijn verhaal in de krant.	monique3	Boeken en artikelen	0	1 oktober 2002 22:49

20 augustus 2006, 16:44	#2
Shame HaarWeb lid Geregistreerd: 6 juli 2006 Locatie: Groningen Berichten: 14	Mijn collega maakte laatst ook een opmerking: "Wat zit je haar raar! Bovenop zo kort en onder van die langere plukken...!" Op dat moment kon ik ook wel door de grond zakken, ben meteen over gegaan op een ander onderwerp. Ook krijg ik regelmatig opmerkingen van "Je haar wordt steeds korter." "Ben je nu al weer naar de kapper geweest?" Ik antwoord altijd maar vaag, en ga zo snel mogelijk over op een ander onderwerp. Ik heb in ieder geval nog nooit eerlijk geantwoord op zo'n opmerking/vraag. Ik schaam me toch te erg. En dat ik-wil-nu-door-de-grond-zakken-gevoel herken ik dus erg. Vreselijk . En dat gevoel krijg ik ook altijd als ik met een groepje (vrouwen: vriendinnen, collega's) zit te kletsen en het gesprek gaat over haar en kapsels. Dan zou ik ook het liefste meteen willen wegrennen.

20 augustus 2006, 17:14	#3
FEbE HaarWeb lid Geregistreerd: 15 september 2004 Berichten: 42	ja idd herken het ook HELEMAAL, ik draag dan wel een pruik, maar toch als het over kapsels en haar gaat voel ik mij heel ongemakkelijk, en zeker als het over mijn haar gaat, want het rare is ik denk altijd dat iedereen ziet dat ik een pruik heb, maar nee ze denken dat dat doodnormaal haar is dat geknipt is ofzo... ooit zei eens iemand amaai u haar is kei hard gegroeid (toen ik een iets langere pruik had gekocht) en toen zei ik vlakaf, nee ik draag een pruik en die lacht die dacht gewoon dat ik een grapje maakte !! (heb het dan ook zo maar gelaten !) maar inderdaad, alles wat met haar te maken heeft (zelfs maar de uitspraak van iemand anders dat die naar de kapper is geweest) is zeer pijnlijk en heb dan het gevoel dat ik rood wordt (ook al gaat het niet over mijn haar...)

20 augustus 2006, 19:54	#4
Limburgse HaarWeb lid Geregistreerd: 19 november 2005 Locatie: zuid limburg Berichten: 228	Heel herkenbaar.... Wat je dan moet doen / kunt zeggen? Geen idee! Dus toch maar hopen dat je door de grond zakt op dat moment. Als het 1 persoon is die dat zegt dan zou ik het wel uitleggen, maar in een heel gezelschap zou ik dat niet kunnen.

20 augustus 2006, 20:06	#5
merryl HaarWeb lid Geregistreerd: 6 februari 2003 Berichten: 30	Enkele maanden geleden vroeg er opeens iemand aan mij 'Heb jij soms geen wimpers?' Was wel ff verschieten toen ze dat vroeg, want nog niemand had het me ooit directaf gevraagd. Heb dan gewoon gezegd dat ik ermee geboren ben ...

20 augustus 2006, 22:56	#6
Nuna HaarWeb lid Geregistreerd: 9 augustus 2006 Locatie: Vlaams-Brabant Berichten: 4	Echte opvallende plekken heb ik niet, maar soms vraagt ook wel eens iemand van 'zijn je haren kapot gegaan' als het ergens wat korter toont waar de haartjes teruggroeien, dan zeg ik gewoon dat ik naar de kapper ben geweest en mijn haren niet zo goed tegen de kleuring kunnen en daardoor afbreken. Kan natuurlijk ook alleen gebruikt worden als je werkelijk naar de kapper bent geweest of echt je haren kleurt. Ik krijg dan gewoon de reactie terug van 'haren kleuren is nergens goed voor' en dat is het. Velen kunnen dit excuus misschien niet gebruiken omdat ze niet naar de kapper gaan, maar de mijne heeft er weet van en doet er helemaal niet raar over, het valt pas op bij mij als mijn haren zijn opgestoken omdat de echte plekken onderaan zitten, die ziet dus ook de kapper. Nuna.

20 augustus 2006, 23:45	#7
vleervlinder HaarWeb lid Geregistreerd: 5 juli 2003 Locatie: Menen Berichten: 118	Een tijdje geleden waren mijn collega's van op een interimjobke bezig over wenkbrauwen en epileren enzo. Ik dacht natuurlijk: shiiiiiiit nu gaan ze iets over mijn wenkbrauwen vragen! Ik heb mij toen voorgenomen om dan gewoon de waarheid te vertellen - het moet er ooit eens van komen. Gelukkig hebben ze toen niks gevraagd, en ik betwijfel ondertussen of ik er wel voor uitgekomen zou zijn. Wat een contrast: tegen mijn vriend kan ik tussen de soep en de patatten bezig zijn over mijn haar en ttm; maar bij mijn ouders of anderen die het weten, of bij onbekenden: no way. (al zou ik dat graag anders hebben)

21 augustus 2006, 09:26	#8
jolien HaarWeb lid Geregistreerd: 14 oktober 2003 Locatie: Belgisch Limburg Berichten: 180	Vréselijk! Mja dan zak je in de grond natuurlijk. Herken het helemaal. Heb het gelukkig maar een paar keer meegemaakt. Da's natuurlijk wel een paar keer te veel. Ik antwoordde dan altijd dat ik mn haar kapotkrabde van eczeem op mn hoofdhuid (die ik wel echt had hoor). Ach ja, ik vraag me af waarom mensen dat doen wanneer er veel mensen bij zijn. Kunnen ze dat es niet persoonlijk vragen als ze dan toch zo f*cking nieuwsgierig zijn?! Ieder normaal mens weet toch dat je iemand kwetst met "HEEE BAAH, WAAROM HEB JIJ KALE PLEKKEN?!" Ach ja, kan me er eindeloos over ergeren, maar het helpt toch niet . In mn gedachten vind ik achteraf dan wel altijd goeie ad rem antwoorden maar op het moment zelf... Groetjes

23 augustus 2006, 08:03	#9
ringba HaarWeb lid Geregistreerd: 18 februari 2005 Locatie: België Berichten: 59	Hey, Ik lees hier bijna dagelijks, deze keer ga ik nog eens iets posten. Ik kan nog altijd redelijk wat camoufleren, maar als er mensen naar vragen, zoals de kapper, zeg ik dat ik van de stress mijn haar uittrek. (Jullie weten ook wel dat het meer is dan stress alleen) De meesten reageren daar dan op dat dat raar is en dat ik dat niet meer mag doen of zo, maar verder laten ze je dan met rust en stellen ze er geen vragen meer over. Bij de kapper zeg ik het meestal van in 't begin om te voorkomen dat hij op een moment met veel volk in de zaak iets zegt over mijn kale plekken. 't mag eindelijk wel eens stoppen! 't was een tijdje beter en na mijn kapperbezoek ben ik hier en daar weer beginnen trekken. En nooit had ik de reflex om te stoppen omdat ik overal maar wat trok. (meestal probeer ik echt te stoppen als ik een kale plek voel die groter is dan mijn vingertop) Ondertussen voel ik dat ik op verschillende plaatsen maar een lichte begroeiing heb... Deze epistel, alleen maar om te zeggen dat ook ik de situatie herken... Ringba

23 augustus 2006, 12:00	#10
zaire HaarWeb lid Geregistreerd: 20 juli 2006 Berichten: 10 Geslacht:	hoi allemaal, mensen kunnen erg bot zijn en snappen vaak niet dat ze een ander er zoveel verdriet mee doen. vooral het verhaal van inge vond ik verdrietig. denk je een leuk feestje te hebben komt er toch nog een akelig eind aan. ik vind het erg rot voor je. vaak zijn het mensen die zich moeilijk in een ander kunnen verplaatsen . vooral met ttm is het moeilijk uit te leggen ,mensen snappen er niets van dat wij dwangmatig aan onze haren trekken.Dat wij het helemaal niet willen doen maar dat het toch gebeurd en dat we daarna veel verdriet hebben wat we onszelf weer hebben aangedaan. inge ik hoop dat je er niet te lang naar van voelde. kijk maar naar de mensen om je heen die veel van je houden en het wel begrijpen. veel liefs zaire

23 augustus 2006, 19:51	#11
FEbE HaarWeb lid Geregistreerd: 15 september 2004 Berichten: 42	even een fout rechtzetten ttm is geen dwang maar een dRang (vandaag examen erover gehad) hihi :-)

23 augustus 2006, 21:44	#13
ingevdb ingeske Geregistreerd: 10 mei 2006 Locatie: Vlaams-Brabant, België Berichten: 95	hey, bedankt iedereen voor de reacties! ben er nog niet uit wat ik zou doen mocht zo'n situatie zich nog 's voordoen omdat het natuurlijk sowieso van heel veel factoren afhangt, (wie/wat/waar/wanneer en hoe...) maar de suggesties en tips zitten in m'n achterhoofd, en het deed natuurlijk heel veel deugd wat herkenning te vinden... en bolleke, je hoeft je niet te verontschuldigen of haasten hoor! doe maar rustig, ik wacht wel! liefs, inge

23 augustus 2006, 23:32	#14
Lila Proefkonijn Geregistreerd: 11 november 2004 Berichten: 310	Beetje off-topic maar ik wil toch even reageren op het dwang/drang verhaal. Wat ik ervan weet is dat je bij dwang echt gelóóft dat je het moet doen. "Ik moet het doen, want anders..." Dat is bij TTMers niet zo. Ik heb met mijn psych ook gekeken of ik andere kenmerken vertoon die dwang-patiënten ook hebben, maar dat was niet zo. Mijn psych heeft toen geconstateerd dat ik geen dwangstoornis heb. Ik hou het dus ook maar op dRang.