depressie als gevolg van haaruitval

[Koelkast]

Beste haarwebbers,

Ik maak een topic aan voor mijn broertje die net als ik kampt met haaruitval. Bij mezelf is het door medicatie gestabiliseerd, helaas bij hem zet het door. Zijn haar is in 2 jaar tijd veranderd van een dikke bos naar een kapsel met diepe inhammen en een beginnend hoefijzer. Achterop is het nog normaal.

Door deze achteruitgang is hij in een depressie geraakt. Hij is gestopt met school en werkt minimaal en heeft geen sociaal leven meer omdat hij de deur niet uit wilt.

Ik heb hem aangeraden om eens een gesprek aan te gaan bij prohair om te kijken wat de mogelijkheden waren en of er wat aan te doen viel. Helaas vonden ze de situatie bij prohair nog niet "erg" genoeg om er een haartransplantatie tegenaan te gooien. Het resultaat zou namelijk niet optimaal zijn.

Hierna is hij naar een psycholoog gestapt, in de hoop dat hij kon helpen in het acceptatieproces. Er zat enige verbetering in tot de psycholoog dacht dat het te maken had met trauma's van vroeger die er nooit zijn geweest en met familieleden die vroeger zelfmoord hebben gepleegd. Met andere woorden, als je overgrootopa depressief is geweest ben jij het automatisch ook (onzin natuurlijk). Hij is alles behalve depressief het enige waar hij mee zit is zijn haaruitval net als zovelen.

We zijn nu een beetje ten einde raad. Hij voelt zich nog steeds belabberd ondanks de psycholoog, en heeft het idee dat hij zijn leven vergooid door iets onzinnigs.

Hebben mensen hier nog bepaalde tips hoe zij zijn omgegaan met hun probleem en qua acceptatie?

Alvast bedankt,

Koelkast