sinds ik anderhalf ben

hannah · 9 december 2003, 15:10

Hoi, ik ben Hannah.
Ik ben nu 24 jaar en heb ttm sinds ik anderhalf ben. Vroeger had ik vaak kale plekken en werd ik er vreselijk mee gepest. Ik kan niet vertellen hoe vaak ik als kind wanhopig in mijn bed lag te huilen, hoevaak ik mezelf voornam om het nooit meer te doen en dan vreselijk boos werd als ik er achter kwam dat ik alweer ongemerkt een haar in mijn hand had. Tegenwoordig heb ik het redelijk onder controle en ik heb al vijftien jaar geen kale plek gehad. Dat komt niet doordat ik gestopt ben met trekken, maar doordat ik mezelf heb aangeleerd een haar tegelijk te pakken en dan verspreid over mijn hoofd te trekken, dat alleen al heeft me vreselijk veel moeite gekost, omdat ik vaak niet door heb wanneer ik het doe. Ik ben dan ook bang dat het me nooit zal lukken helemaal te stoppen. Toen ik een beugel kreeg ben ik wel twee jaar gestopt met trekken (ik deed/doe het in combinatie met duimen) in die tijd groeide mijn haar terug al kroeste het alle kanten op, vrijwel meteen daarna ben ik verdeelt gaan trekken.

Alhoewel ik vaak bij artsen ben geweest, had niemand ooit een naam voor wat ze mijn afwijking noemde. Tot ik het boek Liever Gekust las, was ik ervan overtuigd dat ik de enige was die haren uittrok en dat kwam mijn zelfbeeld niet ten goede. Ik voelde me gestoord, minderwaardig en alleen. Na het lezen van dat boek ben ik het internet opgegaan en vond deze site. De eerste paar dagen was ik nogal van mijn stuk. Het was een enorme opluchting te weten dat er ook andere zijn die dit meemaken, maar het maakte me ook verdrietig. Ik herken veel. Ik weet dat haar kroezelig teruggroeit, ook ik heb stukke blond haar (wit) en ook ik heb vaak niet door wanneer ik het doe. Maar de opluchting dat ik nu weet dat er meer zijn zoals ik... Ik ben boos dat ik tot een paar weken geleden geen naam had voor wat ik deed en wat mijn leven zo beinvloed heeft, want op de een of andere manier denk ik dat ik dan wat meer respect en begrip had gekregen. In plaats van klasgenoten die niet met me mochten spelen omdat ik gek was. Maar goed, ik ben dankbaar dat ik jullie verhalen heb mogen lezen, het geeft me grote steun. Ik ben al een paar dagen bezig ze te lezen en ik vroeg me af, wat is de toekomst? Tegenwoordig vraag ik me vaak af of ik later kaal zal worden, omdat ik al zo vaak getrokken heb? Zal het ooit in alle hevigheid terugkomen?

Madelief · 9 december 2003, 19:48

Welkom hier!....en goed dat je nu in ieder geval weet wat je hebt. Niet dat dan de oplossing er meteen is, maar wel herkenning, erkenning, je verhaal kunnen doen, niet gek gevonden worden............. De gedachten die je beschrijft zullen voor vele van ons herkenbaar zijn. Je schrijft dat je al 15 jaar geen kale plekken hebt gehad omdat je 1 voor 1 plukt. Bedoel je dan ook dat als je haren uitgetrokken hebt, ze dan toch weer de kans geeft terug te groeien? Als ik naar mezelf kijk: heb ik zo'n 23/24 jaar getrokken en vrijwel altijd kale plekken gehad, altijd waren er delen op mijn hoofd kaal......Nu ben ik dan bijna een jaar pluk-vrij en gelukkig is al mijn haar terug gekomen, dit had ik niet durven dromen en zeker ook niet verwacht. Kortom in mijn geval heeft de haarwortel, het haarzakje en de hoofdhuid heel wat kunnen doorstaan. Toch denk ik dat dit wel van persoon tot persoon kan verschillen.
Hannah, ik wens veel sterkte en succes en hoop voor jou ook dat er een dag zal komen dat je kunt zeggen:ik doe het niet meer.
groetjes van Madelief

Daphne · 11 december 2003, 15:34

Dag Hannah,

Mooi verhaal! Droevig maar toch vol hoop. Ik denk dat ik mijn situatie best met jou kan vergelijken.
Vandaag zijn we 11/12/03 en sedert 8/12/03 weet ik dat TTM bestaat.
Je gevoelens zijn heel herkenbaar.
Ik moet er nog steeds aan wennen dat ik lotgenoten heb,
en dat zij weten wat een ander met TTM voelt.

Ik heb de TTM redelijk onder controle en ik trek ook, net als jij, haar per haar. Ik ga er ook onbewust naar opzoek. Zelden trek ik meer dan 2 haren ineens.

Als je het moeilijk hebt dan laat je maar iets horen he!

Veel succes en vooral sterkte!
Groetjes daf

hannah · 14 december 2003, 14:26

Hoi Madelief en Daphne,

Bedankt voor jullie lieve reacties. Het is fijn om er eens met andere over te praten. Al blijft het vreemd voor me. Ik vind het gek dat mijn beste vrienden dit nooit van me begrepen hebben en dat ik nu mensen vind die ik niet ken en die op de een of andere manier de vinger op de zere plek kunnen leggen en precies weten wat er door me heengaat. Ik ben blij met jullie

liefs Hannah

O, PS Madelief, ja ik geef mijn haren de kans om terug te groeien, wat wel gek is, is dat ik de haren die ik getrokken heb nooit weggooi, maar bewaar.

pindakaas · 14 december 2003, 14:30

Hoi Hannah,

Had jij al TTM op je 1,5 jarige leeftijd...? Is dat zeldzaam onder de TTMers? En hoe wist je dat al zo vroeg...?

In ieder geval sterkte!

hannah · 15 december 2003, 18:32

Hoi Pindakaas,

Bedankt voor je reactie. Volgens mij is het erg vroeg. Ik trok eerst bij mijn moeder, later ben ik het bij mezelf gaan doen. Ik weet niet of er mensen zijn die dit ook hebben gedaan?

erna · 4 januari 2004, 14:36

Hoi Hannah,

Welkom! Ik begrijp je opluchting! Jaren heb ik gedacht dat ik gek was en dat ik de enige zou zijn. Wie in vredesnaam trekt namelijk zijn eigen mooie haren uit.... Maar we zijn dus niet alleen! En dat geeft erkenning en dat is fijn. Helaas lost het niet je probleem op, maar het geeft steun!
Ik las dat je trekt samen met duimen. Dit is voor het eerst dat ik dat lees. Zelf doe ik dat ook wel. Ik kan dan bijvoorbeeld lekker voor de tv zitten en dan duimen en trekken. Heerlijk relaxed vind ik dat. Nou ja...relaxed...alleen op dat moment natuurlijk. Daarna heb ik goed de pest in!

Nu succes met ttm! Met z'n allen moeten we eruit kunnen komen. Er zijn al verschillende die een tijd trekvrij zijn!

Grt Erna

Fara · 7 januari 2004, 18:33

Hoi Hannah!

Je vroeg je af of er meer mensen waren die al vanaf 1,5 jaar trekken. Ik zelf niet, maar ik ben bezig met een scriptie over trichotillomanie en heb gelezen dat TTM vaak op 1 van de volgende 2 levensfasen begint, namelijk zuigelingenfase en puberteit. De eerste versie ("jouw" versie gaat vaak vanzelf over of is vrij vlot te verhelpen met weinig interventies, maar uit latere onderzoeken blijkt dat juist doordat het zo gemakkelijk "verholpen" lijkt te worden, het later (begin puberteit, volwassenheid,...) weer de kop opsteekt. De gemiddelde leeftijd is 13 jaar, maar er zijn ook mensen bekend die op hun 1e beginnen of op hun 70e...

ik denk ook niet dat het probleem is " wanneer is het begonnen" maar eerder: "hoe kom ik er weer vanaf?". Zo zie ik het tenminste...
Ik ben nu 23 jaar en ben zo rond m'n 12e,13e begonnen (hoe doorsnee

)en ben er nu een dik jaar achter dat het trekken een naam heeft en dat er meer mensen bestaan die het doen.
Bij mij overheerste het gevoel van opluchting: dus ik ben niet zo'n enorme freak als ik altijd dacht te zijn!
Sinds ik weet dat er een naam voor is heb ik de boel iets meer onder controle (voor mijn gevoel). Al gaat het nogsteeds wel met veel ups en (helaas meer) downs.
Zeker nu ik aan die scriptie aan het schrijven ben: lezen --> trekken. Computer--> trekken, stress (ik-ga-het-nooit-op-tijd afkrijgen-gedachten)--> trekken... Niet echt goed...

Maar toch: hoe meer ik erover lees, hoe meer het een plaatsje lijkt te krijgen, hoe vaag dit ook zal klinken.

Ik hoop voor jou dat het bij jou ook zo werkt: dat je door erover te lezen, met ons te schrijven er beter mee om leert te gaan.

Groetjes, Fara

Daphne · 8 januari 2004, 09:05

Dag Fara

Welkom hier,
Ik ben sinds december mijn lotgenoten hier tegen gekomen,
ik ben een jaartje jonger dan jij.
Zelf heb ik het voor het ogenblik moeilijk,
maar ik kan niet zeggen dat het een constante aanhoudt,
ik heb mijn trek-vrije periodes.
Dus succes met je scriptie,
en laat de stress je niet klein krijgen,
want dat is de gevaarlijkste moment om in een trek periode te geraken.

groetjes

9 december 2003, 15:10	#1
hannah HaarWeb lid Geregistreerd: 4 december 2003 Berichten: 12	sinds ik anderhalf ben Hoi, ik ben Hannah. Ik ben nu 24 jaar en heb ttm sinds ik anderhalf ben. Vroeger had ik vaak kale plekken en werd ik er vreselijk mee gepest. Ik kan niet vertellen hoe vaak ik als kind wanhopig in mijn bed lag te huilen, hoevaak ik mezelf voornam om het nooit meer te doen en dan vreselijk boos werd als ik er achter kwam dat ik alweer ongemerkt een haar in mijn hand had. Tegenwoordig heb ik het redelijk onder controle en ik heb al vijftien jaar geen kale plek gehad. Dat komt niet doordat ik gestopt ben met trekken, maar doordat ik mezelf heb aangeleerd een haar tegelijk te pakken en dan verspreid over mijn hoofd te trekken, dat alleen al heeft me vreselijk veel moeite gekost, omdat ik vaak niet door heb wanneer ik het doe. Ik ben dan ook bang dat het me nooit zal lukken helemaal te stoppen. Toen ik een beugel kreeg ben ik wel twee jaar gestopt met trekken (ik deed/doe het in combinatie met duimen) in die tijd groeide mijn haar terug al kroeste het alle kanten op, vrijwel meteen daarna ben ik verdeelt gaan trekken. Alhoewel ik vaak bij artsen ben geweest, had niemand ooit een naam voor wat ze mijn afwijking noemde. Tot ik het boek Liever Gekust las, was ik ervan overtuigd dat ik de enige was die haren uittrok en dat kwam mijn zelfbeeld niet ten goede. Ik voelde me gestoord, minderwaardig en alleen. Na het lezen van dat boek ben ik het internet opgegaan en vond deze site. De eerste paar dagen was ik nogal van mijn stuk. Het was een enorme opluchting te weten dat er ook andere zijn die dit meemaken, maar het maakte me ook verdrietig. Ik herken veel. Ik weet dat haar kroezelig teruggroeit, ook ik heb stukke blond haar (wit) en ook ik heb vaak niet door wanneer ik het doe. Maar de opluchting dat ik nu weet dat er meer zijn zoals ik... Ik ben boos dat ik tot een paar weken geleden geen naam had voor wat ik deed en wat mijn leven zo beinvloed heeft, want op de een of andere manier denk ik dat ik dan wat meer respect en begrip had gekregen. In plaats van klasgenoten die niet met me mochten spelen omdat ik gek was. Maar goed, ik ben dankbaar dat ik jullie verhalen heb mogen lezen, het geeft me grote steun. Ik ben al een paar dagen bezig ze te lezen en ik vroeg me af, wat is de toekomst? Tegenwoordig vraag ik me vaak af of ik later kaal zal worden, omdat ik al zo vaak getrokken heb? Zal het ooit in alle hevigheid terugkomen?

9 december 2003, 19:48	#2
Madelief HaarWeb lid Geregistreerd: 26 januari 2002 Berichten: 580	Hoi Hannah, Welkom hier!....en goed dat je nu in ieder geval weet wat je hebt. Niet dat dan de oplossing er meteen is, maar wel herkenning, erkenning, je verhaal kunnen doen, niet gek gevonden worden............. De gedachten die je beschrijft zullen voor vele van ons herkenbaar zijn. Je schrijft dat je al 15 jaar geen kale plekken hebt gehad omdat je 1 voor 1 plukt. Bedoel je dan ook dat als je haren uitgetrokken hebt, ze dan toch weer de kans geeft terug te groeien? Als ik naar mezelf kijk: heb ik zo'n 23/24 jaar getrokken en vrijwel altijd kale plekken gehad, altijd waren er delen op mijn hoofd kaal......Nu ben ik dan bijna een jaar pluk-vrij en gelukkig is al mijn haar terug gekomen, dit had ik niet durven dromen en zeker ook niet verwacht. Kortom in mijn geval heeft de haarwortel, het haarzakje en de hoofdhuid heel wat kunnen doorstaan. Toch denk ik dat dit wel van persoon tot persoon kan verschillen. Hannah, ik wens veel sterkte en succes en hoop voor jou ook dat er een dag zal komen dat je kunt zeggen:ik doe het niet meer. groetjes van Madelief

11 december 2003, 15:34	#3
Daphne HaarWeb lid Geregistreerd: 10 december 2003 Locatie: België, Gent Berichten: 26	Aangenaam Dag Hannah, Mooi verhaal! Droevig maar toch vol hoop. Ik denk dat ik mijn situatie best met jou kan vergelijken. Vandaag zijn we 11/12/03 en sedert 8/12/03 weet ik dat TTM bestaat. Je gevoelens zijn heel herkenbaar. Ik moet er nog steeds aan wennen dat ik lotgenoten heb, en dat zij weten wat een ander met TTM voelt. Ik heb de TTM redelijk onder controle en ik trek ook, net als jij, haar per haar. Ik ga er ook onbewust naar opzoek. Zelden trek ik meer dan 2 haren ineens. Als je het moeilijk hebt dan laat je maar iets horen he! Veel succes en vooral sterkte! Groetjes daf

14 december 2003, 14:30	#5
pindakaas pindakaas the 2nd. Geregistreerd: 28 juni 2003 Berichten: 1.798	Hoi Hannah, Had jij al TTM op je 1,5 jarige leeftijd...? Is dat zeldzaam onder de TTMers? En hoe wist je dat al zo vroeg...? In ieder geval sterkte! __________________ M y r e g i m e n finasteride e n cetirizine --'blablabla'--

7 januari 2004, 18:33	#8
Fara HaarWeb lid Geregistreerd: 8 december 2002 Berichten: 239	Hoi Hannah! Je vroeg je af of er meer mensen waren die al vanaf 1,5 jaar trekken. Ik zelf niet, maar ik ben bezig met een scriptie over trichotillomanie en heb gelezen dat TTM vaak op 1 van de volgende 2 levensfasen begint, namelijk zuigelingenfase en puberteit. De eerste versie ("jouw" versie gaat vaak vanzelf over of is vrij vlot te verhelpen met weinig interventies, maar uit latere onderzoeken blijkt dat juist doordat het zo gemakkelijk "verholpen" lijkt te worden, het later (begin puberteit, volwassenheid,...) weer de kop opsteekt. De gemiddelde leeftijd is 13 jaar, maar er zijn ook mensen bekend die op hun 1e beginnen of op hun 70e... ik denk ook niet dat het probleem is " wanneer is het begonnen" maar eerder: "hoe kom ik er weer vanaf?". Zo zie ik het tenminste... Ik ben nu 23 jaar en ben zo rond m'n 12e,13e begonnen (hoe doorsnee )en ben er nu een dik jaar achter dat het trekken een naam heeft en dat er meer mensen bestaan die het doen. Bij mij overheerste het gevoel van opluchting: dus ik ben niet zo'n enorme freak als ik altijd dacht te zijn! Sinds ik weet dat er een naam voor is heb ik de boel iets meer onder controle (voor mijn gevoel). Al gaat het nogsteeds wel met veel ups en (helaas meer) downs. Zeker nu ik aan die scriptie aan het schrijven ben: lezen --> trekken. Computer--> trekken, stress (ik-ga-het-nooit-op-tijd afkrijgen-gedachten)--> trekken... Niet echt goed... Maar toch: hoe meer ik erover lees, hoe meer het een plaatsje lijkt te krijgen, hoe vaag dit ook zal klinken. Ik hoop voor jou dat het bij jou ook zo werkt: dat je door erover te lezen, met ons te schrijven er beter mee om leert te gaan. Groetjes, Fara __________________

14 december 2003, 14:26	#4
hannah HaarWeb lid Geregistreerd: 4 december 2003 Berichten: 12	Hoi Madelief en Daphne, Bedankt voor jullie lieve reacties. Het is fijn om er eens met andere over te praten. Al blijft het vreemd voor me. Ik vind het gek dat mijn beste vrienden dit nooit van me begrepen hebben en dat ik nu mensen vind die ik niet ken en die op de een of andere manier de vinger op de zere plek kunnen leggen en precies weten wat er door me heengaat. Ik ben blij met jullie liefs Hannah O, PS Madelief, ja ik geef mijn haren de kans om terug te groeien, wat wel gek is, is dat ik de haren die ik getrokken heb nooit weggooi, maar bewaar.

15 december 2003, 18:32	#6
hannah HaarWeb lid Geregistreerd: 4 december 2003 Berichten: 12	Hoi Pindakaas, Bedankt voor je reactie. Volgens mij is het erg vroeg. Ik trok eerst bij mijn moeder, later ben ik het bij mezelf gaan doen. Ik weet niet of er mensen zijn die dit ook hebben gedaan?

4 januari 2004, 14:36	#7
erna HaarWeb lid Geregistreerd: 7 november 2001 Locatie: Den Haag Berichten: 147	Hoi Hannah, Welkom! Ik begrijp je opluchting! Jaren heb ik gedacht dat ik gek was en dat ik de enige zou zijn. Wie in vredesnaam trekt namelijk zijn eigen mooie haren uit.... Maar we zijn dus niet alleen! En dat geeft erkenning en dat is fijn. Helaas lost het niet je probleem op, maar het geeft steun! Ik las dat je trekt samen met duimen. Dit is voor het eerst dat ik dat lees. Zelf doe ik dat ook wel. Ik kan dan bijvoorbeeld lekker voor de tv zitten en dan duimen en trekken. Heerlijk relaxed vind ik dat. Nou ja...relaxed...alleen op dat moment natuurlijk. Daarna heb ik goed de pest in! Nu succes met ttm! Met z'n allen moeten we eruit kunnen komen. Er zijn al verschillende die een tijd trekvrij zijn! Grt Erna

8 januari 2004, 09:05	#9
Daphne HaarWeb lid Geregistreerd: 10 december 2003 Locatie: België, Gent Berichten: 26	Dag Fara Welkom hier, Ik ben sinds december mijn lotgenoten hier tegen gekomen, ik ben een jaartje jonger dan jij. Zelf heb ik het voor het ogenblik moeilijk, maar ik kan niet zeggen dat het een constante aanhoudt, ik heb mijn trek-vrije periodes. Dus succes met je scriptie, en laat de stress je niet klein krijgen, want dat is de gevaarlijkste moment om in een trek periode te geraken. groetjes