Hoe voel jij je nu zonder haar??

carola89 · 7 oktober 2008, 23:28

Ik heb het sinds september 2007 teminste zo is het begonnen met plekjes in januari/februari ben ik helemaal kaal geworden en draag ik nu een pruik.
Ik voel me hier super onzeker door en lelijk en apart omdat ik geen haren meer heb. Ik heb ook eigenlijk geen idee meer wie ik zelf ben, ik zag er altijd goed en verzorgd uit, nu nog steeds wel ondanks dat ik een pruik heb maar ik heb het gevoel als mensen het weten en vooral jongens dat ze me dr rug toekeren en dat ik niet goed genoeg meer ben. omdat ik niet zoals alle andere meisjes meer ben. Ook heb ik nog steeds geen goede pruik gevonden teminste een echte professionele ik draag nu vind ik zelf wel een mooie pruik alleen deze moet ik iedere maand vervangen dus mocht iemand nog een goeie winkel of website weten voor pruiken hoor ik het graag het liefst wel pruiken met lang haar dat wil zegge ongeveer tot halvewegen me rug zoiets draag ik nu ook. Ik zit btw wel in therapie maar daar snappen ze er toch niks van. mocht iemand een vriend hebben zou ik graag ook nog willen weten hoe die erop reageerde want de mijne liet me eigenlijk min of meer stikken dus vandaar.

Ik word nu behandeld in het ziekenhuis met exceemtherapie dit wil zegge dat ze een gevoelige stof erop smeren 1x per week en word het rood en na 3 maanden ongeveer moeten er haren terug komen groeien, ik ben pas net begonnen dus bij mij zie je tot op heden nog geen haargroei.
Is er hier iemand die hiermee bekend is??

Beetje lang verhaal maja heb ut allemaal zo kort mogelijk samengevat haha

Liefs Carola

Lies86 · 9 oktober 2008, 11:57

Hallo,

Mijn vriend heeft mij kaal leren kennen.
Hij heeft er totaal geen moeite mee dat ik geen pruik draag en dus kaal ben.
Hij wist dat ik kaal was en vond dat geen probleem.

Ik dacht ook altijd dat ik nooit een vriend zou vinden die miij zou accepteren zoals ik was. Niets is miner waarw ant vorige week vroeg hij al of ik het alsjeblieft kort hielt zodra het terug kwam.

Niets is onmogelijk!!!
Niet bij de pakken neer gaan zitten hoor!

Lies

chacha · 10 oktober 2008, 18:32

Dag Carola,

Je verhaal klinkt bekend,maar ik draag al 22 jaar een haarwerk en ben er dus al zeker aan gewoon. Mijn man heeft mij ook met haarwerk leren kennen en er ook nooit en probleem van gemaakt. Ben ook al heel wat jaren volledig kaal. het begon op mijn 17 jaar en dan inderdaad denk je dat je geen vriend zal vinden maar niets is minder waar,mijn man zei: ik neem je voor wie je bent en niet voor een bos haar. Ze denken wellicht allemaal niet zo,maar er zijn er zeker. Hij heeft me zeker sterker gemaakt.
Ik koop mijn haarwerken al jaren bij dezelfde dame die nu een eigen zaak heeft in Gent,ik weet natuurlijk niet van welke streek je bent maar geef je de website. www.paulahaardesign.be ze kan ook haarwerken knippen,en heeft er van alle prijsklassen,het is een zeer familiale sfeer en zelf draagt ze ook veel een haarwerk. Hopelijk ben je er iets mee.
Groetjes Chantal

els99 · 4 november 2008, 15:24

Ik denk dat het kopen van een haarwerk wel een beetje te vergelijken is met het kopen van schoenen. De schonen die de een prima zitten, kunnen een ander veel ellende bezorgen.
Ik draag al 40 jaar een pruik. Ik heb ervaring met zowel echte haren pruiken (handgeknoopt) als met synthetische pruiken. Ga shoppen tot je een winkel vindt waar het assortiment je aanstaat en ze je behandelen op een manier waar jij je prrettig bij voelt.
Zelf zweer ik bij synthetisch haar. Bij een mooie pruik zal alleen een scherpe kijker nog enigszins kunnen vermoeden dat je een pruik draagt.
Verder heb ik een voorkeur voor pruiken met een beetje rood erdoor. Mijn ervaring met blond/gemengd haar is nl dat deze allemaal na verloop van tijd (wassen) groen lijken te worden, vooral bij kunstlicht. Die groene glans heb je niet zodra er wat rood door het haar gemengd is. Bovendien is echt haar veel onderhoudsgevoeliger en lastiger dan een synthetische pruik. Met mijn pruiken (helaas wel duur) kan ik in de regen/mist/vochtige weer fietsen zonder dat ik er al te snel als een verlopen dweil uitzie.

els99 · 4 november 2008, 19:58

Met excuses. Ik zag bij het herlezen dat ik eigenlijk niet gereageerd heb op de vraag van carola89. Daarom bij deze nog een reactie.
Het voelt kut en zwaar klote om zonder haar door het leven te moeten, ik haat het en baal als een stekker als ik erover na ga denken. Maar daarna moet ik toch verder. Het kaalzijn is godzijdank verder in ieder geval geen fysieke belemmering bij het ondernemen van activiteiten. Dat iedereen "kijkt" vind ik heel vervelend, maar dat is nu eenmaal zo.
Het is niet mijn keuze, maar het is me wel overkomen. Het ergst vind ik het dat mijn wimpers en wenkbrauwen (en schaamhaar) na een grote paniekaanval eind jaren '90 uitgevallen zijn. Ik heb nog steeds grote moeite met mijn volledig haarloze gezicht. Ik heb sindsdien nooit meer het bed gedeeld met een man. Ik zou dat wel willen, maar ik ben nooit meer iemand tegengekomen. Mijn leeftijd zal daar ook wel een rol in gespeeld hebben, ik ben de 50 inmiddels gepasseerd.

Het belangrijkste is misschien wel dat je niet moet vergeten te leven ook al heb je deze 'handicap'.

7 oktober 2008, 23:28	#1
carola89 HaarWeb lid Geregistreerd: 19 december 2007 Berichten: 3	Hoe voel jij je nu zonder haar?? Ik heb het sinds september 2007 teminste zo is het begonnen met plekjes in januari/februari ben ik helemaal kaal geworden en draag ik nu een pruik. Ik voel me hier super onzeker door en lelijk en apart omdat ik geen haren meer heb. Ik heb ook eigenlijk geen idee meer wie ik zelf ben, ik zag er altijd goed en verzorgd uit, nu nog steeds wel ondanks dat ik een pruik heb maar ik heb het gevoel als mensen het weten en vooral jongens dat ze me dr rug toekeren en dat ik niet goed genoeg meer ben. omdat ik niet zoals alle andere meisjes meer ben. Ook heb ik nog steeds geen goede pruik gevonden teminste een echte professionele ik draag nu vind ik zelf wel een mooie pruik alleen deze moet ik iedere maand vervangen dus mocht iemand nog een goeie winkel of website weten voor pruiken hoor ik het graag het liefst wel pruiken met lang haar dat wil zegge ongeveer tot halvewegen me rug zoiets draag ik nu ook. Ik zit btw wel in therapie maar daar snappen ze er toch niks van. mocht iemand een vriend hebben zou ik graag ook nog willen weten hoe die erop reageerde want de mijne liet me eigenlijk min of meer stikken dus vandaar. Ik word nu behandeld in het ziekenhuis met exceemtherapie dit wil zegge dat ze een gevoelige stof erop smeren 1x per week en word het rood en na 3 maanden ongeveer moeten er haren terug komen groeien, ik ben pas net begonnen dus bij mij zie je tot op heden nog geen haargroei. Is er hier iemand die hiermee bekend is?? Beetje lang verhaal maja heb ut allemaal zo kort mogelijk samengevat haha Liefs Carola

9 oktober 2008, 11:57	#2
Lies86 Be a miracle Geregistreerd: 17 september 2004 Berichten: 932	Hallo, Mijn vriend heeft mij kaal leren kennen. Hij heeft er totaal geen moeite mee dat ik geen pruik draag en dus kaal ben. Hij wist dat ik kaal was en vond dat geen probleem. Ik dacht ook altijd dat ik nooit een vriend zou vinden die miij zou accepteren zoals ik was. Niets is miner waarw ant vorige week vroeg hij al of ik het alsjeblieft kort hielt zodra het terug kwam. Niets is onmogelijk!!! Niet bij de pakken neer gaan zitten hoor! Lies __________________ *Kaal of niet, je innerlijk verandert niet!*

Soortgelijke discussies
Discussie	Auteur	Forum	Reacties	Laatste bericht
Uit	pizzacat	Van alles en nog wat...	72	3 augustus 2007 00:18
Echt Haar Of Synthetisch/Cyberhaar	Salvamia	Haarwerken	13	31 december 2006 10:51
Synthetisch, of echt haar, of een combinatie?	Chris	Haarwerken	11	5 juni 2006 18:50
Kan alle hulp gebruiken	sweet_muisje	AA - Algemeen	17	14 maart 2006 10:53

10 oktober 2008, 18:32	#3
chacha HaarWeb lid Geregistreerd: 25 februari 2007 Berichten: 105	Dag Carola, Je verhaal klinkt bekend,maar ik draag al 22 jaar een haarwerk en ben er dus al zeker aan gewoon. Mijn man heeft mij ook met haarwerk leren kennen en er ook nooit en probleem van gemaakt. Ben ook al heel wat jaren volledig kaal. het begon op mijn 17 jaar en dan inderdaad denk je dat je geen vriend zal vinden maar niets is minder waar,mijn man zei: ik neem je voor wie je bent en niet voor een bos haar. Ze denken wellicht allemaal niet zo,maar er zijn er zeker. Hij heeft me zeker sterker gemaakt. Ik koop mijn haarwerken al jaren bij dezelfde dame die nu een eigen zaak heeft in Gent,ik weet natuurlijk niet van welke streek je bent maar geef je de website. www.paulahaardesign.be ze kan ook haarwerken knippen,en heeft er van alle prijsklassen,het is een zeer familiale sfeer en zelf draagt ze ook veel een haarwerk. Hopelijk ben je er iets mee. Groetjes Chantal

4 november 2008, 15:24	#4
els99 HaarWeb lid Geregistreerd: 1 oktober 2008 Berichten: 8	Ik denk dat het kopen van een haarwerk wel een beetje te vergelijken is met het kopen van schoenen. De schonen die de een prima zitten, kunnen een ander veel ellende bezorgen. Ik draag al 40 jaar een pruik. Ik heb ervaring met zowel echte haren pruiken (handgeknoopt) als met synthetische pruiken. Ga shoppen tot je een winkel vindt waar het assortiment je aanstaat en ze je behandelen op een manier waar jij je prrettig bij voelt. Zelf zweer ik bij synthetisch haar. Bij een mooie pruik zal alleen een scherpe kijker nog enigszins kunnen vermoeden dat je een pruik draagt. Verder heb ik een voorkeur voor pruiken met een beetje rood erdoor. Mijn ervaring met blond/gemengd haar is nl dat deze allemaal na verloop van tijd (wassen) groen lijken te worden, vooral bij kunstlicht. Die groene glans heb je niet zodra er wat rood door het haar gemengd is. Bovendien is echt haar veel onderhoudsgevoeliger en lastiger dan een synthetische pruik. Met mijn pruiken (helaas wel duur) kan ik in de regen/mist/vochtige weer fietsen zonder dat ik er al te snel als een verlopen dweil uitzie.

4 november 2008, 19:58	#5
els99 HaarWeb lid Geregistreerd: 1 oktober 2008 Berichten: 8	Met excuses. Ik zag bij het herlezen dat ik eigenlijk niet gereageerd heb op de vraag van carola89. Daarom bij deze nog een reactie. Het voelt kut en zwaar klote om zonder haar door het leven te moeten, ik haat het en baal als een stekker als ik erover na ga denken. Maar daarna moet ik toch verder. Het kaalzijn is godzijdank verder in ieder geval geen fysieke belemmering bij het ondernemen van activiteiten. Dat iedereen "kijkt" vind ik heel vervelend, maar dat is nu eenmaal zo. Het is niet mijn keuze, maar het is me wel overkomen. Het ergst vind ik het dat mijn wimpers en wenkbrauwen (en schaamhaar) na een grote paniekaanval eind jaren '90 uitgevallen zijn. Ik heb nog steeds grote moeite met mijn volledig haarloze gezicht. Ik heb sindsdien nooit meer het bed gedeeld met een man. Ik zou dat wel willen, maar ik ben nooit meer iemand tegengekomen. Mijn leeftijd zal daar ook wel een rol in gespeeld hebben, ik ben de 50 inmiddels gepasseerd. Het belangrijkste is misschien wel dat je niet moet vergeten te leven ook al heb je deze 'handicap'.