"nieuw", even voorstellen

[ilse47]

Hallo,
Aangezien ik zondag naar de TTM-meeting kom en me nog steeds niet voorgesteld heb op dit forum begint het stilletjes aan tijd te worden om dit te doen.

Ik ben al een paar maand lid van dit forum, maar heb me eerst wat bezig gehouden met informatie over dit onderwerp te zoeken op het internet, wat gemakkelijker is eenmaal je de naam van die stomme gewoonte kent. Dit was wel een openbaring voor mij omdat ik vroeger zoals velen dacht dat ik de enige was die dit had, want ik had er nog nooit van gehoord.

Ik heb TTM sinds mijn 13de. Het begon als een soort spelletje dat een beetje uit de hand is gelopen. Vroeger had ik mooi, dik en veel haar. Een grote dikke staart. Nu heb ik nog een dun staartje, waar alle korte haartjes uitspringen. L

In het begin had ik niet echt door dat ik constant met mijn handen in mijn haar zat tijdens het lezen, huiswerk maken, tv-kijken en zo, maar toen men er opmerkingen over maakte vond ik dat irritant.

De schooljaren die ik achter de rug heb dunden mijn haar steeds meer uit, de examens waren telkens de rampperiodes, en de vakanties dan wat de herstelperiodes. Ik had de 2 maand zomervakantie zeker nodig. Ik ben blij dak van die school af ben. Ik verloor uren voor de spiegel om de gaten te camoufleren. Maar ik had wel een goede klas in het hoger onderwijs (in tegenstelling tot het middelbaar). Mijn klas aanvaarde mij zoals ik was en ik had enkele zeer goede vrienden.

Ma sinds ik werk gaat het eigenlijk veel beter met mij. Ik heb het meestal druk en ben veel met mensen bezig, de ideale job dus.

Sinds ik deze site ontdekt heb ben ik ook beginnen met een boekje bij te houden van wanneer ik trek en hoeveel. Het is daardoor ook verminderd, ik ben er zelfs 1 keer in geslaagd om 3 dagen na elkaar niet te trekken, iets wat ik ervoor nog nooit gekund heb. Die dagen zijn nu ook weer voorbij en ik heb een zeer slechte week achter de rug. Maar misschien gaat dat na de bijeenkomst gewoon terug beter. Dat hoop ik toch.

Mijn ouders weten ondertussen nog altijd niet waar ik morgen naartoe ga, alleen dat ik naar Antwerpen ga. Ze hebben er een keer achter gevraagd, maar ik klapte weer dicht, ik wou zoveel zeggen maar het lukte me niet.

Als er over gepraat wordt is dat meestal van: “je bent weer bezig, stop er mee”. Of van “ waarom doe je het?” en dat weet ik zelf niet.

Maar misschien lukt het me morgen wel om te praten. Ik ben alleszins zeer benieuwd naar morgen. En Deze brief is alleszins veel langer dan ik had gedacht, khoop dak jullie er niet te veel mee lastig val.


Groetjes Ilse

[bolleke]

Je bent welkom... maak je niet zenuwachtig... alles komt in orde, je zal wel zien...

[Jente]

Ilse, moedig dat je bent gekomen. Je verhaal heeft indruk gemaakt op mij en ik denk ook op alle anderen.
Ik hoop dat je er ooit met je ouders over zult kunnen praten. Veel sterkte!
J

[tinneke]

He Ilse,

Het was heel fijn je te leren kennen. hopelijk was het voor jou een goede ervaring en heb je de moed gevonden om er terug tegenaan te gaan.

Hopelijk heb je een beetje voldoening gehaald uit onze bijeenkomst want met al ons gekwebbel was het misschien een beetje moeilijk voor je om je verhaal te doen. IK hoop dat alles in orde komt met je ouders, als je wil stuur ik je Bolleke's boek wel eens op. Dan kan jij (en je ouders) het eens lezen. Dat helpt misschien ook wel.

Veel succes,
10

[ilse47]

Ik ben blij dat ik gekomen ben en vond iedereen stuk voor stuk schitterende mensen. Ik voelde me wel nog wat onwennig, maar ook voelde ik een soort vriendschapsband, nu al die "namen" een gezicht hebben gekregen besef ik veel beter dat ik er niet alleen voor sta.
Wel kreeg ik het emotioneel wat moeilijk op de trein naar huis. Ook vandaag, vanmorgen voelde ik mij superhappy, daarna dan weer depri, net alsof de weggedrukte gevoelens van de voorbije jaren opeens weer loskwamen, en ik niet meer wist wat te doen.
Maar heb vandaag keihard mijn best gedaan en heb nog niet getrokken!
Ik ga nu eerst zelf op mijn tempo dat boek lezen (het lukt niet om dit in een keer te verwerken), en het daarna mss aan mijn ouders laten zien.
Tinneke, alleszins bedankt voor het voorstel, maar ik heb gisteren een van de laatste boeken kunnen kopen.
Ook de suikerboontjes vind ik een mooie herinnering aan die dag.
Ik hoop later nog eens naar een bijeenkomst te kunnen komen, om te vertellen dat het beter gaat.
Met mijn ouders ga ik mijn tijd nemen, na 9 jaar zwijgen zal het niet op die ene dag komen.
Ik ben alleszins zeer blij dat ik gekomen ben.

Groetjes Ilse

[vleervlinder]

Hey Ilse,

ik vond het ook heel moedig en tof dat je gekomen bent. En ik kan mij levendig voorstellen hoe het er dan aan toeging met je ouders. Bij mijn eerste bijeenkomst had ik de dag ervoor een briefje gelegd met 'ik heb trichotillomanie, zoek maar op wat het is', en dan ben ik de hele dag gaan shoppen met mijn zus, toen we terug thuiskwamen hadden mijn ouders het druk met een barbeque met vrienden... en de volgende dag ben ik dan maar net op tijd opgestaan en vertrokken. Joepie, vervelende-vragen-ontwijking.
Ze mochten van mij weten wat ik had, omdat het dan makkelijker zou zijn als ik eens naar een bijeenkomst wou, of zodat ze niet meer zouden bezig zijn à la 'seg gij had vroeger zo'n mooie wenkbrauwen, waarom doet ge da?'
Wat zou ik daar op moeten hebben antwoorden, 'k weet het zelf geeneens...
Ik heb nog steeds geen zin om er met hen écht over te praten, maar dat hoeft ook niet persé voor mij, ik heb daar anderen voor.

En neem inderdaad maar je tijd... 't gaat er beter en minder geforceerd uitkomen op een moment dat je je er klaar voor voelt! Je zal nu ook wel heel wat stof tot nadenken hebben.

Enneuh... je mag van die lange berichtjes sturen hoor - we zijn hier om mekaar lastig te vallen.

Groetjes,

Bieke


P.S. Als je ooit nog eens zin hebt om met een ttm'er te babbelen zonder daarvoor helemaal naar Antwerpen te moeten, ik woon niet zo superver he!

[tinneke]

He Ilse,

Ik had het zondagavond ook wel wat moeilijk, ik had hoofdpijn en voelde dat ik emotioneel een zware middag achter de rug had. Ik ben een half uur onder de douche gaan staan, heb eens goed uitgehuild en dat deed wel goed. Nadien voelde ik me alsof ik een nieuwe start had genomen.

Goed dat je het boek nog hebt kunnen kopen.
Ik denk dat het idd goed is om zelf even je gevoelens en emoties op een rijtje te zetten en dan het moment af te wachten waarop je je zelf goed voelt om het te zeggen.

Ik heb ook nog steeds niet getrokken en heb vrijdag met bolleke afgesproken, als stimulans om een week niet te trekken, dat helpt me enorm.

Veel succes
Tot later
10

[bolleke]

Dag Ilse,
Heel moedig van jou om zondag je verhaal te doen... Lees het boek niet in één keer uit, neem je tijd. Net zoals je ook je tijd moet nemen voor jezelf en de relatie met je ouders. Forceren heeft geen zin. Doe het op jouw tempo en geniet heel langzaamaan van een nieuwe start: 'de zoektocht naar jezelf, houden van jezelf, je eigen kracht vinden'... je kunt het, daar ben ik zeker van! Je mag hier altijd schrijven, ook privé (geldt voor iedereen trouwens) en denk ook maar eens over het voorstel van Vleervlinder. Het is goed om af en toe lotgenoten te ontmoeten, niet om elkaar te wentelen in medelijden maar om er samen tegenaan te gaan en om steun te vinden bij elkaar!
Heel veel sterkte!!!

[ilse47]

Bieke,
bedankt voor het voorstel, ik zal eraan denken als het weer eens moeilijk gaat. Want een echte ontmoeting kan denk ik nog meer moed geven dan het forum. Het ziekenhuis waarvoor ik werk (Heilig hartziekenhuis) in roeselare is gefusioneerd met menen. Dus wie weet moet ik ooit nog in menen gaan werken als er daar iemand ziek valt .
Tinneke,
zo'n douche kan deugd doen he, lekker warm water op je hoofd...
Ik wens je alleszins veel succes met je nieuwe start, en het is tof dat je samen met bolleke ervoor kan gaan voor die trekvrije week. Veel succes!! Volhouden, gewoon doen.
Ik heb vandaag maar eentje getrokken, waarom toch die ene?? Maar ik vind het wel goed van mezelf. Ik moet er gewoon dag per dag blijven voor gaan.

En ik ben echt blij dat mijn ma mij niet forceert. Vandaag vroeg ze vanwaar de suikerbonen kwamen, ze vond het bizar dat er geen naam aan hing . Ik vertelde dat ik ze zondag gekregen heb en dat het kindje nog niet geboren was (toen toch nog niet) ik ben eigenlijk wel benieuwd. Maar ze vroeg niet verder over zondag, en ik vond ook niet dat ze er nieuwsgierig uitzag. Ik ben blij dat die dag op een gewone manier ter sprake is gekomen. Ik denk dat ze mij gewoon de tijd geeft om meer te zeggen als ik er klaar voor ben, en daar ben ik echt blij om.
Ik voel me helemaal niet gepuched of zo.
Ik ga nu eerst dat boek verder lezen.

Bedankt iedereen voor de steun!!
groetjes, Ilse

[tinneke]

HI Ilse

Die ene haar, daar moet je geen 'waarom-vraag' over stellen. Het is er één, dat is maar 1 letter verschil met geen... je moet super blij zijn met je resultaat, want als je gaat piekeren over die éne haar, dan zijn het er misschien snel al terug meer. 1 is goed, super goed zelfs!
Wel goed dat je moeder je niet pushed hé... dat zal het ook allemaal wat relaxer maken voor jou hé.

Veel succes in ieder geval!
10

[musse]

Hoi,

Eerlijk gezegd ik vond je ook ontzettend moedig dat je gekomen bent en dat je je verhaal gedaan hebt en je hebt het pas aan je ma verteld, ik had wel ne krop in de keel als je dat vertelde. De band nu met mijn ouders is helemaal anders geworden tegenover vroeger. Ik ben nogal een gesloten typeke vroeger toch nu ben ik meer en meer beginnen praten met mijn ouders. De band is anders nu. Ze begrijpen mij tenminste nu. En dat het niet op 1, 2, 3 zal opgelost zijn.

Content dat je ouders niet aandringen, want ik heb zo een tante met de die kunde gewoon niet eens deftig babbelen over zoiets, gelukkig heb ik nog een tante die tenminste verstand heeft.

Met mij gaat het wat minder nu, loop wat over mijn toeren. Hoop dat volgende dagen wat beter gaat.

Groeten an