Het heeft een naam

[Rococo]

Hallo, ik ben een meisje van 20 en ik ben er sinds de zomer achter dat ik trichotillomanie heb. Dit omdat mijn beste vriendin er voorzichtig over begon op onze vakantie. Het was haar namelijk niet ontgaan dat ik 's ochtends lang op de badkamer bezig was en dat ik met zwemmen krampachtig boven water bleef.

Het besef dat mijn gedrag een naam heeft, dat het een oorzaak heeft en dat meer mensen er last van hebben, daar werd ik heel emotioneel van. Ik had er namelijk nooit met iemand over gepraat, tot die bewuste vakantie dus. Ik schaam me namelijk verschrikkelijk en het tast mijn sociale leven aan.

Het zit zo. Ik trek 'alleen' mijn wenkbrauwen uit. Het begon toen ik een jaar of 16 was. Ik heb kastanjebruin haar en ben gezegend met rupsen. Ik leek op foto's een jongetje. Een toenmalig vriendinnetje van mij, die bij Douglas werkte, stelde op een avond voor of ze mocht epileren. Dat wilde ik wel.

Toen is het verkeerd gegaan. Mijn vriendin had maar een paar haartjes weggehaald, maar toen ging ik zelf aan de gang. Ik wist niet wat ik deed en haalde steeds meer weg. Ik kan me herinneren dat mijn oma en een andere vriendin er ooit een opmerking over hebben gemaakt, dat 'ze' zo dun waren.

Ik kon niet meer stoppen. Aangezien ik die tijd veel spanningen had, ontlaadde ik me elke dag door mijn wenkbrauwen te epileren, soms wel 3 keer op een dag. Ook het bijtekenen is toen begonnen. Eerst nog met zwart potlood, toen met bruin en nu met grijs. Ik haat het.

Ik heb tot een paar maanden geleden gedacht dat ik het gewoon deed omdat ik gewoon te dikke wenkbrauwen heb van mezelf en dat ik, nu ik eenmaal ben begonnen, het ook moet bijhouden. Nu ik weet dat het een ziekte is, valt alles op z'n plek.

Ik ben gaan surfen en kwam op deze site terecht. Ook heb ik een afstudeerscriptie gelezen en die heeft me ontzettend geraakt. Ik heb ook een problematische relatie met mijn moeder en ook ik ervaar een drang om te plukken en een lekker gevoel als ik klaar ben.

Maar ik wil er vanaf. Ik pluk al veel minder, sinds ik op kamers zit, 5 weken nu. Ik pluk nu ipv 3 keer per dag, om de dag. Mijn haargroei is inmiddels afgenomen, ik heb nog maar heel weinig over. Ik heb de vorm ook finaal verpest, de haartjes die er nog zitten, zijn links en rechts ongelijk.

Het allerergste is dat ik al twee keer een jongen heb moeten laten lopen. Ik kan namelijk geen relatie hebben zonder wenkbrauwen. Ik kan niet bij hem slapen, niet samen douchen en niet door de regen lopen met hem zonder plu. Ook sport ik niet, omdat door het zweten mijn wenkbrauwpotlood uitloopt.

Ik ben zo vreselijk verdrietig, omdat ik denk dat mijn wenkbrauwen niet meer teruggroeien. Aan een kant is de tweede helft namelijk al tijden weg, ik hoef daar nooit meer te plukken. Ik wil weer gewone wenkbrauwen en niet meer elke dag een uur voor de spiegel hoeven staan om toonbaar te zijn.

Mijn bijgetekende wenkbrauwen zien er vrij natuurlijk uit, tenminste, dat neem ik maar aan. Ik heb verder best een mooi gezicht en daarom is het zo zonde dat ik dit mezelf aandoe. Ik krijg gelukkig genoeg aandacht van jongens, maar de wetenschap dat het nooit iets kan worden zonder wenkbrauwen, doet me vreselijk pijn. Ik wil niet eindigen zoals die vrouw bij 'Je zal het maar hebben', die elke avond voordat ze gaat slapen met haar man, haar make-up opnieuw opdoet.

Nu weeg ik mijn opties af. Permanente make-up heeft niet mijn voorkeur, het liefst wil ik wenkbrauwtransplantatie. Ik heb gelezen dat dat mogelijk is, maar kan verder weinig details vinden. Maar als dat niet kan, zal ik getatoeerde wenkbrauwen toch moeten overwegen. Tips zijn welkom.

Over de ziekte zelf: ik denk dat ik mijn gedrag onder controle kan krijgen. Ik ben nu uit de omgeving van mijn ouders, 90% van de spanning is weg. Het ergste is gewoon dat het ontzettend lang gaat duren eer mijn wenkbrauwen weer zijn aangegroeid, als dat al gebeurt. Ik denk het eigenlijk niet.

Waarom ik nu dit topic open? Omdat ik op dit moment verliefd ben op een jongen en hem laat lopen door mijn ziekte. Voor de tweede keer. Er MOET wat gebeuren. Ik hoop dat er mensen reageren met suggesties, of wat dan ook. Verder wens ik iedereen sterkte.

[lynnbeertje]

het is misschien makkelijker gezegd dan gedaan,maar ik denk niet dat je die jongen moet laten lopen omdat je geen wenkbrauwen hebt,het is wel wie jij bent weet je.
Als hij jouw ook leuk vind,laat ie je niet stikken alleen maar omdat je geen wenkbrauwen hebt.
Mijn vriend heeft mij al 4,5 jaar nog nooit met mijn wimpers gezien....en hij heeft me er echt niet door verlaten gelukkig.
Ik snap dat het een makkelijke uitspraak is,omdat ik wel kan begrijpen in jouw teksten dat je het er moeilijk mee hebt(logisch)
maar ik zou het toch een kansje wagen.
heel veel strekte ermee.

groetjes van Linda

[Rococo]

Ik weet het, hij zou me ook moeten accepteren zonder wenkbrauwen, anders is hij me niet eens waard... Maar zo ver is het nog niet gekomen. Ik wil het ZELF gewoon niet, voor een jongen. Zou zelf, als ik hun was, ook geen meisje zonder wenkbrauwen willen hebben... Ik begrijp dat heel goed. En ik wil het zelf ook niet, dat ik elke ochtend een uur eerder moet opstaan dan hij. Ik heb het namelijk nog nooit aan iemand laten zien zonder make-up, zelfs niet aan mijn beste vriendin, de enige die ervan weet (al praten we er nooit over, omdat ik dat niet kan).
Verdomme, ik 'trek' het gewoon niet meer.

[tinneke]

Hey

Ik heb al enkele vriendjes gehad in de periode dat ik ttm heb (ben nu 26 en begon rond m'n 14). Ofwel zeiden ze er niets over, ofwel vonden ze het niet erg. ik heb nog NOOIT iemand ontmoet die me niet wou leren kennen omdat ik kale plekken had, of omdat m'n haar zo raar zit (opgestoken om de plekken te verbergen). Vooraleer je in de fase van bij elkaar blijven slapen komt, ken je elkaar toch al wel wat beter hé... en als hij je dan dumpt omdat je geen wenkbrauwen hebt: nou, dan verdien je iemand beter. punt uit.

Echt, ik heb hier nog NOOIT iemand horen zeggen dat iemand haar/hem verlaten heeft om de ttm... nog NOOIT! (allé voor zover ik weet toch).

Wat ik dus eigenlijk wil zeggen: laat je niet doen door de ttm, je zal je er enkel slechter door voelen en meer trekken. Leer die jongen beter kennen, maak plezier... je zal je vanzelf beter voelen. En ik weet zeker dat hij zich niet zal storen aan jouw 'probleempje'...

Je haar komt normaal gezien wel terug hoor, het duurt enkel véél langer...

Go for it girlie!
groetjes
10

[marly]

Hoi Rococo,welkom hier. Als ik zo jouw post lees,kom je op mij over als een persoon die behoorlijk veel kracht in zich heeft. Je weet dat jij je gedrag onder controle kan krijgen,ipv 3x per dag pluk je nu om de dag aan je wenkbrauwen. Je kent jouw triggers,en weet dat je daar iets mee kunt doen.
Lieve meid....gebruik die kracht! Iemand die jou niet wil (vriendschap of relatie) omdat je wenkbrauwen niet zijn zoals het zou moeten,is jou niet waard. Je ziet het,ik ben niet de enige die dat zegt. Ik begrijp heel goed wat je bedoeld met 'zover is het nog niet gekomen'. Gebruik je kracht om jezelf te accepteren,jij bent wie je bent met of zonder wenkbrauwen. Als je dat eenmaal ten volle beseft en accepteerd,is je strijd tegen TTM weer een stukje makkelijker. Ten minste,zo heb ik het altijd ervaren.
Zelf trek ik al 34 jaar mijn hoofdhaar uit,vanaf mijn 2de jaar. Een kennis trekt al heel,heel lang haar wenkbrauwen uit,en zij heeft ze nu laten tatoeren. Als jij stopt met plukken,groeien die haartjes heus wel weer aan,alleen duurt het wat langer.
Geef jezelf en die jongen maar een kans,probeer het maar. Ik heb een kaal hoofd gehad en ben er ook niet voor gedumpt. Probeer de TTM niet alles te laten beinvloeden,wees lief voor jezelf,verwen jezelf af en toe met kleine,leuke dingetjes. Jij bent veel meer dan TTM!

Groetjes,Marly

[Nickytje]

als je dan zink en vitamine b supplementen neemt, laat dit ook de wenkbrauwen sneller groeien of niet?
als je er dan kan afblijven, en deze inneemt, komen ze misschien sneller en sterker terug.

[Rococo]

Allereerst: bedankt voor de reacties! Het helpt me echt. Ik praat er nooit over en dit forum kan echt steun bieden, merk ik.

Ik ben nu een weekend thuis en er is weer crisis tussen mijn ouders. Ik voelde gisteravond heel erg de drang om te gaan epileren, maar ik was mijn tweezerman vergeten... Eerst raakte ik wanhopig, omdat ik er al de hele avond naar had uitgekeken, maar toen bedacht ik dat ik twee opties had: OF de epileertang van mijn moeder pakken, OF gaan slapen. Ik heb gekozen voor het laatste en dat voelde zo goed vandaag. Ik kan vanavond ook niet trekken, aangezien ik morgen pas naar huis ga en ik heb er vrede mee, geloof ik. Hoop dat het vanavond daadwerkelijk goed gaat.

Over die jongen: ik moet mezelf er eerst van overtuigen dat ik leuk ben, ook zonder wenkbrauwen. Nu ben ik vrij zelfverzekerd en spontaan, dat is al heel fijn. Want ik heb het zelden toegelaten dat de ziekte me zo erg in zijn macht krijgt dat ik de deur niet meer uitga. Ik ga gewoon uit, dansen en dergelijke. Alleen een echt vriendje... Die stap is nog te groot.

Ik ga nu eerst proberen mijn plukken heel erg terug te brengen, naar 2 of zelfs 1 keer per week. En bedankt voor die tip over vitamine-b, ga ik morgen gelijk kopen. Ik hoop echt dat het fatsoenlijk teruggroeit. Wat jij zei over kracht hebben, marly, dat klopt wel. Ik denk ECHT dat ik dit kan overwinnen. Ik wil alleen niet met de gevolgen (= halve wenkbrauwen) blijven zitten, oftewel: ik wil niet dat de ziekte me blijft achtervolgen, ook als ik er zelf een punt achter wil zetten.

In de zomervakantie van 2004 is ook alle terug gegroeid, dus dat wordt mijn volgende doel. Lukt het me toch niet, of willen mijn wenkbrauwen niet meer goed groeien, dan zal ik toch een permanente make-up gaan overwegen, denk ik.

Maar goed, ik zal hier nog wel een tijdje blijven rondzwerven... Het blijft een strijd. Ik houd jullie op de hoogte en nogmaals bedankt!

[Strani]

Hoi Rococo,
Ik ben hier vrij nieuw op het forum en heb al vrij veel steun gekregen zoals jij. Ik weet niet hoe volledig getekende wenkbrauwen eruit zien maar ik heb er een idee over en ik denk dat die vrij snel te onderscheiden zijn van de echte haartjes. Zo is een vriendin van mij ook met haar pincet uitgeschoten op het eind van haar wenkbrauwen waarna ze een lijntje had bijgetekend. Ik zag het meteen. Daarom denk ik dat de mensen in jouw omgeving het ook merken maar niets erover zeggen. Ik wil je niet ontmoedigen maar juist erop wijzen dat die jongen het misschien al heeft gemerkt en jou al geaccepteerd met je getekende wenkbrauwen. Dus zal het misschien geen verrassing voor hem zijn. Ik heb me al jaren geschaamd voor ttm en nadat ik dit forum heb gevonden, heb ik ook de kracht gevonden om het aan mn naasten te vertellen. Het valt reuze mee om erover te praten en mensen accepteren het makkelijker dan dat ik me ooit heb kunnen voorstellen. houden. Daarnaast vind ik het heel sterk van jou dat je jezelf in bedwang weet te houden. Dus je kunt het!!! Misschien is het voor jou een optie om die tweezer weg te gooien. Ik weet dat het heel veel kracht en moed verreist maar jij hebt al een kertje bewezen dat je het kunt.
Groetjes

[lynnbeertje]

misschien is de eerste stap nu dat je mensen misschien verteld wat je hebt,ik heb het ook altijd angstvallig geheim(proberen te houden)please please zie het niet enzo.
ik vertelde het idd ook niet aan mijn beste vriendinnen,maar ja sommige zijn er natuurlijk wel achtergekomen,en weet je,eerst schaamde ik me dood,maar toen ik uitgelegt had wat ik had,was het een opluchting,ik hoefde niet meer geheimzinnig te doen,echt heerlijk voelt dat.
En weet je...haha...ik had er er laatst met mijn vader over, iedereen heeft volgens mij wel een "tick" iedereen heeft wel iets,niemand is perfect(gelukkig)
En idd misschien is het mensen wel al opgevallen,maar hebben ze niks gezegd.
Al dacht ik dat ook altijd,en was het nog nooit iemand op gevallen(maak me dik op)
Naja sterkte.

Linda

[Limburgse]

Hallo Rococo,

Fijn om te lezen dat je je hier zo prettig voelt, en bedankt voor het schrijven van jou verhaal.

Ik ben 26 jaar en trek 13 jaar hoordharen en wimpers. Mijn wenkbrauwen heb ik 2 keer getrokken.
Ik begrijp je wel wat je schrijft over die jongen. Zelf liet ik ze ook niet te dichtbij. Flitren, zoenen en dan wegwezen! Toen ik 4 maanden trekvrij was en een normaal kapsel had ben ik "de ware" tegengekomen. 2 maanden later kreeg ik een terugval en heb ik serieus overwogen om het uit te maken. Zorgen dat hij een hekel aan me kreeg. Een vriendin heeft me voor gek verklaard. Godzijdank. Inmiddels ben ik 3 jaar met hem samen, en dolgelukkig!!!
Ik vond het doodeng, heb me in alle mogelijke bochten gewrongen om het niet te laten opvallen. Totdat hij op het terras een keer zei; "Goh, het lijkt wel alsof je daar een kaal plekje hebt". Ik dacht dat ik door de grond zakte. Een uur later wist hij het hele verhaal, nog nooit was ik zo opgelucht!!! Hij had er nog nooit van gehoord, maar iedereen doet / heeft wel iets geks, zei hij.

Jij bent gek op die jongen. Als het wederzijds is dan boeit het hem niet of je jubeltenen hebt, maagd wilt blijven tot na het huwelijk, nagels bijt of wenkbrauwen trekt! Laat hem anders tussen deze opties de minst leuke kiezen. Wedden dat hij niet voor dat laatste kiest!

Ik heb vorige week een permanente eye-liner laten zetten. Echt heel fijn, ik zie er niet meer zo naakt uit zonder wimpers. Ik denk er zelfs over om mijn wenkbrauwen ook te laten doen, gewoon omdat het er netjes verzorgd uitziet. Hoeveel vrouwen laten dat wel niet doen? En bij de wenkbrauwen doet het geen pijn heb ik me laten vertellen. Informeer er maar eens naar. En denk er eens rustig over na. Het blijft 4-5 jaar zitten. En wie weet heb je het tegen die tijd ook niet meer nodig.

Als je er meer over wilt weten, dan vraag je me maar....

Groetjes de Limburgse

[Rococo]

Hey,

Heb gisteravond weer getrokken, maar niet tot bloedens toe. Dat doe ik normaal wel vaak, waardoor ik veel make-up moet gebruiken om de wondjes weg te werken die je dan ziet. Hebben jullie dat ook?
Afijn, ik trok gisteren vooral omdat er heel veel haartjes 'wild' groeiden. Naja, voor mijn idee dan, want vol is het natuurlijk niet te noemen. Ik heb trouwens geen volledig getekende wenkbrauwen, de eerste helften heb ik nog, bij een ander zelfs de hele lengte. Ze zijn alleen heel dun en dat past niet bij mijn gezicht, vandaar dat ik ze wel moet bijtekenen. Ik ga vannacht trouwens niet plukken. Ik probeer het te beperken tot 1 a 2 keer per week. Mijn epileertang weggooien is nog een te grote stap, maar ik hoop dat ik 'm ooit niet meer hoef te gebruiken.
Ik vind het soms heel aardig van mensen dat ze er niets over zeggen, want ik weet bijna zeker dat (sommigen) heus wel zien dat mijn wenkbrauwen voor een deel nep zijn. Al heb ik wel gemerkt dat ik extreem gefocust ben op wenkbrauwen door mijn ttm, maar dat 'gewone' mensen er veeeel minder op letten. Ik had vorig jaar wel een klasgenote en die de hele tijd irritante opmerkingen maakte. Dingen als "Goh, jij epileert je wenkbrauwen altijd zo strak, daar zou ik echt geen zin in hebben" en "Men, jouw wenkbrauwen zijn echt helemaal gelijk!" Ze bleef er maar over zeiken. Ik was daarom ook blij dat ze dit jaar niet meer bij mij in de klas bleek te zitten. Gelukkig nam een vriendinnetje het altijd voor me op, al heb ik haar nooit iets verteld. Dat is zo aardig!
Ik kan het nog niet aan om het aan mensen te vertellen. Oke, mijn beste vriendin weet het en is er na dat ik het verteld heb nog 1 keer over begonnen, maar ik praatte er snel overheen. Ik vind het gewoon nog te moeilijk, omdat ik me nog te erg schaam. Hopelijk raak ik dat mettertijd kwijt.
Nu met die jongen... Ik merk aan mezelf dat ik de boot heel erg afhoud. Hij was, vooral in het begin, vrij flirterig. En hij ziet me vooral in daglicht. Normaal gesproken, als ik zoen met jongens, is dat in het donker van de nacht of in de kroeg. Dus wat dat betreft zou het inderdaad een teken kunnen zijn dat hij het accepteert. Maar ik ga er gewoon niet op in. Ik stuur nooit uit mezelf een sms, begin nooit als eerste een gesprek op MSN... Hij moet zo onderhand de indruk hebben dat ik hem niet zo zie zitten, op DIE manier dan. Terwijl ik straalverliefd ben. Dat toon ik ook wel, als hij GOED keek, maar dat doet hij niet, denk ik. Ik leg het er gewoon niet zo dik bovenop. Ik ben ook bang, stel dat het ECHT wat wordt? Daarbij is hij ook nog eens het type dat elke week met een ander meisje zoent en vastigheid niet ziet zitten. Maar hij zendt andere signalen uit naar mij toe. Ik zie hem volgende week weer op school, ik ben benieuwd hoe we ons gaan gedragen tegenover elkaar.
Stiekem heb ik al besloten en geaccepteerd dat ik het niets laat worden. Ik kan me gewoon niet indenken dat ik hem eventjes vertel dat ik ttm heb... Nog niet.

[Strani]

Ik begrijp dat je het niet zomaar aan iemand kunt vertellen. Zou ik ook niet durven. Ik heb nu 7 jaar verkering en we wonen al 2 jaar samen en pas een paar weken geleden heb ik het verteld aan hem verteld. Als ik de berichten hier lees, hebben wij allemaal ongeveer dezelfde probleem. Geen zelfvertrouwen. Ben jij jezelf niet aan het straffen door die jongen weg te jagen? Volgens mij gun jij hem jezelf niet. Dat klinkt misschien raar maar dit heeft ook weer met het zelfvertrouwen te maken. Als die jongen andere signalen naar jou toe zendt dan naar andere meisjes betekent dat dat je gewoon speciaal bent en meer waard. Toch?! Vleiend, zeg...

[Rococo]

Het gekke is dat ik best wel wat zelfvertrouwen heb. Dat klinkt misschien vreemd, maar het is echt zo. Ik gun die jongen alleen een meisje zonder vage afwijking. Ik zou ook geen jongen willen met ttm. Zo liggen de feiten nu eenmaal.

Het gaat niet zo goed, heb gisteren en vandaag geplukt

[Limburgse]

Hoi Rococo,

Je bent smoorverliefd, bent je best aan het doen om hem dit niet te laten merken, integendeel. Op deze manier krijg je stressssss, en met stress wordt de drang alleen maar groter. Kijk uit meid, een wenkbrauw is zo weg...
Met jou aanpak wordt het nooit iets tussen jullie, en zul je nooit weten of hij het met jou serieus wilt proberen. Waarom laat je je gevoel niet zijn werk doen? Als hij iets van je wilt is dat om wie je bent en om hoe je eruit ziet, met of zonder getekende wenkbrauwen. Als hij dat niet wilt is hij je niet waard en dan eindig je zonder hem. Zover ben je nu immers ook, "zonder hem". Niet geschoten altijd mis.....
Succes ermee.
Gr. De limburgse

[Oilily]

Rococo

Als je verliefd bent, maakt het toch helemaal niet uit of iemand niet volledig 'perfect' is? Misschien is het wat iemand anders maakt, juist datgene dat iemand extra speciaal maakt. Mis deze kans niet uit angst voor ttm. Echt niet.... Dat is de ttm niet waard. Ga er gewoon voor en scherm je niet af. We moeten al zoveel dingen missen of we passen ons aan op allerlei manieren door de ttm. Laat de liefde er niet voor, dat is gewoon te stom voor woorden.

Groetjes
Kim