de ontmoeting!

[Diable]

Hoi meiden!

Ik vond het hardstikke leuk vandaag, erg interessant en verrijkend! Het is ook zo leuk om de gezichten achter de mensen nu te kennen! Indrukwekkend, zo'n dag vol levensverhalen, ik ga eens lekker in m'n bed liggen en het allemaal op me in laten werken.

ik voel me wel ontzettend gemotiveerd om vol te houden nu!

[Oilily]

Ik vond het ook fijn om nog eens naar Den Bosch af te zakken. Heb er weer heel wat aan gehad, weer een stapje dichter... En het eten achteraf was super!!!

Het was ook enorm leuk om al die nieuwe gezichten te zien.. Dan kan ik tenminste een gezicht bij een verhaal plaatsen, maakt alles veel duidelijker!

Volgende keer in Antwerpen

groetjes

[Oilily]

Oh, en ik heb die pincet weggedaan, he!!

[bolleke]

Hoi allemaal,
De afwezigen hadden ongelijk! Maar goed, er komen nog ontmoetingen, dus beste mensen, overschrijd die drempel...
Ikzelf heb er totaal geen problemen mee om lotgenoten te zien en met hen te praten, maar ik kan me voorstellen dat het voor de nieuwkomers onder ons een hele stap was! Zij zullen dan ook een hoop emoties te verwerken hebben, doe maar rustig aan... Te weten dat je niet alleen bent zal wel wat moed en sterkte geven, hoop ik.
Zeker als je de eerste keer in je leven iemand ontmoet met nèt datzelfde gedrag en nèt diezelfde gevoelens van pijn en verdriet en wanhoop soms en schaamte...
Alweer is het woordje 'vechten' zo dikwijls gevallen... helaas... ook iemand sprak over TTM tot de dood.
Mag ik nog één keertje? TTM is misschien een duiveltje dat IN jou zit, je neemt het overal mee, misschien tot aan je dood. Maar je hoeft het niet WAKKER te maken. Je kan, door GOED VOOR JEZELF te zorgen, dat duiveltje doen rusten, doen slapen, misschien zelfs voorgoed laten inslapen...
Laten we dààr in geloven, en vooral geloven in onszelf.
Het HOEFT niet!!!
Succes aan iedereen!
Blijven schrijven...
Bolleke

[bolleke]

Oilily... HEEL goed van je dat je dat pincet hebt weggedaan, ik hoop VER genoeg en... laat je niet in de verleiding komen om een nieuwe te kopen... laat het rusten, zet de gedachte uit je hoofd...
Bolleke

[Diable]

misschien klam je hem omsmelten tot een kam....

Ik vond het erg prettig en ik hoop dat we elkaar kunnen blijven motiveren en bemoedigen. Als je WIL stoppen met TTM, dan KAN je dat ook!

[Edith1]

Hallo allemaal,

Ik vond het ook zeer prettig om jullie te ontmoeten afgelopen zondag. Monique wil je je moeder nogmaals bedanken voor haar gastvrijheid en jij bedankt voor de organisatie. Diable, hoe is het met je operatie gegaan?

Wat mij opviel was dat ik zondag haast niet aan mijn haar heb gezeten of zeker niet getrokken heb. Alleen toen ik Diable op het station had afgezet merkte ik dat ik weer een haar in mijn hand had. Slecht.....Voorlopig ga ik nog even door met mijn drukke leventje en stel de beslissing wel of geen therapie nog maar even uit. Eerst het huis opknappen en verhuizen. Daarna gemotiveerd raken om het gevecht aan te kunnen.

Groeten,
Edith

[Diable]

Hoi!

In de autro, op de heen- en terugweg, heb ik je wel veel aan je hoofd zien zitten, maar ik weet niet of je aan het trekken was.

Ik wou dat ik een klein schokje kreeg, elke keer dat ik aan m'n hoofd zat. dan leer je het zo af

[Edith1]

Hoi Diable,

Nee dan zit ik te draaien aan mijn haar en trek het niet uit. OOK NIET GOED hoor!!!! Maar inderdaad in de auto is ook zo'n moment. Gelukkig hoef ik niet zoveel te rijden. Inderdaad schoktherapie....zo'n 220 volt dan doe je het NOOIT meer.

Maar.... hoe gaat het met je?

Edith

[Vlindertje]

Ik vond zondag ook een erg leuke ervaring! Ik was s'morgens misschien wel wat zenuwachtig maar het is echt goed meegevallen, ben blij dat ik gekomen ben!
Ik was wel wat jaloers op Diable, ik denk -als ik zover als jou zou staan- dat ik veel meer moed zou hebben om er vanaf te blijven! Dus Diable (en de rest natuurlijk ook!) , blijf volhouden!
Ik was wel wat 'verrast' dat er weinigen waren met een haarwerkje of pruik.... ik bedoel maar, de meesten kunnen zichzelf beperken met het trekken op één plek, terwijl ik mezelf nauwelijks kan bedwingen om hele bosjes uit te trekken op de hele oppervlakte van m'n hoofd inclusief op plaatsen die heel nadelig zijn voor mij.
Bolleke adviseerde mij om het te vertellen aan m'n naaste vrienden maar nu ik er nog eens over heb nagedacht, zou ik toch nog niet het lef hebben..daar mijn vrienden rond de 20 jaar zijn en ik niet weet hoe ze op zo'n leeftijd daarop zouden reageren... Ik denk dat het ook beter is voor mij om dat nog een paar jaar uit te stellen...
Ook heb ik m'n pincetten (het zijn er meer dan een) aan m'n moeder gegeven met de vraag of ze ze goed wou verstoppen.

Anyway, Ik wilde nog even Monique en haar mama bedanken voor hun gastvrijheid en ook Bolleke, waarmee ik mocht meerijden!
En bedankt iedereen, ik heb veel geleerd zondag! Moeten we zeker overdoen!
Groetjes Vlindertje

[Edith1]

Hoi Vlindertje,

Ik vond het erg heel moedig van je dat je zondag gekomen bent. Je schrijft dat jij hele bossen uit je hoofd trekt....toen ik zo'n 20 jaar was heb ik mijn slechtste periode gehad en later is het trekken bij mij minder geworden. Misschien iets van een levensfase verder en wat rustiger geworden? Ik weet het niet. Maar misschien geldt het ook wel voor jou. Ik denk wel dat als mij iets overkomt wat ik niet zo goed aan zou kunnen, het wel weer heel erg zou kunnen worden maar laat ik daar maar niet aan denken.

Overigens reageerde mijn vrienden van rond de 20 toendertijd heel positief. Maar je moet er zelf helemaal achter staan om het te vertellen. Als je nog twijfelt neem dan nog even de tijd.

Groeten,
Edith

[bolleke]

Hoi Vlindertje,
Ook ik vond het heel moedig van je dat je d'er bij was! Wat een stap en wat een overwinning! Je hebt zoveel verteld in de auto over je verleden en al die pesterijen die je hebt ondergaan...
Ik kan alleen maar zeggen, je bent een bijzonder mooi meisje en je hebt ongelooflijk veel uitstraling en ik twijfel er niet aan, ook veel talent! Doe er iets mee!
Ongetwijfeld is 'herstellen' van TTM een groeiproces. Ik heb vroeger ook haren met bosjes uitgetrokken. Het begon op mijn veertiende en op mijn vijftiende was ik zo goed als kaal! Dus, niet wanhopen, er komen betere tijden. Wellicht zit je nu in je 'ergste' periode. Dat gaat voorbij, echt waar. Maar je moet er wel aan werken...
Ik hoop dat je gelooft in jezelf en dat je een goede therapeut hebt die 'ver' met jou wil meegaan...
Geloof er maar in meisje, je komt er wel. Ik hoop dat je ook de drempel overwonnen hebt om via dit forum de dingen van je af te schrijven. Hier kan het allemaal hé. Hier begrijpen we elkaar.
Heel veel sterkte, aan iedereen.
Bolleke

[Diable]

Hoi!

Vlindertje, wij zijn even oud. (de jongsten van het stel!) Ik heb altijd op verschillende kleine plekken getrrokken, in het ergste geval had ik een plek ter grootte van 2 euro. Ik had dus altijd allerlei plekken verdeeld over m'n hoofd, op die manier viel het minder op. Maar het principe is hetzelfde. En ook nu zit ik continue aan m'n hoofd te friemelen en te krabben, ik moet echt oppassen dat ik niet weer wonden maak, ik zit soms echt op de grens. Zo'n wond veroorzaakt een kale plek, een fijn korstje dat je er meerdere keren per dag af kunt pulken en extra stimulans tot trekken omdat de huid om zo'n wondje heen lekker zacht is. "Diable: GEEN WONDJES MAKEN DUS!!!!!"

Maargoed, wij zijn even oud, ik studeer in Leiden en ik ben lid van een studentenvereniging. Ik heb een jaarclub met ontzettend toffe meiden en wij vertellen elkaar heel veel. Over sex bijvoorbeeld en dat soort dingen. Maar ik heb ze dus ook over m'n ttm verteld en over m'n therapie. Ze reageren heel tof en we kunnen er gewoon over praten, erg prettig vind ik dat. Soms ben ik bang dat iik mezelf te veel in het middelpunt zet met dit "interessante probleem" terwijl ik dat dus absoluut niet wil. Maar m'n vriendinnen zijn erg tof en ik praat er ook niet continue over. De gesprekken zijn natuurlijk ook heel anders dan een gesprek met m'n zus of met jullie, die begrijpen wat het inhoudt. Ik kan me wel voorstellen dat je het heel moeilijk vindt, jij zou dan ook moeten vertellen dat je een haarstuk draagt en dat lijkt me ook moeilijk. desalniettemin heb ik zondag begrepen dat bij de meesten van ons die het aan anderen vertelden, de reacties ontzettend meevielen. Voor jezelf is het vaak genanter dan voor degene aan wie je het vertelt.

M'n zus reageerde trouwens nogal huiverig toen ik over de bijeenkomst vertelde, net als m'n moeder. M'n moeder kreeg helemaal de bibbers en de zenuwen toen ik er over vertelde, ze riep "he gatsie en eeeeew en bah" ik heb toen een beetje streng tegen haar gezegd dat ik helemaal niets aan zo'n reactie heb en dat het daarom nou juist zo fijn was jullie te spreken omdat jullie het begrijpen en zij klaarblijkelijk niet. Daar gaf ze me gelijk in. M'n zus denkt dat het trekken alleen maar erger wordt als je naar zoiets toe gaat. Dan heeft ze toch niet zo goed opgelet tijdens de basisdoctoraalfase van haar studie. Groepstherapie is een van de meest succesvolle vormen van therapie. Misschien kunnen we er de volgende keer een aardige therapeut bij halen die ons geklets een beetje in banen kan leiden? Hoofd- en bijzaken scheiden bijvoorbeeld?

[Oilily]

IK ben daar niet zo'n voorstander van, om er een psycholoog bij te halen. Dat neemt het informele karakter weg van zo'n bijeenkomst en verhoogt zeker de drempel om te vertellen, vind ik persoonlijk... Ik vind het perfect zoals het nu is, iedereen kan zijn ei kwijt en 't was soms een beetje rommelig maar ik denk dat iedereen er een voldaan gevoel bij heeft.

Het trekken op het einde van de dag of de dag erna, komt waarschijnlijk door het verwerken van alle prikkels van die dag.. Bij mij komt het trekken vaak als ik aan het nadenken ben.. Dan glijdt mijn hand ineens weg naar mijn hoofd, zonder dat ik het soms zelf doorheb..

Vindertje, super dat je samen met mij dat stomme pincet hebt weggedaan. Ik heb het aan mijn grootmoeder gegeven want het was van haar en ik weet niet waar ze het heeft weggestoken. Ik heb er geen uitleg bij gegeven.

We hebben elkaar nog wat gesproken tijdens de autorit naar huis en het lucht echt enorm op om mensen in je directe omgeving in te lichten over je probleem. Niet direct allemaal maar stapje voor stapje, één per één... Je kan er nu met enorme weerstand aan denken maar je moet dat eens rustig laten bezinken.. Ik heb het ook verteld tegen mijn vrienden op de leeftijd die jij nu hebt en stuk voor stuk reageerden enorm positief.. Ze waren enkel bezorgd om mij maar vonden me niet zielig ofzo, echte vrienden laten je niet vallen (de anderen daarvoor trouwens ook niet!). Als je het vertelt valt er zo een masker voor je af, je kan je ontspannen als je bij hen bent en meer jezelf zijn.

Ik moet ook zeggen dat op jouw leeftijd voor mij de ergste periode was en dat het daarna beter ging. Dat komt door dat studeren en het twijfelen welke richting je uit gaat, denk ik..

Ik wens je veel succes en als ik in de buurt ben, zal ik je wel eens opbellen! Kun je je tel. nr. eens doormailen, aub? naar info.hoboken@stad.antwerpen.be.

groetjes en dikke kus!

[ernestina]

Ik vond de dag weer omvliegen! De tijd gaat altijd zo snel als het leuk is. En ik vond het weer leuk deze keer. Lekker babbelen en elkaar steunen, gewoon door er te zijn.
Het voelt ook goed. Je hoeft elkaar niks uit te leggen en je kunt gewoon jezelf zijn. Ik beschouw jullie dan ook allemaal als vriendinnen.

Het lijkt mij wel leuk om eens een officieel karakter aan de bijeenkomst te geven door een hulpverlener uit te nodigen, maar dan in de vorm dat wij zeg maar in een zaal zitten en hij/zij vooraan haar zegje kan doen over ttm of hulpverlening in het algemeen of zo en dat er misschien nog vragen vanuit de zaal beantwoord kunnen worden.
Op die manier hoeft het niet 'persoonlijk' te worden waar anderen bij zijn. Ik stel mij zo voor dat bij de eerste vergadering van de ttm-vereniging een hulpverlener kan worden uitgenodigd bijvoorbeeld.

Groetjes, Ernestina