wel of geen pruik??

[Tinn]

Hojj LIES,

heel erg mooi gedicht!
past echt bij ieder van ons vind ik!

[alopeciatic]

Hee Hera78,

Ik ben kaal vanaf m'n zesde, heb van m'n elfde tot m'n 22e petten gedragen.

Ik had altijd het idee dat ze me "beschermden" tegen blikken van anderen, maar weet inmiddels dat je daar juist de aandacht mee trekt. OK, als kind was het wel fijn, want kinderen zijn meedogenloos.

Als kind is het ook logisch dat je je onzeker voelt. Maar ik ben geen kind meer. Mooie quote uit de Bijbel (ben niet gelovig, maar toch): "When I was a child, I talked like a child, I thought like a child, I reasoned like a child. When I became a man, I put childish ways behind me." (I Corinthians 13:11, NIV).

Was ook heel lang onzeker over hoe ik overkwam op meisjes. Ik kreeg een vriendin die ook stapel-verliefd op me was en dat was de turning-point voor mij. Ik heb m'n pet afgedaan en nooit meer opgedaan en dat was het meest vrije gevoel dat ik ooit heb gehad. Niet meer afhankelijk van dat klere-ding. Niet meer verstoppen. En bijna niemand die er ooit iets over zegt. In deze tijd zijn er ook zo veel mensen die zich uit eigen overweging kaal scheren, dat je als alopecia-mens bijna niet meer opvalt.

Natuurlijk is het anders voor meisjes dan voor jongens, maar je uitstraling geeft volgens mij de doorslag: als je een pruik of pet of wat dan ook draagt om je te verbergen dan zien mensen dat en de onzekerheid die er achter schuilt. Als jij de keuze maakt om je niet te verbergen (zoals je kaalheid geen keuze is) dan zien mensen dat ook: jij bepaalt hoe mensen je zien en dat straalt zekerheid uit. En zekerheid is sexy.

Dat was een lang verhaal, maar ook de eerste keer dat ik iets schrijf over dit onderwerp.

Succes!

[bikkel]

Hallo allemaal,


Ik lees net de post van annewil om eens te kijken wat de reakties zijn van mensen op vrouwen/mannen met AA. Nou lees ik een heleboel ervaringen van vrouwen en ik maak hier uit op de deze haast allemaal zonder haarwerk door he leven gaan(of ik moet het niet goed begrijpen) Nu is mijn vraag, gaan de meeste met of zonder pruik naar buiten. Ik zelf heb al 16 jaar AA en geen haar op mijn hoofd(letterlijk) moet er aan denken om zonder haarwerk op stap te gaan. Ik durf het niet en voel me er niet lekker bij. IK vind mezelf(let op ik spreek puur voor mezelf!!!) pretttiger om te zien met haarwerk dan zonder.
Maar mijn vraag is dus eigenlijk:

Wie gaat er met en wie durft er zonder?

Ik heb respect voor de keuze van een ieder maar ik ben echt benieuwd of er meer vrouwen zonder pruik op straat gaan als ik dacht. Ik kan ook geen post plaatsen op de vraag van annewil want ik heb eigenlijk geen nare reakties gekregen uit mijn omgeving, misschien wel achter mijn rug om maar daar kan ik helaas niemand wat over vertellen....


Kus Bikkel

[Lies86]

Ik ga door het leven zonder pruik. Volledig kaal, en super gelukkig!

[marianneke]

Hallo Bikkel,

Ik draag een haarwerk en voel me daar het prettigst bij.

Groetjes Marianneke

[Saar]

Bij mij wisselt het erg of ik kaal ben of niet en als ik kaal ben draag ik geen pruik (in de winter wel soms een muts, vooral buiten omdat het zo koud is zonder)

[JC77]

Ik heb AA, en gebruik geen pruik of zo. Nooit gedaan ook. Petjes heb ik wel, maar draag ik eigenlijk ook nooit ( tenzij het tegen een zonnesteek is ).

Ik voel me het beste als ik gewoon kan zijn wie ik ben, dus met AA.

[Annewil]

hallo bikkel,

ik was afgelopen jaar op een bijeenkomst van de aapv (patiëntenvereniging voor mensen met alopecia areata) en verreweg de meeste leden daar droegen een pruik. Vooral de oudere leden. Mijn eigen moeder is al 35 jaar kaal en draagt een pruik. Ik zelf niet. Zij zei me laatst: "Ja jij kan dat doen (ik ben 53, zij 82), maar in mijn tijd was er niemand die dat deed, toen kon dat niet" Ze zei ook: "Ik vind het wel veel lekkerder zonder pruik... maar ik ben er nu aan gewend".

Je had al gelezen dat ik geen pruikdrager ben. Maar er is niks mis mee om wel een pruik te dragen toch? Je moet gewoon doen waar je je het lekkerst bij voelt. Voor mij is dat niets dragen als het warm is, een warme muts als het koud is en een "buff" er tussenin. Ik draag ook een buff als het overdreven heet is, die vangt het zweet mooi weg (dat anders maar blijft druipen langs mijn kale hoofd en in mijn ogen en zo, want ook geen wenkbrauwen en wimpers meer).

Mijn werkgever reageerde overigens op mijn plotseling haarverlies vorig jaar met: "Ik wil graag een goede pruik voor je betalen - niet dat je zo'n goedkoop ding moet nemen; zeg maar wat je nodig hebt" Erg lief bedoeld was dat wel. Een beetje onhandig was het aanbod ook, ik vond het wel vertederend. Nu, een jaar later, zegt de werkgever: "De cliënten zijn er gewoon aan gewend dat je er zo uit ziet.. ik denk dat je er geen problemen meer door hoeft te ondervinden". Zelf denk ik dat eigenlijk ook inmiddels. t Was leuk geweest als ik mijn voorheen dikke haardos nog had gehad, het is niet zo... ik moest er erg aan wennen, dus mijn omgeving moet dat nu ook maar doen. Het levert geen echte problemen op eigenlijk. Hooguit dat er eens wat langer naar me wordt gekeken door deze of gene.

Annewil

[Juffie Judith]

Hoi Bikkel,


zoals je al weet draag ik een pruik. Hier voel ik me het prettigste bij. De meeste mensen zien niet eens dat ik een pruik heb. Ik hoef dus weinig uitleg te geven. En ik confronteer andere mensen dus ook niet echt ergens mee. Verder heb ik niet echt last van de pruik al begint het 's avonds wel eens te jeuken. Nou dan doe ik hem thuis gewoon af. Het enige wat ik lastig vind is als ik ergens moet gaan slapen waar ik met anderen op een kamer slaap. Mijn pruik gaat dan namelijk vanzelf af. Ik heb echter ondekt dat een doekje wel blijft zitten 's nachts.

Gr.
Judith

[Vlokje]

Om te beginnen vind ik het ontzettend knap dat mensen zonder pruik naar buiten gaan, zelf doe ik dat absoluut niet. De eerste jaren heb ik het wel met doekjes en sjaals gedaan, maar heb ervaren dat ik me met een pruik heel wat lekkerder voel. Elke keer als er weer een nieuwe moet komen, omdat ik last heb van de vervilting van de vezel, merk ik dat ik een stukje onzekerder ben. Daarentegen als er een nieuwe op mijn hoofd zit voel ik me grandioos.
De vraag is of het te maken heeft met acceptatie van de ziekte? Zelf heb ik het idee dat ik t wel geaccepteerd heb hoor, maar wil er toch ook graag voor mijn gevoel als mezelf bijlopen. En dat is dus met "plastic" haar.

[Lies86]

Hier is al een thread over, waarin al veel gezegd is, hopelijk heb je daar wat aan!
Ik ga ze in ieder geval samen voegen omdat het over het zelfde gaat!

Groetjes!
Lies

[Lies86]

Ik kan me heel goed voorstellen wat vele van jullie hier zeggen.
Iedereen wil zichzelf (kunnen) zijn.

Ik ben mezelf met een kaal hoofd... Een ander is zichzelf met een mooie blonde pruik. En ben momenteel nog meer mezelf als ik kaal ben dan dat ik nu mijn eigen haar terug zou krijgen.

Voor iedereen ligt die grens anders, en iedereen zal daar anders mee om gaan.
Ik moet er (momenteel) niet aan denken om met pruik verder te gaan.
Het past gewoon echt niet bij me. Ik heb er 2,5 jaar een gedragen, en ben er erg gelukkig mee geweest.
Maar zie inmiddels in dat ik kaal meer mezelf ben.
Ik heb geen zin om steeds te moeten kijken of mijn pruik nog goed zit. Op te moeten letten dat mijn clienten er niet in hangen, en veelvuldig onderhoud te moeten plegen.
Ik ben mezelf zoals ik kaal ben.
En wat ik ook al vaker heb gezegd is dat ik graag wil zeggen dat JIJ er totaal NIETS aan kunt doen dat je kaal bent.
Je hoeft je niet te schamen omdat je kaal bent, jij hebt er toch niet om gevraagd?

En natuurlijk moet je er aan wennen, is het eng om naar buiten te gaan, en kijken de mensen je eventjes aan, maar geloof me, als je echt wilt kan je het!
Maar dit geld voor mensen met en zonder pruik.
Met pruik is het ook ff eng
(zien de mensen het niet, waait hij niet af, zit hij wel goed tenminste dat had ik dan), zonder pruik net zo goed. (ik ben anders dan andere, ze kijken naar me, ben ik lelijk? Gedachtes die ik wel eens heb)
Ik denk dat de drempel zo hoog is als je hem zelf maakt.
Natuurlijk werkt je omgeving ook mee, maar als jij er 'luchtig' over doet, eerlijk bent in wat je hebt en gewoon je gevoelens uit, is het voor de omgeving ook al makkelijker!!

En nogmaals, je bent wie je bent, met of zonder haar, met pruik of zonder pruik!!!!
Doe waar je je momenteel goed bij voelt.
Misschien is het vandaag een pruik, morgen een petje en overmorgen kaal.
Maar mijn tip is probeer er geen groot probleem van te maken.
Wat bij mij altijd heeft geholpen is openheid, jezelf zijn en gewoon vertellen wat je hebt. Eerlijkheid duurt het langst, en dan heb je ook niets meer te verbergen, en is het ook een minder grote drempel als je eens geen zin hebt in je pruik!

JE BENT ZOALS JE BENT!! JE BENT MOOI EN OOK MET AA MAG JE ER WEZEN!!!
PRUIK OF GEEN PRUIK!

Wat me nu ook opeens te binnen schiet, maar wat wel offtoppic is,
als er mensen zijn die het eng vinden te vertellen op school of hun werk wat ze hebben wil ik ze graag helpen.
Wordt je gepest, en zou je de klas graag eens vertellen wat je hebt, ik zou je graag willen helpen.
Ben bereid naar je school te komen, mijn verhaal te vertellen en waarom ik vind dat mensen met AA (niemand trouwens) niet gepest moeten worden.
Kan nu even niet de juiste zinnen vinden om precies duideiljk te maken hoe ik het in mijn hoofd heb, maar als je hulp wilt bij het vertellen van je klas/school wat je hebt help ik je graag!!!

[Assie]

Mijn keus is ook heel duidelijk geworden in de loop van de afgelopen jaren.
Mensen waar ik oppervlakkig contact mee heb, of waarbij ik bewust kies om hen niet lastig te vallen met mijn probleem weten niet dat ik een pruik draag. Ik draag op maat gemaakte pruiken van echt haar en het ziet er zeer natuurlijk uit! Dit bevalt mij prima...zij kennen mij zoals ik er uitzie..niet meer en niet minder...voor mij rustig en oké.
De mensen waar ik intiemer contact mee heb, sommige familieleden, vrienden, buren, collega's zien mij ook soms zonder haar of met een buff op als ik thuis ben of als ze bij mij slapen. Geen probleem, zij wisten al wie ik ben en ik ben voor hen niet iemand anders geworden.
En zo heb ik er mee leren leven, het voelt goed zo, ik hoef het niet te verstoppen maar er ook niet steeds mee geconfronteerd te worden. Het leven is voor mij meer dan alleen mijn haar of in dit geval mijn pruik. Het is een manier die bij mij past en waar ik mij rustig bij voel.
gr. Assie

[kattemie]

Ik sluit me helemaal aan bij het bericht van Assie. Zij heeft mijn gevoelens ten aanzien van mijn kaalheid en mijn haarwerk precies goed verwoord.

Bedankt Assie.

Karen

[Assie]

Geen dank Karen, ik heb het idee dat veel mensen op deze site er op deze manier mee omgaan.

groetjes assie