ik ben terug.

[Oilily]

Godverdorie

Ik heb gisteren een hele boterham over Daniëla's boek geschreven en blijkbaar staat mijn antwoord er niet op. Wat heb ik mis gedaan?

[ilseke]

Hoi Daniëlla,
na ons ge-sms wou ik je alvast laten weten dat ik je boek in huis gehaald heb en het sindsdien niet meer neer kan leggen!!! Ik wil je nogmaals bedanken voor het schrijven van dit boek en ik neem later contact met je op om eens bij te praten!
Ik heb mijn naaste vrienden en familie ook al ingelicht over dit boek en gezegd dat ik wil dat ze het allemaal lezen. Op deze manier hoop ik dat ze een idee kunnen vormen wat wij voelen.
Ik denk dat dit boek voor mij een bijbeltje zal zijn dat ik constant bij me zal dragen en waar ik af en toe eens een stukje terug opzoek wanneer ik daar de behoefte toe heb!
Je hebt er heel goed aan gedaan, het was heel moedig van je om je persoonlijk verhaal neer te schrijven, maar chapeau meid!!!!
Ik ga nu nog een stukje lezen
Liefs,
Ilse

Aan alle meiden hier, niet opgeven hoor!!!
Dit forum is heel belangrijk, voor mij was het een hele steun om te merken dat ik niet alleen ben ! Ik durf echt te stellen dat ik mede dankzij jullie de kracht heb gevonden om de strijd met ttm aan te gaan!

[vaantje]

Hoi Daniela en alle anderen,

Ook al heb ik de laatste tijd niet veel van me laten horen, gelezen hebben ik wel op het forum. Nou Daniela je startte hier met de tekst: ik ben terug. Na 1 uurtje lezen in het forum kom ik tot de conclusie: en hoe!! Wouw. Ik stuur je wel een mailtje om op je uitnodiging in te gaan want ik wil je wel weer eens levende lijve ontmoeten. Ik ben heel benieuwd naar hoe je stem nu klinkt en hoe je uitstraling nu is na de therapie en alle veranderingen prive. Ik kan me zo voorstellen dat er een rust in je is ontstaan maar dat zie ik dan wel.

groeten Janny

p.s. wat zijn jullie gruwelijk actief op het forum het vuur spat er van af ik weet gewoon niet hoe ik de draad weer op kan pikken zoveel nieuwe mensen zoveel interesante verhalen zoveel ontwikkelingen die ik likkebarend lees. Misschien moet ik mezelf ook maar weer eens oppakken

[Oilily]

Okee een tweede poging om het boek te beschrijven.

Lieve Daniëla

Ik heb het boek in één dag uitgelezen. Ik vond het zo goed geschreven, duidelijk leesbaar en je hebt echt alle aspecten belicht. Het is niet echt wetenschappelijk maar ook niet vrijblijvend. Het is echt een gids voor mensen die nog geen naam voor hun 'tic' hebben en een grote hulp voor mensen die al een naam hebben.

Ik heb hem meteen aan mijn vader gegeven. Je weet hoe erg ik er aan hang. Ik wil dat hij leest wat ik ook allemaal heb beleeft. Door het geven van dat boek, geef ik een deel van 'mijn' geheim weg... Alhoewel het jouw verhaal is, voel ik het toch als een heel groot deel van mij.

Er staan zulke herkenbare stukken in, stukken die ik zelf zo had kunnen schrijven. Zoals het stuk over loslaten en controle, zo herkenbaar! Ik herkende ook veel verhalen die je mij al in 't kort had verteld, wel grappig en ik vond het leuk dat ik de meeste mensen die je citeert, al heb gezien! Met de brief van je broer moest ik even huilen, hoe lief van hem!

Ik hoop echt dat je er veel mensen mee bereikt. Het meisje dat ik heb geschreven van de Flair, heeft je boek ook al gekocht. Ik wil het zeker nog aan veel mensen laten lezen want jij kan je beter uitdrukken dan ikzelf. Aan mijn moeder, vriendinnen, mijn beste vriend en aan mensen tegen wie ik mijn probleem in de toekomst tegen ga vertellen ga ik het laten lezen...

Ik raad mensen met ttm wel aan het boek niet te gaan halen in de standaard in de Abdijstraat, ga maar naar de Fnac ofzo... Amai da was zweten ) maar wel lollig achteraf.

Veel geluk met de komende interviews/reportages... Jij doet met deze bekendmaking een goede zaak, heel zeker!

Veel liefs
Kim

[bolleke]

Hoi Oilily,

Bedankt voor je bemoedigende woorden! Ze doen me echt zo veel deugd. Ik ben nog steeds bang, geloof me maar. Maar berichten als die van jou geven me telkens weer een opkikkertje. Ik heb nog maar één interview achter de rug en een fotosessie. Ik probeer heel hard in mijn eigen kracht te staan, zeg wat ik wil en eis dat de dingen geschreven worden zoals ik het wil! Dit klinkt misschien een beetje 'hooghartig', eigenlijk is het pure angst dat de 'dingen' op een verkeerde manier zouden gebracht worden. We zijn al zo dikwijls verkeerd begrepen...

Ik heb nog dikwijls teruggedacht aan je 'scène in de boekenwinkel'... zoals je het aan de telefoon vertelde, zo schattig! En oh zo herkenbaar, die schaamtegevoelens...
Maar nu niet meer! Echt waar, dàt gevoel is voorbij. Maar ja, ik heb natuurlijk gemakkelijk praten, ik heb de TTM onder controle... zalig...!

Hoi Janny,
Lang geleden hé meisje! Ik ben nu thuis en probeer alles een beetje te structureren. Niet zo simpel maar wel noodzakelijk...
Die chaos in mijn hoofd is nu opgeruimd. En ik wil het zo houden, netjes dus!

Ilseke, ook jij bedankt voor je aanmoedigingen! Ik voelde me vereerd dat je schreef dat mijn boek zou dienst doen als jouw 'bijbeltje'. Ik hoop echt dat je d'er wat aan hebt als het even wat moeilijker mocht gaan. Succes meid!

Ernestina, Madeliefje, Monique (bedankt voor die prachtige foto, gelijkt helemaal op jou!!!), Diable,.. en anderen... als het niet lukt om aan het boek te geraken kan ik het ook gewoon naar jullie opsturen. Geen probleem.

Vandaag de hele dag les gehad en... op mijn leeftijd.. vermoeiend.
Dus, meiden... tot de volgende keer!

Hou jullie sterk en anders, kom er maar mee over de brug! We zijn er voor elkaar!

Groetjes, Daniëla

[Oilily]

Hey D

Wil je laten weten wanneer je interviews verschijnen en ik welke kranten/tijdschriften/tv-programma's?

Mijn pa had gisteren al een halve boek uit en hij heeft al heel wat plakbriefjes volgeschreven met vragen aan mij, door jouw boek... Ik ben benieuwd... phieuw

groetjes
K

[Yet]

Hallo daniela, wat een prachtig gedicht... je moest zeker een paar slikken. Ik heb jouw boek net besteld en ben heel erg benieuwd, als ik hem heb gelezen hoor je het nog wel.
Verder wil ik je heel veel goeds toewensen.
ps. Ga je door met schrijven?

Groetjes,

[monique3]

Hee Oilily, goh wat goed zeg dat je vader het boek aan het lezen is, ik hoop dat het de relatie tusen je vader en jou gaat verbeteren.
En dat jij er de vruchten van mag gaan plukken, wie weet is het DIT wat je nodig hebt...
succes meid!!

Vaantje, leuk om weer eens van je te horen, hoe bevalt het je daarzo in Antwerpen?

Bolleke, veel succes met de komende interviews, wat je doet is geweldig.......

groetjes aan allemaal, Monique3.

[Madelief]

Fijn zeg dat je je vader op deze manier war meer inzichten in onze problematiek kunt geven......
Maar vraagje; Hoe gaat het nu met jou, jij ging laatst ook een mooie tijd goed en hoe is dat nu? Ik heb geloof ik wat gemist??
Ik hoop dat je je pluk vrije momenten hebt kunnen uitbreiden.
Succes, groetjes Madelief

[Diable]

Het boek was besteld en vandaag kreeg ik een mailtje van proxis dat ze het verstuurd hebben. ik verwacht het dus maandag of dinsdag

[bolleke]

Diable,

Ik hoop dat je iets of wat van herkenning en erkenning vindt in het boek. Ik herinner mij een bijeenkomst bij Monique waarop je nogal wanhopig overkwam en ook een beetje fatalistisch.. zo van, ik heb het tot het einde van mijn dagen... 'levenslang' noemde jij het toen.

Dat is, - ondanks wat anderen ook beweren (niet-ttm'ers)- helaas ook het gevoel wat ik heb MAAR, dat wil daarom niet zeggen dat we het niet kunnen winnen van de TTM! En als ik van winnen spreek dan hoor ik mezelf opnieuw vechten, wat ik ook jaren heb gedaan.
Maar het soort winnen waar ik het nu over heb is niet echt een gevecht. Het is meer een soort van verzoenen, niet met de TTM, neen, verzoenen met mezelf, met de dingen die in mijn leven gebeurd zijn, met de mensen die ervoor gezorgd hebben dat ik ben wie ik ben en dat ik heb wat ik heb, verzoenen met je lot en met wat Iemand of Iets met ons voorheeft, verzoenen met het leven... Ik ben rustiger geworden, althans vanbinnen, want aan de buitenkant ben ik nog steeds een energieke levenslustige vrouw. Maar vanbinnen heeft iets me gelouterd, het idee dat iedereen handelt, op elk moment van zijn of haar leven, met de beperkte mogelijkheden die die persoon heeft, niets meer en niets minder. Iedereen doet wat hij/zij kan vanuit zijn/haar verleden. Dat heeft me vergevingsgezind gemaakt. En daardoor heb ik vrede met mezelf.
Ik hoop dat je een beetje begrijpt wat ik bedoel.
Ik wens je veel sterkte!

Monique, fijn dat je me steunt. De interviews zijn vermoeiend, vooral omdat ik absoluut wil dat men geen verkeerde accenten gaat leggen. Helaas gebeuren die dingen toch en... ook daar zal ik me moeten mee verzoenen... los-laten noemen we dat... moeilijk maar noodzakelijk voor iemand met TTM, dus is elke dag een uitdaging!

Yet, inderdaad, moest niet alleen een paar keer slikken, heb ook gewoon m'n traantjes laten lopen, mag toch...

Ja, Oilily, ik doe m'n best als jij dat echt wil dat ik die dingen vertel. Zelf was ik dat niet van plan. Ik heb niet de intensie om een BV te worden en rijk en beroemd hoef ik al helemaal niet te worden...
Maar goed, voor jou dus; dinsdag is TV-familie geweest (ik geloof dat het artikel + foto verschijnt as woensdag of donderdag). Nu maandag komt Het Nieuwsblad voor een gesprek en foto's. Dinsdag heb ik een gesprek met Diane Broeckhoven van Libelle. en ik ben ook gecontacteerd door het radioprogramma 'Ochtendkuren'. Maar die stelden zo'n domme vragen dat ik gezegd heb dat ze maar eerst m'n boek moesten lezen en dan opnieuw contact mochten opnemen. Pfff...

Hoe dan ook, elk gesprek blijft moeilijk omdat er zo weinig 'begrip' is. Ik heb gisteren een vrouw ontmoet -die hier verder anoniem wenst te blijven- die ook al twintig jaar TTM heeft. Kijk, zij begrijpt natuurlijk perfect hoe het voelt om een haartje uit te trekken, zij begreep perfect de kick, de opluchting...

En dat is dus het moeilijkste, aan vreemden uitleggen dat het geen pijn doet, dat je het niet doet om de pijn, dat het geen sado-masochisme is! Of wat vinden jullie hiervan???

Groetjes, Daniëla

[Diable]

Hoi Bolleke!

Ik denk dat je je vergist, de vrouw naast mij sprak toen die woorden. Ik ben al meer dan een jaar van TTM af en was dat toen ook al, ik denk juist dat iedereen er mee kan stoppen als ze dat ECHT WIL. Voor mij hielp het mezelf heel erg structureel aan te pakken, heel systematisch. Dat deed ik onder begeleiding van een psycholoog en het heeft erg goed gewerkt, ik pluk er nu dagelijks de vruchten van (ipv de haren)

Ik heb je boek vandaag al gekregen

[bolleke]

Ja natuurlijk...

Inderdaad Diable, nu herinner ik me je weer. Jij was diegene met dat lange haar. Ik kan niet meer op de naam komen van die vrouw naast je. Maar goed, dat maakt niets uit. (Zie je wel dat we dringend aan een bijeenkomst toe zijn!)

JIJ bent inderdaad al een tijdje stabiel hé, mooi zo!!!
En wat je schrijft is zo herkenbaar, voor mij dan deze keer.
Helaas was mijn manuscript al af. Want in Rustenburg heb ik het belangrijkste geleerd wat me stabiel houdt: evenwicht en structuur!
Ik weet niet of het die structuur is die jij bedoelt. Ik bedoel de structuur in mijn eigen leventje, de chaos in mijn hoofd maar ook in mijn naaste omgeving, mijn huis, mijn thuis. In zeker nu, met twee grote dochters; de afspraken in ons gezin. Het kàn gewoonweg niet dat er geen rekening wordt gehouden met elkaar, dat iedereen zijn zin doet... De kleine ergernissen van elke dag laten oplopen wekt frustraties in de hand, nefast voor mensen die dat op zichzelf afreageren... omdat ze de 'kerk in het midden' willen houden.

We moeten het niet altijd ver zoeken. Het evenwicht tussen wat we dromen, wat we wensen, wat we willen en de realiteit... alleen in dat evenwicht kunnen we rust vinden, de zo broodnodige innerlijke rust die we allemaal nodig hebben.

Groetjes, Daniëla

[Diable]

Ik heb mezelf vooral structureel aangepakt wat haren trekken betreft. Boekje met potloodje om m'n nek en turfen maar. elke keer als er een haar sneuvelde. gek word je daar van want je confronteert jezelf zo met het trekken en dat wil je natuurlijk stiekem niet. Elke keer weer turfen, daar werd ik kwaad van, want ik wilde elke week met minder turfjes komen. Ik hield ook een grafiek bij op weekbasis. en die moest natuurlijk naar beneden! dus werd het trekgedrag minder en minder. En als ik een week meer turfjes had voelde ik me rot dus de week erna deed ik het weer beter. Mijn psycholoog bekeek wekelijks de resultaten, wat voor mij een druk op de ketel gaf.

Ohja, uitgetrokken haren moest ik bewaren en afgekrabte korstjes ook. Die moest ik hem dan laten zien. yuk.

Het heeft heel goed geholpen maar was af en toe erg frustrerend. haren trekken doe ik niet meer, korstjes krabben deed ik niet meer, maar nu wer wel. Echter, in veel mindere mate dan vroeger. ik heb nu 2 piepkleine wondjes en kan er eigenlijk wel mee leven, maargoed, als ik weer naar de kapper wil moeten ze weg zijn.

Uiteraard heb ik ook veel structuur in m'n leven nodig, maar dat is om me goed te voelen. En ik kan ook zonder structuur, (lekker een week veel te laat naar bed, veel te veel leuke dingen doen, blowen, drinken, kortom, studentenleven op z'n tijd) zolang ik me maar goed voel. Zodra er een schuldgevoel gaat knagen ('oh ik moet eigenlijk meer aan m'n studie doen' of 'oh ik had dit en dat moeten regelen') voel ik me rottig dus dat moet ik voorkomen. Niet dat ik meteen weer haren uit ga rukken dan maar het helpt allemaal niet. Daarom ga ik nu ook snel aan de slag Anders voel ik me straks weer zo'n mislukkeling.

[Oilily]

Hey Madelief

Goed opgemerkt dat ik geen vervolg geef aan mijn veelbelovende berichtjes... Dat komt omdat ik weer ben begonnen na mijn fantastische week zonder drang. Ineens weer een gat en nu kan ik het redelijk bedwingen... Redelijk zeg ik want zodra ik me voor de tv durf ploffen is het geen uur of mijn hand gaat naar boven. Mijn avondschool is een goede afwisseling om structuur en zin aan mijn leven te geven. Ik leer andere mensen kennen en ben bezig met iets dat me boeit (binnenhuisarchitectuur). Ik probeer toch nog altijd om het wat gezellig te maken thuis door wat rustige muziek op te zetten enz..

We zien wel... Verder blijven zoeken he