haarproblemen bij vrouwen

[jose]

goh, wat fijn om al die verhalen van iedereen te lezen.
Ik heb al sind 4,5 jaar haaruitval, en steeds dunner wordend haar.
Mijn probleem is tot voor 3kwart jaar steeds onderkent.
Mijn huidige huisarts, neemt me serieus, en nu ben ik aan het experimenteren met de Diane-pil.

Ik heb vorig jaar een haarwerk laten maken, maar dit was achteraf te vroeg, maar ik denk dat het nog wel eens zal moeten.

Vooral psychisch vindt ik dit een superzwaar probleem, en het is dus fijn ook andere mensen te horen.

zijn er mensen die mij tips kunnen geven het goed te kunnen accepteren dat ik zo'n dunne haren heb

groetjes jose

[Grover]

Hoi Jose,

Ik heb zelf ook erg geleden onder mijn vroegtijdige kaalheid. Ik werd op mijn 17e al steeds kaler......

Ik ben nu een stukje ouder, maar ben nog steeds onzeker over het feit dat ik last heb van kaalheid. Ik voel mij nog steeds aantrekkelijker mèt haarwerk als zònder. Ik ben eigenlijk altijd al onzeker over mijn uiterlijk geweest, dus toen ik op mijn 17e ook nog eens last kreeg van haaruitval....storte mijn wereld min of meer in. Ik stond uren en uren voor de spiegel om mijn kaalheid maar te camoufleren......ik vond het verschrikkelijk.

Helaas heb ik dan ook weinig tips voor je om te leren jezelf meer te accepteren, aangezien ik dat zelf ook ontzettend moeilijk vind. Veel mensen hoor je zeggen: je moet gewoon jezelf accepteren zoals je bent....je zou je dan haast schuldig kunnen gaan voelen om een haarwerk te gaan dragen. Sinds ik een haarwerk draag ben ik veel zelfverzekerder geworden en ik vraag me af of ik überhaupt zonder haarwerk door het leven zal of kan gaan straks, als ik verder ben in mijn acceptatieproces. Het is nl. niet alleen kwestie van je schamen voor je uiterlijk, maar ook een kwestie van er gewoon verzorgd en leuk uit willen zien. Mensen nemen toch ook een kunstgebit? Mensen gebruiken toch ook make-up? Doen leuke kleren aan....gaan onder de zonnebank...enz. Ik voel mijzelf althans op dit moment méér mijzelf mèt een haarwerk op, als zònder haarwerk.

Sterkte,
Grover.

[rickie rick]

zoals altijd ben ik het weer met je eens Grover. Toch denk ik dat als je verder komt in je acceptatieproces je ook zonder haarwerk door het leven durft. Maar je mag het mét haarwerk natuurlijk beter vinden en leuker, daar is nix mis mee. Ik weet zeker dat er een tijd komt dat je het wel zou durven maar dat je het niet wilt, en dat kan ik weer erg goed begrijpen. Alle goeds, ik zie je weer hier of op ocd, rickie rick!!

[jose]

Ha die Grover,

Het is me gelukt, ik weet nu wat beter hoe het hier allemaal werkt.

Nou wat ik dus inderdaad graag wilde weten, is wat voor een soort haarwerk jij draagt, met name los of vast.
Ik denk er vaak over, maar mij lijkt vast idealer, omdat je dan niet geconfronteerd hoeft te worden met jezelf in de spiegel, maar dat ook niet per ongeluk andere mensen je dun behaarde schedel kunnen zien.

Ik zou het hartstikke leuk vinden, als je een reactie geeft.

doei, JOSE

[Grover]

Originally posted by jose
Ha die Grover,

Het is me gelukt, ik weet nu wat beter hoe het hier allemaal werkt.

Nou wat ik dus inderdaad graag wilde weten, is wat voor een soort haarwerk jij draagt, met name los of vast.
Ik denk er vaak over, maar mij lijkt vast idealer, omdat je dan niet geconfronteerd hoeft te worden met jezelf in de spiegel, maar dat ook niet per ongeluk andere mensen je dun behaarde schedel kunnen zien.

Ik zou het hartstikke leuk vinden, als je een reactie geeft.

doei, JOSE

Hoi,

Ik draag een los haarwerk met klemmetjes. Het enige nadeel wat ik hiervan ondervind is dat die klemmetjes na verloop van tijd haaruitval kunnen veroorzaken (en daarvoor droeg ik nu JUIST een haarwerk, nietwaar?).

Ik wilde jaren terug ook alleen maar een vast haarwerk, want los zag ik echt niet zitten. Gelukkig heeft mijn specialist mij indertijd over de streep getrokken en nu wil ik nooit meer een vast haarwerk. Ik vind vrijheid heel erg belangrijk, zowel in algemene zin als (dus) ook met mijn haarwerk. Met een los haarwerk heb ik zoveel méér vrijheid dan met een vast haarwerk.

En hoe zouden mensen nu per ongeluk je dun behaarde schedel kunnen zien? Je zet hem toch alleen maar af als je thuis bent op de badkamer? Maar wat betreft je eigen confrontatie met jezelf heb je zeker een punt.
Ik kan hier uren over schrijven, maar ik zal me bij deze inhouden.... :

Ik heb mijn hele leven al een probleem gehad met het accepteren van mijzelf. Lang voordat ik kaal werd had ik al een zeer negatief zelfbeeld ontwikkeld. Je kunt je dus voorstellen dat mijn leven min of meer instortte toen ik vóór mijn 20ste opeens kaal begon te worden....

Ik verbergde mij het liefst op mijn zolderkamer de hele dag, zolang ik maar niet met mijn steeds kaler wordende hoofd naar buiten hoefde. Uren en uren en uren stond ik voor de spiegel om ermaar voor te zorgen dat ik mijn kaalheid zo goed mogelijk camoufleerde met allerlei haarproducten. Ik vond mijn eigen spiegelbeeld... afschuwelijk. Ik moest en ik zou een haarwerk, want anders beheerste mijn kaalheid mijn hele leven. Ik vond de stap heel moeilijk om naar een specialist te stappen, maar heb het uiteindelijk tòch gedaan en een haarwerk aangeschaft. Dit MOEST voor mij DE oplossing zijn om mijn leven dragelijker te maken.

En dat was ook zo.

Dacht ik......

Ware het niet dat ik mijn oude patroon met het aanschaffen van het haarwerk nog steeds aanwezig was. Mijn patroon van zelf-ontkenning. Mijn negatieve zelfbeeld. Jezelf willen verbergen, jezelf niet durven te laten zien. Nu, achteraf gezien, besef ik dat ik mijzelf NOG STEEDS verbergde...ik grijpte het dragen van een haarwerk aan om mijzelf wederom te verbergen. Ik kamde de haren van mijn haarwerk steevast naar voren in mijn gezicht...want zo voelde ik me geborgen. Zo voelde ik me veilig. Ik verschool mij achter mijn haarwerk. Maar dat besef heb je niet op het moment dat je er middenin zit.
Dus....een haarwerk wat ik af kan zetten? Geen haar op mijn hoofd die dáár over dacht! Ik vond het verschrikkelijk dat ik kaal werd en om mijzelf dan te zien in de spiegel....no way! Maar goed, na jaren een vast haarwerk gedragen te hebben werd ik door mijn specialist over de streep getrokken en ging opeens naar huis met een los haarwerk. In het begin was het wel eventjes slikken. Slik! Daar sta je dan met je bolle hoofd voor de spiegel.....

Nu besef ik dat de beslissing om een los haarwerk te nemen een hele belangrijke voor mij is geweest. Ik ben altijd weggelopen voor mijzelf. Voor mijn eigen kracht, voor mijzelf, en zeker voor mijn uiterlijk. Door een vast haarwerk te nemen werd ik niet geconfronteerd met het uiterlijk wat ik in feite heb. Aan de ene kant werd ik JUIST zelfverzekerder door het dragen van een (vast) haarwerk (ik vond mijzelf aantrekkelijker), maar aan de andere kant kwam ik daardoor op een ander niveau juist weer vérder van mijzelf af te staan. Heel dubbel. Ik legde mijn eigen kracht en zelfbeeld in mijn haarwerk. Ik ben er nu voormijzelf achter dat dit duidelijk een valkuil is geweest en voor veel mensen kàn zijn : je eigenwaarde teveel baseren op je uiterlijk. Het is fantastisch dat er haarwerken/specialisten bestaan, waardoor je leven een heel stuk dragelijker wordt. Gelukkig bestaan deze oplossingen! Natúúrlijk kies je voor een dergelijke oplossing als je haarprobleem je leven zo ingrijpend beheerst!

De valkuil die echter kan ontstaan is dat je al je aandacht gaat richten op je uiterlijk. Dat je je kracht en eigenwaarde haalt uit je 'nieuwe' uiterlijk en daarbij voorbij gaat aan je innerlijke gevoel wat je altijd al over jezelf had. Het gaat erom dat die balans goed is : het is meer dan prima dat je iets aan je uiterlijke probleem doet...de meeste mensen vergeten echter liever dat ze in eerste instantie een innerlijk probleem hadden en nog steeds hebben.

Dus om terug te komen op je vraag mb.t. een los haarwerk: dankzij het feit dat ik een los haarwerk ging dragen werd en bleef ik inderdaad geconfronteerd met mijn kaalheid. Ik besef nu dat ik op die wijze aan beide richtingen iets kon doen : ik koos voor een nieuw uiterlijk en aan de andere kant had ik de kans om iets aan mijn negatieve zelfbeeld te doen, want elke avond voor het douchen zag ik mijn werkelijke spiegelbeeld...

Mijn visie is dat haren staan voor Kracht. Je eigen Kracht. Het is niet 'normaal' dat je vóór je 20-ste kaal wordt. Niet voor een vrouw en ook niet voor een man. Er spelen in mijn ogen méér factoren mee dan uitsluitend de erfelijkheid. Aangezien de oorzaken van véél ziektes mede in Jezelf zitten, geldt dit in mijn ogen óók voor vroegtijdige/onnatuurlijke kaalheid. In mijn eigen geval ben ik er nu voor mijzelf achter dat ik niet voor niets kaal ben geworden....

Maar goed: al met al valt dit wellicht buiten je vraagstelling, maar ik vond het interessant om op te 'schrijven'. Ik ben benieuwd waar je voor gaat kiezen!

Veel succes,
Grover.