Haarweb Forum  
Bijna 100.000 bezoekers p/mnd! Zie hier

Ga terug   Haarweb Forum > Trichotillomanie > TTM bij kinderen

Reageren
 
Discussietools Discussie waarderen Weergave
Oud 3 november 2005, 00:01   #1
berg
HaarWeb lid
 
Geregistreerd: 2 november 2005
Berichten: 2
Help mijn zoon heeft trichotillomanie, wie heeft tips voor ons?

Hallo mensen, sinds kort zijn wij erachter gekomen dat onze zoon van 12 jaar zijn haren uit zijn hoofd trekt en ze waarschijnlijk nog opeet ook!
Hij heeft nu net een verwijzing naar het RIAGG gehad, het is voor hem en ons gewoon heel moeilijk om ermee om te gaan.
Het zelfvertrouwen en alles daaromheen wordt steeds minder en als ouders heb je het gevoel dat je vanaf de zijkant maar staat toe te kijken, je kunt zo weinig doen behalve hem het gevoel en de sterkte geven dat je er altijd bent voor hem.
Wie heeft er tips voor ons en onze zoon?
berg is offline   Met citaat reageren
Oud 3 november 2005, 09:36   #2
Oilily
HaarWeb lid
 
Oilily's schermafbeelding
 
Geregistreerd: 3 mei 2002
Berichten: 1.105
Beste berg

Het is goed dat je al zo vroeg achter de naam van de aandoening bent gekomen, immers, hoe vroeger je het weet, hoe sneller je erop kan inspelen en hoe minder de gewoonte wordt ingebakken. Ik zou zeggen: lees het forum eens goed door op zoek naar tips. Er staan er verschillende in maar helaas is er geen pasklare oplossing. Die is voor iedereen verschillend, ALS ze er al is. Ik ken geen behandelingsmethode voor een kind want ik heb zelf ttm gekregen op mijn 20. Ik zou denken therapie, hem aanmoedigen in alles wat hij doet, hem NOOIT schuldig doen voelen als hij weer eens heeft getrokken, hem laten turven (telkens hij een haar trekt, hem een streepje laten zetten op een blad) om het 'onbewuste' deel bewust te maken, zien dat hij voldoende rust heeft, misschien zijn zijn studies te zwaar of wordt hij gepest op school? Ook dit nagaan en maatregelen treffen. Dat zijn zowat de eerste dingen die in mijn hoofd opkomen die je al eens kan proberen. Als je hem ziet trekken, maak zijn haar dan nat, dan kan hij er voorlopig niet aan trekken en gaat de bui misschien voorbij. Laat hem ook zo weinig mogelijk alleen zitten op zijn kamer.

Veel succes!
Kim
Oilily is offline   Met citaat reageren
Oud 3 november 2005, 22:06   #3
bolleke
HaarWeb lid
 
Geregistreerd: 3 december 2001
Locatie: Antwerpen
Berichten: 1.670
Een aantal tips...

Wat je NIET mag doen:
- vragen waarom hij het doet
- vragen om er mee op te houden
- hem bespieden
- het gevoel geven dat je hem niet vertrouwt
- het gevoel geven dat zijn haar belangrijker is dan hij-zelf
- er paniekerig om gaan doen (en hij eet het nog op ook!)... het is 'maar haar'
- er constant over praten in de zin van, 'da's toch erg' en 'hoe komt je erbij?!'
- hem pushen om naar een dokter of peut te gaan
- heel veel verdriet tonen omwille van deze aandoening: hij merkt dit, kan er heel moeilijk 'zo-maar' iets aan veranderen en krijgt er op de koop toe nog schuldgevoelens bij... vergeet niet dat kinderen zeer loyaal zijn tov ouders.

wat je wel kan doen...
- wel met hem er over praten, als hij dat wil, maar dan in de zin van 'we vinden het jammer wat je hebt, maar je blijft onze zoon en we houden van je... als wij iets voor jou kunnen doen, we zijn er...'
- geduld hebben
- proberen na te gaan of hij zich lekker in zijn vel voelt, problemen op school, met vriendjes, met zichzelf, thuis???
- structuur aanbieden, daarmee bedoel ik er op waken dat hij voldoende nachtrust heeft, gezond eet, aan sport doet... maar belangrijk om dit volgens een vast patroon te doen, dat geeft hem houvast en veiligheid
- grenzen stellen en duidelijkheid meegeven
- het is zijn haar en zijn probleem, als het voor hem al een probleem is, meestal zien kinderen er anders tegenaan, MAAK er dan geen probleem van
- je kan (vb zes maanden) zijn haar heel kort houden, zodat hij geen pakkans heeft, op die manier kan het gedrag zich wijzigen
- samen een schemaatje maken, turven en BELONEN als hij het vb een dagje heeft volgehouden zonder trekken (maar alleen als hij dit zelf wil!)
- nooit straffen omwille van deze aandoening
- heel veel knuffelen, op zijn goede kanten wijzen en er zijn voor hem...

Ik kom vast nog wel op meer tips, dit was een begin.
Succes!!!
Bolleke (Daniëla)
bolleke is offline   Met citaat reageren
Oud 4 november 2005, 00:33   #4
berg
HaarWeb lid
 
Geregistreerd: 2 november 2005
Berichten: 2
Ten eerste wil ik oilily en bolleke bedanken voor jullie reactie, er staan al een heleboel tips in waar wij wat aan hebben.
Eerst zal ik nog iets meer vertellen:

In augustus 2005 zag ik de eerste kale plek op zijn hoofd en heb hem daarop gewezen.
De kale plekken zijn nu bijna een geheel kaal koppie geworden, behalve aan de zijkant en achter, dit doet zeer zegt hij als ik eraan trek bovenop zijn hoofd voelt hij er niets van.
Hij is na de zomervakantie naar het voortgezet onderwijs gegaan, en zegt het daar heel goed naar zijn zin te hebben.
De school weet ook van zijn problemen en geeft hem ook af en toe wat extra aandacht.
Na de vakantie zijn we gelijk naar de huisarts geweest en die gaf te kennen dat we over 6 weken maar weer terug moesten komen, dit ging mij te lang duren en ik heb zelf contact met jeugdhulp gezocht.
Deze vindt de situatie urgent en heeft er spoed achter gezet om bij het RIAGG in behandeling te komen.
Ook is het contact met vriendjes e.d. buitenhuis heel moeilijk, je merkt dat hij zich schaamt en zijn zelfvertrouwen wordt steeds minder.
Wel doe ik mijn best om hem af en toe te laten spelen, ik praat hem als het ware naar buiten.
Hij sport wel veel.
Ook hebben wij hem vaak gevraagt wat er aan de hand is, en waar hij aan denkt tijdens het trekken, hij weet het niet, hij doet het niet bewust.

Dit is voor mij het beangstigende deel hij beseft het niet en het is ineens zo snel gegaan.
berg is offline   Met citaat reageren
Oud 4 november 2005, 18:37   #5
bolleke
HaarWeb lid
 
Geregistreerd: 3 december 2001
Locatie: Antwerpen
Berichten: 1.670
Hallo Berg,
Toch een aantal bemerkingen...

Veranderen van school of van richting, of bij andere klasgenoten terecht komen, kan al genoeg zijn om stress te veroorzaken (ook al zegt hij dat hij het naar zijn zin heeft). De spanning is er gewoon en hij moet leren om daar mee om te gaan...
Waarom vroeg die huisarts om over zes weken terug te komen? Wil hij meer info over de aandoening of hoopt hij dat het vanzelf zal overgaan? Beide opties zijn oké. Hoe meer achtergrondinfo hoe beter, en ja, soms gaat het 'vanzelf' over...
Dat jullie daarop reageren met 'dat duurt ons te lang' is volkomen begrijpelijk maar, denk eraan dat dit een probleem is van lange adem en dat jullie dit best rustig kunnen aanpakken. Je zoon mag geen druk ondervinden, hij mag niet het gevoel hebben dat jullie kost wat kost zijn haar in orde willen. Belangrijker is dat hij zich goed voelt in zijn vel, veilig en aanvaard zoals hij is en er nu uitziet. Vertel hem maar dat dit een ziekte is, dat hij er geen schuld aan heeft.
Dat hij zegt het zelf niet te weten is waarschijnlijk - in zijn beleving - op dit moment ook wel juist. Alleen moet je weten dat deze ervaring van onbewust kan omgebogen worden naar bewust. En dat is een heel belangrijke stap. Daarom is het belangrijk dat mensen met ttm leren te luisteren naar zichzelf, opschrijven wanneer je getrokken hebt om op die manier je 'gevaarlijke' momenten te kennen kan een hulpmiddel zijn. Eenmaal je weet wanneer je trekt, kan je die momenten vermijden of extra alert zijn. Maar dat is een heel proces en ik weet niet of dit voor kinderen geschikt is.
Het eerste wat ik zou doen is zijn leefomgeving onderzoeken, zien waar zijn stressmomenten zitten en structuur en regelmaat aanbieden.
Hoe is de relatie met ouders, grootouders, broers en/of zussen?
Hoe is de werkdruk van de ouders?
Heeft hij een verlies te verwerken gehad?

Je ziet, een heleboel vragen. Je hoeft hier niet op te antwoorden hoor. Ik geef het gewoon maar mee, stof tot nadenken... omdat ik bang ben dat mensen zo dikwijls de oplossing van derden verwachten.

Groetjes, Daniëla (Bolleke)
bolleke is offline   Met citaat reageren
Oud 4 november 2005, 19:01   #6
tinneke
HaarWeb lid
 
Geregistreerd: 27 januari 2004
Locatie: antwerp
Berichten: 503
Beste Berg

Ikzelf ben rond mijn 14e begonnen met m'n haar uit te trekken. We waren verhuisd en ik ben naar een andere school gegaan. Daar is het allemaal mee begonnen. Je hoeft het heus niet raar te vinden dat hij het niet beseft. Ik besefte het ook helemaal niet. Pas enkele jaren geleden besefte ik dat ik m'n haren bewust uittrok (ben nu 25). Jaren heeft het geduurd, periodes van wel en niet trekken. Nu kijk ik terug op die jaren en kan me er helaas weinig van herinneren, enkel dat ik me echt niet goed in m'n vel voelde en het niet zo leuk op school vond. maar van dat trekken: 1 zwart gat.

tips kan ik je niet echt geven, maar ik kan je wel zeggen dat het inderdaad niet goed is om te zeggen dat het niet mag want daar had ik echt geen boodschap aan. Het is natuurlijk niet gemakkelijk om als ouder de juiste manier te vinden om ermee om te gaan. Als je hem betrapt op trekken, zeg dan iets lief ofzo, maar zeg zeker niet iets in de trant van 'hé stop er is mee'. Dan voelt hij zich betrapt en daarom dus nog slechter. Neem z'n hand zachtjes vast of leidt gewoon z'n aandacht af. Ik voelde me in ieder geval altijd heel slecht als iemand me betrapte en er iets op zei, dan werd ik nerveus, vluchtte ik weg en kon ik natuurlijk rustig verder gaan met trekken.

hopelijk heb je hier iets aan
veel moed en succes
groetjes
10
tinneke is offline   Met citaat reageren
Oud 13 november 2005, 16:30   #7
dorothea
HaarWeb lid
 
Geregistreerd: 29 oktober 2005
Berichten: 4
trichotillomanie

Hallo, goedemiddag,

Wat vervelend voor jullie, maar vooral voor je zoon. Vaak is er sprake van een overbelasting van het zenuwstelsel. Een neurotisch gedrag, een drang, die je niet beheersen kan.
Zelf heb ik het in het verleden ook gehad. Al zeiden ze: stop ermee, dan werd het juist erger, omdat de spanning hoger werd.
Ik ben gelukkig achter de oorzaak gekomen. Er was een stoornis in de neurotransmitters, ofwel een verhoogd histaminegehalte en een tekort aan serotonine. Een vriend van mij heeft ook last van dwangstoornissen. het pulken aan zijn handen en aanrakingsdwang. Hoe vervelend is dit soms voor de omgeving. Hij gebruikt anafranil, in een lage dosering. Wel is het stuk verbeterd, daar wij ons voedingspatroon hebben aangepast.
Ik eet plantaardige voeding, vrij van additieven, biologisch, en verder vooral gluten en lactosevrij.
Gluten verhoogt het histamine en onttrekt serotonine uit het lichaam, waardoor je meer last hebt van dwang of drang.
Er kan sprake zijn van een intolerantie voor de biogene aminen in de voeding, waaronder hystamine, serotonine en tyramine vallen. Deze hebben invloed op psyche en gedrag, op de neurotransmitters.
Er kan een erfelijke aanleg zijn, door een defect in de genen, waardoor het afweersysteem verstoord is.
Ik zou, als ik jou was, jouw zoon meenemen naar een goede voedingstherapeute of dietiste, die ervaring heeft met voedselintolerantie.
Dwang en angst heeft veel te maken met een overspanning in de hersenen.
Ook suiker is heel erg slecht, verder alle stimulerende voeding, zoals chocolade, cola, kaas, etc.
Ik wens je veel wijsheid en inzicht toe, en veel sterkte,
mvrgr
Didy
didyvandev@yahoo.com

Nu ik glutenvrij eet, trek ik niet meer aan mijn haren. Wat vervelend dat jouw zoon deze ook opeet, die haren verteren niet, denk ik, heeft hij daar geen problemen mee?

Laatst gewijzigd door marly; 23 november 2005 om 10:46
dorothea is offline   Met citaat reageren
Oud 13 november 2005, 17:55   #8
bolleke
HaarWeb lid
 
Geregistreerd: 3 december 2001
Locatie: Antwerpen
Berichten: 1.670
Dorothea, hou aub op met dit soort wansmakelijke praktijken. Je kan best wel goede ideeën hebben ivm voedselintolerantie, maar TRICHOTILLOMANIE is een complex probleem waar je absoluut NIET vanaf komt door alleen je voedselgewoonte te veranderen. Je toont een heel groot gebrek aan respect tegenover alle mensen die lijden aan TTM.
Hou op.
bolleke is offline   Met citaat reageren
Oud 7 december 2005, 20:37   #9
mysterypluk
mysterypluk
 
Geregistreerd: 16 juni 2005
Locatie: Nederland
Berichten: 4
Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door bolleke
Dorothea, hou aub op met dit soort wansmakelijke praktijken. Je kan best wel goede ideeën hebben ivm voedselintolerantie, maar TRICHOTILLOMANIE is een complex probleem waar je absoluut NIET vanaf komt door alleen je voedselgewoonte te veranderen. Je toont een heel groot gebrek aan respect tegenover alle mensen die lijden aan TTM.
Hou op.
h0oi

ik ben zelf een meisje van 12 en ik heb het nu ongeveer een jaar,

het klinkt hard: maar die jongen moet gewoon tegen zichzelf zeggen dat hij het absoluut NIET moet doen! en misschien naar een psycholoog
die 2 dingen hielpen bij mij ook heel sterk.
en aan leuke dingen denken die bijvoorbeeld op school zijn gebeurd..

dat helpt bij mij nog steeds heel erg!
en nu heb ik er ook veel minder last van!

groetjes ... MP
mysterypluk is offline   Met citaat reageren
Reageren

Discussietools
Weergave Geef een waardering voor deze discussie
Geef een waardering voor deze discussie:

Regels voor berichten
Je mag geen nieuwe discussies starten
Je mag niet reageren op berichten
Je mag geen bijlagen versturen
Je mag niet je berichten bewerken

BB code is Aan
Smileys zijn Aan
[IMG]-code is Aan
HTML-code is Uit

Forumnavigatie

Soortgelijke discussies
Discussie Auteur Forum Reacties Laatste bericht
Mijn ervaringen met haarspecialisten en hun haarwerken. Chris Haarwerken 12 27 juni 2005 00:24
mijn belevenissen ivm ...alopecia nb_315 AA - Algemeen 8 31 oktober 2004 23:45
nieuwkomers bolleke TTM - Algemeen 36 13 maart 2002 14:26
nieuw lotte TTM - Algemeen 7 18 februari 2002 17:59


Alle tijden zijn GMT +2. Het is nu 13:26.


Forumsoftware: vBulletin®, versie 3.8.11
Copyright ©2000 - 2024, Jelsoft Enterprises Ltd.
Produced by Limelight Studios. Copyright © 2001-2024 Stichting HaarWeb.