kale kop?

Mo 81 · 12 december 2004, 23:56

Gisteravond voor het eerst sinds maanden weer eens 'goed' in de spiegel gekeken. Normaal werp ik slechts een vluchtige blik op mijn haar, maar nu dacht ik 'effe checke' dit bleek echter niet zo verstandig. Ik stuitte op 3 microdruppel haar per kubieke meter /:
Een huilerige avond en nacht was het gevolg.
Ik heb al een paar jaar AGA en het is er niet echt beter op geworden. Ik ben 23 jaar en ben bang voor nog meer haren die zullen verdwijnen.
Een jaar geleden heb ik een gedeeltelijk haarwerk gehad, een soort toupetje, dat met klemmetjes vastzat. Vooral die klemmetjes vond ik beklemmend.. ik voelde ze trekken op de fiets, ik kon ook niet zomaar even lekker gaan liggen want dat deed pijn. Met zo'n arbeidsintensief haarritueel zag ik op tegen het logeren bij andere mensen, een bezoekje brengen aan de zee, kamperen.. Al die dingen die leuk moeten zijn, werden voor mij gespannen situaties.
Ik heb dat ding toen vaarwel gezegd en een kort koppie genomen. Wat een opluchting was dat. Gelukkig viel met mijn nieuwe kapsel op het eerste oog niet op dat mijn haar (vooral bovenop) zo dun was. Wel hield ik mijn spiegel, wind en regen fobie.
Even to the point; ik ben het zat om in de spiegel naar doorschijnende plekken op mijn hoofd te speuren. Misschien ben ik nu heel radicaal maar ik heb geen zin meer in dat halve gedoe. Dan maar alles eraf? Misschien is dat nog zo lelijk niet en is het tenminste duidelijk, vooral voor mezelf. Heeft een van jullie ook ooit met dit idee rondgelopen of het daadwerkelijk uitgevoerd?

Lies86 · 13 december 2004, 11:51

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Mo 81

Heeft een van jullie ook ooit met dit idee rondgelopen of het daadwerkelijk uitgevoerd?

Hallo Hallo...

Ik heb geen AGA maar AA en kamp dus soms met flinke kale plekken en dun haar.
Ik heb mijn haar al 3 keer totaal afgeschoren en ga kaal zonder pruik het leven door.
Het bevalt mij veel beter.
Geen ergenissen meer en je wordt ook beter begrepen ervaar ik.
nmaarja dat is mijn ervaring!

Lies

CdK · 16 december 2004, 23:07

Beste Mo 81,

Ik denk dat ik zo'n beetje op hetzelfde punt sta als jij nu. Onlangs heb ik besloten dat m'n haren hyperkort worden of misschien wel helemaal eraf. Wel in stappen trouwens, momenteel draag ik m'n haren ca. 2 cm lang (bovenop m'n hoofd, achter is het superkort).

Aan dit besluit zijn wel jaren vooraf gegaan. Ik heb nu zo'n 22 jaar Alopecia Androgenetica (ben 38jr). Heb van alles geprobeerd om het tij te keren en zo'n 10 jr. lang tegen mezelf gezegd "als het hierbij blijft is ermee te leven". Maar ja, het werd natuurlijk wel gewoon steeds dunner en dus is het moment gekomen dat ik er zelf iets aan wil doen.

Want daar wringt voor mij de schoen. Het overkomt me en ik kan er eigenlijk niets wezenlijks aan doen. Van vrijwel alle middeltjes is het maar de vraag of het ècht iets voor je doet en ben je dan genoodzaakt om daar je leven lang mee door te gaan? En verder vraag ik me zeer af wat al die (vaak chemische) middelen voor de rest van je lichaam doen. Niemand die dat met zekerheid weet te vertellen.

Dus heb ik onlangs het heft in eigen hand genomen. Wel heb ik vrouwen gesproken die al langer zonder haren (droegen beide voorheen een pruik) door het leven gaan. En hun ervaringen en tips heb ik goed in m'n oren geknoopt.

Mijn haren gaan eraf. Dat is mijn beslissing.

En natuurlijk zullen mensen kijken en zich afvragen wat er met me aan de hand is. Maar dat gebeurt nu ook. Het verschil is alleen dat ik overtuigd ben dat dit de beste weg is voor mij. Met een (vrijwel) kaal hoofd rondlopen is dan wat ikzelf heb gedaan. Mijn beslissing.

Dat is denk ik een belangrijk punt. Je moet er zelf aan toe zijn om zo'n stap te nemen. Niemand anders kan dat voor je doen.

Veel sterkte, Christa

sigur · 17 december 2004, 23:23

Hé Lies,

Er zal voor jou ook wel een heel proces aan vooraf zijn gegaan, maar ik moet je zeggen na je foto's te hebben gezien, dat ik je veel leuker vind zonder pruik. Echt waar! Een kaal hoofd staat je goed!!

Liefs van Sigur

Lies86 · 17 december 2004, 23:34

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door sigur

Hé Lies,

Er zal voor jou ook wel een heel proces aan vooraf zijn gegaan, maar ik moet je zeggen na je foto's te hebben gezien, dat ik je veel leuker vind zonder pruik. Echt waar! Een kaal hoofd staat je goed!!

Liefs van Sigur

Thanks!!
Veel mensen zeggen dit en ik moet zeggen dat ik me er erg goed bij voel zo!
Okey ook ik heb natuurlijk wel even een dipper maar er zijn altijd mensen die me daar dan wel weer vanaf helpen!
Altijd fijn natuurlijk!!
Ook heb ik het een plaatsje kunnen geven door de steun van familie ouders en natuurlijk vrienden.
Erover praten hielp mij ook heel erg.
En het maken van mijn eigen website (www.anneliesbessels.nl Sorry voor deze reclame maar ik ben er echt heel erg trots op!!)
En ook heb ik in het tijdschrift Fancy gestaan toen het net begon.
Ik heb hier in 'heftig verhaal' gestaan en mocht over 2 a4tjes mijn verhaal doen.
Ik heb hier heel erg veel leuke en positieve berichten over gehad en dat is natuurlijk altijd fijn!!

Ik hoop dan ook echt dat jullie het ook een plaats kunnen geven, Want voor mij is het feit dat ik kaal ben niet zo heel erg belangrijk meer.
Ik vind het belangrijker dat de mensen om me heen (en dan vooral vreemden) het accepteren dat ik anders ben.
Dat ze me eens niet laten staan en me vreemd aan kijken.
Ik mag dan kaal zijn en maatje 42 hebben maar dat betekend niet dat mijn karakter niet goed is of dat ik niet in staat ben contact met andere te maken!!

Ik hoop dat andere dat eens accepteren, ik merk wel dat als ik eenmaal ergens ben geweest de mensen het normaler vinden en meer uit zichzelf een praatje komen maken.
En ook ik krijg vaak de vraag wat ik heb, of ik het leuk vind om kaal te zijn, of ik het express doe of dat ik chemo's heb gehad.
Ik vertel ze dan gewoon dat ik een haar ziekte heb, dat ik blij ben dat ze het aan me vragen en dat ik geen kanker heb. En daar nog veel blijer om ben.

De stap nemen om zonder haar door het leven te gaan is even moeilijk.
Maar als je eenmaal accepteert dat het niet anders is en dat er weinig aan te doen valt ben je al veel verder in mijn ogen.

Heel veel liefs
Annelies

sigur · 17 december 2004, 23:44

Ik begrijp jullie trouwens heel goed meiden!
Ik wil zelf koste wat kost mijn haren houden, maar heb ook nog een hele gvdikke bos haar. Toch kan ik me dat gevoel heel goed voorstellen dat je er gewoon helemaal klaar mee bent. Telkens die strijdt! Wat een energie dat kost!! En je kunt ook niet aan de slag met het verwerken want de strijd is nog steeds gaande, terwijl je tegelijkertijd enorm verdrietig bent, telkens weer. Het idee dat je er geen controle over hebt. Vooral dat laatste, als je je haren er afscheert dan maak je inderdaad je eigen keuze, neem je zelf de controle in handen. En ja natuurlijk zal er verdriet van komen en zal je moeten verwerken, maar in elk geval kun je beginnen mét verwerken.
Misschien een beetje raar voorbeeld, maar ik vergelijk het altijd met een jaren lang vermist persoon, de naaste omgeving willen graag weten wat er met de persoon is gebeurd, hoe erg het ook is. Het niet weten en bang zijn voor het ergste kan erger lijken dan slecht nieuws wel weten ondanks dat de angst werkelijkheid wordt. Dit juist omdat het rauwproces niet op gang kan komen, wanneer er nog hoop is. Want hoop is prettig, maar het kan ons ook volledig uit putten, jarenlang. Net als een relatie, telkens maar weer proberen totdat je er gewoon helemaal genoeg van hebt, op bent. Afstand nemen en dan de dingen ineens heel helder kunnen zien. Daarmee bedoel ik dus ook dat je nooit je haren af moet scheren/knippen in een opwelling of een boos moment/op een moment dat je heel erg baalt van je haar. Maar doe het alleen als je er ook zo over denkt in een goede bui. Wat dat betreft werken emoties soms gewoon erg tegenstrijdig. Net als woorden die je zegt, waar je de volgende dag enorme spijt van hebt.

Angst hebben om de angst, is gewoon ontzettend destructief!

Veel liefs van Sigur

sigur · 17 december 2004, 23:50

Hé lies,

Ik las net je verhaaltje, we schreven tegelijkertijd. Je bent een heel krachtig mens. Als ik jouw verhalen lees denk (gok ik) dat het je zelfs iets positiefs heeft gebracht. Volgens mij kunnen zulke voor ons gevoel heftige dingen een enorm groeiproces tot gang brengen.

Liefs van Sigur

Lies86 · 18 december 2004, 14:08

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door sigur

Hé lies,

Ik las net je verhaaltje, we schreven tegelijkertijd. Je bent een heel krachtig mens. Als ik jouw verhalen lees denk (gok ik) dat het je zelfs iets positiefs heeft gebracht. Volgens mij kunnen zulke voor ons gevoel heftige dingen een enorm groeiproces tot gang brengen.

Liefs van Sigur

Voor mij heeft het kaal zijn zeker een positive bijdrage geleverd aan mijn ik.
Als je begrijpt wat ik bedoel!!
Ik ben wie ik ben kaal of niet!!

Lies

**Henk** · 23 december 2004, 13:10

Hoi Mo,

Mijn vrouw heeft toenertijd toen ze kaal was (door chemokuren) een tijdje een pruik gehad, dit beviel haar niet zo en toen heeft ze er alles gewoon afgeschoren. Er is wel veel moed voor nodig om het te doen.
Maar het stond haar heel goed.
Tuurlijk zullen er mensen blijven die je aanstaren, maar het geeft je ook een sterke uitstraling.

**Cloud** · 28 januari 2005, 13:46

Wat ik ook mooi vind... kaal met een tatoeage op je hoofd. Op de bijgevoegde foto zie je Eve Salvail, een Frans model. (moest er plots aan denken omdat Lu iets schreef over je hoofd laten tatoeëren

)

12 december 2004, 23:56	#1
Mo 81 HaarWeb lid Geregistreerd: 5 september 2004 Berichten: 7	kale kop? Gisteravond voor het eerst sinds maanden weer eens 'goed' in de spiegel gekeken. Normaal werp ik slechts een vluchtige blik op mijn haar, maar nu dacht ik 'effe checke' dit bleek echter niet zo verstandig. Ik stuitte op 3 microdruppel haar per kubieke meter /: Een huilerige avond en nacht was het gevolg. Ik heb al een paar jaar AGA en het is er niet echt beter op geworden. Ik ben 23 jaar en ben bang voor nog meer haren die zullen verdwijnen. Een jaar geleden heb ik een gedeeltelijk haarwerk gehad, een soort toupetje, dat met klemmetjes vastzat. Vooral die klemmetjes vond ik beklemmend.. ik voelde ze trekken op de fiets, ik kon ook niet zomaar even lekker gaan liggen want dat deed pijn. Met zo'n arbeidsintensief haarritueel zag ik op tegen het logeren bij andere mensen, een bezoekje brengen aan de zee, kamperen.. Al die dingen die leuk moeten zijn, werden voor mij gespannen situaties. Ik heb dat ding toen vaarwel gezegd en een kort koppie genomen. Wat een opluchting was dat. Gelukkig viel met mijn nieuwe kapsel op het eerste oog niet op dat mijn haar (vooral bovenop) zo dun was. Wel hield ik mijn spiegel, wind en regen fobie. Even to the point; ik ben het zat om in de spiegel naar doorschijnende plekken op mijn hoofd te speuren. Misschien ben ik nu heel radicaal maar ik heb geen zin meer in dat halve gedoe. Dan maar alles eraf? Misschien is dat nog zo lelijk niet en is het tenminste duidelijk, vooral voor mezelf. Heeft een van jullie ook ooit met dit idee rondgelopen of het daadwerkelijk uitgevoerd?

16 december 2004, 23:07	#3
CdK HaarWeb lid Geregistreerd: 30 mei 2004 Locatie: Netherlands Berichten: 12	Met zonder haar Beste Mo 81, Ik denk dat ik zo'n beetje op hetzelfde punt sta als jij nu. Onlangs heb ik besloten dat m'n haren hyperkort worden of misschien wel helemaal eraf. Wel in stappen trouwens, momenteel draag ik m'n haren ca. 2 cm lang (bovenop m'n hoofd, achter is het superkort). Aan dit besluit zijn wel jaren vooraf gegaan. Ik heb nu zo'n 22 jaar Alopecia Androgenetica (ben 38jr). Heb van alles geprobeerd om het tij te keren en zo'n 10 jr. lang tegen mezelf gezegd "als het hierbij blijft is ermee te leven". Maar ja, het werd natuurlijk wel gewoon steeds dunner en dus is het moment gekomen dat ik er zelf iets aan wil doen. Want daar wringt voor mij de schoen. Het overkomt me en ik kan er eigenlijk niets wezenlijks aan doen. Van vrijwel alle middeltjes is het maar de vraag of het ècht iets voor je doet en ben je dan genoodzaakt om daar je leven lang mee door te gaan? En verder vraag ik me zeer af wat al die (vaak chemische) middelen voor de rest van je lichaam doen. Niemand die dat met zekerheid weet te vertellen. Dus heb ik onlangs het heft in eigen hand genomen. Wel heb ik vrouwen gesproken die al langer zonder haren (droegen beide voorheen een pruik) door het leven gaan. En hun ervaringen en tips heb ik goed in m'n oren geknoopt. Mijn haren gaan eraf. Dat is mijn beslissing. En natuurlijk zullen mensen kijken en zich afvragen wat er met me aan de hand is. Maar dat gebeurt nu ook. Het verschil is alleen dat ik overtuigd ben dat dit de beste weg is voor mij. Met een (vrijwel) kaal hoofd rondlopen is dan wat ikzelf heb gedaan. Mijn beslissing. Dat is denk ik een belangrijk punt. Je moet er zelf aan toe zijn om zo'n stap te nemen. Niemand anders kan dat voor je doen. Veel sterkte, Christa

Soortgelijke discussies
Discussie	Auteur	Forum	Reacties	Laatste bericht
Kale plek	Tjeep	Haarwerken	9	12 juni 2009 21:18
De mate van je kale plekken en pruiken	Diable	TTM - Algemeen	41	27 juli 2007 15:14
Kale pruik	Haarzoeker	AGA - Algemeen	1	13 augustus 2004 16:38
Japan :hoe eenzaam is de kale man?	the stig	AGA - Algemeen	2	9 februari 2004 18:41
Artikel: De kale waarheid	Webmaster	Mededelingen	0	30 juni 2003 13:46

17 december 2004, 23:23	#4
sigur Registered User Geregistreerd: 11 augustus 2004 Berichten: 1.040	Hé Lies, Er zal voor jou ook wel een heel proces aan vooraf zijn gegaan, maar ik moet je zeggen na je foto's te hebben gezien, dat ik je veel leuker vind zonder pruik. Echt waar! Een kaal hoofd staat je goed!! Liefs van Sigur

17 december 2004, 23:44	#6
sigur Registered User Geregistreerd: 11 augustus 2004 Berichten: 1.040	Ik begrijp jullie trouwens heel goed meiden! Ik wil zelf koste wat kost mijn haren houden, maar heb ook nog een hele gvdikke bos haar. Toch kan ik me dat gevoel heel goed voorstellen dat je er gewoon helemaal klaar mee bent. Telkens die strijdt! Wat een energie dat kost!! En je kunt ook niet aan de slag met het verwerken want de strijd is nog steeds gaande, terwijl je tegelijkertijd enorm verdrietig bent, telkens weer. Het idee dat je er geen controle over hebt. Vooral dat laatste, als je je haren er afscheert dan maak je inderdaad je eigen keuze, neem je zelf de controle in handen. En ja natuurlijk zal er verdriet van komen en zal je moeten verwerken, maar in elk geval kun je beginnen mét verwerken. Misschien een beetje raar voorbeeld, maar ik vergelijk het altijd met een jaren lang vermist persoon, de naaste omgeving willen graag weten wat er met de persoon is gebeurd, hoe erg het ook is. Het niet weten en bang zijn voor het ergste kan erger lijken dan slecht nieuws wel weten ondanks dat de angst werkelijkheid wordt. Dit juist omdat het rauwproces niet op gang kan komen, wanneer er nog hoop is. Want hoop is prettig, maar het kan ons ook volledig uit putten, jarenlang. Net als een relatie, telkens maar weer proberen totdat je er gewoon helemaal genoeg van hebt, op bent. Afstand nemen en dan de dingen ineens heel helder kunnen zien. Daarmee bedoel ik dus ook dat je nooit je haren af moet scheren/knippen in een opwelling of een boos moment/op een moment dat je heel erg baalt van je haar. Maar doe het alleen als je er ook zo over denkt in een goede bui. Wat dat betreft werken emoties soms gewoon erg tegenstrijdig. Net als woorden die je zegt, waar je de volgende dag enorme spijt van hebt. Angst hebben om de angst, is gewoon ontzettend destructief! Veel liefs van Sigur

17 december 2004, 23:50	#7
sigur Registered User Geregistreerd: 11 augustus 2004 Berichten: 1.040	Hé lies, Ik las net je verhaaltje, we schreven tegelijkertijd. Je bent een heel krachtig mens. Als ik jouw verhalen lees denk (gok ik) dat het je zelfs iets positiefs heeft gebracht. Volgens mij kunnen zulke voor ons gevoel heftige dingen een enorm groeiproces tot gang brengen. Liefs van Sigur

23 december 2004, 13:10	#9
Henk Moderator Geregistreerd: 16 maart 2002 Berichten: 25.282 Geslacht:	Hoi Mo, Mijn vrouw heeft toenertijd toen ze kaal was (door chemokuren) een tijdje een pruik gehad, dit beviel haar niet zo en toen heeft ze er alles gewoon afgeschoren. Er is wel veel moed voor nodig om het te doen. Maar het stond haar heel goed. Tuurlijk zullen er mensen blijven die je aanstaren, maar het geeft je ook een sterke uitstraling.