een newbie en vraagje

[Petra01]

Dag allemaal!

Het alweer even geleden dat ik iets van me heb laten horen; jammergenoeg heb ik ook geen nieuws.... Ik heb het zowel privé als op m'n werk gigantisch druk; te druk: ik doe van alles, maar heb eigenlijk nergens meer zin in. Nog anderhalve week werken, dan heb ik een weekje vrij, [verplicht door mijn collega's!] beetje bijkomen. Mijn hoofd staat echt even niet naar onderzoeken, gesprekken en behandeling van een probleem waar ik tóch al zes jaar mee rondloop. Als alles weer een beetje rustiger gaat, kan ik mezelf er wel weer toe zetten actie te ondernemen.

Wel wil ik graag even reageren op de voorgaande berichten van Linda. Mijn eigen ervaring is dat afvallen niet helpt. In dezlefde periode dat de beharing bij mij toenam, ben ik ruim 20 kilo afgevallen. Zonder daar overigens moeite voor te doen. Toen ik bij de internist was om onderzoeken te laten doen, heb ik ook gevraagd of dat er misschien mee te maken kon hebben, maar zij zei van niet. Overigens zijn die 20 kilo [en nog wat extra] er in de jaren daarna ook weer aangekomen en ook dat heeft weinig invloed gehad. Sinds een paar maanden ben ik streng aan het lijnen maar helaas, geen invloed op de hoeveelheid haar. Bij mij werkt afvallen dus niet.

Het is allemaal wel weer heel erg herkenbaar wat hier wordt geschreven. Haar op de meest gekke plaatsen, handen bv. Alleen, Linda, waarom wil je met je armen beginnen? In je gezicht lijkt me toch veel storender en dat kan je helemaal niet verbergen. Of heb je in je gezicht niet zo erg?
En of je het merkt: ik ben juist altijd bang dat mensen het bij mij merken als ik ze zoen en ik vind, net als Diana dus, dat andere mensen altijd zo mooi glad zijn. Zucht, waarom is het leven zo oneerlijk verdeeld?

Ik hoop dat ik snel weer een beetje op adem ben en mezelf ertoe kan zetten een afspraak met de huisarts te maken. Ik heb pas een nieuwe en daar ben ik geweest toen ik dat ongeluk had gehad. Met deze huisarts klikte het direct, terwijl ik de andere alleen maar bezocht als het echt niet anders kon. Wat dat betreft heb ik dus voor mezelf al goede hoop, ik vind het niet eng om er met hem over te praten. Maar, please, laat hem alsjeblieft zo reageren als de huisarts van Linda!
Er zijn trouwens in mijn omgeving toch wel wat mensen die er vanaf weten, vriendinnen, ouders en een paar collega's. Maar inderdaad, zeggen dat je dat hebt staat nog een heel eind af van laten zien. Ik weet nog wel dat ik dat de vorige keer het engst vond bij de huisarts en de internist. En dat zal er niet beter op worden, gezien mijn vorige ervaring met de internist. Ik zie tegen sommige dingen dus vreselijk op; ik heb dat eigenlijk niet voor de kliniek, want die mensen zitten daar specifiek voor jouw probleem.

Overigens zeggen mensen die ik het vertel stuk voor stuk dat ze het nog nooit gemerkt danwel gezien hebben. Ik zo haast mezelf voor gek gaan verslijten! Maar goed, zij merken het niet omdat ik, in totaal, zo'n zes uur per week besteed aan het scheren van alleen al de zichtbare plaatsen......Dat is toch wel reden om er dan iets aan te laten doen. Want ondanks al dat werk, voel ik me dan nog steeds niet zeker. Liefst lange mouwen, t-shirts niet te kort ofwel een hemdje aan [lekker, met 30 graden!]. En dan zie ik mensen met een heupbroek en een net te kort truitje.....Kijk, niet dat ik dat ook per se aan wil [moet ik trouwens eerst nog wel wat afvallen], maar ik moet al oppassen als ik me voorover buig, want ook op mijn onderrug zit haar!

Grrrr! Wat dat betreft ben ik het helemaal eens met de opmerking van Diana dat het echt ontzettend helpt om erover te praten. Tuurlijk komt het wel eens ter sprake met vriendinnen, maar dan heb ik meer het idee dat ik tegen ze aan praat dan dat ik met ze praat. Daarom: bedankt voor de openhartige verhalen, ervaringen en aanmoedigingen!

Groet,
Petra

[Wendy]

Hoi allemaal,
Petra, wat herken ik veel in jouw verhaal. Als de zomer eraan komt (en zeker als ik in badpak moet omdat ik op vakantie ga) ben ik altijd uren bezig om de boel haarvrij te maken. Korte truitjes zijn voor mij helemaal niet weggelegd omdat ik daar het figuur niet voor heb, maar ook niet omdat dan mijn haargroei lekker zichtbaar wordt. Blote ruggen zijn ook taboe. ondanks dat ik trots ben op mijn schouders.... Noodgedwongen kan ik ook bijna geen decollete aan, of ik moet ook eerst daar flink rauzen...
een blote feestjurk is er dus ook niet bij (een jurk is voor mij sowieso al heel bijzonder...

Wat ik mis in jullie verhalen, zonder heel nieuwsgierig te willen zijn (en als je geen antwoord wilt geven, begrijp ik dat volkomen) is hoe jullie met je overbeharing omgaan binnen een (intieme) relatie. Zelf heeft het bij mij altijd een flinke rem gezet op het vermogen om onbevangen een relatie aan te gaan...

Tenslotte: op donderdag 16 mei wordt in het programma "Ton" (SBS 6) aandacht besteed aan hirsutisme. Ik heb zelf aan het programma meetgewerkt, in de hoop bij de mensen die hier geen last van hebben wat meer begrip te kweken voor dit vervelende probleem. Maar ik wilde ook mijn "lotgenoten"een hart onder de riem steken, en laten zien dat hirsutisme meer voorkomt dan je denkt.....

Groeten, Wendy

[Petra01]

Gôh Wendy, ik had tot nu toe niet de indruk dat het bij jou zo erg was. Dat wil zeggen, volgens mij hebben we het allebei zo ongeveer even erg. In ieder geval op dezelfde plaatsen... Inderdaad, decollete is ook een groot probleem, vooral met het kopen van truitjes en bloesjes. Altijd die v-halzen! Soms, vooral in de zomer, vind ik dat het wel kan, maar dan niet te diep; maar meestal zie ik, ook al heb ik het net geschoren, het zelf wel , en besluit ik toch maar weer iets hooggeslotens aan te trekken.

Nu ik aan het lijnen ben en langzaam maar zeker het figuur krijg dat ik graag wil hebben, ben ik ook gemotiveerder om iets aan die beharing te doen. Want nu kan ik eindelijk de kleren aan die ik leuk vind, word ik in mijn keus gehinderd door al díé beperkingen....

Op je vraag is mijn antwoord erg kort: daar heb ik geen ervaring mee. En ik sta mezelf niet toe erover na te denken of mijn overbeharing iets te maken heeft met het feit dat ik op mijn 29ste nog nooit een vriend heb gehad. Dat lijkt me geen rpettig antwoord, en daarom stop ik de vraag maar ver weg. Ik moet eerst maar leren van mijn eigen lichaam te houden [of eraan te werken het te veranderen], voordat ik een ander toesta dit te gaan doen. dat is dus eigenlijk toch antwoord op de vraag die ik mezelf niet wil stellen.....

Hardstikke bedankt voor het bericht over dat programma. Ik heb zelf geen tv en weet dus nooit dat zulk soort dingen komen[behalve achteraf als iemand erover verteld]. Maar nu ga ik een vriendin vragen het voor me op te nemen [is op een dag met vaste afspraak in de avond] .

Groet,
Petra

[Wendy]

Hoi Petra,
Weet je dat sinds ik aan dat programma heb megedaan, zelfs dit probleem bespreekbaar is geworden. Nu moet ik inderdaad nog leren (voor een gedeelte is dat al gelukt) om te onderscheiden of die beharing de oorzaak is, of het feit dat ik een lichamelijke handicap heb er voor zorgt dat ik me niet letterlijk bloot durf te geven. Gelukkig val ik inmiddels in een leeftijdscategorie waarvan je mag verwachten dat er verder wordt gekeken dan uiterlijk, maar toch...

Jammer dat je niet wilt/kunt chatten, maar schrijven werkt net zo goed bij jou, heb ik het idee...
Groet, Wendy

[Diana]

Hoi Hoi Hoi

Laat ik ook weer eens een duit in het zakje doen door mijn reactie te geven op jullie schrijven.

Allereerst top dat er meer verhalen, ervaringen, struikelblokken en omgaan met hirsutisme op gang komen! Ik heb er veel baat bij door ze alleen al te lezen (en dat geldt volgens mij voor zeer veel mensen gezien het aantal views bij de threads) maar ook door zelf mijn hart te luchten!

Ten tweede ben ik nieuwsgierig naar het medische aspect van de verstoorde schildklier en bijnierschorshormoon. Als je dat hebt merk je daar zelf fysiek dan iets van (overbeharing en overgewicht daargelaten) of kan je er alleen achter komen door onderzoeken? Ik bedoel er mee aan te geven, zijn er symptonen die er op voorhand op wijzen voor jezelf dat dit een mogelijke oorzaak kan zijn van jouw overbeharing? Ik vraag dit niet voor mezelf omdat ik denk dat dit niet bij mij aan de orde is, maar misschien is het handig voor andere mensen om te weten voor wie dit wel kan gelden.

Verder komt ook bij mij opnieuw de gedachte op om toch maar een tweede bezoek aan de huisarts aan te vragen om de overbeharingsproblematiek uit de doeken te doen; aan een nieuwe huisarts wel te verstaan. De eerste was dus geen succes. Bij mij is het niet zozeer de drempel om het te laten zien, maar meer de drempel om erover te beginnen. Eenmaal vertellende gaan mijn zenuwen weg! Meestal dan, niet bij het eerste bezoek, maar dat klikte ook gewoon niet. Zag hem ook voor het eerst omdat ik niet of nauwelijks in mijn leven bij een dokter ben geweest. En inderdaad Petra, het gaan naar een kliniek om je daar te behandelen is veel easier dan het te bespreken met je huisarts. Ik heb me in de drie keren dat ik daar geweest ben absoluut nooit opgelaten gevoeld! Maar ik denk dat dat ook weer te maken heeft met of het klikt tussen jou en de persoon die je behandelt. Het was in mijn geval, maar volgens mij is dat in de meeste gevallen, een vrouw en dat scheelt voor mijn gevoel al. Bij een man (zoals destijds mijn huisarts) zou ik me mbt tot dit onderwerp minder op mijn gemak voelen.

Dan het probleem het aan de buitenwereld kenbaar maken van je "probleem". Zeer moeilijk blijft dit voor mij. Toen ik het voor het eerst aan mijn ouders vertelden, was hun eerste reactie, net als de reacties van petra, dat was me nog nooit zo opgevallen!!!!!! Grrrrrr.........erg vervelend zo'n reactie!!!! Nee natuurlijk niet, daar zorg ik wel voor!!!!!!!!! Maar dan ook nog als tweede reactie erachteraan : dus dan zal het toch wel niet zo erg zijn!!!
Yeh......en klaar was het onderwerp! Laat ik er meteen bij zeggen dat ik het nu wel snap zulke reacties......zeker van mensen die dicht bij je staan zoals je ouders..........ze willen ook het beste voor je en realiseren zich dat ze je eigenlijk ook niet van het probleem kunnen afhelpen..zij zijn ook geen tovenaars.....dus ze kunnen geen oplossingen aandragen en om je dan emotioneel te steunen is heel moeilijk omdat ze niet in jou schoenen staan...ze hebben geen idee hoe je je voelt! En juist daarom is het zo fijn om met lotgenoten te praten! Hoe vaak valt hier wel niet de zin: "Heel herkenbaar!" ? Vaak! Het is veel makkelijker de delen met lotgenoten dan met mensen die niet weten hoe het voelt! Je moet juist hun uitleg geven en steunen heb ik soms het gevoel dan andersom!

Dames; volgens mij komt de zomer er weer aan en wordt er weer wat warmer weer gesignaleerd hier in ons landje ;-) ! Klopt dat ??? Dus de herkenbare verhalen over zomerkleren en vakanties komen! Dit is ook bij mij ongetwijfeld de reden dat ik meer van de winter dan van de zomer houd! Korte broeken vind je in mijn klerenkast niet terug evenals een badpak en wat al niet meer! In de zomer altijd lange broeken!!!!!! Wel t-shirts. gelukkig ben ik van nature geen jurkendrager dus dat vind ik niet erg! Wel de vragen die je vaak in de zomer van mensen krijg als je zegt het warm te hebben! waarom trek je dan geen korte broek aan????? Ja!!! Das een goeie

Ten slotte het breinbrekende onderwerp intieme relaties!!!!!!! Ik heb veel problemen in mijn leven waaronder overbeharing weggestopt er door heen of erlangs geleefd of weggewuivd als niet belangrijk om er maar niet over te hoeven na denken, ermee geconfronteerd te worden! Met als gevolg dus ook dat ik intieme relaties mijdde, er niet voor open stond, afstand houden van mensen ed. Totdat ik er beetje beetje achter kom dat dit absoluut niet de oplossing is. Sterker nog, je weet dat er zo absoluut geen oplossing komt, never! En erover praten, de confrontatie aangaan is hierbij juist het begin van een mogelijke oplossing! Dit zeg ik nu heel stoer, maar ik sta zelf ook absoluut nog maar aan het begin van dit traject! Wel heb ik gemerkt dat ik bv door een negatieve ervaring met hirsutisme (negatieve reactie van een "toen nog vriend" ) er pijnlijk mee werd geconfronteerd terwijl ik het daarvoor wegstopte. Deze negatieve ervaring heeft er echter wel toegeleid dat ik uiteindelijk ben gaan zoeken naar oplossingen en nu dus drie behandelingen achter de rug heb (is weleenswaar een klein begin....en de behandelingen zijn nu voor onbepaalde tijd stopgezet vanwege financiele redenen). Deze weg (behandelingen plus het terechtkomen bij haarweb en lotgenoten) heeft het omgaan met hirsutisme draaglijker gemaakt en wie weet wat de toekomst nog zal brengen.........????

Liefs Diana!!!!!!!!!

[Wendy]

Hoi Diaan,
Nee volgens mij merk je zelf niet meteen iets van teveel hormonen van de ene of de andere klier. Omdat de hoeveelheden hormonen die worden afgescheiden door je lichaam zo minimaal zijn, kan een kleine verstoring in het evenwicht al grote gevolgen hebben, denk bijvoorbeeld maar aan groeistoornissen. Onderzoek hiernaar gebeurt door bloedprikken en urine-onderzoek.
Sommige medicijnen kunnen ook verantwoordelijk zijn voor toenemende haargroei op plaatsen waar die niet gewenst is...
Meer weet ik er niet van, ik ben tenslotte geen arts, en wat ik weet is slechts gebaseerd op eigen ervaring...

Groeten, Wendy

[fender]

Hallo, hallo,

Hier ben ik weer. Even een paar avoden niet geweest en zoveel te lezen ineens!

Nou de zomer komt er inderdaad weer aan. Gelukkig houd ik niet zo van het strand en m'n vriendin (ik woon samen met m'n vriendin) ook niet, dus dat is mooi meegenomen. Die harige benen kan ik wel redelijk bijhouden en vind ik niet het ergste. Dan de eerste weken....tja bleke huid en donkere haren. Eventjes me opgelaten voelen en dan worden de haren blond, dus zie je het toch wat minder (hebben jullie dat ook, of blijft het donker bij jullie).

Ik wil overigens m'n armen het eerst gedaan hebben, omdat ik daar zelf het meest tegenaan kij. Ik moet veel schrijven voor m'n werk en zie dan elke keer dat haar onder die mouwen uitkomen. En dan zit iik ook nog elke dag bij klanten, dus ik schaam me af en toe dood (waarom mag Joost weten)Ik heb het misschien (weet ik wel zeker) minder erg dan jullie. Bij mij zit het wel op m'n vingers (donkere haren) en dat zie je bij veel mannen nog niet eens.

M'n gezicht kan ik redelijk bijhouden, maar dat gaat ook gewoon onder de laser. (Ik grap nu al over m'n eigen lasershow)

Nou, als onderzoeken ivm hormoonspiegel zo lang duren, doe ik het wel zonder ! Maar ik heb begrepen dat het belangrijk is voor eventuele vergoeding dat je getracht hebt de oorzaak te achterhalen. En zelf denk ik dat de oorzaak daar ligt, maar het percentage vrouwen waarbij dat zo is, is blijkbaar erg laag (bronnen op internet).

Goed dat ik het weet van internet op 16 mei, ik ga zeker kijken.

Linda

[Wendy]

Hoi Linda,
Zoals ik al zei: het is voor mij al bijna 20 jaar geleden dat ik die onderzoeken gedaan heb, misschien zijn de methoden en technieken inmiddels wel veranderd... Bij mij was er niet 1.2.3. een oorzaak gevonden, daarom heeft het ook zolang geduurd allemaal. Da's het nadeel van een academisch ziekenhuis...
Heb niet de moed om weer helemaal door die molen te gaan, maar wie weet zou er nu wel een oplossing zijn!
Groeten, Wendy

[Diana]

Hai hai!!!!

Linda, waarom denk jij dat de overbeharing bij jou komt door afwijkingen in hormoonspiegels???? Ben daar wel benieuwd naar. Als ik nu goed geinformeerd ben merk je daar nl zelf niks van, dus........ Ja oke...het kan een gevoel zijn wat je zelf hebt.....en je eigen gevoel wat betreft je eigen lichaam is toch meestal wel een goede. Maar inderdaad, volgens mij wordt maar bij heel weinig vrouwen met hirsutisme dit als medische oorzaak aangegeven. Omdat het vaak over kleine afwijkingen gaat is het ook moeilijk te achterhalen...vandaar denk ik ook dat lange onderzoek traject.....maar dit verzin ik nu zelf ter plekke hoor .....

Weet je al of er in Vlissingen ook gelaserd wordt????

Groetjes Diana!

[fender]

Hoi,

Ik heb inderdaad gewoon dat idee, ik weet concreet ook niet waarom, dat het aan de hormonen ligt.

Nee, ik weet niet of er in Vlissingen gelaserd wordt, volgens mij heeft hij dat echt mis, maar dat weet ik pas in juni.

Op dit moment zoek ik naar medicijnen tegen allergie die goed werken, niet suffig maken en geen coticosteroiden bevatten. Een aantal medicijnen tegen allergie bevatten die nl. en dat kun je beter niet doen als je toch al last hebt van overbeharing. Maar er zijn er genoeg geloof ik.

Doeiiii

Linda

[Diana]

Hai Linda,

kun je dat niet navragen dan of er in het ziekenhuis van Vlissingen ook een mogelijkheid bestaat om te laseren of iets soortgelijks? Je kunt het alvast maar weten! Lijkt mij.

Van medicijnen weet ik verder bar weinig....of beter gezegd niets. Wel inderdaad dat sommige medicijnen ingredienten kunnen bevatten die juist de overbeharing stimuleert. Dat moet je inderdaad niet hebben ....................

Groetjes Diana