Nieuw op haarweb

*Diana · 15 april 2008, 14:15

Hoi,

Ik ben Diana, ben 17 en weet nu ongeveer een jaar dat ik TTM heb, sinds ik bij Oprah er iets over zag. Eerste keer dat ik me realiseerde dat ik mn wimpers eruit trok, was toen ik 4 jaar was een meisje vroeg "of ik mn wimpers eruit trok". Ik schrok en ervan en heb haastig gezegt dat ik dat niet deed. Daardoor ben ik me erg bewust geworden van dat anderen mensen het kunnen zien en sindsdien doe ik het stiekem. Ik heb periodes gehad dat ik heel erg veel trok, vooral op mn achterhoofd, omdat ik niet meer aan mn wimpers durfde te plukken, want dat konden mensen goed zien. Ik ben altijd al best onzeker geweest, en door TTM is dat niet beter geworden. Ik durf alleen naar de kapper als ik een goeie periode heb gehad en ik laat nooit anderen aan mn haar.
Sinds een paar weken heb ik besloten dat ik het aan mn moeder wil vertellen, zodat ik er niet meer alleen mee zit, maar ik weet niet hoe. Heeft iemand daar ervaring mee en misschien tips? Alvast bedankt.

gotchica · 16 april 2008, 17:31

ik heb geen idee hoe je het aan je moeder zou moeten vertellen
bij mij was juist mijn moeder die aan mij vertelde wat ik heb.
Ik denk dat je het het beste gewoon in een rustig gesprek kan doen,, waarschijnlijk heeft ze al wel iets aan je gemerkt dus denk neit dat het als een hele erge schok voor haar komt.

**Stefke** · 16 april 2008, 18:36

Iets serieus aan je ouders vertellen is verdomd moeilijk, ik spreek uit ervaring toen ik mijn ouders vertelde dat ik homo was.

Het is denk ik, gezien je leeftijd aannemende dat je nog thuis woont, verstandig om aan je moeder te vertellen dat je TTM hebt. Ten eerste lucht het voor jezelf enorm op. Ten tweede weet je moeder dan wat er speelt en kan ze je proberen te helpen.
Ik kan me niet voorstellen dat je moeder je uiteindelijk niet helpt, al is het denk ik voor haar wel even wennen. Je bent, en dat zul je altijd blijven, een dochter van haar.

Ik wens je heel veel succes.

Liefs,
Stef

Lila · 17 april 2008, 00:45

Ik heb er ook jaren mee rondgelopen. Uiteindelijk heb ik besloten dat ik het ging vertellen, en toen heb ik het juiste moment afgewacht. Ik had bedacht hoe ik het wilde zeggen en dat steeds voor mezelf geoefend. Toen het juiste moment kwam, kon ik het vrij makkelijk zeggen. Dat was een keer tijdens het eten, toen mijn moeder zei dat ik een bloedend wondje op mijn hoofd had. Ik heb toen gezegd "Ik heb een heel erge ziekte", en barstte gelijk in tranen uit. Maar het was eruit, ik had de aandacht en we hebben een heel goed gesprek gehad. We hebben niet alles meteen besproken, maar ik kon er later natuurlijk makkelijk op terug komen.

Veel sterkte!

gotchica · 17 april 2008, 16:20

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Lila

Ik heb er ook jaren mee rondgelopen. Uiteindelijk heb ik besloten dat ik het ging vertellen, en toen heb ik het juiste moment afgewacht. Ik had bedacht hoe ik het wilde zeggen en dat steeds voor mezelf geoefend. Toen het juiste moment kwam, kon ik het vrij makkelijk zeggen. Dat was een keer tijdens het eten, toen mijn moeder zei dat ik een bloedend wondje op mijn hoofd had. Ik heb toen gezegd "Ik heb een heel erge ziekte", en barstte gelijk in tranen uit. Maar het was eruit, ik had de aandacht en we hebben een heel goed gesprek gehad. We hebben niet alles meteen besproken, maar ik kon er later natuurlijk makkelijk op terug komen.

Veel sterkte!

hoe kwam je aan dat bloedende wondje als ik vragen mag?

xxx

Lila · 22 april 2008, 15:04

Je kent dat wel. Je wilt er per se een bepaalde haar uit hebben, maar hij is te kort om hem met een pincet of met je nagels vast te pakken. Dus hij is korter dan een milimeter. Ik groef dan net zo lang tot hij er toch uit was, en dat ging meestal met het nodige bloed gepaard.

*Diana · 30 april 2008, 15:53

Heel erg bedankt voor alle reacties

Ik heb het mijn moeder nog niet verteld, ik praat heel weinig met haar en ik ben bang dat ze het zal ontkennen. Toen ik een half jaar geleden merkte dat ik hooggevoelig was heb ik haar dat na een weekje verteld, maar ze is ervan overtuigd dat ik het niet heb, terwijl ook de huisarts het heeft bevestigd.
Afgelopen half jaar ging het een stuk beter met het trekken, omdat ik weinig last van stress had. Dit jaar doe ik eindexamen en dus heb ik nu een drukke periode. Ik merk dat het trekken steeds meer toeneemt, terwijl ik zo had gehoopt op geen kale plek, omdat ik over een paar maanden gala heb. Als het haar op m'n achterhoofd door het trekken heel dun wordt, durf ik niet naar de kapper, terwijl ik voor het gala toch even langs moet..

Heeft iemand misschien ideetjes om tijdens het leren niet te gaan trekken, of minder? Als ik stil zit, tv kijk, lees dan krijg ik vaak trek neigingen, tijdens het leren is dat dus heel erg.

xx Diana

Btw: Zulke wondjes komen me ook bekend voor, maar meestal op m'n benen of onderbuik, soms ook bij m'n wenkbrauwen.

15 april 2008, 14:15	#1
*Diana HaarWeb lid Geregistreerd: 15 april 2008 Berichten: 8	Nieuw op haarweb Hoi, Ik ben Diana, ben 17 en weet nu ongeveer een jaar dat ik TTM heb, sinds ik bij Oprah er iets over zag. Eerste keer dat ik me realiseerde dat ik mn wimpers eruit trok, was toen ik 4 jaar was een meisje vroeg "of ik mn wimpers eruit trok". Ik schrok en ervan en heb haastig gezegt dat ik dat niet deed. Daardoor ben ik me erg bewust geworden van dat anderen mensen het kunnen zien en sindsdien doe ik het stiekem. Ik heb periodes gehad dat ik heel erg veel trok, vooral op mn achterhoofd, omdat ik niet meer aan mn wimpers durfde te plukken, want dat konden mensen goed zien. Ik ben altijd al best onzeker geweest, en door TTM is dat niet beter geworden. Ik durf alleen naar de kapper als ik een goeie periode heb gehad en ik laat nooit anderen aan mn haar. Sinds een paar weken heb ik besloten dat ik het aan mn moeder wil vertellen, zodat ik er niet meer alleen mee zit, maar ik weet niet hoe. Heeft iemand daar ervaring mee en misschien tips? Alvast bedankt.

16 april 2008, 17:31	#2
gotchica HaarWeb lid Geregistreerd: 26 oktober 2004 Locatie: den helder, noord-holland, nederland Berichten: 37	ik heb geen idee hoe je het aan je moeder zou moeten vertellen bij mij was juist mijn moeder die aan mij vertelde wat ik heb. Ik denk dat je het het beste gewoon in een rustig gesprek kan doen,, waarschijnlijk heeft ze al wel iets aan je gemerkt dus denk neit dat het als een hele erge schok voor haar komt. __________________ Sommige 'vrienden' zijn als de schaduw je ziet ze alleen als de zon verschijnt. anderen zijn als de zon zelf ze komen op als het donker is _______________________________________

16 april 2008, 18:36	#3
Stefke TTM'er Geregistreerd: 21 april 2006 Berichten: 304 Geslacht:	Iets serieus aan je ouders vertellen is verdomd moeilijk, ik spreek uit ervaring toen ik mijn ouders vertelde dat ik homo was. Het is denk ik, gezien je leeftijd aannemende dat je nog thuis woont, verstandig om aan je moeder te vertellen dat je TTM hebt. Ten eerste lucht het voor jezelf enorm op. Ten tweede weet je moeder dan wat er speelt en kan ze je proberen te helpen. Ik kan me niet voorstellen dat je moeder je uiteindelijk niet helpt, al is het denk ik voor haar wel even wennen. Je bent, en dat zul je altijd blijven, een dochter van haar. Ik wens je heel veel succes. Liefs, Stef __________________ Zeilen op een zee van haren

17 april 2008, 00:45	#4
Lila Proefkonijn Geregistreerd: 11 november 2004 Berichten: 310	Ik heb er ook jaren mee rondgelopen. Uiteindelijk heb ik besloten dat ik het ging vertellen, en toen heb ik het juiste moment afgewacht. Ik had bedacht hoe ik het wilde zeggen en dat steeds voor mezelf geoefend. Toen het juiste moment kwam, kon ik het vrij makkelijk zeggen. Dat was een keer tijdens het eten, toen mijn moeder zei dat ik een bloedend wondje op mijn hoofd had. Ik heb toen gezegd "Ik heb een heel erge ziekte", en barstte gelijk in tranen uit. Maar het was eruit, ik had de aandacht en we hebben een heel goed gesprek gehad. We hebben niet alles meteen besproken, maar ik kon er later natuurlijk makkelijk op terug komen. Veel sterkte! __________________ Weblog: TLC Conference 2009 Bereid je maar vast voor op de dag dat alles beter is.

22 april 2008, 15:04	#6
Lila Proefkonijn Geregistreerd: 11 november 2004 Berichten: 310	Je kent dat wel. Je wilt er per se een bepaalde haar uit hebben, maar hij is te kort om hem met een pincet of met je nagels vast te pakken. Dus hij is korter dan een milimeter. Ik groef dan net zo lang tot hij er toch uit was, en dat ging meestal met het nodige bloed gepaard. __________________ Weblog: TLC Conference 2009 Bereid je maar vast voor op de dag dat alles beter is.

30 april 2008, 15:53	#7
*Diana HaarWeb lid Geregistreerd: 15 april 2008 Berichten: 8	Heel erg bedankt voor alle reacties Ik heb het mijn moeder nog niet verteld, ik praat heel weinig met haar en ik ben bang dat ze het zal ontkennen. Toen ik een half jaar geleden merkte dat ik hooggevoelig was heb ik haar dat na een weekje verteld, maar ze is ervan overtuigd dat ik het niet heb, terwijl ook de huisarts het heeft bevestigd. Afgelopen half jaar ging het een stuk beter met het trekken, omdat ik weinig last van stress had. Dit jaar doe ik eindexamen en dus heb ik nu een drukke periode. Ik merk dat het trekken steeds meer toeneemt, terwijl ik zo had gehoopt op geen kale plek, omdat ik over een paar maanden gala heb. Als het haar op m'n achterhoofd door het trekken heel dun wordt, durf ik niet naar de kapper, terwijl ik voor het gala toch even langs moet.. Heeft iemand misschien ideetjes om tijdens het leren niet te gaan trekken, of minder? Als ik stil zit, tv kijk, lees dan krijg ik vaak trek neigingen, tijdens het leren is dat dus heel erg. xx Diana Btw: Zulke wondjes komen me ook bekend voor, maar meestal op m'n benen of onderbuik, soms ook bij m'n wenkbrauwen.

Soortgelijke discussies
Discussie	Auteur	Forum	Reacties	Laatste bericht
5 mei 2006 : HaarWeb viert haar 5-jarig bestaan!	Webmaster	Mededelingen	50	7 januari 2014 18:39