Overbeharing & je relatie

[Lily - Su]

Hoi,

ik ben al een tijdje aan het meelezen op dit forum. Vandaag heb ik me eindelijk geregistreerd .

Ik weet niet of er al eerder een topic hierover gestart is, maar nu vraag ik me al een tijdje iets af.
Hoe ga je om met overbeharing in een relatie? En wat doe je als je al even vrijgezel bent.
Zelf ben ik al drie jaar single (zonder serieuze relatie) en ik merk dat dit me serieus tegenhoud om een nieuwe partner te zoeken.
De enige gedachte die door mijn hoofd maalt is: "zou hij er iets van merken" , " staat er ergens een haar die er niet mag staan"?

Het was tijdens mijn vorige vaste relatie dat ik last ben beginnen krijgen van die helse haren, dus toen heb ik (en mijn toenmalige vriend) er niet echt mee te maken gekregen.

Iemand tips, eigen ervaringen, ... , reacties van mannen mogen zeker ook

Groetjes

Lily - Su

[padje]

Mijn echte (over)-beharing is pas van de afgelopen 3 jaar denk ik.
Ik ben nu bijna 5 jaar samen met mijn vriend, dus in dat opzicht had ik er nog geen last van toen ik vrijgezel was.

Mijn vriend zal het niet mooi vinden, maar hij vind wel dat ik er te veel mee bezig ben. Hij zegt nooit dat hij het lelijk vindt ofzo.

Mijn vriend weet wel dat ik die haren vervelend vindt, maar hoe erg ik er mee zit weet hij niet. Ik probeer er tegenover hem ook niet zo'n drama van te maken, want hij kan het toch niet oplossen..

Als ik vrijgezel was zou ik me er denk ik toch wel geremd door voelen. Je kunt natuurlijk in het begin heel dwangmatig alle haren verwijderen, maar binnen een relatie waarin je elkaar elke dag ziet gaat dat op gegeven moment niet meer lukken natuurlijk.

Daarom lijkt het mij het beste als je het gewoon normaal bijhoudt zoals je normaal doet. Er zijn ook best wel veel vrouwen die last hebben van overbeharing, alleen is het bij de een wel erger als bij de ander.
En elke jongen/man zal er ook weer anders mee omgaan.
Lastig dus .

[Lily - Su]

Hoi Padje

bedankt voor je reactie.

Ik heb een goede vriendin die van mijn overbeharing af weet, maar voor de rest ook echt niemand.
Mijn moeder weet dat ik het lastig vind, maar ze heeft geen besef van hoe hard ik hier wel mee in men hoofd zit.
En ik ken haar goed genoeg om te weten dat ze het als "flauw" of "niet zo erg" zou afschilderen, moest ze weten hoe erg ik het zelf vind.

Daarom dat ik ook zeker een partner zou willen leren kennen, waar ik dit mee kan delen.
Niet zo ver natuurlijk dat ik hem hier elk uur van de dag mee ga lastig vallen .
Maar ik snap wat je bedoeld met er geen drama van te willen maken, want anders gaat ie zich er misschien zelf op focussen.

Hoe vertel je iemand ook dat je last heb van overbeharing zonder dat ie onmiddelijk de deur uitrent.

Idd lastig , maar we blijven positief denken

[SatouSei]

Hoihoi,

ik vind dit wel een interessant onderwerp moet ik zeggen, omdat ik er zelf ook altijd veel over nagedacht heb. Ik had voorheen nog nooit een relatie gehad, en vroeg me altijd af hoe dat nou in godsnaam moest als ik er wel een zou hebben, omdat ik de haren ontzettend lelijk vind en ik weet dat ik het gewoon op geen enkele manier perfect bij kan houden en het ook zeker niet volhoud om er altijd maar mee bezig te zijn. Soms laat ik het gewoon even groeien, ik trek het niet om elke dag te scheren en constant te epileren en weet ik veel wat. Ik maakte me er dus best wel zorgen over wat een eventuele toekomstige vriendin (want ik val op vrouwen) er van zou vinden enzo. Maar nu heb ik sinds bijna 6 maanden een vriendin, en zij heeft er totaal geen probleem mee. Ik weet ook wel dat ze het mooier zou vinden als ik al die haren niet had, net als ik dat zelf zou vinden, maar ze weet ook dat ik er niks aan kan doen en dat ik het zelf heel erg vervelend vind om te hebben. Ik laat me nu dus behandelen met laser (maar nog niet alle probleemgebieden hoor, maar een paar van de ergste al wel) maar ze zegt dat die behandelingen van haar niet perse hoeven. En ik weet dat ze stiekem heus wel blij is als die haren weg zijn en stiekem dus vast ook wel blij is dat ik het laat laseren, maar ze accepteert het dus in principe en doet er heel lief over. Yay mijn vriendin is fantastisch!! Ik had nooit durven denken dat ik iemand zou vinden die het gewoon accepteert. Ik durf bij haar dus ook wel mijn benen gewoon een week niet te scheren, maar dan nog schaam ik me er wel voor en verstop ze zo snel mogelijk en probeer zo min mogelijk met mijn benen langs de hare te komen. Soms zegt ze dan wel 'oei, cactus ' maar dat vind ik niet erg als ze dat zegt, ze lacht er ook een beetje bij. Bovendien is ze zelf ook niet geheel haarloos natuurlijk en zelf scheert ze ook haar benen en bovenbenen, en dat voelt dan ook wel een beetje stoppelig soms (hoewel het super meevalt omdat ze gewoon veel minder en veel dunnere haartjes heeft) dus het is niet alsof ik helemaal de enige ben.
Maar dan nog voel ik me niet 100% op mijn gemak ermee, zelfs niet bij haar. Soms begin ik dan toch opeens te huilen van frustratie ofzo, omdat ik het zo lelijk vind en niet wil dat ze dat ziet... maar dan is ze ook heel lief voor me en probeert ze me te troosten.
Nougoed, dat is hoe het in mijn relatie zit... ik heb dus iemand getroffen die heel lief en begripvol is... en er zijn ongetwijfeld veel meer van die begripvolle mensen!! Ik weet niet in hoeverre het dan nog uitmaakt dat het bij mij een vrouw betreft, of zij het dan beter begrijpt dan mannen dat doorgaans doen, maar ik weet gewoon dat er ook zat mannen zijn die het zullen begrijpen en die het geen probleem zullen vinden. Zeker als ze zien hoe vervelend het voor jou is...
Ik kan me overigens niet herinneren hoe ik het haar precies verteld heb... maar het was al vrij snel, dat weet ik wel. Niet zo midden in een geprek ofzo maar ik weet niet... misschien hadden we het over scheren ofzo... geen idee. :p Misschien weet zij het nog wel. Maar ik viel niet heel erg met de deur in huis ofzo...
Afijn. Dat was mijn verhaal.

[padje]

Ja ik vind dit ook een interessant topic!
Ik ben wel benieuwd in welke mate mensen nu hinder ondervinden van de overbeharing in hun relatie, of bij het aangaan van een relatie.

Na het lezen van het stukje van SatouSei moet ik wel zeggen dat ik blij ben dat ik op mannen val.
Dit bedoel ik helemaal niet gemeen hoor, maar mijn vriend heeft zelf toch wel flink behaarde benen en armen en een sterke baardgroei enzo.
Als hij maar heel lichtjes behaard zou zijn, zou ik mezelf denk ik nog veel ongemakkelijker voelen.

[SatouSei]

Ah op die manier. Maar aan de andere kant is beharing bij mannen veel normaler, dus ik denk dat een vrouw beter begrijpt hoe vervelend het kan zijn om haargroei te hebben, en vooral ook hoeveel moeite en hoe lastig het is om alles weg te krijgen en houden zonder stoppels, lelijke bultjes en ontstekingen, etc. Maar ik snap wel dat je je ongemakkelijk zou voelen als hij dan heel weinig haar heeft.

[padje]

Ja dat is waar.
Eigenlijk zou ik me in dit opzicht denk ik het slechts voelen bij een man met weinig haar, en het best bij een vrouw met veel haar (of iig net zoals ik) . Het belangrijkste vind ik in ieder geval dat je partner er begrip voor heeft en ervoor zorgt dat je je niet ongemakkelijk voelt (voor zover mogelijk).

Maarja, als je nog geen partner hebt stap je natuurlijk ook niet op iemand af :'hee ik heb last van overbeharing, dus ik hoop dat je er goed mee omgaat'! Want dat werkt ook niet natuurlijk..

[Rob000]

Wat verstaan jullie vrouwen over veel overbeharing en waar?

[Lily - Su]

Oorspronkelijk geplaatst door SatouSei

Hoihoi,

ik vind dit wel een interessant onderwerp moet ik zeggen, omdat ik er zelf ook altijd veel over nagedacht heb. Ik had voorheen nog nooit een relatie gehad, en vroeg me altijd af hoe dat nou in godsnaam moest als ik er wel een zou hebben, omdat ik de haren ontzettend lelijk vind en ik weet dat ik het gewoon op geen enkele manier perfect bij kan houden en het ook zeker niet volhoud om er altijd maar mee bezig te zijn. Soms laat ik het gewoon even groeien, ik trek het niet om elke dag te scheren en constant te epileren en weet ik veel wat. Ik maakte me er dus best wel zorgen over wat een eventuele toekomstige vriendin (want ik val op vrouwen) er van zou vinden enzo. Maar nu heb ik sinds bijna 6 maanden een vriendin, en zij heeft er totaal geen probleem mee. Ik weet ook wel dat ze het mooier zou vinden als ik al die haren niet had, net als ik dat zelf zou vinden, maar ze weet ook dat ik er niks aan kan doen en dat ik het zelf heel erg vervelend vind om te hebben. Ik laat me nu dus behandelen met laser (maar nog niet alle probleemgebieden hoor, maar een paar van de ergste al wel) maar ze zegt dat die behandelingen van haar niet perse hoeven. En ik weet dat ze stiekem heus wel blij is als die haren weg zijn en stiekem dus vast ook wel blij is dat ik het laat laseren, maar ze accepteert het dus in principe en doet er heel lief over. Yay mijn vriendin is fantastisch!! Ik had nooit durven denken dat ik iemand zou vinden die het gewoon accepteert. Ik durf bij haar dus ook wel mijn benen gewoon een week niet te scheren, maar dan nog schaam ik me er wel voor en verstop ze zo snel mogelijk en probeer zo min mogelijk met mijn benen langs de hare te komen. Soms zegt ze dan wel 'oei, cactus ' maar dat vind ik niet erg als ze dat zegt, ze lacht er ook een beetje bij. Bovendien is ze zelf ook niet geheel haarloos natuurlijk en zelf scheert ze ook haar benen en bovenbenen, en dat voelt dan ook wel een beetje stoppelig soms (hoewel het super meevalt omdat ze gewoon veel minder en veel dunnere haartjes heeft) dus het is niet alsof ik helemaal de enige ben.
Maar dan nog voel ik me niet 100% op mijn gemak ermee, zelfs niet bij haar. Soms begin ik dan toch opeens te huilen van frustratie ofzo, omdat ik het zo lelijk vind en niet wil dat ze dat ziet... maar dan is ze ook heel lief voor me en probeert ze me te troosten.
Nougoed, dat is hoe het in mijn relatie zit... ik heb dus iemand getroffen die heel lief en begripvol is... en er zijn ongetwijfeld veel meer van die begripvolle mensen!! Ik weet niet in hoeverre het dan nog uitmaakt dat het bij mij een vrouw betreft, of zij het dan beter begrijpt dan mannen dat doorgaans doen, maar ik weet gewoon dat er ook zat mannen zijn die het zullen begrijpen en die het geen probleem zullen vinden. Zeker als ze zien hoe vervelend het voor jou is...
Ik kan me overigens niet herinneren hoe ik het haar precies verteld heb... maar het was al vrij snel, dat weet ik wel. Niet zo midden in een geprek ofzo maar ik weet niet... misschien hadden we het over scheren ofzo... geen idee. :p Misschien weet zij het nog wel. Maar ik viel niet heel erg met de deur in huis ofzo...
Afijn. Dat was mijn verhaal.

Dat vraag ik me dus voortdurend af, hoe het zou zijn in een relatie.
Want je weet natuurlijk hoe je er zelf mee omgaat, maar hoe zoiets bij iemand anders zal overkomen & die daar mee zal omgaan?
Mijn schrik zit dus vooral in het feit dat ik eindelijk iemand leer kennen, dit deel & dat ie me dan opeens niet meer ziet zitten.
Want het beïnvloed dus wel (voor mij toch) een groot deel van je daglijkse leven.

Je vriendin lijkt me idd fantastisch en begripvol.
Zelf merk ik dat ik mensen ook meer en meer op hun karakter zal beoordelen & niet zo naar hun uiterlijk zal kijken.
Omdat ik zelf ook weet dat er meer achter zit dan een perfecte buitenkant.
Alleen, de laatste tijd zie je in alle media het zo hard naar buiten komen dat er geen haartje meer te bespeuren mag zijn.
Terwijl ik me bvb nog herinner dat mijn tantes vroeger wel eens buiten kwamen zonder hun benen te hebben gedaan!

Misschien dat een vrouw zich wel beter kan inleven in hoe hard dit storend kan werken op je humeur, je sociaal leven, ...
De kerels van tegenwoordig maken er ook een zo'n race van om zo haarloos mogelijk door ht leven te gaan.
Zouden zo'n types er bij een vrouw dan zelf ook meer op letten of all haartjes wel weg zijn?
Zo'n iemand wil ik dus niet tegenkomn.
Geef mij trouwens maar een man zoals ze vroeger waren! Lekker naturel.
En dit was al zo van voor ik last ben beginnen krijgen van overbeharing, of eigenlijk moet ik hirsutisme zeggen, want ik heb wel een echt mannelijk beharinspatroon .

Dank je voor je verhaal SatouSei, het is fijn om te lezen dat je iemand hebt die er goed mee om kan & je hier bij helpt.

Lily - Su

[Lily - Su]

Oorspronkelijk geplaatst door padje

Ja ik vind dit ook een interessant topic!
Ik ben wel benieuwd in welke mate mensen nu hinder ondervinden van de overbeharing in hun relatie, of bij het aangaan van een relatie.

Na het lezen van het stukje van SatouSei moet ik wel zeggen dat ik blij ben dat ik op mannen val.
Dit bedoel ik helemaal niet gemeen hoor, maar mijn vriend heeft zelf toch wel flink behaarde benen en armen en een sterke baardgroei enzo.
Als hij maar heel lichtjes behaard zou zijn, zou ik mezelf denk ik nog veel ongemakkelijker voelen.

Hoi padje, ik denk ook wel dat dat kan helpen om je wat beter op je gemak te doen voelen.
Ik moet wel toegeven ik heb iets voor kerels met een kletskopje , maar voor de rest mogen ze volledig behaard zijn .

[Lily - Su]

Oorspronkelijk geplaatst door padje

Ja dat is waar.
Maarja, als je nog geen partner hebt stap je natuurlijk ook niet op iemand af :'hee ik heb last van overbeharing, dus ik hoop dat je er goed mee omgaat'! Want dat werkt ook niet natuurlijk..

Ik mag er eigenlijk niet mee lachen, maar ik schoot spontaan in de lach van je zin . Ik stelde het me zo voor.

Maar hoe doe je het dan wel?
"ikkeuh , heb een afwijking"? "ben een beetje behaarder dan de doorsnee meid" , "heb mannelijke hormonen die te goed hun best doen"

[Lily - Su]

Oorspronkelijk geplaatst door Rob000

Wat verstaan jullie vrouwen over veel overbeharing en waar?

Hoi Rob, bedoel je wat vrouwen veel overbeharing vinden bij mannen of wat we zelf veel overbeharing vinden bij vrouwen? Of misschien beiden?

[padje]

Oorspronkelijk geplaatst door Lily - Su

Ik moet wel toegeven ik heb iets voor kerels met een kletskopje , maar voor de rest mogen ze volledig behaard zijn .

Stomme vraag misschien, maar wat is een kletskopje

[Lily - Su]

Oorspronkelijk geplaatst door padje

Stomme vraag misschien, maar wat is een kletskopje

iemand zonder haar, of kortgeschoren haar

[Marte]

wat relaties betreft, dit blijft ene moeilijk onderwerp, omdat ervaringen zo divers kunnen zijn, en van zoveel dingen afhangen;
voor ik echt last kreeg van overbeharing heb ik een relatie gehad waarin mijn vriend zij "je hebt een snor" en toespelingen maakte op het feit dat die wel weg mocht, maar goed dat was voor mijn overbeharing, mijn relatie in het buitenland, die jongen vond het al abnormaal dat ik mijn benen scheerde, want dat deed daar niemand, (niemand, veel minder vrouwen dan hier(als vrouw zijnde) had daar veel last van haren op de onderbenen), mijn derde relatie vond het niet mooi, maar op dat moment was het nog geen derde van nu, hij accepteerde dat gedeelte wel.

Vooralsnog merk ik dat sowieso mannen me enkel van ver mooi vinden, zodra ik dichterbij kom, de haren in mijn gezicht en op mijn huid goed zichtbaar worden, de meest mannen überhaupt al afhaken en ik voor veel mannen dus al geen optie meer ben, voor veel vrouwen daardoor ook geen bedreiging meer, wat maakt dat er niet zo heel veel vrouwen problemen met me hebben, zolang ik niet lastig ben voor hun(en over het algemeen is dat ook niet zo). Maar goed, mijn ervaringen zijn niet zo heel positief, wat zeker niet wil zeggen dat dat zo is, er lopen miljoenen mannen rond op deze aardbol, en mensen zijn erg verscheiden, dus de reacties hierop ook. Ik denk alleen dat je het wel het beste communiceert naar je partner toe, want het continu verbergen zou ook spanningen te weeg brengen, en dat lijkt me evenmin gezond.

het blijft natuurlijk heel dubieus, hoe dan ook denk ik dat onzekerheid een relatie meer zal beïnvloeden wanneer het goed klikt, dan de overbeharing zelf. EN, iemand die zich goed in zijn of haar vel voelt schijnt ook seksueel aantrekkelijker te zijn dan wanneer dat niet het geval is.