Even voorstellen en een vraag over een pruik of niet!

[Dreadgek]

Hallo allemaal, ik zal mij even voorstellen.
Ik ben Dreadgek, vrouw van 28 jaar oud, moeder van twee kinderen en over 3 weken wordt ons derde kindje geboren! Ik ben 7 jaar getrouwd en heel erg gelukkig.
Ik heb een druk sociaal leven, veel hobby's, zie eigenlijk overal de lol wel van in en ben een levensgenieter.
Tegelijkertijd slik ik nu al prozac tegen postnatale depressie (heb ik gehad na mijn tweede kindje) en ben ik verschrikkelijk gevoelig en kwetsbaar.
Maar over het algemeen gewoon heel erg happy.

En....... ik pluk. Ik kan me niet herinneren wanneer het begonnen is maar ik weet wel dat het al meer dan de helft van mijn leven aan de gang is.

Ik heb een aversie tegen lichaamshaar, ik scheer mijn vingers, armen, benen, tenen, buik, wenkbrauwen (epileren kost teveel tijd, ik haal tóch alles weg, al jaren! Teken potloodstreepjes, dat vind ik veel mooier) en natuurlijk ... mijn je weet wel haar. En oksels uiteraard. Dit staat trouwens helemaal los van het hoofdhaar plukken, ik scheer me overal uit schoonheidsoverwegingen, ik vind een gladde huid mooier dan een behaarde huid. Mijn wimpers heb ik nog wel allemaal, daar heb ik nooit aangezeten.

Mijn hoofd pluk ik zo langzamerhand kaal. Ik kan niet zeggen dat het in tijden van stress erger wordt, het is gewoon altíjd erg. Overal waar ik was geweest lagen bossen haar. Vroeger bij mijn ouders lag er altijd haar achter de bank. Op het werk in de prullebak, vroeger op school trok ik me terug op de wc om te plukken, ik heb een tijdje bij een vriendje op zolder gewoond en daar lag op een gegeven moment gewoon een tapijt van haar als ik vergat stof te zuigen.

Vroeger was dit nog niet zichtbaar. Ik weet niet hóe ik het deed of hóe het kwam maar het was niet zichtbaar in de vorm van kale plekken.
Ik deed de meest gruwelijke dingen met m'n haar, verven, bleken, blonderen, permanenten, noem maar op, en natuurlijk PLUKKEN maar nooit zag je echt dat ik dit had.

Tot nu. Sinds een jaar heb ik continue dreads in m'n haar, ik zet ze er zelf in en als ze uitgezakt zijn haal ik ze eruit om ze te wassen en zet ik ze er dezelfde dag weer in. En ik pluk, ik pluk, ik pluk me hélemaal gek. Ik heb er geen controle meer over. Nu heb ik wel kale plekken. Sommige plekken zijn wel 3 vierkante centimeter groot. De onderkant van m'n hoofd (bij m'n nek) is kaal. Bij mijn oren omhoog is het kaal. Bij mijn voorhoofd mis ik 1 cm haar. De zijkanten van mijn hoofd waren zo erg dat ik op een gegeven moment de tondeuze maar heb gepakt en de zijkanten kaal heb geschoren, onder het mom van een "Cyber gothic punk kapsel" (sidecuts noemen ze dat) maar het is gewoon gekomen omdat ik gewoon de zijkanten hélemaal kaal heb getrokken, ik denk wel 3 cm breed, misschien 4. Het is verschrikkelijk.

Ik heb het nu zo opgelost dat ik de voorkant van mijn haar heb gevlochten met zwart nephaar, dat laat ik loshangen en dat valt precies prachtig mooi over de kale zijkanten. Niemand ziet ook dat het kaal is, ik zet het vast met speldjes en het valt er perfect overheen, niemand ziet het. De kale zijkanten daar hangen de dreads overheen net als de kale onderkanten. Maar als het hard waait of stormt dan kan ik wel door de grond zakken. Ik draag dan altijd een muts of pet of hele brede haarband die de kale plekken verdoezelt want als de dreads opzij waaien dan ziet iedereen dat ik een kale zombie ben.

Ik vind het zó verschrikkelijk erg, ik ben er gewoon misselijk van. Ik moet heel veel huilen als ik in de spiegel kijk, wat ik mezelf heb aangedaan. Ik kan mezelf kalmeren door in het daglicht stoppeltjes te gaan kijken, als ik op kale plekken stoppeltjes zie komen weet ik dat het haar weer terugkomt en ben ik enigszins gerust gesteld.

Maar ik kan het NIET laten. Ik kan het NIET laten. Ik trek, en trek, ik ga soms op m'n handen zitten om het niet te doen, een appeltje schillen, naaien, handwerken, computeren, ik zoek afleiding maar iedere keer wéér gebeurt het, al is het maar 1 haartje wat ik los kan trekken, dan is het alweer goed.

Als ik mezelf niet beheers trek ik aan één stuk door, het kan uren doorgaan. Probleemloos. Serieus, ik vraag me af hoe het kan dat ik überhaupt nog haar op m'n schedel heb zitten.

Kale plekjes om de aanzetvlechtjes heen. Het is een gatenkaas. Ik trek alles los, piel en peuter me gek. Soms heb ik een kale plek met één enkel zielig vlechtje eraan hangen. Kan dan wel janken en soms moet ik van ellende lachen van MENS moet je jezelf eens zien....

Nu is mijn vraag: ik denk er steeds vaker over, steeds vaker en serieuzer om een pruik te kopen, om mijn hele kop in 1 keer kaal te scheren, om hélemaal opnieuw te beginnen met nieuw ongeverfd ongevlochten ongedread haar en dan tot het weer normaal lang is gewoon een pruik te dragen. Ik weet het gewoon niet meer. Feit is dat ik het haar wát ik nog heb naar de kloten help door het nonstop met dreads te belasten (ik bind het wel vast in een staart bovenop mijn hoofd altijd zodat het gewicht van de dreads op mijn hoofd rust ipv op mijn haar, dat scheelt!!!!!!) maar vinden jullie dit een goed plan..?
Gewoon kaal scheren en opnieuw beginnen en dan een pruik..?
Valt zo een pruik niet zomaar af..? Gaat het vreselijk jeuken..? Krijg je dan evengoed heel lelijk haar omdat je de hele dag met een pruik loopt..?

Wie heeft hier ervaring mee..? Of pluk je dan gelijk zodra je weer haar krijgt dat haar weer kaal..? Ik denk zelf dat ik er vanaf zou kunnen komen als ik het een aanzienlijke tijd niet meer kan doen, dat ik ermee leer leven om het niet meer te doen door het niet te KUNNEN doen omdat ik gewoon simpelweg te kort haar heb. En een pruik.

Wat denken jullie..?

Verder kan ik hier gelukkig heel goed over praten met mijn moeder en mijn zus, mijn zus heeft een vriendin gehad die hetzelfde probleem had en mijn moeder en zus dachten altijd al dat ik dit had maar durfden het niet tegen me te zeggen en ik schaamde me zó verschrikkelijk, zó erg, ik dacht dat ik de enige was in de hele wereld die "dit" deed. Pas sinds deze week durf ik erover te praten met mijn moeder en zus en mijn man, die helpt me ook zoveel hij kan, als hij me ziet plukken zegt hij heel vriendelijk dat ik moet stoppen en ik kan er met hem over praten, hij lacht me niet uit, wordt niet boos en vindt het sneu voor me dat ik dit heb. Verder weet NIEMAND dat ik dit heb of doe, de schaamte is nog te erg. Hoewel dat nu minder wordt, nu ik op deze site ben aanbeland. Wat een herkenning... wat een heerlijk gevoel dat je er niet alleen voor staat......

Okee, dit was mijn lange verhaal, ik ga verder lezen op het forum naar jullie ervaringen!

Veel liefs!!

[Dreadgek]

Oeps, er ging wat mis met t lettertype, sorry!

[fashiongirl]

Hey Dreadgek,

Goed dat je jezelf hebt aangemeld en je verhaal gedaan hebt!
Ik ben Loïs 24 jaar en trek mijn haartjes uit sinds mijn 2,5 jaar: totaal al 22 jaar dus. Je vroeg of een pruik een optie zou zijn, in principe heb ik hier niet echt ervaring mee. Ik heb er wel één, maar meer voor de fun en makkelijkheid.
Wel wilde ik even reageren op de dreads, ik heb namelijk ook 2 jaar non-stop mijn haar laten vlechten met vals haar. En het hielp mij ook niet, ik bleef gewoon door gaan met uittrekken. Nu laat ik mijn haar relaxen, het helpt wel, want ik trek voornamelijk aan de haartjes die onregelmatig aanvoelen. Niet dat ik nu niet trek hoor... .
Ik hoop dat je snel reacties krijgt van mensen die ervaring hebben met het dragen van een pruik/haarwerk.
Liefs Loïs

[tinneke]

He Dreadgek,

Ik heb geen ervaring met pruiken, ik hoop dan ook dat je snel reactie krijgt.
maar ik denk dat het misschien niet slecht is om eens al je haar heel kort te scheren zodat het helemaal gezond opnieuw kan groeien. Je haar zal ook gezonder aanvoelen en dan ga je misschien iets minder trekken want ik kan me voorstellen dat die dreads ongelooflijk moeilijk zijn om vanaf te blijven.
Het is heel moedig om je verhaal op het forum te zetten, ik hoop dan ook dat je hier wat kan lezen en goede moed kan opdoen.

Mijn mening is dat als je je haar heel goed verzorgt: shampoo, conditioner, maskers, wat bijknippen... dat je dan toch iets minder trekt, gewoon omdat je haar mooi en glad is. Dus ik zou toch je dreads uitdoen en je haar kort (met of zonder pruik), en gewoon opnieuw beginnen. Een nieuwe start, zeg maar.

Veel succes in ieder geval en welkom op het forum
liefs
10

[jolien]

Hoi Dreadgek

Ik heb twee en half jaar geleden een pruik gekocht. (Want toen had ik echt de helft van mn hoofd kaalgeplukt en durfde niet meer buiten komen.) Toen ik de pruik ben gaan kopen (wat trouwens een heel positieve ervaring was, écht lieve mensen), heb ik mijn hoofd daar kaal laten scheren. Vanaf het moment dat ik de pruik droeg, heb ik een aantal maanden helemaal niet meer getrokken. Tot ik de voorste haartjes van de -synthetische- pruik per ongeluk verbrandde door te dicht boven de oven te hangen op mn weekendjob :p Mn haar was toen slechts een paar cm lang, maar het was genoeg volgroeid om er gewoon 'wat dunbezaaid' uit te zien, dus zette ik de pruik af. Het is nog een maand ofzo goedgegaan, maar toen kwamen de examens en ben ik terug begonnen met trekken .

Ik denk dat het dragen van een pruik voor iedereen anders uitvalt hoor. Wel een paar dingen waar je rekening mee moet houden: een pruik is duur, je krijgt het soms héél warm onder de pruik, het gaat soms erg jeuken, en je moet oppassen met kleren over je hoofd (uit) te trekken, dus kleren dragen die gemakkelijker uit te doen zijn. Het duurt ook redelijk lang om je pruik na het wassen te drogen, ik waste ze 's avonds maar soms was ze 's morgens nog niet helemaal droog. Met wind was ik ook soms bang, maarja, zonder pruik zijn we dat ook hé . Maar over het algemeen was het voor mij geen slechte ervaring, ik moest me geen zorgen maken over hoe mijn haar lag, het zag er altijd goed uit .

Als ik niet op vakantie zou gaan naar Italië deze zomer, zou ik overwegen om weer een nieuwe pruik te kopen eigenlijk, zodat mijn haar weer wat zou kunnen aangroeien en zodat ik geen uren meer verlies voor de spiegel om iets van mn kapsel te krijgen. Maarja, zwemmen en hitte, ...

Nu ja, het blijft JOUW beslissing. Je kunt het proberen. Er zijn ook mensen die een pruik als erg lastig hebben ervaren.

Veel succes
groetjes

[Dreadgek]

Hoi Fashiongirl, Tineke en Jolien,

Ontzettend bedankt voor jullie lieve reacties! Echt, het doet me zó goed dat jullie zo meeleven. Wat heerlijk die erkenning en herkenning hier. Begrijp me niet verkeerd, ik vind het afschuwelijk voor iedereen hier op deze site maar ik ben zo blij om niet de enige te zijn met deze aandoening...

Ik denk idd nog lang na over scheren of niet... het is zo definitief... ik ben nu echt behoorlijk kaal, de onderkanten, de zijkanten, plekken tussendoor, mijn voorhoofd een stukje (al lijkt dat net alsof ik gewoon een niet zo geweldige haargrens heb maar de rest is echt TE erg ) maar met nephaar en een haarband is het nog steeds heel redelijk te verdoezelen.

En ik vecht zo hard, zó hard om het niet te doen. Vandaag ging goed. Vanmorgen erg druk gehad met schoonmaken, vanmiddag ging het fout, toen ik in bed lag met mijn zoontje van 3 (we doen altijd een middagslaapje omdat ik 8 mnd zwanger ben) en ik lag te trekken en draaide me om en toen zei hij: 'Jee mam, je bent helemaal kaal!' maar omdat ik wéét dat er hulp is, dat er aan gewerkt kan worden, omdat ik alweer wat stoppeltjes op heb zien komen hoefde ik niet te huilen en zei ik gewoon, 'ja schat, ik weet het. Stom he?' en toen kreeg ik een dikke kus van hem en was het gewoon klaar. Schatje...

Ik moet volgende week weer naar mijn psychiater (ik slik prozac tegen postnatale depressie) en zal dan voor het eerst tegen hem zeggen wat er loos is. Ik heb hem nooit iets verteld, in al die jaren niet, omdat ik simpelweg niet wíst dat deze aandoening bestond, ik dacht gewoon dat ik "gek" was en de énige op de hele wereld was die zoiets stoms deed en niet wist dat dit een officieel erkende stoornis is met een officiele naam... dus wie weet kunnen we met therapie en draaien aan m'n medicijnen straks iets bereiken ofzo, ik weet het niet... ik slik nu het minimale aan prozac en straks na de bevalling gaat dit omhoog natuurlijk. Dus wie weet...

Bedankt voor het luisteren, ben zo blij om mijn verhaal kwijt te kunnen... BEDANKT!!!

Hebben jullie nog tips, anti pluk preventies trouwens?

Ik loop met een brede haarband, dat remt de eerste onbewuste trekdrang, soms doe ik het onbewust en is het weer te laat, is er weer 1 cm2 uit mijn kop getrokken zonder dat ik het doorheb eigenlijk. Haarband helpt! (en verbergt de kaalheid...)
Ik doe veel aan handwerken, naai van alles met de hand. Wipstoeltje bekleden met stof (vet gaaf joh, onze baby heeft straks van alles in panterprint ) en naai veel kant op mijn kledingstukken, met de hand want als je naait kan je niet plukken. (en dan niet af en toe het naaiwerk neerleggen om toch te gaan plukken )

Hebben jullie nog tips?

Veel liefs en bedankt!

[Dreadgek]

Oh ja, de tip van het goed verzorgen werkt echt! Als ik net bij de kapper vandaan kwam en geverfd en verzorgd was en mijn haar was super glad dan kon ik soms een paar dágen er vanaf blijven! Die werkt echt idd!!!

[vleervlinder]

Hey dreadgek,

Ik heb ook een tijdje dreadlocks gehad (zelfgemaakt, en niet heel m'n kop vol want daar was ik te lui voor ), maar dat heeft niet veel geholpen... als ze er uit begonnen te gaan, plukte ik er toch maar aan. Nu is mijn haar weer 'gewoon' en pluk ik ongeveer anderhalve maand niet meer, maar dat heeft eigenlijk niks met m'n kapsel te maken (want die dreadlocks zijn al zeker anderhalf jaar geleden).
Ik naai ook altijd vanalles op kleren enzo, dat helpt bij mij ook wel om met mijn handen bezig te zijn... dan kom ik helemaal tot rust en heb ik er daarna nog mooie kleren bovenop. En niet alleen naaien, maar zowat alles wat ik in mekaar pruts (papiermaché dingen, momenteel veel papieren lampen...) is altijd een goeie bezigheid geweest om met m'n handen uit m'n haar te blijven.

Nog veel plezier binnenkort met Tarzan de panterbaby.

Groetjes,

Bieke

[Dreadgek]

Hoi Vleervlinder!!!


Dank je wel voor je leuke reactie!

Haha joh wat ben jij crea! Ik kom niet verder als naaien maar jij maakt helemaal dingen van papier maché, wauw! Had jij dat ook, dat als je bezig was dat je dan af en toe je werk moest neerleggen om tóch even te plukken, al was het maar 1 haartje..? Ik werd gék gisteravond, het wipstoeltje was klaar en toen... ik kreeg bijna een ergere aanval dan ooit, gewoon opgebouwde spanning wat eruit moest. Ik heb me kunnen beheersen tot een paar haartjes maar het was net alsof ik geladen was gewoon. Sjongejongejongejonge, hoe ziek gewoon.

Oh ja, maakte jij zelf dreadlocks? Hoe deed jij dat..?

Ik denk nog steeds over een pruik maar niet meer over scheren... ik ben bang dat ik daar erger spijt van krijg en ik merk dat het haar aan de zijkant van mijn hoofd wat terug aan het komen is en weer aan het groeien is (zo een 1 cm lang nu) ook niet kan ontkomen aan mijn gevoel en getrek, het zou denk ik niets oplossen. Al zou het 1 mm zijn, ik blijf trekken.

Gelukkig volgende week weer naar de psychiater, dan zal ik hem vertellen wat er loos is. Bizar eigenlijk maar ja, hoe weet je dat trichotillomanie een erkende "ziekte" is als je niet eens weet dat andere mensen het ook doen.....?
De schaamte is zo erg.

Ik heb het vanmiddag voor het eerst aan een goeie vriendin verteld. Ze reageerde zoals ik had gehoopt, met veel begrip. Dat was zo een opluchting, kon wel janken van blijdschap..... Het was zo een opluchting om EINDELIJK te kunnen vertellen aan iemand, en ze reageerde zo lief... ze lachte me niet uit en begreep het gewoon. Heerlijk... dat doet zo goed...

Dus jij bent nu van het trekken af? Hoe heb je dat gedaan? Hoe heb je het voor elkaar gekregen?

Echt superknap van je. SUper gewoon.

Veel liefs!!!!

[tinneke]

Hi Dreadgek!

Als je hier wat op het forum surft (vooral posts in het verleden) zal je wel een hele hoop tips kunnen verzamelen.
Wat bij mij werkt (meestal - en vaak ben ik het na enkele dagen wel beu, maar bon, enkele dagen is toch enkele dagen hé )
- kneedgum (man, die mishandel ik de laatste dagen echt, maar ik heb nog nt getrokken dus het helpt wel)
- een elastiekje rond mijn hand en daar mee spelen
- kettingen met kraaltjes maken enzo
- handschoenen aan (in de tram enzo houd ik altijd m'n handschoenen aan), dit kan natuurlijk nu, maar binnenkort (hopelijk) niet meer
- en m'n haar verzorgen (of zoals m'n lief zegt: houden van je haar )
- afspreken met lotgenoten, dat geeft een enorme stimulans
- in de herfst zat ik ook een hele tijd nootjes te pellen

Tja, het zijn er niet zo veel, maar toch al iets hé...
Veel succes in ieder geval! en ook veel succes bij de psy!
10

[Dreadgek]

Hoi Tinneke!


Dank je wel!!!! Ohhhhh die van die handschoenen is geweldig!!!! Nooit aan gedacht!!! Super!!!!!!

En nootjes pellen idd en een kneedgum!!! Jee wat goed!!!

Ik heb idd al zitten surfen op de site en ik las van iemand dat ze nepnagels had en dat heeft toen bij mij ook goed geholpen want je kan dan de haar niet meer goed vastpakken, je hebt minder "grip" zeg maar. Ik zit er ook al tijden aan te denken om weer gelnagels te nemen maar ik weet uit ervaring dat als ik zwanger ben of ong... dat ze dan minder goed hechten en er zo weer afvallen, ik wacht nog even tot na de bevalling en ga ze dan zeker nemen!
Dat is me het geld wel waard, ik ben zo wanhopig, ik zou alles doen om er maar vanaf te komen, alles...

Tot nu toe vandaag nog niet geplukt. Of toch..? Paar haartjes..? Ja, paar. Oei. Ai. Ja is ook zo.... vanmiddag weer veel te doen, leidt weer af.
Ieder uur dat je niet plukt is er 1.

Bedankt 10, lief van je, b edankt voor de tips!!!

[tinneke]

HUH??? vallen gelnagels af als je zwanger bent??? Nou Moe, dat is echt wel raar!!

Goed zeg, dat je vandaag bijna niet getrokken hebt!! doe zo voort meid!
vorige keer had ik een sneetje in m'n vinger en dan kon ik gewoon niet trekken omdat dat veel te veel pijn deed... hihi ben nu al aan het denken om een klein sneetje te maken, maar ja, dat is misschien wat raar hé... zometeen stop ik met plukken en staan m'n armen vol krassen ook niet de bedoeling.
Maar bon, als je het dus echt drastisch wil doen, is dat dus misschien een oplossing hahahaha

Maar ik blijf erbij: de kneedgum is voor mij de uitvinding van de eeuw!!!!
Daaaaaaaag

[vleervlinder]

Hey dreadgek!

Ik had het inderdaad ook vaak dat ik gewoon neerlegde waar ik mee bezig was om te trekken, zo stom.
En zo supercreatief zijn heeft soms ook z'n negatieve kanten hoor... soms heb ik iets té veel inspiratie en ben ik een hele dag kwijt met denken wat ik éérst zal maken, in plaats van ook effectief bezig te zijn! Maar eens ik dan in gang schiet, ben ik niet meer te stoppen (en gaat mijn nachtrust er ook aan, omdat ik zoveel ideetjes heb).

En ik trek 'nog maar' anderhalve maand niet. 't Is wel superlang, mijn record verbroken maar 'k weet niet hoelang dat nog gaat duren he. Maar daar ga ik ook niet over piekeren, elke dag die ik niet trek is er één!
Bij mij is het precies wel zo dat het makkelijker wordt als ik een tijd niet heb getrokken... dat komt denk ik doordat ik soms gewoon trok uit automatisme, zelfs als ik niet echt drang voelde... nu is die gewoonte al wat weggeëbd. Ofwel omdat ik nu gewoon geen drang voel.
Hm, wat was er nu eerst? De verdwenen drang die de gewoonte doorbreekt, of de weggelaten gewoonte die de drang doet verdwijnen?

Het helpt in ieder geval ook al héél wat dat de zon schijnt!
WE GAAN ERVOOR!

Zonneliefs

Bieke

[Dreadgek]

Hoi Tinneke!


Niet bij iedereen hoor! Bij mij wel. Dat heeft met je hormoonhuishouding te maken. Als je ong... bent dan heb je ook vaak dat haarverf niet pakt zoals het zou moeten, ook tijdens een zwangerschap heb je dat vaak!
Ik krijg altijd hele vette klauwen als ik ong of zwanger ben en dan hechten de nagels minder goed.
Vorige keer toen ik gelnagels liet zetten werd ik prompt die dag ong... en ik kwam thuis, pakte de koektrommel voor de kids en KLING 4 nagels eraf.
Haarverf pakt ook nooit goed als ik één van die twee ben, nagels ook niet.
Maf he...??????

Hahahaha van plukken naar automutilatie, dat is trouwens ook erg hoor. Ik heb een paar keer op een paaz afdeling gezeten (postnatale depressie) en daar zaten ook vrouwen die sneden. Altijd dikke verbanden om hun armen, hun benen, dat was erg joh. Littekens! Verschrikkelijk...

Wat zitten mensen toch raar in elkaar he..?

Mijn kop is aan drie kanten zo kaal als een giraf (gelukkig kan ik dat nog verdoezelen met dreads, nephaar en een sjaal om m'n kop gebonden, niemand merkt dat hierdoor maar als dat afgaat..... ) en je wéét dat je moet stoppen en toch.... het is zo bizar... zo bizar!

Ik had vroeger zulk mooi haar... en droom bijna nog iedere nacht dat ik weer zulk haar heb. Lang donkerblond haar tot m'n kont, dik, net paardehaar en veel haar ook. Nu.... ben een kale zombie echt. Nou ja, komt wel goed.

De eerste stap is de erkenning. Het inzien van je probleem. Het leren kennen van mensen met hetzelfde probleem. Oh wat is dat toch bevrijdend. Wat is dat toch ontzettend bevrijdend, uit je isolement gekropen, weten dat je niet de enige bent, elkaar kunnen helpen!!!!

Hoe gaat het met jou vandaag???

En hoe ziet jouw haar eruit..? Heb jij ook kale plekken...?

Veel liefs!!!


Hoi Vleervlinder!!!

Jeeeeeee ik ken dat!!! Dat je helemaal hyper wordt van, wat ga ik maken, wat ga ik bekleden, wat ga ik naaien? En dan idd 's nachts ervan wakker liggen!!! (en daar gáát die hand dan weer....... trek trek )

Anderhalve maand! Anderhalve maand niet getrokken! Jee meid wat GOED! Wat ontzettend knap! Allemachtig, ik vind een uur al veel hahahaha!
Jee wat goed!!!

En goed joh dat de drang minder wordt!!!! Ben echt supertrots op je!!!!

Wauw..... echt super!!!!

Zet m op, je kunt het!!!!!!!!!

(en ik ga het ook kunnen... ooit!!!! MOET gewoon..... als ik zo doorga zie ik eruit als een biljartbal, kan ik zo naar een houseparty, toet toet poing poing, hakken en zagen )

Sterkte!!!!!!

[tinneke]

Joehoe

Met mij gaat het heel goed vandaag... ik voel me ook goed. Het is zo'n mooi weer en vanmiddag heb ik een sessie 'Creatief denken' voor het werk en dat is echt heel plezant.
Ik heb ook al ontzettend hard gelachen met jouw berichtjes
(ik heb 5 min in een deuk gelegen met het Houseparty stukje van je - sorry, eigenlijk is dat echt niet grappig,maar ik moest er zoooo hard mee lachen) en dat doet me ook goed!

Ik heb donkerblonde krullen (als ik het los doe precies Michael Jackson, yeah, beat it, beat it, don't you want to beat the feeling... lalalalalalalaaaaaaa) die ik altijd opsteek omdat ik boven op mijn hoofd een grote plek heb die niet echt kaal is maar wel heel dun 'eum' beplant . aan de zijkanten ook een beetje maar niet zo erg. Probleem is dat het haar bovenop mijn hoofd heel traag groeit, en het zal dus nog lang duren vooraleer ik terug eens m'n haar los kan doen ofzo.

Ik ben echt wel eens benieuwd naar jouw 'coupe', moet er wel speciaal uitzien. Misschien zien we elkaar wel eens op een meeting ofzo.
Bij mij is het ook heel lang geweest (jaren eigenlijk) dat ik altijd zoiets had van 'ik moet echt stoppen' maar nooit gestopt. en nu sinds de bijeenkomst, is het me gewoon gelukt om echt te zeggen 'nu stoppen'. Jammer dat je nu pas op het forum bent, anders had je ook naar de bijeenkomst kunnen komen.

Komaan, we gaan er samen tegenaan!
groetjes
van de 'Michael', yeahkes!