Haarweb Forum  
Bijna 100.000 bezoekers p/mnd! Zie hier

Ga terug   Haarweb Forum > Alopecia Areata > AA - Algemeen

Reageren
 
Discussietools Discussie waarderen Weergave
Oud 27 maart 2007, 11:21   #1
susie
HaarWeb lid
 
Geregistreerd: 9 augustus 2006
Berichten: 33
helaas weer terug....

Beste mensen,

bijna snikkend zit ik hier (weer)! Vorig jaar was ik ook al actief op dit forum. Nu weer.....om steun te zoeken. Mijn haaruitval wordt nu echt zichtbaar en ik merk dat het psychisch nu ook meer impact heeft.
Van een "sterke" vrouw die vrolijk in het leven stond, verander ik langzaam... Ik merk dat ik steeds meer moeite heb met relativeren en mezelf weer opkrikken, het lukt me soms simpelweg niet meer en verval dan in een enorme huilbui.
Via deze weg zoek ik steun om weer naar mijn oude ik te kunnen.
Misschien is er elders al een forum voor onderlinge steun, dan graag even een verwijzing. Anders wil ik bij deze graag 1 starten met als doel: van je af typen, eventuele zorgen/vragen delen, etc.

Interesse?

Xx Susie
susie is offline   Met citaat reageren
Oud 27 maart 2007, 14:32   #2
stipje
HaarWeb lid
 
Geregistreerd: 31 januari 2006
Berichten: 122
Hi Suzie!!

Ik ben voor, ik kan ook wel wat hulp/steun gebruiken!
__________________
REGIME

Haaraanvulling sinds 16 februari 2008

Proscar 1 kwart per dag - vanaf januari 2004, gestopt 1 mei 2007



stipje is offline   Met citaat reageren
Oud 27 maart 2007, 15:42   #3
Sammy
HaarWeb lid
 
Geregistreerd: 28 juni 2004
Berichten: 400
Hoi,

Heb net ook al het een en ander bij de thread van Stipje geschreven, maar wil het graag over die AGA hebben met jullie. Heb nl. gemerkt dat er over praten/ schrijven het enige is wat helpt om de boel te relativeren, keer op keer op keer.

Dus ik houd me aanbevolen!

Sammy
Sammy is offline   Met citaat reageren
Oud 27 maart 2007, 20:05   #4
susie
HaarWeb lid
 
Geregistreerd: 9 augustus 2006
Berichten: 33
Hoi hoi,

wat fijn om te lezen dat meerdere mensen die behoefte delen. Tot nu toe haalde ik veel steun uit het enkel en alleen lezen van andere threads. Maar ik ben nu toe om actief deel te nemen, acceptatie is begonnen..... Ik merk duidelijk dat de ene dag beter gaat dan de andere dag. Maar hierin ben ik dan ook een "echte" vrouw....ups en downs. Alleen merk ik de laatste tijd (naarmate mijn haaruitval steeds beter zichtbaar wordt) dat mijn ups minder vaak voorkomen en mijn downs dieper zijn. Jammer eigenlijk, dat HAAR mijn leven zo gaat bepalen. Had nooit van mezelf verwacht dat ik zo zou veranderen.
Ik wil dan ook op deze manier een poging doen om het van me af te schrijven en rust te vinden.

Vandaag was een slechte dag. Met een flinke huilbui in de ochtend en 2 uur surfen op het internet naar oorzaken/oplossingen/haarwerken/noem maar op.... Gelukkig net weer een goed gesprek met mijn vriend hierover gehad en dat lucht op. Maar toch, ik kan me niet voorstellen dat hij me echt begrijpt. Misschien wel gemeen van mij??? Hoe is jullie ervaring hiermee? En....hoe is jullie dag verlopen?

Xx
susie is offline   Met citaat reageren
Oud 28 maart 2007, 20:21   #5
jacolien82
HaarWeb lid
 
Geregistreerd: 1 maart 2007
Berichten: 28
Wink

Hoi Susie, (en alle anderen die dit lezen)

Bedankt voor het reageren op mijn oproepje. Hier kan ik dus mijn meningen, gevoelens etc. etc. kwijt. Fijn.
Dus begin ik maar...
Wat rot voor je dat je haaruitval nu is begonnen, ik weet precies wat je moet doormaken. Nou ja precies...heb een beetje idee ervan.
Ik ben in 3 weken tijd al mijn haar verloren!!!! Kan het nauwelijks bevatten, ben pas 24 jaar.... Had nog nooit van zulke haaruitval gehoord. Psychisch geeft dit een klap, flinke klap daar ben ik nu wel achter. Al moet ik wel zeggen dat ik snel mn leven weer heb opgepakt.
Nadat ik te horen heb gekregen dat ik helemaal kaal zou worden gebeurde dit ook. Ik ben 1 week "ziek" thuis geweest, een pruik gekocht (een hele mooie...!) en een week later ben ik weer gaan werken.
Omdat ik dit dood eng vond, had ik het idee er niet langer meer mee te wachten, dat maakt het alleen maar moeilijker.
En nu werk ik nog steeds gewoon, 2dagen per week...de rest ben ik mama. Maar ondanks dat mijn leventje er prima/gelukkig uit ziet/is mis ik mijn haar vreselijk. Dit wordt eigenlijk alleen maar erger omdat ik nu tegen dingen aanloop die niet meer zo gaan als vroeger. B.v. fietsen in de wind, zwemmen zonder stress etc. etc. hebben jullie dit ook? Een soort boosheid?? Ook merk ik dat mensen mij anders gaan behandelen, als een zielig iemand...ze bedoelen het uiteraard goed...maar ja. Hoe doen jullie het allemaal? Hebben jullie psysche hulp? Ik ben daar benieuwd naar.
Groetjes en hopelijk komen er reacties.
grt Jac.
jacolien82 is offline   Met citaat reageren
Oud 28 maart 2007, 20:55   #6
susie
HaarWeb lid
 
Geregistreerd: 9 augustus 2006
Berichten: 33
Hai Jacolien,

jemig, heftig verhaal hoor. Je hebt niet eens de kans gehad om aan het idee te wennen.....maar misschien kun je er nooit aan wennen. Ondanks dat ik AGA geaccepteerd heb, wordt het er niet makkelijker op. Voor mij leeft vooral de vraag: wanneer ga ik over op een haarwerk???? Ik hoop en denk dat dit moment vanzelf tot mij komt..... Jouw zorgen wat betreft fietsen/zwemmen/etc. herken ik heel goed. Waar je vroeger niet eens bij stil stond, wordt nu een hot issue....moeilijk moeilijk. Ik heb geen psychische hulp, ik probeer het met mijn eigen kracht te doen (ben door meerdere diepe dalen gegaan in mijn leven). Hoe ervaarde jij het uiteindelijk definitief afscheid nemen van jouw haar? Lijkt mij namelijk erg moeilijk....je weet toch dat het de laatste keer zal zijn.
Tot nu toe zijn er niet zoveel mensen in mijn omgeving die weten van mijn AGA, dit hoeft nu van mij nog niet. Een goede vriendin en uiteraard mijn partner weet ervan en zijn een goede steun voor mij. Zij vinden mij gelukkig beslist niet zielig, maar tonen wel het nodige medeleven. Maar deze personen kennen mij dan ook erg goed en weten dat ik ook zeker NIET zielig gevonden wil worden/ben! Ik ben inderdaad op den duur wel bang voor eventuele vervelende reacties van anderen, maar ben niet het type "wat zal een ander wel niet van me denken....". Dus ik hoop ook niet dit type te worden door de psychische bijkomstigheden. Hier ligt waarschijnlijk ook mijn grootste angst.....het veranderen van mijn persoonlijkheid. Nog meer angst voor dan het daadwerkelijk verliezen van mijn "uiterlijke" haar.

Even een persoonlijke noot (het leven bestaat niet alleen uit haar-gerelateerde zaken....):heb je een zoontje of dochtertje en hoe oud?
Wat ontzettend knap dat je op deze manier met jouw haarproblemen bent omgegaan, heb hier echt enorme respect voor!!!!

Xx susie
susie is offline   Met citaat reageren
Oud 28 maart 2007, 22:32   #7
Marte
HaarWeb lid
 
Marte's schermafbeelding
 
Geregistreerd: 31 mei 2005
Locatie: Leuven
Berichten: 905
alleen even om te zeggen dat schrijven inderdaad een wonderwel fantastisch therapeutisch middel is(zeker tussen lotgenoten). En jullie allemaal heel veel succes wensen, een dergelijk probleem legt inderdaad een domper op je leven, belangrijk is echter je leven zo in te kunnen richten dat je toch kunt genieten van het leven, van dingen, ... Het kost veel moed, overtuigingskracht, zweet en tranen, maar het feit dat je je leven toch zo weet te organiseren, ondanks die moeilijkheden, betekent ook wel dat je jezelf op de borst mag kloppen voor de moed en kracht die je bezit om toch door te gaan en er een positieve draai aan te geven.

Heel veel succes en sterkte!!
Marte is offline   Met citaat reageren
Oud 29 maart 2007, 11:46   #8
Sammy
HaarWeb lid
 
Geregistreerd: 28 juni 2004
Berichten: 400
Hoi,

Daar word ik ook zo verdrietig van; de gedachte aan niet meer in de wind te kunnen fietsen of wandelen, niet meer "wild" te kunnen zwemmen, niet meer naar de sauna te kunnen, geen lekker gekriebel meer in mijn haar. Ik heb nog geen haarwerk maar weet dat het er binnen nu en een jaar hoogstwaarschijnlijk wel van gaat komen en dan ook voor altijd... :-( . Dat definitieve ook! Je moet van zoveel dingen afscheid gaan nemen. Natuurlijk, er zijn nog 100.000 andere dingen die je wel kunt, maar toch.

Aan de andere kant ken ik mezelf ook wel een beetje en weet ik dat ik ooit "f*ck the world" ga roepen en gewoon kaal in de sauna ga zitten of in het zwembad spring. Het leven is me gewoon te lief om me door de meewarige blikken of stomme opmerkingen van anderen kleiner te maken dan ik ben en binnen te blijven zitten.

Het lijkt me ongelofelijk heftig om al je haar binnen 3 weken te verliezen! Je gaat dan acuut een rouwproces in, terwijl je met AGA de tijd ervoor kunt nemen om het te leren accepteren. Maar ook dan blijft het moeilijk. En het zal waarschijnlijk ook altijd moeilijk blijven. Het is toch leuker, gemakkelijker en prettiger om gewoon je eigen haardos te hebben.
Je leven houdt alleen niet op bij het verliezen van je haar. Eventjes misschien wel en je leven verandert er natuurlijk ook wel door, maar uiteindelijk gaat het toch gewoon verder. Zoals altijd...

Ik ben zelf altijd heel open over mijn haarprobleem. Sterke mensen in mijn omgeving maken er nooit een punt van: ze leven en denken mee, tonen begrip en samen met hen kan ik er zelfs cynische grappen over maken. Hun houding naar mij toe als mens is helemaal niet veranderd. De mensen die er wel moeilijk over doen, in de zin van het probleem ontkennen of erg krampachtig reageren, zijn eigenlijk allemaal mensen die zelf niet goed met problemen in hun leven om kunnen gaan. Die zijn doodsbang dat iets dergelijks hun ook zou kunnen overkomen en stoppen het daarom maar weg of blazen het op. En nog iets: als je er zelf ontspannen en open over doet, dan doet de buitenwereld dat meestal ook. Men heeft dan vaak ook nog bewondering voor je. Maar zoiets kost tijd! (en daar ben ik zelf ook nog niet).

Groet, Sammy
Sammy is offline   Met citaat reageren
Oud 29 maart 2007, 11:57   #9
Sammy
HaarWeb lid
 
Geregistreerd: 28 juni 2004
Berichten: 400
Oh ja, Jacolien. Ik heb psychische hulp gehad voor mijn haaruitval, omdat ik er 3,5 jaar geleden een enorme paniekaanval, gevolgd door een depressie aan heb overgehouden. Met antidepressiva en kalmeringstabletten was ik gelukkig snel weer op de been, maar het verwerkingsproces begon toen pas. Daar hebben gesprekken met een psycholoog zeker bij geholpen. Wat bleek: niet zozeer mijn haarverlies was het probleem, maar veel meer mijn gedachten over wat dat haarverlies voor mijn leven zou gaan betekenen. Het helpt om die eens goed te inventariseren en jezelf op andere gedachten te leren brengen. Sinds 1,5 jaar "doe" ik het weer helemaal op eigen houtje en dat gaat gelukkig nog steeds goed. Moeilijk blijft het echter, daar kunnen geen 100.000 therapeuten iets aan doen. Iedere periode van haarverlies ervaar ik nog steeds als een nachtmerrie, maar ik word er niet meer depressief van. Dat heeft toch geen nut...

Groet, Sammy
Sammy is offline   Met citaat reageren
Oud 29 maart 2007, 21:53   #10
jacolien82
HaarWeb lid
 
Geregistreerd: 1 maart 2007
Berichten: 28
Smile

Hoi Susie en Sammy (en de rest die dit lezen)

Wat fijn dat jullie hebben gereageerd! Doet me erg goed. Toen ik uit mn werk kwam was ik al nieuwsgierig of er al iemand gereageerd had. En ja dus, ik werd/ ben gelijk helemaal vrolijk na een dag gewerkt te hebben.
Jullie zitten al een tijdje in het proces begrijp ik en dan is ook mijn vraag aan jullie als ik dat mag vragen hoe oud jullie zijn en ik ga straks even zelf op uitzoeken wat AGA is want dat weet ik niet. Alleen dat ik AA heb, daarvan weet ik wel de inhoud. Maar goed, de inhoud is in 1 ding hetzelfde je wordt (of sommige zijn het al) kaal.
Ik heb geen tijd gehad om erover na te denken, toen ik haaruitval begon te krijgen dacht ik eerst nog dat het van de verlate zwangerschapshormonen waren. (er zat wel 11 mnd na mn bevalling tussen maar goed, je gaat een oorzaak zoeken). Na een aantal dagen merkte ik wel dat het veel erger was dan dat, maar de dokter wist eerst ook niet wat hij er mee aanmoest. De doucheput raakte vol (figuurlijk), en ik durfde niet meer mijn haar te wassen. Overal vond ik haar, op de trap op de vloer etc etc. ik heb 3 keer per dag moeten stofzuigen om het een beetje netjes te houden. Ik werd er gek van! Uiteindelijk mocht ik met spoed naar de dermataloog en die had gelijk een diagnose AA. Ik kom er nooit meer vanaf en ik zou heel snel kaal worden dus moest voor mezelf een keuze maken voor een pruik. Oh en wat vond ik dat moeilijk en wat voelde ik me rot. Ik ben wel gelijk heel open geweest naar iedereen toe, en iedereen weet het ook. Dat scheelt enorm. Voor mij is er misschien nog hoop dat ik mijn haar terug krijg maar ik durf eigenlijk niet te hopen. Bang voor een teleurstelling. Ik leef met de dag een beetje, en kijk niet meer elke dag of er nieuwe haren zitten of al opkomen.
Ik heb voor de rest fantastische vrienden en familie en een fantastische man, maar ik mis de herkenning vandaar dat ik op dit forum contact heb gezocht. Ik wil graag mn gevoelens delen net als jullie. Nou dit was een lang verhaal...oja even om te reageren op het psychische gedeelte, ik heb nu tijdelijk maatschappelijk werk vanuit het ziekenhuis dit vind ik wel fijn. En we blijven positief, het leven gaat idd verder...en mn zoontje van 13 maanden die sleept me er echt doorheen!
Hebben jullie ook al kinderen?
(ik ben trouwens een jonge moeder, maar was wel een bewuste keuze van ons hoor....)
Ik ben zeer benieuwd naar jullie levensverhaal/situatie....msnen kan ik makkelijker dan dit maar hopelijk wordt ik er steeds handiger in hihi
Groetjes Jacolien
jacolien82 is offline   Met citaat reageren
Oud 30 maart 2007, 11:41   #11
chacha
HaarWeb lid
 
Geregistreerd: 25 februari 2007
Berichten: 105
dag Jacolien,

Ik ben Chantal 37 jaar en heb ook AA en draag sinds 20 jaar een haarwerk.Ik heb AA universalis.Dus kaal van kop tot teen.Inderdaad dat zwemmen en (fietsen en wandelen als de wind te hard waait) en ik die altijd zo een waterrad geweest ben daar heb ik nog het meeste last van omdat die badmuts vreselijk op mijn zenuwen werkt.Maar heb nu ook sinds een jaar reuma gelukkig in een zeer lichte vorm en was er vroeg bij dat ik van de specialiste elke week moet gaan zwemmen.En ga dat vanaf volgende week ook doen want heb een vriendin die mij gaat meenemen en ze wil zelfs ook een badmuts aandoen leuk hé.Ik zie dat eigenlijk wel zitten maar op kalme dagen en uren dus s'avonds laat bv.
Groetjes
chacha is offline   Met citaat reageren
Oud 30 maart 2007, 14:29   #12
susie
HaarWeb lid
 
Geregistreerd: 9 augustus 2006
Berichten: 33
Hey lieverds,

even stiekem vanaf het werk....
Inderdaad Jacolien, AGA kan (meestal) geleidelijker gaan. In mijn geval wel, mijn diagnose kwam een jaar geleden. Eerst zocht ik ook allemaal oorzaken om het af te doen als TE, maar na een tijdje mijn kop in het zand gestoken te hebben, moest ik er toch aan geloven. Ik denk dat ik heel veel al geaccepteerd heb, maar het maakt het er niet makkelijker op. Ik herken veel in de opmerking van Sammy over dat het probleem niet zozeer het uiteindelijk verliezen van het haar is, maar de angst voor een persoonlijkheidsverandering. Ik zeg dan ook regelmatig tegen mijn vriend dat hij dit in de gaten moet houden en eerlijk daarover moet zijn.

Ook ik check regelmatig of er al iemand gereageerd heeft, want dat bied voor mij veel troost. Fijn dat we elkaar op deze manier kunnen helpen. Wat leuk Jacolien, een zoontje van 13 maanden. Mijn vriendin heeft ook een kereltje van 13 maanden, leuke leeftijd!
Ik ben zelf 30 jaar. Ook ik heb samen met mijn vriend een sterke kinderwens, vandaar dat ik ook (o.a.) niet meer aan de pil ben (maar daarmee AGA getriggerd heb.....).

Chacha, wat lief dat jouw vriendin zo solidair is. Dat moet een goed gevoel geven!

Sammy, ik ben ook wel het type van "fuck, wat de rest ervan vind.....ik ben wie ik ben.....take it or leave it". Ik hoop dat ik dat blijf en dus ook af en toe mijn kale kop in de toekomst kan tonen. Je denkt dat je binnen een jaar een haarwerk zal nemen, waar baseer je dat op?
Bij mij leeft heel erg de vraag: op welk moment ben ik toe aan een haarwerk, waar leg ik die lat/keuze-moment?
Herken je dit?

Alvast een fijn weekend!

Xx
susie is offline   Met citaat reageren
Oud 30 maart 2007, 19:13   #13
chacha
HaarWeb lid
 
Geregistreerd: 25 februari 2007
Berichten: 105
Ja ben heel blij met een vriendin die me nu wil meetrekken en solidair is.

maar al mijn andere vriendinnen ook hoor heb daar veel steun aan,als je de juiste mensen rondom jou hebt lukt dat allemaal wel hoor maar geloof me het heeft tijd nodig en in het begin heel veel tranen maar die spoelen al het negatieve weg.Met mijn man kan ik daar ook gelukkig goed over praten en hij heeft mij nooit met echt haar gekend.zo zie je maar dat ze je niet allemaal nemen voor een mooie haardos Mijn zoon is ondertussen 13 jaar en die kan daar ook heel goed met omgaan ,heb het ook nooit weggestoken voor hem dus wel met mijn kale hoofd opstaan en ontbijten. Ookmijn familie zeker mijn mama heeft mij daar letterlijk doorgesleurd,eigenlijk door te zeggen dat er veel ergere dingen bestaan zoals blind of doof zijn mensen die zwaar ziek zijn of een arm of been moeten missen.want ik was pas 17 jaar als ik met mijn haarwerk geconfronteerd werd maar je (ziekte)mag absoluut niet de bovenhand krijgen daar is het leven te mooi voor.Ik ben met de mensen die ik goed ken heel eerlijk sta er soms van verbaasd dat ze het meestal niet door hebben dat ik een haarwerk draag.Ik vind dat AA eigenlijk mijn karakter grotendeels gevormd heeft,ik ben heel assertief en sta recht in mijn schoenen,en laat zeker niet op mijn kop zitten(kale kop dan ha,ha).
Groetjes chacha
chacha is offline   Met citaat reageren
Oud 30 maart 2007, 20:55   #14
susie
HaarWeb lid
 
Geregistreerd: 9 augustus 2006
Berichten: 33
Hoi hoi,

ik bedenk me ook elke keer maar weer dat er inderdaad ergere dingen zijn, maar soms bied dat even geen troost. Ik weet dat het zo is, maar soms zit ik echt even vast in mijn eigen ellende....misschien egoistisch?
17 jaar is erg jong, moeilijk lijkt me dat. Maar inderdaad dan vormt jouw karakter zich rond AA, respect! En inderdaad: van het gezinsleven moet je ook genieten.
Ik probeer ook zoveel mogelijk van het leven te genieten, want haar is dan ook maar haar (maar soms lukt het relativeren even niet zo....herkenbaar?).

Xx
susie is offline   Met citaat reageren
Oud 30 maart 2007, 21:14   #15
jacolien82
HaarWeb lid
 
Geregistreerd: 1 maart 2007
Berichten: 28
Hoi hoi,

Ik heb vandaag echt een rare dag achter de rug. Voel me niet zo happy, dus ben blij dat ik even op internet kan kijken hoe het met jullie gaat.
Hee susie, wat grappig dat je op je werk stiekem even zit te tikken naar dit forum..moest wel even lachen daarom. Ik denk dat je net zo nieuwsgierig/benieuwd ben als ik wat anderen tikken. Helaas heb ik overdag weinig tijd om echt te kijken maar sávonds vind ik het nu wel lekker om even tijd voor mezelf te hebben.
Ik merk ook bijvoorbeeld dat Chantal (zo te lezen) al iets verder in het proces zit als ik. Ik heb mn pruik bv. geaccepteerd, ik voel me prettig met het haar wat ik heb maar ik mis gewoon nu alles wat ik niet meer kan/goed gaat. En daar was ik erg mee bezig vandaag....bah je wordt er dan niet vrolijker op....terwijl ik er helemaal geen zin in heb om down te zijn maar ja helaas overkomt dat je soms gewoon. Straks lekker vroeg naar bed met een goed boek....even tijd voor mezelf.
Oja nog een vraagje, bij mij is gebleken dat mijn vitamine b12 heeeel laag is. Nu leef ik gezond (althans vindt ik) en pillen helpen niet om het te verhogen dus nu krijg ik spuiten. heeft iemand van jullie ook dit bij de ziekte??? Het schijnt nl. meer voor te komen...... Het gevolg is dat ik heeeel veel moe ben en regelmatig hoofdpijn heb wat ik vroeger nooit had. Ook is mijn huid super droog geworden.......herkenbaar???
Oja susie vandaag heb ik ook zo'n dag dat ik niet alles meer kan relativeren......haar is ook maar haar...maar ik miste het vandaag heel erg. Dussss Ja herkenbaar bij deze...hihi
Groetjes en morgen weer nieuwe kansen nieuwe prijzen...
(sorry soms ben ik wat optimistisch...hihi)
groetjes Jac.
jacolien82 is offline   Met citaat reageren
Reageren

Discussietools
Weergave Geef een waardering voor deze discussie
Geef een waardering voor deze discussie:

Regels voor berichten
Je mag geen nieuwe discussies starten
Je mag niet reageren op berichten
Je mag geen bijlagen versturen
Je mag niet je berichten bewerken

BB code is Aan
Smileys zijn Aan
[IMG]-code is Aan
HTML-code is Uit

Forumnavigatie

Soortgelijke discussies
Discussie Auteur Forum Reacties Laatste bericht
Zijn er ook homeopathische alternatieven voor Alopecia Androgenetica? Schorpioeneke Haarproblemen bij vrouwen 9 2 februari 2007 17:36
kwamen maar weer eens langs lies TTM - Algemeen 2 12 maart 2006 20:47
moeder, weer Nerakje TTM - Algemeen 3 30 augustus 2005 19:01
Daar was ik weer! okki Haarproblemen bij vrouwen 2 30 augustus 2004 22:09
Weer terug bij af........ eus TTM - Algemeen 12 27 maart 2002 23:35


Alle tijden zijn GMT +2. Het is nu 16:00.


Forumsoftware: vBulletin®, versie 3.8.11
Copyright ©2000 - 2024, Jelsoft Enterprises Ltd.
Produced by Limelight Studios. Copyright © 2001-2024 Stichting HaarWeb.