hallo allemaal

debje23 · 26 september 2003, 15:31

hallo allemaal
ik ben deb ben 23 jaar en heb sinds anderhalf jaar last van haaruitval mijn haar is echt heel erg uitgedunt het is zeker de helft minder
als ik bij hou wat ik op een dag verlies ben ik echt heel bang!!!
ben al een paar keer bij de dokter geweest maar die denkt volgens mij ook dat ik me aanstel maar omdat ik elke keer terug kom mag ik nu eindelijk is naar een dermatoloog
maar dat duurt nog een hele hele tijd anderhalve maand
en ik ben zo in de stres!!!!
ik kan amper eten en slapen ik ben zo bang dat dit door blijft gaan elke ochtend weer al die haren in me bed en op de grond en in de douche enz zijn er nog meer meiden die hetzelfde hebben en zijn jullie al is naar een dermataloog geweest? heb je daar wat aan?
of is er nog een positief verhaal over iemand die er nog van af kwam?
nou ik hoop op een berichtje
liefs van debje

debje23 · 26 september 2003, 15:58

hallo allemaal
ik ben blij te lezen dat ik niet de enige ben mijn haar valt ook erg uit
ik ha eerst een dikke bos haar nu is dat zeker de helf minder
overal waar ik ben kijk ik naar andere mensen hoe dik hun haar is enz
het klinkt stom maar ik kan echt nergens meer van genieten ik zit er altijd aan te denken zit je weer ergens zegt er iemand goh zitten allemaal haren aan je jas
ik ben een grote stresbom en dat is natuurlijk ook niet goed voor je haar !!!
ik wens jullie allemaal sterkte er mee
liefs mij

ikke · 11 oktober 2003, 19:52

Hoi hoi, ik ben 19 jaar en heb er ook last van. Maar, in mindere mate denk ik.

De hoop op hulp van mijn huisarts heb ik allang opgegeven. Die man gaf me Vitamine B pillen en verzekerde me dat dat zou helpen, hij lachte er zelfs nog om dat ik bezorgd was om mijn haar.

Dus daar ben ik maar niet meer naartoe gegaan.

Vervolgens heb ik het heft in eigen handen genomen en op internet Regaine 2% (minoxidil) besteld. Ik begin nu aan mijn 4e maand met dit spul. Tot nu toe geen verrassend geweldige resultaten, maar dat moet je ook niet verwachten.

De ene dag denk ik dat mijn haar vooruit gaat, de andere dag wil ik de deur niet eens uit. Dan denk ik altijd bij mezelf: Time will tell!

Ik hoop je over een half jaar een positief verhaal te vertellen, want die kunnen we hier zeker goed gebruiken!

Succes ermee Debje!

Marloes · 13 oktober 2003, 11:35

ik zou ff afwachten wat de dermatoloog zegt, het duurt altijd lang als je daar voor de eerste keer naar toe moet maar als je een maal geweest bent en je moet terugkomen gaat dat allemaal veel sneller.

En het komt allemaal wel goed, je moet niet zo stressen want dat is niet goed voor je.

Succes bij de dermatoloog

Marloes

popjetaz · 23 oktober 2003, 05:52

ik ben een meisje van 23 jaar, en heb ongeveer vier jaar geleden een periode meegemaakt dat mijn haar heel veel uitviel. dit was na een ziekte van twee maanden, waarin ik heel erg afgevallen was en ongeveer drie maanden hierna begon mijn haar uit te vallen. Zelf merkte ik wel dat het dunner begon te worden, andere mensen viel het niet op. Ik reageerde er heel neurotisch op, had veel angstdromen dat ik kaal zou worden, dat ik mijn vrouwelijkheid kwijt zou raken, (ik had heel erg lang haar) en ging haren tellen, het elke dag vast dragen en bijna niet meer wassen zodat er zo min mogelijk haren uit zouden komen. Het beinvloedde mijn humeur heel vaak, andere dingen konden wel leuk zijn maar het werd toch minder leuk omdat mijn haar uitviel. Dit gedrag heb ik zeker een jaar vertoond tot ik gek werd van mezelf. Ik ging niet langer als een week op vakantie zodat ik dan mijn haar niet hoefde te wassen in het buitenland, ik liet het namelijk vaak door mijn moeder doen, dan had ik zelf niet zoveel stress. Ik raakte overstuur als iemand, tijdens een van de sporadische keren dat ik mijn haar los had, een arm om me heensloeg. Ik keek constant op mijn schouders, en dan dat haren tellen maakte me ook helemaal gek van nervositeit. Uiteindelijk ben ik naar het Riagg gestapt want ik maakte ook mijn moeder en vriendje gek met mijn gedrag. Daar praatte ik achter elkaar over mijn haar, gedurende een uur in de week en moest ik precies opschrijven wanneer ik me gestresst voelde. Na zeven sessies was ik nog net zo nerveus als in het begin en was er nog geen verbetering opgetreden. Maar ineens ging er een knopje om in mijn hoofd; ook zonder haar zou ik nog wel een mooi persoon kunnen zijn en misschien had ik wel helemaal niet zo'n last van haaruitval, als anderen het verschil niet zagen? Ik had vooral mezelf gek gemaakt met mijn gedrag en toen ik dat had ingezien, leek het probleem ineens wel over. Natuurlijk heb ik nog wel eens een terugval gehad, maar als ik nu soms terugdenk aan de bijna hysterische angstbuien die ik had als er weer eens een bos haren uit mijn hoofd kwam, moet ik eigenlijk een beetje om mezelf lachen dat ik me zo heb aangesteld. Zo erg was het bij mij namelijk niet. Mijn haar was wel dunner geworden, maar er zat nog genoeg op mijn hoofd en nu, jaren later is mijn haar weer net zo lang als toen en er is niks meer van te zien.
Met dit verhaal wil ik duidelijk maken dat, mits je geen alopeia hebt en haaruitval door stress plaats vindt, je vooral jezelf niet gek moet maken omdat daardoor de situatie nog erger kan worden en als je geen alopeia hebt, (ik heb heel lang gedacht dat ik dit wel had) komt je haar altijd nog terug. Het enige waar ik nu bang voor ben, is dat als ik ooit kanker krijg, ik een chemokuur behandeling moet ondergaan of als ik zwanger word, dat dan door de hormonen mijn haar weer gaan uitvallen...

26 september 2003, 15:31	#1
debje23 HaarWeb lid Geregistreerd: 26 september 2003 Locatie: noord holland Berichten: 129	hallo allemaal hallo allemaal ik ben deb ben 23 jaar en heb sinds anderhalf jaar last van haaruitval mijn haar is echt heel erg uitgedunt het is zeker de helft minder als ik bij hou wat ik op een dag verlies ben ik echt heel bang!!! ben al een paar keer bij de dokter geweest maar die denkt volgens mij ook dat ik me aanstel maar omdat ik elke keer terug kom mag ik nu eindelijk is naar een dermatoloog maar dat duurt nog een hele hele tijd anderhalve maand en ik ben zo in de stres!!!! ik kan amper eten en slapen ik ben zo bang dat dit door blijft gaan elke ochtend weer al die haren in me bed en op de grond en in de douche enz zijn er nog meer meiden die hetzelfde hebben en zijn jullie al is naar een dermataloog geweest? heb je daar wat aan? of is er nog een positief verhaal over iemand die er nog van af kwam? nou ik hoop op een berichtje liefs van debje

26 september 2003, 15:58	#2
debje23 HaarWeb lid Geregistreerd: 26 september 2003 Locatie: noord holland Berichten: 129	hallo hallo allemaal ik ben blij te lezen dat ik niet de enige ben mijn haar valt ook erg uit ik ha eerst een dikke bos haar nu is dat zeker de helf minder overal waar ik ben kijk ik naar andere mensen hoe dik hun haar is enz het klinkt stom maar ik kan echt nergens meer van genieten ik zit er altijd aan te denken zit je weer ergens zegt er iemand goh zitten allemaal haren aan je jas ik ben een grote stresbom en dat is natuurlijk ook niet goed voor je haar !!! ik wens jullie allemaal sterkte er mee liefs mij

13 oktober 2003, 11:35	#4
Marloes HaarWeb lid Geregistreerd: 28 maart 2002 Locatie: Bergen op Zoom Berichten: 77	hoi debje ik zou ff afwachten wat de dermatoloog zegt, het duurt altijd lang als je daar voor de eerste keer naar toe moet maar als je een maal geweest bent en je moet terugkomen gaat dat allemaal veel sneller. En het komt allemaal wel goed, je moet niet zo stressen want dat is niet goed voor je. Succes bij de dermatoloog Marloes

Discussietools
Printversie tonen Deze pagina e-mailen
Weergave	Geef een waardering voor deze discussie
Lineaire weergave Switchen naar hybride weergave Switchen naar vertakte weergave	Geef een waardering voor deze discussie:

11 oktober 2003, 19:52	#3
ikke HaarWeb lid Geregistreerd: 26 oktober 2002 Berichten: 40	Hoi hoi, ik ben 19 jaar en heb er ook last van. Maar, in mindere mate denk ik. De hoop op hulp van mijn huisarts heb ik allang opgegeven. Die man gaf me Vitamine B pillen en verzekerde me dat dat zou helpen, hij lachte er zelfs nog om dat ik bezorgd was om mijn haar. Dus daar ben ik maar niet meer naartoe gegaan. Vervolgens heb ik het heft in eigen handen genomen en op internet Regaine 2% (minoxidil) besteld. Ik begin nu aan mijn 4e maand met dit spul. Tot nu toe geen verrassend geweldige resultaten, maar dat moet je ook niet verwachten. De ene dag denk ik dat mijn haar vooruit gaat, de andere dag wil ik de deur niet eens uit. Dan denk ik altijd bij mezelf: Time will tell! Ik hoop je over een half jaar een positief verhaal te vertellen, want die kunnen we hier zeker goed gebruiken! Succes ermee Debje!

23 oktober 2003, 05:52	#5
popjetaz HaarWeb lid Geregistreerd: 23 oktober 2003 Berichten: 1	ik ben een meisje van 23 jaar, en heb ongeveer vier jaar geleden een periode meegemaakt dat mijn haar heel veel uitviel. dit was na een ziekte van twee maanden, waarin ik heel erg afgevallen was en ongeveer drie maanden hierna begon mijn haar uit te vallen. Zelf merkte ik wel dat het dunner begon te worden, andere mensen viel het niet op. Ik reageerde er heel neurotisch op, had veel angstdromen dat ik kaal zou worden, dat ik mijn vrouwelijkheid kwijt zou raken, (ik had heel erg lang haar) en ging haren tellen, het elke dag vast dragen en bijna niet meer wassen zodat er zo min mogelijk haren uit zouden komen. Het beinvloedde mijn humeur heel vaak, andere dingen konden wel leuk zijn maar het werd toch minder leuk omdat mijn haar uitviel. Dit gedrag heb ik zeker een jaar vertoond tot ik gek werd van mezelf. Ik ging niet langer als een week op vakantie zodat ik dan mijn haar niet hoefde te wassen in het buitenland, ik liet het namelijk vaak door mijn moeder doen, dan had ik zelf niet zoveel stress. Ik raakte overstuur als iemand, tijdens een van de sporadische keren dat ik mijn haar los had, een arm om me heensloeg. Ik keek constant op mijn schouders, en dan dat haren tellen maakte me ook helemaal gek van nervositeit. Uiteindelijk ben ik naar het Riagg gestapt want ik maakte ook mijn moeder en vriendje gek met mijn gedrag. Daar praatte ik achter elkaar over mijn haar, gedurende een uur in de week en moest ik precies opschrijven wanneer ik me gestresst voelde. Na zeven sessies was ik nog net zo nerveus als in het begin en was er nog geen verbetering opgetreden. Maar ineens ging er een knopje om in mijn hoofd; ook zonder haar zou ik nog wel een mooi persoon kunnen zijn en misschien had ik wel helemaal niet zo'n last van haaruitval, als anderen het verschil niet zagen? Ik had vooral mezelf gek gemaakt met mijn gedrag en toen ik dat had ingezien, leek het probleem ineens wel over. Natuurlijk heb ik nog wel eens een terugval gehad, maar als ik nu soms terugdenk aan de bijna hysterische angstbuien die ik had als er weer eens een bos haren uit mijn hoofd kwam, moet ik eigenlijk een beetje om mezelf lachen dat ik me zo heb aangesteld. Zo erg was het bij mij namelijk niet. Mijn haar was wel dunner geworden, maar er zat nog genoeg op mijn hoofd en nu, jaren later is mijn haar weer net zo lang als toen en er is niks meer van te zien. Met dit verhaal wil ik duidelijk maken dat, mits je geen alopeia hebt en haaruitval door stress plaats vindt, je vooral jezelf niet gek moet maken omdat daardoor de situatie nog erger kan worden en als je geen alopeia hebt, (ik heb heel lang gedacht dat ik dit wel had) komt je haar altijd nog terug. Het enige waar ik nu bang voor ben, is dat als ik ooit kanker krijg, ik een chemokuur behandeling moet ondergaan of als ik zwanger word, dat dan door de hormonen mijn haar weer gaan uitvallen...