Wat kunnen we doen als het probleem zelf niet te verhelpen is?

[Faithnomore]

Sinds mijn 20 zo'n beetje heb ik last van haaruitval en daar ben ik erg verdrietig van geweest. Nu heb ik nog wel momenten dat ik me er ongelukkig van voel, maar het gaat beter. Accepteren kan ik het nog niet, maar ik merk wel dat een andere instelling ervoor zorgt dat ik er minder stress van ondervind. Om mijn gedachten te ordenen en hopelijk anderen te helpen, volgen hier een aantal tips.

- Bedenk je waar je nou eigenlijk zo van baalt. Bij mij was het dat ik me door haaruitval niet vrouwelijk meer voelde. Ik heb dat o.a. aangepakt door mezelf te trakteren op een kleuranalyse. Sindsdien krijg ik veel complimentjes dat ik zulke mooie ogen heb (omdat ik kleding + oogschaduw draag die het complementeert). Ook kijk ik veel naar makeoverprogramma's en haal daar kledingtips uit. Omdat ik geen lang haar meer kan hebben, draag ik graag lange oorbellen tot bijna op mijn schouders. Ik verzorg mijn nagels beter dan voorheen en lak ze met trots in de mooiste kleuren. Als ik de rest van mijn uiterlijk wel onder controle heb, voel ik me prettiger en weer een stuk vrouwelijker!

- Verdiep je in het boeddhisme. Ben ik zelf pas net mee begonnen, maar het spreekt me nu al aan, omdat je beter leert relativeren en loslaten.

- Verzorg je lichaam zo goed mogelijk. Gezond eten, voldoende bewegen en veel (groene) thee drinken. Bovendien schijnt groene thee goed voor je huid te zijn. Ik stel mezelf zo voor dat ik op mijn 40e (ben nu 28) misschien welliswaar kaal ben, maar een veel mooiere huid kan hebben dan leeftijdsgenoten. En als ik tegen die tijd ook nog een goed figuur heb, is dat helemaal fijn. Dan hoef ik me namelijk niet meer zo lelijk te voelen als nu, omdat je het dan kan koppelen aan leeftijd.

- Ga leuke dingen doen met vrienden en vriendinnen en bedenk je hoe waardevol zulke momenten zijn. Het leven is kort en het is toch belangrijk om plezier te hebben, er voor anderen te zijn als ze je nodig hebben, etc. Dit geeft je ook weer het gevoel dat er meer is dan haaruitval.

- Zoek dingen die je een goed gevoel geven. Dat kan zijn een cursus tekenen gaan volgen, een nieuwe taal leren of eindelijk de stap durven zetten om op zangles te gaan. Poets je vaardigheden op en voelt je al een ander mens. Het gebrek aan zelfvertrouwen kan je herstellen als mensen zeggen dat je zo mooi kan zingen, zo goed bent in beeldhouwen of zo vloeiend vreemde talen spreekt.

Mensen die nog meer tips hebben, kom maar op!

[Hanna]

De allerbeste tip: ga eerst naar je huisarts voor bloedonderzoek en een diagnose. Daarna eventueel door naar een dermatoloog voor de juiste aanpak.

Faithnomore, welke vorm van alopecia heb jij?

[Faithnomore]

Hanna, eigenlijk weet ik het niet zeker. Heb nooit zo officieel een diagnose gehad. Ben op eigen verzoek naar de dermatoloog verwezen en slik al jaren de dianepil. Mijn haar is redelijk gelijkmatig dun maar het valt vooral op bij mijn scheiding. Bloedonderzoek heb ik ook al 2 keer gehad en daar was alles mee in orde. Wel heb ik de laatste tijd last van een drogere huid en een heel ruw plekje op mijn wang, dus ik begin te denken dat er misschien sowieso ook iets aan de hand is met mijn bloedsomloop of nierwerking...al is daar toen ook wel naar gekeken geloof ik.

[Deetje]

Geen tips maar wel chapeau. Het inderdaad zo dat als jij zelfverzekerd overkomt en dit dus uitstraalt naar anderen toe men het haar voor lief neemt (klinkt een beetje bot maar bedoel het niet zo).

Knap dat jij de spiraal weet om te buigen, succes.

[Hanna]

Faithnomore,

Dat klinkt wel als anlopecia androgenetica. Heb je al minoxidil-lotion geprobeerd voor hergroei? Daarvan mag je na 3 maanden gebruik al nieuwe haartjes verwachten, maar je moet het wel levenslang blijven gebruiken, anders vallen die nieuwe haren weer uit.

[Sammy]

Faithnomore,

Helemaal goed, wat je schrijft! Er is leven buiten het haar en we vergeten dat soms wel eens hier! En de mensen die het niet vergeten zijn, die komen hier volgens mij niet.

Zelf verlies ik nu erg veel haar en ik had er al niet veel van dus dat wordt binnen nu en een jaar een haarwerk. Nee, geen tips, alsjeblieft!!!! Ik heb in 10 jaar al alles wel geprobeerd en gebruikt en hoewel de haaruitval weliswaar vertraagde, is ie nooit gestopt. Nu wil ik het allemaal niet meer. Het is allemaal nutteloos verzet tegen wat er toch vroeg of laat wel gebeurt! Ik leef nu dus tussen hoop en vrees. Hoop, omdat ik zeker weet dat mijn leven er beter van gaat worden als ik hier eindelijk doorheen ben! Vrees, omdat ik me toch weer laat meeslepen door negativiteit (het gevoel dat mijn leven straks definitief over is zonder haar)...

Hoe dan ook, ik geloof dat de werkelijkheid nooit zo vreselijk kan zijn als je angst je voorspiegelt! Verder heb ik ervaren dat jaren handelen uit angst z'n tol ook wel hebben geëist. Ik kan het niet meer hebben. Dan inderdaad maar boeddhistisch. En van wat ik er inmiddels over weet (helaas nog niet echt gevoeld heb), schuilt er veel waarheid in.

[Hanna]

Oorspronkelijk geplaatst door Sammy

(het gevoel dat mijn leven straks definitief over is zonder haar)....

Dan is het alsof je een tijdperk afsluit en je jeugd voorbij is, maar je begint aan een nieuw tijdperk en je leven is helemaal nog lang niet voorbij. Met een haarwerk of gewoon kaal verder doorleven zoals tienduizenden of miljoenen anderen eveneens doen.
Count your blessings!

[Twins]

Ik ben ook nieuw hier. Ik ben 22 jaar en had al eeen jaar door dat mijn haar veel dunner aan het worden is. Vroeger had ik een dikke bos bruine krullen, bijna een afrokapsel als het erg opgeknipt was. De laatste jaren is dat wat afgezwakt en zijn het soms eerder slierten die krullen. Vrienden verklaarden me voor gek en vonden dat ik overdreef, ik ben wel een beetje een dramaqueen. Ze deden zelfs niet de moeite om echt te kijken of zeiden dat zal wel van de stress zijn.
Nu ben ik vorige week naar de dermatoloog geweest en deze zei me niet zo veel (ik was vergeten vragen voor te bereiden). Ik had gehoopt dat hij ging zeggen dat ik gewoon ouder wordt en dat da je haarstructuur verandert ofzo maar hij zei dat ik "aanleg" had. Ik vermoed aanleg tot kaal worden. Hij heeft me minoxidil voorgeschreven Op de vraag of dit een tijdelijke oplossing was zei hij dat ik het de komende zes maanden moet gebruiken, dan terugkomen en dan 'gingen we wel zien'. Ik weet ook niet of ik helemaal kaal wordt of dat het stilletjes aan gaat evolueren. Mijn oma heeft vooraan wel heel weinig haar.

Nu ben ik een heel ander iemand dan Faithnomore. Moeder en zus zeggen me dat ik het moet aanvaarden dat er veel erger dingen zijn dan kaal worden. Wat natuurlijk waar is , dat zie ik wel in. Maar ik heb nogal een aanleg tot depressiviteit en ik heb net te horen gekregen dat k waarschijnlijk ADHD heb, dat een thesis maken me waarschijnlijk niet zal lukken en dat naast al mn andere probleempjes waar ik zo'n drukte om kan maken. Dus sinds het verdict gevallen is ben ik lamlendig en lig ik vooral in mijn bed, de minoxidil wil ik liever niet gebruiiken want ik hou nooit iets lang vol, dus ga zeker nooit heel mn leven dat op mn haar doen.

Het klinkt zielig maar mn haar was mn trots, het enige mooie aan mij, mijn enigste 'verdienste'. Ik heb geen talenten, ik had enkel een fris gezicht en mooi haar en daar haalde ik me soms aan op, dat ik tenminste dat nog had. Nu valt dit ook nog weg en nu ben ik talentloos, waarschijnlijk diplomaloos en ook nog binnekort.. haarloos.

[Hanna]

Twins,

Tjesus, wat een onzin dat je talentloos zou zijn...ten eerste schrijf je keurig Nederlands en typ je bijna foutloos, dus heb je sowieso ruim voldoende opleiding.

Je moet óók je leven lang tandenpoetsen, dus van minoxidil kun je ook een gewoonte maken. Beetje strenger zijn tegen jezelf.

Welke anticonceptie-pil slik je? Bij alopecia wordt vaak de Diane35 gegeven, omdat die tevens anti-haaruitval werkt.

[Twins]

Dat beschouw ik niet echt als een talent, maar toch bedankt.
Ik gebruik de pil 'Yasmine'. Grappig genoeg heb ik vrij veel haar op mijn armen, benen en zelfs een klein snorretje dat ik al enkele jaren bleek, waar ik vroeger als tiener veel complexen over had. Ben ik daar van af...

Ik ben trouwens van België, moest dat mijn woordgebruik verklaren..

[Hanna]

Twins,

Heb je nu wel of geen overbeharing op de rest van het lichaam? (aangezien je schrijft: Ben ik daar van af..)

Over overbeharing (hirsutisme) is een aparte peiler op dit forum.





.

[Twins]

nee, geen overbeharing, maar ben nogal zuiders type met donker haar. Ben ik daar vanaf = van dat complex van haar op de armen en bovenlip.

En nu dit..

[Sammy]

Twins,

Jij bent heus niet anders dan Faithnomore of anderen die met hun haarverlies hebben leren leven (ik schaar mezelf nog nét niet helemaal onder deze noemer). Iedereen is door periodes van wanhoop en verzet heengegaan! Iedereen wordt er onzeker(der) van! Het heeft gewoon tijd en tranen nodig en dan komt er vanzelf een dag dat je het knetterzat bent om je leven door je haar te laten bepalen! Echt waar! Leuk wordt het nooit, maar je wordt vanzelf sterker.

Verder: iedereen heeft (talloze) talenten, jij dus ook, dat ben ik volledig met Hannah eens! Je haar is/was er trouwens beslist niet één van! Uiterlijkheden zijn namelijk geen "verdiensten", maar toevallige spelingen van het lot en bovendien maar zeer beperkt houdbaar (tenzij je Marijke Helwegen heet). Echte kwaliteiten zijn ook al wel latent aanwezig, maar worden met de nodige oefening steeds sterker en zijn bovendien minder onderhevig aan de grillen van de natuur! Tegenslagen kunnen je trouwens helpen om ze te ontdekken!

Sterkte!

[Hanna]

Oorspronkelijk geplaatst door Twins

nee, geen overbeharing, maar ben nogal zuiders type met donker haar. Ben ik daar vanaf = van dat complex van haar op de armen en bovenlip.

Lichaamsbeharing volgens het mannelijke patroon bij een vrouw(o.a. snor, baard) wordt hirsutisme genoemd, waarbij cyproteronacetaat helpt (zit in de Diane35-pil)

Heb je misschien PCOS?

Als je niet weet wat dat is, zie: http://nl.wikipedia.org/wiki/Polycys...variumsyndroom



.