ik ben er nog - Pagina 3

miejefke · 21 oktober 2011, 12:47

Bolleke,

Vooral de moed niet laten zakken, en eens grondig nagaan waarom je het opnieuw doet. Je weet uit ervaring dat je jezelf kunt herpakken, dus geloof erin en ga ervoor.
Ik blijf maar verhuizen, naar het containerpark gaan en de kringwinkel volproppen, niet te geloven wat men op 35 jaar zoal verzamelt, ik ben zo moe en versleten, volgende week terug naar zee om op het kleinkind te passen en wat dacht je geen rust tijdens de schooluren want de kleine spruit heeft de waterpokken !
Allemaal goed voor de ttm , ik vrees echter het moment dat de race afgelopen is.. en ja Bolleke ik wilde het aan jou dan vragen .. hoe kan ik een terugval voorkomen?

In ieder geval enorm veel steun en energie vanuit Gent,

Miejefke

bolleke · 21 oktober 2011, 15:08

Tja Miejefke,
Ik heb het dus op mijn manier gedaan... gewoon open kaart bij de huisdokter en 14 dagen RUST. Dwz: doen wat ik graag doe... wandelen, fietsen.. en verstand op nul. Misschien een dagje naar zee???

Probeer het rustigaan te doen dus, hoor mij, de goeie die het zegt! ;-)
XX

miejefke · 24 oktober 2011, 11:01

Bolleke,

Ik zal het ook vanaf volgende week wat rustiger aan moeten doen, ik begin de gevolgen van "te veel" te ondervinden, ik heb soms geen vat op mezelf, zoek uren achter mijn sleutels die in mijn zak zitten, ik opende deze morgen de tube tandpasta in plaats van de gezichtscreme en dergelijke rare dingen. Ook de wanorde brengt mij van streek, het grootste gedeelte zit nog in dozen en het is juist precies daarin dat er vanalles zit die ik nodig heb enz enz
Ik hoop dat jij al wat rust hebt gevonden en dat het terug prima gaat met je ttm, de zon is aanwezig dus geniet ervan!
Ben je al aan het inpakken? en heb je het huis kunnen verkopen?
Stressvolle tijden niet?
Groetjes,

Miejefke

ilseke · 25 oktober 2011, 14:55

ook ik heb de weg hierheen terug gevonden. Weet niet hoe ik me erbij voel. Beetje dubbel.
Ik heb al enkele jaren een terugval en mijn kapsel wordt korter en korter. Pff, het is zelfs al zo erg dat ik geen enkele dag trekvrij kan zijn, het begint al van 's morgens. Het erge is dat ik de wilskracht niet heb om het tegen te houden, want het niet toegeven aan de drang dat is voor mij althans het scharniermoment. Vooral het opeten daar kan ik niet aan weerstaan.
Ik kan me niet ontspannen, zelfs tijdens een weekendje uit plan ik nog van alles en nog wat.
Mijn therapeute heeft na al die jaren het opgegeven, ze zag niet hoe ze me nog kon begeleiden.

Ik ben blij te lezen dat het met sommige onder jullie goed gaat, dat geeft me moed. Schrijf aub alle positieve tips hier ook op, want dat pept me op en dan heb ik zoiets van 'dat kan ik ook' Ik denk dat ik hier een tijdje ga blijven vertoeven tot ik ook het gevoel heb dat ik het opnieuw aan kan !

groetjes,
Ilse

miejefke · 25 oktober 2011, 15:04

Dag Ilseke,

Hé wat is het lang geleden niet? waarom twijfels om hier opnieuw aan te sluiten? wij hebben allemaal al terugvallen gehad maar kunnen ons steeds terug optrekken aan de anderen. Op die manier kunnen wij rustiger omgaan met ons probleem, we beseffen dat het moeilijk is om trekvrij te blijven maar samen met de anderen doen wij steeds opnieuw een poging, met resultaat !
Indien de therapeut jou niet meer kan helpen dan zou ik toch aanraden van iemand anders te zoeken, heb je al eens een hypnotherapeut geraadpleegd? deze kunnen tips geven voor zelfhypnose die je kan toepasssen op alle momenten van de dag.
Ik ben benieuwd welke tips de andere forumleden jou zullen geven. We kunnen er allemaal iets van opsteken.

Dikke knuffel,

Miejefke

bolleke · 25 oktober 2011, 15:16

Miejefke en Ilseke, ik zie dat we samen hier aanwezig zijn... op zoek naar hetzelfde?? Ik ben daarnet naar de zonnebank geweest, in de hoop 'het licht' terug te vinden, helaas... ik geraak niet op 'het juiste spoor'..
Wat is dat toch? Ik wist dat het er zat aan te komen, oktober/november... alle jaren hetzelfde liedje. En toch kon ik het niet tegenhouden.
Wat nu??
Ik denk sterk aan 'elkaar nog eens zien'. Het heeft me steeds zoveel hoop en moed gegeven... jaren terug geloofde ik sterk in lotgenotencontact. Ik heb, na het schrijven van mijn boek en een - daaruit voortkomende?- gigantische terugval, alle moed en hoop verloren...
Maar alle goedbedoelde (dure) therapeuten ten spijt, het moet écht uit onszelf komen; anders leven, anders omgaan met stress, onze grenzen bewaken, ons niet laten ontkrachten, uitgerust wakker worden! enz...
Het probleem is dat de maatschappij rondom ons niet klaar is voor dit inzicht en ons dus ook dit leven niet aanbiedt. En als je het zelf moet pakken, dan word je daar alweer zo moe van.. je moet jezelf verdedigen en je hebt al zo weinig energie (want die heb je voor jezelf nodig).
Soms kàn je gewoon niet anders, maar op de momenten dat we keuzes kunnen maken, moeten we voor onszelf kiezen. En dan vergaan we weer van de schuldgevoelens, trek trek...
Ach misschien moet ik voor mezelf schrijven, voelt het bij jullie anders aan.
Ik hoor het graag...

Sterkte Ilseke en Miejefke en mezelf en alle anderen.. XX

miejefke · 25 oktober 2011, 17:37

Bolleke,
Hoor ik een noodkreet? oei oei, nooit opgeven hé. Het is toch algemeen bekend dat het vallen van het blad een moeilijke periode is voor iedereen, we moeten trachten te genieten van de sporadische zon, en momenteel zie ik ze !
De komende dagen heb ik heel weinig tijd, er is nog zo veel te doen vooraleer de verhuis geregeld is, en woensdag moet het huis leeg zijn.
Ik denk wel wat tijd te hebben 11, 12 en 13 november, ik ben die week aan de kust en mijn dochter moet niet werken. Misschien moet ik wat op mijn kleinzoontje letten maar zeker niet constant, als het weer wat meezit kunnen wij wel eens afspreken, zin?

Dikke knuffel en veel sterkte,

Miejefke

piekes · 26 oktober 2011, 14:55

Dag allemaal. Ik vind het een beetje vreemd om hier te typen. Praat NOOIT over mijn ttm, met niemand. Enkel mijn man en mijn ouders weten ervan, maar ook bij hen vermijd ik dit onderwerp, ik schaam me te erg.
Heb nu bijna 17 jaar last van ttm en geraak er niet van af. Ben al veel in begeleiding geweest maar ik voel heel goed aan dat al deze hulpverleners geen specifieke ervaring hebben met ttm, het vaak zelfs totaal niet kennen. Heb dus ook absoluut geen zin meer om naar de zoveelste psychiater, psycholoog,enz te gaan als ik weet dat hij/zij er geen ervaring mee heeft.
Op dit moment heb ik het gewoon gehad met die hele ttm. Ik heb twee mooie dochtertjes waar ik al mijn ernergie in wil steken. Ik wil me gelukkige en normaal, gezond voelen. Ik weet wat het is om een 'zieke' moeder te hebben en dit wil ik niet zijn voor mijn kinderen. Ik wil er zo graag komaf mee maken en voel me zo eenzaam omdat ik niemand ken die dit ook heeft. Ik zou het fijn vinden om hier wat steun te vinden, misschien dat ik me daar wat aan kan optrekken.

Liefs Piekes

bolleke · 27 oktober 2011, 08:46

Hé Piekes,
Welkom hier, ik kan je niet veel helpen, maar hier is wel begrip. Allemaal in hetzelfde schuitje... het kan deugd doen om hier even langs te komen. Laat ttm inderdaad niet de bovenhand krijgen in je leven, er is zoveel meer. Misschien een beetje los-laten, afstand nemen, weten dat je dit niet nodig hebt, dat er andere manieren zijn om met frustraties en stress om te gaan... Ik weet het allemaal, heb net zeven trekvrije weken achter de rug en weet dus dat het kan... helaas ken ik ook de terugvallen en het verdriet...
Sterkte meid!

Miejefke,
Ik kan nog niets plannen... we zien wel (ik weet je wel te vinden hé!).
Gisteren hebben we de sleutel van het appartement gekregen. Sebiet ga ik de keuken eens onder handen nemen... poetsen! Misschien vind ik wel opnieuw de energie om positief te denken. Een nieuwe woonst, een nieuw verhaal... ??
Let's hope...

miejefke · 27 oktober 2011, 09:26

Bolleke,

Ga maar eens goed wrijven, dan zijn je handen bezig en je gedachten gericht op een nieuwe toekomt, geen ttm gevaar ! en een goed gevoel, super.
Nog een aangename dag, het zou 18° worden, doe een stoeltje mee om op het balkon van de zon te genieten.

Piekes,

Regelmatig een bezoekje brengen aan dit forum kan een steun zijn, hier is er inderdaad begrip, wij maken dagelijks allemaal hetzelfde mee, blijven positief denken en genieten van je gezin.
Groejtes
Miejefke

bolleke · 27 oktober 2011, 17:57

Goh Miejefke, het wàs een goed plan, poetsen en plannen maken in het appartement. Maar nu begon ik aan de papperassen en hopla! Waarom maakt papier mij zo 'trekkerig'?? En dan die vervelende telefoontjes naar die van-het-kastje-naar-de-muur-instanties.... Zo nefast voor ttm!! Pff... kl*te!!

piekes · 27 oktober 2011, 20:00

Lotgenootjes,

Dank je wel om op mijn berichtje te reageren! Doet me wel deugd om te weten dat er nog mensen zijn die ermee worstelen.

Hoe proberen jullie er mee om te gaan? Gaan jullie specifiek in behandeling of heb je andere alternatieven? Iemand al hypnotherpie uitgeprobeerd? Ik ken het niet, maar ik lees vaak dat dit zou werken bij ttm?

Ik durf het aan niemand zeggen of vragen, maar ik zit zo erg met de angst dat ik mijn haar op een dag niet meer terugkrijg, schrik om permanent kaal te worden. Ik ben bijna 30 en heb ttm sinds mijn 12de, kan het zijn dat mijn haar nu al permanent beschadigd is? De gedachte alleen al zorgt voor zoveel spanning dat ik natuurlijk nog meer trek, het tegendeel van wat ik wil bereiken.

Vandaag had ik best wel een ok dag eigenlijk. Dit forum is voor mij al een grote overbrugging, dus ik beschouw het als een stap in de goede richting!

Groetjes piekes

bolleke · 27 oktober 2011, 21:53

Hé Piekes,
Spanning moet je natuurlijk vermijden. Maar ik kan je geruststellen, het haar komt terug. Misschien niet meer met dezelfde kleur en in dezelfde vorm (kan dunner zijn, of wit, of gekruld... so what). Ik heb al bijna veertig jaar last van ttm. Op sommige plaatsen komt het bijna niet meer terug, andere plaatsen wel. Hier en daar dus dunne plekken. Als ik vroeger had kunnen stoppen, was het waarschijnlijk allemaal teruggekeerd. Helaas ben ik al op meno-pauze leeftijd. Dan krijg je vanzelf dun en minder haar...
En stoppen kan ik nog steeds niet, er zijn periodes geweest van tien weken, drie maanden, laatst nog zeven weken... telkens opnieuw trap ik in die valkuil van de rat-race van het leven... Ook als ik streng mijn grenzen wil bewaken, gaan anderen er over en... laat ik dat toe, stom.
Jij bent nog jong, er is zeker hoop!

piekes · 30 oktober 2011, 18:37

Hey dag Bolleke en co,

Ik merk dat ik sinds ik hier op het forum ben gekomen, het stukken makkelijker heb. Heb er precies minder nood aan en op de momenten dat ik echt de drang voel, denk ik aan jullie allen en dat ik niet alleen ben en dan gaat het al veel beter. Ik hoop dat ik dit kan volhouden op deze manier, want het voelt goed

. Idd spanning vermijden en vooral mijn eigen grens bewaken zal altijd een oefening blijven, maar ik heb terug goede hoop.
Ik ga nu een weekje op vakantie en ga vollop genieten van mijn gezinntje!

Liefs Piekes xxx

Halla · 30 oktober 2011, 20:07

Ik wil ook weer hoop

21 oktober 2011, 15:08	#32
bolleke HaarWeb lid Geregistreerd: 3 december 2001 Locatie: Antwerpen Berichten: 1.670	Tja Miejefke, Ik heb het dus op mijn manier gedaan... gewoon open kaart bij de huisdokter en 14 dagen RUST. Dwz: doen wat ik graag doe... wandelen, fietsen.. en verstand op nul. Misschien een dagje naar zee??? Probeer het rustigaan te doen dus, hoor mij, de goeie die het zegt! ;-) XX __________________ Bolleke (Daniëla) "Dromen worden waar als wij ze waar maken"

25 oktober 2011, 15:16	#36
bolleke HaarWeb lid Geregistreerd: 3 december 2001 Locatie: Antwerpen Berichten: 1.670	Miejefke en Ilseke, ik zie dat we samen hier aanwezig zijn... op zoek naar hetzelfde?? Ik ben daarnet naar de zonnebank geweest, in de hoop 'het licht' terug te vinden, helaas... ik geraak niet op 'het juiste spoor'.. Wat is dat toch? Ik wist dat het er zat aan te komen, oktober/november... alle jaren hetzelfde liedje. En toch kon ik het niet tegenhouden. Wat nu?? Ik denk sterk aan 'elkaar nog eens zien'. Het heeft me steeds zoveel hoop en moed gegeven... jaren terug geloofde ik sterk in lotgenotencontact. Ik heb, na het schrijven van mijn boek en een - daaruit voortkomende?- gigantische terugval, alle moed en hoop verloren... Maar alle goedbedoelde (dure) therapeuten ten spijt, het moet écht uit onszelf komen; anders leven, anders omgaan met stress, onze grenzen bewaken, ons niet laten ontkrachten, uitgerust wakker worden! enz... Het probleem is dat de maatschappij rondom ons niet klaar is voor dit inzicht en ons dus ook dit leven niet aanbiedt. En als je het zelf moet pakken, dan word je daar alweer zo moe van.. je moet jezelf verdedigen en je hebt al zo weinig energie (want die heb je voor jezelf nodig). Soms kàn je gewoon niet anders, maar op de momenten dat we keuzes kunnen maken, moeten we voor onszelf kiezen. En dan vergaan we weer van de schuldgevoelens, trek trek... Ach misschien moet ik voor mezelf schrijven, voelt het bij jullie anders aan. Ik hoor het graag... Sterkte Ilseke en Miejefke en mezelf en alle anderen.. XX __________________ Bolleke (Daniëla) "Dromen worden waar als wij ze waar maken"

27 oktober 2011, 08:46	#39
bolleke HaarWeb lid Geregistreerd: 3 december 2001 Locatie: Antwerpen Berichten: 1.670	Hé Piekes, Welkom hier, ik kan je niet veel helpen, maar hier is wel begrip. Allemaal in hetzelfde schuitje... het kan deugd doen om hier even langs te komen. Laat ttm inderdaad niet de bovenhand krijgen in je leven, er is zoveel meer. Misschien een beetje los-laten, afstand nemen, weten dat je dit niet nodig hebt, dat er andere manieren zijn om met frustraties en stress om te gaan... Ik weet het allemaal, heb net zeven trekvrije weken achter de rug en weet dus dat het kan... helaas ken ik ook de terugvallen en het verdriet... Sterkte meid! Miejefke, Ik kan nog niets plannen... we zien wel (ik weet je wel te vinden hé!). Gisteren hebben we de sleutel van het appartement gekregen. Sebiet ga ik de keuken eens onder handen nemen... poetsen! Misschien vind ik wel opnieuw de energie om positief te denken. Een nieuwe woonst, een nieuw verhaal... ?? Let's hope... __________________ Bolleke (Daniëla) "Dromen worden waar als wij ze waar maken"

27 oktober 2011, 17:57	#41
bolleke HaarWeb lid Geregistreerd: 3 december 2001 Locatie: Antwerpen Berichten: 1.670	Goh Miejefke, het wàs een goed plan, poetsen en plannen maken in het appartement. Maar nu begon ik aan de papperassen en hopla! Waarom maakt papier mij zo 'trekkerig'?? En dan die vervelende telefoontjes naar die van-het-kastje-naar-de-muur-instanties.... Zo nefast voor ttm!! Pff... klte!! __________________ Bolleke (Daniëla) "Dromen worden waar als wij ze waar maken"*

27 oktober 2011, 21:53	#43
bolleke HaarWeb lid Geregistreerd: 3 december 2001 Locatie: Antwerpen Berichten: 1.670	Hé Piekes, Spanning moet je natuurlijk vermijden. Maar ik kan je geruststellen, het haar komt terug. Misschien niet meer met dezelfde kleur en in dezelfde vorm (kan dunner zijn, of wit, of gekruld... so what). Ik heb al bijna veertig jaar last van ttm. Op sommige plaatsen komt het bijna niet meer terug, andere plaatsen wel. Hier en daar dus dunne plekken. Als ik vroeger had kunnen stoppen, was het waarschijnlijk allemaal teruggekeerd. Helaas ben ik al op meno-pauze leeftijd. Dan krijg je vanzelf dun en minder haar... En stoppen kan ik nog steeds niet, er zijn periodes geweest van tien weken, drie maanden, laatst nog zeven weken... telkens opnieuw trap ik in die valkuil van de rat-race van het leven... Ook als ik streng mijn grenzen wil bewaken, gaan anderen er over en... laat ik dat toe, stom. Jij bent nog jong, er is zeker hoop! __________________ Bolleke (Daniëla) "Dromen worden waar als wij ze waar maken"

21 oktober 2011, 12:47	#31
miejefke HaarWeb lid Geregistreerd: 15 januari 2003 Locatie: Belgie Berichten: 332	Bolleke, Vooral de moed niet laten zakken, en eens grondig nagaan waarom je het opnieuw doet. Je weet uit ervaring dat je jezelf kunt herpakken, dus geloof erin en ga ervoor. Ik blijf maar verhuizen, naar het containerpark gaan en de kringwinkel volproppen, niet te geloven wat men op 35 jaar zoal verzamelt, ik ben zo moe en versleten, volgende week terug naar zee om op het kleinkind te passen en wat dacht je geen rust tijdens de schooluren want de kleine spruit heeft de waterpokken ! Allemaal goed voor de ttm , ik vrees echter het moment dat de race afgelopen is.. en ja Bolleke ik wilde het aan jou dan vragen .. hoe kan ik een terugval voorkomen? In ieder geval enorm veel steun en energie vanuit Gent, Miejefke

24 oktober 2011, 11:01	#33
miejefke HaarWeb lid Geregistreerd: 15 januari 2003 Locatie: Belgie Berichten: 332	Bolleke, Ik zal het ook vanaf volgende week wat rustiger aan moeten doen, ik begin de gevolgen van "te veel" te ondervinden, ik heb soms geen vat op mezelf, zoek uren achter mijn sleutels die in mijn zak zitten, ik opende deze morgen de tube tandpasta in plaats van de gezichtscreme en dergelijke rare dingen. Ook de wanorde brengt mij van streek, het grootste gedeelte zit nog in dozen en het is juist precies daarin dat er vanalles zit die ik nodig heb enz enz Ik hoop dat jij al wat rust hebt gevonden en dat het terug prima gaat met je ttm, de zon is aanwezig dus geniet ervan! Ben je al aan het inpakken? en heb je het huis kunnen verkopen? Stressvolle tijden niet? Groetjes, Miejefke

25 oktober 2011, 14:55	#34
ilseke HaarWeb lid Geregistreerd: 14 februari 2002 Berichten: 316	ook ik heb de weg hierheen terug gevonden. Weet niet hoe ik me erbij voel. Beetje dubbel. Ik heb al enkele jaren een terugval en mijn kapsel wordt korter en korter. Pff, het is zelfs al zo erg dat ik geen enkele dag trekvrij kan zijn, het begint al van 's morgens. Het erge is dat ik de wilskracht niet heb om het tegen te houden, want het niet toegeven aan de drang dat is voor mij althans het scharniermoment. Vooral het opeten daar kan ik niet aan weerstaan. Ik kan me niet ontspannen, zelfs tijdens een weekendje uit plan ik nog van alles en nog wat. Mijn therapeute heeft na al die jaren het opgegeven, ze zag niet hoe ze me nog kon begeleiden. Ik ben blij te lezen dat het met sommige onder jullie goed gaat, dat geeft me moed. Schrijf aub alle positieve tips hier ook op, want dat pept me op en dan heb ik zoiets van 'dat kan ik ook' Ik denk dat ik hier een tijdje ga blijven vertoeven tot ik ook het gevoel heb dat ik het opnieuw aan kan ! groetjes, Ilse

25 oktober 2011, 15:04	#35
miejefke HaarWeb lid Geregistreerd: 15 januari 2003 Locatie: Belgie Berichten: 332	Dag Ilseke, Hé wat is het lang geleden niet? waarom twijfels om hier opnieuw aan te sluiten? wij hebben allemaal al terugvallen gehad maar kunnen ons steeds terug optrekken aan de anderen. Op die manier kunnen wij rustiger omgaan met ons probleem, we beseffen dat het moeilijk is om trekvrij te blijven maar samen met de anderen doen wij steeds opnieuw een poging, met resultaat ! Indien de therapeut jou niet meer kan helpen dan zou ik toch aanraden van iemand anders te zoeken, heb je al eens een hypnotherapeut geraadpleegd? deze kunnen tips geven voor zelfhypnose die je kan toepasssen op alle momenten van de dag. Ik ben benieuwd welke tips de andere forumleden jou zullen geven. We kunnen er allemaal iets van opsteken. Dikke knuffel, Miejefke

25 oktober 2011, 17:37	#37
miejefke HaarWeb lid Geregistreerd: 15 januari 2003 Locatie: Belgie Berichten: 332	Bolleke, Hoor ik een noodkreet? oei oei, nooit opgeven hé. Het is toch algemeen bekend dat het vallen van het blad een moeilijke periode is voor iedereen, we moeten trachten te genieten van de sporadische zon, en momenteel zie ik ze ! De komende dagen heb ik heel weinig tijd, er is nog zo veel te doen vooraleer de verhuis geregeld is, en woensdag moet het huis leeg zijn. Ik denk wel wat tijd te hebben 11, 12 en 13 november, ik ben die week aan de kust en mijn dochter moet niet werken. Misschien moet ik wat op mijn kleinzoontje letten maar zeker niet constant, als het weer wat meezit kunnen wij wel eens afspreken, zin? Dikke knuffel en veel sterkte, Miejefke

26 oktober 2011, 14:55	#38
piekes HaarWeb lid Geregistreerd: 3 juni 2005 Berichten: 59	Dag allemaal. Ik vind het een beetje vreemd om hier te typen. Praat NOOIT over mijn ttm, met niemand. Enkel mijn man en mijn ouders weten ervan, maar ook bij hen vermijd ik dit onderwerp, ik schaam me te erg. Heb nu bijna 17 jaar last van ttm en geraak er niet van af. Ben al veel in begeleiding geweest maar ik voel heel goed aan dat al deze hulpverleners geen specifieke ervaring hebben met ttm, het vaak zelfs totaal niet kennen. Heb dus ook absoluut geen zin meer om naar de zoveelste psychiater, psycholoog,enz te gaan als ik weet dat hij/zij er geen ervaring mee heeft. Op dit moment heb ik het gewoon gehad met die hele ttm. Ik heb twee mooie dochtertjes waar ik al mijn ernergie in wil steken. Ik wil me gelukkige en normaal, gezond voelen. Ik weet wat het is om een 'zieke' moeder te hebben en dit wil ik niet zijn voor mijn kinderen. Ik wil er zo graag komaf mee maken en voel me zo eenzaam omdat ik niemand ken die dit ook heeft. Ik zou het fijn vinden om hier wat steun te vinden, misschien dat ik me daar wat aan kan optrekken. Liefs Piekes

27 oktober 2011, 09:26	#40
miejefke HaarWeb lid Geregistreerd: 15 januari 2003 Locatie: Belgie Berichten: 332	Bolleke, Ga maar eens goed wrijven, dan zijn je handen bezig en je gedachten gericht op een nieuwe toekomt, geen ttm gevaar ! en een goed gevoel, super. Nog een aangename dag, het zou 18° worden, doe een stoeltje mee om op het balkon van de zon te genieten. Piekes, Regelmatig een bezoekje brengen aan dit forum kan een steun zijn, hier is er inderdaad begrip, wij maken dagelijks allemaal hetzelfde mee, blijven positief denken en genieten van je gezin. Groejtes Miejefke

27 oktober 2011, 20:00	#42
piekes HaarWeb lid Geregistreerd: 3 juni 2005 Berichten: 59	Lotgenootjes, Dank je wel om op mijn berichtje te reageren! Doet me wel deugd om te weten dat er nog mensen zijn die ermee worstelen. Hoe proberen jullie er mee om te gaan? Gaan jullie specifiek in behandeling of heb je andere alternatieven? Iemand al hypnotherpie uitgeprobeerd? Ik ken het niet, maar ik lees vaak dat dit zou werken bij ttm? Ik durf het aan niemand zeggen of vragen, maar ik zit zo erg met de angst dat ik mijn haar op een dag niet meer terugkrijg, schrik om permanent kaal te worden. Ik ben bijna 30 en heb ttm sinds mijn 12de, kan het zijn dat mijn haar nu al permanent beschadigd is? De gedachte alleen al zorgt voor zoveel spanning dat ik natuurlijk nog meer trek, het tegendeel van wat ik wil bereiken. Vandaag had ik best wel een ok dag eigenlijk. Dit forum is voor mij al een grote overbrugging, dus ik beschouw het als een stap in de goede richting! Groetjes piekes

30 oktober 2011, 18:37	#44
piekes HaarWeb lid Geregistreerd: 3 juni 2005 Berichten: 59	Hey dag Bolleke en co, Ik merk dat ik sinds ik hier op het forum ben gekomen, het stukken makkelijker heb. Heb er precies minder nood aan en op de momenten dat ik echt de drang voel, denk ik aan jullie allen en dat ik niet alleen ben en dan gaat het al veel beter. Ik hoop dat ik dit kan volhouden op deze manier, want het voelt goed . Idd spanning vermijden en vooral mijn eigen grens bewaken zal altijd een oefening blijven, maar ik heb terug goede hoop. Ik ga nu een weekje op vakantie en ga vollop genieten van mijn gezinntje! Liefs Piekes xxx

30 oktober 2011, 20:07	#45
Halla HaarWeb lid Geregistreerd: 20 oktober 2011 Berichten: 22	Ik wil ook weer hoop