Hoe gaat het?

[Lila]

Ik snap 'm Jolien.

[Tinniemans]

Inderdaad, mijn gedragstherapie is ook begonnen met het 'registreren' van het haartrekken zelf: hoeveel, wanneer, waar, wat is er vooraf gebeurd,.. Om dus de situatie waarin je haren trekt te onderzoeken. En na lange tijd kan je zo een patroon vinden en op die situaties proberen bewust in te spelen en middeltjes te zoeken om het trekken te voorkomen of te stoppen op die trekmomenten. Bedenk wel dat je een lange tijd in therapie moet zijn vooraleer het echt helpt, en er natuurlijk goede en slechte periodes blijven. Het eerste doel is ook om het trekken te verminderen (want zij zien dit als een 'slechte gewoonte' die je moet afleren), en niet te stoppen!!! Ze geven je allerlei hulpmiddeltjes zoals bv tijdens het studeren een muts opzetten, plakkers rond je vingers, .. Proberen om tijd te maken om te sporten, dit reduceert de stress, e.d. Ik zou het wel proberen als ik jou was, het kan alleen maar helpen. Ik heb er ook veel aan gehad in't begin. Al die dingen zoals noteren, bewust ermee bezig zijn, hulpmiddeltjes,.. het heeft mij ook geholpen, maar elk maar voor een bepaalde periode... Nu helpt het mij echt niet meer en probeer zelf op zoek te gaan naar nieuwe dingen. Want heb het gevoel dat de job van mijn therapeute er nu precies wel op zit.. Misschien bedenk ik me nog wel als het schooljaar terug bezig is en ga ik ze toch terug opzoeken, wie weet..!

Maar allesinds, als je het niet probeert, zul je het nooit weten!! Dus geef het een kans zou ik zo zeggen..

[jolien]

Pfff nu had ik een heel bericht getypt, doe ik iets verkeerd en opeens is het weg! Euhm, even vlug proberen opnieuw te zeggen.

Bedankt voor je antwoord, Tinne. Ik heb idd niet de illusie dat de ttm met de therapie op korte termijn helemaal weg gaat zijn. Ik denk ook dat de therapeute mij dezelfde middeltjes en truukjes gaat leren als jij zegt. Ik ken ze waarschijnlijk ook al bijna allemaal en heb de meesten ook wel op mijn eentje geprobeerd toe te passen. Maar ik heb het gevoel dat ik het toepassen ervan met de therapie langer ga volhouden. Hoop ik toch. Ik heb trouwens volgende week een intakegesprek!! Jawel, ik heb echt een afspraak gemaakt . Ben benieuwd. Het is ook omdat ik dan ook een soort verantwoording ga moeten afleggen dat ik denk dat ik op een constantere basis aan de ttm zal blijven werken. Ach ja, ik zal wel zien. Het is zoals jij zegt, kwaad zal het wel niet kunnen. (Misschien wel in mijn portefeuille ).

Het is ook niet enkel voor de ttm dat ik wil gaan. Ik wil ook werken aan mijn uitstelgedrag, mijn faalangst en laag zelfbeeld.

De herfst komt eraan. 't Wordt kouder (oh vandaag niet vergeten de loodgieter te bellen want de ketel doet het niet meer! Mijn auto is het ook aan het begeven, gisteren de garagist gebeld, wat is dat toch allemaal zeg), er is minder zonlicht, voor mij persoonlijk een gevaarlijke periode ivm ttm. Maar ik zie het toch positief in, heb een belangrijke stap gemaakt en of die nu gaat werken of niet, ben er voorlopig toch blij mee.

Oeh en morgen weet ik eindelijk of ik afgestudeerd ben!! Ik hoop zooo van wel. Zoniet dan ga ik verdrietig, teleurgesteld, beschaamd en boos op mezelf zijn. :| En gefrustreerd want het kan letterlijk maar aan één vak liggen, want had twee herexamens en voor het eerste ben ik geslaagd. En nerveus want gaat het dan mogelijk zijn om een job te vinden waarbij ik wel naar de les van dat vak kan gaan of kan ik het zonder les te volgen etc. Hm, ik hoop dat die therapeut mij ook leert hoe ik mij minder zorgen kan maken

Poeh, het is toch weer een heel bericht geworden. Het lijkt wel of Haarweb ook een deels mijn dagboek aan het worden is

Hoe gaat het met de rest?!

Groetjes!

[bolleke]

Hoi!

Hier ben ik even weer, had een hele tijd geen zin om te schrijven...

Na mijn laatste bericht is het helemaal bergaf gegaan. De problemen met mijn moeder zijn een beetje naar een hoogtepunt gegaan (toen ze steeds maar weer beroep op me deed). Daarbovenop heb ik vorige week van een basket-vriendin van vroeger moeten afscheid nemen (45 en kanker), amper één dag later vernam ik dat een heel goede huis-vriend van ons (mijn getuige op ons huwelijk en peter van onze jongste dochter) ook kanker heeft (pancreas), toen kwam een brief van de ziekenkas dat ik op controle moest komen en daarna het bericht van goede vrienden die in de rats zitten met hun vaste oppas (heeft óók kanker), of ik hen tijdelijk wil uit de nood helpen... Nu zaterdag organiseer ik een verrassingsfeestje voor mijn man (is 50 geworden) en dat vraagt veel (heimelijke) voorbereiding... Kortom: SPANNING en STRESS alom!
Eigenaardig genoeg zijn het niet de leuke dingen die me stress geven (zoals dat feestje), maar is het verdriet en boosheid... gevoelens die ik wel kan uiten, ik kan er over praten, maar dat blijkt niet voldoende te zijn.
Het lijkt alsof mijn onderbewustzijn het hier heel moeilijk mee heeft en de trekdrang is erger dan ooit!!
Gelukkig is de herfst op komst en kan ik (alweer) een haarlint dragen. Maar ik ben zo ontmoedigd in mezelf dat ik dit maar niet 'in de hand' heb. Anderzijds voelt het niet aan alsof IK het mezelf aandoe, neen, het is mijn lichaam dat - via allerlei processen - reageert op mijn gevoel. Mezelf iets verwijten zou lijken op boos worden op iemand die -door stress - een migraine aanval krijgt...
Zo probeer ik het te zien..

Goh, sorry voor mijn epistel, ben ook aan het zeuren nu... pff ouwe doos!

[jolien]

Hoi!

Hier ben ik even weer, had een hele tijd geen zin om te schrijven...

Na mijn laatste bericht is het helemaal bergaf gegaan. De problemen met mijn moeder zijn een beetje naar een hoogtepunt gegaan (toen ze steeds maar weer beroep op me deed). Daarbovenop heb ik vorige week van een basket-vriendin van vroeger moeten afscheid nemen (45 en kanker), amper één dag later vernam ik dat een heel goede huis-vriend van ons (mijn getuige op ons huwelijk en peter van onze jongste dochter) ook kanker heeft (pancreas), toen kwam een brief van de ziekenkas dat ik op controle moest komen en daarna het bericht van goede vrienden die in de rats zitten met hun vaste oppas (heeft óók kanker), of ik hen tijdelijk wil uit de nood helpen... Nu zaterdag organiseer ik een verrassingsfeestje voor mijn man (is 50 geworden) en dat vraagt veel (heimelijke) voorbereiding... Kortom: SPANNING en STRESS alom!
Eigenaardig genoeg zijn het niet de leuke dingen die me stress geven (zoals dat feestje), maar is het verdriet en boosheid... gevoelens die ik wel kan uiten, ik kan er over praten, maar dat blijkt niet voldoende te zijn.
Het lijkt alsof mijn onderbewustzijn het hier heel moeilijk mee heeft en de trekdrang is erger dan ooit!!
Gelukkig is de herfst op komst en kan ik (alweer) een haarlint dragen. Maar ik ben zo ontmoedigd in mezelf dat ik dit maar niet 'in de hand' heb. Anderzijds voelt het niet aan alsof IK het mezelf aandoe, neen, het is mijn lichaam dat - via allerlei processen - reageert op mijn gevoel. Mezelf iets verwijten zou lijken op boos worden op iemand die -door stress - een migraine aanval krijgt...
Zo probeer ik het te zien..

Goh, sorry voor mijn epistel, ben ook aan het zeuren nu... pff ouwe doos!

Hallo Bolleke

Heel begrijpelijk dat je even geen zin of energie had om te schrijven. Wat een belevenissen en stress allemaal :s Kanker is een rotziekte en dan krijgen er zoveel mensen om je heen mee te maken. Jammer dat je verdriet en boosheid zich uiten in trekdrang, ik snap je ontmoediging, maar dat is even niet anders. Goed dat je beseft dat je niet boos moet zijn op jezelf hiervoor.

Ik hoop dat het verrassingsfeestje ondanks alle gebeurtenissen heel leuk wordt en je je zinnen zo een beetje kunt verzetten. Wat ben je toch een fantastisch mens, zoveel tegenslagen en druk en toch andere mensen uit de nood helpen en tegelijk doorgaan met het feestje om iemand blij te maken .

Hopelijk krijg je achteraf genoeg tijd om te bekomen en neem je die dan ook zoveel mogelijk op voor jezelf. Lucht je hart maar zoveel je kan.

Amai wat zat ik allemaal te zeuren over banale dingen. Ik wens je heel veel sterkte. Maar remember, hoewel het je misschien nu niet zo lijkt, je slaat je er wel door, zoals je altijd al gedaan hebt. Daar ben ik zeker van, je bent een sterke vrouw!

Groetjes

[bolleke]

Jolien, je pept me helemaal op!!! Thanks XX

[jolien]

Goedemorgen iedereen

Toch even trots melden dat ik mijn diploma heb behaald. Ben dus geslaagd (met onderscheiding als enige van de tweedezitters van mijn richting!) . Ik had een 17 en een 16 voor mijn herexamens, kan het nog altijd niet geloven. Nuja, weer eens een bewijs dat ik mezelf onderschat en me altijd zorgen maak voor niks. En na zes jaar hoger onderwijs (had al ander diploma behaald) heb ik er genoeg van! Ben heel blij dat er dus normaal gezien nooit zo'n meer examenperiodes komen.

Tinniemans, voor jou begint het schooljaar waarschijnlijk terug binnenkort? Zie je het zitten? Hoe is het nog met je haartjes?

Bolleke, hopelijk heb je welverdiend kunnen genieten van het feestje gisteren?

Miejefke, hoe gaat het met de pols?

Alles ook goed met Fleur en Lila en alle anderen?

Groetjes

[mamavanzoon]

lieve mensen

ik voel me echt zo rot, zijn er ook mensen die persoonlijk met elkaar mailen dat je ook fotoos en zo kan zien?

jolien jij lijkt me heel erg lief en oprecht ik zou het leuk vinden persoonlijk met je in contact te komen

mijn email is

mamaaa@live.nl

[miejefke]

Hallo allemaal,

Ik ben gipsvrij ! mijn pols is wel nog pijnlijk en stram, maar met de nodige kine beurten zal het wel beteren, zo hoop ik toch.

Bolleke, oei alweer zoveel stress gehad, laat de moed niet zakken hé, ik begrijp heel goed dat vrienden verliezen -door zo'n vreselijke ziekte- moeilijk te vatten en te dragen is, het knaagt en dat is niet goed voor ttm'ers dat weten we allemaal. Ondertussen heb je een heerlijk feestje gebouwd voor je man, mijn felicitaties zowel voor de jarige als voor jou, ik bewonder je inzet.
Ben je nog regelmatig in Gent?

Jolien, gefeliciteerd met je diploma, nu nog even genieten en dan werk zoeken?

Aan alle andere ttm'ers, geniet van de mooie nazomer, heerlijk niet?

Miejefke

[Tinniemans]

Hoi,

Ja Jolien, alvast van mij ook een dikke proficiat!! Ik weet hoe hard je er moet voor werken.. en kan goed geloven dat je blij bent van die examenperiodes verlost te zijn!
Ik ben deze week idd terug begonnen, ben al wel wat rustiger vanbinnen aangzien ik nu weet welke vakken ik precies ga opnemen e.d. Maar op zo'n 'verveelmomenten' als dit sneuvelen er toch weer heel wat haartjes...

@ Bolleke, ik wens je alvast veel sterkte! Zulk nieuws is nooit leuk natuurlijk, en meestal komt dan alles nog eens tesamen.. Ik zie het eerder als 'het lot: het heeft zo moeten zijn..', en probeer zo alles een plaats te geven en er niet teveel over te piekeren.
Hopelijk gaat het goed met je!


Misschien moeten we toch eens nadenken over een nieuwe datum voor de meeting? Het zou zo tof zijn om jullie allemaal eens te ontmoeten...

Groetjes! xx

[Fleurrr]

Hoi allemaal!

Ik was hier al lang niet meer geweest, heb 2-3 weken vakantie gehad en de drang om mijn haren uit te trekken was volledig weg! Nu is het jaar weer begonnen, maar nog steeds hou ik het vol. Ik snap het niet, waarom ik het soms precies MOET doen, en er soms niet eens aan denk..
Mijn haren zien er ondertussen toch al terug iets beter uit. Ikzelf blijf het natuurlijk heel hard zien, maar dat ligt wrs aan mijn kritische blik & omdat ik erop let.

Ik hoop dat jullie toch wat hoop hieruit halen. We weten dat we er WEL aan kunnen weerstaan! En we blijven ertegen vechten.

& Jolien, proficiat met je diploma!!

kus,
Fleur

[saharawea]

Oorspronkelijk geplaatst door bolleke

Hier ben ik even weer, had een hele tijd geen zin om te schrijven...
Na mijn laatste bericht is het helemaal bergaf gegaan. Goh, sorry voor mijn epistel, ben ook aan het zeuren nu... pff ouwe doos!

Zeur, klaag....doe wat je wilt. Maar een ouwe doos, ben je zeker niet. Het paraat staan, mensen die tegen je aanleunen, hoeveel zouden het niet van zich willen afschuiven? Chapeau, voor wat je doet!

Oorspronkelijk geplaatst door jolien

Toch even trots melden dat ik mijn diploma heb behaald. Ben dus geslaagd (met onderscheiding als enige van de tweedezitters van mijn richting!)

Dikke proficiat Jolien!

[jolien]

AAAAAAAARGH ik had net een héééééél bericht getypt en dan zegt ie opeens dat ik uitgelogd ben en nu is mijn tekst weg! En nu heb ik geen zin meer om het allemaal te herhalen dus doe ik het morgen maar opnieuw. Maar moest het toch even gezegd hebben .

Mamavanzoon, ik zend je morgen dan ook een pm.

Groetjes

[jolien]

Hier ben ik dan. Heb mijn tekst (of boek bijna :p) eerst in Word getypt en dan hier geplakt . Hier anderhalve maand niet meer geweest dus heel wat te vertellen.

Ik hoor zo weinig van iedereen. Hoe gaat het?!

Bedankt allemaal voor de felicitaties i.v.m. mijn diploma. Ben nu druk aan het solliciteren, hierover straks meer.

@ mamavanzoon: er volgt een pm

@ miejefke: goed dat je uit het gips bent geraakt. Heeft de kine al geholpen tot nu toe?

@ Tinne: hopelijk gaat het nog altijd goed in je studies? Mij lijkt een meeting ook nog steeds een goed idee.

@ Fleurr: fantastisch dat je al zo lang plukvrij was en hopelijk nog steeds bent! Toch raar dat vakantie de drang helemaal kan doen verdwijnen he, ik heb dat ook meestal. Fijn dat je haar er weer beter begint uit te zien. Is normaal dat jij het slechter vindt uitzien dan anderen he, jij wéét dat er plekjes onderzitten en bovendien zijn wij onze eigen ergste critici.

En ik ben het helemaal eens met Saharawea, Bolleke!

Met mij gaat het qua TTM niet goed. Ik heb een heel grote kale plek in het midden van mijn hoofd en meerdere kleintjes verspreid. De tijd die het camoufleren (= een uur) opslorpt en de constante onzekerheid i.v.m. mijn vreselijk ( = vol fullmore, haarmousse en –lak en dus onnatuurlijk en geconstrueerd uitziend) kapsel, worden mij te groot. Ik mijd hierdoor om buiten te komen.

Ik ben daarom sterk aan het overwegen om een van mijn pruiken uit de kelder te halen, ze te wassen en te bewerken (= wat haar uitknippen voor minder volume anders valt de overgang veel te hard op) en op te zetten. Sinds enkele maanden bezoek ik een therapeute voor o.a. TTM en ik had het plan “mijn haar afscheren + opnieuw tijdje pruik om me beter te voelen” voorgelegd de laatste keer en zij was er eigenlijk niet zo voor te vinden. Omdat dit op gebied van TTM-behandeling een ‘easy fix’ is; ik neem dan namelijk maar één keer de keuze om niet te plukken (als mijn haar afgeschoren is kan ik het niet plukken en ik trek geen pruikharen).

We hadden dus afgesproken dat ik in plaats daarvan beter een hoofddeksel zou opzetten voordat ik naar de plaatsen ging/aan de dingen begon die voor mij een trigger zijn. Zo probeer ik de gewoonte te doorbreken en train ik mezelf om één van de alternatieven te doen om mijn gevoelens te uiten ipv te plukken. Ik was en ben het hier nog altijd eens mee, want heb bedacht dat als ik een pruik draag maar mijn echte haar niet volledig afscheer en heel kort doe met de tondeuse (niet zo kort dat ik niet meer kan plukken), dat ik dan nog alle afgesproken dingen kan doen. Aangezien ik mn pruik afzet wanneer ik thuis kom en de mogelijkheid tot plukken en de keuze wel of niet plukken er dan nog altijd zou zijn. Maar ondertussen zou ik me wel beter voelen en terug meer buiten durven komen. Wat denken jullie ervan?

In ieder geval is het niet-plukken de laatste weken dus niet goed gegaan, voornamelijk door sollicitatiefrustratie. Ben ik net van de examenstress af, is nu dit weer de ‘reden’. Ik heb al door dat er zo wel altijd iets zal zijn :s. Later wordt het waarschijnlijk stress omwille van het werk of het gezin, pff… Maar het solliciteren is voor mij persoonlijk echt niet niks, ik ‘verkoop’ mezelf niet graag want geloof eigenlijk diep vanbinnen toch niet echt die positieve eigenschappen die ik moet benadrukken… Ik ben ook vreselijk kieskeurig; om voor mezelf stress nav het werk later zo veel mogelijk te vermijden vallen vele vacatures al weg. Als er mij een dan al een aantrekt, twijfel ik telkens of ik wel geschikt ben voor de job. Dit is wel al veel verbeterd, eerst solliciteerde ik enkel onder mijn niveau door mijn onzekerheid, nu doe ik dat toch al niet meer. Wanneer ik brieven aan het schrijven ben, twijfel ik over iedere zin (‘ik moet een perfecte brief schrijven! Nee dit klinkt niet goed, moet ik toch anders verwoorden,…’) en zo ga ik aan het plukken. Aan mijn pc zitten is sowieso voor mij al een treksituatie, die ik jammer genoeg nu eigenlijk niet kan vermijden.

Bovendien word ik gek van de laksheid of het gebrek aan communicatie van de bedrijven. Schandalig; helemaal niets laten horen of veel te lang op zich laten wachten en als ik zelf contact opneem word ik meestal van het kastje naar de muur gestuurd. Blijkbaar is het nu ook voor afgestudeerden niet zo’n ideale periode om aangeworven te raken, er zijn door de crisis jammer genoeg veel ontslagen en wanneer men kandidaten zoekt, hebben de mensen met ervaring begrijpelijk een streepje voor. Ik ben nog maar één keer op gesprek mogen gaan, dit was nog niet eens het bedrijf zelf maar een wervingsbureau en ik was al vreselijk nerveus (hele nacht geen oog dichtgedaan,…). (Wat een klaagbalk ben ik toch :p). Gelukkig ben ik daar een goede kandidaat gebleken en door hen doorgegeven aan het bedrijf zelf en nu is het wachten of/wanneer ik daar op gesprek mag.

Voor de rest heb ik gevraagd aan de therapeut of een SSRI iets voor mij zou kunnen betekenen ivm mijn enorme hoogtes en laagtes in mijn gevoelens en indien dit zou verbeteren na een aantal weken, hopelijk als bijkomend effect verminderde plukdrang. Zij vond het een optie en wil mij wel doorverwijzen naar een psychiater hiervoor. Ik heb gisteren op het forum al gelezen over de medicatie die Karentje nu neemt, ik ben benieuwd of dit ook aan mij voorgesteld zal worden als mogelijkheid.

Hoewel de therapie dus enkel de eerste weken voor een duidelijke verbetering zorgde (het was nieuw, ik was nog heel positief ingesteld en gemotiveerd, dit verminderde steeds maar), ben ik niet van oordeel dat ze nu onnuttig wordt. Met TTM gaat het momenteel niet goed maar op andere vlakken boek ik wel meer vooruitgang.

Zo nu ik mijn hele relaas hier neergepoot heb, verwacht ik van jullie ook wel wat he

Groetjes en succes iedereen

[bolleke]

Dag Jolien,

Jammer dat je zo weinig respons krijgt. Zit iedereen zo een beetje - op ttm-gebied - op zijn eigen eilandje? Zelf heb ik er nog steeds minder behoefte aan. Met de ttm gaat het anderzijds wel heel goed, maar dat schrijf ik nu vooral toe aan een nieuwe serie laseracupunctuur-sessies...

Maar goed, je vroeg om een antwoord op je vragen.
Wat die sollicitaties betreft, het is vandaag heel moeilijk om ergens aan de bak te komen, jij bent te jong/onervaren, ik ben te oud! Het geeft frustraties alom en het is niet goed voor je zelfbeeld, MAAR, je bent meer dan dat, je moet blijven geloven in jezelf en ook in het feit dat dè juiste job op jou ligt te wachten. Het is gewoon een kwestie van elkaar te ontmoeten, het lot dus... Dus krijg je een njet of helemaal geen antwoord, dan was die job niet waard om door jou ingevuld te worden, je verdient beter!!

Nu wat die pruik betreft. Als jij je daardoor beter voelt, dan zou ik zeggen: DOEN! Het 'easy-fix'-idee van je therapeute is -volgens mij- grondig fout! Integendeel, afscheren en jezelf de tijd gunnen om tot 'ttm-rust' te komen kan zeer helend werken. De ttm zal er niet mee verdwijnen, maar de drang kan kleiner worden en de 'gewoonte-handeling' kan wèl verdwijnen. Belangrijk is wel dat je ondertussen in therapie blijft gaan zodat je kan werken aan alle andere onderliggende problemen. Als je jezelf goed in je vel voelt en als je de haren de tijd geeft om er op termijn (dus niet elke dag voor de spiegel staan, maar vb één keer per week) mooier en beter uit te zien, dan geloof ik wel in een goede afloop!
Ook wat die medicatie betreft, het kan helpen om stabieler in het leven te staan. We hebben al ttm, is al moeilijk genoeg om daarmee te leven, waarom zouden we het dan voor onszelf nog moeilijker maken? Ook ik had last van stemmingsschommelingen, neem dagelijk medicatie en vind het goed zo...
Let wel, niet elke pil is geschikt voor jou. Soms is het even zoeken en uitproberen. Geef de moed niet op!

Alle beetjes helpen, trekvrij worden is misschien een utopie, maar je kan wel stabiel worden en gelukkiger met jezelf!
Ik zit tegenwoordig nogal vaak op face-book, heb daar vriendinnen van lang geleden teruggevonden. En ondanks de meer-dan-dertig-jaar durende strijd tegen ttm, geeft ieder van hen aan mij te waarderen om wie ik was/ben, niet om hoe ik eruit zag... (toen, halfkaal, helemaal kaal, pruik enz...)

Nog een tipje ivm die sollicitaties: schrijf een standaardbrief en sla hem op. Als je daar iets wil aan veranderen, doe dat dan eerst in het klad op papier met pen, vb waar anderen bijzijn en wijzig dan pas op de pc je brief. Zoeken naar de juiste woorden op pc is heel nefast voor het trekduiveltje...

Misschien helpen mijn woorden een beetje en heb je terug moed om er tegenaan te gaan. De meeting moet er zeker komen, maar laat ons wachten tot het voorjaar (ergens in maart/april). Dan hebben we met z'n allen weer een doel voor ogen!

Liefs XX