Psychische toestand bij het kaal worden

[Ambo]

Ik begon zelf rond mijn twintigste last van haaruitval te krijgen. Toen anderen het op begon te vallen en er wat van zeiden kreeg ik er psychisch steeds meer last van.

Als iemand kale tegen me zei of iets wat op mijn dunner wordende kapsel sloeg, was ik twee dagen van slag.

Heb wel psychische hulp toen gehad, maar durfde niet over mijn kaalheid te praten, er speelden toen nog meer dingen met me namelijk.

Nu twintig jaar later lig ik er niet meer wakker van maar doe nu nog een forse poging om van het predikaat kale af te komen (is het ijdelheid, je lekkerder er bij voelen...).

Ik wil hier een discussie opstarten om vooral de jonge mensen psychisch te helpen en de ouderen kunnen met hun ervaringen komen. Heb het zelf als een verschrikkelijk iets ervaren en als ik kan helpen om anderen daar beter mee om te kunnen laten gaan dan doe ik dat graag!

[wesley1982]

overal droeg ik een pet om die reden

ondertussen 2 jaar geleden en voor mijn het , kwam ik eens werken zonder pet , zover ik kon zien was mijn haar nog prima , maar achteraan was het zeer dun , overal eigentlijk al zag ik het precies anders in de spiegel
de mensen herkenden me zelfs niet, en ik kreeg op 15min zoveel negatieve commentaar dat ik men pet terug opzette...

ondertussen zijn de zaken wel fors veranderd , en als ik men haar nu styl krijg ik complimentje van : je ziet er 10 jaar jonger uit , uw haar is heel mooi...
wat dan terug een goede boost geeft in mijn zelfvertrouwen

toch wou ik even op deze post antwoorden , aangezien ik goed weet wat voor emotionele schade zulke opmerkingen kunnen veroorzaken...

[sneu]

Oorspronkelijk geplaatst door Ambo

Ik begon zelf rond mijn twintigste last van haaruitval te krijgen. Toen anderen het op begon te vallen en er wat van zeiden kreeg ik er psychisch steeds meer last van.

Als iemand kale tegen me zei of iets wat op mijn dunner wordende kapsel sloeg, was ik twee dagen van slag.

Heb wel psychische hulp toen gehad, maar durfde niet over mijn kaalheid te praten, er speelden toen nog meer dingen met me namelijk.

Nu twintig jaar later lig ik er niet meer wakker van maar doe nu nog een forse poging om van het predikaat kale af te komen (is het ijdelheid, je lekkerder er bij voelen...).

Ik wil hier een discussie opstarten om vooral de jonge mensen psychisch te helpen en de ouderen kunnen met hun ervaringen komen. Heb het zelf als een verschrikkelijk iets ervaren en als ik kan helpen om anderen daar beter mee om te kunnen laten gaan dan doe ik dat graag!

ik herken het verhaal

[Ambo]

Ik weet nu wel dat als je lekkerder in je vel zit, je er veel beter mee om kan gaan.

Dus mensen die er wakker van liggen, zoek hulp! Zonde om je kaalheid je leven te laten vergallen!!

[sneu]

Oorspronkelijk geplaatst door Ambo

Ik weet nu wel dat als je lekkerder in je vel zit, je er veel beter mee om kan gaan.

Dus mensen die er wakker van liggen, zoek hulp! Zonde om je kaalheid je leven te laten vergallen!!

makkelijker gezegd als gedaan .uiteindelijk ben ik ervan overtuigd dat i
iedereen die een ht ondergaat ermee zit anders begon je er niet aan.
en ik denk als je ermee zit dat zelfs een psycholoog je hier niet mee kan helpen.ook ben ik ervan overtuigd dat leeftijd ook een grote rol hierin meespeelt .

[Ambo]

Oorspronkelijk geplaatst door sneu

makkelijker gezegd als gedaan .uiteindelijk ben ik ervan overtuigd dat i
iedereen die een ht ondergaat ermee zit anders begon je er niet aan.
en ik denk als je ermee zit dat zelfs een psycholoog je hier niet mee kan helpen.ook ben ik ervan overtuigd dat leeftijd ook een grote rol hierin meespeelt .

Ik denk dat een psycholoog heel veel baat kan doen. Hij kan natuurlijk niet je haren terugtoveren, maar leert je wel om het in het juiste verband te zien.

Bij mij was het zo erg dat ik een keer iemand sprak die vertelde dat hij kanker had. Maar toen dacht ik bij mezelf: hij heeft nog wel een koppie met mooi haar.... dat was natuurlijk niet best dat ik zo dacht...

[John18]

Oorspronkelijk geplaatst door Ambo

Bij mij was het zo erg dat ik een keer iemand sprak die vertelde dat hij kanker had. Maar toen dacht ik bij mezelf: hij heeft nog wel een koppie met mooi haar.... dat was natuurlijk niet best dat ik zo dacht...

Helaas herkenbaar. Daar straf je jezelf onmiddellijk voor, maar je denkt het wel. Chemo doet trouwens ook bepaald geen toffe dingen met je haar.

Het is een absurde obsessie en voor mij puur een teken van zwakte. Ik haat mijzelf er ook voor dat het zo hard inslaat. Ik verwijs ook even door naar "mijn" topic, staan ook wat mooie verhalen van members in. Geeft ook moed, en relativeringsvermogen.

http://www.haarweb.nl/forum/showthread.php?t=15443

[ferry.1983]

Hallo ik ben een jongen van 26 jaar en begin flinke inhammen te krijgen.
Ik vind het verschrikkelijk erg omdat mij een kale kop niet staat.
ik heb een beetje een eihoofd en mijn hoofd is niet symetrisch.

dus het beinvloed mijn hele leven.

ik had het minder erg gevonden als een kale kop mij zou staan maar dat is niet.

ik ben al bij verschillende psygologen geweest maar niks heeft geholpen.

wat moet ik hier aan doen.

[Ambo]

Oorspronkelijk geplaatst door ferry.1983

Hallo ik ben een jongen van 26 jaar en begin flinke inhammen te krijgen.
Ik vind het verschrikkelijk erg omdat mij een kale kop niet staat.
ik heb een beetje een eihoofd en mijn hoofd is niet symetrisch.

dus het beinvloed mijn hele leven.

ik had het minder erg gevonden als een kale kop mij zou staan maar dat is niet.

ik ben al bij verschillende psygologen geweest maar niks heeft geholpen.

wat moet ik hier aan doen.

Hoi Ferry,

Heb je heel open en bloot over je kaalheid gesproken met de psychologen, of heb je het achterste van je tong niet laten zien?

Als psychische hulp jou niet positief doet veranderen zou je kunnen kiezen voor een haartransplantatie of haarwerk.

Ik neem aan dat je daar weleens over nagedacht hebt?

[Limbo]

Oorspronkelijk geplaatst door ferry.1983

Hallo ik ben een jongen van 26 jaar en begin flinke inhammen te krijgen.
Ik vind het verschrikkelijk erg omdat mij een kale kop niet staat.
ik heb een beetje een eihoofd en mijn hoofd is niet symetrisch.

dus het beinvloed mijn hele leven.

ik had het minder erg gevonden als een kale kop mij zou staan maar dat is niet.

ik ben al bij verschillende psygologen geweest maar niks heeft geholpen.

wat moet ik hier aan doen.

Ga eens naar je arts en laat je doorverwijzen naar een dermatoloog. Er zijn nog genoeg opties!!!

[Pelle]

Ik merk nog niet zo heel lang dat ik last heb van haaruitval, echter begin ik het wel steeds beter te accepteren.

In het begin, dan ben je heel onwetend omtrent dit onderwerp...als je dan eens verder kijkt dan zie je dat jongens van je leeftijd (bij mij 26 jaar) vaak dezelfde status hebben of soms zelfs veel erger.

Soms vind ik het wel klote natuurlijk (heb zo mijn slechte dagen) maar over het algemeen denk ik er nu zo over: Als je je druk kan maken over je haren, dan moet je wel heel gezond in elkaar zitten. Met andere woorden, als je iets anders zou hebben (bijvoorbeeld, knieklachten, reuma, ziekte) zou je je daar mee bezig houden.
Ik vind als je je al bezig houdt met haarverlies dan is dat voor mij een teken dat je je niet bezig houdt met andere dingen, dus moet je wel gezond zijn.

Verder kan ik het beter relativeren dan eerst: wat kan er uiteindelijk gebeuren als je kaal wordt?
1. Dat mensen anders naar je kijken
2. Dat je jezelf 'lelijker' vind

Jezelf lelijker vinden gaat hand in hand met hoe andere over je denken en naar je kijken. Als je regelmatig van andere hoort dat een volle bos mooier bij je staat zul je jezelf als kale persoon lelijker vinden. Echter verwacht ik niet dat de omgeving er een probleem van maakt.
Een collega van mij is al best ver kalend en ik merkte dat totaal niet voordat ik met me eigen haar bezig was. Ik merk nu pas dat hij echt een hele dunne kruin heeft en zijn inhammen flink bedekt (schijnt nog gewoon door bij hem).
Dat geeft wel aan dat andere mensen er lang niet zo erg mee bezig zijn dan dat ik (of wij) denken.

Verder blijf ik natuurlijk wel finasteride slikken, echter merk ik wel dat sinds vorig jaar ik er heel anders naar kijk...

Groetjes,
Pelle

[Ambo]

Oorspronkelijk geplaatst door Pelle

Ik merk nog niet zo heel lang dat ik last heb van haaruitval, echter begin ik het wel steeds beter te accepteren.

In het begin, dan ben je heel onwetend omtrent dit onderwerp...als je dan eens verder kijkt dan zie je dat jongens van je leeftijd (bij mij 26 jaar) vaak dezelfde status hebben of soms zelfs veel erger.

Soms vind ik het wel klote natuurlijk (heb zo mijn slechte dagen) maar over het algemeen denk ik er nu zo over: Als je je druk kan maken over je haren, dan moet je wel heel gezond in elkaar zitten. Met andere woorden, als je iets anders zou hebben (bijvoorbeeld, knieklachten, reuma, ziekte) zou je je daar mee bezig houden.
Ik vind als je je al bezig houdt met haarverlies dan is dat voor mij een teken dat je je niet bezig houdt met andere dingen, dus moet je wel gezond zijn.

Verder kan ik het beter relativeren dan eerst: wat kan er uiteindelijk gebeuren als je kaal wordt?
1. Dat mensen anders naar je kijken
2. Dat je jezelf 'lelijker' vind

Jezelf lelijker vinden gaat hand in hand met hoe andere over je denken en naar je kijken. Als je regelmatig van andere hoort dat een volle bos mooier bij je staat zul je jezelf als kale persoon lelijker vinden. Echter verwacht ik niet dat de omgeving er een probleem van maakt.
Een collega van mij is al best ver kalend en ik merkte dat totaal niet voordat ik met me eigen haar bezig was. Ik merk nu pas dat hij echt een hele dunne kruin heeft en zijn inhammen flink bedekt (schijnt nog gewoon door bij hem).
Dat geeft wel aan dat andere mensen er lang niet zo erg mee bezig zijn dan dat ik (of wij) denken.

Verder blijf ik natuurlijk wel finasteride slikken, echter merk ik wel dat sinds vorig jaar ik er heel anders naar kijk...

Groetjes,
Pelle

Mooi zo dat je dat kan en wat je zegt is helemaal waar!

Er zijn veel ergere dingen dan kaal worden/zijn. Relativeren heet dat geloof ik

Maar zo makkelijk zoals we het beschrijven gaat het vaak niet. Heb er zelf zo'n vijftien jaar over gedaan om er makkelijker mee om te gaan

[roloff]

Oorspronkelijk geplaatst door Ambo

Mooi zo dat je dat kan en wat je zegt is helemaal waar!

Er zijn veel ergere dingen dan kaal worden/zijn. Relativeren heet dat geloof ik

Maar zo makkelijk zoals we het beschrijven gaat het vaak niet. Heb er zelf zo'n vijftien jaar over gedaan om er makkelijker mee om te gaan

Ja Pelle en Ambo,

Wij zijn erg gefocussed op ons haar (ik nu 2 jaar).

Anderen om ons heen zien het niet, althans niet bij mij.

Relativeren.

Tja, Ambo je hebt gelijk.

11 juli jl. was de sterfdag (4 jaar geleden) van mijn vrouw, vele chemo's en bestralingen, mocht niet baten.

Paar jaar geleden dacht ik dus echt niet aan hoe mijn haar zat.

Grtzz
Roloff