zal erover denke

[eline]

keigoe dat ge een bijeenkomst wil organisere. ik ga er zeker over denke om te kome want het zou me deugd doen met mense te kunne prate met gelijkaardige problemen.
ik lijd sinds 3.5jaar aan trichotillomanie en sinds 6maand heb ik de stap ondernomen om mijn haar af te scheren. zo heb ik 3maand rondgelopen, dan trug laten groeien maar ben nu trug hervallen. heb vandaag,een uurtje geleden,trug men haar met de tondeuse op 2mm gezet. ik moet en zal doorbijten ook al is het moeilijk, want ik weet dat het verkeerd is om te trekken maar het is echt zo hard om te stoppen.
ik laat dus zeker weten of ik kom.
slukes xxxxx eline

[bolleke]

Hoi Eline,
Heb ik iets gemist of ben jij nieuw?
Natuurlijk ben je van harte welkom, ik zal je mijn privé-gegevens doorsturen, oké?
Je ziet maar...
groetjes, Daniëla

[monique3]

Hoi Elineke_d, je bent volgens mij ook nieuw hier, toch?
Van harte welkom op dit forum, goed dat je al schrijft.
Zou je misschien wat meer over jezelf durven en willen vertellen?
Hoe oud je bent bijv, en of je al iets van therapie hebt gehad?

groetjes van Monique3.

[eline]

dag monique

Mijn naam is dus Eline en ben 17jaar. Ik woon in Brasschaat, das in Antwerpen. Ik zit in mijn laatste jaar secretariaat-talen. Sinds 2.5jaar lijd ik aan TTM. Het begon toen ik een eindwerk moest maken en dat bracht heel veel stress mee. In het begin trok ik alleen aan de haren bij mijn middenstreep maar na een tijd trok ik overal. Ook van mijn wenkbrauwen schoot niet veel over. Op mijn hoofd ware er vooral er vooral plekken aan mijn voorhoofd, aan de zijkant bij mijn gezicht en vanachter op mijn hoofd.

Ik heb homeopatie, psychiator, psycholoog, anti-depressiva, en zelfs hypnose geprobeert. Dat laatste had nog het meeste effect.
Maar in die 2.5jaar heb ik al veel tegenslag gehad want zorgde voor nog meer stress. Nu 5maand geleden, in juni, heb ik op aanraden van mijn kapper mijn haar afgeschoren. De neiging om te trekken ging daadwerkelijk weg. En na ongeveer 3maand liet ik het terug groeien maar ben terug hervallen.

Maar gisteren, donderdag dus, heb ik uit mijzelf besloten men haar er terug af te doen, op 2mm. Het was emotioneel minder zwaar dan de eerste keer. Maar op school enzo mag ik mijn potske ophoude, ze hebben er begrip voor. Ik ben enorm trots dat ik de stap heb gezet om men haar eraf te doen, want dat was niet evident. Ik heb namelijk altijd lang haar tot op mijn schouders gehad. Ma iedereen vind dat ik enorm goed sta met kort haar, dus mss laat ik het wel zo.

In ieder geval, heb al veel geprobeerd ma het belangrijkste is mezelf bewust worden van het trekken, en NEE zeggen aan de neiging.
Khoop dat je hiermee al iets meer weet.

En het is dankzij mijn vader dat ik mij aan dit forum heb toegevoegd. MERCI daarvoor pa'ke!!!

groetjes Eline

[Edith1]

Hoi Eline,

Mooie naam overigens...mijn dochter van 2,5 heet ook Eline, maar dat terzijde.

Ik vind het ontzettend knap van je dat je je haar hebt afgeschoren. Mijn kapper geeft mij hetzelfde advies om ervan af te komen maar dat durf ik echt niet!!! Moet wel zeggen dat ik mijn TTM laatste jaren redelijk in de hand heb en alleen van achter nog wat kale plekjes hebt die niet zo opvallen dus vind ik het niet zo nodig om het af te scheren. Maar toen ik inderdaad 17 jaar was, zag mijn hoofd er iets anders uit. Mijn kapper heeft als voorbeeld altijd een 9-jarige jongetje dat toen hij begon met trekken gelijk heeft kaal geschoren. Dat jongetje is er toen vanaf gekomen.

Nogmaals super van je en ook dat ze op school zo meewerken. Dat hoor je ook niet zo vaak. Ik kom zelf uit NL maar ik ga er maar van uit dan een potske een petje of zoiets is??

Groeten,
Edith

[eline]

hey Edith,

Ik begrijp het dat je angst hebt voor het afscheren van je haar, maar daar moet je je echt overzetten. In het begin had ik schrik voor reacties van vrienden, familie, ...
Maar toen bedacht ik; als ik men haar eraf doe, kan ik niet trekken, dan kan alles trug gelijkmatig groeien en heb ik kan ik terug mooi haar krijgen. Dat was mijn enige doel, terug mooi haar krijgen!
E
n mijn kapper heeft eigenlijk de doorslag gegeven; hij zei dat als ik nog langer zou trekken, dat men haar op den duur gewoonweg niet meer teruggroeit en ofwel dat ik kroeselhaar krijg. Dat laatste begreep ik niet echt maar hij legde mij uit dat wij ronde haarzakjes hebben, en mensen met kroeselhaar (dus negers ofzo) hebben ovale haarzakjes. Nu is het zo dat hoe je langer je trekt, hoe ovaler je haarzakjes worden, en kroeselhaar krijg je niet meer weg eenmaal je ermee zit. Dat heeft mij enorm afgeschrikt dat ik meteen beslist heb m'n haar eraf te doen.

En nu, na 5maand voel ik mij gelukkiger dan ooit met men kort haar, omdat ik DURF heb dat te doen en me van niemand iets aantrek. Nu heb ik wel het geluk dat mensen vinden dat ik er enorm goed mee sta, zelfs mijn vriend vind het niet erg. In het begin is het wel schrikken en moest ik altijd een muts op hebben ofzo. Maar wanneer mijn haar een cm of 2 is, dan laat ik mijn muts af.

In het begin heeft het wel zo'n enorme emotionele impact gehad op mij dat ik geen foto's met lang haar van mij kon zien, en weende ik elke nacht om men lang haar.

Wat ik ook wel erg vond, iedereen zei altijd: blijf toch gewoon van u haar, ze begrepen niet hoe moeilijk die drang is.
Maar eens je je haar eraf hebt, dan zien ze pas in wat voor dramatische stappen je vaak moet ondernemen om het probleem aan te gaan. Maar daardoor krijg je enorm veel begrip en respect!!!

groetjes eline

[Roos]

Hallo Eline,

Als ik zo lees dat je je haar scheert, vind ik dat zeer moedig.Ikzou het niet kunnen, denk ik.
Mijn haren zijn nu langer, ik wil ze laten groeien. Maar helaas, hoe langer de haren, hoe gemakkelijker je plukt natuurlijk.
Mijn haren hebben ook zeer onregelmatige lengten, door het plukken.
Ik wil eigenlijk naar de kapper om te knippen, maar heb spijt dat ik misschien nooit aan een mooie, lange, volle haardos geraak.
Mijn haren worden steeds dunner... ik pluk niet voortdurend, maar wel op momenten dat ik nerveus ben of met mezelf geen blijf weet (dus wel heel dikwijls) of als ik telefoneer.
Het is me toch wat! Ik herinner me nog precies die éne keer, het allereerste haartje dat ik plukte, en sindsdien is het nooit meer gestopt. Erg hé!

Hopelijk vind ik op een dag de moed om te stoppen. Elke morgen denk ik hetzelfde en elke dag verval ik (nog steeds).

Willen we eens samen proberen aan elkaar te denken op het moment dat onze handen naar ons haar "vliegen", misschien lukt het wel, wie weet? Is het niet het proberen waard?

Succes.

Roos