Alopecia en relaties (aangaan)

[aalbesje]

Hallo,
net nieuw en eindelijk uitgevogeld (henk bedankt!) hoe ik mijn vraag kan 'posten'.

Ik heb al jaren alopecia. Draag ook al jaren een pruik. Laatste jaren is het een steeds minder invloedrijk probleem. Tuurlijk heb ik liever gewoon haar en heb ik m'n baaldagen, maar het is niet meer zo allesbepalend zoals in het begin. Had vroeger nooit kunnen denken dat ik 3 maanden door nieuw-zeeland zou trekken zonder pruik. En zo nog meer voorbeelden.

Maar het stuk waar het moeilijk is en blijft is: mannen. Nu mijn (lange) relatie uit is en ik weer 'de markt' op ga, is het hebben van een pruik en bijzonder weinig eigen haar geen fijne opsteker.
Weet heus wel dat ik veel meer te bieden heb dan dit stukje uiterlijk, maar ja.....weet die man dat ook.

Dus mijn vraag, meiden, hebben jullie ervaringen op dit gebied die je wil delen?
Heb je een vaste partner of ben je vrijgezel? En hoe ga jij hiermee om? En hij?
Vertel je het meteen, ga je situaties uit de weg....is het bepalend of speelt het absoluut geen rol in liefde/seksualiteit?

Ben benieuwd hoe jullie hier in staan. Ik voel me namelijk behoorlijk onzeker op het moment en dat is een gevoel wat me niet bevalt, dus wie weet wordt ik positief geinspireerd door jullie verhalen!

Groetjes
aalbesje

ps mocht er al ergens een thread hierover bestaan (wat ik me zo voor kan stellen), sorry dat ik dan weer dezelfde vraag stel, maar heb me het forum nog niet helemaal eigen gemaakt.....forum-leek zeg maar

[Cleo]

Even mijn ervaringen hier opschrijven wat relaties betreft.
Ik heb weinig en zeer dun haar. Mijn eerste man heb ik leren kennen toen ik nog geen pruik droeg toen ons 2e kind 2jaar was ben ik begonnen met haarwerken, haarstukjes te dragen en mijn man heeft me er altijd voor de volle 100% in gesteund. Ik ben dan gescheidden en zag het ook omwille van mijn haarproblemen niet zitten om terug iemand te vinden laat staan me te tonen zonder mijn pruik die ik ondertussen droeg.
Heb iemand leren kennen via internetdating, heb altijd vrij direct verteld over mijn haarproblemen, één man zag het niet direct zitten en ik heb hem dat ook niet kwalijk genomen, ik heb het er tenslotte een heel leven voor nodig gehad om alles te aanvaardden. Heb het nog tegen een paar mannen verteld en die hadden er geen enkel probleem mee. Zo ook mijn huidige vriend. Hij reageerde er zeer positief op. Ondertussen heeft hij me ook zonder en met pruik gezien en er is geen enkel probleem, ik voel me ook goed bij hem zoals ik ben.één raad die ik je geef wees van in het begin eerlijk dan kan je ook niet teleurgesteld worden als die man omwille van jou problemen afhaakt. Zo ik hoop dat ik je hiermee een klein beetje zelfvertrouwen heb kunnen geven. Er zijn veel goede mannen die niet enkel het uiterlijk belangrijk vinden, het moet wel klikken maar de binnenkant is zeker zo belangrijk.

Groetjes Lieve

[susie]

Hoi,

ik heb mijn huidige vriend leren kennen toen ik net de diagnose AGA kreeg, dus in een moeilijke periode. Ik heb het hem vrij snel (na ong. 3 maanden) verteld en ook wat dat allemaal met zich mee brengt. Hij reageerde begripvol en steunt me in alles. Natuurlijk vraag ik me weleens af of hij realiseert wat er in de toekomst ligt, aangezien ik nu nog verminderde haarimplant heb en geen kale plekken. Maar al met al benoemt hij mijn (innerlijke) schoonheid vaak en zegt dat dit niets veranderd aan MIJ. Wel heeft hij moeite met de psychische kant van AGA, ik kan echt chagrijnig,onzeker en verdrietig zijn. Hij heeft mij leren kennen als een "sterke" vrouw die vrolijk in het leven staat en zich door niets uit het veld laat slaan. Ik merk zelf ook dat die persoon steeds meer verdwijnt......

gr.

[marianneke]

hallo Aalbesje,

Er zijn echt genoeg mannen die vrouwen gewoon accepteren die een haarwerk dragen of haarverlies hebben. Mijn zusje en ik zijn hebben beiden vanaf onze 8 jaar haarverlies. En dan bedoel ik echt kaal zijn op heel je lichaam. Mijn zusje (28 jaar) heeft haar man leren kennen toen ze zo goed als kaal was (vele zichtbare kale plekken). Nu draagt ze inmiddels al verschillende jaren een haarwerk. 2 jaar geleden zijn ze getrouwd. Haar man heeft totaal geen problemen met haar haarverlies, gelukkig.
Ik zelf (31 jaar) heb verschillende vriendjes gehad die er geen problemen mee hadden. En mijn huidige vriend (we kennen elkaar nu 3 jaar) heeft er ook geen problemen mee. Vanaf dag 1 dat we elkaar ontmoeten heb ik het dan ook eerlijk verteld (met veel moeite....) Maar ik maakte me er meer druk om als hij.
In juni dit jaar gaan we trouwen, dus het zit nog steeds goed!!!
Hopelijk geeft je dit verhaal wel wat hoop.
Het is goed om er zo gewoon mogelijk mee om te gaan, dat maakt het voor de mannen ook makkelijker (ook al is dit makkelijker gezegt als gedaan)

Groetjes Marianneke

[Sammy]

Hoi,

Het is inderdaad niet de haaruitval die eventuele relatieproblemen veroorzaakt, maar veel meer de psychische effecten ervan.

Ik heb het mijn vriend al verteld voordat we de eerste zoen uitgewisseld hadden. Ik wilde per se dat hij wist waaraan hij begon. Hij had er geen enkel probleem mee, was zelfs ongelooflijk lief, want beloofde me een mooi gedenkteken voor mijn laatste haartjes ;-).

We zijn inmiddels een jaar verder en waar we wel vaak tegen aan lopen is dat ik zo onzeker ben. Ik ben altijd bang dat hij vroeg of laat af zal haken (komt ook doordat ik in mijn vorige relatie vreselijk gedumpt ben, wat niks met mijn haar te maken had). Hij is bovendien ook nog eens een stuk jonger dan ik en ik maak me dus niet alleen druk om mijn toekomstige kale kop, maar ook nog over ieder rimpeltje dat ik zie verschijnen. Dat legt wél een druk op de relatie en ik weet nog niet zo goed hoe ik daar mee om moet gaan.

Maar hoe dan ook, het vinden van een lieve, grappige, intelligente en ook nog eens mooie vriend is, ondanks het miezerige haar, geen probleem gebleken. Het probleem tussen je oren verdwijnt daarmee helaas niet...

Groet, Sammy

[susie]

Wat grappig Sammy, heel herkenbaar allemaal. Ik ben 6 jaar ouder dan mijn vriend (tja, hoe krijg ik het voor elkaar....ha ha ha) en daarbij is/was hij dan ook nog eens behoorlijk gericht op uiterlijkheden. Het is een mooie man om te zien (al vind iedereen dat van zijn/haar partner) en dat maakt me extra (???) onzeker. Gelukkig is hij enorm begripvol en voelt hij goed aan wat hij wanneer moet zeggen, maar ergens is er constant een stemmetje wat zegt: "er komt een dag....dan ziet hij je kale kop en rent hij hard weg....". Tssss, je brein maakt af en toe rare sprongen. Relativeren, relativeren, relativeren.....soms zoooooo moeilijk.

Maar anyway (om niet helemaal van topic af te dwalen).... een partner krijgen/houden vond ik niet moeilijk. Maar het samen een weg hierin vinden af en toe wel....

Xx

[jacolien82]

Hallo!

Ik ben totaal nog niet handig op dit forum, vindt het ook erg ingewikkeld allemaal. Maar ik zou graag contact willen (via internet) met mensen die in hetzelfde schuitje als ik zitten.(Of iets wat er op lijkt)
Ik heb sinds januari 07 AA. Ik zit nog in de medische molen, maar ik heb nergens haar meer. Is er iemand die het leuk vind om te reageren? alvast bedankt, groetjes jacolien

[susie]

Hoi,

Welkom Jacolien. Even oefenen hier en je went vanzelf aan de opzet van dit forum. Het ligt eraan wat je "zoekt" hier op dit forum, maar ik ben een topic begonnen met als naam "helaas weer terug...."
Dit kun je vinden onder de rubriek "haarproblemen bij vrouwen". Bij deze topic kun je jouw zorgen/vragen kwijt of gewoon even lekker van je af schrijven. Het is bedoeld als steun en troost.....

Gr.

[Sammy]

Hoi Susie en anderen,

Mijn vriend is 7 jaar jonger, hi hi! Voor mij had hij altijd (veel en veel) jongere vriendinnetjes. Om maar even te bewijzen dat het helemaal niet zo lastig is om een vriend te vinden als je haar het laat afweten.

Maar ja, hoe blijf je je sprankelende, spontane zelf als je haar je zo dwars zit? Dat is mijn grootste vraag. Hoe kan ik lekker de wereld blijven instappen en me niet minder gaan voelen dan mensen met goed haar? Hoe zorg ik er voor niet in een onopvallend, teruggetrokken type te veranderen, dat altijd maar bang is dat "het" op gaat vallen? Want als je zo gaat leven, dan gaat volgens mij je laatste beetje zelfrespect uiteindelijk vanzelf de deur uit, samen met je aantrekkingskracht op andere mensen.

Het is eigenlijk wel zuur om je te schamen voor een "handicap" waar je helemaal niks aan kunt doen...

Groet, Sammy

[susie]

Ha Sammy en de rest van de crew,

inderdaad, heel herkenbaar. Mijn grootste angst is dan ook niet het uiteindelijk verliezen van mijn "uiterlijke" haar, maar het verliezen van mijn persoonlijkheid. Want DAT maakt iemand aantrekkelijk en niet zozeer de buitenkant. Ach, verstand en gevoel.....daar zit nogal eens een hiaat tussen.
Ik knijp in ieder geval mijn handen dicht met mijn partner. Want hij is vooral heel lief voor me!

Alvast een fijn weekend allemaal.

Gr. Susan

[aalbesje]

hallo allemaal,

bedankt voor jullie reacties. Ik was een maand op reis door centraal amerika, vandaar de radio-stilte van mijn kant. (zonder pruik by the way!!!)

Als ik zo al jullie succes-stories lees, ben ik (naast bijna een beetje jaloers) ook wel erg nieuwsgierig naar waar jullie die mannen dan tegenkomen?

Ik zou op een gegeven moment (nu nog even niet, net single) graag een leuke vent tegenkomen, die het niet uitmaakt.
En dan moet ik eerlijk zijn, mijn eerdere vriendjes hebben er nooit een probleem van gemaakt hoor, ík ben degene die er onzeker over is (en helaas blijft).
Zoals jullie ook schrijven, het psychische effect is ook zo'n groot stuk in het hele geheel.

Nu het nog niet zo lang uit is met mijn vriend, ben ik nog niet 'op zoek' naar een grote liefde oid, maar ik zou me gewoon graag makkelijker in het uitgaanscircuit willen bewegen. En daar laat ik mezelf nog wel in beperken merk ik. Het idee om bij een one-night-stand mijn pruik af te zetten, nee dank je. Maar ja, ophouden is ook geen optie.
Neig nu zelfs naar een ex uit het verleden, wel zo makkelijk dat hij op de hoogte is, maar ja is ook niet echt eerlijk of wenselijk.
Maar ja als ik afgewezen wordt op mijn haar, dan ga ik denk ik in het klooster, dan hoeft het voor mij niet meer. Ik wijs mezelf er al genoeg op af.......

Zoals één van jullie al schreef, het is lastig je sprankelende zelf te blijven.
Zoooooo herkenbaar. Met pruik op ben ik spontaan en enthousiast. Maar zodra er regen, te veel wind, zwemmen, te warme dagen of verliefdheid bij komt kijken, word ik me teveel bewust van mijn haar (of het ontbreken ervan) en hoepla daar gaat mijn spontane ik en hallo geforceerde houding. GRRRRRRR
Heb de afgelopen jaren al zoveel geleerd en overwonnen, wanneer is het nou eens klaar??

Hoe doen jullie dat dan met regen en wind?
Of als je gaat stappen (warm, rook etc.)
En thuis, slaap je weleens met je pruik?
Hoe vaak kopen jullie een nieuwe?

(eeeh even vraagje, is er een verschil tussen pruik en haarwerk, of is laatste gewoon een vriendelijker woord? Ik hoop niet dat iemand het vervelend vind dat ik structureel het woord pruik gebruik).

Ok voordat ik teveel van het oorsponkelijke onderwerp af ga wijken, stop ik maar. Ik moet wel zeggen dat het fijn is mijn vragen aan 'lotgenoten' te kunnen stellen. Ik heb nu al zo lang alopecia en ken verder niemand die het heeft. Ook nooit zo bij stilgestaan dat er misschien wel een internetgelegenheid was waar mensen met dezelfde ervaringen elkaar treffen. Ben blij dat ik het gevonden heb.

groetjes
aalbesje

[susie]

Beste Aalbesje,

tjonge....wat knap en geweldig....een maand lang trekken zonder pruik! En succes-story? Mwoah, geluk creeer je uiteindelijk zelf (cliche, maar o zo waar). Na een relatie van 6 jaar was ik het ook echt even helemaal zat. Ik genoot dan ook goed en wel net een half jaartje van mijn vrijgezellenbestaan toen ik mijn huidige vriend leerde kennen. Ik zocht juist iemand waarbij ik zeker wist dat het nooit tot een relatie zou komen, want daar had ik echt even geen zin in. Ik wilde lekker ongecompliceerd met "de meiden" lol maken..... Ik leerde mijn vriend in een kroeg kennen en ons eerste contact had weinig diepgang. Hij was/is 6 jaar jonger en ik dacht dat we niet veel gemeen met elkaar zouden kunnen hebben. Maar naarmate we elkaar beter leerde kennen, bleken we ontzettend goed te "klikken" met elkaar. Vandaaruit is onze relatie ontwikkeld..... Ik denk dat mijn vriend ook niet het type is dat moeilijk doet over een haarwerk in de toekomst, maar IK ben diegene die er moeite mee heeft (en mij krijgt hij gratis bij het haarwerk.....ha ha ha).

Ik draag (nog) geen haarwerk/pruik (geen idee wat het verschil is....) en kan dus moeilijk een aantal vragen van jou beantwoorden. Wel kan ik goed begrijpen dat je hiermee bezig bent....lijkt me niet makkelijk.
Kijk, ik kan nu wel een verhaal op gaan hangen van "het gaat om jouw persoonlijkheid en anders is hij jou niet waard, etc.", maar dat snap je zelf ook wel. In dat eerste contact wordt er toch vooral op de buitenkant gelet, zo werkt dat nu eenmaal. Maar niet het klooster ingaan hoor! Je vindt vast een hele lieve man, waar je je bij op jouw gemak gaat voelen....geef het tijd!
We dwalen inderdaad een beetje van topic af en hier even een eventuele tip: er is een topic genaamd "helaas weer terug", waar we o.a. onze gevoelens/angsten/etc. bespreken. Je bent van harte welkom!

Mijn advies: geniet lekker van jouw vrijgezellenbestaan en er komt vanzelf een leuke kerel langs.... When you least expect it.....

Knuffel

[Helen64]

Ik denk dat de beste manier om iemand jou te laten aanvaarden met weinig haar, is dat je het zelf aanvaardt.
Want geen enkele man kan jou helpen om jezelf te aanvaarden, je moet het zelf doen.

Ik kan er ook nog steeds behoorlijk verdrietig om zijn dat ik met dit haarprobleem zit, en tot nu toe wordt het ook enkel maar erger, tot op het punt dat het niet meer camoufleerbaar is. Maar ik wil geen haarwerk of pruik, ik zou toch maar constant schrik hebben dat die gaat wegglijden.
Ik heb op een bepaald moment op een punt gezeten waarop ik in een diepe depressie kon glijden hierover maar ik heb toen besloten dat ik weigerde om mijn leven hierdoor te laten beïnvloeden. Alles in m'n leven gaat goed. Een fijne job waarin ik gewaardeerd word en kansen krijg, een paar goede vrienden, genoeg geld.
OK, ik zou graag een relatie willen, dat ontbreekt nog. Maar ik zet wel stappen om een relatie te vinden en ik ga mezelf niet verstoppen. Als ik een leuke man zou tegenkomen, ga ik hem ook snel op de hoogte brengen van mijn haarprobleem en vragen of hij denkt daarmee te kunnen leven. Indien niet, bye bye.

Ik ben meer dan mijn haar en ik wil dat haarprobleem me niet laten tegenhouden om buiten te komen en me leuk te kleden en zo.

[chacha]

Oorspronkelijk geplaatst door jacolien82

Hallo!

Ik ben totaal nog niet handig op dit forum, vindt het ook erg ingewikkeld allemaal. Maar ik zou graag contact willen (via internet) met mensen die in hetzelfde schuitje als ik zitten.(Of iets wat er op lijkt)
Ik heb sinds januari 07 AA. Ik zit nog in de medische molen, maar ik heb nergens haar meer. Is er iemand die het leuk vind om te reageren? alvast bedankt, groetjes jacolien

Hallo Jakolien,

Ik heb op het forum een rubriek gemaakt AAlotgenoten.kijk eens of het iets voor jou is.
groetjes

[chacha]

Hallo,
Ja ik heb al 18 jaar een relatie met mijn man en hij heeft mij nooit gekend met echt haar.Dat is fantastisch toen we elkaar leerden kennen dat hij zei;ik neem je wel niet voor je haardos maar voor wie je bent.leuk om te horen.Kan er met hem ook altijd over praten als ik dat nodig vindt.Hij heeft lang verzorgd haar die samengebonden is,dus zo zie je maar.
Groetjes