terug van 'weggeweest'...

[bolleke]

Dag allemaal,

Ik ben een beetje 'weggeweest' van het forum. Niet echt weg, want lezen deed ik wel, maar schrijven lukte me niet. Erg is dat natuurlijk niet, hier moèt ook niets... maar ik begon het zelf een beetje te missen, vandaar, Bolleke is back!

Maar wat is er eigenlijk gebeurd?
Laat het ons voorzichtig omschrijven als een 'inzinking'. Ik zat er 'door', en niet zo'n beetje...
Het begon rond de Kerstperiode. Donkere dagen, hard werken, zinloos werken, zorgen, verdriet, stress, onzekerheid, maar vooral... te weinig rust.
De hele toestand escaleerde om een hoogtepunt (zeg maar dieptepunt) te bereiken op 30 december.
Die voorlaatste dag (we zouden de winkel sluiten van 1 t/m 6 januari) zag ik het niet meer zitten. Al een paar dagen ging ik huilend slapen en werd huilend wakker. Die avond kroop ik om 8u in mijn bed, op, kapot. Maar zelfs slapen ging niet meer. Ik belde in totale wanhoop een vriendin... het werd een lang gesprek: "Wanneer ga je nu eindelijk eens aan jezelf denken?!"
Ze stelde me voor om een paar dagen in haar studio te komen logeren... hoe kon dat nu??? Ik moest nog één dag werken, dan moèst er nog 'gefeest' worden: oudejaar, we waren verwacht bij vrienden. Nieuwjaar, we werden verwacht bij familie... alweer verplichtingen, alweer moèten, alweer al die mensen om me heen. Ik kon dit niet meer aan, echt niet...
En ik durfde nog steeds niet voor mezelf opkomen. Toch bleven haar woorden in me hangen.
31 December was een zware dag, vroeg opstaan, hard werken, geen moment rust... om 18u kwam ik eindelijk thuis van de zaak. In ons huis was het één en al bedrijvigheid. Twee puberdochters die zich klaarmaakten om bij ons thuis oudejaar te vieren met vrienden. Ons huis was omgetoverd in een hotel, restaurant. Ik kon niet binnen in de woonkamer, niet in de keuken, zelfs de badkamer was 'bevolkt'. Dan maar in de slaapkamer. Mijn man lag te slapen (had de hele nacht én voormiddag gewerkt).
Ik kroop bij hem in bed en toen... stortte ik in.
Toen pas vertelde ik hem dat ik niet meer kon en toen pas heb ik de knoop doorgehakt om voor mezelf te kiezen. Die avond heeft mijn man me afgezet bij de studio van mijn vriendin. Het was 31 december en in meer dan twintig jaar had ik nog nooit oudejaar doorgebracht zonder mijn man. Het was niet prettig en ik bestierf het van de schuldgevoelens.
Maar toen ik de studio binnenstapte overviel me de rust.
Ik was daar helemaal alleen. Oudejaar, met mezelf alleen. Een fles wijn en spaghetti, beetje TV, een heerlijk bad en een goed boek, maar vooral rust, rust en nog eens rust... hebben mij er bovenop geholpen.
Dat goed boek wil ik jullie allemaal aanbevelen. Het heeft mijn ogen geopend en alweer nieuwe inzichten gebracht: 'Je kan je leven helen' door Louise L. Hay.
Een belangrijk hoofstuk was de 'bereidheid om de behoefte aan... los te laten'. Zij gaat ervan uit dat er een behoefte bestaat om negatieve patronen te onderhouden. Als we bereid zijn om die behoefte los te laten, dan kunnen we ook het patroon achter ons laten. Maw. zeg tegen jezelf :'Ik ben bereid om de behoefte aan harentrekken los te laten'. Zeg het tien, twintig, honderd keren per dag tegen jezelf! Als je weerstand voelt dan is dat een teken dat je niet bereid bent omdat er eerst iets anders moet losgelaten worden. Ga voor jezelf daar naar op zoek...
Het is moeilijk, maar het helpt, geloof me.

Op 2 januari was ik terug thuis. Toen zijn mijn man en ik met vrienden een paar dagen naar de zee gegaan. Maar ik had mijn les geleerd. Ik ben gaan wandelen op het strand, 'alleen met mezelf'. En het was goed.
Sinds 7 januari is de winkel terug open. Het 'cirkus' is terug aan de gang. Maar ik voel me nog steeds goed en wil dat gevoel ook zo houden. Sinds 31 december is er niet één haartje gesneuveld... en dat zegt genoeg.

Nu lijkt het erop alsof die dingen allemaal zo vanzelf gegaan zijn. Was het maar zo... Ik heb heel lang getwijfeld, werd letterlijk ziek van de schuldgevoelens!
Maar ik weet nu dat het de juiste beslissing was. Ik heb héél veel geleerd.

Waarom ik die lange brief hier geschreven heb is om mezelf en jullie duidelijk te maken dat er twee dingen noodzakelijk zijn om de TTM de baas te zijn. 1) Kom op voor jezelf, hou van jezelf, waardeer jezelf! en 2) Neem voldoende rust!
Maar eigenlijk is 2 een deel van 1 want wie van zichzelf houdt gùnt zichzelf ook de nodige rust!

Sterkte en inzicht aan ieder die dit leest.
Bolleke