Extreme haaruitval

[Lonneke]

Hallo allemaal,
Ik ben een jonge vrouw van 33 jaar.
Sinds ongeveer 6 jaar heb ik last van extreme haaruitval. Volgens dokter Boersma heb ik (een lichte vorm van) Alopecia Androgenetica. Hij raadde mij aan de Diane-pil te gaan slikken, maar dat heeft mij helaas niets opgeleverd. Behalve migraine dan...
Voordat die haaruitval begon, had ik een dikke bos met lang haar. Ik was verder vrij onzeker, maar kreeg vaak complimenten over mijn haar en dan was ik zo trots! Nu ben ik meer dan de helft van mijn haren kwijt. Het beinvloedt mijn hele leven. Ik durf hierdoor zelfs geen relatie meer te beginnen. Wie wil er nu een vrouw die (bijna) kaal wordt?! Mijn bed ligt vol haren, mijn trui zit vol haren, het doucheputje zit vol haren....
Ik weet dat mijn probleem in het niet valt, bij wat vele andere mensen meemaken. Toch vind ik het fijn dat ik mijn verhaal hier even kwijt kon!! Veel groetjes van Lonneke

[jetty]

hoi lonneke,
ik herken je verhaal helemaal. ik heb ongeveer sinds een jaar of anderhalf last van veel haaruitval. ik wordt er erg onzeker door. ik had altijd een dikke bos krullen, maar er is weinig meer van over. dat doet best wel pijn. ik ben echt blij dat ik dit forum heb ontdekt, zo weet je in ieder geval dat je neti de enige bent...
groetjes jetty

[Priya]

Hoi Lonneke,
Fijn dat je dit forum hebt gevonden! ik ben ook sinds kort op dit forum en vind het fantastisch, de info die je hier krijgt is heel goed en er zitten heel aardige mensen hier. en natuurlijk is het fijn om je verhaal kwijt te kunnen.
Groetjes,
Amulya

[Lonneke]

Hallo,

Bedankt voor jullie reacties. Ik ben blij dat ik dit forum ontdekt heb, want ik ken in mijn omgeving niemand met dezelfde problemen.
Ik heb net mijn haren gewassen en ik kan wel janken. Ze vielen er weer met bosjes tegelijk uit. Vooral bovenop is het nu heel dun geworden.
Dit is nu al zo'n zes jaar bezig. Ik vraag me af of dit ooit ophoudt, want er lijkt geen einde aan te komen.
Ik vind het gewoon heel eng. Vorig jaar was ik op vakantie, en toen mijn vriendinnen zagen hoeveel haaruitval ik had na het haren wassen, schrokken ze zich kapot.
Het maakt me zo onzeker!

Groetjes

[jose]

Volgens mij ben je al even niet meer op het forum geweest, of ik moet er langs gekeken hebben.

Ik ben heel benieuwd hoe het met je gaat.

Waarschijnlijk heb je al gelezen dat wij dus hetzelfde probleem hebben, al jaren haaruitval, en het wil maar niet stoppen.

Ik zie dat jij uit Brabant komt, en je zegt ik ken niemand in mijn omgeving met dit probleem.
Ik kom zelf ook uit Brabant, dus misschien, ................

Als je liever een p.m. stuurt ook goed natuurlijk.


Nou groetjes, en hopelijk laat je iets van je horen.

JOSE

[Lonneke]

Hallo,

Bedankt voor je berichtje. Ik ben af en toe nog wel op het forum te vinden hoor!
Met mijzelf gaat het redelijk, maar de haaruitval is erger dan ooit. Het lijkt momenteel wel of al mijn haren afgestoten worden! Ik hoef maar even met mijn hand door mijn haren te gaan, en ik heb mijn hand vol. Ik verlies er nu echt honderden per dag. Het einde lijkt zoek....
Ik baal er wel van, want behalve dit, heb ik zoveel om happy mee te zijn. Een leuke baan, leuke collega's, leuke vriendinnen.
Afspraakjes met mannen ga ik echter uit de weg. Wie wil er nu een vriendin die straks nauwelijks nog haren op d'r hoofd heeft?!
Ik dacht altijd dat ooit die haaruitval wel op zou houden. Maar nee, het is nu al zoveel jaren aan de gang, en het wordt steeds erger. In mijn familie heeft iedereen een hele dikke bos met haar. Ik vroeger ook, maar daar is nu niks meer van over. Ik probeer me vaak te troosten met de gedachte dat er nog veel ergere dingen op de wereld zijn. Maar toch doet het pijn......

Groetjes

[jose]

Dat het pijn blijft doen, kun je wel zeggen.
Ik ben er echt dagelijks, en daarmee bedoel ik dus zeker 16 uur per dag, altijd als ik wakker ben, mee bezig.
Is het al erg genoeg voor een pruik, zal het dan nooit ophouden, ik zie er niet uit met die paar haren altijd vast, is mijn hoofdhuid nog bedekt.
Maar, ...... als je op dit forum leest, zijn er toch wel wat mensen, die gewoon gelukkig zijn met een haarwerk, en dus ook mensen met een relatie.
Dus waarom zou jij geen vriend mogen hebben zeg!

Als je toch iemand hebt die van je houdt, aanvaard hij ook je probleem wel hoor.
Natuurlijk is het voor de mannen ook heel moeilijk dan, maar als er een goede relatie is, dan zal je er samen toch wel uitkomen.
Stel je voor dat mijn man zegt, als jij een pruik moet, pak ik mijn koffer!!
Hij heeft wel ooit gezegd, ik laat jou niet in de steek als je kaal wordt, maar wel als je door blijft stressen, dag in dag uit.
Dat was voor mij een waarschuwing, en dus probeer ik hem er niet zo veel mee te belasten, alhoewel hij volgende week wel meegaat naar een haarwerkcentrum (waarschijnlijk voorlopig ter informatie).

Dus meisje, pijn blijft het zeker doen, volgens mij gaat dat ook nooit echt over, maar ook jij hebt recht op een fijne relatie.
Ik hoop dat je "zomaar" tegen iemand aan loopt, en flink verliefd wordt!!

groetjes,
JOSE

[Francis]

Originally posted by Lonneke
Ik durf hierdoor zelfs geen relatie meer te beginnen.

Ik wil hier eventjes kort op reageren... Zoals je aan mijn gebruikersnaam kunt zien, ben ik wel een man - maar ook ik heb het probleem dat ik totaal geen relatie durf beginnen omwille van mijn haaruitval...

Mijn haaruitval is begonnen op mijn 18de (zelfs iets vroeger), ben nu 24 en ik kan je zeggen dat ik nog nooit een vriendinnetje gehad heb - ik voel me ontzettend minderwaardig en blijkbaar vindt het andere geslacht dat ook, want geen enkel meisje/vrouw is geïnteresseerd in mij... Nu momenteel is het voor mij meer dan genoeg geweest en durf ik zelfs geen relatie meer aangaan - ik vind dat ik al genoeg gekwetst ben...

[jose]

Ik wil je heel even zeggen dat ik nogal wat mannen met weinig of heel weinig haar ken, die ik toch echt wel aantrekkelijk vindt!!

Dus ik wil je niet aanvallen hoor, maar ik denk dat ook voor jou geldt, dat je gerust een fijne relatie kunt hebben.

Groetjes,
JOSE

[Francis]

Originally posted by jose
Ik wil je heel even zeggen dat ik nogal wat mannen met weinig of heel weinig haar ken, die ik toch echt wel aantrekkelijk vindt!!

Blijkbaar niet echt in mijn geval ...
Ik heb dan ook nog eens die getransplanteerde haren en die zien er echt niet aantrekkelijk uit...

Ik word bijvoorbeeld ook vrij depressief als ik hoor dat het voorbije weekend, met dat warme weer, enkele vrienden en vriendinnen van mij naar zee zijn geweest... Wat zonnen, eens zwemmen, dan terug wat zonnen... geloof me, met mijn kopje moet ik daar al niet aan beginnen. Wat zou een (toekomstige) vriendin daar wel niet van vinden? Ik denk dat ze het direct uitmaakt, want in zo'n situatie zou ik me compleet belachelijk maken!

[Robster]

Hey Francis,

Lijkt erop dat we in het zelfde schuitje zitten, hoewel ik nog geen ht heb laten doen. Ik was van het weekend ook op het strand en moest er inderdaad ook niet aan denken om te gaan zwemmen.
Zo denk ik heel vaak, van ojee zit mn haar nog goed, valt het niet te veel op, zouden ze me er raar of lelijk om vinden, zulke gedachten kun je gewoon niks aan doen, maar het vreet behoorlijk aan je.
Soms heb ik ook wel zoiets van kom op hé, waarom zou ik ook maar iets minder dan iemand anders zijn, alleen maar omdat ik wat minder haar op mn knar heb!? Wat natuurlijk ook gewoon zo is, soms zie ik ook jongens van mijn leeftijd die nog wel kaler zijn dan ik en dan denk ik ook niet van die ziet er niet uit. Terwijl zijzelf er waarschijnlijk wel constant mee bezig zijn.

Ik zit wel es te overwegen om gewoon mn kop kaal te scheren, het is wel ff een schok voor je omgeving, maar voor jezelf een bevrijding, nooit meer geklooi met je haar en je kunt er alles mee doen, laat de wind en regen maar komen! En kijk es om je heen hoeveel kaalgeschoren mannen er wel niet lopen, mijn vader (zelf ook kaal) die vindt dat ik maar mazzel heb. In zijn tijd liep iedereen met lang haar en nu lopen er onwijs veel kale mannen rond.

Dus.. het enige wat ik je mee kan geven is dat je niet teveel bij de pakken neer moet gaan zitten, hoe moeilijk het ook is!
En ik moet je eerlijk zeggen dat dat advies aan iemand geven een stuk makkelijker is dan het ook in werkelijkheid te doen, maarja alle steun is welkom!

Sterkte en succes!

Groetjes
Robster

[Lonneke]

Hallo,

Tuurlijk heeft José gelijk en is het zo dat als iemand echt van je houdt, hij/zij het geen bezwaar vindt dat je weinig haren hebt. Maar het begin is zo moeilijk! Vroeger, toen ik nog een dikke bos met lange haren had, was ik best zeker van mezelf. Ik ben lang en heel slank, en zag er (al zeg ik het zelf) best leuk uit.
Maar sinds die haaruitval is begonnen, ben ik zo onzeker geworden! In het begin van die periode heb ik nog wel een vriend gehad. Hij schrok zich rot toen hij zag dat ik werkelijk mijn haren met hele bosjes eruit kon trekken. Dat heel de douche, heel het bed, heel mijn trui onder de haren zaten. Hij heeft me goed opgevangen, maar ik was zelf behoorlijk depri.
Op vakantie ga ik ook liever niet. Het lijkt vaak of het daar nog veel erger is dan hier, de haaruitval. En ook mijn vriendinnen staan verbaasd te kijken als ze al die haren overal zien!
Maar ja, er is blijkbaar helemaal niets aan te doen.......

[jose]

Je hebt dus goed begrepen wat ik bedoel!
Maar versta me goed, ik ben dan wel al lang getrouwd (15 jaar) en heb 2kinderen, maar ook dan is het heel vervelend, mede voor je relatie.

Jan (mijn man dus) is er natuurlijk ook al 5 jaar bij betrokken, en ook voor hem is het niet gemakkelijk, want ik blijf natuurlijk maar zeuren. Nu is het op het ogenblik erger dan ooit, en dat heb ik hem ook maar eens laten zien, want voordat hij de badkamer smorgens op komt, heb ik de stofzuiger er al door heen gehaald.
Hij schrok er dus ook van hoe veel haren ik nu verlies.

Maar hij zegt, ik laat je niet in de steek omdat je weinig of geen haren hebt, maar wel als je nog langer stresst, leef toch!!!
Dit roept hij al 5 jaar!

Natuurlijk makkelijk gezegd denk ik dan, als je zelf zo'n bos haar hebt,hij is 41 en vertoont nog geen enkele vorm van minder wordend haar.

Maar goed, hij gaat woensdag ook met mij mee naar een haarwerkcentrum, want ik zal daar toch aan moeten geloven, want langzamerhand, kan ik het bijna niet meer verbergen, en een speld in mijn haren, wat ik iedere dag heb, doet ook regelmatig pijn met die dunne haren.
Dat maar niet te spreken over de haarlak die ik er allemaal op spuit om het in de plooi te houden, zodat mijn hoofdhuid bedekt blijft.
Kijk en dan is het natuurlijk in tegenstelling tot jou Lonneke, wel fijn dat er iemand met je mee gaat, die om je geeft.
En dat gun ik jou en iedereen die met dit probleem zit!!

Even nog een vraag Lonneke, hoe dun zijn jouw haren, is het voor andere zichtbaar? En hoe draag jij je haren?

Groetjes,
JOSE

[Grover]

Originally posted by jose
....Hij heeft wel ooit gezegd, ik laat jou niet in de steek als je kaal wordt, maar wel als je door blijft stressen, dag in dag uit.

Hoi Jose,

Bedoel je met 'door blijft stressen' de stress die je haarprobleem oplevert, of de stress die je al hebt, los van je haaruitval? Ik was er wel benieuwd naar hoe jij normaal gesproken met stress omgaat, aangezien ik er zelf geen ster in ben, om het zo maar te zeggen. Ik ben er voor mijzelf achter dat stress wel degelijk een rol heeft gespeeld in het ontstaan van mijn alopecia androgenetica...

[jose]

Hij bedoelt dus inderdaad de stress die veroorzaakt wordt door mijn haaruitval.

Wij hebben in 15 jaar al heel wat mee gemaakt, als voorbeeld, mijn vader liet na 41 jaar huwelijk mijn moeder in de steek voor een vriendin. Nou ik kan je vertellen dat de manier waarop dit gebeurt is, ervoor gezorgd heeft dat mijn zus en ik, los van mijn moeder natuurlijk, hier echt overspannen van geweest zijn.

Dat is dan maar een voorbeeld, want wij hebben samen al heel wat meegemaakt (gelukkig ook leuke dingen hoor!!)

Een periode na dat geval met mijn vader, stopte ik met de pil, en door het stoppen met die hormonen, zag ik kans af te vallen, ik reageer nogal met dik worden door hormonen, dus ging heel streng lijnen.
Nou na een half jaar zonder pil, en vreselijk mijn lichaam te kort gedaan hebben, en verschrikkelijk veel stress, nu 5 jaar geleden dus, is mijn haaruitval begonnen.

Maar juist die haaruitval is hetgene wat mij dus in een spiraal gestopt heeft, het bekende cirkeltje, haaruitval-stress, stress-haaruitval, weer stress, weer haaruitval, ..............

En dat beste Grover is nou juist het stukje stress, waar ik al 5 jaar mee leef, of liever gezegd niet meer mee leef.

De rest heb ik allemaal redelijk goed kunnen verwerken, kost wel veel tijd hoor, daarbij hebben wij ook nog een eigen zaakje, dus altijd drukte en stress.

En nu vindt ik het tijd worden, dat er iets gaat gebeuren.
Ik ben nu op het punt gekomen, dat ik met mijn weinig haren liever niet de deur uitga, de hond niet uitlaat zonder plu, geen boodschappen doe zonder plu, liever niet meer in de spiegel kijk, en ga zo nog maar effe door.

Daarbij slik ik nu al weer een paar jaar de pil, alleen dus voor die haaruitval, daarbij nu ongeveer 8 maanden androcuur hormonen, was mijn haren met shampoo tegen haaruitval, heb speciale cremespoeling, ampullen van kerastase, toppik om het allemaal iets minder erg te laten lijken, slik vit. B, sinds deze week een berg vitaminen van een natuurarts, ................. en toch vallen mijn haren er met bosjes uit!!

Zou het dan voor mij geen oplossing zijn, om een haarwerk te nemen (het moet binnenkort zo ie zo, volgens mij), en dan daar mijn energie in de stoppen om daaraan te wennen, en mee te leren leven. Je zal best beperkingen hebben, maar die heb ik nu dus ook heel erg. Dan zie je er tenminste (denk ik, nee hoop ik) weer een beetje leuk uit. En, ...... dan kan ik stoppen met al die vervelende hormonen, en alle andere rommel!?, en dus weer af gaan vallen (maar niet meer zo streng hoor!)

Nou Grover, het is een heel verhaal geworden, sorry, maar ik moest het allemaal even kwijt, toen jij naar mijn stress vroeg.

Heel veel groetjes,
JOSE