5 weken plan

[Limburgse]

Ik ben een aantal dagen niet hier geweest want de monitor van mijn computer heeft het begeven... Grrr. Nu heb ik gelukkig een vervangend toestel gekregen.


De laatste dagen gaat het goed met mij. Vanmorgen ben ik sinds 2 maanden weer bij mijn therapeut geweest. Ik heb een uur aan een stuk door zitten huilen en snotteren! Thuis ben ik hier nog even mee doorgegaan. Mijn terugval is me heel zwaar gevallen. Hoe lang zou mijn haar nu geweest zijn als ik er vanaf was gebleven?!?!?! Heeft geen zin om me dit voor te stellen, maar stiekem doe ik het toch.

Einde mijn 5-wekenplan
Met het 5-wekenplan ben ik gestopt. Bij mij is de 'magie' verdwenen. Ik heb met hulp van dit plan hele goede weken gehad. Ik heb gezien dat ik KAN stoppen en dat als ik maar gemotiveerd genoeg ben en blijf, ik de hele wereld aankan, dus ook TTM. Ook heb ik mogen genieten van nieuwe haartjes. Gelukkig, ze komen allemaal terug! Deze ervaringen neem ik met me mee in de toekomst.

Wat er mis is gegaan? Moeilijk te beschrijven. De adrenaline die ik in mijn lijf had toen ik begon met het plan, is langzaam minder geworden. Het schrijven in het schrift werd soms vergeten, en na een tijdje had ik een haar uitgetrokken zonder erbij na te denken. Oeps, opletten! Een dag erna hetzelfde.... De drang had me weer in haar greep. Vaker, zwaarder..... Tot het moment dat ik begon te trekken en niet stopte. Qua haren ben ik nu even ver als aan het begin van de 5 weken. Helaas.

Ik heb mensen gemotiveerd en gestimuleerd met mijn ervaringen. Ik hoop niet dat ik nu demotiveer. Ik ben realistisch. Het is moeilijk. De kans op terugvallen is altijd aanwezig. Ik ga het nu weer op een andere manier proberen. Zodra ik weet HOE ik dat ga doen laat ik het meteen weten. Opgeven; NOOIT!

Ik kan het 5-wekenplan absoluut aanraden, maar volg het wel op de juiste manier.
Bereid je goed voor. Licht je omgeving in. Laat je (liefst professioneel) begeleiden. Wees consequent en streng voor jezelf. kom je afspraken na.

De Limburgse

[tinneke]

he limburgse,

wat naar om te horen dat je een terugval hebt gehad. Maar de manier waarop je verdergaat geeft iedereen nog steeds ontzettend veel kracht. Je bent nu weer een stap verder in je proces, vallen en opstaan hoort er gewoon bij helaas. Ik bewonder nog steeds hoe goed je het hebt gedaan en je zal voor ons allemaal ALTIJD een steun betekenen,
bedankt voor alles
veel succes
10

[eus]

He Limburgse,
Hoe gaat het met jou? OOk een flinke terugval gehad....ik moet daar echt altijd minstens een week van 'bijkomen', het kost zoveel enrgie opeen of andere manier. het blijft niet bij een avondje trekken en me daarna rot of futloos voelen, maar het blijft na een terugval als het ware nog doorzoemen in mijn lijf ofzo, het vervelende gevoel dus.
je schrijft dat het de laatste dagen goed gaat, nu nog steeds...? Ik hoop het echt, het geeft zo'n heerlijk en krachtig gevoel als het je lukt om niet te plukken he, om de drang de baas te zijn. Maar soms lukt het echt niet, en de schade is snel aangericht, zo jammer dan... Zo lang je best gedaan om de haartjes te laten groeien, en dan plots....weg.
Ik kan me er iets bij voorstellen wat je schrijft over dat de magie van het 5-weken plan weg is. ik had ook voor een paar weken dat 'magische'gevoel toen ik bezig was met het plan, echt even de overtuiging dat het me lukt, dat het kan, dat het dus echt mogelijk is om te stoppen!!! Nu is dat gevoel helaas even ver te zoeken (het net ook weer 2 uur op kleien mini haartjes zitten trekken )
Nou, ik hoop dat het goed gaat, en ik hoop ook dat ik binnenkort weer met wat meer positiviteit wat kan melden over mijn eigen proces.
p.s. laat maar weten als je in de buurt bent he, lijkt me leuk....
groetjes eus.

[Limburgse]

Met mij gaat het nu prima. Ik voel me vrij doordat ik mezelf even geen regels opleg. Ik verbied / verplicht mezelf niks. En dat gaat nu effe heel lekker. Afgelopen dagen heb ik ook heel weinig drang gehad.

Tja, wat je schrijft is herkenbaar. Stoppeltjes geven veel energie en doorzettingsvermogen, maar dat zijn ook de haartjes die je het liefste trekt... Ups en downs.... Overwinningen en tegenslagen. Maar stap je voor stapje een beetje de GOEDE kant op.

Eus; mocht ik in de buurt komen dan laat ik het je zeker op tijd weten!
De Limburgse

[eus]

He Limburgse,
Hoe gaat het met je, het is allemaal wat stiller op het forum de laatste dagen. Ik merk dat ik zelf dan ook minder schrijf.......Wel elke dag kijken of er iets geschreven is, maar zelf schrijf ik ook niet veel. Ik hoop dat het goed met je gaat (jezelf nog steeds geen regels opgelegd, en gaat dat....nog geplukt, of niet..?
Ikzelf pluk elke dag een beetje (er staan al niet meer zoveel haartjes, maar de nieuwe die doorkomen trek ik er momenteel wel uit...0 omdat ik dan niet zo heel veel haren trek voelt het minder erg. Ach, ik laat het even zo, heb momenteel niet de 'goede' energie om serieus te stoppen, hopelijk komt dat binnenkort wel weer. Groetjes Eus.

[Limburgse]

Ik heb schandalig lang niks van me laten horen. Voor de mensen die mij hier nu een beetje kennen weten wat dat betekent..... Slechte ttm periode.....

Ik heb de afgelopen 13 jaar gestreden tegen ttm. Ik ben het zat.
Nu laat ik even alles op zijn beloop. Ik kan het niet meer opbrengen om te vechten. Met mijn therapie ben ik gestopt. Van mijn kant omdat ik gewoon even geen zin heb om mijn best te doen. (en dat een vereiste bij iedere therapie), en mijn therapeut wist ook niet meer wat hij op dit moment nog voor mij kon doen.

Helaas heb ik de afgelopen tijd ontzettend veel getrokken. Het zijn ups en downs bij mij.

Ook het schrijven hier is er dus even niet van gekomen. Ik lees wel altijd alles.

Tot snel,
De Limburgse

[eus]

He Limburgse,
Ik herken je verhaal volledig...
Ook ik heb al lang niets geschreven, wel gelezen, en ook dat komt door een slechte periode qua ttm. Ik vind op dit moment ook niet de kracht om echt te stoppen, dus ik laat het alllemaal wat op zijn beloop. (Ik lees wel elke dag hier)

Veel sterkte, en mogen de betere tijden ons allen tegemoed komen...

groeten eus.

[bolleke]

Dag Limburgse,

Ik weet niet goed wat ik zeggen moet... wil je een hart onder de riem steken, maar heb het gevoel dat je nu gewoon met rust wilt gelaten worden. Toch wil ik niet dat je de moed opgeeft. Neem een rustperiode maar kom terug en geloof in jezelf. Wat ik vooral jammer vind is dat je gestopt bent met de therapie. De gevoelens die je hebt na een terugval zijn zo veel belangrijker dan wanneer het goed gaat. Dàn pas heb je echt iemand nodig die onvoorwaardelijk steunt! Een therapeut moet 'genezen van ttm' nooit als een behandelplan zien van x-aantal weken of zelfs maanden. Hij/zij moet blijven steun geven tot jij zelf aangeeft dat je zonder hem/haar kan... sorry hoor, maar ik kan me een beetje kwaad maken in therapeuten die 'het ook niet meer zien zitten'. Er is gewoon geen kant en klare oplossing, iedereen (hulpverlener) die met ttm geconfronteerd wordt moet gewoon weten dat hij/zij heel erg nodig is op momenten dat het niet goed gaat... Dan werk je niet meer aan de ttm, maar dan geef je steun en hoop bij de negatieve gevoelens van je patiënt/cliënt.
Ik begrijp dat je zelf hebt aangegeven om eventjes geen therapie meer te volgen, maar ik hoop dat je toch ooit terug de moed vindt om er weer tegenaan te gaan. Ik ben er zeker van dat je zal slagen, ooit komt het echt goed! Zeker weten!!
Ik blijf in je geloven, geloof vooral in jezelf!
Dikke knuffel

En Eus, waar is jouw energie gebleven?? Ik blijf je steunen hoor! Komaan meid...
Slaapzacht, allebei...

[ingevdb]

Limburgse en Eus,


ik wil jullie graag effe n hart onder de riem steken... ken heel goed het gevoel van "effe niet", en missch is het niet slecht om dat dan maar toe te laten (maar niet te lang...). probeer tot rust te komen, even foert zeggen tegen alles mag best, hopelijk krijgen jullie je batterijen weer wat opgeladen om er nadien weer tegenaan te gaan...

sterkte en liefs
inge

[Oilily]

Dag Limburgse

Het enige wat ik kan zeggen is 'Je weet dat je het kan want je hebt het al gedaan'... Je moet nu terug het juiste moment vinden om er opnieuw voor te gaan en de moed te vinden. Alles is bij jou in een sneltrein gegaan en ineens was je plan voorbij en dan.... Wat moest je dan doen? Vind het heel sjiek dat je zoveel discipline hebt opgebracht om het vijf weken vol te houden en alles hier te noteren. je nam heel veel hooi op je vork en zal nu je terugslag hebben. Je weet hoe het gaat, twee stappen vooruit, één stap achteruit. Maar je hebt een belangrijke barrière doorbroken en da's zoveel belangrijker in het lange proces dan de terugval die je nu hebt. Ik geloof niet dat ik er ook echt volledig vanaf komen en streef daar ook niet naar. Kwestie van niet teleurgesteld te geraken... Maar in het lange proces is het wel veel beter dan vroeger en dat zal jij ook wel merken in jouw proces. Wees dus niet te streng voor jezelf, dat zullen anderen we voor jou doen.

xx Kim

[Limburgse]

Hallo allemaal,

bedankt voor de lieve reacties. Doet me goed. Ben gister en vandaag weer trekvrij, dat geeft de burger moed.

Bolleke, mijn therapie was echt gericht op het behandelen van ttm. Dus niet graven in het verleden enz.... (dat heb ik bij andere therapeuten al gedaan) Het moeilijke is dat therapeuten ttm ook niet zo goed kennen heb ik het idee. Niet voelen wat wij voelen.
Mijn therapeut heeft heel veel voor me gedaan, daar ben ik ook erg dankbaar voor. Ik ben echter zijn eerste ttm-geval, ik denk dat zijn methoden ook beperkt zijn. En op het moment dat je client geen zin meer heeft om zich voor 150 % in te zetten dan ben je als therapeut ook snel uitgepraat, toch?

Nee, ik neem voorlopig afstand van professionele hulp. Maar gelukkig heb ik Haarweb nog...

Tot snel,

De Limburgse

[bolleke]

Dag Limburgse,

Ik begrijp je perfect hoor, ken het gevoel... Zat vandaag toevallig bij mijn psy en zei exact hetzelfde: 'Je kan niet voelen wat ik voel'.. Daarna hebben we een lang gesprek gehad. Wat me is bijgebleven was de vraag: 'Zou het helpen als ik zou voelen wat jij voelt?' ... Zou ik dan volledig van mijn haren afblijven? Waarschijnlijk niet, want ik heb jullie om mee te voelen... we weten toch van elkaar wat we voelen? Neen, dus... er moet meer zijn dat speelt. Misschien is het de behoefte aan erkenning? Waarom kunnen we die niet aan onszelf geven? Draait het niet steeds om hetzelfde? Schuldgevoelens, pijn, verdriet, woede... het gaat goed met me, ik begin stilletjesaan toe te laten om emoties te voelen, maar het is een lange weg... geduld...
Jouw peut heeft zeker goede dingen gedaan... maar ik blijf het moeilijk vinden om ttm te scheiden van jezelf.
En wat je zegt over 150% motivatie: absoluut gelijk!! Ik spreek meestal zelfs over 200% motivatie (ben altijd nogal veeleisend geweest, voor mezelf )

Hoe dan ook, neem gerust een rustpauze, geniet van het mooie weer en doe maar extra (zonne)energie op! Ik blijf naast je staan, geef een seintje als je terug wat hulp wil, ik kan die van jou ook gebruiken!
Slaapzacht... x

[Limburgse]

Dankjewel Bolleke,

Van de zon genieten doe ik zeker! heerlijk, ik had al bijna de hertfst officieel welkom geheten! Ben nu zoveel mogelijk buiten. Ik merk meteen wat de zon doet met mijn lijf, humeur en tussen de oren! Mmmmmm......
Ook qua ttm is dat te merken! Heb nu een paar goede dagen achter de rug.

Dus allemaal; EROPUIT!!!!!

En wat elkaar helpen/ steunen betreft; idem dito, trek aan de bel als daar behoefte naar is (of gewoon zomaar!)

De Limburgse

[ingevdb]

mmmmmm, vandaag weer heerlijk zonnig, hoop dat j'ervan hebt knn genieten, limburgse!! (en iedereen, natuurlijk!)


inge

[Kristel]

Hoi Limburgse,


Lange tijd geleden inderdaad, ups en downs ... echt *** dat die er zijn he maar ja. Geef jezelf de nodige rust want alles is inderdaad misschien in sneltrein gegaan maar je hebt toch heel wat verwezenlijkt (volgens mij) en daar mag je best wel trots op zijn.
Nog veel succes en groetjes