Heb het zo moeilijk om vol te houden...

Anneli · 23 oktober 2006, 23:20

Lieve mensen,

Ik moet dit even kunnen zeggen: ben nu al 82 dagen volledig trekvrij maar ik word gek van de drang. Sinds ik gestopt ben heb ik het nog nooit zo erg gehad als nu de laatste dagen. Ik heb er niet echt een verklaring voor omdat er niet meer stress of angst op me af komt dan gewoonlijk; ik weet dus niet waar dit plots vandaan komt. En ik hoop echt dat die drang zal afnemen met de tijd of zelfs zal verdwijnen, maar daar probeer ik me niet te hard op te focussen. In ieder geval weet ik nu even echt niet meer waar ik het heb en kan ik het bijna niet meer houden.

Wou dit gewoon even kwijt, en als iemand er iets op kan zeggen dan zou ik dat heel erg fijn vinden...

Liefs,
Anneli

saharawea · 24 oktober 2006, 06:43

Dag Anneli

Eerst en vooral, dikke proficiat, dat je dit al bereikt hebt. Ik weet dat het niet makkelijk is, maar volhouden hé. Als je drang voelt, verzet even je gedachten, ga wandelen ofzo, of begin aan iets.

groetjes

bolleke · 24 oktober 2006, 09:47

Dag Anneli,

Eerst en vooral, proficiat! 82 Dagen is niet niks! Ik kan me voorstellen dat je nu met een dubbel gevoel zit: enerzijds ben je natuurlijk ontzettend blij en fier op jezelf, terecht! Anderzijds komt die vervelende dwang/drang terug opzetten en dat had je niet verwacht. Of misschien wel een beetje, maar toch niet dat het zo erg zou zijn...
Het is in elk geval goed om je daar niet te hard op te focussen, maar soms lijkt het wel alsof die drang/dwang ons aan het focussen is hé! Tja, wat kan ik zeggen, geef de moed niet op, hou vol, verplaats je gedachten, doe iets anders, geef jezelf nu de ruimte om andere dingen te doen, zoek nieuwe uitdagingen, ga veel naar buiten, ook in de regen (kan deugd doen), vermijd heel bewust alle moeilijke plaatsen, geloof voor één keertje niet in jezelf maar vraag nu hulp en steun aan anderen tot je die moeilijke periode weer uit bent. In momenten van zwakte is het juist heel sterk om steun te vragen aan anderen. Zeg wat je bezighoudt, praat er over...
Een bericht plaatsen op dit forum is een goede stap, blijf schrijven... te snel denken mensen dat dit niet helpt, het kan wel helpen... echt waar.
Ik wens je alle moed van de wereld, doe het dag per dag!
Succes! x

Anneli · 24 oktober 2006, 23:10

Heel erg bedankt, Bolleke en Saharawea. Hier posten helpt inderdaad. Vandaag was een betere dag, nu op naar de volgende...

Liefs en héél veel sterkte aan iedereen,
Anneli

bolleke · 25 oktober 2006, 00:09

Je kunt het wel... dag per dag... ik bewonder je, echt waar! Morgen een nieuwe dag en elke moment nieuwe keuzes die alleen... JIJ kan maken!
Gà ervoor!

ingevdb · 25 oktober 2006, 22:00

Wow, Anneli, 82 dagen! super hoor, echt! chapeau!

het bewijst alleen maar dat het écht kan, dat JIJ het echt kan, hou je daaraan vast! en schrijf, schrijf als het je helpt, of doe iets anders waar je deugd van hebt, eender wat...
succes ermee, ik denk aan je!!
inge

Mariekje · 27 oktober 2006, 16:43

Anneli, succes! Volhouden hoor! Mijn record ligt ook ergens in die buurt (2,5 maand) en dat heb ik al heel lang niet gehaald. Ik herken die drang maar al te goed, al weet ik nog niet goed hoe ik het moet ombuigen. Hoe heb jij dat tot nu toe aangepakt?

Groetjes,
Mariekje

Anneli · 29 oktober 2006, 14:43

Hoi Mariekje,

Ik weet zelf niet zo goed hoe ik het tot nu toe heb aangepakt; het is niet echt een bewuste of verstandelijke keuze die ik gemaakt heb, maar eerder een soort van klik, intuïtief of gevoelsmatig als je wilt. Wat niet wegneemt dat ik ook de nodige zelfbeheersing aan de dag moet leggen en zoals je zegt de drang op de een of andere manier moet zien om te buigen. Voor mij is het zaak om zoveel mogelijk verleiding te vermijden door zo weinig mogelijk met m'n handen in m'n haar te zitten. Plakkers zijn tot nu toe ook al een enorm grote hulp geweest. Verder probeer ik nu (in tegenstelling tot vroeger) zo rechtstreeks mogelijk mijn eigen gevoelens en angsten te (h)erkenen, in de ogen te kijken en te respecteren. Ik schrijf heel veel op en al schrijvende leer ik de dingen te kaderen en te verwerken. Op die manier probeer ik al die negatieve energie op de juiste manier naar buiten te brengen en in banen te leiden die mijzelf geen schade toebrengen.

Ik denk dat angst ook een grote rol speelt: angst omdat ik niet weet hoe ik mezelf zal aantreffen mocht ik voor de eerste keer hervallen sinds ik weet dat ik ttm heb. Dat zou weer een heel nieuwe ervaring zijn, en nieuw is altijd beangstigend. Maar intussen heb ik al aan drie mensen kunnen vertellen over mijn ttm; drie mensen waarvan ik weet dat ze er zullen zijn om me op te rapen als ik val. Met goede moed vooruit dus! We hebben ttm helemaal niet nodig om het goed te stellen, integendeel. Sinds ik het trekken kan laten lijkt het wel alsof ik een tweede kans op het leven heb gekregen. Voordien was ik er ook wel bij maar niet écht - ttm verdooft en daardoor kun je slechts een deel van je gevoelens (en van jezelf) in rekening brengen. Zonder ttm is de pijn soms intenser, maar nu ben ik er tenminste helemaal bij... En is het geluk ook intenser, kan ik veel meer genieten...

Klinkt misschien allemaal heel mooi maar uiteindelijk voel ik me enorm begenadigd dat ik het nu al zo lang zonder trekken kan stellen. Ik wens jullie allemaal even veel mooie dagen toe, en nog veel meer!

Verbonden met jullie,
Anneli

bolleke · 29 oktober 2006, 17:42

Prachtige woorden... en oh zo juist...
Ik wens je alle sterkte toe en intens gelukkige momenten!
Je kunt het, zeker wel!!!
x

saharawea · 29 oktober 2006, 19:03

Mooi verwoord!

Volhouden Anneli. Doe zo verder!

23 oktober 2006, 23:20	#1
Anneli HaarWeb lid Geregistreerd: 1 augustus 2006 Locatie: Vlaams-Brabant Berichten: 11	Heb het zo moeilijk om vol te houden... Lieve mensen, Ik moet dit even kunnen zeggen: ben nu al 82 dagen volledig trekvrij maar ik word gek van de drang. Sinds ik gestopt ben heb ik het nog nooit zo erg gehad als nu de laatste dagen. Ik heb er niet echt een verklaring voor omdat er niet meer stress of angst op me af komt dan gewoonlijk; ik weet dus niet waar dit plots vandaan komt. En ik hoop echt dat die drang zal afnemen met de tijd of zelfs zal verdwijnen, maar daar probeer ik me niet te hard op te focussen. In ieder geval weet ik nu even echt niet meer waar ik het heb en kan ik het bijna niet meer houden. Wou dit gewoon even kwijt, en als iemand er iets op kan zeggen dan zou ik dat heel erg fijn vinden... Liefs, Anneli

24 oktober 2006, 09:47	#3
bolleke HaarWeb lid Geregistreerd: 3 december 2001 Locatie: Antwerpen Berichten: 1.670	Dag Anneli, Eerst en vooral, proficiat! 82 Dagen is niet niks! Ik kan me voorstellen dat je nu met een dubbel gevoel zit: enerzijds ben je natuurlijk ontzettend blij en fier op jezelf, terecht! Anderzijds komt die vervelende dwang/drang terug opzetten en dat had je niet verwacht. Of misschien wel een beetje, maar toch niet dat het zo erg zou zijn... Het is in elk geval goed om je daar niet te hard op te focussen, maar soms lijkt het wel alsof die drang/dwang ons aan het focussen is hé! Tja, wat kan ik zeggen, geef de moed niet op, hou vol, verplaats je gedachten, doe iets anders, geef jezelf nu de ruimte om andere dingen te doen, zoek nieuwe uitdagingen, ga veel naar buiten, ook in de regen (kan deugd doen), vermijd heel bewust alle moeilijke plaatsen, geloof voor één keertje niet in jezelf maar vraag nu hulp en steun aan anderen tot je die moeilijke periode weer uit bent. In momenten van zwakte is het juist heel sterk om steun te vragen aan anderen. Zeg wat je bezighoudt, praat er over... Een bericht plaatsen op dit forum is een goede stap, blijf schrijven... te snel denken mensen dat dit niet helpt, het kan wel helpen... echt waar. Ik wens je alle moed van de wereld, doe het dag per dag! Succes! x __________________ Bolleke (Daniëla) "Dromen worden waar als wij ze waar maken"

25 oktober 2006, 00:09	#5
bolleke HaarWeb lid Geregistreerd: 3 december 2001 Locatie: Antwerpen Berichten: 1.670	Je kunt het wel... dag per dag... ik bewonder je, echt waar! Morgen een nieuwe dag en elke moment nieuwe keuzes die alleen... JIJ kan maken! Gà ervoor! __________________ Bolleke (Daniëla) "Dromen worden waar als wij ze waar maken"

29 oktober 2006, 17:42	#9
bolleke HaarWeb lid Geregistreerd: 3 december 2001 Locatie: Antwerpen Berichten: 1.670	Prachtige woorden... en oh zo juist... Ik wens je alle sterkte toe en intens gelukkige momenten! Je kunt het, zeker wel!!! x __________________ Bolleke (Daniëla) "Dromen worden waar als wij ze waar maken"

Soortgelijke discussies
Discussie	Auteur	Forum	Reacties	Laatste bericht
vandaag moeilijk geweest(mr we zetten door!)	ingevdb	TTM - Algemeen	7	30 mei 2006 00:34
Van jeZelf houden - door Louise Hay.	Grover	Inspiratie	2	15 mei 2005 14:42
britney spears moeilijk te spellen	Tiuri	Van alles en nog wat...	2	31 maart 2005 13:34
eventjes moeilijk	Isabelle	TTM - Algemeen	4	1 mei 2002 15:57
Moeilijk	erik 38	Haarwerken	3	29 april 2002 21:29

24 oktober 2006, 06:43	#2
saharawea HaarWeb lid Geregistreerd: 21 oktober 2006 Berichten: 69	Dag Anneli Eerst en vooral, dikke proficiat, dat je dit al bereikt hebt. Ik weet dat het niet makkelijk is, maar volhouden hé. Als je drang voelt, verzet even je gedachten, ga wandelen ofzo, of begin aan iets. groetjes

24 oktober 2006, 23:10	#4
Anneli HaarWeb lid Geregistreerd: 1 augustus 2006 Locatie: Vlaams-Brabant Berichten: 11	Heel erg bedankt, Bolleke en Saharawea. Hier posten helpt inderdaad. Vandaag was een betere dag, nu op naar de volgende... Liefs en héél veel sterkte aan iedereen, Anneli

25 oktober 2006, 22:00	#6
ingevdb ingeske Geregistreerd: 10 mei 2006 Locatie: Vlaams-Brabant, België Berichten: 95	Wow, Anneli, 82 dagen! super hoor, echt! chapeau! het bewijst alleen maar dat het écht kan, dat JIJ het echt kan, hou je daaraan vast! en schrijf, schrijf als het je helpt, of doe iets anders waar je deugd van hebt, eender wat... succes ermee, ik denk aan je!! inge

27 oktober 2006, 16:43	#7
Mariekje HaarWeb lid Geregistreerd: 24 augustus 2006 Locatie: Randstad Berichten: 20	Anneli, succes! Volhouden hoor! Mijn record ligt ook ergens in die buurt (2,5 maand) en dat heb ik al heel lang niet gehaald. Ik herken die drang maar al te goed, al weet ik nog niet goed hoe ik het moet ombuigen. Hoe heb jij dat tot nu toe aangepakt? Groetjes, Mariekje

29 oktober 2006, 14:43	#8
Anneli HaarWeb lid Geregistreerd: 1 augustus 2006 Locatie: Vlaams-Brabant Berichten: 11	Hoi Mariekje, Ik weet zelf niet zo goed hoe ik het tot nu toe heb aangepakt; het is niet echt een bewuste of verstandelijke keuze die ik gemaakt heb, maar eerder een soort van klik, intuïtief of gevoelsmatig als je wilt. Wat niet wegneemt dat ik ook de nodige zelfbeheersing aan de dag moet leggen en zoals je zegt de drang op de een of andere manier moet zien om te buigen. Voor mij is het zaak om zoveel mogelijk verleiding te vermijden door zo weinig mogelijk met m'n handen in m'n haar te zitten. Plakkers zijn tot nu toe ook al een enorm grote hulp geweest. Verder probeer ik nu (in tegenstelling tot vroeger) zo rechtstreeks mogelijk mijn eigen gevoelens en angsten te (h)erkenen, in de ogen te kijken en te respecteren. Ik schrijf heel veel op en al schrijvende leer ik de dingen te kaderen en te verwerken. Op die manier probeer ik al die negatieve energie op de juiste manier naar buiten te brengen en in banen te leiden die mijzelf geen schade toebrengen. Ik denk dat angst ook een grote rol speelt: angst omdat ik niet weet hoe ik mezelf zal aantreffen mocht ik voor de eerste keer hervallen sinds ik weet dat ik ttm heb. Dat zou weer een heel nieuwe ervaring zijn, en nieuw is altijd beangstigend. Maar intussen heb ik al aan drie mensen kunnen vertellen over mijn ttm; drie mensen waarvan ik weet dat ze er zullen zijn om me op te rapen als ik val. Met goede moed vooruit dus! We hebben ttm helemaal niet nodig om het goed te stellen, integendeel. Sinds ik het trekken kan laten lijkt het wel alsof ik een tweede kans op het leven heb gekregen. Voordien was ik er ook wel bij maar niet écht - ttm verdooft en daardoor kun je slechts een deel van je gevoelens (en van jezelf) in rekening brengen. Zonder ttm is de pijn soms intenser, maar nu ben ik er tenminste helemaal bij... En is het geluk ook intenser, kan ik veel meer genieten... Klinkt misschien allemaal heel mooi maar uiteindelijk voel ik me enorm begenadigd dat ik het nu al zo lang zonder trekken kan stellen. Ik wens jullie allemaal even veel mooie dagen toe, en nog veel meer! Verbonden met jullie, Anneli

29 oktober 2006, 19:03	#10
saharawea HaarWeb lid Geregistreerd: 21 oktober 2006 Berichten: 69	Mooi verwoord! Volhouden Anneli. Doe zo verder!