Gedachten?

[merryl]

In mijn klas weten er enkelen dat ik geen wenkbrauwen en wimpers heb(alhoewel ik make-up gebruik), ze zijn het toevallig te weten gekomen, maar ik vraag me af hoe ze erover denken? Vinden ze mij erdoor raar ofzo? Kan iemand mij helpen???

[bolleke]

Hoi Merryl,

Het antwoord op de vraag hoe anderen over je denken is heel simpel, vrààg het gewoon!
Maar daar raak ik natuurlijk een gevoelige snaar aan, want dan moet je pràten over je ttm en dat is niet voor iedereen even gemakkelijk. Toch zal het je helpen om jezelf rustiger te voelen. Als je ervan uitgaat dat ze het toch al weten, wat heb je dan te verliezen? Neem een paar vriendinnen in vertrouwen. Misschien gaat het gemakkelijker als je ze apart neemt. Vraag aan één vriendin of je met haar kan praten. Je zal zien, het geeft een bevrijdend gevoel. Daarna zal praten met de volgende klasvriendin minder moeilijk zijn en op de duur kan je d'er vrij over spreken. Ik weet het, het klinkt makkelijk. Maar bestempel jezelf niet als gek. Wat jij doet is niet zo anders als iemand die verslaafd is aan snoepen of die rookt. Jij hebt er geen schuld aan dat deze 'ziekte' jou is overkomen. Dus hoef je jezelf ook niet schuldig te gedragen.

PS: blijven denken 'hoe denken ze over mij' geeft jou onzekere gevoelens en dat soort gevoelens is heel nefast voor ttm.
Goede moed!!
Bolleke (Daniëla)

[Fara]

Hoi Merryl!

Ik weet hoe je je voelt. Ik zit zelf ook nog in de "schaamfase", durf er ook niet met anderen over te praten.
Als ik denk dat ze over mijn wenkbrauwen zouden kunnen gaan beginnen begin ik gauw over wat-dan-ook te praten, om maar vooral niemand de kans te geven om er over te beginnen. Zeker niet als er meerdere mensen bij zijn. Ik gebruik ook geen make-up om het te camoufleren, tenminste niet voor mijn wenkbrauwen. Mijn wimpers (of beter het gebrek eraan) vallen te veel op om niks aan te doen, ik heb namelijk donkere wimpers en dat valt nogal hard op. Daar teken ik met kohlpotlood altijd een zwarte streep.

Zoals je ziet: je bent niet de enige en geloof me: WIJ zijn niet de enigen. En ik hoor van iedereen die het al gedurfd heeft om erover te praten dat het oplucht, het plukken vermindert en meer van die positieve dingen...
Ooit, als we er klaar voor zijn kunnen wij dat ook! Dat hou ik me maar voor. Begin eerst met een paar vriendinnen die het nog niet weten "op te biechten" (zo voelt het voor mij). Op deze manier heb ik het een (heel beperkte) groep mensen al verteld. En inderdaad: bij hen ben ik niet bang dat ze ineens uitroepen "hee, jij hebt geen wenkbrauwen!!!" Dat is namelijk het ergste wat ze kunnen zeggen, niet?

Nou, ik zou zeggen: hou vol, en als je de moed al hebt: vertel het aan je omgeving. Ik probeer er een voorzichtig begin mee te maken. (maar het schaamtegevoel blijft...)

Liefs Fara

PS Is trouwens niet een echt antwoord op je vraag, maar ik heb zelf ook geen idee hoe die mensen over mij denken. Ik moet eerlijk zeggen dat ik van de paar die het weten niet altijd positieve reacties ontving, maar misschien heb ik gewoon pech gehad, want de rest hier op het forum ervaart het wel als erg positief.

Succes ermee!!!

[bruder]

Hey Merryl,
ook ik weet hoe je je voelt, zie mijn thread "Schaamte". Mijn omgeving weet niet dat ik ttm heb, maar ze weten wel dat ik geen wimpers heb en ik weet dat ze denken dat het iets medisch is. Misschien één of andere onbetekenende ziekte van mijn geboorte ofzo. Ze kennen ttm niet en zullen daarom nooit denken dat ik dit zelf heb gedaan. Of ze het raar vinden weet ik niet, maar ik denk dat ze iets medisch minder raar vinden dan iets psychisch. Dus wanneer ze denken dat het een medische aandoening is, zullen ze je waarschijnlijk niet of minder raar vinden. Denk ik...
Groetjes Tineke