hoe om te gaan met slecht nieuws

ernestina · 3 september 2003, 08:18

Ik heb pas gehoord dat mijn contract niet verlengd wordt. Vanaf 1 december a.s. "sta ik op straat".

Hoewel ik er vrij nuchter onder ben (rationeel gezien en in de omgang met andere mensen), merk ik aan mijn ttm dat ik er toch meer problemen mee heb.

Vanaf de vakantie ging het echt wel goed met mij. Sinds het bericht ging het al beetje bij beetje bergafwaarts en nu gisteren - zonder enige reden, zo lijkt het - complete ontbossing.

Hoe moet ik hier nu mee omgaan? Ik voel me er rustig onder en vind het niet echt problematisch (wel jammer, maar a la). Maar ik denk in mijn onderbewustzijn dat er meer speelt. Kan ik die "echte" gevoelens boven krijgen?

Ernestina

monique3 · 3 september 2003, 21:22

Hoi Ernestina, wat vervelend voor je...
Net nu het zo goed met je ging, het is net alsof je op de proef gesteld word op deze manier.
Dit zijn zo van die dingen waardoor je ttm lekker de kop op probeert te steken en omdat je je zo rot voelt, kan het zijn dat je je niet voor de volle 100% in kan zetten.
Het is en zal moeilijk zijn, en je vraagt dan ook hoe je hiermee om moet gaan.

Nuchter proberen te blijven en reeel denken, spanning zien te voorkomen, dus op tijd ontspannen.
Op je hoede zijn, pleisters om je vingers plakken als je de drang hebt om te plukken.
Mischien heb je iemand in je omgeving die van jouw ttm op de hoogte is, die je zou kunnen bellen als je wilt gaan plukken of het al doet. Er met iemand over praten als je het moeilijk hebt.
Dit zijn zo maar een paar dingen die je zou kunnen doen, dingen die mij ook lange tijd (en soms nog) geholpen hebben.....

Als ik je kan helpen, dan doe ik dat graag....
Sterkte meid....liefs van Monique.

Marike · 3 september 2003, 22:16

Hai Ernestina,

Wat ontzettend vervelend voor je zeg! Verandering op dat soort 'grote vlakken' zorgt voor akelige onrust!
En ik kan het weten...hetzelfde als jouw verhaal was de mijne...ook mijn huisje uit en in één maand tijd een nieuwe moeten zoeken. Met alle stress van dien. Op zich kon ik terug naar mijn ouders, heel lief, maar ook dat was niet wat ik wilde...kale plekken alom dus!

Ik schrijf in de verleden tijd, daar ik sinds drie dagen een nieuw plekje heb weten te vinden (en dat in Amsterdam), hoezo geluk!

Ik herken je gevoel van 'komt goed' en geen bewuste spanning ervaren. Volgens mij is dát juist het probleem...ik lijk nuchter en rustig, maar in 'stresstijden' trek ik veel en veel meer. Het lijkt wel dat waar een ander niet slaapt, afvalt of continu gespannen en sjachterijnig is, ik dat niet heb en vrolijk en rustig rond blijf lopen, maar ondertussen al mijn stress 'wegtrek'.

Goede vraag van je hoe je eigenlijk die onderbewuste dingen, die je waarschijnlijk wel degelijk dwars zitten, naar boven krijgt.
Als ik het wist... wat voor mijn persoontje wel kan helpen is schrijven in mijn dagboek én bewust ontspannen. Dit laatste in de vorm van kaarsjes aan, lekker eten, wijntje erbij en 'niets hoeven'. Vaak helpt het me weer tevreden met mezelf te laten zijn en de boel te relativeren.

Wat mij ook wel kan helpen in tijden van oncontroleerbaar trekgedrag is 'afspraken' maken met mezelf. Zo van 'je mág trekken, maar...met mate' Dan spreek ik af dat ik er 10 uit mag trekken onder het mom van stress (dus ik vind dat ik er 'recht' op heb) en probeer me daar dan aan te houden. Ik moet zeggen dat dat niet altijd lukt, maar het maakt wel dat ik niet grenzeloos doorga trekken. Na de 10e haar komt wel steeds dat stemmetje...'wat was de afspraak?'

Al met al wat tips...hopelijk helpen ze je iets op weg. En wat je huis betreft, heel veel succes bij het vinden van een nieuw stekkie. Kan op zich ook wel weer heel leuk zijn, hoewel je oude vertrouwde plekje je natuurlijk altijd aan je hart gaat!

Nieuw huis, nieuwe start? Laten we het hopen en sterkte!!!

Liefs,

Marike

Oilily · 4 september 2003, 14:31

Hi ernestina

Dit is de hamvraag voor ttm'ers. Hoe om te gaan met dingen die buiten onszelf gaan, maw waar we geen controle over hebben. Ik reageer vaak anders dan andere mensen op gebeurtenissen omdat ik ze, zoals Marike zegt, daarna 'wegtrek'. Misschien denk je dat je rustig blijft en dat het je allemaal niets doet maar is het tegendeel waar. Ik heb de indruk dat wij vaak worden misleid door de ttm (onze gevoelens dan). Ik kan je niet helpen met je vraag. Ben ook nog op zoek. Misschien moet je niet kijken naar wat voorbij is maar alvast plannen maken voor de toekomst? Wat na 1 december of zelfs vroeger. Denk zo: elk afgesloten hoofdstuk in mijn leven is de start van een nieuw'. Ik hoop dat je wat hebt aan onze tips en zo niet, na regen komt zonneschijn... Ook met ttm.

Madelief · 12 september 2003, 19:25

Hoe gaat het nu met je, heb je jezelf weer een beetje onder controle kunnen krijgen?? Ik hoop dat voor je en probeer het anders wat van je af te schrijven misschien..... Sterkte!
Groetjes Madelief.

ernestina · 15 september 2003, 09:26

Het houdt nog niet over....

Ik vind het echt moeilijk om onder spanning te leven. En je weet ook hoe 'wij' die spanning kunnen loslaten. Haren trekken dus.
Dat geeft gewoon een lekker gevoel van ontspanning. Op dat moment. Daarna is het nog k.tter dan voorheen natuurlijk. En ja hoor, daar zit je dan weer in een negatieve spiraal van schuldgevoelens en alles wat daarbij komt.

Ik doe best mijn best, maar mijn best is nog niet goed genoeg....

Lief dat jullie allemaal zo gereageerd hebben. Ik probeer alle adviezen ter harte te nemen.

Ernestina

3 september 2003, 08:18	#1
ernestina HaarWeb lid Geregistreerd: 29 april 2002 Locatie: Soest Berichten: 152	hoe om te gaan met slecht nieuws Ik heb pas gehoord dat mijn contract niet verlengd wordt. Vanaf 1 december a.s. "sta ik op straat". Hoewel ik er vrij nuchter onder ben (rationeel gezien en in de omgang met andere mensen), merk ik aan mijn ttm dat ik er toch meer problemen mee heb. Vanaf de vakantie ging het echt wel goed met mij. Sinds het bericht ging het al beetje bij beetje bergafwaarts en nu gisteren - zonder enige reden, zo lijkt het - complete ontbossing. Hoe moet ik hier nu mee omgaan? Ik voel me er rustig onder en vind het niet echt problematisch (wel jammer, maar a la). Maar ik denk in mijn onderbewustzijn dat er meer speelt. Kan ik die "echte" gevoelens boven krijgen? Ernestina

3 september 2003, 21:22	#2
monique3 HaarWeb lid Geregistreerd: 18 augustus 2001 Locatie: netherlands Berichten: 642	Aan Ernestina Hoi Ernestina, wat vervelend voor je... Net nu het zo goed met je ging, het is net alsof je op de proef gesteld word op deze manier. Dit zijn zo van die dingen waardoor je ttm lekker de kop op probeert te steken en omdat je je zo rot voelt, kan het zijn dat je je niet voor de volle 100% in kan zetten. Het is en zal moeilijk zijn, en je vraagt dan ook hoe je hiermee om moet gaan. Nuchter proberen te blijven en reeel denken, spanning zien te voorkomen, dus op tijd ontspannen. Op je hoede zijn, pleisters om je vingers plakken als je de drang hebt om te plukken. Mischien heb je iemand in je omgeving die van jouw ttm op de hoogte is, die je zou kunnen bellen als je wilt gaan plukken of het al doet. Er met iemand over praten als je het moeilijk hebt. Dit zijn zo maar een paar dingen die je zou kunnen doen, dingen die mij ook lange tijd (en soms nog) geholpen hebben..... Als ik je kan helpen, dan doe ik dat graag.... Sterkte meid....liefs van Monique.

12 september 2003, 19:25	#5
Madelief HaarWeb lid Geregistreerd: 26 januari 2002 Berichten: 580	Hoi Ernestina, Hoe gaat het nu met je, heb je jezelf weer een beetje onder controle kunnen krijgen?? Ik hoop dat voor je en probeer het anders wat van je af te schrijven misschien..... Sterkte! Groetjes Madelief.

15 september 2003, 09:26	#6
ernestina HaarWeb lid Geregistreerd: 29 april 2002 Locatie: Soest Berichten: 152	Hoi Madelief Het houdt nog niet over.... Ik vind het echt moeilijk om onder spanning te leven. En je weet ook hoe 'wij' die spanning kunnen loslaten. Haren trekken dus. Dat geeft gewoon een lekker gevoel van ontspanning. Op dat moment. Daarna is het nog k.tter dan voorheen natuurlijk. En ja hoor, daar zit je dan weer in een negatieve spiraal van schuldgevoelens en alles wat daarbij komt. Ik doe best mijn best, maar mijn best is nog niet goed genoeg.... Lief dat jullie allemaal zo gereageerd hebben. Ik probeer alle adviezen ter harte te nemen. Ernestina

3 september 2003, 22:16	#3
Marike HaarWeb lid Geregistreerd: 28 december 2002 Locatie: Amsterdam Berichten: 22	Hai Ernestina, Wat ontzettend vervelend voor je zeg! Verandering op dat soort 'grote vlakken' zorgt voor akelige onrust! En ik kan het weten...hetzelfde als jouw verhaal was de mijne...ook mijn huisje uit en in één maand tijd een nieuwe moeten zoeken. Met alle stress van dien. Op zich kon ik terug naar mijn ouders, heel lief, maar ook dat was niet wat ik wilde...kale plekken alom dus! Ik schrijf in de verleden tijd, daar ik sinds drie dagen een nieuw plekje heb weten te vinden (en dat in Amsterdam), hoezo geluk! Ik herken je gevoel van 'komt goed' en geen bewuste spanning ervaren. Volgens mij is dát juist het probleem...ik lijk nuchter en rustig, maar in 'stresstijden' trek ik veel en veel meer. Het lijkt wel dat waar een ander niet slaapt, afvalt of continu gespannen en sjachterijnig is, ik dat niet heb en vrolijk en rustig rond blijf lopen, maar ondertussen al mijn stress 'wegtrek'. Goede vraag van je hoe je eigenlijk die onderbewuste dingen, die je waarschijnlijk wel degelijk dwars zitten, naar boven krijgt. Als ik het wist... wat voor mijn persoontje wel kan helpen is schrijven in mijn dagboek én bewust ontspannen. Dit laatste in de vorm van kaarsjes aan, lekker eten, wijntje erbij en 'niets hoeven'. Vaak helpt het me weer tevreden met mezelf te laten zijn en de boel te relativeren. Wat mij ook wel kan helpen in tijden van oncontroleerbaar trekgedrag is 'afspraken' maken met mezelf. Zo van 'je mág trekken, maar...met mate' Dan spreek ik af dat ik er 10 uit mag trekken onder het mom van stress (dus ik vind dat ik er 'recht' op heb) en probeer me daar dan aan te houden. Ik moet zeggen dat dat niet altijd lukt, maar het maakt wel dat ik niet grenzeloos doorga trekken. Na de 10e haar komt wel steeds dat stemmetje...'wat was de afspraak?' Al met al wat tips...hopelijk helpen ze je iets op weg. En wat je huis betreft, heel veel succes bij het vinden van een nieuw stekkie. Kan op zich ook wel weer heel leuk zijn, hoewel je oude vertrouwde plekje je natuurlijk altijd aan je hart gaat! Nieuw huis, nieuwe start? Laten we het hopen en sterkte!!! Liefs, Marike

4 september 2003, 14:31	#4
Oilily HaarWeb lid Geregistreerd: 3 mei 2002 Berichten: 1.105	Hi ernestina Dit is de hamvraag voor ttm'ers. Hoe om te gaan met dingen die buiten onszelf gaan, maw waar we geen controle over hebben. Ik reageer vaak anders dan andere mensen op gebeurtenissen omdat ik ze, zoals Marike zegt, daarna 'wegtrek'. Misschien denk je dat je rustig blijft en dat het je allemaal niets doet maar is het tegendeel waar. Ik heb de indruk dat wij vaak worden misleid door de ttm (onze gevoelens dan). Ik kan je niet helpen met je vraag. Ben ook nog op zoek. Misschien moet je niet kijken naar wat voorbij is maar alvast plannen maken voor de toekomst? Wat na 1 december of zelfs vroeger. Denk zo: elk afgesloten hoofdstuk in mijn leven is de start van een nieuw'. Ik hoop dat je wat hebt aan onze tips en zo niet, na regen komt zonneschijn... Ook met ttm.