Mijn ervaring : 1500 Grafts bij Prohairclinic

[Andre2000]

Hello mensen, hierbij ff mijn verhaal van mijn FUE haartransplantatie bij Prohairclinic te Mechelen (1500 grafts). Ik was zo bang en panisch dat ik bijna niet was komen opdagen. Vandaar ik dit stukje schrijf voor mensen die nog twijfelen of net zoals ik...heel ERG bang zijn

Ik moest op Dinsdag 14 Oktober 2008 om half 8 aanwezig zijn. Ik had de dagen ervoor al bijna niet geslapen. Zelfs een paniek aanval gehad. Rond 6 uur in de ochtend had ik eigenlijk besloten helemaal niet meer te gaan. Rond kwart voor 7 had ik de moed bij elkaar geraapt en dacht..als ik daar ben dan beslis ik wel hoe en wat. Het is altijd nog mijn keuze toch? Zo gezegd zo gedaan. Stapte in de auto en rond kwart over 7 was ik in Mechelen (vertrok uit Antwerpen) bij Prohairclinic. Na veel aarzelen stapte ik uit de auto en ging het gebouw bibberend naar binnen.

Ik was te vroeg maar de dame die me opving zag al aan me dat ik heel ERG bang was. Zo bang dat ik zelfs niet had gegeten, wat toch wel noodzakelijk is voordat je wordt behandeld. Ik kreeg een kopje thee en ik vertelde de dame dat ik ERG bang was. Ze zag het denk ik ook aan mij want ze ging gelijk even met mij praten. Weer uitleggen wat ze gaan doen en hoe ze dat doen. Dat had ik allemaal al van Bart gehoord 2 maanden geleden maar ik moet eerlijk zeggen..op dat moment had ik wel weer ff nodig. Ze stelde mij zo op mijn gemak dat ik zelfs het aangeboden stuk fruitbar aan het eten was.

Ze haalde daarna gelijk dokter De Reys erbij (de arts die mij zou gaan behandelen). Deze vroeg mij of ik een kalmerings pilletje wilde? Ik dacht..baat het niet schaadt het niet en misschien maakt het me wel rustig. Doordat de mensen zo vriendelijk en rustig bleven werd ik ook een stuk rustiger (pilletje werkt pas na ongever 1 uur dus dat was het niet). Toen heb ik me er maar in berust denk ik want ik liep met de dame mee en daarna ging alles vanzelf (teminste zo leek het).

Ik moest eerst iets anders als shirt aantrekken, soort van iets wat je in het ziekenhuis ook aan krijgt (achterkant dichtmaken). Kreeg een eigen opbergkast incl. sleutel. Daarna werd ik geschoren door de vriendelijke dame die me ook al had opgevangen. Eindelijk klaar voor het grote werk waar ik toch nog wel een klein beetje tegen op keek. De mensen van prohairclinc bleven desondanks rustig en legden me uit wat ze allemaal zouden gaan doen zodra ik plaats zou nemen, nou ja liggen haha.

De 1ste verdoving was een soort van pistool apparaat (future iets.denk aan star trek) En daarmee “schiet” Dr De Reys de verdoving op de plekken waar je verdoofd moet worden. Ik was nog steeds wel bang maar dit pistool maakte geen indruk op me.
Het maakte meer herrie voor mijn gevoel dan dat het pijn deed. Mijn
Transplantatie behelsde 1500 grafts dus er werd aardig wat verdoofd.
Vervolgens volgende de 2de verdoving en die voelde ik heel licht. Af en toe deed het een beetje zeer. Mijn angst is er niet voor niets, ik heb namelijk een lage pijn drempel. Maar dit deed lang niet zo zeer als ik had verwacht.
Daarna voelde ik helemaal niets meer en gingen ze de grafts eruit halen waar ik dus 0,0 iets van voelde. Ik ben zelfs hier en daar ff in slaap gevallen want de tijd ging erg snel.

Ik heb zwaar krullend haar maar ik heb niet echt gemerkt dat ze daar een probleem mee hadden ofzo. Ik weet uit ervaring bij kappers dat krullend haar lastig is dus ik was op mijn hoede.

Ongeveer rond 12:15 mocht ik van de stoel/tael (hoe noem je zoiets?) af om te gaan eten. Ik was zoooo duizelig, niet normaal meer maar dat komt van het lange liggen op je buik. De vriendelijk dame liet me even op adem komen en ik liep naar de plek waar ik kon gaan eten. Eten had ik zelf uitgezocht en smaakte prima. Ik liet wel 2/3 staan. Als ik namelijk nerveus ben dan kan ik niet meer eten. Ik ben nameijk een controle freak en dat
werkt soms in je nadeel, zoals in dit geval.

Na 30 minuten kwam ik de behandelkamer weer binnen en zag dat ik moest
gaan zitten ipv liggen. Het was namelijk tijd om de grafts er weer in te gaan zetten. En ja hoor daar was Dr De Reys weer met zijn startrek “pistool” (zo noem ik het maar) om de vookant van mijn hoofd te verdoven. Het leek weer het wilde westen qua geluid maar ik voelde er eigenlijk niets van. Raar gevoel maar niet dat ik zeg, ZO dat doet pijn.
Daarna volgde weer de 2de verdoving die voor mijn gevoel wat pijnlijker is zo af en toe. Als ik zou mogen kiezen dan zouden ze alle verdovingen met dat starttrek “pistool” moeten gaan doen..ook in het ziekenhuis.

Daarna werden er soort van sneetjes gemaakt (ik heb niet opgelet, wilde er niets van weten),zo voelde het teminste. Toen dat klaar was gingen de dames de grafts terug plaatsen. Dat ging helemaal lekker. Ik had namelijk films meegenomen en die kon ik gaan kijken.
Heerlijk, film kijken terwijl de dames pijnloos de grafts er aan het inzetten zijn. Op mijn aanvraag hebben ze nog op 1 plek na verloop van tijd extra verdoving gegeven. Ik voelde geen pijn maar wel iets en dacht ; voordat het wel pijn gaat doen geef ik het aan waarop direct gereageerd werd.
Rond 5 uur was ik klaar en de tijd was omgevlogen, mede dankzij het dvd video systeem van prohairclinic en mijn eigen dvd’s

Natuurlijk was ik weer duizelig van het zitten maar na 5 minuten was ik daar al snel van verlost. Dr De Reys riep mij bij zich op zijn kamer en gaf mij instructies mee en wat je staat te wachten als het gaat om de aankomende dagen. Daarna stapte ik in mijn auto en vroem op naar huis!

Eigenlijk kan ik wel erbij vertellen dat ik me dus druk heb gemaakt om niets J
Mocht je bang zijn of twijfelen vanwege angst..ga gewoon een keer langs en je zal zien dat het allemaal mee valt.

p.s. En heb geen foto’s want ik wil niet dat mijn gezicht of iets anders op het internet beland. Daar hou ik persoonlijk niet zo van. Ik had 2 a 3 maanden ook al een account aangemaakt maar weet login naam enzo niet meer dus vandaar deze