psycholoog/psychiater gezocht

[sofje]

Hoi

Is er iemand die een goede psycholoog of psychiater in België kent die ervaring heeft met de behandeling van alopeciapatiënten?

Groeten
Sofje

[sofje]

$

Oorspronkelijk geplaatst door sofje

Hoi

Is er iemand die een goede psycholoog of psychiater in België of Nederland kent die ervaring heeft met de behandeling van alopeciapatiënten?

Groeten
Sofje

[Hanna]

Hoezo?
Bedoel je dat 't bij alopecia-patiënten allemaal "tussen de oren" zit?

[Henk]

Oorspronkelijk geplaatst door Hanna

Hoezo?
Bedoel je dat 't bij alopecia-patiënten allemaal "tussen de oren" zit?

Ik zou me kunnen voorstellen dat je van Alopecia ook geestelijk een klap krijgt.
@Sofje, misschien is het ervaring met alopecia-patiënten niet echt noodzakelijk. Een goede psycholoog zou je ook zonder die ervaring moeten kunnen helpen. Succes.

[stipje]

Je kunt er behoorlijke psychische problemen van krijgen....
Ik vind het niet gek als je met Aga naar een psycholoog gaat...

Groeten Stipje

[Hanna]

Het enige dat een psycholoog zegt is dat je er mee moet zien te leven, dat je het "een plekje" moet zien te geven, blablabla.

Daar schiet je niks mee op.

[agatha]

Oorspronkelijk geplaatst door sofje

Hoi

Is er iemand die een goede psycholoog of psychiater in België kent die ervaring heeft met de behandeling van alopeciapatiënten?

Groeten
Sofje

een psycholoog/psychiater is een goede als jij er bij op je gemak voelt zoat je ook open tegen iemand durft te zijn. Als je merkt dat je je niet op je gemak voelt wissel dan gerust. Psychotherapie helpt alleen als je open kunt zijn over je problemen. Heel veel sterkte. Acceptatie is geen makkelijk gegeven.

[Hanna]

Acceptatie?

No way, never!

Don't give up!

Keep smiling!

De wonderen zijn de wereld nog niet uit.

[stipje]

Mee eens Hanna! zeker niet opgeven maar een wonder? nehhh... niet als je al meer dan de helft van je haren hebt verloren! En geen enkele derma kan zeggen wat je nou precies hebt en wat je eraan kunt doen... Alleen op het moment dat er niks aan gedaan kan worden moet je het wel accepteren en een plekje geven!

Alleen jammer dat je zo over psychologen denkt.... want het is fijn om over dingen te kunnen praten met iemand en een psycholoog gaat niet meteen allemaal therapieen op je botvieren! Soms is het prettiger om met iemand te praten die niet zo dicht bij je staat waardoor je wel jezelf bloot durft te geven en wat nou precies je angsten zijn bij de gedachte om kaal te worden of om een pruik te dragen... als je dat kunt accepteren dan kun je de hele wereld aan denk ik! Praten helpt zeker!!

Groetjes Stipje

[Hanna]

Mooi niet. Ik heb 2 mensen gekend die onder behandeling waren van een psychiater. Beiden hebben zelfmoord gepleegd.

[stipje]

Vervelend dat je zo'n nare ervaring hebt meegemaakt zeg!
Toch denk ik dat je het niet kan gaan generaliseren!

Is natuurlijk ook een punt: hulp willen of totaal geen hulp willen...

Grt Stipje

[Henk]

Oorspronkelijk geplaatst door Hanna

Mooi niet. Ik heb 2 mensen gekend die onder behandeling waren van een psychiater. Beiden hebben zelfmoord gepleegd.

Ik ken ook zelfmoordgevallen van patiënten die niet onder een psychiater stonden. Een goede psychiater kan je helpen om je (eventueel met medicijnen) er weer bovenop te helpen. Ik heb zelf nooit een psychiater nodig gehad, maar ik heb het wel bij kennissen meegemaakt die zo in de knoop met hunzelf zaten. Het is geen schande om te ontdekken dat je het niet alleen aankunt. En als je zelf vind dat je wel wat professionele hulp kan gebruiken, laat je huisarts dan een goede voor je uitzoeken.

[valencia.]

Als jullie sofjes vorige posts lezen zou je de conclusie kunnen trekken dat deze vraag waarschijnlijk enkel ten behoefte van haar eindwerk alopecia gesteld is.

Eerlijk gezegd vind ik dergelijke figuren hier een beetje flauw.

[DaNa38]

Psycholoog of psychiater: de 1 heeft er wat aan, de ander niet. Ik denk inderdaad dat het je uiteindelijk niet verder zal helpen; okay.... praten is goed, verlichting van je verdriet. Als je door je alopecia in een diep dal komt te zitten is medicatie misschien een tijdelijke oplossing om het weer wat dragelijker te maken, ik bedoel hiermee: je dipbalans.

Ik moet toegeven dat ik ook wel eens bij een psycholoog en psychiater ben geweest. Ik was eenzaam, wil hier verder niet op in gaan want daar is het forum ook niet voor. Maar dat uurtje kletsen bij een psycholoog hielp mij niet verder, okay wel een uurtje na dat gesprek maar dat loste de eenzaamheid niet op, het PROBLEEM dus. Psychiaters, is mijn ervaring, schrijven snel medicatie uit..... als ik daarvor gekozen zou hebben dan zou ik dus een tijdelijke oplossing hebben; voor de dipbalans (zover is het niet gekomen), maar het probleem, de eenzaamheid, blijft bestaan.....dus de oplossing lijkt mij praten met LOTGENOTEN (uiteraard ook partners, familie en eventuele close vrienden).

Lotgenoten weten wat je meemaakt; die hebben het ook meegemaakt, neem nu Hanna: meid harstikke bedankt voor het vele (prive)emailcontact, je uitleg, de tips en de kracht die je me geeft om toch door te gaan. En niet te vergeten je eerlijkheid! Altijd weer in de pen klimmen als ik niet verder kom, je helpt me enorm .
Nu zullen sommigen reageren: ja maar het probleem (!) is dan toch nog niet opgelost? (alopecia). Nee, die aandoening zal niet weggaan. Maar het geeft je wel moed, kracht (mij tot nu toe wel, zit nog wel in beginstadium, dus ik kan nog niet zeggen hoe het over een tijdje zal zijn). Hanna is er voor mij, andere reagerende lotgenoten niet uitgesloten hoor!!!!, dat is meer dan een psycholoog mij in een uurtje per week zal kunnen geven.

Acceptatie (relativatie) is moeilijk: dat doe je niet van de 1 op andere dag, maar ik denk dat als je blijft praten, delen je aan je verwerkings(rouw)proces werkt (immers je neemt "afscheid" van je haar ) je het psychisch dragelijker maakt.
Je zult het toch op een gegeven moment moeten accepteren (relativeren) want ook dat ben jij!

Zoals ik al schreef: ik zit in beginstadium, maar heb wel erg weinig haar over (lees mijn discussie "dun haar, pijn en jeuk"). Misschien heb ik "makkelijk" kletsen omdat ik nog niet "kaal" ben.... tuurlijk heb ik nog hoop.... maar informatie over het verloop, het proces, krijg ik van Hanna en daar ben ik erg dankbaar voor dat ze dat met mij (en ik denk ook andere lotgenoten) wil delen. Zo krijg ik een beetje inzicht wat ik kan verwachten en waar ik me op moet instellen.
Ik heb het tot nu toe nog kunnen verbergen met petjes en bandana's: om starende blikken van de medemens te mijden, immers ik moet nog groeien in het (verwerkings/acceptatie)proces, zo sterk ben ik nog niet. Want denk nou niet dat ik geen huilbuien heb/verdrietig ben.
Ik weet ook nog niet wat ik in de toekomst ga doen: pruik of haarwerkje.
Maar ook in die beslissing haal ik veel info (ervaringen) uit haarweb en krijg ik van lotgenoten: mensen en haarweb: BEDANKT!!!!

We zullen wel zien: ik blijf in elk geval in contact.

Groet,
Dana.


p.s.: mocht ik met mijn uitspraken/ervaringen lezers "kwetsen" dan is dat zeker niet mijn opzet geweest; immers er zijn ook mensen die wel kracht/hulp vinden bij een psycholoog/psychiater. Dat is ieders ervaring voor zich. Als je er met praten/delen met lotgenoten/familie/vrienden/partner niet uitkomt KAN dan nog een oplossing voor je zijn.

Mijn eenzaamheid heb ik opgelost door knopen door te hakken: verhuizen, kappen met zogenaamde vrienden en genieten van diegene die er wel voor me waren (familie). Heb nieuwe mensen leren kennen, en ben gelukkig met mezelf (wie ik ben en waar ik voor sta/heel belangrijk).

[Nishinakajima]

Ik moest hier toevallig aandenken. Ik ben tweemaal in mijn leven begeleid door "psychologen" voor het eerst in 1991 en daarna precies tien jaar later in 2001. Dat soort bezoekjes kosten uren, dagen, maanden en ik schoot er eigenlijk niks mee op. Waarom, omdat die psychologen niet naar je gevoelens kijken maar standaard techniekjes op je uitproberen. Vertel eens wat over jezelf, houd al je positieve en negatieve ervaringen bij in een schriftje, mindmappen.. ik voelde me na zo'n gesprek en oefeningetjes nog slechter, want je proeft haast aan de lucht dat zo'n psycholoog de snelste route naar het doel toe uitprobeert, namelijk je een soort van acceptatie aan te praten. Een psycholoog kan jou niks terug geven, laat staat dat hij ongeveer begrijpt wat jij voelt. Ik haal meer moed en vertrouwen uit een gesprek met mensen die hetzelfde meemaken, goed met je meeleven, voor je meedenken vanuit jouw positie. Toevallig heb ik gisteren nog een vriend gesproken over mijn haar uitval, in plaats van nou een beetje mee te leven probeerde hij me de acceptatie aan te praten ah joh het is niet zo erg, uiterlijk telt niet en de vrouwen zijn er gek op... zucht!!!! Maar wat psychologen betreft, ik wil al die verspilde tijd van mijn leven terug, al mijn geld, al mijn verloren vertrouwen dankzij die psychologen.. dan kun je echt beter met een lotgenoot praten of leukere afleiding zoeken, dat is mijn persoonlijke mening.