Weer terug bij af........

[eus]

Hallo allemaal,
Na lange twijfel, besluit ik nu toch mijn verhaal te schrijven.
Sinds drie weken had ik niet meer getrokken, mijn wimpers en wenkbrauwen begonnen echt weer te groeien. Ik voelde me zo sterk en trots. Ik had echt het idee dat het zo goed ging, dat ik controle kreeg over die ttm.
Maar gisteravond was fataal; alle haren zijn eruit!! Ik snap het niet, maar misschien valt er niet zoveel te snappen...
Ik kan niet eens beschrijven hoe ik me voel, een beetje leeg, moe beetje ongeinterresseerd....
Gisteravond zat ik achter de naaimachine kleren te maken, en toen begon het opeens. Ik had gewoon een goeie dag gehad, lekker gewerkt, kan niet een gespannen situatie voor de geest halen...Ik begon een paar keer uitgebreid aan de haren te voelen, maar ik kon me steeds net terug concentreren op het 'naaiwerk'. Maar plotseling werd de drang heviger en kwamen de gedachten in me op:" Ach, eentje maakt niet uit, daar zit zo'n lang, raar plukje etc. Dan moet in mijn geval ook het andere oog eraan, het moet 'symmetrisch' zijn, dus ook een paar plukken uit het andere oog. Ik weet dat dat gedoe met 'symmetrisch' enkel gedachten zijn, maar dat is ook zo'n moet-gevoel. Toen was er dus al een behoorlijke rij wimpers uit. Ik ging de schade controleren in de spiegel en dacht' O.k er zitten er nog een paar, laat ze zitten en pik de draad weer op. Maar die gedachten was al snel weg. De rest ging er ook uit, ik werd alleen maar onrustiger en gespannen en ALLES moet er dan uit.
Ik ben dan echt wel twee uur bezig met trekken, zo extreem geobsedeert. Ik hoor of zie niets meer om me heen, hoor alles het regelmatige getik van de klok en verder ben ik met trekken bezig.
Alles wat ik 'geleerd' heb de afgelopen weken, alles waarover ik/we hebben geschreven op het forum is weg uit mijn gedachten. Alle tips om te stoppen, volhouden, het levert je niets op etc. etc. is weg uit mijn kop!!! De enige supersterke gedachte die ik nog heb is: ALLES ERUIT!!!!!! en dat doe ik dan....
Tja, wat kan ik zeggen.....Ik voel me nu gewoon een beetje vreemd, alsof al die mooie lessen en tips van de afgelopen weken gewoon maar stomme woorden waren ofzo. Mijn vertrouwen zinkt dan weer zo diep,
Vanacht sklecht en onrustig geslapen, vandaag de hele dag gewerkt. ik was ontzettend prikkelbaar, en irriteerde me aan collega en bewoners, heel vervelend. Eigenlijk ben ik best wel moe...
Zo lastig en gemeen van de ttm dat je zo hard wordt gestraft als het 1 keer, 1 avondje niet goed gaat!! Hup, ik sta weer bij het beginpunt. Alle haarwortels zijn eruit dus het duurt wel weer vier weken voordat er weer een stoppeltje zichtbaar wordt.
Nouja, ik kan wel altijd nog de gedachten opbrengen dat er ergere dingen in de wereld zijn. Geeft me nog een pietsie moed...
Ik heb erg getwijfeld of ik dit op zou schrijven terwijl ik echt weet dat het hier kan en mag, en door 'kenners' wordt gelezen, maar toch moest ik over een drempel. Gek he?
Dag allemaal,
liefs eus.