Geen kracht

ernestina · 28 maart 2003, 08:28

Het is lang geleden dat ik iets heb geschreven.

Ik ben de laatste tijd erg druk met andere dingen. Dingen die niet goed zijn voor mijn ttm. Stress-factoren die het er allemaal niet makkelijker op maken. Ook ben ik oververmoeid.

Het gaat slecht met me. Ik zie er dan ook niet uit op het moment, wat natuurlijk weer een neerwaartse werking in de spiraal geeft.
Aan de ene kant heb ik een hekel aan mezelf daarvoor, terwijl ik aan de andere kant zoiets heb van: het kan me niks meer schelen. Dan geef ik er helemaal aan toe...

Het is zo moeilijk om dat punt weer te vinden waarop ik kan zeggen: nu is het weer afgelopen, nu is het gedaan!
Door alles wat er op het ogenblik speelt, heb ik de kracht er niet voor.

Morgen moet ik naar een feest. Joepie, alle familie die je dan weer zien en om het feest compleet te maken gaan we ook nog op de foto... nou ik heb er veel zin in

Ik wou dat het allemaal anders was.

Grover · 28 maart 2003, 10:48

Hoi Ernestina,

Gelukkig, je leeft nog!

Ik herken mijzelf in je verhaal. Wat je zegt is exact hetgeen ik de afgelopen periode heb doorgemaakt:

- Mijn buurman heeft een hond die sinds een paar maanden verschrikkelijk gaat janken een uur lang om 04:45 als de buurman naar zijn ochtendienst gaat, waardoor mijn hele dag naar de kl**e (censuur...) is. Ik word veels te vroeg gestoord in mijn nachtrust en kom niet meer in slaap. Het levert mij enorm veel stress op. Heb er alles, maar dan ook alles aan proberen te doen....dierenbescherming (de man is alchoholist...je kan al niet goed voor jezelf zorgen, laat staan voor een huisdier), woningbouwvereniging, wijkagent, enz... Heb nu angst dat dit mijn herstel van mijn ziekte in de weg staat. Stress, stress, stresss.

- Mijn werkster (die ik nodig heb vanwege mijn ziekte) is opeens zomaar weggelopen. Van de een op de andere dag op een hele vervelende manier. Dagen van slag was ik ..... kortom: stress, stress, stressssss.

- Conflict met mijn chef op het werk. Zomaar uit het niets projecteerde hij allerlei dingen op mij. Waardoor ik ook weer van slag raakte....kortom: juist....stressss.

Dit soort dingen....die dan precies gebeuren op het moment dat ik een -zware- gedragstherapie volg in Nijmegen voor mijn ziekte. Het voelt allemaal aan als een zware last en vanwege mijn ziekte wàs ik zowiezo al oververmoeid........

En ja, doordat ik zo overmoeid raakte zag ik dat ook elke dag terug in de spiegel. Met als gevolg dat je inderdaad weer in een neerwaartse spiraal terecht komt.... je leven gaat kl**e....je voelt je kl**e.... je ziet er kl**te uit. Daardoor kwam ook mijn fijne oude dwangpatroon weer terug: ik stond af en toe weer uren voor de spiegel omdat ik weer problemen ondervond met mijn haarwerk..... elk haartje moest weer net zo zitten als IK het wou.

'In GODSNAAM, waar ben ik mee bezig !!!!!', vroeg ik me radeloos af. Inderdaad wat je zegt: het punt vinden waarop je kan zeggen: 'nu is het weer afgelopen, nu is het gedaan!' zag ik niet meer.... ik voelde me zoooo machteloos en krachteloos. Waarom in GODSNAAM ga ik nu weer voor die kl**e-spiegel staan. Waarom in godsnaam word ik geconfronteerd met die ##@#$$#!!!-hond, met die werkster, met die chef, met andere mensen die hun slachtofferrol gaan projecteren op mij?!! Waarom ga ik weer uren en uren en dagen achter die PC zitten, terwijl ik weet dat het slecht voor me is ?!! In vredesnaam WHY?! Waarom kan dit nu in godsnaam niet allemaal anders gaan?!!

Het antwoord werd me na veel ellendige dagen duidelijk.... ipv zelf als slachtoffer deze ellende te ondergaan, begon ik alles in een ander licht te plaatsen...:

- Waarom ben ik een week van slag door het trieste gedrag van mijn werkster? Ok, het IS ook een erg vervelende kwestie, dat klopt. Maar IK ben zèlf degene die ervoor KIEST om dit een hele week met mij mee te zeulen. Hoppa, 10% van mijn energienivo lekt hier al weg.... en mijn energie niveau is al niet al te hoog (laten we zeggen: 70%) vanwege mijn M.E.

- Waarom ben ik een week van slag door een chef die niet goed in zijn vel zit en dit projecteert op mij?! Ik kan er ook voor kiezen zijn deel bij HEM te houden en die niet persoonlijk op MIJzelf te betrekken. Ja, makkelijk gezegd....maar o zo moelijk! Hoppa, weer 10% van mijn 60% energie weg....

- Waarom stel ik zo hoge eisen aan mijzelf tijdens de gedragstherapie? Moet ik dan echt elke dag bijhouden wat ik de godsganse dag doe? Moet ik dan echt elke dag zorgen dat ik perfect mijn coniditie opbouw? Moet ik mij dan echt al na 5 sessie's supergoed voelen? NEE, natúúrlijk niet! Maar da's o zo makkelijk gezegd....vooral als je perfectionist 'bent' en alles zo goed mogelijk onder controle wil houden. Hoppa, weer 10% van mijn 50% energie weg.

Ik zit nu op de 40% ondertussen..... ja, dàn voel je je wel krachteloos ja. Maar HOE komt dat?! WIE zorgt daarvoor?! NIET al die externe omstandigheden......... nee: IK doe het allemaal ZELF!

Je schrijft: 'Ik ben de laatste tijd erg druk met andere dingen...'. Juist, dat was ik dus ook. IK koos er ZELF voor om dagen achtereen achter de cumputer te gaan zitten, ik koos er ZELF voor om 3 weken mijn huis te laten verslonsen toen mijn werkster uitval, ik koos er ZELF voor om die ellende met mijn werkster en chef niet te willen LOSLATEN, maar als een zware last op mijn schouders te nemen.....

Ik ging inzien dat het MIJN keuze was! Ik ging het zien als een 'test'....een test bedoeld voor MIJ. Ik ontkrachtte continue mijzelf.... (opmerkelijk weer dat ik juist dan weer met dwang voor de spiegel ga staan....).

Ik zag het in en ben weer bezig om (stapje voor stapje) voor MIJ te kiezen. Sindsdien gaat het werkelijk weer heel wat beter!

Héél veel sterkte toegewenst! Als ik het kan, kan jij het ook!

Edith1 · 28 maart 2003, 10:55

Hoi Ernestina,

Het is inderdaad zo herkenbaar allemaal. Oververmoeid zijn is al helemaal niet goed voor TTM en dan ook nog problemen erbij. Niet zo gek hoor dat het dan ook niet goed gaat. Probeer een klein rustpuntje te vinden van waaruit je de kracht kan vinden om weer niet meer of niet meer zoveel te trekken. Voor een keertje een paardrijles ondanks dat je toch aan je haar getrokken hebt? (dat was toch jouw beloning voor jezelf) Sterkte....

Edith

PS ik het je een private message gestuurd.

28 maart 2003, 08:28	#1
ernestina HaarWeb lid Geregistreerd: 29 april 2002 Locatie: Soest Berichten: 152	Geen kracht Het is lang geleden dat ik iets heb geschreven. Ik ben de laatste tijd erg druk met andere dingen. Dingen die niet goed zijn voor mijn ttm. Stress-factoren die het er allemaal niet makkelijker op maken. Ook ben ik oververmoeid. Het gaat slecht met me. Ik zie er dan ook niet uit op het moment, wat natuurlijk weer een neerwaartse werking in de spiraal geeft. Aan de ene kant heb ik een hekel aan mezelf daarvoor, terwijl ik aan de andere kant zoiets heb van: het kan me niks meer schelen. Dan geef ik er helemaal aan toe... Het is zo moeilijk om dat punt weer te vinden waarop ik kan zeggen: nu is het weer afgelopen, nu is het gedaan! Door alles wat er op het ogenblik speelt, heb ik de kracht er niet voor. Morgen moet ik naar een feest. Joepie, alle familie die je dan weer zien en om het feest compleet te maken gaan we ook nog op de foto... nou ik heb er veel zin in Ik wou dat het allemaal anders was.

28 maart 2003, 10:48	#2
Grover Op weg naar mijzelf Geregistreerd: 10 februari 2002 Berichten: 195 Geslacht:	Kracht Hoi Ernestina, Gelukkig, je leeft nog! Ik herken mijzelf in je verhaal. Wat je zegt is exact hetgeen ik de afgelopen periode heb doorgemaakt: - Mijn buurman heeft een hond die sinds een paar maanden verschrikkelijk gaat janken een uur lang om 04:45 als de buurman naar zijn ochtendienst gaat, waardoor mijn hele dag naar de kle (censuur...) is. Ik word veels te vroeg gestoord in mijn nachtrust en kom niet meer in slaap. Het levert mij enorm veel stress op. Heb er alles, maar dan ook alles aan proberen te doen....dierenbescherming (de man is alchoholist...je kan al niet goed voor jezelf zorgen, laat staan voor een huisdier), woningbouwvereniging, wijkagent, enz... Heb nu angst dat dit mijn herstel van mijn ziekte in de weg staat. Stress, stress, stresss. - Mijn werkster (die ik nodig heb vanwege mijn ziekte) is opeens zomaar weggelopen. Van de een op de andere dag op een hele vervelende manier. Dagen van slag was ik ..... kortom: stress, stress, stressssss. - Conflict met mijn chef op het werk. Zomaar uit het niets projecteerde hij allerlei dingen op mij. Waardoor ik ook weer van slag raakte....kortom: juist....stressss. Dit soort dingen....die dan precies gebeuren op het moment dat ik een -zware- gedragstherapie volg in Nijmegen voor mijn ziekte. Het voelt allemaal aan als een zware last en vanwege mijn ziekte wàs ik zowiezo al oververmoeid........ En ja, doordat ik zo overmoeid raakte zag ik dat ook elke dag terug in de spiegel. Met als gevolg dat je inderdaad weer in een neerwaartse spiraal terecht komt.... je leven gaat kle....je voelt je kle.... je ziet er klte uit. Daardoor kwam ook mijn fijne oude dwangpatroon weer terug: ik stond af en toe weer uren voor de spiegel omdat ik weer problemen ondervond met mijn haarwerk..... elk haartje moest weer net zo zitten als IK het wou. 'In GODSNAAM, waar ben ik mee bezig !!!!!', vroeg ik me radeloos af. Inderdaad wat je zegt: het punt vinden waarop je kan zeggen: 'nu is het weer afgelopen, nu is het gedaan!' zag ik niet meer.... ik voelde me zoooo machteloos en krachteloos. Waarom in GODSNAAM ga ik nu weer voor die kl*e-spiegel staan. Waarom in godsnaam word ik geconfronteerd met die ##@#$$#!!!-hond, met die werkster, met die chef, met andere mensen die hun slachtofferrol gaan projecteren op mij?!! Waarom ga ik weer uren en uren en dagen achter die PC zitten, terwijl ik weet dat het slecht voor me is ?!! In vredesnaam WHY?! Waarom kan dit nu in godsnaam niet allemaal anders gaan?!! Het antwoord werd me na veel ellendige dagen duidelijk.... ipv zelf als slachtoffer deze ellende te ondergaan, begon ik alles in een ander licht te plaatsen...: - Waarom ben ik een week van slag door het trieste gedrag van mijn werkster? Ok, het IS ook een erg vervelende kwestie, dat klopt. Maar IK ben zèlf degene die ervoor KIEST om dit een hele week met mij mee te zeulen. Hoppa, 10% van mijn energienivo lekt hier al weg.... en mijn energie niveau is al niet al te hoog (laten we zeggen: 70%) vanwege mijn M.E. - Waarom ben ik een week van slag door een chef die niet goed in zijn vel zit en dit projecteert op mij?! Ik kan er ook voor kiezen zijn deel bij HEM te houden en die niet persoonlijk op MIJzelf te betrekken. Ja, makkelijk gezegd....maar o zo moelijk! Hoppa, weer 10% van mijn 60% energie weg.... - Waarom stel ik zo hoge eisen aan mijzelf tijdens de gedragstherapie? Moet ik dan echt elke dag bijhouden wat ik de godsganse dag doe? Moet ik dan echt elke dag zorgen dat ik perfect mijn coniditie opbouw? Moet ik mij dan echt al na 5 sessie's supergoed voelen? NEE, natúúrlijk niet! Maar da's o zo makkelijk gezegd....vooral als je perfectionist 'bent' en alles zo goed mogelijk onder controle wil houden. Hoppa, weer 10% van mijn 50% energie weg. Ik zit nu op de 40% ondertussen..... ja, dàn voel je je wel krachteloos ja. Maar HOE komt dat?! WIE zorgt daarvoor?! NIET al die externe omstandigheden......... nee: IK doe het allemaal ZELF! Je schrijft: 'Ik ben de laatste tijd erg druk met andere dingen...'. Juist, dat was ik dus ook. IK koos er ZELF voor om dagen achtereen achter de cumputer te gaan zitten, ik koos er ZELF voor om 3 weken mijn huis te laten verslonsen toen mijn werkster uitval, ik koos er ZELF voor om die ellende met mijn werkster en chef niet te willen LOSLATEN, maar als een zware last op mijn schouders te nemen..... Ik ging inzien dat het MIJN keuze was! Ik ging het zien als een 'test'....een test bedoeld voor MIJ. Ik ontkrachtte continue mijzelf.... (opmerkelijk weer dat ik juist dan weer met dwang voor de spiegel ga staan....). Ik zag het in en ben weer bezig om (stapje voor stapje) voor MIJ te kiezen. Sindsdien gaat het werkelijk weer heel wat beter! Héél veel sterkte toegewenst! Als ik het kan, kan jij het ook! __________________ Grover 'I used to think that the day would never come I'd see the light in the shade of the morning sun My morning sun is the drug that brings me near To the childhood I lost replaced by fear' 'True Faith' - New Order. Laatst gewijzigd door Grover; 28 maart 2003 om 11:09*

28 maart 2003, 10:55	#3
Edith1 HaarWeb lid Geregistreerd: 30 augustus 2002 Locatie: nederland Berichten: 102	Hoi Ernestina, Het is inderdaad zo herkenbaar allemaal. Oververmoeid zijn is al helemaal niet goed voor TTM en dan ook nog problemen erbij. Niet zo gek hoor dat het dan ook niet goed gaat. Probeer een klein rustpuntje te vinden van waaruit je de kracht kan vinden om weer niet meer of niet meer zoveel te trekken. Voor een keertje een paardrijles ondanks dat je toch aan je haar getrokken hebt? (dat was toch jouw beloning voor jezelf) Sterkte.... Edith PS ik het je een private message gestuurd.