Haarweb Forum  
Bijna 100.000 bezoekers p/mnd! Zie hier

Ga terug   Haarweb Forum > Trichotillomanie > Inspiratie

Reageren
 
Discussietools Discussie waarderen Weergave
Oud 23 november 2002, 23:12   #1
bolleke
HaarWeb lid
 
Geregistreerd: 3 december 2001
Locatie: Antwerpen
Berichten: 1.670
Question Grover, 'ont-krachten'...oké, maar wat moeten we ermee?

Dag allemaal,

Ont-krachten, hoe moeten we dat zien? Hoe breng je dat in verband met die drang, waar zit de link??? Ik kan het ook niet uitleggen, maar ik VOEL wel dat er waarheid in zit.
Grover probeert ons hier op alle mogelijke en onmogelijke manieren te vertellen waar TTM voor staat.
Hij weet dat ik het grotendeels met hem eens ben. Maar dat ben ik nu pas, na een heel lang proces van vallen en opstaan. En elke dag nog leer ik bij.

Iedereen vraagt zich wellicht af; 'ont-krachten' oké goed, maar wat nu, hoe vertalen we dit in ons eigen leven, wat moèten we met die visie doen? Want de trekdrang blijft en de waarom-vraag wordt nooit beantwoord.

Ik wil jullie iets vertellen.
De laatste weken was de trekdrang weer heel hevig komen opzetten, en ik kon er zelfs niet aan weerstaan. 'Terugvallen' dus... 'kan ook niet anders' hoor ik jullie zeggen, met de zorgen en de shit en de stress, je zou van minder haren-trekken.
Klopt, en toch...

Jaren heb ik gedacht dat ik gelukkig was. Behalve dan die stomme TTM. Maar afgezien van TTM, was ik perfect gelukkig, dacht ik...
Tot ik besefte dat TTM mij iets wou duidelijk maken. TTM heb ik niet zomaar. Ik heb aanvaard dat ik TTM heb én meer nog, ik heb de TTM zelfs 'tot vriend' gemaakt.
Echt waar, het is mijn 'barometer' geworden. TTM laat mij perfect aanvoelen wanneer het tijd wordt om stil te staan bij mezelf.
TTM doet me nadenken over de vraag, wat wil ik, hoe wil ik het, waar wil ik naartoe, en hoe beleef ik het leven?

Oa. daarom maakte ik terug een afspraak bij mijn therapeut en de volgende dag bij mijn acupuncturist.
Bij mijn peut hadden we het oa. over mijn 'overdreven afhankelijkheid' tov mensen met een sterke persoonlijkheid (afhankelijkheid= TTM!). Ik vertelde daarbij exact wat ik voelde. Hij suggereerde dat het wel eens zou kunnen te maken hebben met het opnieuw willen beleven van ervaringen uit mijn vroegste kinderjaren.
Hoe de vader-relatie was na het incest-gebeuren, daar weet ik nog alles van. Maar vóór die tijd, ik was toen zes, daar kan ik me niets meer van herinneren. Misschien hield mijn vader wèl van mij, misschien heeft hij me toen wèl geknuffeld, misschien kon ik hem wèl omhelzen of, zonder angst, op zijn schoot gaan zitten...

Er ging bij mij een lichtje branden. Het onderbewustzijn is heel sterk en kan jaren later nog een rol uitoefenen op je belevingswereld. Ik heb mijn vader altijd maar op één manier bekenen, als de man die iets van mij had afgenomen... maar nooit als de vader van wie ik iets had gekregen.

De volgende dag ging ik naar mijn dokter/acupuncturist. Hij maakte een Kirlian-foto (op die manier kunnen 'obstakels' gezien worden). Ik twijfel eerlijk gezegd ook aan deze werkwijze. Maar goed, ik ben geen dokter en probeer dus echt niet te snappen wat hij doet en hoe het werkt. Maar het helpt, en dat is voor mij het voornaamste.
Via die foto kwam hij maar tot één conclusie: 'Jouw vader speelt nog een heel belangrijke rol in je leven, zit je nog behoorlijk in de weg...'
Toen kreeg ik een behandeling via kleurenpunctuur.

Sinds deze twee ontmoetingen ben ik alweer trekvrij.
Ik heb nu geen trekdrang meer, ben heel rustig, vind vrede met mezelf.
Misschien krijgt mijn vader nu, onbewust, een JUISTE plaats in mijn leven. Hem vergeven had ik al lang gedaan. Maar ik heb nooit beseft dat ik wèl een gewenst en een graag-gezien kind was. Dat maakt veel goed. Wetende dat je welkom was.
De dingen die gebeurd zijn, die zijn voorbij, daar kan je niets meer aan veranderen. Maar de wijze waarop je er tegen aan kijkt, de gevoelens die je voelt bij je verleden, daar kan je wel iets mee aanvangen.

En hier ligt de link... TTM en ont-krachten: wat hij me heeft afgenomen, hoef ik mezelf niet steeds opnieuw af te nemen.
De laatste dagen probeer ik me voor te stellen hoe het moet geweest zijn in de armen van mijn vader, als klein kind. Ik probeer die warmte terug te voelen. Ik weet zeker dat ik me goed voelde en veilig...

Het hoeft nu niet meer.
Alweer een stukje van de puzzel, mijn puzzel.
Groetjes, en sterkte!
Bolleke
bolleke is offline   Met citaat reageren
Oud 24 november 2002, 20:47   #2
Madelief
HaarWeb lid
 
Geregistreerd: 26 januari 2002
Berichten: 580
Ja, ontkrachten??

....en....wat moet je ermee? Ik begrijp dat Grover ons iets uit wil leggen, maar... Persoonlijk kan ik er eigenlijk niets mee, het irriteerd me zelfs, sorry! Als niet TTM-er kun je volgens mij niet invoelen, begrijpen, laat staan uitleggen wat het is en waar het vandaan komt. Niet eerlijk misschien, ik kan het beter hebben van iemand met TTM, omdat die toch uit eigen ervaring praat. Dan nog vind ik dat ieder verhaal weer anders is en wie weet is er gezamelijke oorzaak te vinden ....ooit?? En belangrijker. hopelijk komt er iets wat de TTM aan kan, wat ons helpt de TTM te bedwingen. Ik zou toch ook na zoveel jaren best eens zonder willen ECHT. Hiermee wil ik natuurlijk niet zeggen dat er van de teksten niets klopt, absoluut niet er zitten echt kernen van waarheid in, maar het woord ont-krachten, nee...
Madelief is offline   Met citaat reageren
Oud 25 november 2002, 13:07   #3
bolleke
HaarWeb lid
 
Geregistreerd: 3 december 2001
Locatie: Antwerpen
Berichten: 1.670
Wink

Hoi Madelief en anderen,

Ik ben blij dat je eerlijk gereageerd hebt op mijn bericht. Ik begrijp perfect wat je bedoelt. Ook ik ben ervan overtuigd dat niemand - die geen TTM heeft - kàn aanvoelen hoe het is om met TTM door het leven te gaan. Die dwang, die zich vertaalt in trekdrang is zó sterk en onbegrijpelijk voor onszelf... laat staan dat anderen ons begrijpen.
En tóch denk ik dat het goed is om naar andere mensen te luisteren en dàt deel van hun verhaal mee te pikken wat voor ons van nut kan zijn.
Grover heeft geen TTM, maar hij heeft mij al ontzettend hard geholpen! Gewoon doordat ik op een bepaald moment in mijn proces open stond voor zijn visie... en daar ook iets mee gedaan heb.
Ik denk dat het belangrijk is dat we in de eerste plaats naar onszelf leren luisteren, maar daarnaast ook constant moeten zoeken en leren en op een positieve manier moeten blijven omgaan met TTM.
Dokter L. Gabriëls had haar verhaal. Je zou kunnen zeggen, zij is de specialiste, dus zij zal het wel weten. Maar zij hééft geen TTM!
Mijn eigen dokter/homeopaat/acupuncturist heeft ook weer zijn visie. Dat het genetisch bepaald zou zijn, daar heeft hij moeite mee. Zijn zienswijze strookt dan weer met de visie van Grover, nl dat het in jezelf ligt, dat het op een bepaald moment naar buiten komt, dat het met 'obstakels' in je leven te maken heeft...
Dat hij het dan weer behandelt via acupunctuur is zijn specialiteit en zijn manier om de dingen op te lossen. Maar, ik moet zeggen, bij mij helpt het. En, hij had een patiëntje van 12 jaar die ook, via zijn behandeling, er van af gekomen is.
Verder is er nog mijn therapeut. Hij weet (wist) niets over TTM. Maar hij heeft me wel geleerd om op een andere manier naar mezelf te kijken en om op een andere manier met mijn leven om te gaan. Hij leert me inzicht te krijgen in mezelf... en zo vallen de puzzelstukjes samen.
Laat ik vooral niet mijn beste vrienden vergeten, waar ik af en toe eens kan op terugvallen. Zij begrijpen niets over TTM, maar ze kunnen zich wel inleven hoe het moet voelen om zich niet begrepen te voelen. Snap je? En sommigen hebben wèl last van controledwang en andere vormen van perfectionisme...

Dus, lieve madelief, wacht dus niet op dè oplossing, wacht niet op hèt antwoord! Blijf openstaan voor iedereen die jou een eindje verder op weg kan helpen: een therapeut, een dokter, lotgenoten, of goede vrienden... maar blijf in de eerste plaats openstaan voor jezèlf! Voèl jezelf en doe er iets mee.
Jij bent ook al veel te lang 'onderweg' en jij verdient het -iedereen trouwens- om eindelijk die TTM onder controle te krijgen.
Ik wens het je met heel mijn hart! Echt waar!
Liefs, bolleke
bolleke is offline   Met citaat reageren
Oud 25 november 2002, 15:07   #4
Oilily
HaarWeb lid
 
Oilily's schermafbeelding
 
Geregistreerd: 3 mei 2002
Berichten: 1.105
Beste bolleke

Moedig dat je de stap het gezet om terug naar je peut te gaan en heel goed voor jou dat je die inzichten hebt meegekregen. Ik ga ook proberen om door jouw uitleg sommige dingen in de positieve zin te bekijken, namelijk dat je ipv iets gemist te hebben, je ook dingen hebt gekregen. Net zoals bij mijn ouders.. Ipv me te fixeren op het feit dat ze het altijd zo druk hadden en ik voor een deel door mijn grootouders ben opgevoed, ga ik er proberen meer op te letten wat ze toch wel hebben gedaan, welke goede en fijne dingen.. en nu ook nog... Viel het nu wat mee bij je therapeut? Heeft hij je 'naar je vijs' gegeven, zoals je misschien wel dacht? Een nog een vraagje, hoe is het met die vrouw afgelopen waar je in de Griek over vertelde, heeft ze nu iets gedaan of was het bluf? --> ben nieuwsgierig

groetjes K
Oilily is offline   Met citaat reageren
Oud 25 november 2002, 15:10   #5
Grover
Op weg naar mijzelf
 
Grover's schermafbeelding
 
Geregistreerd: 10 februari 2002
Berichten: 195
Geslacht:
Re: Grover, 'ont-krachten'...oké, maar wat moeten we ermee?

Citaat:
Originally posted by bolleke
Dag allemaal,

Ont-krachten, hoe moeten we dat zien? Hoe breng je dat in verband met die drang, waar zit de link??? Ik kan het ook niet uitleggen, maar ik VOEL wel dat er waarheid in zit.
Grover probeert ons hier op alle mogelijke en onmogelijke manieren te vertellen waar TTM voor staat.
Hij weet dat ik het grotendeels met hem eens ben. Maar dat ben ik nu pas, na een heel lang proces van vallen en opstaan. En elke dag nog leer ik bij.
Hoi Bolleke,

Ook ik leer nog elke dag bij. Mede dankzij het feit dat ik jou ontmoet heb. Zoals je weet heeft mijn eigen ziekte ME/CVS mij gebracht waar ik nu ben. 4 jaar geleden lachtte ik iedereen uit die bij mij kwam aankloppen met een dergelijke visie over geestkracht..... ik moest er bijna van .... zo weerzinwekkend vond ik mensen die er dergelijke gedachten en zienswijzen op nahielden. Zoals jou de afgelopen jaren ook duidelijk is geworden, weet ik nu waar die weerzin vandaan kwam. Weerzin/weerstand. Weerstand is een sleutelwoord voor enorm veel ziektebeelden. TTM is er daar één van, CVS/ME is er daar ook één van.

Weerstand tegen jezelf is DE grootste gedeelde oorzaak van de meeste ziektebeelden.

Weerstand = Vechten. Hoe vaak ik jou het woord 'vechten' wel niet heb horen zeggen/roepen/schrijven.... ik werd er zèlf moe van! En waarom voelde IK me daar moe bij? Omdat ik het zo goed herken.... ik maak mijzelf al jàren moe. Hoe? Door constant een weerstand te hebben tegen mijZelf.... weerstand tegen het leven...weerstand tegen mijn ziekte.... kortom: weerstand tegen mijzelf.

Waar je tegen vecht, blijft bij je.

Ik vind het dan ook ongelooflijk mooi om te zien dat jij nu hetzelfde beseft als ik: jij laat steeds meer het vechten tegen je ziekte los en je ziet je TTM nu als je VRIEND ipv je vijand waar je nu al zo ontzettend lang tegen gevochten hebt. Dit is echt een hele grote sleutel die je nu gevonden hebt. Je bent er nu echt bijna! Het besef dat je ziekte je HELPT ipv je ellende bezorgt zal je leven veranderen. Jij beseft dit nu. Zie je wel dat ik gelijk krijg dat jij 100% zal genezen van je TTM!

Liefs,
Grover.

Laatst gewijzigd door Grover; 25 november 2002 om 15:13
Grover is offline   Met citaat reageren
Oud 25 november 2002, 16:50   #6
Grover
Op weg naar mijzelf
 
Grover's schermafbeelding
 
Geregistreerd: 10 februari 2002
Berichten: 195
Geslacht:
Lightbulb Re: Ja, ontkrachten??

Citaat:
Originally posted by Madelief
....en....wat moet je ermee? Ik begrijp dat Grover ons iets uit wil leggen, maar... Persoonlijk kan ik er eigenlijk niets mee, het irriteerd me zelfs, sorry! Als niet TTM-er kun je volgens mij niet invoelen, begrijpen, laat staan uitleggen wat het is en waar het vandaan komt. Niet eerlijk misschien, ik kan het beter hebben van iemand met TTM, omdat die toch uit eigen ervaring praat. Dan nog vind ik dat ieder verhaal weer anders is en wie weet is er gezamelijke oorzaak te vinden ....ooit?? En belangrijker. hopelijk komt er iets wat de TTM aan kan, wat ons helpt de TTM te bedwingen. Ik zou toch ook na zoveel jaren best eens zonder willen ECHT. Hiermee wil ik natuurlijk niet zeggen dat er van de teksten niets klopt, absoluut niet er zitten echt kernen van waarheid in, maar het woord ont-krachten, nee...
Hoi Madelief!

Heel goed dat je eerlijk aangeeft wat je voelt. Als je je irriteert aan de inhoud van mijn berichten/zienswijze, dan heb ik daar alle begrip voor. Ik kan me heel goed voorstellen dat je totaal niets met mijn ervaringen/zienswijze kan. Dat hoeft ook helemaal niet, uiteraard. Ik kan je weerstand/irritatie goed invoelen, aangezien ik deze ook altijd gehad heb tegen mensen die met dergelijke zienwijzen bij mij aan de deur klopten, zoals ik al vertelde in mijn reactie op Bolleke.

Mocht de inhoud van mijn berichten echter niet de irritatie opleveren, maar het feit dat ik volgens jou als niet TTM-er niet kan invoelen, begrijpen, laat staan uitleggen wat het is en waar het vandaan komt, dan vind ik dat jammer aangezien je mijn berichten door die aanname per definitie al in een ander daglicht plaatst.

Het is uitstekend als lotgenoten het op bepaalde zaken niet met elkaar eens zijn: daar is nu juist een discussiegroep voor. Iedereen is uniek, iedereen heeft haar of zijn eigen zienswijzen en ervaringen. Elkaars meningen bediscussiëren is heel goed. Op het moment dat er echter vooroordelen in het spel komen kan dat 'storend' gaan werken op de manier waarop je bepaalde dingen interpreteert.

Er vanuitgaande dat een niet TTM-er niet kan invoelen, begrijpen, laat staan uitleggen wat het is en waar TTM vandaan komt is zo'n vooroordeel. Met een dergelijk oordeel in je hoofd kan ik me goed voorstellen dat berichten van een niet-TTM-er irriterend bij je overkomen. Wellicht dat het lezen van het volgende je oordeel wat verandert:

Ik heb zelf geen TTM. Ik zelf 'lijd' aan Alopecia Androgenetica (mannelijke kaalheid) sinds mijn 17e en aan ME/CVS (Chronisch Vermoeidheids Syndroom) sinds mijn 25e. Er zijn 2 redenen waarom ik zeer begaan ben met lotgenoten met TTM, enwel de volgende:

1. De (psychologische) raakvlakken met Alopecia Androgenetica
2. De (psychologische) raakvlakken met M.E. en ziektes in het algemeen.

Ik begon last te krijgen van haaruitval (alopecia androgenetica) op mijn 17e. (17!!!). Mijn wereld stortte in. Ik was in mijn jeugd al ontzettend onzeker, had nauwelijks vrienden, ondernam niets, werd veel gepest, was zo assertief als een bang wezeltje (niet dus), enz. Op mijn 17e ging ik wat meer aandacht besteden aan mijn uiterlijk (want ik vond dat voor mijn 17e nooit belangrijk). Ik merkte dat ik door leukere kleren en aandacht aan mijn kapsel mij 'zekerder' voelde. Ik ging eindelijk eens naar een echte kapper (mijn moeder deed het voorheen en zij kon eigenlijk totaal niet knippen, maar het intereseerde me ook weinig) en begon gel in mijn haar te flansen (voorheen had ik nog nooit een haarprodukt in mijn handen gehad....).

Ik merkte dat ik mij zekerder begon te voelen. Als mijn haar maar 'goed' zat, dan was het ok. In begin van mijn 'ik-besteed-aandacht-aan-mijn-uiterlijk'-fase was ik binnen 5 minuten klaar voor de spiegel. Wat ik toen nog niet besefte was dat deze 5 minuten uiteindelijk een uitzondering zouden gaan worden......

Naarmate ik me zekerder ging voelen, ging ik ook meer tijd besteden aan mijn haar. Van 5 minuten ging ik naar 10 minuten. Van 10 minuten ging ik naar 15 minuten. Hoe meer tijd ik besteedde aan mijn haar, hoe meer ik het gevoel had dat ik zekerder de deur kon uitgaan. Ik werd steeds perfectionistischer. Tandenpoetsen en scheren deed ik in no-time...zolang ik maar tijd kon besteden aan mijn haar.

En toen gebeurde het. Jùist nu, op het moment dat ik mij meer bewust werd van mijn uiterlijk, van het belang er goed/leuk uit te zien....begon mijn haar uit te vallen. Het proces ging langzaam, geleidelijk: ik kreeg mannelijke inhammen. Ik was 17. Ik probeerde mijn kaalheid te verdoezelen dmv haarproducten. Potten met gel en haarlak gingen er tegenaan. Mijn patroon om lang voor de spiegel te staan zette zich in alle hevigheid voort nu ik kaal begon te worden. Hoe langer ik voor de spiegel stond hoe zekerder ik me voelde. Dit was mijn patroon. Nu werd ik kaal. Mijn gedragspatroon begon ongezonde vormen aan te nemen...hoe kaler ik werd hoe meer tijd ik nodig had voor de spiegel om mijn haaruitval te camoufleren. De 15 minuten werden al snel 30 minuten. De 30 minuten werden al snel 60 minuten. Na verloop van tijd waren er momenten dat ik 5 uur lang voor de spiegel stond....vooral op momenten dat ik 's avonds wilde gaan stappen. 5 uur lang...met knikkende knieën stond ik daar...uit alle macht mijn kaalheid proberen te verbergen. Ik besefte toen niet (nu wel THANK GOD!) dat ik nog steeds in mijn oude gedrags/gedachtenpatroon zat: hoe meer tijd ik aan mijn haar besteed, hoe sterker ik me voel. Als elk haartje maar perfect zit, dàn pas kan ik de deur uit. Niet eerder. Die druk die ik mij toen al oplegde heeft uiteindelijk geleid tot mijn ziekte M.E.

Noem het dwang, noem het gedrag: feit is dat ik uren en urenlang met mijn haar bezig was. Elk haartje moest perfect zitten. Ziehier één van de raakvlakken met TTM. Haren en je relatie daarmee: iets waarover ik -helaas of godzijdank- goed kan meepraten.

Op mijn 20ste was het onhoudbaar geworden. Er waren dagen bij dat ik meer dan 6 uur voor de spiegel stond. Ik kon de 'dwang' om mijn haren perfect te modelleren niet loslaten. Ik ging eraan kapot en besloot de stap te wagen om een haarwerk aan te schaffen. De dag dat ik voor het eerst een haarwerk opkreeg, was één van de gelukkigste van mijn leven. Onvoorbereid op wat er nog komen ging was ik erg gelukkig met mijn 'nieuwe' haar. Totdat er in mijn leven vele ingrijpende gebeurtenissen plaats gingen vinden, allemaal achter elkaar....
Ik zal er niet diep over inwijden (ik kan onderhand beter een boek schrijven...), maar wat ik je wel wil vertellen is dat ik in die nare periode tot overmaat van ramp enorm veel problemen kreeg met mijn haarwerken. Er onstonden 'technische' problemen aan mijn haarwerken en dat leverde mij enorm veel stress op. Dit kwam dus bovenop de al ingrijpende gebeurtenissen in mijn leven. 2 jaar lang was ik 'happy' geweest met mijn nieuwe haar. Mijn dwang om 5 uur lang voor de spiegel met mijn haar bezig te zijn was weg. Althans.... dat dàcht ik.

Mijn dwang/gedrag kwam terug. Tijdens deze stressvolle periode stond ik opeens weer voor de spiegel....5 minuten werden 10 minuten...10 minuten werden 15 minuten....je raad het al. Ipv mijn eigen haren moesten nu de haren op mijn haarwerk perfect zitten. (weer een raakvlak met TTM-ers: de dwang/het gedrag houdt niet op bij het dragen van een haarwerk: ipv hun eigen haar plukken TTM-ers hun pruik kaal.....)
Ik was weer terug bij af. Mijn spiegel werd mijn ergste vijand.

Daarnaast zijn er nog legio andere raakvlakken die ik deel met lotgenoten met TTM (oa haarwerk, psychische en praktische gevolgen, enz, enz.), maar dat valt hier enigszins buiten.

Naast de relatie met haar is het 2e belangrijke raakvlak met lotgenoten met TTM, mijn ziekte M.E. Dankzij mijn ziekte ME heb ik een enorm groei/bewustwordingsproces doorgemaakt de laatste jaren. Mijn eigen zienswijze op mijn ziekte ME (en mijn haarprobleem trouwens ook) was jaren terug nogal beperkt. Een uitspraak als 'als niet TTM-er kun je volgens mij niet invoelen, begrijpen, laat staan uitleggen wat het is en waar het vandaan komt' had ik zelf kunnen doen indertijd. Ik had hetzelfde beperkende beeld van mijzelf en anderen. Ik ben bij DE specialisten op ME gebied geweest; ik heb ongelooflijk veel therapieën gevolgd om van mijn ziekte te kunnen genezen. Uiteindelijk, naar zoveel jaren gezocht en gevochten te hebben kwam ik bij een therapeute terecht die geen enkele band/achtergrond met ME had. En juist bij haar heb ik de allergrootste doorbraak ervaren. Reden? Zij liet mij ervaren wat de geestelijke kern van mijn gezondheidsprobleem was en hield zich niet bezig met de bestrijding van mijn lichamelijke ziekte, wat uiteindelijk een symptoom is.

Dankzij deze en andere therapieën, dankzij ziektes in mijn kennissenkring heb ik steeds meer inzicht gekregen in het ontstaan van ziekteprocessen. Ik heb geen TTM nodig om in te kunnen voelen wat het is om dagenlang voor de spiegel te staan (ik deed hetzelfde), ik heb geen TTM nodig om in te voelen hoe het is om het perfect haartje uit te zoeken om op te kauwen en door te slikken (ik zocht mijn eigen koppie af naar haren die perfect moesten zitten), ik heb geen TTM nodig om in te voelen hoe het is om je kale plekken te camoufleren. Ik heb zèlf geen TTM nodig om inzicht te hebben in TTM.

Het enige wat ik wèl nodig heb gehad om inzicht te verkrijgen in mensen die ziek zijn (waaronder TTM)....is mijn EIGEN ziekte. Inzicht begint IN jezelf. Hoe meer het inzicht in jezelf groeit, hoe meer inzicht je in anderen krijgt.

Een 'gezamelijke' oorzaak voor TTM zal nooit gevonden worden. Je zegt het zelf al: 'ieder verhaal is anders'. En dat zal altijd zo blijven. Het gaat er nu juist om dat je de oorzaak en de weg naar genezing in jezelf mag gaan vinden.

Grover.

Laatst gewijzigd door Grover; 25 november 2002 om 17:20
Grover is offline   Met citaat reageren
Oud 25 november 2002, 18:41   #7
bolleke
HaarWeb lid
 
Geregistreerd: 3 december 2001
Locatie: Antwerpen
Berichten: 1.670
Thumbs up

Hoi Grover en anderen,

Eerst en vooral, Grover, bedankt voor je verhaal en daarmee je openheid. Dit is een deel van je 'genezingsproces'. Ik hoop dat je dat beseft...

En verder, ik heb vandaag die video-opname gehad met dokter L. Gabriëls. Daarna was er nog tijd voor een gesprek. We hadden het oa. over 'vechten', over angst en veiligheid...
Eén ding wil ik hier vertellen omdat het me zo bijzonder geraakt heeft.
.. "Wat je niet wil, dat komt naar je toe. En hoe meer je zegt: 'Dit wíl ik niet', hoe harder en hoe sneller het op je inbeukt. Je moet dus leren er mee te leven, eerst te aanvaarden om dan, daarna te leren verwerken en tenslotte los te laten..."

HET IS MAAR ALS JE IETS 'HEBT' DAT JE HET OOK KAN 'WEGGEVEN'!

Alles heeft zin, ook TTM, dat zie ik nu pas in, en daar ben ik dankbaar om.

En ik weet dat heel veel TTM'ers die laatste zin niet in dank zullen aanvaarden. Ik heb zelf 30 gevochten en de TTM verwenst.
Ik BEGRIJP jullie dus, en ook jullie haat en onmacht...
Maar probèèr het anders te zien...
Sterkte, bolleke
bolleke is offline   Met citaat reageren
Oud 25 november 2002, 23:08   #8
Grover
Op weg naar mijzelf
 
Grover's schermafbeelding
 
Geregistreerd: 10 februari 2002
Berichten: 195
Geslacht:
Thumbs up Bijzondere uitspraken.

Citaat:
Originally posted by bolleke
Hoi Grover en anderen,

Eerst en vooral, Grover, bedankt voor je verhaal en daarmee je openheid. Dit is een deel van je 'genezingsproces'. Ik hoop dat je dat beseft...
Hoi Bolleke en anderen,

Ja, je hebt gelijk: delen IS helen nietwaar? Openheid en eerlijkheid naar jezelf toe maakt een belangrijk deel uit van een genezingsproces.

Citaat:
En verder, ik heb vandaag die video-opname gehad met dokter L. Gabriëls. Daarna was er nog tijd voor een gesprek. We hadden het oa. over 'vechten', over angst en veiligheid...
Eén ding wil ik hier vertellen omdat het me zo bijzonder geraakt heeft.
.. "Wat je niet wil, dat komt naar je toe. En hoe meer je zegt: 'Dit wíl ik niet', hoe harder en hoe sneller het op je inbeukt. Je moet dus leren er mee te leven, eerst te aanvaarden om dan, daarna te leren verwerken en tenslotte los te laten..."
'Wat je niet wil, dat komt naar je toe'.

Zo! Hoe toevallig is dit?!! Jij krijgt dit vandaag te horen en ik schrijf EXACT hetzelfde op het HaarWeb Forum!

Ik zal mijn woorden nogmaals herhalen:

'Waar je tegen vecht, blijft bij je'.

Exact hetgeen jij nu met ons deelt, dankzij je therapeute! Dezelfde boodschap in verschillende woorden.

Erg bijzonder.


Grover.
Grover is offline   Met citaat reageren
Oud 25 november 2002, 23:17   #9
Madelief
HaarWeb lid
 
Geregistreerd: 26 januari 2002
Berichten: 580
Grover, Bolleke...

Blij dat ik jullie berichtjes gelezen heb. Bedankt. Ik meende wat ik schreef, vind dat nog steeds. Alleen vandaag en eigenlijk gisteren avond al vond ik dat mijn reactie misschien wat neg. over kwam. Dit bedoel ik zeker niet zo, is het wel zo overgekomen sorry hiervoor. Maar dat woord....ontkrachten....daar krijg ik de kriebels van. Natuurlijk sta ik open voor anderen en hun zienswijze en ik weet zeker dat ik overal wat van op pik, wat ik meeneem in mijn "rugzak". Ook zijn er veel overeenkomsten. Zoals ik wel eerder geschreven heb kan ik zelf het bizarre gedrag niet begrijpen, want het complete ritueel omtrent TTM is wellicht nog nooit volledig beschreven. Het gaat niet alleen om het plukken, nee het ritueel moet compleet zijn. Hoe zal ik als ervaren ttm-er kunnen begrijpen dat een niet ttm-er dit wel kan? En eh Grover , jij zet je zo pos. voor ons ttm-ertjes in en dat waardeer ik natuurlijk heel erg. We zijn op de wereld om mekaar te helpen nietwaar? En Bolleke, bedankt voor je wijze woorden. De groetjes maar weer.
Voor beide een dikke knuffel, Madelief
Madelief is offline   Met citaat reageren
Oud 26 november 2002, 01:13   #10
Grover
Op weg naar mijzelf
 
Grover's schermafbeelding
 
Geregistreerd: 10 februari 2002
Berichten: 195
Geslacht:
Lightbulb Re: Grover, Bolleke...

Citaat:
Originally posted by Madelief
Blij dat ik jullie berichtjes gelezen heb. Bedankt. Ik meende wat ik schreef, vind dat nog steeds. Alleen vandaag en eigenlijk gisteren avond al vond ik dat mijn reactie misschien wat neg. over kwam. Dit bedoel ik zeker niet zo, is het wel zo overgekomen sorry hiervoor. Maar dat woord....ontkrachten....daar krijg ik de kriebels van. Natuurlijk sta ik open voor anderen en hun zienswijze en ik weet zeker dat ik overal wat van op pik, wat ik meeneem in mijn "rugzak". Ook zijn er veel overeenkomsten. Zoals ik wel eerder geschreven heb kan ik zelf het bizarre gedrag niet begrijpen, want het complete ritueel omtrent TTM is wellicht nog nooit volledig beschreven. Het gaat niet alleen om het plukken, nee het ritueel moet compleet zijn. Hoe zal ik als ervaren ttm-er kunnen begrijpen dat een niet ttm-er dit wel kan? En eh Grover , jij zet je zo pos. voor ons ttm-ertjes in en dat waardeer ik natuurlijk heel erg. We zijn op de wereld om mekaar te helpen nietwaar? En Bolleke, bedankt voor je wijze woorden. De groetjes maar weer.
Voor beide een dikke knuffel, Madelief
Hoi Madelief,

Misschien is het eens interessant om te bekijken waarom je zoveel 'irritatie' en 'kriebels' voelt bij het woord 'ontkrachten'? Iets raakt je nl. niet voor niets.

Je schrijft :
Citaat:
Zoals ik wel eerder geschreven heb kan ik zelf het bizarre gedrag niet begrijpen. Hoe zal ik als ervaren ttm-er kunnen begrijpen dat een niet ttm-er dit wel kan?
Ik kan me heel goed voorstellen dat je er nu zo over denkt. Ik heb hierop antwoord proberen te geven in mijn bovenstaande posting waarin ik zeg: 'Het enige wat ik wèl nodig heb gehad om inzicht te verkrijgen in mensen die ziek zijn (waaronder TTM)....is mijn EIGEN ziekte. Inzicht begint IN jezelf. Hoe meer het inzicht in jezelf groeit, hoe meer inzicht je in anderen krijgt.'

Op het moment dat ikzelf uren en uren voor de spiegel stond toen ik kaal werd en later zelfs met haarwerk op was ik mij niet werkelijk bewust van waar ik mee bezig was. Zeker, ik was me zeer bewust van het feit dat ik daar weer 5 uur met knikkende knieën voor die vreselijke spiegel stond. Maar ik besefte niet waarom ik het deed. Ik was mij bewust van mijn gedrag, maar had nog niet de mogelijkheden om vérder te kijken. Je genezingsproces begint met inzicht. Inzicht in jezelf. Op het moment dat ik zo diep was gezonken had ik geen inzicht in mijzelf. En dus ook niet in anderen. Dankzij mijn eigen inspanningen om tot genezing van mijn ziekte ME te komen, ben ik veel zelf-bewuster geworden en zie ik dingen die ik vroeger niet zag. Ik weet nu waarom ik ME heb gekregen. Ik weet nu waarom ik uren voor de spiegel stond. Dat wist ik toen niet.

Ik 'proef' wel vaker bij TTM-ers dat ze zoiets hebben van : 'nou ja, die en die heeft geen TTM, dus hoe kan hij/zij zich nu ooit ècht voorstellen/ècht begrijpen wat ik mijzelf aandoe'? Ik vind dit nogal een beperkende gedachte. Kijk bijv. naar de therapeuten waar Bolleke en ik geweest zijn : deze mensen hadden zèlf géén TTM en hadden ook weining tot geen ervaringen met de ziekte...en tòch hebben wij bij uitgerekend hèn onze grootste doorbraak bereikt. Bijzonder toch dat mensen die geen TTM hebben je op dat moment beter helpen dan diegenen die hier 'in gespecialiseerd zijn/veel ervaring mee hebben'. Hiermee wil ik zeer zeker niet zeggen dat mensen die wèl gespecialiseerd zijn in je specifieke ziekte je niet goed zouden kunnen helpen: nee uiteraard niet: integendeel. Ik wil alleen aangeven dat het niet persé noodzakelijk is. Het gaat er uiteindelijk om dat 'iemand' een bepaald bewustwoordingsproces bij je op gang brengt. De therapeut van Bolleke die niets wist van TTM heeft dit bij haar gedaan.... en ikzelf bijv. heb dat bij haar gedaan toen ik haar voor het eerst ontmoette. Beiden hebben wij geen TTM. Op haar beurt maakt Bolleke weer zaken voor mijzelf helder....ookal heeft ze géén ME.

Een ziekte is een ziekte. Alleen de uiterlijke symptomen zijn anders. Een ziekte blijft een ziekte: er hangt alleen een ander naampje aan. Het gaat niet zozeer om de specifieke symptomen...het gaat om de boodschap die een ziekte met zich meedraagt. En die boodschap is universeel. nl:

KOM TOT JEZELF.

Ziekte heeft als doel om dichter bij jezelf te komen. Dit proces ontstaat door zelfbewustzijn. De schillen/muren/gedragspatronen die jij in je hele leven hebt opgebouwd zorgen ervoor dat je steeds vérder van jezelf komt te staan. Dit veroorzaakt ziekte. Het is de bedoeling om deze schillen weer 'af te pellen', om je gedragspatronen los te laten om zodoende bij je eigen Kern, je Zelf uit te komen.

Je ziekte geeft jouw de boodschap dat er 'iets' niet goed is. Maar jouw ziekte is NIET hetgeen er niet goed is! Dit is heel moeilijk te bevatten... ik heb er zelf 4 jaar over gedaan om tot dit bewustzijn te komen. Het is zoals Bolleke zegt: je ziekte is feitelijk je vriend.

Ik vind dit wel een mooi voorbeeld:

Kijk eens naar een auto. Op het moment dat er een intern defect aan een van je autonderdelen onder de motorkap is, geeft je auto dit aan doordat er een rood lampje gaat knipperen op je dashboard. Het rode lampje is de boodschap van je auto dat er intern iets niet goed zit. Je lost het probleem op door het onderdeel onder de motorkap -waarnaar het lampje verwijst- te reparen. Het lampje zal niet meer knipperen.

Kijk nu eens naar een ziekte. De manier waarop ik het zie is de volgende: je auto geeft een intern defect aan d.m.v. een rood lampje... wat voor je auto het lampje is, is voor jouzelf je ziekte. Je lichaam geeft d.m.v. een ziektesymptoom (lampje) aan dat er intern (in je denkgeest) iets niet goed is. Er ontstaat een tumor, er ontstaat reuma, er onstaat ME....
Wat doen wij nu als het rode lampje gaat branden in de auto? Juist...wij luisteren naar het lampje en repareren de interne oorzaak onder de moterkap.
Echter, hoe gaat de (lichamelijke) medische gezondheidszorg te werk? 'Heee...een tumor: die gaan wij direct wegsnijden en u kunt weer naar huis!' De tumor is de boodschap van je lichaam dat er intern iets niet goed zit. Wat doet men? Men snijdt de boodschap weg.....
(niet dat er iets 'mis' is met het weghalen van een tumor...nee: integendeel. Het is alleen van wezenlijk belang dat je daarnaast beziggaat met de boodschap achter die tumor!)

M.a.w: ipv te kijken wat er defect is onder de motorkap van de auto....gaat men het rode lampje repareren, want 'hij knippert opeens'.....

Grover.

Laatst gewijzigd door Grover; 26 november 2002 om 01:55
Grover is offline   Met citaat reageren
Oud 26 november 2002, 23:37   #11
Madelief
HaarWeb lid
 
Geregistreerd: 26 januari 2002
Berichten: 580
Grover,

Laten we er geen welles/nietes spelletje van gaan maken, maar sorry ik kan niet in jou gedachtengang meegaan. Ik denk dat ik diep genoeg gegaan ben en waarschijnlijk nog zal gaan en weet ook dat ik toch al redelijk veel over mezelf weet. En niet iedereen is gelijk, niet iedereen zal op een zelfde manier met z'n problemen omgaan. Voor mij geldt dat ik niet aan mezelf werk op dezelfde manier als jij dat doet. Ik heb al best veel van je gelezen , maar jou manier van denken/handelen sluit niet bij mij aan. Ik heb nu de keuze gemaakt om toch weer in behandeling te gaan en wel bij iemand die wel het nodige van TTM afweet. Dat is mijn keuze na de nodige therapieen die ik inmiddels gehad heb. De toekomst zal uitwijzen hoe ik hierop zal reageren, maar ik doe m'n best.
En wat betreft een kapotte auto: als er bij ons een lampje stuk is kijken wij eerst WEL onder de moterkap hoor, maar ik wil mijzelf ook niet met een auto vergelijken....
Madelief
Madelief is offline   Met citaat reageren
Oud 27 november 2002, 01:24   #12
Grover
Op weg naar mijzelf
 
Grover's schermafbeelding
 
Geregistreerd: 10 februari 2002
Berichten: 195
Geslacht:
Lightbulb Madelief,

Een welles-nietes discussie: daar heeft niemand wat aan en dat is ook niet de aard van deze thread. Wat ik (en Bolleke) beschrijf in onze postings is mijn persoonlijke visie op TTM en ziektes in het algemeen. Ik verwacht overigens van helemaal niemand dat mensen in die persoonlijke visie meegaan: het enige wat ik doe is mijn eigen ervaringen proberen te delen (dus niet: opleggen), aangezien ik net zoals Bolleke op het gebied van bewustwording/persoonlijke groei de meeste doorbraak heb mogen ervaring op mijn weg naar genezing. Ik vind het belangrijk om mijn eigen ervaringen hierin te delen (daar is deze discussiegroep voornamelijk voor bedoeld!) want ik heb de overtuiging dat ik door het delen van deze ervaringen anderen kan helpen.

Echter, voor iedereen is de weg naar genezing anders. Veel mensen zullen in mijn gedachtengang kunnen meegaan...en net zoveel mensen niet. Jij bent voor je gevoel 'diep genoeg gegaan' schrijf je. Als jij dat zo voelt, dan is dat toch prima? Niemand beweert hier ook dat dit niet zo zou zijn? Het enige wat ik n.a.v. je eerdere bericht heb gedaan is -zoals Bolleke zegt- op een zo open mogelijke manier mijn eigen ervaringen (met o.a. mijn eigen dwangmatige haarprobleem en mijn ziekte ME) te delen, als antwoord op je bericht. Niets meer en niets minder. Niemand probeert je te overtuigen van iets waar jij anders over denkt. Dat proef ik een beetje uit je reactie, nl.

Iedereen werkt op zijn of haar eigen manier aan zichzelf, precies zoals je zegt. Wat ik dan enigszins opmerkelijk vind, is dat ik -ook in je bovenstaande bericht- een bepaalde mate van 'irritatie' proef in je reactie's op mijn ervaringen. Zoals je zelf terecht aangeeft: iedereen heeft zijn eigen manier. Waarom irriteert het je als iemand (in dit geval ik) zijn eigen manier graag wil delen c.q. bepraten met anderen? 'Irritatie' is nl. wat anders als 'een verschil van mening'.

Het lijkt alsof je mijn antwoorden hebt gelezen alsof ik vind dat iedereen maar met mijn zienswijzen moet meegaan en dezelfde keuzes moet maken alsdat ikzelf heb gedaan.

Als laatste wil ik in ieder geval aangeven dat ik alle begrip voor je 'weerstand' en je eigen mening/visie heb en ik hoop dat je ontzettend veel aan je nieuwe therapie zult hebben. (Ik begin overigens zèlf op 5 december as. ook met een behandeling bij dé specialisten op ME-gebied in nederland: ik ga Cognitieve Gedragstherapie (een niet geheel onbekende therapie voor TTM-ers, nietwaar?) doen bij het Radboud Ziekenhuis in Nijmegen.....)

Groetjes,
Grover.
Grover is offline   Met citaat reageren
Oud 27 november 2002, 23:53   #13
Madelief
HaarWeb lid
 
Geregistreerd: 26 januari 2002
Berichten: 580
Beste Grover,

Ik vind het helemaal niet erg dat je je ervaringen deelt, integendeel. De "irritatie" (beetje zwaar misschien), die je proeft komt inderdaad door wat jezelf schrijft...het kwam bij mij wat 'opdringerig' over, zo van dat je dieper in jezelf moet kijken enz... En dat er wel een onderliggend/achterliggend iets moet zijn dat maakt dat b.v. ik TTM heb. Zoals ik eerder wel heb geschreven is er bij mij niet een duidelijke oorzaak te vinden en mijn mening is dan ook dan je ook geen dingen moet zoeken die er niet zijn. Misschien wijkt mijn visie af van de doorsnee TTM-er, maar dat doet er ook niet toe. Ik ben heel blij dat er in ieder geval bekendheid aan TTM gegeven wordt en dat er onderzoek wordt gedaan. Ik ben blij dat ik er niet meer 'alleen' voor sta, want de eenzaamheid met de gedachte alleen te zijn met dit gedrag dat was de allerminste tijd en dat gevoel kent volgens mij alleen de TTM-er wat betreft dit onderwerp. Je hebt gelijk dat ik wat weerstand bied, maar dat is een uiting van lang verborgen gevoelens die nu geuit kunnen en mogen worden. Hopelijk zijn we nu een beetje duidelijk naar elkaar toe geweest... Ik wil jou ook succes wensen met je nieuwe therapie.
groeten van Madelief
Madelief is offline   Met citaat reageren
Oud 28 november 2002, 13:44   #14
Grover
Op weg naar mijzelf
 
Grover's schermafbeelding
 
Geregistreerd: 10 februari 2002
Berichten: 195
Geslacht:
Lightbulb Re: Beste Grover,

Hi Madelief,

Ik ben het geheel met je eens dat je niet moet zoeken naar dingen die er niet zijn. (iets wat er niet is...kan je zowiezo niet vinden )

Verder probeer ik mijn eigen ervaringen en zienswijze te delen ipv op te dringen/op te leggen. Wellicht dat ik door mijn woordkeuze meer opdringerig ben overgekomen dan mijn bedoeling is. Dat is het grootste nadeel van electronisch communiceren: ik weet met welke intentie/bedoeling/context ik iets zeg/bedoel, maar die kan via mail geheel anders overkomen. Daarnaast speelt in jouw geval mee dat er volgens jouzelf niets 'diepers' bij je te vinden is wat oorzaak kan zijn van je TTM. Als er dan iemand is (in dit geval ik) die zo overtuigd zijn visie neerzet m.b.t. de diepere oorzaken achter TTM, dan kan ik me erg goed voorstellen dat je dat kan 'irriteren'.

Ik ben na mijn eigen groeiproces inderdaad van mening dat er achter een symptoom een oorzaak (moet) zit(ten). Echter, die oorzaken zijn voor iedereen anders en hoeven ook niet even 'diep' te liggen. Je hebt niet voor 'niets' al 23 jaar lang TTM : er is een reden/oorzaak voor. En zèlfs al komt iemand niet achter de oorzaak (om wat voor reden dan ook), dan nog blijft de reden over en die is net zo belangrijk, zoniet: nog belangrijker. (voor de duidelijkheid: ... dit is mijn eigen mening en niet opdringerig bedoeld....)

Als je dit gaat beseffen zal die 23 jaar ook niet meer zo 'zinloos' lijken. 'Wat heeft het in godsnaam voor zin om al die jaren je eigen haar uit te trekken ?' Mensen lopen jaren en jaren met deze vraag rond. Op het moment dat je je bewust gaat worden van de zin achter je 'ziekte', zal de 'zinloosheid' wegvallen (logisch...) en zul jijzelf meer en meer de centrale rol gaan spelen in de genezing van je 'ziekte'.

Wat betreft therapieën: ik kom net terug van mijn bedrijfsarts. We hadden het over de gedragstherapie die ik (hoogstwaarschijnlijk) kan gaan volgen in Nijmegen m.b.t. mijn ziekte ME, wat zij mij ook aanbevolen heeft. Mijn bedrijfsarts vertelde me dat bij ziektenbeelden zoals Fybromyalgie, Whiplash, ME, enz. de gedragstherapie uiteindelijk de beste resulaten bleek te geven. Ze zei: 'als je je puur gaat richten op de (fysieke) symptomen (bijv. dmv fysiotherapie) dan levert dat niet echt veel resultaat op.' Ik ben dus erg benieuwd hoe ik de gedragstherapie ga ervaren: ik denk dat ik er veel aan zal hebben.

Grover.
Grover is offline   Met citaat reageren
Oud 13 december 2002, 14:29   #15
ernestina
HaarWeb lid
 
Geregistreerd: 29 april 2002
Locatie: Soest
Berichten: 152
gedragstherapie

Hoi Grover,

Hoe is je eerste 'sessie' geweest in Nijmegen op de dag dat die oude man in het land was????
(met nog zulke mooie volle lokken, het ís ook gewoon niet eerlijk, hè? )
Ik ben erg benieuwd naar je ervaringen. Heb je inderdaad het idee dat je er wat aan zult hebben. En wat betekent 'cognitieve gedragstherapie' eigenlijk, kun je dat mij uitleggen?

Nou, een heleboel vragen, ga er maar even goed voor zitten!

Lieve groeten, Ernestina
ernestina is offline   Met citaat reageren
Reageren

Discussietools
Weergave Geef een waardering voor deze discussie
Geef een waardering voor deze discussie:

Regels voor berichten
Je mag geen nieuwe discussies starten
Je mag niet reageren op berichten
Je mag geen bijlagen versturen
Je mag niet je berichten bewerken

BB code is Aan
Smileys zijn Aan
[IMG]-code is Aan
HTML-code is Uit

Forumnavigatie


Alle tijden zijn GMT +2. Het is nu 15:28.


Forumsoftware: vBulletin®, versie 3.8.11
Copyright ©2000 - 2024, Jelsoft Enterprises Ltd.
Produced by Limelight Studios. Copyright © 2001-2024 Stichting HaarWeb.