Ontdekking van TTM

[*katje*]

Hoi iedereen,

Ik heb net ontdekt dat het dan toch een ziekte is, dat haar-uittrekken en die blijkbaar toch ook nog vrij veel voorkomt (en ik dus niet alleen ben) Bij mij is het denk ik zo rond mijn 14de jaar begonnen, namelijk met mijn wenkbrauwen. We waren net terug van een vakantie naar Turkije, dus ik was eigenlijk wel heel verbaasd dat het net dan begonnen was Daarna is het overgegaan naar mijn wimpers, maar mijn wenkbrauwen bleven ook niet gespaard... Maar zo'n 2 jaar geleden kwam dan het ergste, toen begon ik ook mijn hoofdharen uit te trekken. In het begin was er nog niets merkbaar van kale plekken, want ik had echt wel veel haar. Maar vorig jaar had ik 2de zit en toen is het helemaal scheef gegaan... Ik had echt mooi lang haar, maar die waren er bijna allemaal uitgetrokken na een paar mislukte herexamens. Mijn haar was opeens 20cm korter omdat ik alle lange haren er had uitgetrokken en mijn kapsel zag er helemaal niet meer goed uit, het trok werkelijk op niets. Dan heb ik het bij een kapper kort laten knippen en op sommige plekken zag je toch wel dat het vrij kaal was. Maar het spijtige van de zaak is dat ik het nog altijd niet afgeleerd heb Ik heb al een geluk nog niet te grote kale plekken en ik hoop dat dat ook niet het geval zal zijn! Ik zit nu weer in de blokperiode en dat is de gevaarlijkste periode om het trekken te weerstaan, want als ik leer, moet ik altijd met iets prutsen, maar na een tijd gaat mijn linkerhand vanzelf naar mijn haren... Soms zelf zonder dat ik het zelf goed besef en achteraf heb ik dan altijd zo'n erge schuldgevoelens. Mijn vriend wil ook heel hard dat ik ermee stop en dat ik terug mooi lang haar krijg, hij denkt dat ik het ook zomaar kan doen stoppen, maar dat lukt echt niet. Ik ben nu 20 jaar en studeer farmacie (IAJ tussen het 2de en het 3de jaar) Ik hoop dat het voor ons allemaal een gelukkig trekvrij 2006 zal worden (of toch in veel mindere mate als vorig jaar...) Ik ben echt wel blij dat ik niet de enige ben. Ik wens het natuurlijk niemand toe, want ik vind het een verschrikkelijke ziekte waar ik me vaak slecht door voel. Maar nu kan ik ook eens van anderen lezen hoe zij ermee omgaan en dat kan altijd helpen. Groetjes, Katrien

[Jente]

Hoi Katrien
Goed dat je dit forum en ons, je lotgenoten, hebt ontdekt. Je verhaal klinkt heel herkenbaar. Ik ben 25, ben ook omstreeks mijn 13-14 jaar begonnen met trekken, en ik heb volgens mij precies dezelfde volgorde doorlopen als jij: wenkbrauwen-wimpers-hoofdhaar. Uiteindelijk trek ik dus zowat overal
Ook ik had mooi lang haar, heb het kort laten knippen, en zit met kale plekken. En ik zou zo graag dat lange haar terug willen.
Inderdaad zijn examens een zware tijd. Dan moet je echt naar alle hulpmiddeltjes grijpen die er maar zijn: plak pleisters om je vingertoppen, zet een muts/sjaaltje op, leg iets klaar om mee te prutsen (stressballetje,...), zorg op tijd voor afleiding (neem pauze zodra je voelt dat het slecht gaat, en ga dan even iets anders doen, bv loop naar buiten of praat met iemand). TTM hoeft je studie echt niet in de war te schoppen, ik ben ook probleemloos afgestudeerd. Suxes in ieder geval.
Ik hoop dat je hier veel steun vindt. En als je je al klaar voelt om lotgenoten te ontmoeten, check dan eens de thread over TTMeeting Voorjaar 2006.
Groetjes, Janika

[*katje*]

Hoi Janika,

Bedankt voor het antwoord Ik ben echt heel blij dat ik dit forum gevonden heb en ik zal zeker de verschillende topics in de gaten houden. Dat van die TTMeeting had ik deze morgen ook al gelezen, maar daar moet ik het uiteraard nog met mijn vriend en ouders over hebben, want aangezien ik het nog maar net ontdekt heb dat ik eigenlijk aan een ziekte lijd en ik nu alleen op kot zit, heb ik het hen nog niet laten weten... Maar ik zal mijn best proberen te doen, want ik zou eigenlijk wel graag met jullie allemaal in contact komen en eens zien en horen hoe jullie met TTM omgaan.
Ja, ik zou het ook wel heel fijn vinden als ik het snel zou afleren en mijn haar terug mooi lang zou worden. Iedereen in mijn omgeving vindt het dan ook vrij bizar dat ik het zo kort heb laten knippen, de evolutie was enorm groot. Maar de echte waarheid kan ik hen toch niet zeggen (op een paar heel goede vrienden na). Hopelijk komt daar wat verandering in en begrijpen ze mijn ziekte.
Nu, tijdens de blokperiode, heb ik altijd een hoedje op en een sjaal aan als ik leer, om het toch zoveel mogelijk te vermijden en soms doe ik zelfs handschoenen aan als het één van die erge dagen zijn en het heel moeilijk is om aan de 'verleiding' te weerstaan.
Goh, ik had echt niet gedacht dat er nog andere mensen waren met gelijkaardige ervaringen. Ik ben echt blij dat ik op deze manier met jullie in contact kan komen en dat er hier enkel mensen zijn die aan die verdomde ziekte lijden. Het creëert een soort hechte band waar iedereen zijn 'geheim' ongestoord aan elkaar kan vertellen en waar ook iedereen elkaar begrijpt omdat we allemaal hetzelfde doormaken. Nu is het gewoon hopen dat het bij ieder van ons zo snel mogelijk kan bestreden worden! Groetjes, Katrien -xxx-

[fashiongirl]

Hoi Katrien,

Welkom op dit forum!
Hartstikke goed, dat je iets over jezelf verteld, dat is best moeilijk.
Ik ben zelf ook maar net aangemeld op dit forum (een kleine week) en heb er al veel aan gehad! De tips van anderen, maar ook meer inzicht in de "ziekte"(zeg maar), want ik vraag me toch telkens af waarom ik het doe...
Het is zeker fijn dat dit forum er is, dus surf hier maar rustig rond, want er zal zeker wel wat bij staan waar je iets aan hebt!!
Heel veel sucses ook met je studie aankomende periode!
Groetjes Loïs

[*katje*]

Hoi Lois,

Ook bedankt voor het antwoord en de verwelkoming! Ja, ik zit nog maar net een dag op het forum en ik voel me echt al heel sterk verbonden met jullie, gewoon omdat we een vrij groot iets gemeen hebben... Niet dat het zo positief is, maar het is ook iets waar we zelf niet achter gevraagd hebben he.
Ik vraag het mij inderdaad ook altijd af waarom ik nu altijd aan mijn haren zit te trekken (en meestal gebeurt dat na de feiten...) Dan voel ik me echt heel schuldig en, voor dat ik iets van deze ziekte afwist, verweet ik dan ook mezelf dat ik geen karakter had om het af te leren en durfde ik mezelf wel een sukkel of lafaard noemen en ik begreep ook niet waarom ik het deed en waarom ik het niet gewoon kon stoppen. Maar sinds ik nu ook dit forum en nog andere sites over TTM heb leren kennen, is het me vrij duidelijk geworden dat het niet iets is wat je snel kan afleren... (spijtig genoeg )
Ik ga me zeker nog actief bezighouden met dit forum en het verder vergen van informatie over TTM en als ik iets tegenkom dat misschien wel handig zou zijn om te weten, zal ik het hier zeker posten! Groetjes, Katrien -xxx-

[Limburgse]

Hoi Katrien,

Hoe gaat het nu met je? Heb je het al aan je ouders en vriend durven vertellen? Hoe reageerden zij? Om het harentrekken te BEGRIJPEN als je het zelf niet doet is moeilijk. Dat kan ik me ook heel goed voorstellen. Dus geef ze de tijd....

Ik sluit me bij jullie aan; Ben 25 jaar, trek sinds mijn 13-de door stress tijdens het studeren.... Studeren doe ik niet meer(heb diploma gehaald) , maar mijn hoofdhaar en wimpers trek ik wel nog.

Succes, Groetjes de Limburgse

[*katje*]

Hey Limburgse,

Bedankt voor je bezorgdheid Met mij gaat het nu niet zo denderend goed wat betreft de ttm... Ik zit nu volop in de examens (vandaag ga ik een examen voor de 3de keer hebben en waarschijnlijk weer niet bijster goed ) en er zijn alweer vele haartjes gesneuveld Van mijn wimpers (bovenaan) blijft er zo goed als niets meer over en dat geldt ook voor mijn linkerwenkbrauw... En mijn hoofdharen hebben ook al afgezien (vooral vooraan... ik moet er echt mee leren stoppen! )

Voorbije donderdagavond heb ik het ook met mijn vriend uitgemaakt waarmee ik al bijna 3 jaar verkeerde... Ik was er eigenlijk wel al een half jaar over aan het piekeren (wat niet voordelig voor mijn ttm was) maar ik had vorige week toch eindelijk de beslissing genomen om mijn relatie stop te zetten... Voor mijn vriend kwam het wel hard en onverwacht aan en ik had en heb hem ook nog niet ingelicht over ttm, hij weet wel dat ik mijn haren uittrek maar dat het een ziekte was, kon ik hem op 1 of andere manier niet vertellen (de communicatie tussen ons ontbrak énorm) omdat ik ook schrik had dat hij dat maar zever zou vinden, dat ik het niet zomaar vanuit mezelf zou kunnen doen stoppen.

Aan een andere goede vriend (die nu mijn nieuw vriendje is en echt een schatje! ), mijn beste vriendin en nog een andere goede vriendin heb ik het wel al kunnen vertellen en ze namen het alle 3 bewonderendswaardig goed op, ze begrijpen het eigenlijk nog vrij goed, ze zijn heel begripvol en vinden het echt rot voor me dat ik die ziekte heb... Ik vond het alleszins enorm pakkende momenten en het heeft wel veel goed gedaan aan mijn zelfvertrouwen en het tot uiting komen voor mijn ziekte! Mijn ouders zullen nu wel de volgende worden...

Het zijn voor mij dus nu wel wat moeilijke tijden (examens en ex-vriendje die me waarschijnlijk wel nog zal lastig vallen omdat hij me terug wil winnen) maar ik krijg toch ook erg veel steun van mijn nieuwe vriend en van mijn beste vriendin (en ook wel van de mensen van mijn gang hier op kot!) Dankzij hen kan ik deze tijd wel nog redelijk goed aan en leer ik het lachen niet af Ik lees jullie berichtjes hier ook wel om de dag ofzo en dat doet me ook wel veel wat betreft de ttm, dus allemaal bedankt voor die positieve woorden! En ik hoop dat diegenen die op de juiste trein zitten het nog lang zullen volhouden of de weg naar de juiste trein snel (terug) vinden!!! Ik hoop met jullie mee, maar ik denk dat ik pas een ticketje zal kopen na de examens

Groetjes en veel trekvrije dagen gewenst voor iedereen!

Katrien
-xxx-

[fashiongirl]

Echt super dat je tegen iemand hebt kunnen zeggen, nog wel een paar ! Dit terwijl het nu niet zo goed gaat en je relatie uit is gegaan...Maar je schreef dat je terug steun krijgt van je nieuwe vriend, fijn.
Ook begrijp ik dat het lastig en moeilijk is om het aan je ouders te vertellen, misschien ook de angst om ze ergens teleur te stellen? Maar hou goed voor ogen, dat dit om jou gaat en dat het voor jou moeilijk is, vooral als je er zo alleen mee bent en dat ben je geweest. Dus gun ik het je ook zo dat je het met je ouders kunt delen.
Heb je verder al die visolie Omega 3-6 geprobeerd? Of pleisters plakken/nepnagels? Het is vaak moeilijk om gestimuleerd te blijven als je het gevoel krijgt dat het al te ver is gekomen. Dus blijf positief, het gaat jou lukken!
Liefs en sterkte!

[*katje*]

Hey Loïs,

Erg bedankt voor je reactie, je lieve woorden en je steun!

Ik denk wel dat ik ergens schrik heb om mijn ouders in te lichten over TTM omdat ze dan misschien teleurgesteld zouden zijn en ze weten ook al lang natuurlijk dat ik aan mijn haren trek (het was ook mijn moeder die het eerst gezien had) dus heb ik er precies niet zoveel behoefte aan om hen te zeggen dat het eigenlijk een ziekte is (en vooral dat ik niet alleen ben) Maar ik zal het hen zeker wel zeggen! Maandag was het mij niet gelukt, maar misschien na de examens ofzo, dan ben ik toch een hele week bij hen en ook thuis, op mijn gemak.

Ja, ik heb inderdaad al een nieuwe vriend en die zie ik wel vrij veel in de week omdat hij ook student is en op de gang van mijn residentie (kot) zit waar ik hem dan ook heb leren kennen Van hem krijg ik echt enorm veel steun en liefde en dat doet mij in deze periode wel veel gelukkiger voelen dan ik anders zou zijn...

Maar ik ben er zeker van dat het ook wel beter gaat met mij dan tijdens de 2de zit omdat ik hier op het forum met jullie in contact kom en het dus ook eens met "ervaren" mensen kan bespreken, jullie begrijpen alles natuurlijk veel sneller dan de mensen die geen TTM hebben... En dat doet ook heel wat, jullie steun!!! Ook al reageer ik zelf niet op alle posts, ik lees ze zeker wel en ze doen mij vaak deugd. Ik zal me wel nog actiever hier op het forum maken, maar met de examens heb ik daar niet altijd de zin en de tijd voor (ik hoop dat jullie dat begrijpen!)

Die omega 3-6, pleisters en nepnagels heb ik nog niet geprobeerd. Misschien wel eens het proberen waard! Ik heb nu wel meestal een warme pull aan met een vrij grote kap die ik dan opzet tijdens het studeren zodat ik niet gemakkelijk aan mijn hoofdharen kan en eigenlijk belemmert het ook vaak dat ik aan mijn wenkbrauwen of wimpers zit te trekken, maar jammer genoeg heb ik die kap niet altijd opgehad waardoor het al zover gekomen is...

Ook nog veel sterkte en vele extra-trekvrije dagen gewenst!

Groetjes,

Katje
-xxx-

[ellycanelly]

hoi katje

wat moet het een opluchting voor je zijn om te merken dat je echt niet de enige bent.
ik wist het al wel een paar jaar maar heb sinds kort pas internet dus dan zie je pas echt hoeveel er zijn
ik trek zelf al sinds m´n 8e en ben nu 36.ik heb het nog wel altijd redelijk kunnen verbergen maar dat maakt het niet minder erg.´k ben sind 4 maanden trek vrij.m´n oudste broer coacht me .eerst elke avond bellen en nu alleen als ik het voel komen.ik kan hem namelijk altijd bellen al is het midden in de nacht.ik ben inmiddels zo ver dat echt iedereen om me heen ervan weeten we praten erover alsof we het over het weer hebben.de meeste kenissen vertellen ook over mij als het op wat voor een manier ook ter sprake komt.wat mij betreft mag iedereen het weten .diegene die mij hierom niet meer willen kennen zijn mijn vriendschap niet waard.gelukkig ben ik er nogsteeds geen vrienden door verloren
voor jou heb ik misschien nog een TIP:kneedgum of nog beterde stuiter putty daar kan je uren lang in kneden.het geeft geen geur afen maakt geen vlekken.je kan het kopen bij intertoys en kost 1,50.je valt dan wel gelijk weer in een andere ticmaar iets minder desastreus.je kan er van alles mee doen ...stuiteren ,
draden trekken ,afdrukken van vanalles en nogwat maken,ballonnen vouwen en laten knallen.kortom het hoed je uit je haar.
ik hoop dat je wat kan met dit hele verhaal.
groetjesellycanelly

Oorspronkelijk geplaatst door *katje*

Hoi iedereen,

Ik heb net ontdekt dat het dan toch een ziekte is, dat haar-uittrekken en die blijkbaar toch ook nog vrij veel voorkomt (en ik dus niet alleen ben) Bij mij is het denk ik zo rond mijn 14de jaar begonnen, namelijk met mijn wenkbrauwen. We waren net terug van een vakantie naar Turkije, dus ik was eigenlijk wel heel verbaasd dat het net dan begonnen was Daarna is het overgegaan naar mijn wimpers, maar mijn wenkbrauwen bleven ook niet gespaard... Maar zo'n 2 jaar geleden kwam dan het ergste, toen begon ik ook mijn hoofdharen uit te trekken. In het begin was er nog niets merkbaar van kale plekken, want ik had echt wel veel haar. Maar vorig jaar had ik 2de zit en toen is het helemaal scheef gegaan... Ik had echt mooi lang haar, maar die waren er bijna allemaal uitgetrokken na een paar mislukte herexamens. Mijn haar was opeens 20cm korter omdat ik alle lange haren er had uitgetrokken en mijn kapsel zag er helemaal niet meer goed uit, het trok werkelijk op niets. Dan heb ik het bij een kapper kort laten knippen en op sommige plekken zag je toch wel dat het vrij kaal was. Maar het spijtige van de zaak is dat ik het nog altijd niet afgeleerd heb Ik heb al een geluk nog niet te grote kale plekken en ik hoop dat dat ook niet het geval zal zijn! Ik zit nu weer in de blokperiode en dat is de gevaarlijkste periode om het trekken te weerstaan, want als ik leer, moet ik altijd met iets prutsen, maar na een tijd gaat mijn linkerhand vanzelf naar mijn haren... Soms zelf zonder dat ik het zelf goed besef en achteraf heb ik dan altijd zo'n erge schuldgevoelens. Mijn vriend wil ook heel hard dat ik ermee stop en dat ik terug mooi lang haar krijg, hij denkt dat ik het ook zomaar kan doen stoppen, maar dat lukt echt niet. Ik ben nu 20 jaar en studeer farmacie (IAJ tussen het 2de en het 3de jaar) Ik hoop dat het voor ons allemaal een gelukkig trekvrij 2006 zal worden (of toch in veel mindere mate als vorig jaar...) Ik ben echt wel blij dat ik niet de enige ben. Ik wens het natuurlijk niemand toe, want ik vind het een verschrikkelijke ziekte waar ik me vaak slecht door voel. Maar nu kan ik ook eens van anderen lezen hoe zij ermee omgaan en dat kan altijd helpen. Groetjes, Katrien

[*katje*]

Hoi Ellycanelly,

Bedankt voor je antwoord en zeker voor je tip! In Leuven (waar ik dichtbij op kot zit) weet ik een Intertoys zijn, dus de kans is echt wel groot dat ik er eens naar zal kijken de komende maand Ergens na de examens ofzo, of misschien nog deze week Het zou dan misschien wel een andere tic opleveren, maar zoals je al terecht opmerkte, zou die veel minder kwaad kunnen. Het is niet iets dat opgemerkt zou worden als ik buiten rond zou lopen he, het zou mijn uiterlijk dan ook helemaal niet meer aantasten. Ik zal het zeker eens proberen en dan maar hopen dat het werkt (vooral dat ik dat hebbedingetje dan ook steeds IN mijn handen zal houden!)

Ik heb tot nu toe ook nog geen vriendschap door de TTM kwijtgespeeld en ik hoop dat dat ook niet zal gebeuren als ik er nog meer voor zal uitkomen!

Echt fantastisch voor jou dat je nu al 4 maanden trekvrij bent, echt super! En je broer lijkt me zeker ook een prachtmens als hij zicht zo voor je inzet en altijd bereikbaar is voor jou! Dat zal je ook wel een enorm goed gevoel geven, dunkt me! En dat is iets wat waar wij (met onze TTM) nood aan hebben, dat zou er zeker wel eens voor kunnen zorgen dat je verbeteringen boekt!

Alleszins nog veel moed en sterkte gewenst! Ik zal zeker voor je duimen dat je nu je hele leven lang trekvrij zal blijven! (En ik hoop dat dat moment bij mij ook zal komen!)

Groetjes,

Katje
-xxx-

[ellycanelly]

hoi katje

ik ben erg benieuwd of het stuitergum bij jou werkt
misschien is het handig om er een aantal te hebben.of in gedeeltes door het huis te hebben zodat je er overal naar kan grijpen.
ik hoor graag terug hoe het gaat
ik heb trouwens 3 fantastische broers.alleen wilde deze broer zograag wat voor me doen alleen heeft hij voor zichzelf en z´n gezin al tijd tekort.dus kwam er nooit wat van terrecht.als ik hulp nodig had(ben nog niet zo lang gescheidenen heb 2 kinderen).hij gaat nooit vroeg naar bed .dus hij is gewoon makkelijk berijkbaar.hij heeft me hiermee meer geholpen dan hij met wat voor´n klus hij ook zou kunnen doen.m´n andere 2 broers zijn bijna buren dus die zie ik gewoon heel veel,die hebben ook allebij een gezin dus dat is altijd gezellig buurten.zo geven zij mij weer steun...heel mijn familie trouwens...allemaal fantastisch
bedankt dat je me daar even op wijst...ik geloof dat dat niet voor iedereen zo vanzelfsprekend is dus heb ik nu besloten dat ik het ze binnenkort allemaal even duidelijk ga laten marken hoe blij ik met ze ben.
of er voor jou een leven zonder ttm komt ???.........ZEKER WETEN
ooit gaat die knop een keer om en is het van de een op de andere dag over.
wat mij de eerste keer overkwam is dat ik ineens hardop in de spiegel zei.ik wil het niet dus ik doe het niet ....en zowaar het lukte.ben een jaar ttm vrij geweest.toen ik zwanger werd van de 2e ging het mis.toch de homonen denk ik.maar goed nu lukt het me toch weer aardig alleen nog niet zo standvastig als toen...misschien moet ik toch weer eens hardop ik de spiegel zeggen wat ik wil.
ik wens jou suc6 met de stuiterputty

groetjes elly

groetjes

Oorspronkelijk geplaatst door *katje*

Hoi Ellycanelly,

Bedankt voor je antwoord en zeker voor je tip! In Leuven (waar ik dichtbij op kot zit) weet ik een Intertoys zijn, dus de kans is echt wel groot dat ik er eens naar zal kijken de komende maand Ergens na de examens ofzo, of misschien nog deze week Het zou dan misschien wel een andere tic opleveren, maar zoals je al terecht opmerkte, zou die veel minder kwaad kunnen. Het is niet iets dat opgemerkt zou worden als ik buiten rond zou lopen he, het zou mijn uiterlijk dan ook helemaal niet meer aantasten. Ik zal het zeker eens proberen en dan maar hopen dat het werkt (vooral dat ik dat hebbedingetje dan ook steeds IN mijn handen zal houden!)

Ik heb tot nu toe ook nog geen vriendschap door de TTM kwijtgespeeld en ik hoop dat dat ook niet zal gebeuren als ik er nog meer voor zal uitkomen!

Echt fantastisch voor jou dat je nu al 4 maanden trekvrij bent, echt super! En je broer lijkt me zeker ook een prachtmens als hij zicht zo voor je inzet en altijd bereikbaar is voor jou! Dat zal je ook wel een enorm goed gevoel geven, dunkt me! En dat is iets wat waar wij (met onze TTM) nood aan hebben, dat zou er zeker wel eens voor kunnen zorgen dat je verbeteringen boekt!

Alleszins nog veel moed en sterkte gewenst! Ik zal zeker voor je duimen dat je nu je hele leven lang trekvrij zal blijven! (En ik hoop dat dat moment bij mij ook zal komen!)

Groetjes,

Katje
-xxx-

[*katje*]

Hoi Ellycanelly en al de rest hier op het forum,

Ik ben er nog niet toegekomen om die stuitergum te gaan halen. Ik heb het ook nog niet gevonden in de winkels die ik al gedaan heb, maar misschien dat ik hem nog zal tegenkomen en dan zal ik het zeker kopen! Ik heb hier op kot wel een aantal dingen liggen die "knijpbaar" zijn, zoals een klein kersenpitkussentje, stressballen, een hartvormig kussen dat gevuld is met bolletjes, enz. Hoe gaat het nu eigenlijk met jou? Heb je al tegen je spiegel hardop gezegd wat je wil? Ik hoop dat er nu voor jou een goeie periode is of zal aanbreken!

Nu even een update van hoe het nu met me gaat (want het is al lang geleden dat ik nog iets van me heb laten horen, sorry daarvoor):

Mijn examens zijn nu gelukkig achter de rug en de resultaten ervan heb ik ook al. Van de 4 examens die ik meegedaan heb, ben ik er voor 2 door en voor 2 niet. Het waren ook redelijk zware buizen waardoor ik zeker al 2de zit heb in augustus/september

Tijdens mijn week vakantie ben ik onder andere naar mijn dokter geweest en heb hem over mijn TTM verteld, waar hij gelukkig al van gehoord had waardoor ik niet de nodige uitleg moest geven. Ik ben nu bij hem in therapie, wel enkel medicijngebaseerd, maar het heeft in het begin toch heel goed geholpen! Maar jammer genoeg helpt het nu niet meer evenveel Ik ben na die consultatie nog niet terug gegaan bij mijn dokter, maar misschien dat dat deze vrijdag zal gebeuren en dan zullen we wel zien hoe het verder zal verlopen. Ik overweeg nu ook om psychische therapie te nemen, maar ik ben er nog niet echt zeker van. Mijn dokter raadt het ook niet echt aan. Hij vindt het niet echt noodzakelijk.

Nu is de 4de week van het 2de semester voor mij bezig en ik zit weer wat achterop ten opzichte van mijn studies Maar ik ga zeker nog mijn best proberen te doen om zoveel mogelijk bij te komen met mijn cursussen. Mijn vriend, die bij mij op kot zit, moedigt mij wel goed aan, maar jammer genoeg is hij hier niet zoveel, vooral niet tijdens de namiddagen waardoor ik toch nog veel van mijn tijd verdoe in het "niet-studeren"...

Ik heb ook nog wat moeilijkheden gehad met mijn ex-vriend. Het uitwisselen van elkaars spullen was vrij dramatisch verlopen en daarna heb ik zijn moeder ook nog gezien en hadden we wat gepraat. Dat viel wel nog mee, maar daardoor had ik toch wel weer een redelijk slecht gevoel... Hopelijk zal het ook op dat gebied verbeteren waardoor ik minder zorgen aan mijn hoofd zou hebben.

Zo, dit was het zo ongeveer denk ik. Aan iedereen veel sterkte voor het trek-vrij blijven of voor het verminderen van het trekken! Op naar het juiste spoor! En voor sommigen tot 19 maart!

Groetjes,

Katje
-xxx-

[Jodyy]

Ik heb het ook vanaf mijn 11e ..
Maar ik ben nog maar 13!
Ik hoop echt dat het heel snel overgaat
Soms heb ik het gevoel dat het nooit meer over gaat..
Want zoals je hier leest hebben sommige mensen het al bijna 20 jaar!
Nou dat wil ik echt niet!
Ik ben woensdag naar de psygoloog geweest..
Voor het eerst!! Ik was heel zenuwachtig..
maar het ging heel goed, ik krijg volgende week een brief , daar word ik doorverwezen.
Ik ben blij dat ik heb door gezet, ik ga er helemaal voor!
Ik zou als ik jullie was , en dat nog niet hebben gedaan, metteen een afspraak maken!

Liefs, Jody

[tinneke]

He Katrien,

Het was heel fijn je te ontmoeten (iedereen trouwens) en ik hoop echt dat je wat aan onze bijeenkomst hebt gehad.
Het is nogal wat hé, al die (vaak zo herkenbare) verhalen...

Veel succes in ieder geval, ik ga er sinds gisteren weer tegenaan en heb nog niet getrokken sinds gisteren ochtend...
Tot schrijfs of tot ziens
10