Ik ben voorgoed gestopt met haartrekken!!

[eus]

Dag lieve mensen,
Graag wil ik jullie vertellen dat ik helemaal gestopt ben met haartrekken. Misschien dat mensen denken, dat geloof ik niet, of, hoe kan dat nou, maar het is echt waar!
Sinds 3 weken heb ik geen enkele haar meer aangeraakt, en ik heb nu het volste vertrouwen dat dat ook niet meer gaat gebeuren. Ik heb 22 jaar haren getrokken, en ben nu dus gestopt, het is genoeg geweest, de schakelaar in mijn kop heb ik omgezet!
Ik heb in mijn leven al heel veel gedaan om te stoppen; diverse therapieen, hulpmiddelen, dieeten, bewustwording,trucjes, pleisters, beloningen, dagboek, registeren, teveel om op te noemen. Vorig jaar ben ik gestart in Nijmegen en heb daar mee gedaan aan het onderzoek TTM. Dat had een korte trekvrije periode tot gevolg, maar deze zomer viel ik toch weer zwaar terug, ik kreeg echt een ontzettende dip. De moed zonk me in de schoenen, en ik legde me eigenlijk neer bij het feit dat TTM de rest van mijn leven bij me zal blijven.
De ochtend na een verschrikkelijke trance-trek avond werd ik gebeld door het Radboud in Nijmegen, en er werd me gevraagd hoe het ermee stond en of ik nog verdere behandeling wilde. Nou hoe stond het ermee; slecht, en of ik verder wilde; twijfel / geen vertrouwen.
Ik kwam tot de conclusie dat ik toch echt niet wil leven met alle negatieve bijwerkingen die ik telkens weer krijg van de TTM. Te weten; negatief zelfbeeld, treksessies en trances die tijdrovend en -verspillend zijn, emotioneel uitgeput na een trekaanval, schaamte, dagelijks weer rotzooien met make-up om mijn kale ogen te verbergen, depressief, weinig vertrouwen in mijn eigen kunnen, mezelf zwak voelen, moe, zwemmen/sauna en alles waar water bij komt kijken vermijden en vooral het gevoel hebben verslaafd te zijn aan trekken, de immense drang niet kunnen weerstaan. Steeds weer het gevoel en de ervaring hebben, dat de trekduivel macht over mij heeft. Dat er dus iets in mij zit wat macht uitoefend over mijn gedrag!! Dat wil ik gewoon niet meer!! Het enige wat TTM mij oplevert is een heel kort moment van ontspanning, na urenlang krampachtig plukken. Dit is echter een grote NEP-ontspanning!! Wil ik dat? Wil ik uren lang focussen op de kleine stoppels bij mijn ogen en wenkbrauwen, verkrampt, vermoeid en uitgeput als het me eindelijk is 'gelukt' om alle haren te verwijderen..??? NEE, dat wil ik niet meer, en dat doe ik niet meer.
Nav nieuw contact met Ger Keijsers, in Nijmegen heb ik een contract met mezelf gemaakt, een echt contract op papier. Dit bestaat o.a uit close-upfoto's van mezelf zonder make-up, daarna staan er foto's van mensen met wimpers en wenkbrauwen. Vervolgens een lijst met de voordelen die het niet-trekken me oplevert en behulpzame gedachten die me helpen als de drang op komt zetten. Want ja, ik weet dat de drang komen zal, maar nu ben ik voorbereid, ik ben de sterkste!! Ik heb TTM niet meer nodig om met wat voor soort situaties of gevoelens om te gaan.
Voor mij is het belangrijkste om de haren (die nu al weer beginnen te groeien) ook helemaal niet aan te raken. Zodra ik voel aan de haren, wordt er binnenin mij onmiddelijk iets getriggerd wat de drang zeer plots doet aanzwengelen, en dan is het in mijn geval vaak te laat. Dus dit moment moet ik voor zijn, ik voel niet meer aan de haren.
Het idee dat TTM weg zal zijn uit mijn leven heb ik los gelaten, en geloof ik eigenlijk ook niet. Misschien zal het nog wel de rest van mijn leven op de loer blijven liggen en anwezig blijven in mijn systeem. Maar, ik bepaal wat die handen van mij doen. De drang mag komen, en ik kan denken aan haren, trekken maar ik geef geen actie aan mijn gevoel of gedachten. Misschien blijf ik dan wel eens een aantal dagen of weken onrustig, prima. Beter dat dan de haren eruit trekken, dat levert me meer verdriet en uitputting op.
Graag zou ik iedereen wat willen geven van de kracht en de positiviteit die ik voel, want het is echt heerlijk om me zo goed en krachtig te voelen. Vrij van TTM, niet meer afhankelijk zijn. IK heb TTM niet meer nodig.
Ik laat het hier bij, en zal mijn ervaringen blijven delen op het forum.
Heel veel kracht en sterkte voor iedereen, en ookal zit je nu in een 'slechtere' periode, weet dat de kracht in jou zit!!!!!!
De kracht die je gebruikt om als een bezetene haren te trekken, diezelfde kracht kun je gebruiken om de TTM duivel juist te negeren zodat hij steeds verder en verder op de achtergrond in je leven raakt. Hij raakt afgezwakt en gaat zijn macht verliezen. Misschien dat hij altijd wel ergens sluimerend aanwezig zal blijven, maar zolang je zelf alert, alert en nog eens alert blijft blijf je hem de baas en levert het je veel levensvreugde op. Geef nooit, nooit de moed op!
Tot snel allemaal, en een lieve groet van,
Eus.

[simbah]

Ik ben heeeeeel erg blij om te horen dat je nu gestopt bent. Ik weet zeker dat je dit nooit meer gaat doen. Respect!!!!

[saharawea]

Dag Eus

Chapeau! Je verhaal heeft me doen nadenken. De laatste dagen, heb ik ook bij mijzelf gezegd, wil ik zo verder? Neen, dus.

Oorspronkelijk geplaatst door Eus

Geef nooit, nooit de moed op!

Dit wil genoeg zeggen, voor ons allemaal.

Succes!

[jolien]

Wat een kracht en inspiratie die je woorden uitstralen, Eus! Geweldig! Het lukt je zeker!

Mede door jouw verhaal, begin ik ook zo denken. We KUNNEN het!

Groetjes

[Madelief]

Echt geweldig! ..en inderdaad ik denk ook dat het zo werkt als jij beschrijft.
Hou je vast aan de kracht die het trekken weerhoudt.

groet,
Madelief

[bolleke]

WAW! Knap, moedig, bewonderenswaardig en inspirerend!
Ik wens je veel kracht op deze nieuwe weg, die er altijd voor je lag, maar die je nooit genomen hebt. Ik wens je de moed om alle kruispunten lijnrecht over te steken en ik wens je vrienden aan de zijlijn die jou blijven supporteren en helpen om op het juiste spoor te blijven. Mocht je struikelen en naast de weg belanden, dan wens ik je steunmakkers om je op te rapen en terug een eindje met je mee te lopen... ik wil daar één van zijn. Wil jij ook aan mijn zijlijn supporteren?
Sterkte en ontzettend veel zon op je weg!

[vleervlinder]

Wow Eus, wat een prachtig, krachtig, bruisend, inspirerend stukje! De wil, de moed, de hoop en de kracht springen er gewoon vanaf! En zijn besmettelijk… alleen al door jouw berichtje te lezen, wil ik er ook weer tegenaan.
Vooral deze woorden zijn blijven hangen:

Oorspronkelijk geplaatst door eus

De kracht die je gebruikt om als een bezetene haren te trekken, diezelfde kracht kun je gebruiken om de TTM duivel juist te negeren zodat hij steeds verder en verder op de achtergrond in je leven raakt.

Ik denk vaak dat ik de kracht niet heb, maar ik heb ze juist wél; ik gebruik ze alleen om te trekken in plaats van om te stoppen. Zo lijkt het zo eenvoudig, en misschien hoeft het geeneens moeilijk te zijn. Misschien heb ik het mezelf maar al te vaak moeilijk gemaakt door te geloven dat ik te zwak ben, terwijl het al beter kan gaan alleen al door te geloven dat het me wél kan lukken, dat ik sterk ben.

Dat doet me denken aan iets dat ik eens heb opgeschreven…
*gaat rommelen in haar schriftjes*

Dit dateert van een paar dagen voor de ttm-bijeenkomst bij Bolleke dit voorjaar (amai al zo lang geleden), toen ik ook een paar maanden (wohoow! ook al lang geleden) niks heb getrokken:

Vorige keer was ik ook zenuwachtig, maar ik vond het toen toch ook tof. Ik moet niet persé veel zeggen. Maar langs de andere kant: ik moet mij niet stiller, verlegener en zenuwachtiger maken of voordoen dan dat ik ben.
Ik merk dat bij veel dingen de laatste tijd, of ik wordt mij er bewuster van, dat ik mij soms precies wat wijsmaak en mij zo zwakker maak.
Bijvoorbeeld: ik die aan mijn haar pruts, en dan in een tweestrijd zit omdat de echte ik gaat trekken en zwak is, terwij de-ik-die-ik-wil-zijn dat moet tegenhouden, moet vechten.
Maar… waarom zou dat niet andersom kunnen zijn? Wie weet is de echte ik best wel sterk, maar probeer ik mij zwakker te maken of doe ik alsof ik zo bén, omdat het makkelijker is?
Waarschijnlijk ben ik gewoon allebei, maar als ik mij dan toch iets zou wijsmaken van welke kant overheerst, kan het toch evengoed de sterke, zelfzekere kant zijn?!
Veel dingen (alles?) zijn nu eenmaal zoals wij ze denken, verdraaien, maken. Dus ja, “jij leeft niet in de wereld, de wereld leeft in jou”.
Hoe komt het nu eigenlijk dat ik nu al bijna anderhalve maand quasi niks (2, 3 haren?) getrokken heb?
Door de mengelmoes van de dood van Mulipa (als je heel diep zit, is er maar één weg meer: naar boven), mijn crashbericht op Haarweb, de lieve reacties daar op, de lampententoonstelling? De eerste lentezon? Het een-beetje-vanalles-doen-en-maken? Meer buiten bezig zijn?
Dát, in combinatie met mij sterker voelen, er in geloven (ahja, ik moest wel want ik bewees het tegelijk: ik kon er af blijven, ik kon – kan! – zonder trekken).
En als ik dan terug zou gaan trekken, is dat dan omdat ik mij weer zwakker maak en dóé toegeven, of is het écht sterker dan mijzelf? En wat is dan ‘het’? Is dat ook niet ‘mijzelf’?
Het is zo een beetje een evenwichtscrisis waarbij ik kan kiezen welke van de twee kanten van mijzelf de overhand neemt. Dat bepaalt misschien wel wie ik in de toekomst (morgen? binnen een jaar?) ben. Een paar maanden geleden had ik mij ook niet kunnen voorstelen dat ik mij zo zou voelen, dat ik mij zo zou kúnnen voelen!
Ik ben nu (of lijk zo? doe mijzelf zo voor? bén zo, maar dan al schrijvend?) zo zelfzeker, vol vertrouwen, ik geloof er in, dat het kan, dat ik het kan volhouden… of is het geen kwestie van volhouden, vechten, verzet en weerstaan, maar gewoon van onder ogen zien wie/wat ik ook ben, naast zwak…? Sterk!


(nu vraag ik mij af of ik hier ooit al geen stukje van op haarweb heb gezet…)


lieve groetjes,

Bieke

[eus]

Wauw, wat super om al deze bemoedigende en lieve reacties te horen, te gek!! Dank jullie wel!
Als er iets is wat ik voor iemand kan betekenen moet je het me laten weten, ik ben bijna elke dag wel op het forum, dus zal vragen proberen te beantwoorden.
Het voelt zo goed, ik geef geen ruimte meer in mijn hoofd aan twijfels zoals; zal het me wel lukken?? of misschien gaat het weer mis?? Zodra ik ruimte geef aan de twijfel of het me uberhaupt lukt, geef ik ruimte aan de TTM om aan de oppervlakte te komen in mijn systeem en die ruimte wil ik niet er echt niet aan geven. Dit is ook een groot verschil met alle honderden andere stoppogingen die ik ondernomen heb. Voorheen dacht ik vaak; ach, ik probeer weer eens een serieuse stoppoging, (maar er bestaat een kans dat het niet lukt, of de terugval zal heus wel ooit komen, zei dan een klein stemmetje in mijn hoofd) Ik zeg niet dat de drang niet meer zal komen, en ik zeg ook niet dat het wellicht heel lastig zal worden, maar ik hoef niet meer te trekken. Nu bepaal ik wat er gebeurt, en ik ben gestopt met trekken. Niet alleen vandaag, niet voor een paar maanden, maar voor altijd. Het voelt inderdaad alsof ik een nieuwe weg ingeslagen ben, een weg die er altijd al lag maar die ik op een of andere manier nooit nam of durfde te nemen? Nu doe ik het gewoon.
Geen twijfels over of het lukt, ik ben gestopt!
Liefs en kracht voor iedereen, en groeten van Eus.

[AThone]

Hoi eus,

knap van je dat je de ttm uit je leven bant.
Ik ben nu al ruim 9 maanden van het trekken af,wel draai en voel ik nog aan m'n haar en het duimen geeft me ook nog steeds een fijn vertrouwt gevoel. dit wil ik ook niet afleren. Soms in stressvolle situaties voel ik de drang maar kan ik me beheersen HET IS HET ME NIET WAARD om met kale plekken rond te lopen.
Mijn haren komen of heel moeizaam terug. of ik zal het met minder moeten doen,maar het is te doen. zolang ik er nu maar afblijf is het goed.
Op deze manier ga ik verder en het is goed.
Ik schrijf niet zoveel meer, maar lees wel geregeld.
hopelijk vinden we allen de kracht om de TTM te overwinnen.
Een ding moeten we voor ogen houden, Wj zjn meer danTTM alleen
lieve groeten aan iedereen Angela

[Poema]

Wow!! Wat een mooi stukje! Heel knap!
Ik hoop echt dat je het volhoudt..ik heb er altijd wat moeite mee als ik zulke stukjes lees omdat ik al vaker voor langere periodes ben gestopt en altijd weer ben begonnen...het begon dan weer met alleen voelen...enz...jullie kennnen het wel. IK was in die periodes dat ik niet trok ook superzeker dat ik dit NOOIT meer zou doen omdat ik me zoooo goed voelde dat ik noooit meer terugwilde naar die zombie die ik al plukkende was. Helaas...
Ik zet dit stukje neer als extra motivatie voor degene die nu gestopt zijn, zodat jullie denken: nee dát wil ik niet !

Succes !! en volhouden he !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Dikke knuffel!!!!

[eus]

Hey Poema,
Bedankt voor je woorden, maken me extra alert en gemotiveerd. Een paar maanden of een paar jaren niet plukken betekend dus helemaal niet dat TTM uit je systeem is! Ik ga er vanuit dat TTM voor de rest van mijn leven 'in mij' zal zitten, en ik dus voor de rest van mijn leven alert zal moeten zijn.

Qoute:
"IK was in die periodes dat ik niet trok ook superzeker dat ik dit NOOIT meer zou doen omdat ik me zoooo goed voelde dat ik noooit meer terugwilde naar die zombie die ik al plukkende was"

Poema, je schrijft dat je vaker voor langere periodes gestopt bent,
Wat maakte het dat je toch weer begon?? Daar ben ik dus echt benieuwd naar.
groeten,
Eus.

[Poema]

Ik ben wel sinds erg lagnge tijd nu weer sterk gemotiveerd een stoppoging te wagen, en sinds ik je stuk gelezen heb nog niks uitgetrokken ondanks dat mijn hand meerdere keren de lucht in ging!

Dank je wel Eus, ik heb echt erg veel aan zulke stukjes. Ze motiveren me er weer voor te gaan als ik lees hoe goed je je voelt. Zeker omdat ik op dit moment in een behoorlijke dip-depressie zit en zelf nooit zo snel verband leg met de TTM maar na zulke stukjes te lezen besef ik weer dat 99% van mijn klachten, zowel lichamelijk (moe, uitgeput, spierpijn) als emotioneel (depressie, geiiriteerd, prikkelbaar, moe, wazig, angstig, bang voor toekomst, problemen met gevoelens van liefde en overgave, piekeren over alles, emotioneel en vooral sexueel geremd en geblokkeerd, janken om niks, me geen vrouw voelen, je een bedrieger voelen, het idee jezelf en andere voor de gek te houden, een muurtje om je heen hebben, een dubbelleven, me gevangen voelen, niet vrij voelen, onzeker, me altijd extreem moe en uitgeput voelen, geen energie hebben, geen passie hebben, agressief voelen, met constant willen verzetten, lusteloos enz.enz.enz. gewoon door de TTM komen. Ik weet uit ervaring dat ik tijdens periodes met genoeg haar op mijn koppie en zonder trekken, ik mezelf altijd supergoed en energiek voelde. Soms vergeet ik dat. NU weet ik het weer. Bedankt. IK voel me altijd een dikke kale teletubbie, een monsterachtig gedrogt....maar geen vrouwpersoon. Ja, als ik me mooi maak met make up en kleding en mijn pruik, maar dan voel ik me weer zo in mezelf gekeerd en een bedrieger. Ik weet dat ik mijn levensgenot terug kan krijgen door 'gewoon' weer een bos haar te hebben. Ik KAN mezelf weer vrij voelen (wat is dat ook alweer!?). Het is allemaal terug te leiden om de agressie, machteloosheid en ellende die TTM met zich meebrengt en nu ik dit zo opschrijf besef ik eigenlijk het volgende: wat is dat genotsgevoel van haren uittrekken en haarwortels opeten nu waard in tegenoverstelling tot mijn levensgenot, het levensgenot van mijn zoontje en van mijn man? Juist.
Het staat niet in verhouding. Ik ga nu dankzij jou stukje een nieuwe serieuse poging wagen om te stoppen en zit er aan te denken ook zo'n confronterend contract te gaan maken (slik). Het zou toch heerlijk zijn weer energie te hebben en te kunnen genieten op alle gebied en me gewoon weer vrij te voelen. IK wil constant nu met mijn handen naar boven gaan, maar blijf netjes met twee handen typen, hihi..
Het is moeilijk, maar ik ga er weer voor !!

Nogmaals bedankt Eus voor je motiverende stukje!
Dikke kus
xxxxxxxxxxxxxxx

[Poema]

Wat maakte dat ik ooit weer begon? Het haar werd langer en ging dat zitten voelen....aan de haren door ze door mijn vingers te laten glijden en als ik dan kronkeltjes voelde begon ik er kleine rukjes aan te geven en dan voelde ik weer prikkels. en door die prikkels en kriebeltjes ging ik weer trekken en daardoor weer wortels eraf halen, en daarna de wortels weer opeten.

Wat begint als voelen eindigt in plukken, de periode die daar overheen ging kon wel weken duren.
Wat mijn handen weer 'naar boven' bracht...waarschijnlijk gewoon een kriebel, prikkel op mijn koppie, jeuk, waarbij andere mensen ff krabbelen....en dan is bij mij het einde zoek. Mijn handen mogen gewoon ABSOLUUT NIET aan mijn hoofdhuid of haren komen.
Gewoon tijdens lezen, tv kijken, computeren, op de toilet zitten, enz.

[Poema]

Overigens heb ik een aantal jaren geleden een eigen bos haar gehad, en toen ging het na een tijdje juist fout met mij en ging onze relatie er bijna aan. Waarom, terwijl ik me juist goed voelde met mijn koppie haar?? Omdat ik doorsloeg, mijn tienerjaren wilde inhalen, mijn wilde haren niet kwijt was (lekker dubbel, hahaha) ik ging me voelen en kleden als een 20 jarige en vond mijn man saai en stom. Erg he. Achteraf na vele sessies hypnotherapie en gesprekken ben ik er toen achtergekomen dat ik daardoor juist heel erg van mijn eigen ik verwijderd was, doordat ik me weer zo goed voelde, sloeg ik zeg maar door de verkeerde kant op. Ik was mezelf niet meer. Misschien lastig uit te leggen of te begrijpen. Nu weet ik beter en als ik mijn haar terug heb, dat ik extra allert moet zijn op het niet doorslaan in het extreme en me niet ineens als een 20 jarige moet gaan willen gedragen. Soms ben ik ook wel bang dat als ik weer een kop met haar zou hebben ik weer dezelfde problemen zou krijgen. Ben dus ook wel weer bang dat ik me dan weer zoooo vrij ga voelen dat ik weer tot het extreme doorsla en alles achter me wil laten om het leven van een tiener te gaan leiden. Maar ik ben nu zoveel jaar ouder en wijzer en een stuk volwassener, ben ondertussen moeder geworden enz. Ik heb dus wel de hoop dat ik er nu beter mee om kan gaan. Raar dat ineens weer wél haar hebben, ook weer zoveel problemen met zich mee kan brengen. maar op zich niet geheel onlogisch.
IK ging toen geheel aan het rebelleren! Stom he?

[eus]

Hoi allemaal,
Dit stukje van veervlinder vind ik heel goed en waar,

Quote:
"Ik denk vaak dat ik de kracht niet heb, maar ik heb ze juist wél; ik gebruik ze alleen om te trekken in plaats van om te stoppen. Zo lijkt het zo eenvoudig, en misschien hoeft het geeneens moeilijk te zijn. Misschien heb ik het mezelf maar al te vaak moeilijk gemaakt door te geloven dat ik te zwak ben, terwijl het al beter kan gaan alleen al door te geloven dat het me wél kan lukken, dat ik sterk ben."

Zolang we blijven geloven dat we zwak zijn, geen wilskracht hebben, dat het toch wel nooit zal lukken etc., creeeren we ruimte in ons hoofd/gevoel/systeem om TTM aanwezig te laten zijn. Volgens mij heeft TTm maar een milimetertje ruimte nodig om de kop op te steken, en dat geef je toe en dan is ie opeens heeeel sterk aanwezig! Zo heftig. Volgens mij moeten we beginnen met het loslaten van gedachtes over onszelf dat we zwak zijn en niet kunnen stoppen met haartrekken want de drang is zoooo sterk! De drang is sterk, TTM blijft aanwezig maar jij hebt zelf altijd, 24 uur per dag de mogelijkheid om te KIEZEN. Geef ik toe aan de drang, laat ik mijn hand omhoog gaan, mag ik 1 haartje trekken....of niet? Je kunt echt zelf kiezen, maar om dat te kunnen moet je daar wel eerst in geloven. Dus, gooi al die negatieve concepten over jezelf overboord, neem er afscheid van, zeg ze vaarwel, je hebt ze niet nodig. JIJ bent de sterkste, JIJ bent helemaal OK, JIJ bent de baas over TTM en helemaal niemand anders! Echt waar!