Wie stopt er mee?! We gaan er voor!

[ilseke]

wauw, wat een reacties ! en zo bemoedigend! Iedereen lijkt wel het heft in handen genomen te hebben. Goed zo!

Hier gaat het wat minder. Het lijkt alsof ik niet kan weerstaan aan het trekken. Ik mag ook geen koffie drinken, niet teveel suikers,...en ik ben net zo gek op Sevilla van Senseo. Ik zal er dus enkel aan ruiken.

Ik volg nu een assertiviteitscursus en doe het graag, maar het is zo confronterend en ik voel me nu echt niet zo lekker in mijn vel. Denk nog maar eens een afspraak te maken met mijn psych. Ik ben niet blij met wie ik ben. Misschien analyseer ik alles te veel (zegt mijn man toch) Gewoon genieten moet toch zalig zijn

Liefs,
Ilse

[bolleke]

Hé Ilseke,
Tijdje geleden, sorry... heb zware nachten achter de rug. Maar hoe zit het voor morgen? Heb je nog zin in een ontmoeting? Om 12.30u ben ik buiten bij de peut, dan stap ik meestal te voet richting centrum...
Bel me anders even, oké?

Wat die 'analyse' betreft. Ik denk dat we, zolang we ons gedrag (ttm), niet begrijpen, we onszelf zullen blijven vragen stellen.
Zelfanalyse is niet slecht, mij heeft het al veel geleerd en de ttm is nu echt tot een minimum beperkt.
Dus, laat je man maar zeuren. Misschien goed om af en toe te laten blijken dat werken aan jezelf harde arbeid is maar, dat het ook loont! (door hem af en toe eens lekker te verwennen en niet te praten over jezelf of je ttm )

Sterkte!

[bolleke]

Bedankt trouwens voor deze middag, doet altijd deugd nog eens op een bankje in mijn ouwe getrouwe Gent vertoeven...
Heb daarnet mijn 'huiswerk' voor de spiegel gedaan, 10 sec. en dan een heerlijke kop Senseo... !!

[bolleke]

Ilseke, alles oké??
Je weet dat ik maandag een weekje weg ben hé, hou je haaks ondertussen!
Liefs,

[_rainbow_]

Hellllllooooooooo allemaal!!!

Ik heb een lange tijd niks van me laten horen, het ging een tijdje goed met mij en ik had weer wenkbrauwen. Met mijn wimpers ging het iets minder.
Ik heb ineers een terugval gehad en ben nu weer helemaal kaal, geen wimpers en wenkbrauwen meer.
Ik begrijp het niet, lukt het mij eindelijk om te stoppen en dan pluk ik alles (mijn lange kostbare wimpers en wenkbrauwen) eraf.
Ik geloof er niet meer in dat ik er van af kom of tenminste onder controle krijg. Ik pluk nu bijna iedere dag haren. En voel me depri ook. Ik hoop dat het met jullie wat beter gaat!

Veel liefs Rainbow...

[miss_angel]

heej Ilseke (en de rest)

ik weet niet hoelang ik al wenkbrauwen trek, ik denk al zeker wel 8 jaar, sinds een jaar of 4 trek ik ook met vlagen mijn wimpers eruit. Op dit moment heb ik van beiden bijna niets meer over. Ik weet dat ik het wel kan, heb wel vaker een aantal maanden niet getrokken. Dit was dan omdat ik over 2 maanden op vakantie zou gaan. Ik wil dan gewoon gaan zwemmen en kunnen 'zweten' zonder bang te zijn dat mijn getekende wenkbrauw weg veegt e.d. jullie snappen wel wat ik bedoel. Maar na de vakantie heb ik geen 'doel' meer voor ogen en lukt het me niet om me in te houden.

Ik heb sinds vandaag dit forum bezocht. Ik heb al een hoop gelezen, ben er na vandaag ook achter gekomen dat het een naam heeft. Ik heb wel vaker gehoord van dit, maar dacht eigenlijk dat ik dit niet zou hebben. Dit is dus de eerste keer voor mij dat ik nu accepteer dat ik een probleem heb. Ik denk dat dit voor mij al een hele grote eerste stap is. Ik denk verder ook dat ik met jou tips een heel eind kom. Door de positieve kanten te bekijken, denk ik dat ik wel een heel eind kom. Toch lijkt het mij ook heel erg van belang om steun te hebben. Om bijvoorbeeld wekelijks op dit forum te zetten hoe de week verlopen is en dit bespreken met elkaar. Zo steun je elkaar. Ik kan het ook heel goed met mijn vriend bespreken, maar hij weet natuurlijk niet hoe het is om dit te hebben. Wat wel fijn is aan hem, is dat hij het helemaal niet lelijk vind en dat scheelt, zo hoef ik me niet voor hem te schamen (ook al doe ik dat toch, zo doe ik nooit mijn make-up af wanneer ik bij hem blijf slapen) buiten hem om schaam ik me wel heel erg, vooral in de zomer, wanneer de zon er fel op schijnt en je dus duidelijk door de make up heen kijkt en ziet dat er geen haartjes zitten. IK hoop er dan ook echt snel van af te zijn of in ieder geval dat ik een stapje dichterbij kom. Het zal niet ineens over zijn.

Ik heb ook op dit forum ergens gelezen dat er vaak getrokken wordt met een pincet en dat er dan wordt gezegd dat ze die pincet weg moeten gooien. dit vind ik echt een super tip, alleen trek ik de haartjes eruit met mijn nagels en die heb ik helaas altijd bij de hand... heeft iemand hier tips voor? ik trek voornamelijk savonds en snachts, wanneer ik geen make up op hoef te hebben. Vaak gooi ik een klodder bodylotion of iets dergelijks op mijn wenkbrauwen om zo er niet aan te zitten, omdat het naar mijn idee ook onverwachts gebeurd, maar ook dit werkt niet altijd. Wanneer ik echt in de stemming ben om te plukken, dan houdt niks mij tegen..ook mijn wimpers kan ik niet insmeren met bodylotion...

ik hoor graag tips en ik zal zelf na een paar dagen op dit forum zetten hoe het afgelopen dagen gegaan is!

liefs Angela

[_rainbow_]

Hey Angela,

Herken mezelf veel in jou. Heb momenteel helemaal geen wimpers of wenkbrauwen en dat komt voornamelijk omdat ik er niet meer mee bezig ben. Ik heb maanden de site niet bezocht en had niemand of niets meer die mij motiveerde om te vechten. Ik pluk in een paar minuten al mijn wimpers en wenkbrauwen uit en ga daarna huilen van woede en schuldgevoel. Ik voel me echt slecht afgelopen tijd omdat ik niet meer in mezelf geloof.
Ik probeer ook altijd mijn wenkbrauwen en wimpers in te smeren zodat ik er niet aan ga zitten. Ik trek meestal s'avonds en vooral als ik te lang in de spiegel kijk. Het lijkt mij ook verstandig om niet meer s'avonds te lang in de spiegel te kijken, ik krijg dan de dwang om te trekken.
Ik wil zo graag weer gemotiveerd zijn en weer sterk zijn om te vechten en ik wil super graag wimpers en wenkbrauwen hebben. Dus ik zou het fijn vinden om tips te krijgen!

Heel veel liefs Rainbow en succes!!!!

[bolleke]

Hoi Rainbow,

Ik lees dat je een beetje de moed verliest... niet doen meid. Blijf geloven in jezelf. Het is idd zo dat we op een paar minuten onszelf zo diep de grond kunnen inboren. Iemand die geen ttm heeft, kan dit niet vatten... het is toch maar 'haar', zeggen ze dan. Klopt. Maar het is wat we onszelf aandoen en dat gevoel van onmacht...
Maar misschien kan je hier kracht uit putten... een tip;
Probeer heel hard je best te doen om die paar minuten van trekdrang te overwinnen, neem direct je hand naar beneden en verplaats jezelf, ga iets anders doen. Herhaal dit zo dikwijls als nodig is... je zal merken dat de spanning - ook zonder te trekken - vanzelf verdwijnt. En dan zal het gevoel van overwinning en vreugde des te groter zijn. Dit werkt niet altijd, soms voel je dat je kracht niet intens genoeg is (meestal ben je dan moe of is er iets anders wat je weerstand verzwakt, vb een premenstruele periode). In zo'n crisissituatie mag je niet vertrouwen op jezelf, dan zijn pleisters een handig hulpmiddel.
Maar nogmaals, dit zijn hulpmiddelen, het 'geneest' geen ttm... daar is heel veel zelfzorg voor nodig en inzicht en steun.
Ik wens je alle sterkte toe!

[bolleke]

Dag Angela,

Welkom hier op ons forum. Het fijne is dat je hier de dingen van je kan afschrijven. Het vervelende is dat je niet steeds het gewenste antwoord krijgt en dat je soms een tijdje moet wachten op reactie. De reden is dat we met z'n allen veel of weinig met ttm bezig zijn en dat we daarom misschien een beetje 'anders' zijn dan een gewoon forum. Een vriendin van mij, die ooit deze berichten las zei: 'Het is fijn hoe jullie elkaar vinden, maar het is een andere wereld en... niet de mijne'. Misschien is dat ook een beetje ttm...

Toch wil ik nog even reageren op wat je schreef. Eén woord viel me namelijk heel erg op. Je had het over een doel...
En hiermee wil ik ook jou (en alle anderen) een tip meegeven. Probeer zo veel mogelijk 'doelen' in te bouwen. Dat hoeven geen grote of moeilijke doelen te zijn (want zo zijn we wel geneigd, vb. 'tegen de zomervakantie wil ik geen kale plekken hebben')... dat is oké, maar soms na één dag al niet meer haalbaar. Neen, ik bedoel kleine doelen en niet alleen op gebied van ttm. Gun jezelf vb. het recht om een uur te niksen, te relaxen. Zeg dan tegen jezelf: 'Ik ga nu één uur rusten, relaxen, genieten van het nietsdoen, dàt is mijn doel!' En doe dat dan voor de volle 100%, concentreer je op je doel. Je zal jezelf minder schuldig voelen én minder geneigd zijn om aan je haren te zitten...
Je kan elke dag voor jezelf tientallen (kleine) 'doelen' bedenken. Als je jezelf telkens concentreert op dat doel en als je daarbij probeert te genieten... zal je een ontspannen gevoel ervaren. Doèn!

Misschien een idee om een nieuwe thread aan te maken met kleine 'doelen'?
En vergeet niet, door al die kleine doelen, kunnen we een groot doel waarmaken. De kunst is namelijk om onze hersenen te focussen op iets anders...
Komaan Angele, de uitdaging is aan jou!

[miejefke]

Dag Bolleke ,

Wat is het fijn om je antwoordjes te lezen ! steeds "doel" gericht ! ik viel vandaag volledig naast het doel die ik al een tijdje aan het opbouwen was.
Ik had eindelijk eens een positief mailtje gekregen bij een sollicitatie, of dat dacht ik althans, men schreef mij : rond 28 mei krijg je een mail met uitsluitsel of je al dan niet uitgenodigd wordt op de sollicitatiegeprekken van 31 mei.
Ik plakte gisteren de hele dag aan mijn computer, honderd keer heb ik de mailbox geopend ... helaas niets .. maar ik kon de trekdrang nog beheersen.
Vandaag was mijn doel wel héél klein geworden maar kon toch de moed samen rapen om rond 10 uur wat boodschappen te doen. Deze middag zat ik dan terug aan de mailbox, ... ...tot onze spijt enz... genoeg om enkele uurtjes aan ttm toe te geven, mijn eigenwaarde zakt zo diep in mijn schoenen....
Een tread met "doelen" zou wel interessant zijn, ik kan er momenteel niet veel uitvinden..

Miejefke

[bolleke]

Ai ai ai Miejefke toch!
Wat een ellende met die sollicitaties hé. Het vervelende is dat je bij afwijzing telkens het gevoel krijgt dat JIJ als persoon wordt afgewezen, terwijl men jou niet kent en dus alleen maar een 'nummer' uitsluit... Bedenk dat je echt wel wat te betekenen hebt voor een ander. Als een ander dit niet zit, dan is dat jammer maar geen reden voor jou om niet meer in jezelf te geloven!
Probeer ondertussen te genieten van kleine 'doelen' Ik ga mijn strijk met volle overgave doen! Muziekje erbij, kopje koffie! (Goed zot he )
Dikke knuffel van mij x

[_rainbow_]

Lieve lieve Bolleke,

Als ik jou berichten lees dan krijg ik een goed gevoel. Ik krijg het gevoel dat ik het kan en ik geloof dan weer in mezelf. Ik ga echt mijn best doen, ik wil uit die diepe dal waar ik nu in zit. Ik ga vechten en wil sterker zijn dan ttm. Ik hoop dat ik veel energie en motivatie ga krijgen. Want ik ben het zat om toe te geven aan het trekken en ik wil mezelf weer mooi en zelfverzekerd voelen.

Bolleke nogmaals bedankt voor je lieve berichten die mij erg steunen!

Veel succes allemaal Liefs Rainbow!

[Dis]

Ik zou er zo graag vanaf willen. Een volle bos haar is echt mijn droom. Katja schuurman blijft daarin mijn voorbeeld!!
Maar toch, ergens diep van binnen wil/durf ik niet te stoppen
Het geeft me een rustig, maar voóral veilig gevoel. Dat kan ik niet zomaar opgeven. Mijn vriend zegt steeds dat ik iets vervangends moet zoeken. Hebben jullie dat gedaan?

[Stefke]

Ik zit midden in een mega stressvolle periode. Ik ben bijna klaar met mijn studie, maar er moet nog zoveel gebeuren voordat ik daadwerkelijk kan afstuderen. Mijn stage verloopt momenteel ook niet probleemloos en ik zit daardoor letterlijk weer met mijn handen in mijn haar.

In de afgelopen vier weken heb ik weer als een gek zitten plukken en er is alweer een kale plek van een euro-munt ontstaan.
Ik probeer alle truuks weer uit de kast te halen, maar momenteel werkt het allemaal niet.
Over drie weken kom ik gelukkig weer in rusiger vaarwater en hoop ik dat dan ook het plukken afneemt.

[xJoyce]

Ik heb afgesproken met mezelf(En mijn moeder en vriend) dat ik nog 1 poging doe om te stoppen. En als die niet lukt dat ik dan hulp ga zoeken.
Want ik word er echt helemaal gek van!
Ben nu 3 dagen bezig, en 2 van de 3 is het fout gegaan, ik heb wel genoeg motivatie om echt te willen stoppen denk ik, maar de drang is gewoon te groot. En ik weet gewoon niet meer hoe ik het moet doen. Want als ik het niet kan doen word ik echt gek!
Zal ik naar de huisarts gaan(Wat ik wel heel eng vind) en mn verhaal vertellen en vragen of ik miss op theraphie of iets kan, want het gaat zo niet langer meer.
Maaaar, dat kost dan weer geld? Heeft iemand ervaring met theraphie of zoiets, en hoeveel dat gekost heeft?

Lees net jou verhaal Stefke, Ligt het plukken bij jou ook echt aan de stres?
Want ik weet niet eens waarom ik pluk, ik denk dat het de stres is, maar echt zeker weet ik dit niet!