gesprek

[Oilily]

Bolleke

Ik denk dat ik vandaag ga stoppen bij Stein... Ik zit er nu ongeveer twee jaar en ik heb me er goed bij gevoeld maar ik heb het gevoel dat ik al een hele tijd ben aan het trappelen.op dezelfde plaats

Ik heb gisteren 'het' gesprek gehad met mijn pa... Het heeft enkele uren geduurd en hij had jouw boek op zijn manier ingedeeld. Hij had er echt zijn werk van gemaakt, drie bladzijden geschreven. Hij had vraagtekens gezet bij Bob en Loes en of dat deze mensen me niet beter konden helpen dan Stein. Ik denk er dus over om hem vanmiddag 'vaarwel' te zeggen... Hoe lastig ik zoiets ook vind want ik loop al een tijdje met die gedachte maar durf het niet over mijn lippen te krijgen. Ik ben hier, als het ware, dus al wat aan het oefenen, zeg maar...

Mijn pa had ook Dr Penzel aangeduid, de accupunctuur, de hypnose, allez, alle oplossingen op een rijtje... Het stelde me vragen over onze vader-dochterrelatie en ik moest je zeggen dat hij het echt een heel goed geschreven boek vond... Hij vond dat ik er nog moest kopen om je te steunen en om die andere uit te lenen

Ik moest nu zijn schrijfsels en ons gesprek maar wat laten 'bezinken' tot hij terug is van verlof en dan moest ik een nieuw blad maken met mijn bevindingen van ons gesprek, zodat we uiteindelijk alle 'ballast' overboord konden laten en specifiek tot de zaken van mezelf komen... Met 'ballast' bedoelde hij dan de verschillen tussen jou en mij want hij wil specifiek weten wat er voor mij toepasselijk is... Ik kreeg ook wel even de slappe lach gisteren, die zat daar zo heel serieus zijn vragenlijstje af te shippen, zo van 'Trek jij enkel hoofdhaar of ook op andere plaatsen?' 'Heb jij nog andere verslavingen, rook jij bijvoorbeeld?' en dan zei hij zo 'Heb jij je al eens emotioneel verwaarloosd gevoeld?' en toen kon ik niet meer. Ik moest echt lachen... Hoe dat eruit kwam, dat sloeg op niets... Tja, dat is zijn manier, he, gestructureerd, zakelijk de hoofdzaken scheiden van de bijzaken.

Enfin, we zullen er zondag wel wat langer over praten, zeker? Ik zal de schrijfsels eens meebrengen.

Groetjes!

[bolleke]

Oilily,
Als ik zo jouw schrijfsels lees dan denk ik bij mezelf: 'Wat een geluk met zo'n pa...'
Loop jezelf nu niet voorbij. Je bent op goede weg, je praat over je emoties en je geeft om jezelf! Bob of Loes of Stein.. uiteindelijk zal het ook voor jou een proces worden en dat vraagt tijd. Waar ik nog het meest geleerd heb was in Rustenburg. Maar nogmaals, dé oplossing bestaat niet en de TTM onder controle krijgen kan je, volgens mij, alleen maar door een combinatie van factoren. Hét belangrijkst bij dat alles is dat je je intuïtie volgt. Om dat te doen moet je heel dicht bij jezelf staan en heel goed luisteren naar jezelf, oer-gedachten noemen ze dat bij ons op school, ipv loer-gedachten (de gedachten van een ander overnemen). Hoe doe je dat? Jezelf tijd en ruimte geven, veel vrije tijd inlassen zodat je geest of liever de chaos of de warboel in je hoofd 'oplost'... dan komen je oer-gedachten vanzelf. Mijn ervaring is dat mijn intuïtie altijd gelijk heeft. Zelfs al lijkt het op dat moment niet zo, achteraf zie ik het pas. En dat maakt me sterk zodat ik nog meer naar mezelf ga luisteren.
Maar goed, ik ben blij voor jou dat je vader zo om je geeft. Het komt vast goed met jou, ben er zeker van... zie je zondag!

Lieve groetjes, Daniëla (Bolleke)

[Ellis]

Ik vind het erg dapper van je om zo,n beslissing te nemen , ik kan me voorstellen dat dat inderdaad wat moeite kost , maar het is goed dat je hier vast aan "het oefenen bent" !!
Ik denk dat je de goede beslissing neemt , ook omdat je er al een tijdje over aan het twijfelen bent....
Het is goed om naar jezelf te luisteren ( maar zo moeilijk soms he ?!! ) , jij kent jezelf het beste en jij "weet"/voelt wat je nodig hebt !
Ook fijn dat je vader er nu zo open over is met je , ook al moet je er soms wel om lachen , maar daar is toch niets mis mee !?
Mijn vader zou er waarschijnlijk net zo op reageren , ik denk dat mannen er zowiezo anders op reageren.....
Mijn vader heeft het er gewoon nooit over , maar daar zit ik ook helemaal niet op te wachten !
Mijn moeder heeft het er ook bijna nooit over maar luistert wel naar me als ik er iets over kwijt wil en dat is voor mij voldoende ...
Er zijn voor mij ook voldoende anderen waar ik mee kan praten.
Weet je al of je bij iemand anders ( therapeut ) verder wil praten of ga je voorlopig je eigen weg ?

kleurrijke groetjes ; Ellis !!

[Oilily]

Ik heb het gesprek achter de rug met mijn psychiater.

Ik heb hem over het gesprek verteld met mijn pa en hem stilletjes laten weten dat Loes G. misschien wel mijn volgende stap zou zijn. Het was echt heel moeilijk voor mij om dat te zeggen want ik heb die man heel graag en je zet altijd een stap in het onbekende naar iemand nieuw (zal ik er ook goed mee opschieten?). Hij vond dat wel een goed plan en we hebben afgesproken dat ik nog 1 afspraak met hem ging maken om een psychologische test af te nemen. Hij zou daarna met Loes G. bellen om even over mij te praten (hij heeft al eens met haar gepraat over OCD).

Stein zei me dat hij van gedragstherapie niet zoveel afwist als Loes en dat het daarmee een goed idee was om naar haar te gaan omdat ik me nu eens moest beginnen fixeren op mijn tricho. Hij zei me dat hij vooral heeft gewerkt rond identiteit met mij want dat eerst het symptoom behandelen geen zin had vooraleer dat zelfbeeld goed zat. Ik denk wel dat hij daar een punt heeft, ik voel me veel sterker nu ik van mijn relatie af ben en alleen door het leven ga... Alhoewel het moeilijk blijft voor mij om over echte gevoelens te praten, die komen er wat stil uit soms...

Mijn tricho zelf doe ik echt op de automatische piloot, soms wat erger, soms wat minder erg, dus ik moet van de gewoonte vanaf want ik weet dat ik dat niet echt meer nodig heb.

De avond na dat gesprek voelde een beetje rouwig aan (wat had ik nu weer gedaan, ik heb iemand die al zoveel over mij wist, 'afgewezen') maar misschien is iemand nieuw niet slecht als een duidelijk sein dat ik met een ander deel van therapie ga beginnen.

Wat denken jullie?

Groetjes

[bolleke]

Oilily,
Je vroeg onze mening.
Wel, ik denk dat het heel goed is dat je die stap hebt gezet. Gewoon nog maar omdat je zelf duidelijk aanvoelde dat je niet meer vooruit kwam bij Stein. En vermits 'genezen' van TTM een proces is, moet je ook 'beweging' voélen! Soms is die beweging een stap achteruit, tenminste op dat moment lijkt het zo, bij een terugval dus. Maar zelfs op die momenten LEER je iets en dus moet je elke terugval positief omdraaien... maar goed, we hadden het niet over terugval.
Loes Gabriëls is zeker een bekwame therapeute, maar persoonlijk ben ik een beetje bang van de anonimiteit van een kliniek, maar goed, dat is mijn idee en mijn ervaring..
Het hangt er allemaal van af HOE ze met jou zal omgaan.
Maar ik geef je gelijk wanneer je zegt dat je nu aan gedragstherapie toe bent. Als je heel ver bent gegaan in de zoektocht naar jezelf en als je genoeg inzichten hebt en genoeg juiste beslissingen hebt genomen in je leven, dan komt er een moment van 'werken aan het gedrag'. Op het moment dat je wéét dat je de TTM niet meer nodig hebt, op het moment dat er geen behoefte meer is om te trekken, alleen nog de drang, dan wordt het inderdaad tijd om aan het gedrag iets te doen. Want na al die jaren is het echt een verslaving geworden.
Belangrijk vind ik wel dat er tijdens de gedragstherapeutische sessies toch wel aandacht wordt besteed aan je gevoelens en hoe je daar mee omgaat.
Maar eigenlijk moet je daar altijd aandacht aan besteden.

Wat je schrijft over die 'rouwige' gevoelens. Tja, loslaten, afscheid nemen... moeilijk hé?! Heb daar ook de grootste moeite mee. Die gevoelens zijn normaal en ze mogen d'er zeker zijn. Meer nog, ik geef je de raad om bij jullie laatste sessie die gevoelens even ter sprake te brengen. Achteraf zal je je daar beter bij voelen.

Groetjes en tot zondag!
Daniëla (Bolleke)