Haarweb Forum  
Bijna 100.000 bezoekers p/mnd! Zie hier

Ga terug   Haarweb Forum > Trichotillomanie > TTM - Algemeen

Reageren
 
Discussietools Discussie waarderen Weergave
Oud 21 mei 2002, 16:12   #1
Oilily
HaarWeb lid
 
Oilily's schermafbeelding
 
Geregistreerd: 3 mei 2002
Berichten: 1.105
Het lijkt op geluk..

Jarenlang heb ik schrik gehad voor mijn 'buien' bij mezelf, alsof ik mezelf niet onder controle had. Ik kon me slecht voelen zonder grondige reden of de reden kwam pas veel later aan het licht. Ik ben nu terug een half jaar in behandeling bij een psychiater en die gaat terug naar de opvoeding, dat is voor hem belangrijk. Hij merkte dat ik soms moeilijkheden met mijn vader heb.. Nu heb ik een twee maanden terug eens echt open kaart gespeeld met mijn pa. Er zijn wat zakdoekjes doorgegaan en traantjes gevloeid maar na dat ene gesprek in een café dat anderhalf uur heeft geduurd, heb ik al twee maanden geen last meer van zwaarmoedigheid... Ongelooflijk maar waar en het voelt alsof er een heel zware last van mijn schouders is gevallen. Ik trek nog steeds, dat is niet veranderd maar dat zwaarmoedige gevoel is al weg... Precies alsof dat anderhalf uurtje eventjes mijn leven grondig heeft veranderd.. Is dit dan geluk hebben of was het echt ingaan tegen wat me dwarszat?? Ik ben er nog steeds niet uit maar het hielp enorm. Misschien moet iedereen eens regelrecht doen waar je echt tegenop ziet, er korte metten mee maken... Volgens mij loont dit op lang termijn! Ik ben niet genezen, lang niet maar voel me alleszins een heel stuk 'lichter'

groetjes!
Oilily is offline   Met citaat reageren
Oud 21 mei 2002, 19:31   #2
ilseke
HaarWeb lid
 
Geregistreerd: 14 februari 2002
Berichten: 316
dat lucht op

hoi oilily,

na een kletterende ruzie ben ik door mijn vader aan de deur gezet en heb sindsdien geen contact meer met hem (nog wel een paar pogingen maar het hielp niets) Dit is ondertussen meer dan 7 jaar geleden en 4 jaar terug heb ik -samen met mijn psychologe- al mijn gevoelens t.o.v. hem op papier gezet. Ik lees hem nog dikwijls na en vind het nog steeds een heel eerlijke en mooie brief (mijn eerste versie was vol verwijten, maar de uiteindelijke versie is echt wat ik voel zowel positief als negatief)
Deze heb ik hem toen opgestuurd maar geen reactie op gekregen. Ik moet zeggen dat het voor mij een hele opluchting was hem eens mijn kant te laten weten (ik ben heel slecht in het verbaal overbrengen van gevoelens, ik klap onmiddellijk dicht of begin te huilen)
Ik vind het natuurlijk heel jammer dat ik geen respons heb gekregen maar ik ben met mezelf in het reine gekomen en vind nu dat de bal in zijn kamp ligt!
Ook ik ben nog steeds niet trekvrij maar dit was voor mezelf een overwinning!!!
Dus ik kan me wel bij jouw verhaal aansluiten. Blijkbaar heb jij wel een openhartig gesprek kunnen hebben met je vader en zijn er misschien zaken verder uitgepraat kunnen worden. Ik denk dat je dit inderdaad voor jezelf als een bevrijding kan beschouwen.
groetjes,
Ilse
ilseke is offline   Met citaat reageren
Oud 21 mei 2002, 22:07   #3
bolleke
HaarWeb lid
 
Geregistreerd: 3 december 2001
Locatie: Antwerpen
Berichten: 1.670
Thumbs up dààr gaat het om!!!

Beste Oilily en Ilseke,

Ik wil even reageren op jullie berichtje. Punt één; ik vind het héél goed dat jullie dit geschreven hebben! Punt twee; dààr gaat het dus om... op zoek gaan, heel diep in jezelf naar wat je dwars zit, op die manier zal je jezelf niet meer hoeven te 'ontkrachten' omdat je eindelijk die kracht in jezelf hebt gevonden om voor jezelf op te komen en om een einde te maken aan een (te) lang en energie-vretend verleden.
En het is niet zo dat de TTM direct zal ophouden of verdwijnen... maar je voelt jezelf STERKER, je hebt meer zelfvertrouwen. Heel langzaamaan moet je op die manier verder bouwen en op een goede dag zal je de TTM niet meer nodig hebben, je HOEFT het dan als het ware niet meer te doen, je hebt jezelf in handen...

Ilse, jammer misschien dat jij geen respons hebt gekregen. Maar was dat echt wel nodig? Ik bedoel, het belangrijkste zijn jouw gevoelens, en als je vertelt dat je met jezelf in het reine bent gekomen, dan heb je al een hele grote stap gezet. Je zegt dat het voor jezelf een overwinning was! Goed zo!!! Wees gerust, jouw vader heeft de brief gelezen en diep vanbinnen zal je bij hem wel iets in beweging gezet hebben. Vroeg of laat komt hij hier ooit wel op terug. Forceer dit niet. Jij hebt gedaan wat je moest doen. Jou treft dus geen schuld... net zomin als aan het feit dat je TTM hebt...

Oilily,
Citaat:
Ik trek nog steeds, dat is niet veranderd maar dat zwaarmoedige gevoel is al weg... Precies alsof dat anderhalf uurtje eventjes mijn leven grondig heeft veranderd.. Is dit dan geluk hebben of was het echt ingaan tegen wat me dwarszat?? Ik ben er nog steeds niet uit maar het hielp enorm. Misschien moet iedereen eens regelrecht doen waar je echt tegenop ziet, er korte metten mee maken...
Ook bij mij hebben bepaalde 'gespreks-uurtjes' in mijn leven al voor heel wat ommekeer gezorgd. Ik denk niet dat het met geluk te maken heeft. Ik denk dat het te maken heeft met intuïtief aanvoelen wat voor jou het beste is èn daar, op het juiste moment, ook iets durven mee doèn!!! Ik zou wel voorzichtig zijn met de uitspraak om 'te doen waar je echt tegenop ziet'... Ik bedoel maar, forceer ook de dingen niet, want woorden die gezegd zijn blijven nazinderen, hoe goed je ze ook bedoelt. Elk woord kan een messteek zijn. Wacht dus het juiste moment af, spreek NOOIT als je boos bent, probeer eerst voor jezelf na te gaan waarom je boos bent, en of je die boosheid wel op de juiste persoon afreageert... probeer eerlijk te zijn met je gevoelens, maar probeer ook de gevoelens van een ander te begrijpen.
Maar het is heel goed dat je van dat zwaarmoedig gevoel af bent... jouw therapeut werkt volgens mij op de juiste manier; TTM aanpakken via de 'binnenkant', de rest komt wel, heb vertrouwen...

Het maakt niet uit of je vandaag tien of honderd haartjes hebt getrokken. Probeer je goed te voelen in je eigen vel, werk dààraan en de trekdrang zal minderen... en geef jezelf ondertussen niet op je kop omdàt je trekt. Zo maak je het voor jezelf alleen maar moeilijker...
Veel sterkte allebei!... en alle anderen ook natuurlijk!

Bolleke
bolleke is offline   Met citaat reageren
Oud 22 mei 2002, 14:13   #4
monique3
HaarWeb lid
 
monique3's schermafbeelding
 
Geregistreerd: 18 augustus 2001
Locatie: netherlands
Berichten: 642
aan oilily en ilseke,

Nou meiden, ik moet zeggen ECHT GEWELDIG wat ik hier van jullie lees. Ik moet me helemaal dubbel en dwars aan sluiten bij wat Bolleke heeft gezegd.
Dit is waar het omgaat, heel diep in je binnenste zit iets wat aangepakt moet worden.
Iets waar je heel erg veel last van hebt en je leven zodanig beinvloed dat je ttm hebt gekregen.
Als je dus erachter kunt komen wat DAT is , er dan aan werken om het je syteem uit te werken, en dan heb je ttm niet meer nodig.
Dus, aan jezelf werken dat is de SLEUTEL!!
Maar ik vind dat jullie allemaal goed bezig zijn, dus ga zo door!!
Sterkte en een knuffel van Monique3.
monique3 is offline   Met citaat reageren
Oud 22 mei 2002, 23:13   #5
Madelief
HaarWeb lid
 
Geregistreerd: 26 januari 2002
Berichten: 580
Ja maar.................?

?????? Als er diep in je binnenste niets noemenswaardigs te vinden is?????????? Dit is iets wat me onzeker kan maken en soms ook een beetje geirriteerd/'boos' maakt. Echt, echt, echt waar, er is mijn kindertijd niet iets geweest, wat een aanleiding tot begin van TTM geweest is. Misschien moet ik wel zeggen, was dat maar zo?.....maar eigenlijk weiger ik dat, want we willen graag weten wat TTM is en waar het vandaan komt. Toch? Ik had en heb een goede relatie met mijn ouders/familie. Voor ik TTM kreeg zijn er niet dingen gebeurd die een dergelijke reactie kan hebben...??? Wel heb ik op jonge leeftijd ziekte v. pfeiffer en gordelroos gehad. Als klein meisje ben ik een keer erg hard achterover gevallen op het ijs, met als gevolg een hersenschudding. Verder weet ik dat ik drager van de streptococ-bacterie ben. Wie weet kan TTM een gevolg van een van deze gebeurtenissen zijn?? Ik geloof dan ook meer dat er iets te vinden zal zijn in de genen of dat er op een bepaald moment iets veranderd is in de hormoonhuishouding of met de stofwisseling??
Maar goed het zijn voor mij nog altijd grote vraagtekens en ik weet dat ik me beter niet met de vraag bezig kan houden van 'hoe kom ik eraan', maar 'hoe kom ik eraf'?
allemaal de groetjes maar weer van Madelief.
Madelief is offline   Met citaat reageren
Oud 22 mei 2002, 23:25   #6
gogo
HaarWeb lid
 
Geregistreerd: 9 april 2002
Locatie: Brabant
Berichten: 127
Hoi Madelief

Ik ben het helamaal met jou eens, ik denk dat ik ook meer heb aan hoe kom ik van ttm af dan dat ik ga zitten denken wat er misschien vroeger toch verkeerd is gegaan, want ik heb ook helemaal niets vervelends meegemaakt (gelukkig) vroeger.
Ik denk zelf dat het bij mij begonnen is toen ik op mijn 12de jaar hoofdluis had, vond dit natuurlijk heel erg en probeerde de luis zelf van mijn hoofd te halen en dacht ook dat dat lukte maar dat waren dus haren met de wortel eraan. En ik denk dat toen de ellende is begonnen en toen ik kale plekken kreeg was het al te laat en vond ik het op een of andere manier ook fijn denk ik. Maar als het daar bij mij dus is mis gegaan wat zou ik NU nog aan het probleem hoofdluis kunnen doen. Ik bedoel alleen maar dat daar niets aangedaan kan worden maar wel om eraf te komen hopelijk.

Groetjes gogo
gogo is offline   Met citaat reageren
Oud 23 mei 2002, 09:25   #7
ilseke
HaarWeb lid
 
Geregistreerd: 14 februari 2002
Berichten: 316
trauma?

Hoi Madelief en Gogo,
ik wijt ttm ook niet aan wat er met mijn vader is gebeurd, ik zeg enkel dat het zich toen enorm is beginnen manifesteren! Dit kwam vooral doordat mijn zelfbeeld enorm gezakt was, ik niets goed meer kon doen voor iedereen (althans zo leek het toch) Die onzekerheid ben ik beginnen uiten door haartrekken. Ik ben altijd al iemand geweest die de haarpuntjes in mijn mond stak en er op kauwde. Na het vertrek van mijn moeder ben ik beginnen trekken en het escaleerde dus na de ruzie met mijn vader.

Ik denk dat de aanleg voor ttm al eerder in mij zat maar die is toen echt boven water gekomen!

Ik denk ook wel dat er genetisch iets bepaald is, maar wat?
Ook heb ik al gelezen dat er bepaald verband zou bestaan met La Tourette? Geen idee.

Dus nogmaals, ik denk dus niet dat je iets traumatisch MOET hebben meegemaakt om in de klauwen van ttm te vallen!

groetjes,
Ilse
ilseke is offline   Met citaat reageren
Oud 23 mei 2002, 15:48   #8
gogo
HaarWeb lid
 
Geregistreerd: 9 april 2002
Locatie: Brabant
Berichten: 127
Hoi Ilseke

Ik ben het helemaal met jou eens.
Zelf denk ik dat ttm ook op een of andere manier
een schreeuw is voor aandacht. Waarom weet ik niet.
Zelf ben ik ook erg onzeker en door mijn haar is dat nog erger geworden,maar ook hier heb ik geen antwoord voor hoe die onzekerheid is ontstaan. Dus het enige wat er vooral in mijn hoofd speelt hoe kom ik weer een leuk koppie met haar?????????
En ik wil nog even laten weten dat het mij echt goed doet dat ik lotgenoten heb gevonden, omdatik niet de enige ben met deze
vervelende tik.

Groetjes gogo
gogo is offline   Met citaat reageren
Reageren

Discussietools
Weergave Geef een waardering voor deze discussie
Geef een waardering voor deze discussie:

Regels voor berichten
Je mag geen nieuwe discussies starten
Je mag niet reageren op berichten
Je mag geen bijlagen versturen
Je mag niet je berichten bewerken

BB code is Aan
Smileys zijn Aan
[IMG]-code is Aan
HTML-code is Uit

Forumnavigatie


Alle tijden zijn GMT +2. Het is nu 12:34.


Forumsoftware: vBulletin®, versie 3.8.11
Copyright ©2000 - 2024, Jelsoft Enterprises Ltd.
Produced by Limelight Studios. Copyright © 2001-2024 Stichting HaarWeb.