Je zou toch denken...

Blauwtje · 6 november 2004, 21:44

Je zou toch denken dat als ik mijn ttm voor het eerst bespreek met de belangrijkste persoon in mijn leven (mijn broer) het positief zou zijn en ik minder drang heb om te trekken voor in ieder geval een dag of twee?

Nou, mooi niet dus in mijn geval. Na de bijeenkomst vorige week besloot ik om mijn ttm met mijn broer te bespreken. Ik had het daarvoor aan niemand behave jullie en mijn psychologe verteld. Na mijn verhaal aan hem te hebben verteld (diezelfde dag nog) heb ik zoveel gehuild en voelde ik me heel erg opgelucht. Hij was erg begripvol wat heel fijn was.

Maar toch slaag ik erin om de volgende dag en alle dagen daarna zoveel te trekken, dat het meteen te zien is. Mijn haarwerk is ook heel erg losgeraakt aan de voorkant, en ik heb in het afgelopen jaar niet zo erg de controle verloren als nu. Het lijkt wel, nu er een rust is gekomen doordat ik het heb verteld ik ook makkelijker trek, maar de drang is ook ongewoon groter dan toen ik het niet erover had.

Ik begrijp er gewoon helemaal niets van...het zou toch beter moeten gaan als ik het aan iemand vertel aan wie ik het al heeeel lang wilde vertellen?

Begrijpt iemand het??

Hayat

bolleke · 6 november 2004, 22:43

Lieve Hayat,

Eerst en vooral moet ik zeggen dat ik het heel moedig van je vindt om je ttm aan je broer kenbaar te maken. Je weet immers maar nooit hoe iemand, zelfs je broer, zal reageren. En net omdat hij je broer is ben je extra gevoelig voor zijn reactie. Maar oef, zijn reactie was goed, begripvol en meelevend.
Tja, en dan verwacht je dat je trekdrang toch een beetje zou overgaan dus, hé? Mooi niet...

Ik herken het wel. Toen ik vorig jaar in een psycho-therapeutisch centrum was heb ik de eerste drie weken tegen niemand iets verteld over mijn ttm. Tijdens die drie weken had ik geen haar getrokken. Ik genoot zo van de rust en de structuur in mijn dagen dat er totaal geen trekdrang was.
Toen ik uiteindelijk mijn geheim bekend maakte was ik op dat moment zo euforisch blij dat het er uit was, maar... raar maar waar: diezelfde avond nog heb ik meer dan 200 haren getrokken. Ik begreep er niets van en was razend kwaad op mezelf!
Het was pas toen ik ook dàt kon vertellen aan de groep én toen ik hen om hulp vroeg ('Mag ik het jullie komen vertellen als ik het moeilijk heb?'), pas dan ging het weer opmerkelijk beter...

Misschien is de relatie met je broer heel goed en kan je hem echt om hulp en steun vragen. Wat zeker is, is dat door jouw openheid en het vertrouwen dat je hem gegeven hebt, er een nieuwe relatie is ontstaan tussen jou en je broer. En zowel voor jou als voor je broer is er nu tijd nodig om aan die nieuwe, - bijzonder vertrouwelijke - relatie te wennen. Ttm lost zich niet zomaar vanzelf op. Het is een (groei)proces. Maar je bent op goede weg!
Heb geen spijt van je beslissing maar blijf nu open staan voor verdere dialoog. Misschien voel je jezelf onbewust wel een beetje verraden door jezelf. Geef jezelf tijd en probeer innerlijke rust te vinden.

Ik wens je veel moed!
Bolleke (Daniëla)

Oilily · 8 november 2004, 09:55

Goh Lanika, ik wou dat ik het wist maar bij mij is de ttm zo onregelmatig en op de meest onmogelijke momenten dat ik er echt geen antwoord op kan geven.... Misschien is het inderdaad de stress die van je lijf valt waardoor er veel emotie is losgekomen die je al trekkend verwerkt ofzo? Je ziet ook vaak bij examens dat mensen juist meer gaan trekken als ze juist gedaan zijn (dus na de stress) als een soort van ontlading, misschien is dat de beste vergelijking...

Nerakje · 8 november 2004, 14:12

Hey Lanika,

Ik weet perfect waarover je het hebt meid.
Ik heb na de bijeenkomst voor het eerst aan vrienden en vriendinnen verteld wat er in me omgaat en ook professioneel eens gaan polsen. Ik heb al een hele tijd bijna niet meer getrokken en heb juist nu, in deze periode, één waarvan ik dacht dat het juist nog beter zou gaan, een enorme terugval. Ik ben weer constant aan het trekken en zelfs terug plukken.
Ik snap ook niet hoe het komt hoor, want ik had ook gedacht dat het nu juist beter zou gaan.
Mensen zitten nu eenmaal raar in elkaar zeker.

Kussen
xXx Nerakje xXx

erna · 8 november 2004, 14:26

hallo allemaal,

ook voor mij is dit heel herkenbaar. Er zijn momenten dat het goed met me gaat en dan durf ik er beter over te praten met vrienden en familie. Ik kan immers zeggen dat het nu beter gaat. Vaak voel ik me dan zo trots dat ik vervolgens weer "lekker" ga trekken. Het gaat toch goed met me? Dan maakt het toch niet uit dat ik weer een terugval heb? En mijn vrienden en familie begrijpen me, dus dan maakt het niet uit toch? Dat denk ik dan, terwijl ik aan het haren trekken ben. Op de een of andere manier voel ik me niet schuldig dat ik dan trek. Tot dat, natuurlijk, ik weer zie hoe slecht het met mijn haar gaat en dan is het weer telaat en moet ik opnieuw de kracht vinden om te minderen...

ik denk dus dat het een opluchting is als je het aan een dierbaar iemand vertelt, die je vervolgens begrijpt (in hoeverre dat kan als niet-TTMer) en dat je daardoor het gevoel krijgt dat het niet raar is en dat het mag... Begrijpen jullie wat ik bedoel?

grt erna

Ps hebben jullie weleens van HSP (High Sensitive Persons) gehoord? Zelf ben ik er duidelijk een en ik denk dat er nog velen onder ons ook HSP zijn. Momenteel ben ik er een boek over HSP aan het lezen en het is heel herkenbaar. Ik dan denk dan ook dat er een relatie is tussen HSP en TTM. Ik zelf ben heel gevoelig voor alles en ben vaak overprikkeld. Dat is het moment dat ik ga trekken. Tijdens het trekken kom ik tot rust, mijn verstand hebben ik op 0,0 en even ben ik van de wereld af. Vervolgens ben ik niet meer overprikkeld en kan ik weer verder met waar ik mee bezig was. In dit geval is het haartrekken een postieve handelijk. Uiteraard is het dat niet, want uiteindelijk geeft het meer spanningen met zich mee dan ontspanning!!!

Jente · 8 november 2004, 16:36

Erna,
Over HSP hebben we op andere threads al gespeculeerd (onder andere die over kunstzinnigheid, je moet maar eens zoeken). Ik kan me er goed in vinden. En het klinkt inderdaad plausibel: of je nu op een negatieve manier overprikkeld bent (stress, tijdsnood, verdriet, woede) of op een positieve manier (opgewonden na een fijne dag, of het voorbeeld van Hayat over het gesprek met haar broer...): haar trekken lijkt altijd rust te geven. Lijkt, ja! Want het brengt dan altijd een negatieve sensatie met zich mee!

En inderdaad, we zitten potverdorie vreemd in mekaar!

Blauwtje · 8 november 2004, 19:56

Hoi allemaal,

Nou, het gaat nog steeds zoals mijn laatste bericht. Ik trek nog steeds ontzettend veel. Ik had laatst nog geprobeerd het te tellen. Wisten jullie nog toen we het er over hadden tijden onze bijeenkomst? Nou, dat ging voor een meter, ik kwam over de 100 haren uit en stopte maar met tellen (ik werd er moe van...)

Vreemd genoeg zit ik ook helemaal niet in mijn vel deze afgelopen week. Ik ben gewoon om niet aan te spreken, en ben bijna depressief. De spanning is te snijden thuis door mij. Ik kan met moeite vrolijk doen. Ik hoop echt dat deze fase snel voorbij is...Ik heb denk ik nu voor het eerst erkend dat het beter gaat met mijn ttm. En door het te vertellen aan mijn broer heb ik misschien inderdaad het gevoel gehad dat het minder erg is dan ik dacht. En daardoor kon ik makkelijker trekken, en bood ik gewoonweg geen weerstand. Dat is nu mijn probleem dus. De behoefte om te trekken is erg groot, maar ik heb vooral geen weerstand en denk niet na tijdens het trekken. Ik geef er makkelijker aan toe.

Ik moet gewoon even snel een afspraak maken met mijn psychologe...ik merk dat nu ik haar al een tijdje niet heb gesproken het slechter gaat. Zij kan mij namelijke erg goed motiveren.

Nou, succes allemaal en heel erg beankt voor jullie reacties

Veel liefs, Hayat

Jente · 9 november 2004, 16:13

Heej, toevallig. Ik ging gisterenavond veel te laat naar bed, en wou per se nog wat schrijven... Twee triggers... Ik begon te trekken, en legde de haren op het papier waarop ik aan het schrijven was. En na een kwartier heb ik ze geteld: het waren er zowat 100.
Je wordt er inderdaad moedeloos van... Oilily heeft al vaak gezegd dat tellen kan helpen, en ik wil het proberen, maar ik vind het zo eng! het is enorm confronterend!

Oilily · 10 november 2004, 11:13

Ja dat is waar dat dat helpt maar ik heb ook gezegd dat wanneer je moe bent, je naar je lichaam moet luisteren en jij bent er tegenin gegaan door, terwijl je moe bent omdat het al laat is, toch nog iets te willen doen. Denk er volgende keer aan want rust is alles, echt waar!

Heb je die stomme pincet al weggezwierd of lag die gisteren mee op je bureau? Echt, het is één beweging, gooi ze weg!! (Je kan er nog altijd een nieuwe kopen, die mogelijkheid bestaat)

6 november 2004, 21:44	#1
Blauwtje HaarWeb lid Geregistreerd: 1 juli 2004 Berichten: 88	Je zou toch denken... Je zou toch denken dat als ik mijn ttm voor het eerst bespreek met de belangrijkste persoon in mijn leven (mijn broer) het positief zou zijn en ik minder drang heb om te trekken voor in ieder geval een dag of twee? Nou, mooi niet dus in mijn geval. Na de bijeenkomst vorige week besloot ik om mijn ttm met mijn broer te bespreken. Ik had het daarvoor aan niemand behave jullie en mijn psychologe verteld. Na mijn verhaal aan hem te hebben verteld (diezelfde dag nog) heb ik zoveel gehuild en voelde ik me heel erg opgelucht. Hij was erg begripvol wat heel fijn was. Maar toch slaag ik erin om de volgende dag en alle dagen daarna zoveel te trekken, dat het meteen te zien is. Mijn haarwerk is ook heel erg losgeraakt aan de voorkant, en ik heb in het afgelopen jaar niet zo erg de controle verloren als nu. Het lijkt wel, nu er een rust is gekomen doordat ik het heb verteld ik ook makkelijker trek, maar de drang is ook ongewoon groter dan toen ik het niet erover had. Ik begrijp er gewoon helemaal niets van...het zou toch beter moeten gaan als ik het aan iemand vertel aan wie ik het al heeeel lang wilde vertellen? Begrijpt iemand het?? Hayat

8 november 2004, 14:12	#4
Nerakje HaarWeb lid Geregistreerd: 1 september 2004 Locatie: Oost-Vlaanderen Berichten: 80	Hey Lanika, Ik weet perfect waarover je het hebt meid. Ik heb na de bijeenkomst voor het eerst aan vrienden en vriendinnen verteld wat er in me omgaat en ook professioneel eens gaan polsen. Ik heb al een hele tijd bijna niet meer getrokken en heb juist nu, in deze periode, één waarvan ik dacht dat het juist nog beter zou gaan, een enorme terugval. Ik ben weer constant aan het trekken en zelfs terug plukken. Ik snap ook niet hoe het komt hoor, want ik had ook gedacht dat het nu juist beter zou gaan. Mensen zitten nu eenmaal raar in elkaar zeker. Kussen xXx Nerakje xXx __________________ De genezing nabij

8 november 2004, 14:26	#5
erna HaarWeb lid Geregistreerd: 7 november 2001 Locatie: Den Haag Berichten: 147	herkenbaar! hallo allemaal, ook voor mij is dit heel herkenbaar. Er zijn momenten dat het goed met me gaat en dan durf ik er beter over te praten met vrienden en familie. Ik kan immers zeggen dat het nu beter gaat. Vaak voel ik me dan zo trots dat ik vervolgens weer "lekker" ga trekken. Het gaat toch goed met me? Dan maakt het toch niet uit dat ik weer een terugval heb? En mijn vrienden en familie begrijpen me, dus dan maakt het niet uit toch? Dat denk ik dan, terwijl ik aan het haren trekken ben. Op de een of andere manier voel ik me niet schuldig dat ik dan trek. Tot dat, natuurlijk, ik weer zie hoe slecht het met mijn haar gaat en dan is het weer telaat en moet ik opnieuw de kracht vinden om te minderen... ik denk dus dat het een opluchting is als je het aan een dierbaar iemand vertelt, die je vervolgens begrijpt (in hoeverre dat kan als niet-TTMer) en dat je daardoor het gevoel krijgt dat het niet raar is en dat het mag... Begrijpen jullie wat ik bedoel? grt erna Ps hebben jullie weleens van HSP (High Sensitive Persons) gehoord? Zelf ben ik er duidelijk een en ik denk dat er nog velen onder ons ook HSP zijn. Momenteel ben ik er een boek over HSP aan het lezen en het is heel herkenbaar. Ik dan denk dan ook dat er een relatie is tussen HSP en TTM. Ik zelf ben heel gevoelig voor alles en ben vaak overprikkeld. Dat is het moment dat ik ga trekken. Tijdens het trekken kom ik tot rust, mijn verstand hebben ik op 0,0 en even ben ik van de wereld af. Vervolgens ben ik niet meer overprikkeld en kan ik weer verder met waar ik mee bezig was. In dit geval is het haartrekken een postieve handelijk. Uiteraard is het dat niet, want uiteindelijk geeft het meer spanningen met zich mee dan ontspanning!!!

8 november 2004, 19:56	#7
Blauwtje HaarWeb lid Geregistreerd: 1 juli 2004 Berichten: 88	dag lieve mensen Hoi allemaal, Nou, het gaat nog steeds zoals mijn laatste bericht. Ik trek nog steeds ontzettend veel. Ik had laatst nog geprobeerd het te tellen. Wisten jullie nog toen we het er over hadden tijden onze bijeenkomst? Nou, dat ging voor een meter, ik kwam over de 100 haren uit en stopte maar met tellen (ik werd er moe van...) Vreemd genoeg zit ik ook helemaal niet in mijn vel deze afgelopen week. Ik ben gewoon om niet aan te spreken, en ben bijna depressief. De spanning is te snijden thuis door mij. Ik kan met moeite vrolijk doen. Ik hoop echt dat deze fase snel voorbij is...Ik heb denk ik nu voor het eerst erkend dat het beter gaat met mijn ttm. En door het te vertellen aan mijn broer heb ik misschien inderdaad het gevoel gehad dat het minder erg is dan ik dacht. En daardoor kon ik makkelijker trekken, en bood ik gewoonweg geen weerstand. Dat is nu mijn probleem dus. De behoefte om te trekken is erg groot, maar ik heb vooral geen weerstand en denk niet na tijdens het trekken. Ik geef er makkelijker aan toe. Ik moet gewoon even snel een afspraak maken met mijn psychologe...ik merk dat nu ik haar al een tijdje niet heb gesproken het slechter gaat. Zij kan mij namelijke erg goed motiveren. Nou, succes allemaal en heel erg beankt voor jullie reacties Veel liefs, Hayat

Soortgelijke discussies
Discussie	Auteur	Forum	Reacties	Laatste bericht
zoveel haaruitval kan toch niet normaal zijn?wanneer is het AGA?	feb	Haarproblemen bij vrouwen	1412	26 augustus 2005 17:29
Wat denken jullie van finpecia?	Promise	Medicijnen/haargroeimiddelen	8	23 oktober 2004 14:46
Toch maar gedaan....	Mailman	Medicijnen/haargroeimiddelen	31	18 maart 2004 14:26
dit is toch echt netjes	fender	Hirsutisme - Behandelingen	0	26 november 2002 18:49
toch maar even	marla	TTM - Algemeen	7	27 oktober 2002 18:59

6 november 2004, 22:43	#2
bolleke HaarWeb lid Geregistreerd: 3 december 2001 Locatie: Antwerpen Berichten: 1.670	Lieve Hayat, Eerst en vooral moet ik zeggen dat ik het heel moedig van je vindt om je ttm aan je broer kenbaar te maken. Je weet immers maar nooit hoe iemand, zelfs je broer, zal reageren. En net omdat hij je broer is ben je extra gevoelig voor zijn reactie. Maar oef, zijn reactie was goed, begripvol en meelevend. Tja, en dan verwacht je dat je trekdrang toch een beetje zou overgaan dus, hé? Mooi niet... Ik herken het wel. Toen ik vorig jaar in een psycho-therapeutisch centrum was heb ik de eerste drie weken tegen niemand iets verteld over mijn ttm. Tijdens die drie weken had ik geen haar getrokken. Ik genoot zo van de rust en de structuur in mijn dagen dat er totaal geen trekdrang was. Toen ik uiteindelijk mijn geheim bekend maakte was ik op dat moment zo euforisch blij dat het er uit was, maar... raar maar waar: diezelfde avond nog heb ik meer dan 200 haren getrokken. Ik begreep er niets van en was razend kwaad op mezelf! Het was pas toen ik ook dàt kon vertellen aan de groep én toen ik hen om hulp vroeg ('Mag ik het jullie komen vertellen als ik het moeilijk heb?'), pas dan ging het weer opmerkelijk beter... Misschien is de relatie met je broer heel goed en kan je hem echt om hulp en steun vragen. Wat zeker is, is dat door jouw openheid en het vertrouwen dat je hem gegeven hebt, er een nieuwe relatie is ontstaan tussen jou en je broer. En zowel voor jou als voor je broer is er nu tijd nodig om aan die nieuwe, - bijzonder vertrouwelijke - relatie te wennen. Ttm lost zich niet zomaar vanzelf op. Het is een (groei)proces. Maar je bent op goede weg! Heb geen spijt van je beslissing maar blijf nu open staan voor verdere dialoog. Misschien voel je jezelf onbewust wel een beetje verraden door jezelf. Geef jezelf tijd en probeer innerlijke rust te vinden. Ik wens je veel moed! Bolleke (Daniëla)

8 november 2004, 09:55	#3
Oilily HaarWeb lid Geregistreerd: 3 mei 2002 Berichten: 1.105	Goh Lanika, ik wou dat ik het wist maar bij mij is de ttm zo onregelmatig en op de meest onmogelijke momenten dat ik er echt geen antwoord op kan geven.... Misschien is het inderdaad de stress die van je lijf valt waardoor er veel emotie is losgekomen die je al trekkend verwerkt ofzo? Je ziet ook vaak bij examens dat mensen juist meer gaan trekken als ze juist gedaan zijn (dus na de stress) als een soort van ontlading, misschien is dat de beste vergelijking...

8 november 2004, 16:36	#6
Jente HaarWeb lid Geregistreerd: 10 februari 2004 Berichten: 1.040	Erna, Over HSP hebben we op andere threads al gespeculeerd (onder andere die over kunstzinnigheid, je moet maar eens zoeken). Ik kan me er goed in vinden. En het klinkt inderdaad plausibel: of je nu op een negatieve manier overprikkeld bent (stress, tijdsnood, verdriet, woede) of op een positieve manier (opgewonden na een fijne dag, of het voorbeeld van Hayat over het gesprek met haar broer...): haar trekken lijkt altijd rust te geven. Lijkt, ja! Want het brengt dan altijd een negatieve sensatie met zich mee! En inderdaad, we zitten potverdorie vreemd in mekaar!

9 november 2004, 16:13	#8
Jente HaarWeb lid Geregistreerd: 10 februari 2004 Berichten: 1.040	Heej, toevallig. Ik ging gisterenavond veel te laat naar bed, en wou per se nog wat schrijven... Twee triggers... Ik begon te trekken, en legde de haren op het papier waarop ik aan het schrijven was. En na een kwartier heb ik ze geteld: het waren er zowat 100. Je wordt er inderdaad moedeloos van... Oilily heeft al vaak gezegd dat tellen kan helpen, en ik wil het proberen, maar ik vind het zo eng! het is enorm confronterend!

10 november 2004, 11:13	#9
Oilily HaarWeb lid Geregistreerd: 3 mei 2002 Berichten: 1.105	Ja dat is waar dat dat helpt maar ik heb ook gezegd dat wanneer je moe bent, je naar je lichaam moet luisteren en jij bent er tegenin gegaan door, terwijl je moe bent omdat het al laat is, toch nog iets te willen doen. Denk er volgende keer aan want rust is alles, echt waar! Heb je die stomme pincet al weggezwierd of lag die gisteren mee op je bureau? Echt, het is één beweging, gooi ze weg!! (Je kan er nog altijd een nieuwe kopen, die mogelijkheid bestaat)