Nieuw op Haarweb of stille meelezer? Lees dit en stel jezelf voor!

[foekje]

Beste mensen, ik wil me even voorstellen; ik ben Foekje [niet mijn echte naam] een vrouw van 34 jaar, alleenstaande moeder, dochter van 8 en ik woon in Haarlem[what's in a name...] Op mijn elfde ben ik begonnen met haren trekken uit mijn hoofd. Als ik me niet vergis, had ik een bult of een pijnlijke plek op mijn hoofd waar ik aan voelde en toen had ik een hele bos haar vast op die plek gewoon om te voelen volgens mij, en toen trok ik die bos eruit . Ik was best wel geschokt dat ik dat zomaar gedaan had... toen zat er natuurlijk meteen een kale plek en het deed echt pijn . Maar de reacties deden nog meer pijn[kinderen: aaa! ze heeft Aids!] en familieleden: je lijkt wel een monnik! enzovoort.
Toen ben ik ook steeds gaan krabben en de korstjes er weer af krabben je weet hoe dat gaat waarschijnlijk...
doffe ellende .ik heb,net als jullie allemaal eigenlijk schitterend haar!!!VERDORIE!!! WE MOETEN ER ALLEMAAL VANAF!!!
ik laat het hier even bij tot zover het begin van mijn verhaal. Ik hoop op reacties
Groetjes van Foekje!

[Lila]

Hoi Foekje en Welkom op Haarweb!

We moeten er inderdaad allemaal vanaf! POTVERDIKKEME! (Denk ik ook vaak)

[xoxo]

Hallo allemaal,

Als nieuw lid van Haarweb zal ik me even voorstellen.

Ik ben Xoxo, 31 jaar, moeder van een meiske van 3 maanden.

Sinds mijn 12e pluk ik. Ik kan me zelfs nog herinneren hoe het komt, een toenmalig vriendinnetje klaagde over de dode, gespleten haarpunten in haar haar. Daardoor ontdekte ik dit en ben ik dode punten eruit gaan "plukken". Het liefst breek ik de dode punten eruit, maar hele haren uittrekken doe ik ook (dat gaat vaak vanzelf). Vervolgens bekijk ik de haar. Hoe gespletener hoe beter mijn gevoel erover.

Het plukken is bij mij in periodes. Ik heb als puber periodes gehad dat ik avond aan avond aan mijn pony zat te plukken. Liefst met fel tegenlicht, een hallogeenlamp of de zon, zodat ik de structuur van "dode haren" meteen ontdekte. Het is ook hele periodes weggeweest. Ook "voel" ik de dode haren en korte lokken in en om mijn kruin door er met mijn vingernagels langs te strijken. Met als dode bos strohaar tot gevolg. Die ik er dan later weer uitpluk.

De laatste jaren is het plukken verergerd. Met de afgelopen periode als fenomenaal dieptepunt. Het is nu zo erg, dat ik in een paar maanden tijd mijn kruin een kortharige / kale plek heb geplukt, van zeker 5x3 cm. En stukken lok (pony) weg zijn. Ik pluk zo goed als continue. Vaak onbewust. Soms bewust in de spiegel. Ik heb er enorm moeite mee om iets anders met mijn handen te doen en in het hele huis liggen haren.

Tot nu toe heb ik de plekken altijd goed kunnen verbloemen, maar nu het zo erg is, ben ik ENORM bang dat mensen het zien. Ik ben me enorm bewust van mijn achterhoofd, probeer me continu van mensen af te draaien, etc.

Ik weet precies wat het plukken voor mij inhoudt: een uitlaatklep voor spanning, hoe meer spanning, hoe meer plukken. Het is een vicieuze cirkel, want hoe meer plukken, hoe meer dode haren, hoe kaler de plek, hoe meer spanning, etc. Die cirkel is wel te doorbreken door naar de kapper te gaan. Dan moet ik dat wel durven, want vaak zie ik er maandenlang tegenop om te gaan, aangezien de kapper natuurlijk écht de schade zie die ik mezelf heb aangebracht. Ik schaam me echt kapot. Wanneer ik pas geknipt ben, ben ik zo opgelucht en trots op het feit dat je "niks" ziet, dat ik mezelf vaak wel een periode in de hand hou, maar vervolgens begin ik weer.

Zoals gezegd is het plukken nu op zijn ergst. En dat terwijl ik over krap 2 maanden zal trouwen en er dus op en top mooi uit wil zien en die dag, hoe dan ook, naar de kapper zal gaan.

Ik kwam dan ook uit op deze site om te kijken of er gespecialiseerde kappers zijn oid, zodat ik me iig minder diep hoef te schamen...

grtz
XoXo

[jolien]

Hey Xoxo

Welkom op het forum, al zijn er natuurlijk leukere clubs om bij te horen

Wat jammer dat het de afgelopen periode niet goed is gegaan met je op gebied van plukken. Hopelijk gaat het nu al wat beter?

Spannend hoor, je huwelijk over een maand en dan nog een kersvers kleintje erbij, amai. Ben je ondertussen al naar de kapper durven gaan? Ik ken zelf jammer genoeg ook geen kapper die bekend is met ttm.

Groetjes en succes nog

[Asystar]

Weer een lid erbij!

Ik ben Esmeralda, 20 jaar en woon in Limburg (NL). Ik ben begonnen met trekken rond 13 jaar.. Het is periodes goed gegaan maar ook hevig slecht. Ik heb een paar jaar therapie gehad en antiD. Het gaat bij mij gepaard met ocs. Het gaat nu gelukkig heel goed, met ocs dan, maar met ttm wilt het niet echt lukken. Op dit moment ben ik naar een forum gaan zoeken omdat ik er toch weer iets aan wil doen, maar ik wil niet meer terug naar therapie, voor mijn gevoel heeft dat voor mij nooit echt veel uitgemaakt, ik voelde me meer gebaby'd daar..Op het moment is het gewoon weer een slechte periode. Ik denk dat ik meer kan leren en aannemen van mensen die hetzelfde hebben, zodat je toch een goede uitlaatklep hebt, wat o zo belangrijk is..
Ik weet genoeg van wat het allemaal inhoud.. dat krijg je als er meteen dwangmatig van bent, alles opzoeken (klein grapje mag wel he )
Ik krijg alleen niet echte hoop als ik lees wat de leeftijd is van sommige.. dan denk ik, kom ik er dan nooit vanaf? Maar dat gevoel hebben er vast meer. En over het mooie haar.. Ik heb zelf echt lang haar.. en het valt dus al echt snel op als ik wat heb gedaan, verstoppen is echt een sport geworden.
Maar goed, ik wil echt graag praten met iedereen, en ik naam aan dat jullie dat ook willen..

X Es

[jolien]

Hey Asystar, welkom. Fijn dat je dit forum hebt gevonden. Wat goed dat het zo goed gaat op vlak van je OCS. Jammer dat je niet veel baat hebt gehad van therapie voor TTM. Ik kan wel begrijpen dat je graag eens met lotgenoten praat hoor! Ik had ook zoiets van, oei, zoveel mensen die het al jaaaaaaren hebben, maar er zijn er ook die nu 'stabiel' of trekarm zijn en zelfs enkelen plukvrij. Ikzelf streef naar dat stabiele, plukvrij zou natuurlijk nòg mooier zijn, maar we zien wel! Dat camoufleren herken ik ook maar al te goed, zijn de ttmers allemaal goed in geworden vrees ik

Groetjes en succes nog

[Rijsteprij]

Hoi,

Ik ben Tamara en ben 22. Ik heb TTM sinds ik me kan herinneren. Ik trok al haren toen ik een paar jaar oud was. Op mijn 12e werd het steeds erger en kreeg ik steeds meer kale plekken op mijn hoofd. Ook mijn wimpers, wenkbrauwen, handen, benen en voeten moesten eraan geloven.
Sinds ik besefte dat het kwaad kon, ben ik aan het proberen te stoppen. Sinds een paar jaar gaat het stukken beter. Ik ga langzaam vooruit.
Ik doe nu therapie in Zwolle die erop gebaseerd is de handeling van het trekken af te leren en dat helpt heel goed. We nemen kleine stappen en elke keer gaat het een stukje beter. Ik ben er van overtuigd dat ik er ooit helemaal van af ben. Ik vind het jammer dat er op internet niet zo veel te lezen is over TTM-ers die er van af zijn of waarmee het goed gaat en daarom heb ik me hier geregistreerd. Ik ben nog lang niet klaar, maar ik heb goede hoop en dat zou ik graag willen doorgeven aan anderen. Als je denkt er wat aan te hebben kan je mijn blog volgen over mijn gevecht tegen de TTM op www.curlyfuzzy.blogspot.com

Als je graag zou willen weten bij welke psycholoog ik de therapie doe, kan je me altijd mailen.

Groeten,
Tamara

[Puzzel]

Hallo allemaal,
Ik zal me ook even voorstellen. Ben hier door de jaren heen al vaker geweest, onder andere namen, lid geworden en na een tijdje weer afgehaakt, want dan ging het wel wat beter of ik vond het te confronterend worden.

Ik ben een vrouw van 45, heb TTM sinds ik een tiener ben denk ik en trek helaas weer volop mijn haar uit.
Ik hoop dat ik hier weer wat rust en advies kan vinden.

Groetjes, Puzzel

[magic]

Hai, ik ben 38 jaar en weet eigenlijk pas sinds een uur dat ik trichophagy heb,
wel een beetje vreemd eigenlijk, dat ik, zolang als ik me kan herinneren aan mijn haren trek, draai en alles wat er bij hoort, er nu pas achter kom dat dit ook een naam heeft....... dit door gewoon heel eenvoudig "haren trekken" op google in te typen....
Ik heb nog nooit openlijk toegegeven dat ik ook mijn haren op eet, zelf nu ik dit opschrijf schaam ik me er voor, bang dat er iemand achter komt die ik ken.....
Waar ik wel van geschrokken ben, is dat er blijkbaar al iemand geopereerd is met een haarbal van 2 kilo(!!!!) in haar maag, hoever zou ik al wel niet zijn met het maken van een haarbal na al die jaren????
De schaamte naar je arts, de schaamte die je hebt als je onder het mes moet hiervoor, iedereen weet het dan dus.....
Helaas weerhoud het me nog niet om hier mee te stoppen.
Ik weet nog niet hoe actief ik hier ga worden, maar ben zeker benieuwd naar de verhalen hierover..... pffff ik sta er dus niet alleen voor...

Groetjes Magic

[Puzzel]

Hoi Magic,

Wat een mooie nickname trouwens!
Fijn dat je ook dit forum hebt gevonden, ik kwam hier een aantal jaren terug wel regelmatig en ben nu ook weer teruggekomen.
Ik kan me voorstellen dat je erg geschrokken bent van wat je hebt gelezen, maar ook dat het een troost is om te weten dat je niet de enige bent met dit probleem.
Ik hoop dat je je hier thuis zult voelen.
Ik trek al jaren lang mijn haren uit, ben nu 46 en heb een paar hele dunne plekken op mijn hoofd.
Soms, als ik bij de kapper ben geweest kan ik me even inhouden om niet weer te trekken, maar nu zit ik weer in een echte trek periode, word er zo moedeloos van.
Maar goed, misschien komen we er ooit wel eens vanaf he!

Groetjes, Puzzel

[rosalita]

Hallo,

3 maanden geleden zocht ik internet af naar alles over ttm. Toen ik erachter was wat ttm is, verhalen van ttm-ers, hoe je het krijgt en hoe je er vanaf kan komen, toen kwam het besef wat ik deed pas echt. Ik walgde nog meer van mezelf dan ik al deed. Een paar dagen later besloot ik echt, echt te stoppen (na veel mislukte pogingen).

Diezelfde dag heb ik mijn vriend verteld wat er toch met mij was. Dat was de eerste keer dat ik erover sprak. Voor mij was het een opluchting dat ik het niet meer alleen hoefde te dragen, mijn vriend viel het natuurlijk zwaar. Maar dat zou over gaan, want ik ging stoppen! Al is het via gedragstherapie. Maar eerst zelf proberen.

In één keer stoppen is onmogelijk, dus besloot ik, wat er ook gebeurt, vrijdags niet te trekken. Als dat goed ging dan woensdag ook niet, als dat goed ging maandags ook niet, etc. Vrijdags trok ik niet, en de andere dagen probeerde ik zo min mogelijk te trekken. Natuurlijk ging het af en toe mis.

Je moet constant op jezelf letten, vooral omdat ik vaak onbewust mijn haren uit trok. Één keertje één haartje eruit trekken kan toch wel? Nee! Ik moest op mezelf blijven letten. Het ging redelijk goed en ik besloot de ‘alleen vrijdag niet’ regeling de deur uit te gooien en gewoon helemaal niet meer te trekken. Moeilijk maar mogelijk!

Hoe minder ik trok, hoe minder de drang werd. Nu ben ik al 11 weken ‘clean’. De wondjes zijn genezen, er zijn geen kale plekken meer en ik ben zelfs naar de kapper geweest! Mijn vriend voelt zich volgens mij ook niet meer rot vanwege mijn ttm, het is fijn als je kan zeggen dat het weer een dag gelukt is niet meer te trekken. Als ik een half jaar clean ben, verklaar ik mezelf ex-ttm-er.

Ik hoop dat jullie wat aan mijn verhaal hebben. Misschien geeft het jullie kracht om te weten dat je er echt vanaf kan komen, als je echt, echt wil en jezelf niet haat als je een keertje faalt. Het is belangrijk dat je je verhaal met een vriend deelt die sterk genoeg is om niet zelf in te storten. Of iemand van de kindertelefoon, (school)psycholoog of je ouders of zo.

Ik wens jullie heel veel sterkte en succes!


P.s. mijn naam is niet echt Rosalita en dit blijft waarschijnlijk mijn enige post op dit forum. Sorry…

[bolleke]

Mooi, positief verhaal!! Dankjewel om het met ons te delen.
Veel sterkte nog!!

[jutenjul]

Jee, ik ben totaal geschokt! Ik ben er sinds een paar dagen achter dat ik TTM heb, was verbijsterd en nu blijkt dat velen het met mij hebben!
Ik ben jutenjul, mama van jut, jul en een engeltje. Jut en jul zijn 3 en 4,5 en ons engeltje is 5,5 jaar geleden geboren en overleden.
Toen ons zoontje van 4,5 geboren is en toen 3 maanden later is het bij mij begonnen. Ik trok mijn haren uit op mijn hoofd en at het op. Ik schaamde me diep en wilde het stoppen, maar het lukt gewoon niet, het is een gewoonte. Ik kreeg op den duur kale plekken en zag er niet uit! Na een tijdje lukte het me om het te stoppen en toen ons zoontje 1 jaar werd was mijn hoofdhuid weer helemaal vol met haar! Toen ons zoontje 1,5 was, werd onze dochter geboren en toen begon het weer (sterk he??) en sindsdien heb ik er geen controle meer over. Dagelijks trek ik haar uit en eet het op! Ik wist dondersgoed hoe het kwam en iedereen in mijn omgeving maakt zich zorgen; hoe kan het toch dat je zoveel haaruitval hebt... Ik lieg alles bij elkaar (ik schaam me echt diep!) en het laatste wat ik verzonnen heb is dat ik een andere pil heb gekregen (lang verhaal) en iedereen neemt het van me aan.
Het is bij mij zo erg dat ik echt overal kale plekken had (het is nu iets minder, maar het valt nog steeds op). Mijn haar is nu bijna gemillimeterd en het is blond geverfd zodat het minder opvalt.
Een paar dagen geleden heb ik me voorgenomen dat het MOET stoppen (sinds ik weet dat het TTM is) en vandaag is de derde dag dat ik het nog niet gedaan heb......

Ik ga hier snel verder lezen..

liefs van een hele verdrietige jutenjul dat dit mij heeft kunnen gebeuren....

[N@tje]

hoi jutenjul,
ja hier komen lezen doet blijkbaar toch wonderen( gaat hier ook al een weekje redelijk goed ).
Wens je veel succes de volgende dagen. toi toi

[Wenkie]

Dag allen,

Ik zit al een hele tijd lang mee te lezen op de site. En heb vandaag besloten om mij te registreren en actief mee te doen op de site. Ik trek nu al ongeveer 6 jaar mijn wimpers en wenkbrauwen. Ik heb een tijdje gedragstherapie gevolgd, accupentuur, hypnotherapie, medicatie...noem maar op. Maar uiteindelijk zijn dat allemaal hulpmiddelen en moet je het zelf doen. En sinds ik al de therapieën en pillen achter me heb gelaten probeer ik op mijn eigen manier TTM te bestrijden. Ik heb veel aan de gedragstherapie gehad..ik registreer namelijk elke keer als ik haren pluk om me er van bewust te zijn. Ik probeer te ontdekken wanneer, waarom ik trek en hoe ik het kan voorkomen. Maar dat is zoooo moeilijk. Ben net een tijdje trekvrij geweest en heb gisteren weer alles eruit geplukt. BALEN! Want ik had juist een doel..ik ga op vakantie over 2 weken en had gehoopt dat ik dan lekker kon zwemmen zonder te hoeven bang zijn dat mijn oogpotlood is uitgelopen of mijn wenkbrauwen vervagen..helaas...
Maar ik geef niet op...en na vallen komt opstaan..

Groet, Wenkie