Depressie door haaruitval: hoe ga je daarmee om?

[Francis]

Ik volg sedert een tijdje dit forum en vandaag vond ik het toch wel even tijd om me actief lid te maken. De reden hiervoor is dat ik me vandaag weer bijzonder depressief voel omwille van mijn haaruitval-problemen en dat ik eigenlijk op één of andere manier wel wat troost en steun kon gebruiken...

Ik vroeg me in feite wel af of jullie dat gevoel kennen om echt compleet depressief te zijn door je haaruitval... zo depressief dat je geen zin meer hebt in het leven en nog iets leuks te ondernemen. Om het even kort te schetsen... ik ben mijn haar beginnen te verliezen rond mijn 18de en heb ondertussen 2 haartransplantaties laten doen. Alhoewel dat deze op zich (technisch gezien dan) wel mooi gelukt zijn, ben ik er toch niet echt tevreden mee. De getransplanteerde zone staat nog steeds vrij dunnetjes en de getransplanteerde haren gedragen zich niet echt als normaal haar (eerder stug en moeilijk in model te brengen).
Daarbij komt dan nog eens dat mijn haar verder aan het uitvallen is en nu ook het kruintje bijna volledig kaal is. Hiervoor neem ik dan weer finasteride, maar ik ondervind toch wel wat bijwerkingen (minder sterke erecties, lichte borstvorming,...), zodat ik liever met het gebruik ervan zou willen stoppen.

Dat alles tesamen maakt me zo lusteloos en depressief, dat ik het echt niet meer zie zitten. Sporten, buiten komen in de wind/regen, enz... probeer ik zoveel mogelijk te vermijden, want dan weet ik dat mijn (gertransplanteerde) haar er belachelijk uitziet. Vrouwen/meisje blijven volledig uit, volgens mij volledig te wijten aan mijn "vreemde" hoofd (ik denk niet dat ik zo'n slecht karakter heb, dus waarom wijzen vrouwen mij dan steeds af?).

Ik vroeg me af of jullie dit gevoel kennen en ook constant schrik hebben wat er in de toekomst gaat gebeuren (nog meer kaal, nog meer bijwerkingen van produkten, enz...). Ik hoop maar dat Dr. Gho zeer snel zijn hair-multiplication commercieel maakt, want dat zal -vrees ik- de enigste oplossing zijn...