wenkbrauwen

Giessen · 10 juni 2005, 14:32

Dag allemaal. Ik ben nieuw hier. Gisteren zag ik op Net5 een doc. over OCS. en hoorde voor het eerst de naam TTM. Door wat snuffelen op internet kwam ik op deze site, en ik vind het prettig om eens mijn verhaal te doen aan mensen die weten waar ik het over heb. Ik heb op dit punt nooit herkenning gehad.

Ik ben een vrouw van 44 jaar uit Den Haag, en woon alleen. Sinds mijn 18e jaar trek ik mijn wenkbrauwen uit, en soms wat wimpers (maar niet zo veel dat dat erg opvalt). Dus ik loop mijn volwassen leven rond met heel of half kale / stoppelige wenkbrauwen. Als ik een haartje uittrek, eet ik het haarworteltje op.

Ik heb hier vroeger erg mee gezeten, het gaf mijn zelfvertrouwen een flinke deuk. Als kind had ik mooie, donkere wenkbrauwen. Dat vind ik zelf erg mooi, ze geven een gezicht kracht en persoonlijkheid. En ik had het idee dat het daaraan ontbrak aan het gezicht dat ik toonde. Ik heb er jarenlang mee geworsteld, en had allerlei truukjes voor mezelf bedacht. Zo smeerde ik mijn wenkbrauwen in met vaseline als ik thuis was, dat hield me tegen. Ook merkte ik dat het scheelt als ik mijn bril draag ipv lenzen. Het hielp me ook te visualiseren dat ik het ‘magnetische koord’ tussen mijn handen en gezicht doorknipte, dat stopte het opheffen van mijn handen. En tijdens lange zomervakanties, als ik helemaal ontspannen was en niets hoefde, groeiden ze aardig aan.

Ik heb jarenlang nagedacht waar het vandaan zou komen. Ik kom uit een rare familie, en daar zullen zeker wat oorzaken kunnen liggen, ook genetisch. Ik heb ook een jaar psychotherapie gedaan, waar ik veel aan had, maar niet op dit punt.

Na mijn 30e werd ik innerlijk veel sterker. En sindsdien heb ik er mee leren leven. Ik geloof niet meer dat mijn wenkbrauwen mijn hele uitstraling bepalen. Ik heb heel wat gedaan aan persoonlijke ontwikkeling, maar op dit punt heeft dat me niet verder gebracht. Ik ben er nu van overtuigd dat geanalyseer niet helpt, en dat het gewoon een moeilijk te beheersen impuls is. Ik zie wat het me oplevert: een kortstondig moment van ontspanning als ik over mijn wenkbrauwen wrijf en een haartje uittrek - en voel daarna direct de spijt. De frustratie hierover is niet helemaal weg, maar is ook niet meer overheersend. Ik heb erin berust.

Nu ik zo wat rondlees, herken ik veel. Bijvoorbeeld over de momenten waarop ik trek: als ik tv. kijk, achter de pc zit of een boek lees. Urenlang heb ik geen drang, en dan plots komt er een moment dat ik niet van mijn wenkbrauwen af kan blijven.

Het geeft een kriebel vanbinnen: zal ik het dan toch weer eens aangaan? Er een project van maken om de komende weken deze impuls te beheersen? Maar waarom zou het me nu wel lukken als het me 26 jaar niet gelukt is eraf te blijven? Aan de andere kant heb ik niets te verliezen: ik kan er met veel meer ontspanning mee omgaan dan vroeger. Wie weet lukt het, en zo niet, dan weet ik nu dat het me als persoon niet minder maakt.

Ik zou het leuk vinden om reacties te lezen, in het bijzonder ben ik benieuwd naar verhalen van mensen die ook alleen wenkbrauwen trekken.

Bedankt voor het lezen. Dag!
Renée

karin_inline · 10 juni 2005, 14:59

Hoi Renee,

welkom op de site! Er zijn hier zat die alleen wenkbrouwen trekken denk ik dus ik ga er vanuit dat je wel reacties zult krijgen. Ik trek hoofdhaar, en eet de hele haar op. Stomme gewoonte. Ik heb dit nu 20 jaar denk ik en probeer er vanaf te komen, tot nu toe zonder blijvend resultaat. Mijn record is 2 maanden niet trekken maargoed dat was al heel wat. Ik hoop dat je weer gaat proberen je impuls te geheersen, kan niet echt zeggen waarom, maar het is gewoon een stomme gewoonte en je maakt jezelf er niet mooier mee. Als mens wordt je niet anders, dat geef ik toe, je bent wie je bent en dat zit van binnen maar evengoed, mooie wenkbrouwen zijn toch wel erg mooi of niet dan? Ik vind het wel heel goed van je dat je er in berust trouwens. Ik heb het programma wat je hebt gezien opgenomen en wilde het net gaan kijken.
Nogmaals welkom en ik hoop dat je veel aan deze site zult hebben!

Karin

Giessen · 10 juni 2005, 16:19

Hoi Karin,

dank je wel voor je reactie! Ik vind het aardig dat je me aanmoedigt om het toch weer te gaan proberen. Dat helpt echt! Weet je wat? Ik ga er gewoon voor. Ik heb net de scriptie van Sonja gelezen, en ik heb er wat uitgehaald over gedragstherapie die ik op mezelf wil toepassen. Vooral met die tegenrespons ga ik nu eens serieus aan de slag, en mezelf weer meer voorhouden wat het me oplevert als ik ermee ophoudt. Ik zal hier af en toe mijn vorderingen eens melden.
Hoe staat het met jouw motivatie na 20 jaar? Geloof je er nog in dat je het kan minderen?

groetjes, Renée

Sjamillatje · 10 juni 2005, 16:23

Hallo karin en renee,

Renee ik heb precies het zelfde gezien als jij en weet dus wat je nu voelt allemaal.
Karin ik wou even reageren ik doe precies het zelfde als jij , en het ergste is ik weet het maar ik kan er niks aan doen.
en ik weet nu dus ook hoe gevaarlijk het is want ik pluk door stres van examen e.d. heel veel de laatste tijd.
hoe ga jij hier mee om ben je niet bang voor wat er gebeuren kan ?

Groeten van Sjamilla

karin_inline · 10 juni 2005, 16:35

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Sjamillatje

hoe ga jij hier mee om ben je niet bang voor wat er gebeuren kan ?

Groeten van Sjamilla

Hoe bedoel je dat? Ik ben nergens bang voor. Als je op een haarbal duidt...daar zijn bij mij nooit aanwijzingen voor gevonden. Heb een keer een echo gehad van mijn buik maar dat was ergens anders voor en ik denk dat wanneer je zo lang al trekt enzo je het allang had meten waarnemen. Nuja en verder, hoe ga ik er mee om...tja. Soms baal ik als een stekker met verlengsnoer van mezelf en soms kan het me niks schelen. Heel dubbel dus.

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Giessen

Hoe staat het met jouw motivatie na 20 jaar? Geloof je er nog in dat je het kan minderen?

groetjes, Renée

Ik heb nog steeds soms de motivatie alleen is die op dit moment helaas erg ver te zoeken. Ik sta mijzelf toe dat ik trek zeg maar. Ben me er zeer bewust van en weet dat ik het kan, stoppen met trekken want dat heb ik al eerder bewezen. Helaas lukt het me nu dus niet. Ik ben onder behandeling geweest in Nijmegen maar de afstand en de energie die het me koste heeft me dus teveel gekost om er genoeg rendement uit te halen, hoewel ik wel door hun twee maanden heb kunnen stoppen. Het effect was alleen later dus erg veel minder. Mogelijk ook door wisseling van therapeut, iets waar ik slecht tegen kan. Niet dat de nieuwe slecht was maar het was het niet echt voor mij schijnbaar.
Ik denk dat het bij mij op dit moment intbreekt aan externe motivatie. Ik heb gemerkt dat ik het niet kan opbrengen om het voor mezelf te doen ook al weet ik alle voordelen die het me oplevert. Nijmegen was voor mij een externe motivator en die ben ik nu kwijt. Ik zou op zoek moeten naar een nieuwe behandelaar maar daar heb ik op dit moment gewoon de energie niet voor.

Goed dat je het weer gaat proberen Renee, ik ben benieuwd. Ik zal ook weer eens een serieuze poging ondernemen. Het lijkt wel afvallen: morgen begin ik...

Groetjes

Karin

karin_inline · 10 juni 2005, 16:36

Oh PS Sjamilla
doe je ook mee, proberen we samen te stoppen? Mooie naam heb jij trouwens!

Giessen · 10 juni 2005, 16:42

Ha Karin,

Oké, doen we het samen?!! Bij mij werkt het misschien hetzelfde als stoppen met roken: als ik iemand kan vinden om het samen mee te doen, scheelt dat alles! Ik heb ook die externe motivatie hard nodig! Wat mij betreft gaan we gewoon ons best weer doen - niet te veel frustreren over momenten dat het niet lukt, maar positief blijven als het wel lukt.
Leuk als Sjamilla ook zou meedoen - hoe meer hoe beter.
Dag! Renée

Sjamillatje · 10 juni 2005, 16:42

Jah tuurlijk doe ik mee , haha , het wordt alleen heel hard want ik heb het niet eens meer in de gaten , ja pas als ik erover nadenk en dan nog heb ik moeite om die haar niet in mijn mond te stoppen maar weg te gooien.
maar ik ga het proberen

Giessen · 10 juni 2005, 16:58

Hoi Karin en Sjamilla,
Geweldig!! Dapper besluit van allebei!
Ik stop gewoon nu.Ik zal de komende week elke dag even kort mijn resultaten melden, en jullie een hart onder de riem steken (of is het riem onder het hart?).
Hebben jullie een ander idee?
Groetjes, Renée

Sjamillatje · 10 juni 2005, 17:50

jah ik zal het ook wel melden ik ben nu ook gestopt , kijken hoe lang ik mijn handen bij mijn haren uit de buurt kan houden

groetjes van sjamilla

Giessen · 10 juni 2005, 17:57

Sjamilla, zit jij doorlopend aan je haar, of ook maar een paar momenten per dag? Bij mij het laatste, dus ik wacht ook op de eerste uitdaging, als ik weer in die vage roes kom van eraan wriemelen en trekken...
Sterkte he!

10 juni 2005, 14:32	#1
Giessen HaarWeb lid Geregistreerd: 10 juni 2005 Locatie: Den Haag Berichten: 15	wenkbrauwen Dag allemaal. Ik ben nieuw hier. Gisteren zag ik op Net5 een doc. over OCS. en hoorde voor het eerst de naam TTM. Door wat snuffelen op internet kwam ik op deze site, en ik vind het prettig om eens mijn verhaal te doen aan mensen die weten waar ik het over heb. Ik heb op dit punt nooit herkenning gehad. Ik ben een vrouw van 44 jaar uit Den Haag, en woon alleen. Sinds mijn 18e jaar trek ik mijn wenkbrauwen uit, en soms wat wimpers (maar niet zo veel dat dat erg opvalt). Dus ik loop mijn volwassen leven rond met heel of half kale / stoppelige wenkbrauwen. Als ik een haartje uittrek, eet ik het haarworteltje op. Ik heb hier vroeger erg mee gezeten, het gaf mijn zelfvertrouwen een flinke deuk. Als kind had ik mooie, donkere wenkbrauwen. Dat vind ik zelf erg mooi, ze geven een gezicht kracht en persoonlijkheid. En ik had het idee dat het daaraan ontbrak aan het gezicht dat ik toonde. Ik heb er jarenlang mee geworsteld, en had allerlei truukjes voor mezelf bedacht. Zo smeerde ik mijn wenkbrauwen in met vaseline als ik thuis was, dat hield me tegen. Ook merkte ik dat het scheelt als ik mijn bril draag ipv lenzen. Het hielp me ook te visualiseren dat ik het ‘magnetische koord’ tussen mijn handen en gezicht doorknipte, dat stopte het opheffen van mijn handen. En tijdens lange zomervakanties, als ik helemaal ontspannen was en niets hoefde, groeiden ze aardig aan. Ik heb jarenlang nagedacht waar het vandaan zou komen. Ik kom uit een rare familie, en daar zullen zeker wat oorzaken kunnen liggen, ook genetisch. Ik heb ook een jaar psychotherapie gedaan, waar ik veel aan had, maar niet op dit punt. Na mijn 30e werd ik innerlijk veel sterker. En sindsdien heb ik er mee leren leven. Ik geloof niet meer dat mijn wenkbrauwen mijn hele uitstraling bepalen. Ik heb heel wat gedaan aan persoonlijke ontwikkeling, maar op dit punt heeft dat me niet verder gebracht. Ik ben er nu van overtuigd dat geanalyseer niet helpt, en dat het gewoon een moeilijk te beheersen impuls is. Ik zie wat het me oplevert: een kortstondig moment van ontspanning als ik over mijn wenkbrauwen wrijf en een haartje uittrek - en voel daarna direct de spijt. De frustratie hierover is niet helemaal weg, maar is ook niet meer overheersend. Ik heb erin berust. Nu ik zo wat rondlees, herken ik veel. Bijvoorbeeld over de momenten waarop ik trek: als ik tv. kijk, achter de pc zit of een boek lees. Urenlang heb ik geen drang, en dan plots komt er een moment dat ik niet van mijn wenkbrauwen af kan blijven. Het geeft een kriebel vanbinnen: zal ik het dan toch weer eens aangaan? Er een project van maken om de komende weken deze impuls te beheersen? Maar waarom zou het me nu wel lukken als het me 26 jaar niet gelukt is eraf te blijven? Aan de andere kant heb ik niets te verliezen: ik kan er met veel meer ontspanning mee omgaan dan vroeger. Wie weet lukt het, en zo niet, dan weet ik nu dat het me als persoon niet minder maakt. Ik zou het leuk vinden om reacties te lezen, in het bijzonder ben ik benieuwd naar verhalen van mensen die ook alleen wenkbrauwen trekken. Bedankt voor het lezen. Dag! Renée

10 juni 2005, 14:59	#2
karin_inline HaarWeb lid Geregistreerd: 6 februari 2004 Berichten: 696	Hoi Renee, welkom op de site! Er zijn hier zat die alleen wenkbrouwen trekken denk ik dus ik ga er vanuit dat je wel reacties zult krijgen. Ik trek hoofdhaar, en eet de hele haar op. Stomme gewoonte. Ik heb dit nu 20 jaar denk ik en probeer er vanaf te komen, tot nu toe zonder blijvend resultaat. Mijn record is 2 maanden niet trekken maargoed dat was al heel wat. Ik hoop dat je weer gaat proberen je impuls te geheersen, kan niet echt zeggen waarom, maar het is gewoon een stomme gewoonte en je maakt jezelf er niet mooier mee. Als mens wordt je niet anders, dat geef ik toe, je bent wie je bent en dat zit van binnen maar evengoed, mooie wenkbrouwen zijn toch wel erg mooi of niet dan? Ik vind het wel heel goed van je dat je er in berust trouwens. Ik heb het programma wat je hebt gezien opgenomen en wilde het net gaan kijken. Nogmaals welkom en ik hoop dat je veel aan deze site zult hebben! Karin __________________ ------------------------------------------------------------------------ Degene die een berg wil verplaatsen, begint met het wegdragen van kleine stenen. ------------------------------------------------------------------------

10 juni 2005, 16:36	#6
karin_inline HaarWeb lid Geregistreerd: 6 februari 2004 Berichten: 696	Oh PS Sjamilla doe je ook mee, proberen we samen te stoppen? Mooie naam heb jij trouwens! __________________ ------------------------------------------------------------------------ Degene die een berg wil verplaatsen, begint met het wegdragen van kleine stenen. ------------------------------------------------------------------------

Soortgelijke discussies
Discussie	Auteur	Forum	Reacties	Laatste bericht
Geen wenkbrauwen en geen wimpers hoe kan ik dit verbergen?	tinny	Camouflage	75	16 juli 2012 09:28
uitgroeiende wenkbrauwen	sam	Hirsutisme - Algemeen	23	20 februari 2008 11:08
wenkbrauwen en wimpers	skollerie	TTM - Algemeen	1	7 april 2005 08:41
Wenkbrauwen tatoeeren	Desiree2	Camouflage	1	9 december 2004 17:38
Heeft er iemand goede ervaringen met getatoeerde wenkbrauwen?	WendyZ	Camouflage	10	25 juli 2004 14:44

10 juni 2005, 16:19	#3
Giessen HaarWeb lid Geregistreerd: 10 juni 2005 Locatie: Den Haag Berichten: 15	Hoi Karin, dank je wel voor je reactie! Ik vind het aardig dat je me aanmoedigt om het toch weer te gaan proberen. Dat helpt echt! Weet je wat? Ik ga er gewoon voor. Ik heb net de scriptie van Sonja gelezen, en ik heb er wat uitgehaald over gedragstherapie die ik op mezelf wil toepassen. Vooral met die tegenrespons ga ik nu eens serieus aan de slag, en mezelf weer meer voorhouden wat het me oplevert als ik ermee ophoudt. Ik zal hier af en toe mijn vorderingen eens melden. Hoe staat het met jouw motivatie na 20 jaar? Geloof je er nog in dat je het kan minderen? groetjes, Renée

10 juni 2005, 16:23	#4
Sjamillatje HaarWeb lid Geregistreerd: 10 juni 2005 Berichten: 6	Hallo karin en renee, Renee ik heb precies het zelfde gezien als jij en weet dus wat je nu voelt allemaal. Karin ik wou even reageren ik doe precies het zelfde als jij , en het ergste is ik weet het maar ik kan er niks aan doen. en ik weet nu dus ook hoe gevaarlijk het is want ik pluk door stres van examen e.d. heel veel de laatste tijd. hoe ga jij hier mee om ben je niet bang voor wat er gebeuren kan ? Groeten van Sjamilla

10 juni 2005, 16:42	#7
Giessen HaarWeb lid Geregistreerd: 10 juni 2005 Locatie: Den Haag Berichten: 15	Ha Karin, Oké, doen we het samen?!! Bij mij werkt het misschien hetzelfde als stoppen met roken: als ik iemand kan vinden om het samen mee te doen, scheelt dat alles! Ik heb ook die externe motivatie hard nodig! Wat mij betreft gaan we gewoon ons best weer doen - niet te veel frustreren over momenten dat het niet lukt, maar positief blijven als het wel lukt. Leuk als Sjamilla ook zou meedoen - hoe meer hoe beter. Dag! Renée

10 juni 2005, 16:58	#9
Giessen HaarWeb lid Geregistreerd: 10 juni 2005 Locatie: Den Haag Berichten: 15	Hoi Karin en Sjamilla, Geweldig!! Dapper besluit van allebei! Ik stop gewoon nu.Ik zal de komende week elke dag even kort mijn resultaten melden, en jullie een hart onder de riem steken (of is het riem onder het hart?). Hebben jullie een ander idee? Groetjes, Renée

10 juni 2005, 17:50	#10
Sjamillatje HaarWeb lid Geregistreerd: 10 juni 2005 Berichten: 6	jah ik zal het ook wel melden ik ben nu ook gestopt , kijken hoe lang ik mijn handen bij mijn haren uit de buurt kan houden groetjes van sjamilla

10 juni 2005, 17:57	#11
Giessen HaarWeb lid Geregistreerd: 10 juni 2005 Locatie: Den Haag Berichten: 15	Sjamilla, zit jij doorlopend aan je haar, of ook maar een paar momenten per dag? Bij mij het laatste, dus ik wacht ook op de eerste uitdaging, als ik weer in die vage roes kom van eraan wriemelen en trekken... Sterkte he!