Nieuw even voorstellen

Never back down · 10 juni 2009, 20:49

Hallo allemaal,

Ik ben nieuw hier en op het moment wordt het me allemaal een beetje teveel, dus ik wil graag even mijn ei kwijt zeg maar.

Ik ben 26 jaar en ik denk dat ik begin april in de gaten kreeg dat mijn haar aan het uitvallen was. Ik kreeg van die inhammen en dat ging verder en verder. Het viel echt heel erg snel uit, gelukkig niet helemaal. Maar er bleef niet veel over. Op een gegeven moment kon ik gewoon niet meer zonder iets op mijn hoofd rondlopen en heb ik het haar wat ik nog had staan afgeschoren en nu loop ik met een doek op mijn hoofd. Het groeit gelukkig nu stukje bij beetje terug, maar toch blijf ik kale plekken houden op mijn hoofd waar ik me zorgen over maak.

Op zich kon ik me er in het begin redelijk bij neerleggen en het loslaten en hopen dat alles weer terug kwam. Ik had een ontzettende weerstand tegen een pruik of haarstuk en vond het maar nep. Mensen moesten maar accepteren dat ik op dit moment geen haar had klaar. Maar niemand waarschuwt je eigenlijk voor de impact die het heeft dat je je haar verliest.

De blikken, mensen staren gewoon, opmerkingen. Ik loop op dit moment ook stage op een school. Opmerkingen van kinderen ben je waarzegger, ben je turk. Collega's vragen aan mijn stagebegeleidster wat ik heb en kijken dan met van die honde ogen naar mij. Mensen in winkels vragen aan mijn ouders wat er is of ik kanker heb. Mensen in mijn klas wat heb jij nou op je hoofd????

Ik heb ook gesolliciteerd voor een bijbaantje in de horeca. Ik werk verdorie al 8 jaar in de horeca voor erbij, nooit problemen met solliciteren of baantje vinden. Ik wordt afgewezen vanwege m'n hoofddoek. Ik ga op vakantie en de roomboy vraagt waarom er toch zoveel haar op mijn kussen ligt.

Nieuwe relatie hoe pak je dit aan hoe leg ik het uit, wat vertel ik. Wil ik wel een nieuwe vent terwijl ik kaal ben, onzekerheid verdriet. Het is gewoon vreselijk.

Nu ben ik zover dat ik bijna niet kan wachten op mijn pruik. Ik ben naar Bussum geweest voor een pruik, heel erg fijne mensen daar kan het iedereen aanraden echt waar zo lief. Maar ik kan die drie weken wel wegkijken totdat hij klaar is. Dan ben ik weer normaal nou ja soort van dan. Dan ben ik niet meer anders!

Ik had me deze week ook ziek gemeld op mijn stage ik trok het gewoon niet meer. Eerst de beslissing om de pruik te nemen. Bijzondere bijstand aangevraagd wat ook geen pretje was omdat zon ding gigantisch duur is. Heb exzeem op mijn hoofd, dus moet een speciale. Ik moet deze week weer naar een onafhankelijke arts zodat deze kan kijken of ik wel echt kalend ben en exzeem op mijn hoofd heb. Kortom ik was een beetje sip en nog begrijpen ze dit niet op mijn stage. Ze vinden dat ik gewoon moet kunnen werken.

Als ik dan zeg ik vind het zo naar om door de gangen van de school te moeten lopen om kinderen op te zoeken en dan opmerkingen te krijgen. Komen ze met het idee om me administratief werk te geven, zodat ik op het kantoor kan blijven. Beetje dubbel natuurlijk maar dan heb ik weer het gevoel dat ik mezelf moet wegstoppen.

Kortom je hebt zoveel verschillende emoties en soms ook best wel tegenstrijdig dat ik gewoon echt even niet meer weet! Het valt niet mee. Maar ik ben blij dat ik het ff kan opschrijven hier, misschien dat jullie het wel een beetje snappen.

Limbo · 11 juni 2009, 09:51

Heel begrijpelijk verhaal. Hoop dat het goed komt als je de pruik hebt. Succes!

Alexandra · 11 juni 2009, 23:53

Hallo...Heb even je verhaal gelezen...ben net zelf nieuw hier.

Heb me aan gemeld hier voor me zoon van 10 Jr. die heeft nu sinds 8 weken last van kaal worden...De dokter deed er heel makkelijk over ..Ooh dat is dit en er kotm zo weer haar op over paar maandjes...Heb overal even gelezen ...maar wat ik hier lees is dat dit telkens weer terug gaat komen...

Ben hier mee nog zo groen..en wil zoveel mogelijk hier over te weten komen..

En weten jullie misschien waar dit vandaag komt!? alvast bedankt...

Gr een wanhopige moeder

Limbo · 12 juni 2009, 07:48

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Alexandra

Hallo...Heb even je verhaal gelezen...ben net zelf nieuw hier.

Heb me aan gemeld hier voor me zoon van 10 Jr. die heeft nu sinds 8 weken last van kaal worden...De dokter deed er heel makkelijk over ..Ooh dat is dit en er kotm zo weer haar op over paar maandjes...Heb overal even gelezen ...maar wat ik hier lees is dat dit telkens weer terug gaat komen...

Ben hier mee nog zo groen..en wil zoveel mogelijk hier over te weten komen..

En weten jullie misschien waar dit vandaag komt!? alvast bedankt...

Gr een wanhopige moeder

Ik heb een zoon van bijna 9. Moet er niet aan denken!!

Limbo · 12 juni 2009, 08:16

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Alexandra

Hallo...Heb even je verhaal gelezen...ben net zelf nieuw hier.

Heb me aan gemeld hier voor me zoon van 10 Jr. die heeft nu sinds 8 weken last van kaal worden...De dokter deed er heel makkelijk over ..Ooh dat is dit en er kotm zo weer haar op over paar maandjes...Heb overal even gelezen ...maar wat ik hier lees is dat dit telkens weer terug gaat komen...

Ben hier mee nog zo groen..en wil zoveel mogelijk hier over te weten komen..

En weten jullie misschien waar dit vandaag komt!? alvast bedankt...

Gr een wanhopige moeder

PS: maak direct een afspraak bij een dermatoloog!!

mama · 12 juni 2009, 19:57

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Alexandra

Hallo...Heb even je verhaal gelezen...ben net zelf nieuw hier.

Heb me aan gemeld hier voor me zoon van 10 Jr. die heeft nu sinds 8 weken last van kaal worden...De dokter deed er heel makkelijk over ..Ooh dat is dit en er kotm zo weer haar op over paar maandjes...Heb overal even gelezen ...maar wat ik hier lees is dat dit telkens weer terug gaat komen...

Ben hier mee nog zo groen..en wil zoveel mogelijk hier over te weten komen..

En weten jullie misschien waar dit vandaag komt!? alvast bedankt...

Gr een wanhopige moeder

Lees deze link eens daar staan waarschijnlijk vele antwoorden op je vragen.Toen mijn dochter op 6 jarige leeftijd alopecia areata kreeg heb ik ook direkt de school verwittigd..
De leerkrachten kunnen dan kijken of er niemand begint te pesten.
Bij haar viel dat reuze mee er heeft iemand geprobeert maar dankzij het kordate optreden van de juf was het bij één keer gebleven.
Zij droeg een sjaaltje of een petje.

http://www.aapv.nl/aa_kind.html

Groetjes

mama · 12 juni 2009, 21:22

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Never back down

Hallo allemaal,

Ik ben nieuw hier en op het moment wordt het me allemaal een beetje teveel, dus ik wil graag even mijn ei kwijt zeg maar.

Ik ben 26 jaar en ik denk dat ik begin april in de gaten kreeg dat mijn haar aan het uitvallen was. Ik kreeg van die inhammen en dat ging verder en verder. Het viel echt heel erg snel uit, gelukkig niet helemaal. Maar er bleef niet veel over. Op een gegeven moment kon ik gewoon niet meer zonder iets op mijn hoofd rondlopen en heb ik het haar wat ik nog had staan afgeschoren en nu loop ik met een doek op mijn hoofd. Het groeit gelukkig nu stukje bij beetje terug, maar toch blijf ik kale plekken houden op mijn hoofd waar ik me zorgen over maak.

Op zich kon ik me er in het begin redelijk bij neerleggen en het loslaten en hopen dat alles weer terug kwam. Ik had een ontzettende weerstand tegen een pruik of haarstuk en vond het maar nep. Mensen moesten maar accepteren dat ik op dit moment geen haar had klaar. Maar niemand waarschuwt je eigenlijk voor de impact die het heeft dat je je haar verliest.

De blikken, mensen staren gewoon, opmerkingen. Ik loop op dit moment ook stage op een school. Opmerkingen van kinderen ben je waarzegger, ben je turk. Collega's vragen aan mijn stagebegeleidster wat ik heb en kijken dan met van die honde ogen naar mij. Mensen in winkels vragen aan mijn ouders wat er is of ik kanker heb. Mensen in mijn klas wat heb jij nou op je hoofd????

Ik heb ook gesolliciteerd voor een bijbaantje in de horeca. Ik werk verdorie al 8 jaar in de horeca voor erbij, nooit problemen met solliciteren of baantje vinden. Ik wordt afgewezen vanwege m'n hoofddoek. Ik ga op vakantie en de roomboy vraagt waarom er toch zoveel haar op mijn kussen ligt.

Nieuwe relatie hoe pak je dit aan hoe leg ik het uit, wat vertel ik. Wil ik wel een nieuwe vent terwijl ik kaal ben, onzekerheid verdriet. Het is gewoon vreselijk.

Nu ben ik zover dat ik bijna niet kan wachten op mijn pruik. Ik ben naar Bussum geweest voor een pruik, heel erg fijne mensen daar kan het iedereen aanraden echt waar zo lief. Maar ik kan die drie weken wel wegkijken totdat hij klaar is. Dan ben ik weer normaal nou ja soort van dan. Dan ben ik niet meer anders!

Ik had me deze week ook ziek gemeld op mijn stage ik trok het gewoon niet meer. Eerst de beslissing om de pruik te nemen. Bijzondere bijstand aangevraagd wat ook geen pretje was omdat zon ding gigantisch duur is. Heb exzeem op mijn hoofd, dus moet een speciale. Ik moet deze week weer naar een onafhankelijke arts zodat deze kan kijken of ik wel echt kalend ben en exzeem op mijn hoofd heb. Kortom ik was een beetje sip en nog begrijpen ze dit niet op mijn stage. Ze vinden dat ik gewoon moet kunnen werken.

Als ik dan zeg ik vind het zo naar om door de gangen van de school te moeten lopen om kinderen op te zoeken en dan opmerkingen te krijgen. Komen ze met het idee om me administratief werk te geven, zodat ik op het kantoor kan blijven. Beetje dubbel natuurlijk maar dan heb ik weer het gevoel dat ik mezelf moet wegstoppen.

Kortom je hebt zoveel verschillende emoties en soms ook best wel tegenstrijdig dat ik gewoon echt even niet meer weet! Het valt niet mee. Maar ik ben blij dat ik het ff kan opschrijven hier, misschien dat jullie het wel een beetje snappen.

Mag ik vragen of je alopecia areata hebt of seborroïsch eczeem?
Als ik je verhaal lees begint bij de inhammen (alopecia androgenetica?) en je hebt last van exeem .
seborroïsch eczeem?
Ik kan natuurlijk de verkeerde conclusie trekken ,maar lees dit eens mischien herken je het.

• Alopecia androgenetica (Engels: androgenetic alopecia, ofwel AGA. Andere namen: klassieke mannelijke kaalheid, kaalheid volgens het mannelijk patroon, male pattern baldness (MPB))
Alopecia androgenetica (AGA) is de Latijnse naam voor de meest voorkomende vorm van kaalheid. Deze kaalheid is het gevolg van mannelijke hormonen. Het wordt ook wel 'klassieke mannelijke kaalheid' genoemd. De meeste mannen krijgen hier op een gegeven moment in meer of mindere mate mee te maken, maar het komt ook niet zelden voor bij vrouwen. De aandoening komt vaker voor bij Europeanen dan bij Aziaten en Afrikanen. Hoewel kaalheid vaak wordt geassocieerd met ouder worden, is dat onterecht. Androgenetisch haarverlies begint vaak tussen het 20ste en het 40ste levensjaar, maar bij een enkeling kan het ook al tijdens de puberteit optreden.

De oorzaak
Het is intussen duidelijk geworden dat deze vorm van kaalheid wordt veroorzaakt doordat het hormoon dihydrotestosteron (DHT) zich hecht aan de androgeenreceptoren (AR) van de haarfollikels. Hoe het kan dat deze binding zorgt voor een verstoring van het functioneren van de haarzakjes, is nog niet geheel duidelijk. Een veelgehoorde theorie is dat de haarzakjes met DHT aan de AR door het lichaam worden gezien als een onbekend orgaan, waardoor het immuunsysteem aanvallen gaat uitvoeren op het haarzakje. De ontstekingsreactie (zie: inflammation) die daarbij plaatsvindt zou funest zijn voor de follikel. De bewijzen voor deze theorie zijn echter mager, en het is allerminst zeker of dit inderdaad een rol speelt bij AGA.
De aanleg voor androgenetisch haarverlies is erfelijk. Zowel de genen van de moeder als die van de vader kunnen een rol spelen bij de overerving van kaalheid [bron].

Het verloop
De binding van DHT aan de AR zorgt voor een sneller verloop van de groeifasen en een verkleining van de schacht van het haarzakje. Uiteindelijk is het haarzakje dusdanig verschrompeld, dat het alleen nog maar een minuscuul (voor het oog onzichtbaar) vellushaartje produceert. Dit proces staat bekend als het miniaturiseren van haar. Het is dus niet zo dat de haar volledig verdwijnt.
Bij mensen met aanleg voor dit type haarverlies is het genetisch bepaald dat alleen de haren aan de bovenkant van het hoofd zijn uitgerust met androgeenreceptoren. Dit verklaart waarom haar aan de zijkant en achterkant van het hoofd niet verloren gaat met het ouder worden. Overigens verloopt het patroon bij vrouwen vaak anders dan bij mannen. Kaalheid volgens het mannelijke patroon begint bij de inhammen of de kruin. Vrouwen met AGA krijgen daarentegen vaak te maken met een diffuse vorm van uitval die meestal begint bij de scheiding.
De snelheid van het kaal worden verschilt per persoon. Volledige kaalheid kan bij de één binnen enkele jaren zijn opgetreden, bij een ander kan het tientallen jaren duren. Ook komt het niet zelden voor dat het haarverlies blijft bij de kruin of de inhammen, en niet verder doorzet.

Behandeling
Volledige hergroei van verloren gegane haren is niet of nauwelijks mogelijk met de huidige haargroeimiddelen. Wel kan stabilisatie van de haaruitval vrij gemakkelijk bereikt worden. Over het algemeen geldt in ieder geval: hoe sneller er ingegrepen wordt, hoe meer kans er is op succes. Over het algemeen slaan haargroeimiddelen op de kruin beter aan dan op de inhammen.

http://www.haarweb.nl/forum/showthread.php?t=4851

je kan daar ook eens polsen of zij ook speciale haarwerken dragen en of ze goede adressen hebben met vriendelijke prijzen.

Groetjes

Never back down · 14 juni 2009, 17:51

Ik ben onder behandeling bij een dermatoloog al vanaf mijn geboorte voor atopisch exzeem en zij heeft nu ook de diagnose alopecia areata gesteld. Een onafhankelijke arts beaamde dit ook.

belle · 14 juni 2009, 20:21

AA is idd niet gemakkelijk.

Maar de kans is heel erg groot dat je haar gewoon teruggroeit, zeker als je nu pas voor de eerste maal AA hebt.

Ik lijd al heel erg lang aan AA, en heb wonder boven wonder na meer dan tien jaar! (minimum) mijn wenkbrauwen terug, na drie jaar zijn mijn onderwimpers terug aan het komen en ik zie een paar zwarte haartjes op mijn schedel komen!

Al durf ik niet teveel te hopen op het teruggroeien van m'n haar, maar ben superblij met mijn wenkbrauwen, ik was volledig vergeten hoe ik er ooit uitzag met wenkbrauwen....

Maar het is een héél moeilijke ziekte en mensen kunnen cru zijn.
Ik hoop dat je het makkelijk vindt met je haarwerk, zelf draag ik liefst hoofddoek.
Ben moslima geworden en draag nu altijd hoofddoek, ik vind het stukken makkelijker dan zo'n pruik eerlijk gezegd.

Ik hoop voor je dat je haar snel teruggroeit, want de kans is groot.

mama · 14 juni 2009, 21:16

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Never back down

Ik ben onder behandeling bij een dermatoloog al vanaf mijn geboorte voor atopisch exzeem en zij heeft nu ook de diagnose alopecia areata gesteld. Een onafhankelijke arts beaamde dit ook.

Mijn dochter heeft vanaf haar geboorte mastocytose maar op haar hoofd heeft ze er niet veel last van .Het sjaaltjes verhaal herken ik ook en de keren dat ik heb gehoord o het is gelukkig geen kanker. Met een haarwerk ben je verlost van die opmerkingen. Van haar 6 tot haar 12 heeft ze sjaaltjes gedragen nu draagt ze al 3 jaar een haarwerk .Dat wend snel. Soms is het s’morgens van “mama kamt mijn haar al eens ik heb me over slapen. Haar eerste haarwerk koste 2000 euro en haar laatste 350 euro. http://www.contrastwigs.com/product_info.php?products_id=393. (gesloten cap dat irriteert minder).Mijn dochter had eerst een lace haarwerk maar kon plots niet meer tegen de lijm.(contrastwigs heb ik op het forum gevonden) Dat is ook één van de voordelen van dit forum het uitwisselen van info over haakwerkstudio’s of websites. Bij de mensen met seborroisch eczeem zijn er misschien ook bij die een aangepast haarwerk moeten dragen of die er een oplossing voor gevonden hebben.
Ps Je hebt alopecia gekregen op volwassen leeftijd dus je maakt een goede kans om terug te herstellen.
Groetjes,

totalis · 15 juni 2009, 19:19

Ik heb haaruitval gehad zo ongeveer vanaf dat ik geboren was. Inmiddels ben ik al jaren helemaal kaal...dat was ik vanaf dat ik voor in de pubertijd zat. Daarvoor waren het kale plekken...daarna was het andersom...plukken haar op een kale kop. Vanaf mijn 20ste was ik gewoon helemaal kaal. nu nog weer jaren later beginnen ook ineens wenkbrauwen en wimpers uit te vallen (nu bijna 40)

Er is natuurlijk altijd erger, maar ik vond het geen troost vroeger als andere mensen mij daarop wezen, want het werd zo ongeveer een standaard reactie: nou ja, jij bent tenminste een jongen, nou ja je hebt tenminste een mooi hoofd....nou ja je bent tenminste niet blank...nou ja...., je kan tenminste nog lopen...en brandwonden zijn veel erger, en je hebt geen kanker. Daar mag je toch blij om zijn. Dat soort dingen. Alsof je het niet erg mocht vinden wat je hebt.enz. enz. Excuses verzinnen om het minder erg te maken, ook al meenden ze het dan ook goed misschien. Niet dat mijn ouders dat deden maar met name volwassenen in mijn omgeving probeerden altijd alles in het 'juiste' perspectief te zetten door te doen alsof het allemaal wel meeviel. En af en toe een botte grap want ja, daar moest ik maar tegen kunnen.Ondertussen werd ik vroeger enorm uitgescholden door mijn leeftijdgenootjes en had ik het er hartstikke moeilijk mee. Volgens mij heb ik het daardoor nu nog moeilijk met het gewoon uiten van emotie...want dan stel ik me vast aan...er is vast iemand die het erger heeft dan ik.

Ik wil maar zeggen: Er is altijd baas boven baas en het kan altijd erger, maar daar gaat het niet om. het is fijner te weten dat je probleem serieus genomen wordt en dat je ondanks dat toch trots mag zijn op wie je bent. Haaruitval is erg, maar nog niet half zo erg als de vaak foute reactie van je omgeving. Tenminste dat is mijn ervaring.

Never back down · 22 juni 2009, 19:28

Dank je wel voor je bericht totalis. Ik geloof dat jij begrijpt wat ik bedoel

. Ik vind het naar om te lezen wat er met jou allemaal gebeurd en ik hoop dat het een beetje goed met je komt!

10 juni 2009, 20:49	#1
Never back down HaarWeb lid Geregistreerd: 10 juni 2009 Berichten: 3	Nieuw even voorstellen Hallo allemaal, Ik ben nieuw hier en op het moment wordt het me allemaal een beetje teveel, dus ik wil graag even mijn ei kwijt zeg maar. Ik ben 26 jaar en ik denk dat ik begin april in de gaten kreeg dat mijn haar aan het uitvallen was. Ik kreeg van die inhammen en dat ging verder en verder. Het viel echt heel erg snel uit, gelukkig niet helemaal. Maar er bleef niet veel over. Op een gegeven moment kon ik gewoon niet meer zonder iets op mijn hoofd rondlopen en heb ik het haar wat ik nog had staan afgeschoren en nu loop ik met een doek op mijn hoofd. Het groeit gelukkig nu stukje bij beetje terug, maar toch blijf ik kale plekken houden op mijn hoofd waar ik me zorgen over maak. Op zich kon ik me er in het begin redelijk bij neerleggen en het loslaten en hopen dat alles weer terug kwam. Ik had een ontzettende weerstand tegen een pruik of haarstuk en vond het maar nep. Mensen moesten maar accepteren dat ik op dit moment geen haar had klaar. Maar niemand waarschuwt je eigenlijk voor de impact die het heeft dat je je haar verliest. De blikken, mensen staren gewoon, opmerkingen. Ik loop op dit moment ook stage op een school. Opmerkingen van kinderen ben je waarzegger, ben je turk. Collega's vragen aan mijn stagebegeleidster wat ik heb en kijken dan met van die honde ogen naar mij. Mensen in winkels vragen aan mijn ouders wat er is of ik kanker heb. Mensen in mijn klas wat heb jij nou op je hoofd???? Ik heb ook gesolliciteerd voor een bijbaantje in de horeca. Ik werk verdorie al 8 jaar in de horeca voor erbij, nooit problemen met solliciteren of baantje vinden. Ik wordt afgewezen vanwege m'n hoofddoek. Ik ga op vakantie en de roomboy vraagt waarom er toch zoveel haar op mijn kussen ligt. Nieuwe relatie hoe pak je dit aan hoe leg ik het uit, wat vertel ik. Wil ik wel een nieuwe vent terwijl ik kaal ben, onzekerheid verdriet. Het is gewoon vreselijk. Nu ben ik zover dat ik bijna niet kan wachten op mijn pruik. Ik ben naar Bussum geweest voor een pruik, heel erg fijne mensen daar kan het iedereen aanraden echt waar zo lief. Maar ik kan die drie weken wel wegkijken totdat hij klaar is. Dan ben ik weer normaal nou ja soort van dan. Dan ben ik niet meer anders! Ik had me deze week ook ziek gemeld op mijn stage ik trok het gewoon niet meer. Eerst de beslissing om de pruik te nemen. Bijzondere bijstand aangevraagd wat ook geen pretje was omdat zon ding gigantisch duur is. Heb exzeem op mijn hoofd, dus moet een speciale. Ik moet deze week weer naar een onafhankelijke arts zodat deze kan kijken of ik wel echt kalend ben en exzeem op mijn hoofd heb. Kortom ik was een beetje sip en nog begrijpen ze dit niet op mijn stage. Ze vinden dat ik gewoon moet kunnen werken. Als ik dan zeg ik vind het zo naar om door de gangen van de school te moeten lopen om kinderen op te zoeken en dan opmerkingen te krijgen. Komen ze met het idee om me administratief werk te geven, zodat ik op het kantoor kan blijven. Beetje dubbel natuurlijk maar dan heb ik weer het gevoel dat ik mezelf moet wegstoppen. Kortom je hebt zoveel verschillende emoties en soms ook best wel tegenstrijdig dat ik gewoon echt even niet meer weet! Het valt niet mee. Maar ik ben blij dat ik het ff kan opschrijven hier, misschien dat jullie het wel een beetje snappen.

11 juni 2009, 09:51	#2
Limbo Loser Geregistreerd: 1 januari 2006 Locatie: Limburg Berichten: 53.444 Geslacht:	Heel begrijpelijk verhaal. Hoop dat het goed komt als je de pruik hebt. Succes! __________________ ultimo 2005 FUT bij TH (1060 grafts) ultimo 2022 FUE bij Esteworld (2900 grafts) vanaf 1-3-2006 aan de fina maar eind 2016 gestopt WK-Poulkampioen 2018

Soortgelijke discussies
Discussie	Auteur	Forum	Reacties	Laatste bericht
voorstellen, nieuw haarwerk nodig en veel vragen	dami	Haarwerken	2	9 augustus 2008 13:51
Even voorstellen, NIEUW NIEUW NIEUW!!!!	Cinthia	Haarwerken	9	22 februari 2008 09:46
Hoi, ik ben nieuw hier! Even voorstellen!	Poema	TTM - Algemeen	13	17 mei 2006 16:07
Nieuw lid TTM wil zich voorstellen	Desiree2	TTM - Algemeen	6	27 september 2004 15:35

11 juni 2009, 23:53	#3
Alexandra HaarWeb lid Geregistreerd: 11 juni 2009 Berichten: 1	Hallo...Heb even je verhaal gelezen...ben net zelf nieuw hier. Heb me aan gemeld hier voor me zoon van 10 Jr. die heeft nu sinds 8 weken last van kaal worden...De dokter deed er heel makkelijk over ..Ooh dat is dit en er kotm zo weer haar op over paar maandjes...Heb overal even gelezen ...maar wat ik hier lees is dat dit telkens weer terug gaat komen... Ben hier mee nog zo groen..en wil zoveel mogelijk hier over te weten komen.. En weten jullie misschien waar dit vandaag komt!? alvast bedankt... Gr een wanhopige moeder

14 juni 2009, 17:51	#8
Never back down HaarWeb lid Geregistreerd: 10 juni 2009 Berichten: 3	Ik ben onder behandeling bij een dermatoloog al vanaf mijn geboorte voor atopisch exzeem en zij heeft nu ook de diagnose alopecia areata gesteld. Een onafhankelijke arts beaamde dit ook.

14 juni 2009, 20:21	#9
belle HaarWeb lid Geregistreerd: 16 september 2004 Berichten: 74	AA is idd niet gemakkelijk. Maar de kans is heel erg groot dat je haar gewoon teruggroeit, zeker als je nu pas voor de eerste maal AA hebt. Ik lijd al heel erg lang aan AA, en heb wonder boven wonder na meer dan tien jaar! (minimum) mijn wenkbrauwen terug, na drie jaar zijn mijn onderwimpers terug aan het komen en ik zie een paar zwarte haartjes op mijn schedel komen! Al durf ik niet teveel te hopen op het teruggroeien van m'n haar, maar ben superblij met mijn wenkbrauwen, ik was volledig vergeten hoe ik er ooit uitzag met wenkbrauwen.... Maar het is een héél moeilijke ziekte en mensen kunnen cru zijn. Ik hoop dat je het makkelijk vindt met je haarwerk, zelf draag ik liefst hoofddoek. Ben moslima geworden en draag nu altijd hoofddoek, ik vind het stukken makkelijker dan zo'n pruik eerlijk gezegd. Ik hoop voor je dat je haar snel teruggroeit, want de kans is groot.

15 juni 2009, 19:19	#11
totalis HaarWeb lid Geregistreerd: 23 september 2007 Berichten: 3	Ik heb haaruitval gehad zo ongeveer vanaf dat ik geboren was. Inmiddels ben ik al jaren helemaal kaal...dat was ik vanaf dat ik voor in de pubertijd zat. Daarvoor waren het kale plekken...daarna was het andersom...plukken haar op een kale kop. Vanaf mijn 20ste was ik gewoon helemaal kaal. nu nog weer jaren later beginnen ook ineens wenkbrauwen en wimpers uit te vallen (nu bijna 40) Er is natuurlijk altijd erger, maar ik vond het geen troost vroeger als andere mensen mij daarop wezen, want het werd zo ongeveer een standaard reactie: nou ja, jij bent tenminste een jongen, nou ja je hebt tenminste een mooi hoofd....nou ja je bent tenminste niet blank...nou ja...., je kan tenminste nog lopen...en brandwonden zijn veel erger, en je hebt geen kanker. Daar mag je toch blij om zijn. Dat soort dingen. Alsof je het niet erg mocht vinden wat je hebt.enz. enz. Excuses verzinnen om het minder erg te maken, ook al meenden ze het dan ook goed misschien. Niet dat mijn ouders dat deden maar met name volwassenen in mijn omgeving probeerden altijd alles in het 'juiste' perspectief te zetten door te doen alsof het allemaal wel meeviel. En af en toe een botte grap want ja, daar moest ik maar tegen kunnen.Ondertussen werd ik vroeger enorm uitgescholden door mijn leeftijdgenootjes en had ik het er hartstikke moeilijk mee. Volgens mij heb ik het daardoor nu nog moeilijk met het gewoon uiten van emotie...want dan stel ik me vast aan...er is vast iemand die het erger heeft dan ik. Ik wil maar zeggen: Er is altijd baas boven baas en het kan altijd erger, maar daar gaat het niet om. het is fijner te weten dat je probleem serieus genomen wordt en dat je ondanks dat toch trots mag zijn op wie je bent. Haaruitval is erg, maar nog niet half zo erg als de vaak foute reactie van je omgeving. Tenminste dat is mijn ervaring.

22 juni 2009, 19:28	#12
Never back down HaarWeb lid Geregistreerd: 10 juni 2009 Berichten: 3	Dank je wel voor je bericht totalis. Ik geloof dat jij begrijpt wat ik bedoel . Ik vind het naar om te lezen wat er met jou allemaal gebeurd en ik hoop dat het een beetje goed met je komt!