Bijna 100.000 bezoekers p/mnd! Zie hier
|
16 april 2003, 13:09 | #16 | ||
Op weg naar mijzelf
Geregistreerd: 10 februari 2002
Berichten: 195
Geslacht: |
Re: operatie?
Citaat:
'Afwijkende gedragingen' zoals drugsverslaving, OCD, TTM enz. komen ergens vandaan ja. Maar ik denk dat je het meer moet zoeken in het zelfbeeld van de mens als in de chromosomen/genen. Daarbij komt dat Lichaam en Geest één zijn, maw: je geest heeft invloed op fysieke processen in je lichaam (en vice versa). De sleutel tot het genezen van afwijkend gedrag ligt niet op het fysieke niveau. Natuurlijk is er niets mis mee om je borsten te verkleinen/te vergroten of om bijv. een haarwerk te dragen om je zelfbeeld wat op te krikken. Ikzelf draag ook een haarwerk vanwege mijn vroegtijdige alopecia androgenetica en ik ben dankzij dit haarwerk een stuk zekerder geworden. Wat echter van wezenlijk belang is dat je blijft werken aan je zelfbeeld vanuit de binnenkant. In http://www.haarweb.nl/forum/showthre...=5301#post5301 schrijf ik: Citaat:
Kijk naar een Michael Jackson. Ongeacht hoeveel gezichtsoperatie's hij nog zal ondergaan...het maakt allemaal niets uit. Hij heeft een zelfbeeld dat hij 'niet goed is zoals hij IS'. Ipv vanuit zijn innerlijk aan dit zelfbeeld te gaan werken gebruikt hij z'n miljoenen om zijn gezicht te blijven veranderen. En hij zàl dit blijven veranderen, aangezien het voor hem nooit goed is zoals het is. Een gevoel kun je niet kopen, een gevoel kun je niet wegsnijden. Door mijn eigen ervaringen ben ik me bewust geworden van het feit dat het van wezenlijk belang is dat je (vanuit je innerlijk) blijft werken aan je zelfbeeld. Uiteraard kan een verandering van je uiterlijk je hierbij ondersteunen. Zolang dit steunen maar geen leunen wordt.
__________________
Grover 'I used to think that the day would never come I'd see the light in the shade of the morning sun My morning sun is the drug that brings me near To the childhood I lost replaced by fear' 'True Faith' - New Order. Laatst gewijzigd door Grover; 16 april 2003 om 13:35 |
||
17 april 2003, 00:11 | #17 |
HaarWeb lid
Geregistreerd: 14 februari 2002
Berichten: 134
|
zelfbeeld
ik moet altijd wel nadenken en je schrijven wel een paar keer doornemen om na te gaan of dat ik je wel kan begrijpen.
Je schrijft als eerste:Je moet het eerder zoeken in het zelfbeeld van de mensen als in de genen/chromosomen.Gedeeltelijk ben ik het er wel mee eens:Je hebt veel dingen zelf in de hand, en je omgeving heeft ook invloed op hoe jij naar jezelf kijkt en hoe je over dingen denkt.Als je dus van binnenuit aan je zelfbeeld wilt werken heb je dus ook de buitenkant nodig. Ik zie daarom ook niet waarom het een soort ontkenning zou zijn wanneer er zich de mogelijkheid zou voordoen om een "'kwabje''bij mij weg te kunnen halen.Mijn persoonlijkheid nemen ze toch niet weg?ik blijf hetzelfde.Ik heb geen hekel aan mezelf. wel aan het gedrag wat ik doe.Gedrag wordt ook gestuurd via de hersenen,Michael Jackson, en vele anderen renoveren hun lichaam,doen er van alles aan om de buitenkant zo mooi mogelijk te houden,moeten ze zelf weten, maar ik vind het ziekelijk.Als je dagelijks lijdt onder een lichamelijke afwijking dan vind ik het wat anders.Die mensen zullen werkelijk opgelucht zijn dat er een oplossing is d.m.v. een operatie. Nou, simpel gezegd;stiekum zou ik dat ook wel willen. alleen het kan niet.. wat ik dus eigenlijk wilde zeggen; je hebt wel gelijk in wat je schrijft. groetjes lotte. |
17 april 2003, 12:03 | #18 | ||||
Op weg naar mijzelf
Geregistreerd: 10 februari 2002
Berichten: 195
Geslacht: |
Re: zelfbeeld
Citaat:
Ja, dat klopt helemaal: als je aan je zelfbeeld wilt werken dan vervult de buitenwereld daarin een grote rol. De buitenwereld is feitelijk de spiegel van jouw innerlijk, zoals op dit plaatje mooi wordt uitgebeeld: Ik heb jaren en jarenlang jan en alleman de schuld gegeven van alles wat mij overkwam. Mijn ouders, mijn vrienden, mijn chef .... zij waren verantwoordelijk voor mijn ongeluk. Zij waren diegene die mij kwetsten. Zo heb ik jarenlang rondgelopen. Totdat ik met vallen en opstaan ging beseffen dat niet zij verantwoordelijk waren voor mijn ongeluk...maar IKZELF! IK koos ervoor mijzelf in de slachtofferrol te plaatsen en mijn gevoel van eigenwaarde afhankelijk te maken van hun. Het onderschrift bij de bovenstaande afbeelding luidt: 'We dienen te stoppen met naar andere mensen en situaties te wijzen, en die ervan te beschuldigen dat ze ons pijn doen, en inzien dat zij ons die gebieden spiegelen die we niet in onszelf genezen en vergeven hebben. ' En verder : Eigenlijk verdienen deze mensen en situaties onze dank, omdat ze ons laten zien wat er in ons onderbewuste leeft. Zonder hen zouden we niet in staat zijn de krachten te zien die ons drijven.' (Plaatje en tekst komen uit het boek 'Genees de oorzaak, niet het gevolg' van Michael Dawson. ISBN: 90 202 81909) Citaat:
Citaat:
Citaat:
__________________
Grover 'I used to think that the day would never come I'd see the light in the shade of the morning sun My morning sun is the drug that brings me near To the childhood I lost replaced by fear' 'True Faith' - New Order. Laatst gewijzigd door Grover; 17 april 2003 om 13:53 |
||||
18 april 2003, 00:01 | #19 | |
HaarWeb lid
Geregistreerd: 3 december 2001
Locatie: Antwerpen
Berichten: 1.670
|
zelfbeeld...
Hallo,
Interessante discussie... Grover, je schrijft: Citaat:
Daar heb ik het een beetje moeilijk mee... ik weet wel waar je naartoe wil, maar, laten we de zaken een beetje nuanceren. Punt één; er is niet één oorzaak voor TTM, maar het ontstaan is wel degelijk door een samenloop van omstandigheden. Dus zeggen dat TTM zelfverminking is... vind ik heel zwaar. Uit-eindelijk heb je gelijk, TTM heeft alles te maken met lief zijn voor jezelf (of net niet), maar die on-liefde uit zich in zoveel andere dingen. En die dingen zoeken en vinden is een lang proces. Het is dus niet zo dat je jezelf verminkt omdat je een negatief zelfbeeld hebt, tenminste, je bent jezelf er niet altijd van bewùst dàt je een negatief zelfbeeld hebt! Dus voelt het ook niet aan op die manier. Ik hou niet van het woord verminken... je 'ontkracht' jezelf omdat je niet in staat bent om, op een ander punt in je leven, 'controle' uit te oefenen. Controle op onszelf (TTM) is makkelijker, niemand heeft hier last van. De 'controle' die ik bedoel moet je wel in een breder perspectief zien. Vb; je verwacht van je man dingen die hij niet doet. Ergens voel je jezelf dan niet begrepen, je raakt de controle kwijt over jullie relatie en hop... daar gaan ze, de haartjes... Vb, je verwacht in je werksituatie meer begrip en ondersteuning. Die krijg je niet, onzekerheid overheerst, controle over je werksituatie verdwijnt en hop... de haren moeten eraan geloven, want dat is iets wat je wél in de hand hebt... Vb, er wringt iets in de relatie met je ouders, je kan hen niet vergeven, je blijft piekeren en tobben. De controle op deze relatie is zoek... Drie simpele voorbeelden, alles terug te brengen naar controle en direct daarmee gelinkt... los-laten... En inderdaad, drie voorbeelden die je erop wijzen dat jij diegene bent die verkeerd denkt en van daaruit verkeerd handelt, drie voorbeelden die je erop wijzen dat je twijfelt aan jezelf en aan de kracht die je zelf hebt om los te laten! Laat je man los, eis niet dat hij verandert (eis sowieso niet dat anderen veranderen), en je zal zien, je relatie zal beter worden. Praat je werksituatie uit, wees ervan overtuigd dat jij best de moeite waard bent en als je niet wordt gewaardeerd, zoek dan ander werk, je leeft maar één keer... Vergeef je ouders, ook zij hebben in het verleden gehandeld uit hùn verleden, laat ze los en maak hen geen verwijten om wie je nu bent... Uiteindelijk gaat het dus wel om je zelfbeeld, maar dat zelfbeeld zit zo dikwijls verscholen in simpele dagelijkse situaties dat we die zelf niet meer zien. Ik lees hier meerdere keren dat mensen beterschap ondervinden bij het noteren van de getrokken haartjes... zou dat dan ook niet zijn omdat ze hier een andere vorm van controle hebben gecreëerd? Opgelet dus voor de dag dat je de haartjes niet meer telt... Zelf heb ik ondervonden dat ik veel rustiger ben geworden door dingen los te laten, die innerlijke rust waar Ilseke het ook over heeft, zééééééééééééér belangrijk........ Controle... en loslaten... ik geloof dat ik nog snel een nieuw hoofdstuk moet toevoegen aan mijn boek. Trouwens, wie nog iets wil schrijven, wie nog iets wil mee-delen aan de mensheid; NU DOEN!!! Over enkele weken stuur ik mijn manuscript binnen. En dan... is er geen weg meer terug. groetjes, Bolleke (Daniëla) |
|
25 april 2003, 16:57 | #20 | ||
Op weg naar mijzelf
Geregistreerd: 10 februari 2002
Berichten: 195
Geslacht: |
Re: zelfbeeld...
Citaat:
M.b.t. de omschrijving 'zelfverminking' : ik ken je langer dan vandaag (gelukkig! ) en daardoor weet ik dat je af en toe méér waarde hecht aan HOE iets omschreven wordt dan ik dat zelf doe. Zoals de -jou welbekende- Bob van Sant zijn visie op depressies omschrijft: 'Depressie is geen ziekte' bijv. Ik weet wat hij ermee wil zeggen, maar ik zou het zelf niet zo omschrijven, ookal bedoel ik hetzelfde als hij.... (volg je het nog? ) Wat ik dus wil zeggen (ja aan 1 woord heb ik meestal niet genoeg...) is : het maakt mij niet zoveel uit welke naampje je/men ergens aanhangt. Ik hou niet zo van 'hokjes' en op de tweede plaats gaat het erom wàt je ermee bedoelt. Ik persoonlijk zou depressie wèl als 'ziekte' omschrijven. Net zoals OCD en TTM 'ziektes' zijn. Maar goed, dat zijn maar woorden. Het gaat om de achterliggende gedachte en wat dat betreft kan ik een heel eind meekomen in het gedachtegoed van bijv. Bob van Sant..... en zoals je weet sta ik 100% achter jouw visie, want dat gaat zelfs nòg een stapje verder! Citaat:
Om op je punt terug te komen: je legt zèlf in je reactie al precies uit wat ik bedoel. In mijn ogen is er 1 'BASISoorzaak'. Daaromheen zitten de door jouw genoemde 'veroorzakende factoren' (of hoe je het ook wilt noemen) Door mijn eigen ziekteproces ben ik me bewust geworden van het feit dat ziekte je de kans geeft een ...... bewustwordingsproces door te maken. Het geeft je de kans een ontwikkeling door te maken. Een ontwikkeling van en naar jezelf. Volgens mij heb jij zelf ooit de vergelijking getrokken met een...ui. Ik zie het zelf ook zo. De kern van de ui.... 17:16 (wordt vervolgd : ik moet nu eten! Ja goed voor mijzelf zorgen is PRIO 1! Goed zo, Groverrrr!) (...) 20:26 Dat was een lang etentje..... Maar goed, die ui: een mooie manier om het ontwikkelingsproces uit te beelden. Door je levenservaringen bouw je in de loop der tijd schillen om jezelf heen. Schillen ter zelfbescherming. Deze schillen heb je zelf opgebouwd, aangezien ze nodig waren. Ze waren nodig om jou, jouZelf te beschermen tegen de buitenwereld. Ze dienden een doel. Toen. Maar nu niet meer. In tegenstelling tot 'vroeger' zijn ze je nu niet meer van dienst, maar tot last. En die 'last' kan zó groot worden, dat het uitmondt in een ziekte. Ziekte is een signaal. In veel gevallen een ingrijpend signaal. Een noodsignaal om jou te laten voelen dat je tever van jezelf bent komen te staan. Ziekte geeft je een kans. De kans om te gaan werken aan jezelf. Zoals Bolleke zegt : 'je bent jezelf er niet altijd van bewùst dàt je een negatief zelfbeeld hebt! Dus voelt het ook niet aan op die manier. . Bewustwording houdt in dat je de schillen gaat zien, gaat onderzoeken. Je hebt je schillen opgebouwd uit Zelfbescherming. Alleen zijn de schillen zo omvangrijk en dik geworden dat je niet meer weet wat en wie jeZelf eigenlijk is/bent. Het ontwikkelproces m.b.t. je bewustwording van jezelf houdt niet in dat de ui gaat groeien in omvang, maar -het woord zegt het al- dat je beetje bij beetje de schillen van de ui gaat ont - wikkelen / afpellen. De kern van de ui staat symbool voor jeZelf, je eigen Kern. Hoe méér schillen, hoe harder de schillen, hoe verder je van jeZelf komt te staan. 'Controle' is bijv. zo'n schil. 'Afhankelijkheid' is bijv. zo'n schil. 'Weerstand is bijv. zo'n schil'. Mijn eigen jeugd was nou niet bepaald het toonbeeld van een geweldige gelukkige periode. Om het zacht uit te drukken. Mijn relatie met mijn vader was zeer, zeer slecht. Ik heb daar (uit die zelfbescherming) altijd een enorme weerstand tegen geboden. Ik werd altijd onderdrukt voor mijn gevoel en mijn reactie daarop was weerstand. Nu, tientallen jaren verder begin ik pas ÈCHT te beseffen hoe ik NU op dit moment nog steeds mijzelf te kort doe door die schil van weerstand. Ik begin steeds helderder te zien dat ik door deze enorme schil van weerstand.....mijzèlf onderdruk. Ik heb een dik schild van weerstand opgebouwd, ter zelfbescherming, ter weerstand tègen de onderdrukking. Maar tegen WIE bied ik NU nog weerstand? Niet meer tegen mijn vader... precies. Mijn eigen schil biedt nu weerstand tegen MIJ. Mijn vader onderdrukt mij nu niet meer...dat doe IKZELF. Je onderdrukt, je ontkracht, je verminkt, je haat jezelf. Het woord is mij om het even. Het komt allemaal op hetzelfde neer. De vorm is alleen anders. Ik heb er nooit aan gewild... ik heb er altijd enorme weerstand (ja daar ben ik goed in!) tegen geboden, maar ik voel steeds meer dat het uiteindelijk neerkomt op Liefde. (ja, dat ik dit ooit nog uit mijn mond zou krijgen...hahaha mensen die mij kennen weten wat ik bedoel ). Mijn God, ik ben al een eind gekomen! Goed zo Grover!
__________________
Grover 'I used to think that the day would never come I'd see the light in the shade of the morning sun My morning sun is the drug that brings me near To the childhood I lost replaced by fear' 'True Faith' - New Order. Laatst gewijzigd door Grover; 25 april 2003 om 22:38 |
||
25 april 2003, 22:46 | #21 |
HaarWeb lid
Geregistreerd: 3 december 2001
Locatie: Antwerpen
Berichten: 1.670
|
mooi zo...
voor wie het allemaal iets te veel wordt... ooit heb ik ergens de volgende woorden gelezen... ze omschrijven in 't kort waar die liefde voor jezelf op neer komt... Ik hou van jouw ogen maar meer nog van de mijne want ik heb de mijne nodig om de jouwe te zien laten we allemaal maar goed voor onszelf zorgen... liefs, Bolleke (Daniëla) |