Alopecia en relaties (aangaan)

[chacha]

Oorspronkelijk geplaatst door Helen64

Ik denk dat de beste manier om iemand jou te laten aanvaarden met weinig haar, is dat je het zelf aanvaardt.
Want geen enkele man kan jou helpen om jezelf te aanvaarden, je moet het zelf doen.

Ik kan er ook nog steeds behoorlijk verdrietig om zijn dat ik met dit haarprobleem zit, en tot nu toe wordt het ook enkel maar erger, tot op het punt dat het niet meer camoufleerbaar is. Maar ik wil geen haarwerk of pruik, ik zou toch maar constant schrik hebben dat die gaat wegglijden.
Ik heb op een bepaald moment op een punt gezeten waarop ik in een diepe depressie kon glijden hierover maar ik heb toen besloten dat ik weigerde om mijn leven hierdoor te laten beïnvloeden. Alles in m'n leven gaat goed. Een fijne job waarin ik gewaardeerd word en kansen krijg, een paar goede vrienden, genoeg geld.
OK, ik zou graag een relatie willen, dat ontbreekt nog. Maar ik zet wel stappen om een relatie te vinden en ik ga mezelf niet verstoppen. Als ik een leuke man zou tegenkomen, ga ik hem ook snel op de hoogte brengen van mijn haarprobleem en vragen of hij denkt daarmee te kunnen leven. Indien niet, bye bye.

Ik ben meer dan mijn haar en ik wil dat haarprobleem me niet laten tegenhouden om buiten te komen en me leuk te kleden en zo.

Hallo,
Ik kan echt wel begrijpen dat er mensen zijn die kiezen om geen haarwerk te dragen dat is voor iedereen anders,maar ik kan me enorm ergeren dat mensen zeggen dat ding gaat wegglijden of verschuiven.na 20 jaar ben ik dat nog nooit tegengekomen dat het wegglijd of verschuift we staan niet op een carnavalstoet hoor.dat zit echt wel goed vast er zijn er die je kan vastkleven.je kan dat zo hard laten vast zitten als jezelf wil.
Zo bij deze is dat ook eens gezegd.
Groetjes

[HEIDIKEN]

ik ben het helemaal met je eens chacha !!

[radha]

Hallo nachtvlinders,

Voor wegglijden of -waaien hoef je inderdaad niet te vrezen wanneer je je haarstukje goed vast zet - in mijn geval met haarklemmetjes - maar de schade én de pijn die die rotdingen veroorzaken doen me de muren oplopen van ellende. Het liefst zit ik thuis: zonder haarwerk én de deur op slot! Is hier nu echt geen oplossing voor? Als die dingen nu eens geplastificeerd waren zodat ze minder 'scherp' zijn, zou het misschien wat comfortabeler zijn.
Of bestaan ze misschien en ken ik ze niet? Dan zou ik dat heel graag horen! Help please!

Groetjes,
Radha

[chacha]

Oorspronkelijk geplaatst door radha

Hallo nachtvlinders,

Voor wegglijden of -waaien hoef je inderdaad niet te vrezen wanneer je je haarstukje goed vast zet - in mijn geval met haarklemmetjes - maar de schade én de pijn die die rotdingen veroorzaken doen me de muren oplopen van ellende. Het liefst zit ik thuis: zonder haarwerk én de deur op slot! Is hier nu echt geen oplossing voor? Als die dingen nu eens geplastificeerd waren zodat ze minder 'scherp' zijn, zou het misschien wat comfortabeler zijn.
Of bestaan ze misschien en ken ik ze niet? Dan zou ik dat heel graag horen! Help please!

Groetjes,
Radha

Hallo,
Ik heb AA en hier hebben de meeste van jullie AGA en voor zover ik jullie allemaal begrijp doet jullie hoofdhuid pijn,dat is bij mij nooit het geval geweest.Kan mij wel een beetje voorstellen als je een pijnlijke hoofdhuid hebt en daar bevestig je een haarwerkje aan met klemmen dat,dat extra pijn meegeeft,omdat er dan extra aan je haar getrokken wordt(denk ik).Heb je nooit gedacht aan een volledig haarwerk dan zijn je haren beschermd tegen wind die bij de meesten volgens dat ik lees pijn doet,en heb je geen last van trekkende pijn door de klemmen.
Kijk maar wat je er van vindt.
Groetjes

[chacha]

Oorspronkelijk geplaatst door HEIDIKEN

ik ben het helemaal met je eens chacha !!

Dag Heidiken,
Thanks!
Groetjes.

[radha]

Oorspronkelijk geplaatst door chacha

Hallo,
Ik heb AA en hier hebben de meeste van jullie AGA en voor zover ik jullie allemaal begrijp doet jullie hoofdhuid pijn,dat is bij mij nooit het geval geweest.Kan mij wel een beetje voorstellen als je een pijnlijke hoofdhuid hebt en daar bevestig je een haarwerkje aan met klemmen dat,dat extra pijn meegeeft,omdat er dan extra aan je haar getrokken wordt(denk ik).Heb je nooit gedacht aan een volledig haarwerk dan zijn je haren beschermd tegen wind die bij de meesten volgens dat ik lees pijn doet,en heb je geen last van trekkende pijn door de klemmen.
Kijk maar wat je er van vindt.
Groetjes

Dag Chacha, en Heidiken

Dank voor de reactie.
De pijn die ik voel door de haarklemmetjes wordt niet veroorzaakt doordat de wind aan mijn haarwerk 'trekt'; binnenshuis doet zich hetzelfde voor. Ik wijt het aan de trekkracht en de scherpte van de klemmen op zich. Het ding wat losser zetten is ook geen optie, want dan voel ik dat het 'zwemt' op mijn hoofd, dat maakt me helemaal onzeker en geeft me het gevoel dat ik voor gek loop!
Wat een leuke dag stadten met bezoek aan schouwburg, (eerste keer met haarwerk!) had moeten worden, werd een ramp. Alles wat ik wilde was linea recta naar huis gaan, om die boel van mijn kop te halen en onder de douche alle pijn en frustraties weg te spoelen!
Eén heel dierbaar iemand is op de hoogte van mijn haarprobleem, maar weet in de verste verte niet welk een impact dit alles op mijn, en onrechtstreeks ook op zijn leven heeft... ik zal nooit meer zo onbevangen en zelfzeker in onze relatie staan, dat kan niet meer.
Als je jong bent en je verliest je haar is dat vreselijk, maar je houdt nog altijd je jeugd. Voor de ouderen (zoals ik) die door een haarziekte getroffen worden komt de klap misschien nog harder aan. Je bent al zoveel kwijt en dan ook nog eens je haar verliezen, je zou voor minder in een depressie schieten!

De toekomst is niet meer wat ze vroeger was.
(Linda Moakes)

[radha]

Oorspronkelijk geplaatst door radha

Dag Chacha, en Heidiken

Dank voor de reactie.
De pijn die ik voel door de haarklemmetjes wordt niet veroorzaakt doordat de wind aan mijn haarwerk 'trekt'; binnenshuis doet zich hetzelfde voor. Ik wijt het aan de trekkracht en de scherpte van de klemmen op zich. Het ding wat losser zetten is ook geen optie, want dan voel ik dat het 'zwemt' op mijn hoofd, dat maakt me helemaal onzeker en geeft me het gevoel dat ik voor gek loop!
Wat een leuke dag stadten met bezoek aan schouwburg, (eerste keer met haarwerk!) had moeten worden, werd een ramp. Alles wat ik wilde was linea recta naar huis gaan, om die boel van mijn kop te halen en onder de douche alle pijn en frustraties weg te spoelen!
Eén heel dierbaar iemand is op de hoogte van mijn haarprobleem, maar weet in de verste verte niet welk een impact dit alles op mijn, en onrechtstreeks ook op zijn leven heeft... ik zal nooit meer zo onbevangen en zelfzeker in onze relatie staan, dat kan niet meer.
Als je jong bent en je verliest je haar is dat vreselijk, maar je houdt nog altijd je jeugd. Voor de ouderen (zoals ik) die door een haarziekte getroffen worden komt de klap misschien nog harder aan. Je bent al zoveel kwijt en dan ook nog eens je haar verliezen, je zou voor minder in een depressie schieten!

De toekomst is niet meer wat ze vroeger was.
(Linda Moakes)

Door alle emotie vergeten mijn naam te vermelden!
Hierbij dus: groetjes van
Radha

[chacha]

Dag Radha,
Je mag je echt niet laten gaan hoor.
Alle moed samen nemen,en het duurt natuurlijk een tijdje maar je kan er toch met een dierbare over praten maar denk er eens over na om er ook over te praten wat een impact het op je heeft. natuurlijk is het niet makkelijk,maar praten doet wonderen geloof me want alles opkroppen heeft geen zin en dan val je misschien wel in een depressie.Pas op ik voelde me ook depressief hoor dat is nu al lang geleden maar vindt dat de (ziekte) de bovenhand niet mag krijgen,we zijn sowieso niet ziek maar hebben geen haar en soms zitten we niet goed in ons vel de ene wat meer dan de andere.En als je vragen hebt vuur ze maar af.
Groetjes chantal

[Sammy]

Hé Radha,

Denk je echt dat het erger is als je ouder bent? Mmmm, ik durf te wedden dat er hier genoeg heel jonge dames zijn die er veel voor zouden geven om hun haar nog enkele decennia te mogen behouden... Begrijp me niet verkeerd, ik zeg dit niet omdat ik jouw gevoelens niet serieus wil nemen. Ik begrijp best wat je bedoelt: ouder worden is niet leuk, zeker niet in deze maatschappij waarin het kleinste rimpeltje als een hele enge ziekte wordt gezien en jeugdigheid daarentegen alom wordt vereerd. Maar het is en blijft wel een feit, waar we allemaal vroeg of laat mee zullen moeten dealen.

En misschien ben je het vergeten, maar jong zijn is ook niet alles. Zo mooi als je dan misschien nog bent, zo onzeker ben je vaak ook, evenals je toekomst dat dan nog is. Als je dan ook nog geconfronteerd wordt met haarverlies, kan het gemakkelijk lijken of de wereld vergaat. Door wat ouder te zijn, kun je de zaken misschien ook wat meer in perspectief plaatsen. Je hebt door schade en schande misschien al wel ontdekt dat het leven toch gewoon door gaat en dat er voor alles wat je verliest, altijd wel iets nieuws in de plaats komt (al is het alleen maar een dikkere huid en een sterker relativeringsvermogen). Althans, dat hoop ik maar! Ik weet zelf echt heel goed wat verlies is, al ben ik nog niet heel erg oud. En ik ben er inmiddels ook wel achter dat er altijd nog wel iets te verliezen valt en dat dat vaak ook gebeurt, onontkoombaar. Maar zelf denk ik dan ook wel eens (in zwaar relativerende buien) dat er daarmee ook iedere keer een stukje ballast van je af kan vallen: weer iets waar je je niet meer druk over hoeft te maken. Als ik dan straks mijn haar kwijt ben, dan is het gewoon weg en dan kan ik daarover verdrietig zijn tot ik een ons weeg, maar beter kan ik me concentreren op alles wat ik nog wel allemaal heb en wat nog wel functioneert en daar volop van genieten! Soms denk ik daardoor: let's get it over with; weg met dat rothaar! Iedere shedding haalt me namelijk weer volledig onderuit en het voordeel van een (vrijwel) kaal hoofd lijkt me dat ik me daar dan ook niet meer druk om hoef te maken. Zucht, wat een filosofische bespiegelingen... Om een lang verhaal ietsje korter te maken: kop op, Radha! Wat maakt jouw leven allemaal de moeite waard, buiten je haar om, en hoe kun je ervoor zorgen dat je daar optimaal van kunt genieten? En inderdaad, deel je gevoelens met anderen! Je bent echt niet zo alleen als je zelf denkt! Zelfs al hebben ze andere problemen, veel mensen hebben genoeg meegemaakt om zich prima te kunnen voorstellen hoe jij je voelt! En een luisterend oor, begrip en een arm om je heen doen je misschien meer goed dan je je nu kunt voorstellen!

Wat je haarwerk betreft: in hoeverre heb je je al georiënteerd op andere mogelijkheden, zoals andere klemmetjes, plakstrips of misschien zelfs gewoon los ophouden. Wat ik van sommige vrouwen begrepen heb is dat er pruiken zijn die "los" ook prima blijven zitten, zolang je er tenminste niet aan trekt. En verder ben ik wel eens bij een haarwerkspecialiste geweest die het haarwerk bevestigde met bontjes die ook voor extensions worden gebruikt. Dat voel je wel, maar het doet geen pijn en je went er snel aan!

Sterkte! Sammy

[Hanna]

Hallo Radha,

Ik sluit me volledig aan bij wat Sammy hierboven al geschreven heeft.
Maar heus, je kunt de klemmetjes wèl ietsje losser zetten, zodat ze geen pijn meer doen en het gevoel dat het ding op je hoofd "zwemt" went vanzelf zodra je merkt dat hij bij windkracht 4 nog steeds niet wegwaait.
Je kunt het ding ook nog extra "verankeren" met een haarband eromheen.

Gun jezelf de tijd om eraan te wennen; ik weet dat 't niet makkelijk is, maar 't gaat wel lukken.

Kop op!
Groetjes,
Hanna

[dharma]

Beste allemaal,
Ik (bijna 45) zit er ook aan te denken weer te gaan daten. Ben al een paar jaar gescheiden en het is voor mij een hele stap. Op haar gebied heb ik van alles gehad. Invlechthaar, maatwerk pruik met echt haar (te dik en bewerkelijk), synthetische confectiepruikjes (bevielen redelijk goed, maar de bevestiging bleef een probleem) en nu een gedeeltelijk plakhaarwerk. Dit laatste heb ik genomen met in het achterhoofd dat ik er van alles mee kan doen: strand, zwembad, slapen en dat een evt. nieuwe partner er in het begin niks van hoeft te merken.
Inmiddels draag ik nu ruim 1 1/2 jaar dit plak haarwerk, maar mijn zelfvertrouwen is er eerlijk gezegd alleen van afgenomen. Het is namelijk nodig om de bovenkant van je hoofd kaal te scheren. De rest van mijn echte haar, blijft intact. Eerst had ik het permanent gelijmd, dat beviel me niet, ging erg irriteren. Daarna heb ik het steeds met tape vast geplakt. Het voordeel is dat het echt goed vast zit, het nadeel dat ik elke dat geconfronteerd wordt met een clownskop in de badkamerspiegel. Bovendien is het verschrikkelijk duur, moet je ca elke 2 maanden naar de haarwerker omdat het haar snel verkleurd en je eigen haar weer geknipt moet worden.
Ik zit nu dus serieus erover te denken om weer gewoon een hele pruik te nemen. Alleen maak ik me zorgen over de bevestiging. En ben ik ook bang dat evt. dates aan mijn haar gaan zitten.
Ik ben ook heel benieuwd naar verhalen van pruikendraagsters met betrekking tot daten. Zijn er vrouwen die ervaring hebben met Parship? of andere sites?
Ik neem aan dat je het niet in je profiel vermeldt dat je een pruik draagt, maar wanneer zeg je het?
Please, reacties!
Groetjes,
Dharma

[Ganescha]

Hi Dharma,

Wat een superstap dat je weer wilt gaan daten! Je hebt dus al verschillende haarwerken gehad. Vervelend dat je voor jou niet een passende wijze van bevestigen hebt kunnen vinden, waar je echt blij mee bent. Ik geloof direct dat een plakpruik je zelfvertrouwen enigszins kan schaden. Ik ben zelf ooit meegeweest met een vrouw van hier om te kijken hoe zo'n plakhaarwerk werkt. Ik vond het een topuitvinding, maar dat kaalscheren vind ik nogal radicaal. Zelf draag ik een haarwerk gewoon los op mijn hoofd, maar ik heb dan ook nogal wat haar. (foto's staan onder topic haarwerken/mijn nieuwe haarwerk)

Ik ben dan wel wat jonger dan jij, maar ik wil toch wat zeggen over dat daten. Zelf zou ik niet direct op mijn profiel zetten dat ik een haarwerk heb, dat vind ik iets te direct. Als je een leuke man tegen komt, zou ik eerst een keer of 2 afspreken om elkaar wat beter te leren kennen. Mocht je de man in kwestie echt interessant vinden, dan kun je rustig vertellen dat je een haarwerk hebt. Naarmate je echt gevoelens gaat krijgen wordt het steeds moeilijker het te vertellen. En eerlijkheid wordt vaak echt gewaardeerd. Zelf ben ik nog al radicaal in mijn denkwijze over het al dan niet accepteren van mijn haarwerk door anderen. Ieder mens heeft genoeg kwaliteiten te bieden en die kwaliteiten groeien aan mijn haar.

Trouwens ik neem niet aan dat een date bij de eerste paar afspraakjes al aan je haar gaat zitten. Beeld jezelf eens in, zou je dat zelf wel snel doen?

Waar ik ervaring mee heb als het gaat om mannen dat is dat ze de meeste moeite hebben met een vrouw die onzeker is. Dat is vaker een groter struikelblok, dan als je een houten been of haarwerk hebt. Wees zelfverzekerd over de kwaliteiten die je hebt, de liefde die je iemand kunt geven en de dingen die je in je leven nog wil doen of bereiken.

Veel succes en GO FOT IT!!

[dharma]

Hoi Ganesha,
Dank je voor je raad. Ik heb je nieuwe haarwerk gezien, ziet er prachtig uit! Ik vind je naamplaatje trouwens ook super! Het is wel een beetje mijn angst: dat ik mijn eventuele toekomstige partner de stuipen op het lijf jaag met mijn clownskop. Ik heb wel wat echt haar, alleen super dun van boven. Een haarwerk is daarom wel een must voor mij. Maar met mijn echte haar, zelfs al is het gemilimeterd durf ik mezelf aan goede bekenden wel te laten zien, het is dat scheren bovenop wat ik zo afstotelijk vind, zelfs mijn zoontje mag me zo niet zien omdat ik bang ben dat hij ervan schrikt. Ik kan er zelf ook niet aan wennen. Vandaar dat ik nu in dubio zit. Ik zou het liefst mijn haar bovenop weer iets laten groeien en weer een pruik nemen, alleen zit ik dan met de bevestiging. Want het moet wel goed vast zitten. Ik ga me nog even goed orienteren, de voors en nadelen op een rijtje zetten.
En, ja, ik weet dat het vooral om uitstraling gaat, het zit allemaal in het koppie en er niet bovenop.
Groetjes,
Dharma

[Mina_S]

Hallo allemaal,

Wat een mooie draad is dit, ik liep al een tijdje met deze gedachten rond en het is fijn zulke wel doordachte en relativerende postjes te lezen, doet me wel goed. Ik ben een 28-jarige transgender, als jongen geboren dus, maar ik voel me meer meisje en ik ben aan mijn ontdekkingtocht begonnen om meer mezelf te worden, ik ben door mannelijke hormonen kalend geworden (vind het vreselijk!) en dus op zoek naar een geschikte pruik. Ik vind het ontzettend moeilijk want ookal heb ik een redelijk vrouwelijk gezicht, mannelijke trekjes heb ik ook, en dan lijkt een pruik al snel nep (of lijk ik op een travestiet) wat ik absoluut verschrikkelijk vind, want ik wil er gewoon natuurlijk uitzien, en niet als verklede man. Het vinden van een geschikt haarwerk is voor mij extra moeilijk dus, helaas ook financieel omdat ik als "man" niet in aanmerking kom voor vergoedingen....het maakt me soms wel eens verdrietig, maar er zijn ergere dingen idd.
Interessant om jullie verhalen en ervaringen te lezen in relaties, ookal heb ik als meisje nog geen ervaring met jongens en relaties, ik zie er soms als een berg tegenop....het lijkt me zo moeilijk jezelf te laten zien zonder pruik, maar ja een voordeel heb je wel, je weet dan wel gelijk of iemand je leuk vindt vanwege je innerlijk of uiterlijk...
dat scheelt dan wel weer....

groetjes em liefs,
Mina

[dharma]

Beste Mina,
Leuk dat je reageert en wat sterk van je dat je je hart volgt en nu als een vrouw door het leven gaat. Ik heb misschien goed nieuws voor je wat betreft vergoeding van een pruik van de verzekering. Het huidfonds, een overkoepeld orgaan waar verschillende patientenverenigingen inzitten, waaronder ook de AAPV en de VAAP (2 vereniging voor mensen met haarverlies), is bezig met onderhandelingen met verzekeringsmaatschappijen om haarwerken in de toekomst beter vergoed te krijgen, de inzet bij deze onderhandelingen is dat ook mannen recht moeten krijgen op vergoeding. De onderhandelingen zijn nog niet rond, maar als er nieuws is komt het zeker op haarweb te staan.
Wat betreft relaties hoop ik dat er nog veel reacties op deze thread komen, kunnen we elkaar zo een hart onder de riem steken.
Groetjes,
Dharma