Haarweb Forum  
Bijna 100.000 bezoekers p/mnd! Zie hier

Ga terug   Haarweb Forum > Trichotillomanie > TTM - Algemeen

Reageren
 
Discussietools Discussie waarderen Weergave
Oud 13 mei 2005, 00:39   #46
karin_inline
HaarWeb lid
 
karin_inline's schermafbeelding
 
Geregistreerd: 6 februari 2004
Berichten: 696
Unhappy

Hoi
ik wil je niet ontmoedigen maar voor mij is het op niets uitgelopen uiteindelijk. Morgen heb ik een afsluitende afspraak,nouja, ik mag voor het invullen van een vragenlijst (10 minuten) naar Nijmegen afreizen, moet er om een uur zijn en dus moet ik om half tien al weg en dan ben ik ook nog eens dichterbij komen wonen, ander had ik dus al om negen uur weg gemoeten. Het ging met mij eerst helemaal top, was helemaal gestopt maar daarna ben ik teruggevallen (na drie maanden) en sindsdien heb ik de draad niet weer zolang op kunnen pakken. Ik heb trouwens ondertussen een andere therapeute gekregen omdat de mijne ging afstuderen en ik heb het vermoeden dat mijn terugval en het niet weer op kunnen pakken daar zeker mee te maken heeft. Ik vind het heel lullig en durf het haar eigenlijk niet te zeggen. Het is ook niet zo dat zij niet goed is maar ik heb gewoon niks aan die lui, ik reis een hele dag om daat drie kwartier te vertellen hoe het met me gaat en oplossingen aan te horen die ik allang ken maar gewoonweg niet de kracht voor heb om ze toe te passen. Ik zal het zelf moeten doen en daar kunnen zij me niet bij helpen. Ik WEET wel hoe het moet, ik WEET wel hoe ik het kan stoppen, ik KAN alleen niet stoppen en ik WIL het schijnbaar ook NIET anders deed ik het wel. Ik heb een externe factor nodig om voor te stoppen, iemand die echt trots op mij is en me dat ook oprecht laat weten maar diegene is er niet. Ik zelf kan niet trot op mij zijn want ik heb een hekel aan mezelf. Ik vind mij niet de moeite waard om voor te stoppen dus dan gaat het ook niet lukken. Schijnbaar kon de andere therapeute me er zo bij betrekken en het me zo duidelijk maken dat ik echt goed bezig was dat ik daarom kon stoppen. Deze nieuwe lukt dat niet. Het voelt voor mij dan ook als compleet falen, maar ik ben niet verbaasd want ik faal mijn hele leven al in alles. Mijn ouders hebben me nooit geleerd dat je trots mocht zijn op je eigen kunnen want zei konden het altijd beter (althans dat zeiden ze) of ze zeiden gewoon niks en dan deed je het dus ook niet goed. Gevolg: een volwassen vrouw die nog steeds niet trots kan zijn op wat ze dan ook bereikt in haar leven, iemand die alleen maar ziet dat ze faalt. Iets wat alleen nog maar duidelijker wordt nu ze werkloos is, al meer dan een jaar..."zie je wel"... Dus tja, het zal niet aan Nijmegen liggen dat het niet gelykt is, er is niemand die mij kan helpen vrees ik tenzij iemand me ooit kan leren van mij te houden...

Laat me je dus wat dat betreft niet ontmoedigen, ik ben een uitzondering hoop ik.

Groetjes

Karin
__________________
------------------------------------------------------------------------
Degene die een berg wil verplaatsen, begint met het wegdragen van kleine stenen.
------------------------------------------------------------------------
karin_inline is offline   Met citaat reageren
Oud 13 mei 2005, 18:08   #47
lies
HaarWeb lid
 
lies's schermafbeelding
 
Geregistreerd: 17 april 2004
Berichten: 347
Nee hoor karin helaas ben je geen uitzondering. Je had het niet beter kunnen verwoorden hoe ik me inmiddels ook al jaren voel.
Dit typ ik dan ook in tranen.
Mijn hele leven alleen maar negatieve commentaar gehad. en nu komt erbij dat mensen tegen me lopen te zeuren dat ik mezelf moet accepteren. en ondertussen krijg ik alleen maar te horen dat ik dingen anders moet doen en waarom doe je nooit eens normaal?
inmiddels zit ik dus ook al ziek thuis en krijg ik te horen dat ik me niet zo moet aanstellen,want ziek zijn mag in onze famillie niet.overspannen is geen ziekte.
en dat ik bijna geen vrienden meer heb komt omdat ik nu eenmaal nooit normaal doe en is dus gewoon mijn eigen schuld. moet ik me maar aanpassen.
Het meeste en medogeloze commentaar komt trouwens van mijn vader,maar ik moet zeggen dat mijn moeder aardig een goede tweede begint te worden.
Ondanks dat ik keihard nijn best doe doe ik in de ogen van anderen toch niks goed.
en idd als er iemand op deze wereld me wel kan leren om van mezelf te houden en tevreden te zijn met mijzelf dan hoop ik dat ik die toch eens te leren kennen.
Sorry geen opwekkend stukje, maar wel ff goed om het kwijt te zijn.
dus nee Karin je bent niet de enige die zich zo voelt.

De therapie in Nijmegen heeft bij niks uitgehaald, want bij mij lukt het registreren niet.
ik ben trouwens wel gestopt met roken door de therapie in nijmegen. inmiddels 5 jaar.
mijn gevoel was dat roken de ttm verergerde en dat werd door hun bevestigd. dag er na ben ik gestopt en dat ben ik dus nog steeds.

Groetjes Liesbeth
lies is offline   Met citaat reageren
Oud 14 mei 2005, 00:02   #48
karin_inline
HaarWeb lid
 
karin_inline's schermafbeelding
 
Geregistreerd: 6 februari 2004
Berichten: 696
Hey LIes,
toch een heel positief punt he? Je bent dus WEL mooi gestopt met roken! En tja, die TTM, wat zal ik er eens van zeggen. Ben vandaaf naar Nijmegen geweest, laatste keer en ja, ik heb gefaald maar zij daar dus ook want ze hebben mij niet kunne helpen. En ik weet dat het ook voor een deel ligt aan de wisseling van therapeut.
Verder kan ik wel uitwijden over hoe het is inderdaad met ouders en niet ziek mogen zijn, ik herken het allemaal. Bij ons thuis geen emoties toegestaan behalve blijdschap, ziek?? ONZIN! Overspannen? Slaat nergens op, modern verzinsel. Doe maar normaal. Echt balen dat men zo denkt. Ik voel met je mee wat dat betreft, herken het helemaal en weet helaas de oplossing nog niet. Zoals al eerder gezegt: mijn relaties lopen stuk op mijn tweeslachtigheid van emoties, iedereen wil de leuke vrolijke Karin maar de andere wordt niet geaccepteert. Ook niet door mij trouwens!! Geen idee hoe dat op te lossen. Mocht jij ooit een oplossing weten dan hoor ik het graag, zal jou ook op de hoogte brengen als ik het geheime recept heb gevonden.

Ik baal niet van jouw bericht, het is (helaas) prettig te weten dat je niet de enige bent. Ik hoop trouwens dat je redelijk snel weer een beetje er bovenop krabbelt, overspannen zijn is niet leuk! En je bent wel degelijk ziek dan, helaas is er geen aspirientje tegen. Rust en jezelf weer bijelkaar rapen totdat je weer sterk genoeg bent de wereld aan te kunnen en dan ook nog stukje bij beetje op therapeutische basis beginnen met werk, het valt niet mee. Sterkte dus!

Lfs
Karin
__________________
------------------------------------------------------------------------
Degene die een berg wil verplaatsen, begint met het wegdragen van kleine stenen.
------------------------------------------------------------------------
karin_inline is offline   Met citaat reageren
Oud 14 mei 2005, 18:46   #49
marly
HaarWeb lid
 
marly's schermafbeelding
 
Geregistreerd: 3 september 2004
Locatie: Rijswijk
Berichten: 612
Lieve Liesbeth,lieve Karin....wat vreselijk om te lezen hoe jullie eraan toe zijn,hoe jullie over jezelf denken. Helaas weet ik enigzins hoe dat is,van huis uit heb ik mee gekregen dat je 'gewoon maar door moet gaan en dan komt alles wel weer goed'...ziek?'gewoon doorlopen'...De woorden 'dikke' en 'dommerd' waren dagelijkse kost,als grapje bedoeld maar toch... Ik een huishouden bijhouden??? 'Marian kan niet koken,Marian kan niet opruimen' enz enz. Gelukkig zijn mijn ouders,zeker mijn moeder er nu wel achter dat dat niet bevordelijk werkt voor iemands zelfvertrouwen. Helaas heeft dat te lang geduurd.... Ik ben er enkele jaren geleden toch ingeslaagd om van mezelf te gaan houden,en mezelf (meestal) te accepteren zoals ik ben. Ondanks enkele relaties waar drugsgebruik,mishandeling en vreemdgaan in voorkwam (3 foute relaties). Dit mede dankzij een hele lieve vriendin,die me heeft geleerd om me los te maken van mn ouders en mezelf te zien zoals ik ben,een mooi en uniek mens met mijn eigen kwaliteiten. Nee,ik ben inderdaad geen sterkok maar ik kan een prima maaltijd in elkaar draaien...nee,ik heb geen maat 36 maar met mijn maat 40 mag ik er ook best wezen. Tuurlijk kijk ik wel es in de spiegel en denk 'gooi mij maar weg'...maar das snel weer over gelukkig. Al die tijd dat ik mezelf niet aardig vond,rolde ik van de ene foute relatie in de andere,blij dat ik was als iemand mij wilde. Toen ik eenmaal met mezelf op 1 lijn zat,vond ik mezelf meer waard en voila....daar was Ronald. Tegenslagen zullen er altijd zijn,maar ik heb al zoveel doorstaan dat ik sterk genoeg ben. Lieve meiden,ook jullie zijn uniek....ook jullie hebben kwaliteiten genoeg. Ook jij lieve Liesbeth,ook al zien veel mensen het niet. Wat jij over je vader zegt,is voor mij herkenbaar,dat weet je. Probeer je los te maken van je ouders,je bent een volwassen vrouw en weet heel goed wat je wel en wat je niet kunt. Ouders kunnen zo'n emotioneel overwicht hebben op hun kinderen,dat het de zelfontplooing in de weg staat. En ookal heb je ADHD en TTM,dat wil niet zeggen dat je niet goed bent of niets goed doet!! Ik hoop dat jullie het ook voor elkaar krijgen,jezelf te zien zoals je bent,mooi en uniek. Er zullen altijd mensen zijn,die je niet mogen of goed vinden....das hun probleem!
Veel liefs en sterkte,Marian
marly is offline   Met citaat reageren
Oud 15 mei 2005, 11:31   #50
karin_inline
HaarWeb lid
 
karin_inline's schermafbeelding
 
Geregistreerd: 6 februari 2004
Berichten: 696
Hoi Marian,

heb eigenlijk maar een ding te zeggen:

BEDANKT!!!!

voor je lieve lieve reactie. IK weet dat je gelijk hebt maar het lukt me nog niet om het echt te geloven. Ik zal mijn best doen uiteraard!

Kairn
__________________
------------------------------------------------------------------------
Degene die een berg wil verplaatsen, begint met het wegdragen van kleine stenen.
------------------------------------------------------------------------
karin_inline is offline   Met citaat reageren
Oud 15 mei 2005, 18:05   #51
Carrules
HaarWeb lid
 
Geregistreerd: 2 maart 2005
Locatie: Gelderland
Berichten: 58
Hoi lieve mensen,

wat een emotionele berichten hier; er word wel afgedwaald van de thread, maar ik moet zeggen dat het lijkt alsof er dan de beste gesprekken komen. Ik leef erg met jullie mee en herken sommige stukjes er wel in, andere niet. Waar ik even op in wil springen is dit:
Citaat:

Zoals al eerder gezegt: mijn relaties lopen stuk op mijn tweeslachtigheid van emoties, iedereen wil de leuke vrolijke Karin maar de andere wordt niet geaccepteert. Ook niet door mij trouwens!!
Zelf woon ik inmiddels drie jaar samen. Daarvoor was ik nooit zo met mijn eigen gedachten en gevoelsn bezig, ik dacht steeds dat die slechte buien bij de puberteit hoorden ofzo. Nu ben ik inmiddels 23 en heb ik veel meer over mezelf geleerd, natuurlijk nog lang niet zo veel als ik wil, maar ik voel dat ik goed bezig ben zo. Maar waar ik heen wil, is dat die tweeslachtigheid waar Karin het over heeft, ook heel duidelijk bij mij hoort. Ik ben daar achter gekomen toen ik hier een tijdje woonde en me niet meer sociaal wenselijk hoefde te gedragen ten opzichte van mijn ouders. Mijn vriend heeft het af en toe aardig te verduren gehad, maar hij houdt nog steeds van me en we zijn nog steeds gelukkig ondanks dat ik dus af en toe helemaal niet zo leuk en aardig ben als iedereen altijd denkt. Voor mijn vriend is dit vast heel moeilijk geweest; hij is van zich zelf best gesloten en heeft echt moeten leren om te praten, maar toch is hij er nog. Ik kom niet echt tot de kern van wat ik wil zeggen, hoor mijn eigen hersens bijna kraken, en kom er niet echt uit. Wat ik, denk ik, bedoel is dat je de moed niet op moet geven en dat er heus wel iemand is die wel met die tweeslachtigheid om kan gaan. Ja, dit bedoel ik. Ook al lijken sommige mannen nog zo bot en komen ze heel gesloten over, toch kunnen ze dit leren als ze maar echt van je houden. Zo zie ik het een beetje bij ons; hij wilde liever niet praten over moeilijke dingen, ik ben hem dat gaan leren, en een beetje dwingen aangezien ik geen relatie voor me zag waarin ik niet kon praten over wat me bezig hield en uiteindelijk is hij enorm gevorderd in praten en is hij nog steeds blij met me ook al denk ik soms dat ik super irritant ben. En dat ben ik soms, geloof me. Als hij dan naar zijn werk gaat en ik was daarvoor super depri en ontevreden, toch blijft hij proberen om me te helpen, terwijl ik daarna denk: 'Hoe houdt hij het vol met me?". Maar echt, ook bij mannen waarvan je het niet verwacht, zoals mijn vriend, kan er iets moois bloeien met iemand die je misschien niet altijd helemaal begrijpt, maar er wel altijd voor je is en je wil helpen.

Ik kan nog wel ff doorgaan, maar ben de samenhang een beetje kwijt. Ik ga het eerst maar eens nalezen en miss later een duidelijker berichtje plaatsen. In ieder geval heel veel sterkte allebei en geniet van de vrije zondag!

Liefs Car
Carrules is offline   Met citaat reageren
Oud 16 mei 2005, 00:59   #52
lies
HaarWeb lid
 
lies's schermafbeelding
 
Geregistreerd: 17 april 2004
Berichten: 347
Hai Karin

Hee Karin,

Klote hoor dat die therapie in Nijmegen op niets is uitgelopen. Alhoewel je bent toch wel erg lang trekvij geweest. Je weet dus wel dat het in elk geval in de mogelijkheden ligt en dat je het wel kan, maar ja daar heb je nu natuurlijk niets aan.
Tja dat geheime recept als je hat kan vinden laat het me dan weten kan het wel gebruiken.
Uiteraard als ik het vind laat ik je het ook weten.
Inmiddels denk ik dat een van mijn grootse problemen is dat ik te veel denk. Ja dat klink misschien maf maar ik denk mezelf kapot. Ik denk dat toch wel zo is en geef mijzelf daar veel te veel ruimte voor.
Op die manier kan je jezelf goed depressief maken.
Trouwens wat ik me nou weer zit af te vragen waarom doe je een tijdje niet iets leuks op vrijwilligersbasis? Ben je toch nuttig bezig en ben je onder de mensen minder tijd om aan je haar te zitten en je voelt je misschein wat minder waardeloos en hat staat altijd goed op je cv. Ik heb altijd op vrijwilligersbasis gewerkt als ik om wat voor reden dan ook even geen werk had.( komt wel bij dat ik niet thuis kan zitten als ik dat te lang doe krijg ik last van angstaanvallen enz.) dus echt een keuze had ik niet. het is maar een idee.
Tja het is op wrange wijze inderdaad wel prettig om te weten dat ik niet de enige ben die zich zo voelt.Het is ook een van de weinigen keren dat i khet ook ronduit toegeef dat ik me zo voel.
Je bent ook overspannen geweest?
Misschien moeten we ons zelf gaan verplichten om iedere dag 3 positieve dingen te schrijven over onszelf. Moest i kooit eens bij een therapie doen, maar ik en iets registreren? dat gaat toch moeilijk samen.

Karin, heel veel sterkte en tot ziens maar weer.

Liefs Liesbeth
lies is offline   Met citaat reageren
Oud 16 mei 2005, 01:06   #53
lies
HaarWeb lid
 
lies's schermafbeelding
 
Geregistreerd: 17 april 2004
Berichten: 347
Hai Marianne,

Marianne Dank je wel. Meer dan dat ik je zeggen kan.
Ik probeer me los te maken van mijn ouders en neem ook al veel meer afstand van ze.
Ik ben er inmiddels ook achter dat het niet gezond is voor mij om intensief contact met ze te hebben. maar vind het erg moeilijk.
Bedankt voor je reactie.

Heel veel liefs,
LIesbeth
lies is offline   Met citaat reageren
Oud 17 mei 2005, 00:08   #54
zonnestraal
HaarWeb lid
 
zonnestraal's schermafbeelding
 
Geregistreerd: 13 januari 2005
Locatie: limburg nl
Berichten: 250
dag lieve mensen.....................

wat moeten we toch door een diep dal om weer op de top de komenhè............ ik vind het erg spijtig dat therapie niet lang aanslaat. Probleem is voor mij dat de therapeuten zelf geen ttm hebben,tenminste die keren dat ik in therapie ben geweest. De methodes uit de boekjes kennen we inmiddels allemaal wel en de trucjes die aanvankelijk enthuosiast maken ( denk aan bv "mijn" smurfensnot ) blijken slechts lapmiddeltjes die je neit eens uit de trucendoos gaat halen wanneer je daadwerkelijk in de put zit.................
Op zo'n crisismomenten kan mij mijn hele hoofd trouwens niets schelen en zal het mij een worst wezen welke schade ik aanricht......................nee, sterker nog; het lijkt voor mij soms zelfs een kick om mezelf met gehavend hoofd toch weeer op te peppen na een hele poos.

Maar , zoals altijd , komt berouw na de zonde en kost het oppeppen zoveel energie dat ik door de minste of geringste tegenslag meteen ook helemaal uit veld ben geslagen. Dan stort ik dus in en sleep me door de dag..............

mijn probleem,en wellicht herkennen sommigen van jullie zich hier ook in, is dat ik me alles aantrek wat men zegt. Ook al WEET ik dat ik dingen "niet zo persoonlijk"op moet vatten,omgaan met kritiek BLIJFT moeilijk voor me.Bovendien kan ik zeer slecht dingen loslaten en spookt er ALTIJD wel een gedachte door mijn hoofd. Aan NIETS denken kan ik helemaal niet !Vermoeiend.......................................

Accepteren dat ook dit bij mij hoort vind ik makkelijker dan eraan werken.
ik voel heftig al mijn "" ups " en even zo heftig al mijn "downs ".................
Het is zoals al eerder hier gezegd, piekeren is niet goed. Maar ik lijk niet anders te kunnen,helaas.

Ik wens iedereen veel sterkte. Een schrale troost dat we samen in hetzelfde schuitje zitten, kunnen we in ieder geval om de beurt peddelen als de ander het even moe is.Zo varen we toch vooruit........................

liefs,Zonnestraal
zonnestraal is offline   Met citaat reageren
Oud 17 mei 2005, 00:47   #55
karin_inline
HaarWeb lid
 
karin_inline's schermafbeelding
 
Geregistreerd: 6 februari 2004
Berichten: 696
Woehaaaa, HERKENBAAR!!!

Ja, kritiek, wat een probleem: ik doe het weer niet goed, of het zal wel aan mij liggen, of ik kan dat toch niet, zie je wel enz, zijn ze wel tevreden, vast niet...arg Ook ik trek me alles persoonlijk aan, leg altijd de schuld bij mij en komt er eens een complimentje dan geloof ik het niet of kan er gewoonweg niet mee omgaan. En inderdaad, dan dat hoofd wat zo verschrikkelijk vol zit en maar niet leeg wil, drama. Blijft maar denken. Hoewel ik niet pieker trouwens, althans, ik heb de indruk dat piekeren wat anders is, ik denk veel maar piekeren zie ik als in cirkeltjes denken.

Leuke vergelijking van dat peddelen, heb ooit eens op een afdeling gewerkt waar we allemaal nieuw waren en allemaal onze nieuwe functie zelf mochten invullen, MOEILIJK!! Ik heb dat dan ook een keer uitgelegd aan de manager met de volgende woorden: wij dobberen in de vijver die KAM heet en we willen erg graag naar de kant om aan te meren maar we kunnen de wal niet zien want de vijver is te groot en dus dobberen we maar wat rond want we hebben ook al geen goede peddels....

Nu dan, ik peddel in elk geval maar eens richting douche en slaapkamer om mijn hoofd uit te zetten (hoewel, ik droom elke nacht dus dat zal wel niet lukken dat uitzetten).

slaap lekker allemaal.

Karin

PS trouwens, deze thread dreigt nu werkelijk uit de hand te lopen (qua onderwerp), misschien maar even splitsen en ergens anders verder want dit hoort eigenlijk niet en daar zou ik op moeten letten als mod....
__________________
------------------------------------------------------------------------
Degene die een berg wil verplaatsen, begint met het wegdragen van kleine stenen.
------------------------------------------------------------------------
karin_inline is offline   Met citaat reageren
Oud 17 mei 2005, 20:11   #56
lies
HaarWeb lid
 
lies's schermafbeelding
 
Geregistreerd: 17 april 2004
Berichten: 347
Hai,

Ook hier even korte reactie omdat ik toch echt verder met mijn huiswerk moet.
Wat ik mij dus nu weer verbaasd dat jullie ook zo last hebben van het niet kunnen stoppen met denken. Ik word er erg van dat ik mijn hoofd niet uit kan zetten ook s'nachts niet.Gevolg dat ik altijd het gevoel heb een op holl geslagen duracelkonijntje te zijn.
Ik heb altijd begrepen dat het bij mij voornamelijk zo is omdat het een van de balngrijkste symptomen van een adhd persoonlijkheid is. ( van dat woord stoornis wil ik af dat klinkt alsof je niet goed wijs bent terwijl het gewoon een karaktertrek cq persoonlijkheid van iemand is) en dat hoeft dus niet zo blijkt tenzij jullie dat ook zijn, maar ik neem maar aan van niet.
Zo leer je weer eens wat.

Liefs Liesbeth
lies is offline   Met citaat reageren
Oud 18 mei 2005, 02:26   #57
karin_inline
HaarWeb lid
 
karin_inline's schermafbeelding
 
Geregistreerd: 6 februari 2004
Berichten: 696
Ik heb beslist geen ADHD of ADD of enige vorm in die richting, ik kom alleen niet bij mijn gevoel en zit teveel in mijn hoofd. Maar inderdaad dat is dus geen bijzonderheid en daar hoef je dus geen ADD/ADHD voor te hebben.

Verder wil ik deze thread nu eigenlijk terug laten gaan naar waar het over begonnen is namelijk de behandeling in Nijmegen want voor andere zaken hoe belangrijk ook horen we een nieuwe thread te openen. Ik wil deze wel splitsen als dat een beetje zinvol lukt want nu gaat de thread verzanden in een totaal andere discussie! Deze thread moet dus in het dus in het bijzonder intact blijven daar het een belangrijk TTM onderwerp is van de KUN. Afgesproken?

Karin

PS het is ook mijn schuld mede hoor, geef ik direkt toe maar evengoed wil ik het dus bij deze stoppen deze discussie en ergens anders voortzetten.
__________________
------------------------------------------------------------------------
Degene die een berg wil verplaatsen, begint met het wegdragen van kleine stenen.
------------------------------------------------------------------------
karin_inline is offline   Met citaat reageren
Oud 18 mei 2005, 15:32   #58
zonnestraal
HaarWeb lid
 
zonnestraal's schermafbeelding
 
Geregistreerd: 13 januari 2005
Locatie: limburg nl
Berichten: 250
afgesproken !

afgesproken dus !

Kom gerust verder kletsen op "mijn "thread", vind ik plezierig.......................

liefs,Zonnestraal
zonnestraal is offline   Met citaat reageren
Oud 17 juli 2005, 23:30   #59
gogo
HaarWeb lid
 
Geregistreerd: 9 april 2002
Locatie: Brabant
Berichten: 127
Hoi karin

Een beetje een late reactie maar ben niet zo vaak meer online.
Maar jou verhaal zou mijn verhaal kunnen zijn. Ben zelf gestopt omdat ik zwanger was en inmiddels een haarwerk heb (zat toen al in de planning). Nijmegen heeft mij zeker niet kunnen helpen, in september bellen ze me om te vragen of ik ja of nee de draad weer wil op pakken. Ik denk dat ik dat niet ga doen omdat ik me nu best goed voel met mijn haarwerk, ik weet het is niet de oplossing want ik zit nog steeds aan mijn haar waar 't kan, maar ik vind nu belangrijker dat ik mezelf goed voel. En telkens naar nijmegen en daar weer zitten om tehoren WAAROM, nou nee nu even niet want daar word ik echt niet vrolijker van en dat ben ik nu vaker wel als niet en wil dat zeker zo houden.

groetjes Margot (gogo)

Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door karin_inline
Hoi
ik wil je niet ontmoedigen maar voor mij is het op niets uitgelopen uiteindelijk. Morgen heb ik een afsluitende afspraak,nouja, ik mag voor het invullen van een vragenlijst (10 minuten) naar Nijmegen afreizen, moet er om een uur zijn en dus moet ik om half tien al weg en dan ben ik ook nog eens dichterbij komen wonen, ander had ik dus al om negen uur weg gemoeten. Het ging met mij eerst helemaal top, was helemaal gestopt maar daarna ben ik teruggevallen (na drie maanden) en sindsdien heb ik de draad niet weer zolang op kunnen pakken. Ik heb trouwens ondertussen een andere therapeute gekregen omdat de mijne ging afstuderen en ik heb het vermoeden dat mijn terugval en het niet weer op kunnen pakken daar zeker mee te maken heeft. Ik vind het heel lullig en durf het haar eigenlijk niet te zeggen. Het is ook niet zo dat zij niet goed is maar ik heb gewoon niks aan die lui, ik reis een hele dag om daat drie kwartier te vertellen hoe het met me gaat en oplossingen aan te horen die ik allang ken maar gewoonweg niet de kracht voor heb om ze toe te passen. Ik zal het zelf moeten doen en daar kunnen zij me niet bij helpen. Ik WEET wel hoe het moet, ik WEET wel hoe ik het kan stoppen, ik KAN alleen niet stoppen en ik WIL het schijnbaar ook NIET anders deed ik het wel. Ik heb een externe factor nodig om voor te stoppen, iemand die echt trots op mij is en me dat ook oprecht laat weten maar diegene is er niet. Ik zelf kan niet trot op mij zijn want ik heb een hekel aan mezelf. Ik vind mij niet de moeite waard om voor te stoppen dus dan gaat het ook niet lukken. Schijnbaar kon de andere therapeute me er zo bij betrekken en het me zo duidelijk maken dat ik echt goed bezig was dat ik daarom kon stoppen. Deze nieuwe lukt dat niet. Het voelt voor mij dan ook als compleet falen, maar ik ben niet verbaasd want ik faal mijn hele leven al in alles. Mijn ouders hebben me nooit geleerd dat je trots mocht zijn op je eigen kunnen want zei konden het altijd beter (althans dat zeiden ze) of ze zeiden gewoon niks en dan deed je het dus ook niet goed. Gevolg: een volwassen vrouw die nog steeds niet trots kan zijn op wat ze dan ook bereikt in haar leven, iemand die alleen maar ziet dat ze faalt. Iets wat alleen nog maar duidelijker wordt nu ze werkloos is, al meer dan een jaar..."zie je wel"... Dus tja, het zal niet aan Nijmegen liggen dat het niet gelykt is, er is niemand die mij kan helpen vrees ik tenzij iemand me ooit kan leren van mij te houden...

Laat me je dus wat dat betreft niet ontmoedigen, ik ben een uitzondering hoop ik.

Groetjes

Karin
gogo is offline   Met citaat reageren
Reageren

Discussietools
Weergave Geef een waardering voor deze discussie
Geef een waardering voor deze discussie:

Regels voor berichten
Je mag geen nieuwe discussies starten
Je mag niet reageren op berichten
Je mag geen bijlagen versturen
Je mag niet je berichten bewerken

BB code is Aan
Smileys zijn Aan
[IMG]-code is Aan
HTML-code is Uit

Forumnavigatie

Soortgelijke discussies
Discussie Auteur Forum Reacties Laatste bericht
Oproep: voor TTM-ers van KUN Nijmegen (Onderzoek/behandeling trichotillomanie) Webmaster TTM - Algemeen 1 6 november 2003 12:56
Oproep : voor TTM-ers van Katholieke Universiteit Nijmegen. Webmaster Boeken en artikelen 1 13 november 2002 14:01


Alle tijden zijn GMT +2. Het is nu 19:47.


Forumsoftware: vBulletin®, versie 3.8.11
Copyright ©2000 - 2024, Jelsoft Enterprises Ltd.
Produced by Limelight Studios. Copyright © 2001-2024 Stichting HaarWeb.